เจ้าหิ่งห้อย ปีกบาง กางปีกบิน
ไกลพลัดถิ่น ต้นลำพู สู่ฟ้ากว้าง
ช่างมืดมิด ไร้แสงดาว ส่องนำทาง
มีเพียงแสง จางจาง ส่องจากตัว
เพียรมุ่งหน้า ออกบินไป เพื่อตามฝัน
ที่แห่งนั้น ช่างห่างไกล มืดสลัว
ยังกางปีก กระพือไป ใจเต้นรัว
ไม่นึกกลัว ย้นย่อท้อ ต่อทางไกล
หากได้มี เพื่อนร่วมทาง คงไม่เหงา
จึงได้พบ เจ้าแมงมุม น่าหลงใหล
เจ้าช่างยิ้ม เย้ายวน รัญจวนใจ
หารู้ไม่ มิรู้ใย ภัยจะมา
แมงมุมยิ้ม เจ้าเล่ห์ เพทุบาย
มือส่อส่าย ชี้ทาง โปรดตามข้า
จะนำไป ที่แสนงาม อร่ามตา
แล้วออกหน้า นำพา หิ่งห้อยไป
ยิ่งผ่านลึก พฤกษ์ไพร ในทางเปลี่ยว
มิเฉลียว ในกลลวง ชวนสงสัย
ได้แต่นึก ถึงฟ้างาม จึงย่ามใจ
พลาดพลั้งไป ติดบ่วงใย เจ้าแมงมุม
ยิ่งบินหนี ยิ่งพัวพัน ติดรัดแน่น
เจ้าแมงมุม รีบแล่นชัก ใยห่อหุ้ม
เมื่อสิ้นแสง ดับลงบน ใยแมงมุม
ความมืดมิด กลับปกคลุม ทั่วทิวา
ได้แรงบันดาลใจมาจากเพลงๆนึงคะ ชื่อเพลง นิทานหิ่งห้อย ของเป๊ก ผลิตโชคคะ
แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 51 13:07:39
แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 51 13:05:51
.....เมื่อสิ้นแสง.......
