ต้องฟังเพลง เพียงกระซิบ-BlackHead ด้วย จะเข้ามาก ^^

เมื่อวันที่ 20 กันยา  ก็อ้อนพ่อไปงานศพเพื่อนรักอดีตแฟน จนได้..

..นั่งบีบแขนตัวเองอยู่ในรถ บรรยากาศ:-)อึมครึมๆ กดดันมาก
วันนั้น ฟ้าไม่สวยเลย มืดๆ ดำๆ (แหงละีทราย ก็มัน18.30น.นี่)...

..พ่อขับรถด้วยความเร็ว90กิโลเมตรต่อชั่วโมง ตรงเข้าไปยังตัวเมือง
ยังไม่ได้ไปวัดหรอก ไปหาไรเข้าท้องก่อน ท้องร้องโครกๆๆๆ
..ถึงร้าน ทรายไม่รู้จะสั่งอะไรก็เอาน้ำมะนาวโซดาไม่ปั่นเข้าไว้ก่อน
พ่อก็เหมาเหมา เออ เอาข้าวผัดเมกันนี่แหละ อย่าเรื่องมาก โอเคค่ะๆ..
..กินไปได้2-3คำ  น้ำตามันเริ่มมาจ่อๆ ขอบตา  เอาแล้วสิิทราย อย่าร้องนะ
..กินไม่ลงแล้ว... เริ่มควานหาลูกเกดในข้าวกินฆ่าเวลา..  อยู่ดีๆ ปวดขี้ซะงั้น
เลยไปขี้ซะนิดนึง คลื่นไส้อีก  สงสัยเครียด...

พ่อเรียกเชคบิล อืม.. โอเค..  เรากำลังจะไป งานศพ?  จริงๆ หรอวะเนี่ย
มันจริงหรอวะ?.. นั่งในรถ น้ำตาคลอเบ้า(ขอบอกว่าตาุตอนนี้สวยมาก 55+)

....พ่อขับรถมาถึงงานศพแล้ว ทรายเริ่ม"แอบๆ"หยิบทิชชู่ที่เบาะหลัง
ม้วนๆๆๆมาประมาณ8ตลบได้   แล้วพ่อก็เห็นจนได้.. เลยดุว่า
"อย่าไปร้องห่มร้องไห้ในงานล่ะ" โอเค พ่อทำไมต้องห้ามหนูด้วยอ่ะ

ฮ่วย.....
พ่อบอกว่า จะเข้าไปในงานตอน 19.35  ตอนนี้ 18.58  รอไปก่อน

19.02....  มองเข้าไปในงาน.. พลางคิดในใจ ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง ฝันแน่ๆ
19.04....  มองที่นาฬิกา  โอ๊ยย   เวลาผ่านไปช้าโพดๆ
.. หลับตาทั้งน้ำตา  เริ่มคิดถึงวันที่เจอไอ้ก้อนครั้งแรก....

"น้องน่ารักจัง ขอเบอร์หน่อยคับ" แกส่งกระดาษแผ่นเล็กๆ มาให้ 55+เสี๊ยวเสี่ยว
น้องทรายเลยขยำๆ แล้วส่งให้  น่านไง แสบบบบนะ

..ต่อมาก็เดินไปซื้อขนมร้านพี่โต ไอ้บ้าก้อนนี่ก็ใส่เสื้อสีฟ้า น่ารักเชียว
ส่งกระดาษให้อีกละ ข้างในเขียน "น้องน่ารักงี้น่าจับไปขึง........ขึงทิด นะ "
ฮ่าๆๆๆๆๆ   อารมณ์ศิลปินนะแกอะ ...  เอาๆๆๆ ยิ้มเลยเรา

.. 19.08 เวลาไรวะเนี่ย ทรมานเหลือเกิน   คิดเรื่องเก่าๆ ต่อดีกว่า

นึกถึงคำที่มันพูดว่า  ..."เจ๊....  เค้ารักเจ๊นะ.." แกเป็นคนพูดช้า ช้า...
บางทีก็คิดว่าไอ้นี่ปัญญาอ่อนป่าววะ

ของที่เค้าได้จากแก อันแรกเป็นของวันวาเลนไทน์ แก้วใบใหญ่ใส่ช็อกโกแลต
ทุกวันนี้แก้วใบนี้ ก็ใช้กินน้ำที่บ้าน ... นึกทีไรก็ยิ้มทุกทีเลย
วันเกิดปีไหนไม่รู้ แกให้ตุ๊กตาแทสเมเนี่ยนตัวเท่าแขนกางมาให้
แกบอกว่า ตอนไปซื้องี้โพดอายเลย ก็ขำขำ กันน่ะนะ  ไอ้เสี่ยวเอ๊ยยยยย

นึกถึงตอนเรียนเทควันโดด้วยกัน.. เค้าชวนแกมาเรียน แกเก่งมาก
เก่งขนาดมาแป๊บเดียวก็แซงเค้าซะแล้ว สาดดดดดดดด แต่ว่า แกไม่ได้ชอบมัน
แกมาสารภาพกะเค้าเมื่อไม่กี่ปีนี้เอง  เห้อ...

นึกถึงตอนที่เจอแกครั้งสุดท้าย.. เค้ารอพ่อเตะบอลกะไอ้สู้..หิว  ไม่มีไรกิน
เลยโทรเรียกให้แกไปซื้อน้ำมาให้.. แกก็แสนดี  มาโดยง่าย
คราวนั้นเราถ่ายรูปด้วยกัน2-3รูป เฮฮามาก  เค้าเด็ดดอกหญ้าให้แกดอกนึง
แล้วให้แกแกล้งอาย  ไอ้นี่ก็อายทุเรศสุดๆ  ถอนหญ้าปลิวว่อนเลย..

19.24 เออ เวลาค่อยผ่านไปเร็วหน่อย.. คนมางานเริ่มเยอะแล้ว...
เริ่มรู้สึกหัวใจตัวเองเต้น ตุบ ตุบ..

นึกถึงวันนั้นเมื่อปีที่แล้ว นั่งคุยกันในยิม ตรงที่บันได.. เค้าเปิดเพลง
"แค่ไหนที่เรียกว่ารักกัน" แล้วแกก็จับมือเค้า  เฮือก ..อายมาก พอหันไปดูแก
อ้าว   หูแดงแป๊ดเลย ฮ่าๆๆๆ  แล้วแกก็กอดเค้า... ดีจัง

19.30...  เริ่มจัดระเบียบผมตัวเอง..และ  เปิดประตูรถ ลงแล้ว
ค่อยๆ ย่างก้าวเดินเข้าไปในงาน  เห็นแม่แก.. ชั้นเดินเข้าไป บอกว่า..
"หนู ทราย เองค่ะ" เท่านั้นแหละ แม่แกก็รีบเข้ามากอดเค้าเลย สงสารแม่แกว่ะ
แม่แกก็บอกว่า  เขาไปดีแล้วลูก..  แล้วเขาก็พาไปแนะนำกะญาติ แทบทุกคน
.. เสร็จแล้ว ก็  มานั่งข้างๆ พ่อ   มองไปที่โลงศพแก..เห็นรูปแก..


ผมยาวหน่อย ใส่เสื้อคอเต่าสีดำ โอ้ไอ้ก้อนเอ๊ยยยยยยังกะนักเรียนญี่ปุ่นแน่ะ ฮ่าๆๆ
ไม่  ไม่ขำ ไม่ขำเลยซักนิด... แกตายแล้วจริงๆ หรอวะเนี่ย??

เค้านะ เดินเข้าไป  ด้วยแรงกดดันเยอะมาก แทบจะทุกคน มองมาทเค้า..
ก้อนแข็งๆ เริ่มมาจุกที่คอ  น้ำตาไหลแล้ว ตัวกุ่เริ่มสั่น ระริก ระริก..
..หยิบธูปขึ้นมาจุด ตามองไปที่โลง ที่รูป  หูได้ยินเพลงสวดศพ..มันคือเรื่องจริง

ว่าชั้นรักเธอทั้งที่ไม่รู้จัก แหละชั้นรักเธอตั้งแต่แรกพบ หน้า  เห้ย  ไม่ฮาเว้ยไม่ฮา..

แกตายแล้ว   ร่างของแก นอนเหยียดยาวอยู่ในโลงเบื้องหน้าเค้า.. ที่กำลังร้องไห้อยู่

ได้ธูปมา..นึกในใจ "ก้อน..ไปสบายแล้วนะ เค้ารักแกนะ   เค้ารักแกนะ" พูดแค่นี้
แล้วอี....อีที่ไหนไม่รู้ มาถ่ายรูปเค้าูร้องไห้  ฮ่วยยยยยยยย

แล้วก็ ร้องไห้ๆๆๆๆๆๆๆ เดินกลับมาก็ต้องรีบเช็ดน้ำตา เพราะพ่อจะด่าเอา


พอพระสวด..น้ำตาก็ซึมๆ ไม่กล้าร้องมาก  แต่ตัวเนี่ย  สั่นเป็นเจ้าเข้าเลย

พ่อก็มองแบบ ไอ้ลูกผมเป็นไรวะเนี่ย..  คนเขาก็มองๆ กัน
ภาพแก ค่อยๆ เลื่อนมาในห้วงความคิด.. สติเริ่มหลุดลอย..
รู้ตัวอีกที ก็กรวดน้ำเสร็จ โอเค ต้องกลับบ้านแล้ว ..พอลุกขึ้นได้ ขามันไม่มีแรง

ก็แทบจะทรุดลงไปเลย  ก็เดินกลับไปที่รถ  อาก๋งแกก็วิ่งมา (วิ่ง!???!!!)
มาขอบคุณ   อีก็มองเค้าแปลกๆ  เพราะเค้าร้องไห้เยอะละมั้ง..


คืนนั้น กลับบ้าน.. นอนหลับด้วยอารมณ์  
.. เพือนกุตาย เพื่อนรักกุตาย
ต่อไปนี้ จะโทรไปเฮฮากะใคร?? จะหาใครมาให้ดีดหูเล่น???
โอยยยยยกุไม่อยากเห็นอะไรกลมๆ หูกางๆ มันแสลงใจรู้มั้ยห๊า...

รุ่งขึ้น ตื่นมาเหมือนคนบ้า  เหม่อๆ ไม่รู้รสชาติอาหาร มีไรก็ยัดๆ เข้าปากไป

ไอ้สัญญากะปูน้อยที่ว่าไม่กินเนื้อ ก็กินไก่ไปน่องนึง เพราะไม่มีสติสตางค์
สาแก่ใจแล้วใช่มั้ยชานนท์???

ร้องไห้ทั้งวัน  ร้องโบ้ก  อะ เข้าใจป่ะ  สวยเสยอะไรุไม่ห่วงมันแล้ว

ตอนนั่งรถกลับ ก็ร้องไห้เงียบๆ กลัวคนอื่นด่า....  แล้วโชคก็เข้าข้างทรายอีก

ลุง เหลือบมาเห็น  เท่านั้นแหละน้องทรายก็หายจงหายใจไม่ออกเลย
น้ำตา น้ำมูก ซกมกสุดๆ สะอึกๆๆๆๆ เฮือกๆ คงเรียกคะแนนสงสารได้มาก

แล้ว ก็เลยได้ไปงาน  ทั้งๆ ที่  ใส่เสื้อสีแดง (โอวววววว) พอเดินจ้ำอ้าวเข้าไปนะ
คนหันมาทั้งแถบเลย ก็เสื้อแดงนิ ผมก็สยายยังกะผี หน้าก็แดงช้ำ (ร้องไห้มา)

พอนั่ง ก็ ไม่หือไม่อืออะไรเลย ร้องไห้อย่างเดียว  แล้วก็พนมมือฟังพระ
วันนี้พ่อไม่มาห้าม     ขอร้องให้หนำใจหน่อยเห๊อะ

แล้วน้องสาวไอ้ก้อนก็เดินมา  .. ปัดโธ่เอ๊ยยยย  หน้ากลมๆ หูกางๆ
เดินมาทรมานใจอีกแล้ว :-)  กุก็ สั่นๆๆๆๆ สะอึกๆๆๆๆๆ  
เขาจะเอาหัวใจชั้นไปเผาแล้ว

เขา จะ เอา ไอก้อน ไป เผา แล้ว !!??
อย่านะ  ห้าม   ห้ามนะ  ไม่ได้  ไฟมันร้อนนะรู้มั้ย??


คิดในใจว่ะ  ตะโกนไปเขาได้รุมยำเท้าอะดิ  ฮือๆๆๆๆ เสียใจเป็นที่สุด

ขากลับจากงานศพ
ชั้นพยายามจดจำทุกอย่างในเส้นทางของความจริงอันโหดร้ายนี้..
ขณะที่กำลังซึ้งในอารมณ์  รถก็ขับมาคู่กะรถขนวัว


แล้วกู...นะ  ก็  เห็น เจี๊ยรวัว  อย่างที่แกเคยเล่าให้ฟังไงก้อน
เท่านั้นแหละ หัวเราะก๊ากเลย  ไม่พอๆๆๆๆ ยังไปนึกมุขตลกของโน๊ตอุดมอีก

ได้ที่ร้านแรกมาตั้งร้าน กุ้งสด ร้านต่อมา กุ้งเป็น ร้านสุดท้าย กุ้งเป็นๆ
ุฮาได้อีก   ยังไม่พอๆๆ      เหลือบไปเห็นผู้หญิงผมยาวคนนึง

นั่งท้ายกระบะ :-)ไม่ยอมรัดผม  ลมตีหัวฟูหูกางเลย ฮ่าๆๆๆ
หูกาง???  หูกาง  อีกแล้ว??

เค้าุเคยถามแกนะว่า หูกางยังงี้ ขับรถเร็วๆ ลมตีหูเจ็บมั้ย? แกบอก ไม่รู้สึก
เคยถามนะว่า หูกางยังงี้ ใส่หมวกกันน็อคได้หรอ  นี่ละมั้ง สาเหตุที่แกตายอะ..


เกิดมาเพิ่งเคยเจอการสูญเสียแบบนี้  การจากลาที่ไม่มีวันได้พบกันอีก
นี้ก็ยังไม่หยุดร้องไห้  .. ชานนท์ของทรายยยย....

เค้าูรักแกนะ ทีุ่ไม่เคยพูดไปบ่อยๆ มันแย่ ตรงที่เสียแกไปครั้งแรก ก็ไม่สำเหนียก
ไม่สำเหนียกว่าเค้าต้องมีแกอยู่ข้างๆ นั่นไง  คราวนี้ เสียแกครั้งสุดท้าย

เพิ่งรู้ว่าแกเป็นส่วนนึงของรอยยิ้ม เป็นเสียงหัวเราะ เป็นแรงใจที่ทำให้โลกของเค้าเป็นสีเหลือง

ก้อน เค้าไม่เชื่อเรื่องโชค ไม่เชื่อหมอดู ไม่เชื่อคำทำนาย
ไม่ว่าหนทางใดๆ ที่จะทำให้เราได้พบกันอีก จำกันได้อีก ขอให้มันเป็นไปยังงั้นนะ
เ้ค้ารักแก ต่อไปนี้ เค้าจะยิ้ม จะหัวเราะแทนช่วงเวลาที่หายไปของแกนะ
เค้ารู้ว่าแกไม่อยากให้เค้าเศร้านาน เพราะแกทำให้เค้าหัวเราะได้เสมอๆ

รักแกนะก้อน.........



มันเป็นเรื่องจริงหรอ  ที่แกตายอะ???

จากคุณ : รักพ่อหนุ่มแรมโบ้ - [ 1 ต.ค. 51 01:54:56 ]