11 ตุลาคม 2551 22:22


ผมเป็นลุกชาย(หล่า)ของครอบครัวบนโลก(กว้าง)

สวัสดีครับ

วันนี้เป็นวันพิศษ



คือเป็นวันเกิดของ น้าสาวของผมไง


อิอิ

ได้ทานเค้กด้วย

แต่นั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอกครับ




วันนี้มีเพื่อนสาวคนหนึ่งโทรมาหาผม

ประมาณบ่ายๆ

ผมกำลังนอนกลางวันอร่อยๆ

ตื่นมารับโทรศัพท์

แล้วไงรู้ป่าวครับ

เธอถามที่อยู่ของผม

"ขอที่อยู่หน่อยสิ"

"เอาไปทำไม"

"จะส่งตุ๊กตาที่ระบายสีปูนปาสเตอร์ ไปให้"

(ส่งมาให้ทำไมครับ) คิดอารัยรึป่าว- -"อิอิ

"จะจดมั้ย"

"บอกมาๆ"

"99/15....................................44150"

แล้วเธอก็ทวนที่อยู่ที่ผมให้ไป


หลังจากที่ผมวางโทรศัพท์

ผมมาวิเคราะห์ สังเคราะห์ และสรุป


ว่าทำไมเพื่อนสาวคนนี้ถึงมาสนิทผมจังเลยช่วงนี้

แต่นิสัยเธอดีนะ

เหมือนเด็กๆ

น่ารักๆ

หรือว่าเธอ "ชอบเรา"


หรือว่าจะหลอกฟันเรา


ไม่น้าาาาา



- -"

คิดไปได้


วันนี้ช่วงเย็นๆ

ก็ไปบ้านยาย

ที่ๆสามตัวนั้นสิงสถิตอยู่

เพียงแค่ได้ยินเสียงรถเข้าปากซอย

พวกมันก็ ตะลุมตูมตาม วิ่งจากหลังบ้าน ข้างบ้าน ใต้เตียง มารวมตัวกันที่ประตูหน้าบ้านเพื่อตอนรับผม

"พี่xx......." มันตะโกน


"หวัดดีพียัง"

พวกมันยกมือไหว้ผมอย่างน่ารัก

"หวัดดีป้ายัง"

แม่ผมบอกเด็กๆ

"หวัดดีครับบบ" ผมรับไหว้เด็ก

เด็กใสซื่อบริสุทธิ์

แต่แฝงด้วยความดื่ออออออออ ของพวกมัน





อาหารเย็นวันนี้คือ "หมูกระทะ"

เด็กสามตัวนั่งเรียงกัน

แล้วผู้ใหญ่อย่าง

ผม น้าสาว แม่ผม

ก็ต้องคอยย่างหมูที่อยู่บนกระทะให้เด็กๆ

"เมื่อไรของธงจะได้ซักที"

ธง เด็กชายคนกลางพูด

" ก็พี่เพิ่งให้ธงไปเมื่อกี้ ทำไมกินเร็วจัง"




การกินอาหารเย็นครั้งนี้มันช่างวุ่นวาย


น่ารำคาญ

แต่ก็สนุกดี

หลังจากที่เด็กสามตัวนั้นกิ่นอิ่ม

พวกมันก็ไปรุมกันที่เค้ก


"อย่าแตะต้องเค้กก่อนเด็ดขาด"


ผมขู่ พวกมันก็ไม่แตะต้องเพราะ


พวกมันรู้ว่าเค้กนั้น แพง



พวกมันเลยไม่แตะต้อง


พอได้เวลา คือ พวกผู้ใหญ่กินอิ่มกันหมดแล้ว

ยิม พี่คนโตเลยปิดไฟ


เค้กที่เต็มไปด้วยเทียน

แสงเทียนกลางความมืดและเสียงร้องเพลงสุขสันวันเกิดก็ดังขึ้น



และจบลงด้วย "Happy Birthday to youuuuuu"


เด็กๆทั้งสามแย่งกันเป่า ทั้งๆที่ไม่ใช่งานวันเกิดมัน


แต่้น้าผมก็ใจดี

ให้ลุกๆมีความสุขกัน

เค้กหมดภายใน 5 หรือ 6 นาที ผมจับเวลาได้เท่าี้นี้แหละครับ


โดยที่ผู้ใหญ่ไม่ได้กินซักกะติ๊ดดด



หลังจากที่เราเป่าเค้กและผู้ใหญ่นั่งคุยกันตามประสาผู้ใหญ่


ผมถามยายว่า

"ยาย เดี๋ยวนี้ยายรำคาณเด็กมันมั้ย"


เพราะบ้านใกล้พังแล้วนะ


แต่เด็กมันก็ไม่ได้รู้สึกว่า "บ้านจะพังแล้ว เลิกวิ่งกันได้แล้ว"


มังคงคิดว่า "ยิมดู บ้านพังแล้ว"

มันคงไปบอกแม่ว่า

"แม่ๆ บ้านเราพังแล้ว" และทำหน้าตาน่ารัก น่าชัง


วันนี้ผมมีเรื่องสงสัย


สงสัยอะไรรู้ไหมครับ

วันนี้หลังจากที่ผมกลับจากบ้านยาย

ผมไปเดินไนท์บราซ่า(มหาสารคาม)

ผมเพิ่งเคยเห็นว่าทำไม

แม่ กับพี่สาวผม

นั่งเลือกผ้าม่าน


เวลาประมาณ


หนึ่งชั่วโมงกับอีก ห้าสิบเก้านาที แถบอีก ห้าเก้าวินาที


อะไรมันจะนานขนาดนั้น

ผมถามแม่ว่า

"ได้ยัง เลือกนานแล้วนะ"

"มันยังไม่ได้สีที่ใช่"


โอโห้ เพิ่งรู้ว่า ผู้หญิงเนี่ย

ละเอียดละออ เลือกก แม้กระทั้ง สีผ้าม่าน

จะมีแขกคนไหนที่มาเยี่ยมบ้าน


แล้วบอกว่า

"สีผ้าม่านบ้านคุณ ไม่สวยนะคะ "


หรือว่าเอาไปนินทราว่า


" สีผ้าม่านบ้านนั้น เป็นอันนั้น เป็นอันนี้"


- -"


ผมได้อยู่ไนท์ฯ ประมาณสามชัวโมงได้

สวนของที่ได้

คือ


ผ้าม่านมือสอง กระเป๋าใส่ดินสอ


กับสร้อยข้อมือ

รวมประมาณ

ห้าสิบห้าบาท

มันชั่งคุ้มกับสามชั่วโมงจิงๆ


แป่วววว^^


แม่ผมเนี่ย



เป็นขา Shop มากเลย


ท่านสามารถ เดินชม สินค้า ได้เป็นเวลา หกชั่วโมง

โดยไม่ เหนื่อย


ไม่พัก

และที่สำคัญ



ไม่ซื้อด้วย-"-


วันนี้เลือกดูเสื้อเป็นพันๆตัว


สุดท้ายก็ไม่ได้ซักตัวเดียว







ตอนนี้ก็กำลังดูทีวี


พี่สาวผมเรียกให้ไปดู Big cinema


แม่บอกว่าเดี๋ยวแม่จะดูเป็นเพื่อน

พี่สาวพูดว่า

"มีแม่ดูเป็นเพื่อน ก็เหมือนนอนเป็นเพื่อน"



แม่ผม หัวเราะแล้วตั้งใจนอนดูทีวี


ตอนนี้


พี่ผมกำลังดูทีวี


และแม่ผม ท่านกำลังจะเข้าเฝ้าพระอินทร์


ฮ่าๆๆๆๆๆ



วันนี้สนุกจิงๆ


คงนอนหลับฝันดีที่ได้เล่าเรื่องให้เพื่อนพันทิฟอ่านกัน


สำหรับคำแนะนำที่เพื่อนๆโพสมา


ผมจะเก็บไปปฏิบัติ และแก้ไขนะครับ


รักเพื่อนๆพันทิฟที่สุดในโลก(กว้าง)


อิอิ

จากคุณ : ลูกชายหล่า - [ 11 ต.ค. 51 23:08:19 A:118.174.99.202 X: ]