PANTIP.COM : W7037054 สมาชิกใหม่มาทักทายเพื่อนๆ พร้อมกับเปิดตัว ~ท่านหญิงสลับรัก~ บทนำค่ะ [เรื่องแปล]

ความคิดเห็นที่ 1

บทนำ

“เจ้าว่าอะไรนะ! เจ้าได้ตกลงแลกเปลี่ยนกับท่านหญิงสิบสองไปแล้วหรือ...อุ๊บ!”

หลันเซวียนขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจ แต่ยังไม่ทันกล่าวจบประโยคปากของนางก็ถูกฉิงซินเอามือปิดไว้

“ชู่ว์ ถึงแม้ที่นี่จะเป็นที่ประชุมลับของพรรคองค์หญิงเรา ทว่ากำแพงมีหูประตูมีช่อง ยังคงต้องระมัดระวังเอาไว้บ้างจะดีกว่า”

“ใช่แล้วๆ”

ฟู่เวยและจิ้งอวี๋พากันพยักหน้าหงึกหงักอย่างเห็นด้วย

สถานที่อันตรายที่สุดจึงจะเป็นที่ซึ่งปลอดภัยที่สุด ดังนั้นวันนี้พวกนางจึงนัดหมายมาประชุมกันที่อุทยานดอกไม้ซึ่งตั้งอยู่ด้านหลังพระราชวังต้องห้าม เหล่านางกำนัลและขันทีแม้จะถอยหนีออกไปยืนเสียห่าง ทว่ายังไม่วายปรายตามองมาอย่างระแวดระวังภัย

ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะท่านหญิงทั้งสี่คือ ‘ตัวอันตราย’ ซึ่งมีชื่อเสียงเลื่องลือของเมืองปักกิ่งนั่นเอง

พวกนางมิใช่ญาติพี่น้อง แต่เป็นหญิงสาวที่มีอายุใกล้เคียงและคบหากันสนิทสนมจนกลายเป็นสหายรัก

ในบรรดาคนทั้งสี่นั้น หลันเซวียนก็คือพระราชธิดาของจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน ฉิงซินคือธิดาที่อวี้ชินอ๋องรักใคร่ทะนุถนอมจนแทบจะประคองไว้ในอุ้งมือ ส่วนฟู่เวยและจิ้งอวี๋ก็คือธิดารักของอ๋องฝูและอ๋องอี้ เชื้อพระวงศ์ชาวฮั่นของราชวงศ์ก่อนหน้าซึ่งราชสำนักแมนจูได้ดึงมาร่วมในการปกครองแบบแมนจูผสมฮั่นในปัจจุบัน

ท่านหญิงทั้งสี่มีฐานะสูงศักดิ์ยิ่ง ทว่าบิดาและมารดาของพวกนางมักจะถูกการกระทำอันเกินคาดของบุตรสาวทำเอาแตกตื่นจนขวัญหนีดีฝ่ออยู่เป็นประจำ บ่อยครั้งที่ต้องกำชับบ่าวไพร่ในตำหนักให้คอยจับตาดูเพื่อป้องกันมิให้พวกนางทำเรื่องน่าตกใจขึ้นมาอีก

เพียงแต่พวกนางไม่เคยยอมรับว่าตัวเองเป็น ‘ตัวอันตราย’ แต่อย่างใด กลับชื่นชมบูชาและปฏิบัติตามคำขวัญของสำนักศึกษาตงหลินในสมัยราชวงศ์หมิงซึ่งเป็นโคลงคู่สองประโยคว่า

‘รับฟังทุกข์สุขของปวงประชา หมั่นเพียรศึกษาตำราเรียน’

โคลงคู่บทนี้ได้กลายมาเป็นวัตถุประสงค์ในการก่อตั้ง ‘พรรคองค์หญิง’ ของพวกนาง ดังนั้นพวกนางจึงต้องสนใจในเรื่องราวทั้งหลายทั้งปวงที่เกิดขึ้นในแผ่นดินนี้

อย่างเช่นยามที่ทราบข่าวว่าขุนนางรับสินบนบางคนใช้คำแอบอ้างสวยหรูเพื่อรีดนาทาเร้นจากประชาชนที่ทำมาหากินอย่างสุจริต พวกนางจะสืบข่าวจนได้หลักฐานและข้อพิสูจน์อย่างชัดเจน จากนั้นจึงจับกุมตัวพวกเขาส่งไปยังที่ว่าการอำเภอเพื่อรอรับโทษ ยังมีพวกลูกหลานตระกูลขุนนางชั้นสูงบางคนที่ทำการลักพาตัวสาวชาวบ้านเข้าจวนเพื่อแสวงหาความสำราญใส่ตัว พวกนางก็บุกเข้าไปช่วยเหลือผู้เคราะห์ร้ายเหล่านั้นออกมาแล้วส่งกลับภูมิลำเนาเดิม แน่นอนว่ายังมีเรื่องที่พวกนางปลอมตัวเป็นชายนำขบวนเสบียงอาหารไปส่งถึงภาคเหนือเพื่อช่วยบรรเทาทุกข์แก่ประชาชนที่ประสบภัยธรรมชาติ

สำหรับเรื่องที่เป็นสุดยอดแห่งความใฝ่ฝันน่ะหรือ นั่นก็คือเรื่องที่พวกนางคิดเจริญรอยตามท่านเจิ้งเหอ* ลอบขึ้นเรือเพื่อเตรียมตัวท่องมหาสมุทรไปทางตะวันตกเพื่อชมดูประเทศอื่นๆ ในโลก เพียงแต่ฐานะของพวกนางถูกเปิดเผยเสียก่อน ดังนั้นสมาชิกพรรคองค์หญิงทั้งสี่ที่ปลอมตัวเป็นชายจึงถูกจับตัวส่งกลับขึ้นฝั่งไปรอรับโทษยังตำหนักของตัวเองต่อไป

ถึงกระนั้นพวกนางก็ไม่ย่อท้อ ลอบจัดหาหมอสอนศาสนาชาวต่างชาติมาสอนภาษาตะวันตก ตอนนี้พวกนางแต่ละคนต่างอ่านออกเขียนภาษาตะวันตกได้อย่างคล่องแคล่วเป็นอย่างยิ่ง

ถึงแม้พวกนางจะเรียกตัวเองว่า ‘พรรคองค์หญิง’ แต่ก็ล่วงรู้มาอย่างชัดเจนว่าบรรดาท่านชายและท่านหญิงที่ไม่กินเส้นกันเหล่านั้นต่างเรียกพวกนางลับหลังว่า ‘พรรคสาวฉาวโฉ่’ วิจารณ์ว่าพวกนางกระทำเรื่องที่ไม่สมควรแก่ฐานะและบรรดาศักดิ์ ไม่เพียงฝึกวิทยายุทธ์ ศึกษาวิชาแพทย์ ยังเรียนภาษาตะวันตกที่ฟังไม่เข้าใจพวกนั้นอีกด้วย กระทั่งแอบจัดตั้งองค์กรลับขึ้นมา บ่อยครั้งที่ต้องออกไปพักค้างอ้างแรมตามบ้านชาวนาชั้นต่ำ อ้างว่าเพื่อเลียนแบบจักรพรรดิยามเสด็จประพาส ไม่มีความเป็นท่านหญิงที่สูงศักดิ์เลยแม้แต่น้อย

ดังนั้นหากจะพูดไปแล้ว พวกนางทั้งสี่คนล้วนเป็นเผือกร้อนในมือของบิดามารดากันทั้งนั้น พออายุได้สิบห้า แต่ละตำหนักจึงต่างคิดจะโยนบุตรสาวตัวเองไปให้ครอบครัวทางสามีดูแลแทบไม่ทัน แต่จนใจยิ่งที่ ‘วีรกรรมอันโดดเด่น’ ของลูกสาวตนยากจะปกปิดไว้ได้มิด ถึงจะเกิดมารูปโฉมโนมพรรณงดงามพิไลล้ำประดุจนางสวรรค์ แต่เชื้อพระวงศ์และขุนนางใหญ่ใต้ร่มแปดกองธงต่างไม่มีใครกล้าส่งคนมาสู่ขอ

ในเมื่อไม่มีใครต้องการก็ได้แต่ใช้วิธีบีบคั้นบังคับเอา ดังนั้นเรื่องมงคลเรื่องแรกของพรรคองค์หญิงจึงได้บังเกิดขึ้น สาเหตุมาจากบิดาของฉิงซินเคยช่วยชีวิตท่านชายฉินไว้ได้ในสนามรบ ดังนั้นจึงอ้างเรื่องบุญคุณมาบีบบังคับให้อีกฝ่ายยอมตกลงแต่งงานกับบุตรสาวตน

คิดไม่ถึงฉิงซินมิเพียงไม่ต้องการ นางยังแอบไปตกลงแลกเปลี่ยนสามีกับท่านหญิงสิบสองผู้ซึ่งเอาแต่บ่นคร่ำครวญอยู่ในช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้

จิ้งอวี๋ซึ่งชอบศึกษาวิชาแพทย์ ทั้งยังได้รับฉายาว่า ‘หนอนตำรายา’ ไม่ว่าจะเป็นโครงร่างและรายละเอียดในตำรายาสมุนไพรของหลี่สือเจิน หรือตำราปรับปรุงการแพทย์ของหวังชิงเญิ่น นางล้วนท่องจำได้ขึ้นใจราวกับนับสมบัติในบ้านตัวเอง เพียงแต่ว่าจนถึงบัดนี้นางยังได้แต่ ‘วางแผนยุทธการบนแผ่นกระดาษ’ ไม่เคยมีโอกาสจับชีพจรรักษาคนไข้อย่างจริงจังเลยสักครา เอ่ยเตือนสหายรักขึ้นว่า

“คนที่ท่านหญิงสิบสองต้องแต่งงานด้วยเป็นคนตาบอด โรคทางตานี้มิใช่คิดจะรักษาก็รักษาให้หายได้ เจ้าคิดรอบคอบแล้วหรือ”

“ใช่แล้ว เจ้าคิดดีแล้วหรือ ได้ยินว่าท่านชายเฉิงเยี่ยเป็นคนตาบอดที่อารมณ์ร้ายน่าดูชมเชียวนะ!”

ฟู่เวยก็คือผู้มีฝีมือด้านการครัวเป็นเลิศจนได้รับฉายาว่า ‘เทพธิดาแห่งอาหาร’ ขณะที่ธิดาสาวตระกูลสูงศักดิ์คนอื่นๆ ไม่คิดจะเฉียดกรายเข้าไปใกล้ห้องครัวที่เต็มไปด้วยถ่านน้ำมันและหม้อชามรามไห ทว่านางกลับมีความสุขยิ่งนักในการปรุงอาหารรสเลิศออกมาวางจานแล้วจานเล่า

“ข้าคิดดีแล้ว อีกอย่างข้าขอกล่าวแก้ตัวแทนเขาสักประโยคเถอะ มีใครบ้างที่ตาบอดแล้วจะอารมณ์ดีอยู่ได้เล่า”

ฉิงซินตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว

นางเองก็มีความฝันที่จะออกท่องทะเลเช่นเดียวกับสหายรักทั้งสาม แต่กลับมีฉายาที่น่าปวดเศียรเวียนเกล้าที่สุดในบรรดาคนทั้งสี่นั่นก็คือ ‘จอมหลงทาง’ ตั้งแต่เกิดมานางไม่เคยแยกแยะออกเลยว่าทิศใดคือเหนือใต้ตะวันออกตะวันตก

“แต่ว่าท่านชายเฉิงเยี่ยเป็นคนตาบอดนะ!”

ฟู่เวยอดเตือนสติสหายรักอีกคำมิได้ หากฉิงซินแต่งงานให้เขามิเท่ากับต้องดูแลคนตาบอดคนหนึ่งไปตลอดชีวิตหรอกหรือ

“ข้ารู้แล้วน่า ก็ถ้าหากเขาไม่ตาบอด มีหรือท่านหญิงสิบสองจะยอมแลกเปลี่ยนสามีกับข้า”

ฉิงซินไม่ใช่คนโง่เขลา ถึงการแลกเปลี่ยนในครั้งนี้จะดูไม่ยุติธรรมต่อนางอยู่บ้าง แต่นางก็มีแผนการของตัวเอง

“จริงด้วย ถึงแม้ท่านชายฉินจะเจ้าชู้กรุ้มกริ่มไปบ้าง แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ใช่คนพิการ ยังไงก็ดีกว่าท่านชายเฉิงเยี่ยอย่างแน่นอน”

จิ้งอวี๋ก็เห็นเช่นเดียวกัน

“หรือไม่เจ้าก็หลบหนีการแต่งงานไปสิ ไยต้องยอมทนแต่งให้แก่คนตาบอดด้วยเล่า”

หลันเซวียนยังคงมืดแปดด้าน

“จะหนีไปที่ใดเล่า หนีคนนี้พ้นท่านพ่อก็ต้องจัดหาคนโชคร้ายอีกคนมาให้ข้าอยู่ดี อย่ากังวลใจไปเลย ข้าได้สืบข่าวมาเป็นอย่างดีแล้ว”

สองตาสุกใสของนางเป็นประกาย

“เฉิงเยี่ยเป็นคนรังเกียจผู้หญิง การแต่งงานครั้งนี้เป็นบิดาเขาจัดการให้ เขาถึงกับประกาศลั่นว่าจะให้ภรรยาตัวเองอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดายเช่นหญิงม่าย เป็นหรือตายเขาจะไม่มีวันสนใจ ดังนั้นถึงตอนที่พวกเจ้าจะออกท่องทะเลกว้างย่อมต้องเผื่อที่ว่างให้แก่ข้าด้วยหนึ่งที่นะ!”

“ที่แท้...”

และแล้วสหายทั้งหลายก็เข้าใจชัดเจน จุดสำคัญอยู่ตรงนี้นี่เอง! ออกเรือนต้องเชื่อฟังสามี ดังนั้นหากกระทั่งสามียังไม่สนใจแล้วใครจะมาสนใจนางเล่า กอปรกับบิดามารดาของฉิงซินยึดหลักโบราณคร่ำครึว่าบุรุษสำคัญกว่าสตรี บุตรสาวที่แต่งงานออกไปก็เปรียบเสมือนน้ำที่สาดออกจากบ้าน คิดจะให้พวกเขาเดินทางไปถึงซูโจวเพื่อสอบถามสารทุกข์สุกดิบของนางน่ะหรือ เกรงว่าคงต้องรอถึงชาติหน้าโน่น ต่อไปนางจะได้มีอิสรเสรีไปตลอดชีวิตแล้ว!

“เข้าใจแล้วใช่หรือไม่ ดังนั้นข้าถึงได้นัดหมายกับท่านหญิงสิบสองอย่างดิบดี”

ฉิงซินกล่าวอย่างกระตือรือร้นพลางล้วงเอาแผนที่เล็กๆ ที่นางวาดเองกับมือออกมาจากอกเสื้อ

“พวกเราเลือกแต่งงานในวันเดียวกัน และต้องแต่งงานลงไปทางใต้เช่นเดียวกัน นางแต่งไปเจียงซู ส่วนข้าเลยไปทางใต้อีกหน่อยซึ่งก็คือเมืองหย่งอัน ดังนั้นขณะที่พวกเราหยุดพักขบวนระหว่างทาง พวกเจ้าก็มีหน้าที่ปรากฏตัวออกมาแล้วอ้างว่ามาเพื่อส่งตัวข้าและท่านหญิงสิบสองซึ่งเป็นสหายรักไปแต่งงาน แน่นอนว่าเมื่อถึงตอนกลับขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวอีกครั้ง...หึๆ”

ท่านหญิงทั้งสามล้วนฉลาดเฉลียวมีไหวพริบ พอรับฟังถึงตรงนี้ก็เข้าใจในแผนการของนางทันที
แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 51 18:49:35

จากคุณ : Wuxiafan (Wuxiafan) - [ 26 ก.ย. 51 19:38:35 ]