แหะๆ
เคยแต่งเล่นๆไว้ ภาษาอาจจะไม่ทางการ
ก็ต้องขออภัยไว้ด้วยนะคะ
เป็นกลอนที่สื่อถึงความรักแบบเด็กๆ
ที่มีความสงสัยและคำถามมากมายในความรัก
ลองอ่านดูนะคะ ติชมด้วยค่ะ^^'
ฉันนั้นขี้สงสัย เอ๊ะ..อะไรคือความรัก?
เธอเงียบเหมือนตั้งหลัก แล้วเอ่ยทักว่า 'คุณ' ไง
อมยิ้มด้วยยินดี แต่ยังมีคำถามต่อ
อะไรคือการรอ? ได้โปรดขอคำตอบที
เธอว่าการรอคอย เป็นการจอยความรู้สึก
ระหว่างเหงาลึกๆ กับผลึกความมั่นคง
ฉันค่อยคลายสงสัย แต่อะไรคือซื่อตรง?
เธอบอกไม่ใช่หลง แต่คือคงมั่นในใจ
เธอถามฉันกลับบ้าง ว่าอะไรคือไว้ใจ?
"คือความไม่สงสัย" ฉันพูดไปไม่รู้ตัว
และแล้วก็เข้าใจ ที่เธอไขปริศนา
ชอบถามเธอเรื่อยมา เสียเวลาใส่ใจกัน
เศษเสี้ยวกาลเวลา ชักนำพาเราพบกัน
ขอบคุณที่ทุกวัน ยังรักฉันเหมือนดังเคย
ฉันแอบกลั้นยิ้มไว้ ความในใจถูกเปิดเผย
ได้โปรดอย่าละเลย ความรู้สึกที่เรามี...
จากคุณ :
pinky
- [
21 ต.ค. 51 21:17:47
A:124.121.124.224 X:
]