สังคมใหญ่รักร้าง....................แรมไกล
หดหู่ท้อแท้ใจ.........................เหว่ว้า
ถูกแก่งแย่งผลักไส.................ตกขอบ
เหน็ดเหนื่อยเมื่อยอ่อนล้า.........ปลกเปลี้ยจนแสลง
ถนอมแรงเก็บเนื้อ.....................เจียมตน
กินอยู่อย่างอดทน......................แต่น้อย
เกิดตายแค่เพียงหน....................คนหนึ่ง
ต้อยต่ำดำด่างด้อย.....................แปดเปื้อนธรรมดา
ใครจักหาว่าบ้า...................บวมบอ
ล้อเรียกเสียให้พอ..................แค่นั้น
ต่างหมู่ต่างเหล่ากอ................จึ่งแผก
ถูกปิดหัวใจกั้น.......................บีบคั้นสะสม
สังคมใหญ่โหดร้าย...........แข่งขัน่
ล้มพลาดกัดถีบพลัน..........เขี่ยขว้าง
ชีวิตดั่งกังหัน..................เปลี่ยนปรับ
ซอกหลืบในโลกกว้าง.......ซ่อนให้ใจเสถียร
เปลวเทียนระบัดพริ้ว...........วาบไหว
ริบหรี่แสงรำไร...................อ่อนด้อย
หายใจเป่าวูบไว..................สัมผัส
ลมพัดเพียงแต่น้อย.............จบสิ้นทานทน
เดินถนนห่างผู้.....................ไกลคน
โลกส่วนตัวเพียงตน...............ถ่องแท้
ธรรมชาติเชิงชล...................ชายป่า
อบอุ่นไอรักแท้......................พักฟื้นพลังหวน
....................................
หยดน้ำ : ชายนิรนาม
ภาพ : ณ ทุ่งนาเมืองร้อยเอ็ด
แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 51 16:40:14
โลกส่วนตัว
