เรื่องสั้นหรรษา
กว่าจะแก่
บรรดาข้าราชการนั้น เมื่อรับราชการนานมาจนเริ่มจะล้า เขาก็จะจับมาเข้าเรียนในหลักสูตรต่าง ๆ
ให้เกิดความความกระปรี้กระเปร่า และทบทวนเพิ่มเติมความรู้
ให้ทันสมัย กว่าที่ได้ร่ำเรียนมาตั้งแต่หนุ่ม ๆ ด้วย
และส่วนมากในชั่วโมงบ่าย พี่ท่านก็นั่งตาปรือหรือคำนับอาจารย์ไปตาม ๆ กัน
อาจารย์จึงต้องเล่านิทานหรือเรื่องตลกโปกฮามาสลับเป็นประจำ
ในบ่ายวันหนึ่งอาจารย์ก็บอกว่า
ผู้ชายเราที่จะแต่งงานนั้นน่ะ ถ้าจะให้มีอายุเหมาะสมกัน
ก็ควรจะเลือกผู้หญิงที่อ่อนวัยกว่าสักหน่อย
อาจารย์จะบอกสูตรให้
ความจริงนักเรียนทั้งชั้นนั้น ก็แต่งงานแล้วทุกคน
แต่ก็หูผึ่งหายงัวเงียไปตาม ๆ กัน
อาจารย์จึงว่า
ให้เอาอายุของเราหารด้วยสอง แล้วบวกด้วยเจ็ด
อาจารย์หันไปเขียนสูตรบนกระดานสีเขียว
ยกตัวอย่างเช่น ผู้ชายอายุสี่สิบปี หารด้วยสองเหลือยี่สิบ
บวกด้วยเจ็ด ก็ยี่สิบเจ็ด พอดีไหมล่ะ ?
นักศึกษาโค่งพากันฮือฮาไปตามตามกันด้วยความเสียดายอดีตของตน
บังเอิญในชั้นนั้นมีแต่นักศึกษาชายล้วน ๆ จึงมีคนหนึ่งถามว่า
เพราะอะไรหรือครับอาจารย์
เพราะเขาว่าผู้หญิงแก่ง่าย แต่ตายยากไง
ถ้างั้นผมขอสูตรใหม่ได้ไหมครับ
นายหงอกถามขึ้นมาบ้าง ขณะนั้นเขาอายุ ๕๘ ปี
ขอเอาอายุผมหารด้วยสอง แล้วเอาเจ็ดมาลบครับ
........................................ฮา....................................
ไม่น้อยไปหน่อยหรือ ท่านว่าเกวียนชราเทียมด้วยวัวเด็ก เดี๋ยวก็โดนลากพังหมด
อาจารย์พยายามให้สติเกวียนแก่ และแถมว่า
เคยได้ยินภาษิตนี้มั้ย มีเมียเด็ก เลี้ยงควายเล็ก ทำนาดอน
เป็นไงเหรอครับ อาจารย์
ลูกศิษย์พากันถามเซ็งแซ่
เลี้ยงควายเล็ก มันก็ไม่แข็งแรงใช้งานได้ไม่เต็มที่
ทำนาดอนน้ำขึ้นไม่ถึง ข้าวก็ตายแหงแก๋
มีเมียเด็กก็ต้องคอยเอาใจกันตลอดเวลา
เดี๋ยวเอานู่นเดี๋ยวเอานี่ ปวดหัวตายห่ะ
ไม่เป็นไรครับ
นายหงอกยังยืนยัน
กว่าเขาจะแก่ ผมก็ตายไปแล้ว จะได้ไม่เห็นตอนแก่อย่างเดี๋ยวนี้ไงครับ
...............................................ฮา..............................................
จากคุณ :
เจียวต้าย 
- [
21 ต.ค. 51 06:18:43
]
กว่าจะแก่ (เรื่องสั้นหรรษา)
