คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้
คิดอยู่แล้วว่านายต้องพูดแบบนี้  คู่สนทนาของผมสวนขึ้นมากลางคัน ความจริงแล้ว แทบจะทันทีเมื่อผมพูดว่า
คนเราเลือกเกิดไม่ได้ ....
ผมมีประโยคที่เลือกมาต่อท้ายแน่นอน แต่ไม่ใช่อย่างที่เขาคิด หลายหนที่หยิบยกวลีหรือประโยคคลาสสิก  ปรัชญาคมกริบและหลักธรรมคมคาย  ปลอบประโลมใจคนที่วาระเวรกรรมมาระบายสิ่งคับข้องหัวใจ  มากน้อยไม่เท่ากัน แล้วแต่สิ่งที่แบกรับไว้และสภาวะหัวใจที่อ่อนแรง  ไม่ทราบว่าจะช่วยได้แค่ไหน  เพราะแทบทุกครั้งที่คุยไม่ได้หวังช่วยเหลือใดๆ นอกจากเสนอมุมมองแนวคิดใหม่ๆ เพื่อสะกิดใจให้หันหน้าออกจากกำแพงของปัญหา

ในร้านกาแฟ เก้าอี้หัวมุมใต้ร่มกันแดดคันโต มีลมโชยเอื่อย ผมพลิกนิตยสารทางเลือกฉบับหนึ่งไปมา สลับกับซดกาแฟและรับฟังคู่สนทนา ในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับผม ไม่มีความรู้ และ ไม่เคยมีใครนินทาเข้าหู   การสรุปคร่าวๆเป็นความสามารถพิเศษที่ผมทำได้ดีที่สุด

ดอกฟ้ากับสุนัขวัด เป็นวรรณกรรมและชีวิตจริงเบสเซลเลอร์  ขายได้ทุกยุคสมัย ไม่มีสิ่งใดใหม่ เปรียบชายเป็นสุนัขวัด  จำเพาะว่าต้องเป็นสุนัขวัดเท่านั้นเป็นสัตว์อื่นไม่ได้เสียด้วย หากเปลี่ยนเป็นหมู หมา กา ไก่ เกรงว่าจะสูญเสียความเป็นอมตะ และดอกฟ้าต้องเป็นฝ่ายหญิง ที่ต้องถูกยกดันให้สูงส่งด้วยสถานะบางอย่าง งามซึ้งหรือร่ำรวยสินทรัพย์ ไม่ต้องมาก แค่พอเปรียบเทียบแล้วทำให้ฝ่ายชายเข้าขั้นขี่เหร่หรือต้องใช้ชีวิตในพรรคกระยาจกชั่วชีวิตเป็นพอ  

หดหู่พอไหม ? ถ้าส่ายศีรษะปฏิเสธ ผมคงต้องใช้ความสามารถพิเศษอันดับสองของผมให้มากกว่านี้ แต่อย่าเลย วาจาเป็นทั้งยาหอมและยาพิษ ใช้ผิดๆ มีสิทธิ์ทำร้ายได้ทั้งผู้อื่นและตนเอง คิดก่อนแล้วค่อยพูด แต่ก่อนจะคิดได้ต้องหาข้อมูลโดยการรับฟัง  ไม่ค่อยมีคนเรียกหาผมนัก ยกเว้นเวลาที่ต้องการหูที่มีสมาธิเป็นพิเศษ
ฟังเรื่องราว ดอกฟ้ากับสุนัขวัดตัวล่าสุดแล้ว

ผมต้องยิ้มแล้วบอกว่า คนเราเลือกเกิดไม่ได้ ...นั่นแหละครับ ยังไม่ทันจบดี ก็ถูกลองเดาทางเสียแล้ว คิดในใจว่า เราไม่ได้เล่นต่อคำกันอยู่

ผิดแล้วที่บอกว่า เลือกที่จะเป็นได้

ผมปฏิเสธแล้วขยายความอีกนิด  มีส่วนถูกอยู่บ้างที่เลือกจะเป็นได้  มันใช้ไม่ได้กับทุกคนและไม่สมบูรณ์แบบนั้น น้อยรายจริงๆที่จะเป็นได้อย่างที่คิดโดยเที่ยงแท้  หลายรายที่บอกว่าเป็นได้จริง เมื่อลงพิจารณารายละเอียดปลีกย่อยก็ต้องรอมชอมกับความเป็นจริงทั้งนั้น
เหมือนอยากไปนั่งกินไอศกรีมกะทิถั่วดำในร้านสเวนเซ่น แต่พอทราบว่าไม่มีในเมนูก็ต้องจำใจสั่งมอคค่าอัลมอนด์ฟัดจ์ละเลียดแทน

ฟังกระผมกล่าวให้จบก่อน แล้วจะกระฟัดกระเฟียดหรือจมเจ่ากับความหดหู่เพื่อนยาก ผมไม่ว่าหรอก

คนเราเลือกเกิดไม่ได้  เลือกเป็นได้หรือเปล่าไม่ทราบเพราะถ้าไม่ถึงที่สุดแล้วเราก็ไม่รู้จริงๆว่าเป็นอย่างนั้นหรือไม่  แต่เรารู้ว่าเราไม่ชอบความหดหู่  เราจะยังใช้ชีวิตข้างหน้าโดยกอดมันเอาไว้ในความคิดอย่างนั้นใช่ไหม
ดวงตาเลื่อนลอยคือคำตอบของชายหนุ่มด้านข้าง
นายบอกว่า กำลังหดหู่ ไม่อยากหดหู่ เบื่อความหดหู่ ในเมื่อความหดหู่คือสิ่งที่นายไม่ชอบ แต่นายยังเอาแต่คิดถึงมัน พร่ำบ่นเกี่ยวกับมัน นั่งคุยกับผมถึงมัน
นั่นแปลว่านายรักชอบความหดหู่นั่นเหลือประมาณ
แค่เดินออกมาจากความหดหู่นั่น นายยังไม่กล้าเลย ดังนั้น อย่าเพิ่งคิดถึงความรักที่แจ่มใสสดชื่น  เพราะนายไม่เคยคิดถึงความรักที่สดชื่น ไม่พร่ำบ่นในเรื่องความสุขสดชื่น มาคุยกับผมในเรื่องที่สดชื่น

รู้ไหมว่า ..ทำไมหมาต้องเป็นหมาวัด ก็เพราะมันไม่ยอมออกจากวัด
เพียงแค่เดินออกมาจากวัด มันก็ไม่ใช่หมาวัดแล้ว

หลังจากทิ้งประตูวัดไว้เบื้องหลัง  หมาที่ไม่อาจเลือกเกิดเป็นวัว ควาย หรือนก  ก็ไม่ถูกเรียกว่าเป็นหมาวัดอีกต่อไป  อาจมีบ้างที่ถูกทักทายว่าเคยเป็นหมาวัดแล้วหงุดหงิดหัวใจ นั่นหมายถึงหมาวัดไม่ใช่สถานะอันพึงปรารถนา  จงดีใจที่พ้นมาได้  สิ่งที่เลือกจะเป็นได้ภายหน้าอาจไม่ตรงใจ อาจมีคนเก็บไปเลี้ยงได้เป็นหมาบ้านนั่งกินนอนกิน อาจคุ้ยเขี่ยขยะหลังร้านอาหารใช้ชีวิตเยี่ยงหมาจรจัด ..ไม่อาจเลือกเป็นได้ตามใจแต่อย่างน้อย

หมาตัวนั้น...ก็พ้นวัดมาแล้ว

จากคุณ : กาแฟสอง - [ 10 ต.ค. 51 02:26:14 ]