เพราะเธอนั้น...เหมือนหลักไม้...ให้พักพิง
เป็นทุกสิ่ง...ให้ฉัน...นั้นอาศัย
หากขาดเธอ...ฉันคงหมด...สิ้นแรงใจ
จะก้าวเดิน...ทางใด...ไร้เรี่ยวแรง
เพราะตัวฉัน...นั้นเป็น...เช่นพฤกษา
เหมือนเถาวัลย์...กลางพนา...ในป่าแล้ง
เป็นไม้เลื้อย...พัลดหลง...ป่าดงแดง
มิมีแหล่ง...อาศัย...ให้พึ่งอิง
ขอเธอนั้น...เป็นหลักมั่น...ฉันได้ไหม
แม้อยู่ใน...พงไพร...ห่างไกลยิ่ง
จะพันเกี่ยว...เหนี่ยวเธอไว้...ไม่ประวิง
ขอเพียงได้...แอบพิง...อิงข้างเธอ
อย่าผลักฉัน...ออกไป ...ให้ไกลห่าง
อย่าปล่อยฉัน...ในป่าร้าง...อ้างว้างเก้อ
อย่าปล่อยฉัน...หวั่นตระหนก...อกละเมอ
อย่าปล่อยฉัน...ให้หลงเพ้อ...จนเจอภัย/....
แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 51 18:04:32