ตื่นมาทำไมก็ไม่รู้ตั้งแต่ 8 โมงครึ่ง วันนี้ว่าจะตื่นสายๆซักหน่อย เพราะวันนี้ยังไงก็ต้องไปทำงานตอน 5 ทุ่ม ต้องนอนตุนเอาไว้เยอะๆครับ เมื่อคืนก็นอนไม่เยอะและจะเป็นอย่างนี้ทุกทีที่ผมไปนั่งรับประทานอาหารดื่มแอลกอฮอร์แล้วกลับมานอนที่ห้อง จะเป็นแบบว่าเมาแล้วตื่นเช้าทุกที ไอ้เวลาไม่เมาแต่ต้องรีบตื่นไปทำงานนี้ โอ้โห ขี้เกียจดีจริงๆ

เช้านี้ตื่นมาแล้วสบายใจกว่าหลายๆคืนที่ผ่านมา ก็คงเป็นเพราะเมื่อคืนได้ทำความเข้าใจกับความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อเธอคนนี้ในใจผมแล้วล่ะมั้ง ผมจึงรู้สึกโล่งมาก..... ลมหนาวเริ่มพัดพาเอาความเหงามาอีกปีนึงแล้ว แต่นี่มันแค่เดือนกันยาเองนะทำไมมันเย็นจัง

แต่ก็ไม่น่าแปลกหรอก ผมว่ามันไม่ใช่ลมหนาวหรอก แต่เป็นลมที่พัดเอาไอฝนที่ช่วงนี้ตกเป็นบ้าเป็นหลังอยู่ น้ำท่วมไปครึ่งประเทศแล้วมั้ง ปีนี้ท่วมหนักกว่าหลายๆปีที่ผ่านมา ผมเห็นแล้วก็นึกสงสารผู้คนที่ต้องเดือดร้อนเพราะลมพายุที่พัดกระหน่ำชนิดไม่เห็นใจชาวบ้านชาวนาตาดำๆ ที่หากินกับการทำไร่ทำนาตามต่างจังหวัด เพื่อประทังชีวิตไปวันๆ แล้วน้ำท่วมอย่างนี้ พวกเขาจะทำยังไงกันหล่ะ เฮ้ย ชีวิตหนอชีวิต

ช่วงนี้ในประเทศเราก็เจอแต่เรื่องแย่ๆ ตั้งแต่เรื่องการเมือง........... ไม่เอาดีกว่า อย่าไปพูดพาดพิงถึงเขาเลย เดี๋ยวจะเป็นเรื่อง อยู่กลางๆไว้ดีกว่าเนอะ บายเดอะเวย์ เปลี่ยนเรื่อง

ย้อนกลับมาเรื่องผมกันดีกว่า วันนี้ผมมองไปรอบๆห้อง เชื่อไหม ไอ้กล่องดีวีดี ก็ยังอยู่ที่เดิม แล้วทำไมกูไม่เก็บมันซักทีว่ะ ขวดเบียร์ก็ตั้งอยู่ที่เดิม ผ้าก็ยังสุมอยู่เหมือนเดิม มีอย่างเดียวที่หายไป ก็คือจานอาหารต่างๆที่เคยกองไว้ เพราะถ้าผมไม่เก็บมัน ผมก็คงจะได้เพื่อนมานอนด้วยเป็นพวกมดพวกแมลงสาบเป็นแน่

และไอ้ผมก็เป็นคนไม่ชอบสัตว์ประเภทนี้อยู่แล้วด้วย จึงต้องจำใจเก็บไปล้างซะให้เรียบร้อย ผมเป็นคนเกลียด อืม ไม่ใช่ซิ ต้องบอกว่าไม่คิดจะผูกพันกับสัตว์ประเภทแมลงสาบเลย ไอ้แมลงสาบนี่นะครับเป็นสัตว์ที่ว่ายากที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้

ยิ่งไล่มันด่ามัน มันก็จะประมวลคำแปลเป็นภาษาแมลงสีส (เวลาจะบอกว่าใช้ภาษาอะไร เห็นชอบใช้กันจังสระอีสเนี่ย โปรตุกีสเอย สแปนนีสเอย ไชนีสเอย เจแปนนีสด้วย ไม่รู้มันจะจำเป็นอะไรนักหนา นีดกันจัง ผมก็เลยขออนุญาตมาใช้เป็นภาษาแมลงสาบเลยล่ะกันนะครับ) มันจะแปลความออกมาว่า มานี่หน่อยซิจ๊ะ เข้ามาทักทายกันใกล้ๆ แล้วมันก็จะวิ่งตาลีตาเหลือกเขามาหาคุณในทันที

แต่ถ้าคุณทำเป็นไม่สนใจมัน ตามนิสัยของมัน มันเป็นสัตว์ที่รักมนุษย์ที่สุดชนิดหนึ่ง เมื่อมันเห็นเรามันก็จะรีบเข้ามาหา เหมือนกับว่าเราเป็นคู่รักกับมันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน แล้วพลัดพรากจากกันมาไกล เมื่อมาเจอกันมันจึงไม่ปล่อยให้เราหนีหายไปอีกแล้ว เพราะฉะนั้น ไม่ว่าเราจะไล่ เราจะเรียก มันก็ต้องวิ่งมาหาเราวันยังค่ำ

ไอ้วิ่งมาเฉยๆยังธรรมดาไป เวลาผมไปเจอมันวิ่งขึ้นไปบนกำแพงนะครับ โห ขนแขนนี่ลุกซู่เลย มันเอาแน่ มันเอาแน่ และซักพักมันก็จะเปลี่ยนสปีชี่ตัวเองจากแมลงสาบไปเป็นผีเสื้อแสนสวย มันคงจะคิดอย่างนั้นแน่ๆ แล้วมันก็จะโผบินเข้ามาให้เราเชยชมใกล้ๆ มืงไม่รู้เลยใช่ไหม ว่ากูล่ะโคตรเกลียดผีเสื้ออย่างมืงมากๆเลย และไม่รู้เป็นอะไรนะครับ ผมมักจะถูกโฉลกกับไอ้แมลงสาบบินมากๆ

มีครั้งนึงผมนั่งกินข้าวขาหมูอาหารจานโปรดที่ผมชอบกินมากที่สุด และร้านนั้นก็เป็นร้านที่ผมชอบไปนั่งกินซะด้วย เวลาเลิกงานกลับมา ผมก็จะนั่งรถบริษัทเลยไปในไทยธานีซึ่งเป็นหมู่บ้านที่อยู่ในนิคมอุตสาหกรรมนวนคร และเป็นนิคมเดียวที่อนุญาตให้มีที่พักอาศัยอยู่ภายในนิคมได้ เจ๋งไหมล่ะ แต่จริงๆที่มาก็คือ ในนิคมนี้มีการสร้างที่อยู่อาศัยมาก่อนหน้าที่กฎหมายจะออกแล้วครับ ว่าห้ามมีที่พักอาศัยอยู่ภายในนิคมอุตสาหกรรม

วันนั้นเป็นวันที่มีฝนรินหลั่งลงมา ผมสั่งข้าวขาหมู 1 จานแล้วก็ไปนั่งรอที่โต๊ะอย่างมีความสุข ร้านนี้จะตั้งอยู่ข้างถนนอ่ะนะครับ มันก็เลยจะมีท่อระบายน้ำอยู่ตรงนั้นด้วย ในขณะที่ผมนั่งกินข้าวขาหมูจานโปรดอย่างมีความสุขอยู่นั้น เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อผมเห็นแมลงสาบตัวนึงวิ่งมาจากกลางถนน วิ่งตรงมาทางโต๊ะที่ผมกำลังนั่งอยู่

ไวเหมือนโกหกทันทีที่สายตาเหลือบไปเห็นกระแสไฟอ่อนๆก็วิ่งจากเลนม่านตาแล่นไปสู่สมอง เพื่อสั่งการให้ขาผมยกขึ้นในทันที มันวิ่งผ่านเก้าอี้ผมไปอย่างช้าๆ ผมนึกยิ้มอยู่ในใจ ฮ่าๆๆๆ มืงไม่เห็นกูล่ะซิท่า แล้วมันก็วิ่งเข้าไปด้านหลังของกำแพง หายเข้าไปในใต้โต๊ะๆนึงที่วางไว้ชิดกับกำแพง

ในช่วงเวลานั้นจากที่กำลังมีความสุขกับการกินข้าว ผมต้องมาพะวงหลังอีกแล้ว เพราะไอ้เจ้าแมลงสาบตัวนั้น และไม่กี่อึดใจ สิ่งที่ผมสังหรณ์ใจมันก็เกิดขึ้น มันปีนไปอยู่บนกำแพงข้างหลังผมแล้ว ตายห่าล่ะ มืงอย่ามาแปลงร่างเป็นผีเสื้อตอนนี้นะโว้ย ขณะนั้นผมยังกินข้าวไม่หมดด้วย แต่มันก็กินไม่อร่อยแล้ว และด้วยความตาไวของผม ผมเหลือบไปเห็นแมลงสาบอีกตัวอยู่ใต้โต๊ะตัวเดิมที่มันวิ่งเข้าไป

เฮ้ย มันคนล่ะตัวนี่หว่า ผมรีบหันควับไปที่ท่อระบายน้ำในทันที โอ้โห พี่น้องครับ มันมากันทั้งหมู่บ้านเลยครับ วิ่งหนีฝนออกมากันไม่ต่ำกว่า 20-30 ตัว แล้วคุณว่าผมจะอยู่ไหมล่ะ เลิกครับ ไม่กงไม่กินมันแล้ว รีบไปจ่ายตังค์แล้วจ่ำกลับบ้านไปในทันทีเลย ในใจผมยังคิดเลยนะครับว่า ถ้าไอ้ตัวบนกำแพงมันทะลึ่งบินมาหาผมล่ะก็ ต้องมีล้มโต๊ะกันบ้างล่ะครับ เจ้านาย

นอกเรื่องอีกแล้วแหะวันนี้ โทษทีครับ............

จากคุณ : February78 - [ 30 ก.ย. 51 04:59:13 A:125.25.26.227 X: ]