เคยฝัน . . .
ว่า ความรัก นั้น แสนสดสวย
เพียงปลายนิ้ว สัมผัสใกล้ หัวใจระทวย
เอื้ออำนวย ความในใจ. . .ใกล้ชิดเรา
แต่. . . เมื่อผ่าน พานพบ ความจริงแท้
ฤๅ ความรัก ก็แค่ ความคลายเหงา
มิได้บอก ว่าเสียดาย ใจมัวเมา
แต่รูปเงา ยังรื้นใน ใจตนเอง . . .
. . . . .
รักก็รัก. . . นะ. . .รู้. . .อยู่ว่ารัก
หากมาหัก หาญใจ ไยอวดเก่ง
สัมผัสใจ เพียงแค่นั้น มิหวั่นเกรง
อย่ารุกเร่ง มาผูกมัด สัมผัสกาย
เมื่อแรกเริ่ม เราสบตา บอกว่ารัก
เรารู้จัก กันและกัน มิผันหน่าย
เพียงซบอิง อกคุณ อุ่นสบาย
แค่นั้นสาย ใจเรา ก็เข้าใจกัน
แต่. . .ไม่พอ หรือผู้ชาย ใจ ละโมบ
เขาให้โอบ ให้จับมือ ถือยึดมั่น
พอได้คืบ จักเอาศอก ไม่บอกกัน
พาหัวใจ ฉันไหวหวั่น เพียง ละลาย
ก็อยากจะ พิโรธ โกรธตัวเอง
แต่เมื่อเพลง รักดำเนิน เกินใจหาย
สุดจะฝืน สุดจะผลัก หักใจกาย
กระทั่งสาย สัมพันธ์ย้ำ ล่วงล้ำมา
ทำอย่างไร ถ้ารักไป ไ ก ล เ กิ น ฝั น
แม้บางครั้ง หฤหรรษ์ ฤทัยหนา
แต่แม้เสี้ยว วินาที มีเวลา
กลับหวลคิด ถึงคุณค่า กว่า ถึงคราว
อยากให้รัก ยังคงอยู่ คู่กับโลก
อยากให้โศก หายไป จากใจสาว
อยากให้ใจ เข้าใจ ในเรื่องราว
อยากให้ คาว อกุศล จงพ้นไป.
แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 51 17:39:14
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
2 ต.ค. 51 17:06:00
]
ไ ก ล เ กิ น ฝั น
