PANTIP.COM : W7038208 ไปดู..ผี !! [เรื่องสั้น]

ไปดู..ผี !!

ไปดู...ผี

ราส์ส กิโลหก

เมื่อประมาณ พ.ศ. 2518 ช่วงฤดูหนาวชาวนากำลังเก็บเกี่ยวข้าว ผมมีคิวออกไปทำการรังวัดที่ดินให้กับเจ้าของที่ดินรายหนึ่ง ณ พื้นที่ในตำบลเล็กๆของจังหวัดฯ

ลุงบุญ คือเจ้าของที่ดินและเป็นผู้ยื่นคำร้องตามระเบียบขอให้เจ้าหน้าที่ออกไปทำการรังวัด แกมารับเจ้าหน้าที่ ณ สำนักงานที่ดินจังหวัดเมื่อเวลา 8.30 น. โดยใช้รถกระบะเก่าๆมาจอดรอ ผมและลูกน้องอีก 3 คนช่วยกันจัดเครื่องไม้เครื่องมือรังวัดพร้อมขนหลักเขตที่ดินขึ้นรถ เมื่อเสร็จเรียบร้อยก็ออกเดินทางกัน.

ผมนั่งที่หน้ารถคู่กับลุงบุญและคนขับรถอีกคน รถคันนี้ลุงบุญจ้างมาเพื่อรับและส่งเจ้าหน้าที่คือพวกผมนี่แหละ .! รถวิ่งปุเลงไปบนถนนซึ่งเป็นดินล้วนๆ ล้อรถวิ่งบดลงไปบนถนนดินเกิดเป็นฝุ่นกลุ่มใหญ่ฟุ้งตามติดหลังรถไปตลอดทางเหมือนหางเครื่องบินไอพ่น ผมนั่งอยู่ด้านหน้ารถไม่เท่าไหร่ สงสารแต่พวกที่นั่งอยู่หลังรถ คงสูดฝุ่นกันเต็มปอด ผมเผ้าไม่ต้องย้อมแดงเถือกกลายเป็นฝรั่งขี้นก..

ขณะที่รถวิ่งไปตามทาง ลุงแกเล่าให้ฟังเกี่ยวกับสภาพของหมู่บ้านและความเป็นอยู่ต่างๆของชาวบ้านแถบนี้ แกเล่าว่า ชาวบ้านส่วนใหญ่ประกอบอาชีพทำนาและฐานะยากจน บ้านเรือนยังมีอยู่ไม่มากนักปลูกกันอยู่ห่างๆไม่หนาแน่น ความเจริญยังไปไม่ถึงกระแสไฟฟ้ายังไม่มีใช้ อาศัยตะเกียงเป็นหลัก ส่วนน้ำกินน้ำใช้ขุดเอาจากบ่อ และรองน้ำฝนไว้ในตุ่มใหญ่ในตอนหน้าฝน ถนนหนทางไม่ต้องพูดถึงเมื่อถึงฤดูฝนจะมีสภาพเละตุ้มเป๊ะ แทบไม่มีสภาพเป็นถนนมองดูเหมือนทะเลโคลน ระยะทางแค่ไม่ถึง10 กิโลเมตรจากถนนใหญ่ ใช้เวลาเดินทางเป็นชั่วโมง.

สมัยนั้นไม่มีสถานีอนามัยกระจายไปยังพื้นที่ห่างไกลมากเหมือนสมัยนี้ หากมีคนป่วยฉุกเฉินถูกสัตว์ร้ายต่างๆเช่นงูพิษขบกัดเอา หรือหญิงท้องแก่คลอดลูก และอุบัติเหตุต่างๆการนำผู้ป่วยไปส่งโรงพยาบาลจะทุลักทุเลและเป็นเรื่องที่มีปัญหามาก ในบางครั้งไม่สามารถช่วยชีวิตผู้ป่วยไว้ได้ ซึ่งก็มีจำนวนไม่น้อยที่เดียว

คุยกันเพลินๆ เกือบ 10 โมงเช้า จึงถึงบ้านลุงบุญ คนขับเอารถเข้าไปจอดที่ในบ้าน ซึ่งสร้างอยู่บนที่นาของแกนั่นเอง บนส่วนที่เรียกว่าโคกคือเป็นพื้นที่สูงกว่าพื้นที่ส่วนอื่นๆ เนื้อที่ประมาณ 2 งาน สภาพบ้านก็เหมือนบ้านนอกทั่วไปเป็นบ้านสองชั้นใต้ถุนสูงด้านล่างกั้นเป็นคอกสำหรับเก็บวัวควายในช่วงมืดค่ำ ส่วนด้านบนเป็นชานบ้านโล่งๆมีแต่ฝาบ้านแต่ไม่มีห้อง แลดูโล่งๆมีต้นไม้ใหญ่รอบบ้านหลายต้นทำให้เกิดความร่มเย็นตามธรรมชาติ

ผมมองดูรอบๆเห็นว่า บริเวณแถวๆนี้นอกจากบ้านลุงบุญแล้ว ไม่มีบ้านใครมองเห็นแต่ท้องนา.

“ลุง ! แถวๆนี้ไม่มีบ้านใครเลยหรือ ? มันเงียบๆนะ ตอนกลางคืนสงสัยมืดเหมือนอยู่ในถ้ำ” ผมถามแกด้วยความแปลกใจ ยังนึกในใจว่าใครมายกที่ดินให้ผมฟรีๆแถวนี้ ก็คงไม่รับ.

“ผมอยู่จนชินแล้ว ! แต่ที่ท้ายนามีบ้านอยู่อีกหลังติดกับที่ดินผม เจ้าของชื่อ นางแป้น” ลุงบุญยืนเอาผ้าขาวม้าพันที่หัวเตรียมตัวออกไปรังวัดที่ดินกัน.

“หา! ท้ายนายังมีบ้านคนอีกหรือ ?” ผมพูดลอยๆเพราะขนาดที่บ้านลุงบุญยังเปลี่ยวขนาดนี้ นี่ลึกเข้าไปถึงท้ายที่นาซึ่งอยู่ด้านในเข้าไปอีกจะขนาดไหน

จัดเตรียมเครื่องมือและอุปกรณ์การรังวัดเสร็จก็เดินออกมา เพื่อเริ่มรังวัดที่ดินลุงบุญกัน นาของแกมีเนื้อที่ประมาณ 30 ไร่ สภาพพื้นที่เพิ่งเกี่ยวข้าวเสร็จใหม่ๆตอซังข้าวยังสดๆ พวกคนงานรังวัดตัดเอาตอซังข้าวมาทำเป็นปี่เป่าเล่นกันสนุก อากาศหน้าหนาวลมหนาวพัดเย็นสบาย พวกช่างรังวัดชอบทำการรังวัดที่ดินตอนหน้าหนาวเพราะอากาศเย็นสบายดี พื้นดินแห้งไม่รกเดินสบายเหมาะแก่การรังวัด

การรังวัดและปักหลักเขตที่ดินนั้น เจ้าของที่ดินแปลงข้างเคียงจะต้องมาร่วมในการรังวัดด้วย แนวเขตที่ติดต่อกันถ้าจะต้องปักหลักเขตใหม่ ต้องปักกันต่อหน้ากันทั้งสามฝ่ายคือเจ้าของที่ดิน , เจ้าของที่ดินแปลงข้างเคียงด้านที่ติดกัน และเจ้าหน้าที่ก็คือช่างรังวัด เมื่อตกลงพร้อมใจกันก็ขุดฝังหลักเขตได้

จากคุณ : สวนดอก - [ 27 ก.ย. 51 08:50:33 ]

ความคิดเห็นที่ 2

(ต่อ)
ในช่วงจังหวะหนึ่ง ผมหวนนึกถึงคำพูดของลุงบุญเมื่อตอนบ่าย เกี่ยวกับบ้านนางแป้นที่ปลูกอยู่ที่ปลายนา ทำนองว่ามีคนตายหมดทั้งบ้านและตายมาหลายปีแล้วด้วย มันรบกวนความรู้สึกจนขจัดออกจากหัวไม่ได้ จึงร้องถามเรื่องนี้ขึ้นมาในวงเหล้า

“ลุงบุญ ! ช่วยเล่าเรื่องนางแป้นให้ผมฟัง หน่อยเรื่องราวมันเป็นยังไง ?”

“ถ้าอยากรู้ลุงจะเล่าให้ฟัง !” แกขยับตัวพร้อมตั้งท่าเตรียมบรรยาย แก้วเหล้าถึงคิวลุงแกพอดี ยกแก้วขึ้นซดเหล้าหายวาบเข้าไปในคอ กระแอมนิดหน่อยพอเป็นพิธี .

หลายปีมาแล้ว ทิดน้อยพื้นเพเป็นคนอำเภอนี้แหละ แต่ต่างหมู่บ้านซึ่งก็ไม่ไกลจากหมู่บ้านนี้เท่าไหร่ ส่วนนางแป้นเป็นคนที่อื่นมารับจ้างเกี่ยวข้าวแถวบ้านของทิดน้อย เกิดชอบพอกันได้เสียกันแต่พ่อ-แม่ทิดน้อยไม่ชอบนางแป้น เพราะเป็นคนที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายตีนมาก่อน จึงไม่ยอมให้พาเข้ามาอยู่ในบ้าน ไล่ให้มาอยู่กันเองที่นามรดกเก่า คือที่ดินแปลงที่อยู่ด้านท้ายที่มีบ้านร้างตั้งอยู่. .

สองผัวเมียจึงมาปลูกบ้านอาศัยอยู่ และทำนาเป็นอาชีพ ต่อมาไม่นานนางแป้นผู้เป็นเมียได้ตั้งท้องลูกคนแรกเวลาผ่านมาจนท้องโตได้ประมาณ 6 เดือน คืนวันหนึ่งฝนตกทิดน้อยออกไปหาปลาส่องกบส่องเขียดตามแถวๆที่นาของแกเองเหมือนทุกครั้งที่ฝนตก แต่ครั้งนี้เหมือนชะตาฟ้าลิขิตโชคไม่ดีโดนงูเห่าที่ออกมาหากินเหมือนกันกัดที่น่อง ตอนที่โดนกัดเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว ฝนก็ตกไม่หยุด สองผัวเมียตะเกียกตะกายออกมาหาที่บ้านให้ช่วยพาไปโรงพยาบาล แต่ไม่ทันการ เข้าใจว่างูคงตัวใหญ่พิษมาก ทิดน้อยจึงตายคาบ้านของลุงบุญโดยยังไม่ทันได้พาไปไหน.

นางแป้นนั้นไม่มีพี่น้องที่ไหน จึงต้องจำใจอยู่ที่บ้านคนเดียวเพราะพ่อแม่ทางทิดน้อยไม่ใส่ใจไม่สนใจปล่อยตามยถากรรมทั้งที่ท้องจวนจะคลอดลูก แล้วก็กลายเป็นนิยายเศร้าพระเจ้าคงไม่อยากให้พรากจากกัน นางแป้นไม่ทันได้คลอดลูก ไม่รู้ไปทำอีท่าไหน ? ถูกงูอะไรก็ไม่รู้กัดตายท้องกลมคาบ้านไปอีกคน.

ลุงบุญตีบทแตก ทำเสียงสูงๆต่ำหรี่เสียงจนเกือบเป็นเสียงกระซิบให้ดูน่ากลัวและเล่าต่อว่า “ที่น่าแปลกคือ ตอนที่ไปเจอศพนางแป้นมันไปนอนตายอยู่ในมุ้งบนบ้าน สภาพขึ้นอืดแล้ว ดูเหมือนว่ามันยอมตาย เพราะมีผ้าห่มคลุมตัวอย่างเรียบร้อย ส่วนที่รู้ว่าถูกงูกัดเพราะกำนันที่มาดูศพเห็นรอยเขี้ยวงู 2 รูที่หลังเท้า” ถึงตอนนี้พวกคนฟังคงจินตนาการไปถึงคนที่นอนตายอืดอยู่ในมุ้ง นึกภาพแล้วสยอง.

เหล้าขวดที่ 2 พร่องไปเกือบจะหมด ลุงบุญติดลมแกตะโกนสั่งให้คนขับรถรับจ้าง ที่มาจอดรอรับพวกเรากลับ ให้ไปซื้อเหล้าป่าจากบ้านคนที่ต้มเหล้าขายซึ่งอยู่ห่างไปประมาณเกือบกิโลฯมาอีก 2 ขวด ผมทำเป็นร้องห้ามเป็นพิธีว่ามืดค่ำแล้วนะ แต่ใจจริงยังก็อยากกินต่อ อารมณ์ติดลมบนเสียแล้ว.

ลุงบุญกำลังน้ำลายแตกฟอง. แกเล่าต่อไปว่า.

ตอนตายกันใหม่ๆก็ไม่มีอะไร เวลาที่ไปไถนาผ่านแถวนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ตอนหลังๆชักมีอะไรแปลกๆ ทุกครั้งที่ผ่านไปแถวนั้นมันเหมือนมีคนมองออกมาจากด้านใน พอรีบหันกลับไปมองมีความรู้สึกว่ามีเงาดำๆหลบวูบจากช่องหน้าต่างหายไป เป็นอย่างนี้หลายครั้ง นึกอดสงสัยไม่ได้คิดในใจว่ามีใครแอบเข้าไปอยู่ในบ้านหรือเปล่า .?

จนวันหนึ่งตอนเที่ยงกินข้าวที่เถียงนาจนอิ่มดีแล้ว ทั้งอากาศดีท้องฟ้าสว่างแจ่มใส จึงรวบรวมความกล้าหลังจากที่อิดออดอยู่หลายครั้ง จำใจเดินเข้าไปสำรวจในบริเวณบ้านเดินมาถึง ตรงบันใดที่จะขึ้นบ้านรกทึบไปด้วยไม้เลี้อย มองดูแล้วไม่น่ามีใครเดินขึ้นไปได้ เพื่อให้หายสงสัยจึงเอามีดตะขอยาวถากถางจนพอเดินขึ้นไปได้

สภาพบนบ้านมองเห็นมุ้งและผ้าห่ม ที่นางแป้นเคยนอนตายยังอยู่ไม่มีใครเก็บไปไหน ยังมีตู้เสื้อผ้าพลาสติค เตาถ่าน หม้อข้าว ถ้วยชามรามไห วางอยู่ระเกะระกะไม่เป็นที่เป็นทาง ฝุ่นจับหนาเตอะ ตามใต้หลังคามีแต่ใยแมงมุมจนไม่มีพื้นที่ว่าง มองสังเกตที่พื้นบ้านซึ่งเต็มไปด้วยฝุ่นไม่มีรอยเท้าของคนจึงแน่ใจว่าไม่มีคนขึ้นมาบนบ้านนี้แน่ ! เดินกลับออกมาพร้อมกับนึกในใจว่าที่เห็นเงาดำๆมันเป็นอะไร ?.

“จนวันหนึ่งผมโดนเข้ากับตัวเองเต็มๆ” ลุงบุญคว้าแก้วเหล้าซัดเข้าปากอย่างสะใจ .ท่ามกลางลมหนาวพัดผ่านต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ข้างๆวงเหล้า เสียงซู่ซ่าๆๆของกิ่งไม้ สร้างบรรยากาศทำให้ผู้ฟังที่นั่งอยู่รอบๆวงเริ่มเอามือกอดอกขยับตัวชิดกันมากกว่าเดิม

(มีต่อ)

จากคุณ : สวนดอก - [ 27 ก.ย. 51 08:52:15 ]