อ้ายหน่อยเพื่อนผม..(ตอนที่ 2..ผู้ช่วยเมีย.!)
ราส์ส กิโลหก
หลังเทศกาลสงกรานต์(ประมาณพ.ศ. 2523)ที่ผ่านมา ถือเป็นฤกษ์ดี การรื้อย้ายบ้านแม่ยายที่อยู่ต่างอำเภอก็เริ่มดำเนินการ โดยคณะช่างที่ช่วยในการรื้อย้ายไม่ใช่คนอื่นไกลเป็นญาติๆทางเมียของอ้ายหน่อย.ทำให้มันยิ้มออกคลายความเครียดไปแยะ เพราะไม่ต้องจ่ายเงินมากเกินไป .
ไม้ที่รื้อจากบ้านเก่าและข้าวของต่างๆ พวกที่หลับที่นอน โอ่งชามรามไห เอามากองไว้ที่บ้านผมก่อน จากนั้นก็เริ่มก่อสร้างบ้านหลังใหม่บนที่ดินของมันที่ถมดินรอไว้เรียบร้อยแล้ว รูปแบบเป็นบ้านขนาดไม่ใหญ่มากนักลักษณะไม้สองชั้นหลังคามุงสังกะสี พื้นด้านล่างเทปูนเต็มพื้นที่ ก็ไม่ถึงกับคับแคบอะไร ดีที่มีพื้นที่เกือบ 200 ตารางวา เลยทำให้ภาพโดยรวมเป็นบ้านที่น่าอยู่พอสมควร.
แม่ยายอ้ายหน่อยชื่อ ยายแขก(แต่เป็นคนไทย 100 เปอร์เซ็นต์). อายุประมาณซัก 50 เศษๆร่างเล็กสูงไม่ถึง 160 ซ.ม.รูปร่างผอมเกร็งปากแดงเพราะกินหมาก มีสัญลักษณ์ที่เห็นได้ชัดคือเวลาเดินแกจะเดินโหย่งๆเหตุเพราะที่เท้าข้างหนึ่งเคยเกิดอุบัติเหตุ ทำให้ต้องเดินโหย่งๆ ที่เท่ห์สุดๆคือแกใส่แว่นตาแบบกลมๆเหมือนวัยรุ่นใส่กัน ถ้าเปลี่ยนกระจกเป็นสีดำรับรองเข้ารวมกลุ่มกับแก๊งวัยรุ่นต่างๆได้สบาย.
ยายแขกเป็นคนขยันเกินอายุ วันๆไม่ค่อยอยู่เฉยทำโน่นทำนี่ทั้งวัน ผมเคยเห็นแกเดินถือเลื่อยอันใหญ่ผ่านหน้าไปเมื่อตอนเช้า พอตอนเที่ยงวันแกเดินผ่านกลับมาอีกครั้งไม่มามือเปล่าบนบ่าแบกต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ทอนใบและกิ่งออกแล้วความยาวเกือบ 3 เมตร แกเดินฉิวผ่านหน้าบ้านผมไปอย่างกับเดินตัวเปล่า ได้ความว่าเอาไม้ไปเผาถ่าน ผมต้องยอมรับว่ายายแขกเป็นหญิงเหล็กจริงๆ
วันหนึ่งเป็นวันหยุดไม่ได้ไปทำงาน ช่วงเที่ยงวันอ้ายหน่อยเดินมาหาผมที่บ้าน เจอหน้าผมมันเอาลิ้นเลียปากตัวเองแล้วบอกกับผมว่า ให้ไปที่บ้านมันไปกินยาดองกันวันนี้เป็นวันดีไปฉลองกันหน่อย
ผมแกล้งถามว่า ฉลองไรวะ ! หรือฉลองว่าวันนี้ไม่ใช่วันพระ ผมแซวมันเล่นๆจริงๆแล้วเราหาเรื่องกินกันเกือบทุกวันตอนเย็นๆหลังจากเลิกงานกลับมาถึงบ้าน พอเจอหน้ากันเหมือนขวดเหล้าเจอกับแก้วเหล้า จะนั่งกินกันประมาณหมดขวดแม่โขงขนาดกลม ถ้าไม่มีขาอื่นมาสมทบก็กลับบ้านกัน ส่วนการจะไปกินที่บ้านใครอยู่ที่จังหวะ เพราะบ้านมันกับบ้านผมอยู่ห่างกันแค่ไม่ถึง 20 เมตร
ถนนหน้าบ้านเดิมเป็นถนนลูกรัง ช่วงหน้าฝนก็เฉอะแฉะเพราะน้ำท่วมขัง ครั้งหนึ่งผมเคยไปรังวัดที่ดินให้เจ้าของโรงโม่แห่งหนึ่งที่ตำบลหน้าพระลาน พอสนิทกันเลยขอหินเพื่อมาถมถนนบริเวณหน้าบ้าน เจ้าของแกใจดีให้มา 2 รถสิบล้อ แต่ลูกน้องเจ้าของโรงโม่ คงฟังคำสั่งเจ้านายผิดแทนที่จะเอาหินคลุกสำหรับถมถนนมาส่งให้ ดันเอาหินก่อสร้างที่เรียกว่าหิน 2 ขนมาให้ พอเทลงบนถนนเกลี่ยแล้วหินเป็นก้อนๆไม่ยอมเกาะตัวกัน ชาวบ้านที่อยู่แถวๆด้านในต้องเข้าออกผ่านบ่อยๆ บ่นกันพึม เพราะหินมันเป็นก้อนเล็กๆพอรถขับผ่านก้อนหินจะดิ้นทำให้ลื่น เฮ้อ ! ทำบุญกลับได้บาปโดยไม่ตั้งใจ.
อ้ายหน่อยเตรียมเหล้ายาดองเสือ 11 ตัวพร้อมแก้วและจานกับแกล้ม 2 3 อย่างอยู่บนแคร่ใต้ต้นมะม่วงหน้าบ้าน ทำเลตรงนี้ร่มเย็นจากกิ่งและใบของต้นมะม่วง บรรยากาศรอบๆก็ดีเงียบๆเพราะขณะนั้นแถวบ้านผมก็เหมือนชนบทกลายๆ บ้านที่สร้างในซอยนี้มีไม่มากนับหลังได้ แปลงที่ดินตรงไหนที่ไม่มีการสร้างบ้านก็เป็นที่ว่างมีต้นไม้ขึ้นเป็นดง ทั้งต้นใหญ่ต้นเล็กเป็นที่อยู่ของงูเงี้ยวเขี้ยวขอไป
นิสัยของอ้ายหน่อยนั้น ถ้ากินจนเมาก็จะเมาประเภทสุดๆคือไม่รู้เรื่องเหมือนฟิวส์ขาด จนเป็นที่เอือมระอาของเมีย.! ครั้งหนึ่งหญิงกบเมียอ้ายหน่อย เคยพูดกับผมพร้อมแสดงท่ามันเขี้ยวทำเสียงสูงๆบอกว่า
พี่เอ๊ย ! เวลาเห็นมันเมาไม่รู้เรื่องกลับมาบ้าน หนูเห็นแล้วมันเขี้ยวอยากจะจับมันโยน เข้าไปอาบน้ำในเครื่องซักผ้า หน้าตาเธอแสดงออกถึงการเอาจริงไม่ได้พูดเล่น ผมยังหนาวแทนอ้ายหน่อย.
เมียอ้ายหน่อยเป็นลูกคนโตของยายแขก และมีน้องอีก 2 คน คือ กวางและโพธิ์ เป็นผู้หญิงกับผู้ชายย้ายตามมาอยู่บ้านสร้างใหม่หลังนี้พร้อมกับยายแขกด้วย นิสัยเมียอ้ายหน่อยนั้นเป็นคนเสียงดังและเจ้าอารมณ์ ถ้าสองผัวเมียทะเลาะกันจะได้ยินแต่เสียงเมียลั่นบ้านเหมือนตะโกนอยู่คนเดียว เพราะรูปร่างนั้นหุ่นของเมียหนากว่าแยะ เอาเป็นว่าถ้าให้ใส่นวมชกกับอ้ายหน่อย รับรองอ้ายหน่อยสู้ไม่ได้เผลอๆโดนน๊อคแค่ยกที่ 1 ยิ่งเรื่องจิตใจไม่ต้องพูดถึงเพราะหล่อนทำงานเป็นพยาบาลประจำห้อง ไอ.ซี.ยู ของโรงพยาบาลฯ เห็นความตายเป็นเรื่องเล็กอยู่แล้ว.... (มีต่อด้านล่าง)
แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 51 03:07:19
อ้าย"หน่อย"เพื่อนผม(ตอนที่ 2 ผู้ช่วยเมีย)
นึกแล้วเชียว