ความคิดเห็นที่ 1 (ต่อ) “ขอให้เจ้าภาพจงเจริญ ๆๆ” พร้อมยกไม้กวาดยกขึ้นเหนือหัวชูไปมา. “อ้ายสอน ! อ้ายเวน ! นั่นไม้กวาดกวาดพื้นนะโว้ย ! ทำสิ่งแวดล้อมเป็นพิษอ้ายนี่ !” พี่เบิ้มของเราที่นั่งอยู่ใกล้ๆตะคอกใส่ อ้ายสอนลดไม้กวาดลงทำตัวย่อๆ ยิ้มแหยๆ หันไปทางเสี่ยเบิ้ม “ โอ้ ! ลูกพี่ ! รู้จักชื่อเล่นผมด้วย” พร้อมกระโดดหนีออกไปให้ห่างรัศมี จระเข้ฟาดหางของเบิ้ม ลูกพระอาทิตย์ พวกที่อยู่ในห้องหัวเราะกันด้วยความสนุกกับลีลาของอ้ายสอนจอมกวน “อ้ายสอน เอ็งอย่าทะลึ่งมากมานี่ !” เสี่ยหมานตะโกนเรียกมันให้มาที่โต๊ะเพื่อเอาเงินไปซื้ออาหารและเครื่องดื่มสะเทือนสุขภาพ ช่วงระยะเวลาไม่เกิน ครึ่งชั่วโมง. เสียงคนเดิน ตึงๆๆจากบันใด “มาแล้ว คร๊าบบๆๆๆ มาแล้วๆๆๆ” เสียงอ้ายสอนตะโกนดังมาก่อน ทั้งที่ยังไม่เห็นตัว ทั้งมือซ้ายและมือขวา หอบหิ้วถุงพลาสติกซึ่งแต่ละถุงบรรจุทั้งขวดเหล้าขวดโซดา น้ำแข็ง ลาบหมู ลูกชิ้นทอด ถั่วทอด และตั๊กแตนทอดอันหลังแปลกปลอมเข้ามาไม่มีใครสั่ง. ขอพูดถึงสำนักงานฯ แห่งนี้ซักหน่อย   ที่นี่ใช้หลักพอเพียง มีการจัดหาหม้อข้าว จานชามช้อน ไว้ที่ทำงาน   ตอนมื้อเที่ยงไม่ต้องไปกินที่ไหน จะให้น้องๆผู้หญิงที่มีตำแหน่งเป็นลูกจ้างรายปีประจำสำนักงาน ฯ  จัดหุงหาข้าว และไปซื้อกับข้าวใส่ถุงที่ตลาด มานั่งล้อมวงกินข้าวกันในที่ทำงาน ทำให้ประหยัดเงินกันได้วันละหลายสิบบาท แต่พอตอนเย็นเลิกงาน  พวกปีศาจสุราออกอาละวาด จากพอเพียงตอนกลางวัน กลายเป็นพอแค่เหลือกลับบ้าน   เจ้าสอน ภารโรงตัวแสบ เอาของทั้งหมดวางที่โต๊ะใหญ่ตัวหนึ่ง  แล้วเดินเข้าไปเอาแก้วชามและช้อนซึ่งเก็บไว้ในตู้อยู่ริมห้อง เอาออกมาเพื่อใส่อาหาร พร้อมจัดเรียงให้เป็นวงกลม เอากระติกมาใส่น้ำแข็งหลอดจนเต็ม “แก็ง  ๆๆ...ได้เวลากันแล้ว อาวุธและกระสุนพร้อมแล้วครับ..ท่านๆๆ”  เจ้าสอนเอามือป้องปาก หันไปรอบๆห้อง เพื่อเรียกเหล่าสมาชิกมาร่วมสังสรรค์ สมาชิกต่างทยอยเดินมานั่งกันพร้อมหน้า โดยเจ้าภารโรงหน้าทะเล้นเป็นผู้บริการชงเหล้าอยู่ข้างวง “เฮ้ย !  ข้าขอน้ำแข็งก้อนที่เย็นๆนะโว๊ย !” ช่างเบิ้ม พูดเล่นมุก  พร้อมยื่นแก้วเหล้าให้อ้ายสอน “ครับ ผม ! เย็นแน่นอนครับท่าน ผมอมดูแล้ว” มันทะลึ่งไม่ลดละ สังคม ซึ่งอารมณ์ดีขึ้นหลังจากรายการทีวีจบไปแล้ว หันไปมองเห็นตั๊กแตนทอด ทำท่างงๆ แล้วหันหน้ามาทาง อ้ายสอน “สอน ตั๊กแตนทอดใคร สั่งซื้อ วะ! ไม่เคยมีใครกินนี่หว่า” “อ๋อ ! ได้มาฟรีๆลูกพี่” มันพูดด้วยความภาคภูมิใจในการที่ได้ของฟรีมา “เอ็งมีดีอะไร เค้าถึงให้ของมากิน” สังคมพูดพลางเอื้อมมือไปหยิบตั๊กแตนทอดตัวเขื่อง ขึ้นมาหยิบใส่ปาก “ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ !  ผมเดินผ่านหน้าร้าน เจ้าของเค้าบอกว่าอยากกินก็เอาไปกิน ซะ ! เพราะกำลังจะเอาไปทิ้ง” เสี่ยสังคมได้ยินเต็มสองรูหู รีบคายซากตั๊กแตนทอดออกจากปากแทบไม่ทัน ด้วยความตกใจและโมโห  จึงเรียกชื่อเล่นอ้ายสอนดังลั่นวงเหล้า “ โธ่ ! อ้ายเวน ! แล้วมรึงเอือกเอามาทำไม ? มันคงเป็นตั๊กแตนที่จับมาโดยการฉีดยาฆ่าแมลง   กินเข้าไปมะเร็งถามหา แน่ !”   (มีต่อ) จากคุณ : สวนดอก - [ วันปิยมหาราช 07:37:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (ต่อ) คนอื่นๆรับลูกหันไปรุมด่า เจ้าภารโรงจอมงกกันระงม โทษฐานชักศึกเรียกมะเร็งเข้าวงเหล้า. มันไม่เถียงซักคำ รีบไปยกจานตั๊กแตนทอดออกมาจากวงเหล้า แต่ยังไม่วายบ่นเบาๆคนเดียว “ทำดี ได้ชั่ว” ช่างแน๊ก นั่งอยู่ข้างๆได้ยินไม่ค่อยชัดหันหน้าไปถามว่า “ว่าอะไร นะ !” อ้ายสอนสะดุ้งออกลายกะล่อนทันที “ เปล่าครับ ! เดี๋ยวผมไปหาซื้อถั่วเพิ่มให้แทนครับ ลูกพี่” มันถือจานตั๊กแตนทอดเดินออกไปที่หน้าสำนักงานฯ ออกปากตะโกนเรียกเพื่อนๆของมันสองตัวที่เตร่ๆอยู่แถวนั้น เหมือนรู้ภาษาว่าจะมีของกิน  พากันวิ่งมาหา  แสดงอาการกระดิกหางกันจนก้นบิดไปมา พอเทตั๊กแตนทอด อาหารที่ไม่พึงปรารถนาลงพื้น เจ้าสองตัววิ่งเข้าหาทันที อ้ายสอนคิดในใจว่าคนไม่เห็นความดี อย่างน้อยหมาเห็นความดีบ้างก็ยังดี ปรากฏว่าแม้แต่สุนัขก็ยังไม่แล พวกมันมาดมๆแล้วก็เดินจากไปแบบไม่หันกลับมามอง อ้ายสอนตะโกนเรียกอีกมันก็ไม่แลมา เจ้าภารโรงยิ้มไม่ออก เอาจานเคาะหัว พร้อมบ่นกับตัวเอง “ กรู นี่! โง่กว่าหมาอีก เน้อ ! เวรกรรม” พลพรรคขี้เหล้ากินกันไปคุยกันไป  เวลาล่วงเลยไปถึง 2 ทุ่ม จนเหล้าหมดไป 1 กลมใหญ่ ดีกรีกำลังแผ่ซ่านเข้าสู่ร่างกาย ความกล้าหาญวิ่งเข้าสู่จิตใจ มหกรรมนินทาเมียกำลังจะเริ่ม คนที่โดนเมียกดขี่ข่มเหง ตอนที่ไม่เมาก็ทนได้ไม่ปริปากพูด  แต่ขณะนี้สถานการณ์เริ่มเข้าที่เพราะดื่มยาละลายพฤติกรรมเข้าไป  ทำให้เริ่มเห็นช้างเป็นหมู.. “เมียผม   !  มันจุ้นจ้านจริงๆ  นะ เพ่ ! ”  นายสังคัง เอ๊ย สังคม หันไปพูดกับ พี่รัช ช่างรุ่นพี่ พร้อม เอามือดึงชายเสื้อออกมาจากขอบกางเกง เพื่อให้เกิดความคล่องตัว หน้าตาตอนนี้แดงก่ำ “ทำไม วะ! เพื่อน” เสี่ยหมานเพื่อนรุ่นเดียวกัน มองหน้า  เจ้าสังคม “มันชอบถามว่า ไปไหนมา ? จะทำมายย..วะ ! จะไปไหนมาไหนมันหนักหัวใครหรือไง ?” น้าสังฯของเรา ทำเป็นพูดจาใหญ่โต พร้อมกับแฉประวัติของเมีย “มันเป็นใคร ? มาจากไหน? ญาติก็ไม่ใช่  พี่น้องก็ไม่ใช่ พอมาเป็นเมียมันขึ้นขี่คอเราเลย” ซัดเหล้าเข้าปากเกือบครึ่งแก้วด้วยอารมณ์แค้น “เออ ! จริงด้วย ตอนยังไม่เป็นเมีย พูดคำกินน้ำคำ ไม่ไหลเป็นน้ำตกเหมือนเดี๋ยวนี้” น้าแน๊กเริ่มผสมโรงรายนี้ได้เมียเด็กอายุอ่อนกว่าถึง 18 ปีแต่เรื่องฝีปากน่าเกินอายุ. “เมียผมก็แย่ ! พี่วิรัช !” เสี่ยหมานมือซ้ายถือแก้วเหล้า มือขวายกยกขึ้นมาโบกไปมาเกือบโดนหน้าเสี่ยเบิ้ม “แย่ยังไง? มันกัดเอาหรือไง ?” พี่รัชแหย่เล่น. “ไม่แย่ได้..งาย...พี่ !” “เดี๋ยวประชุม ! เดี๋ยวประชุม ! ไม่รู้ประชุมอะไรกันนักหนา มันเห็นเจ้านายดีกว่าผัว” เสี่ยหมานเอามือตบโต๊ะด้วยความน้อยใจ เมียเสี่ยหมานเป็นข้าราชการกรมพัฒนาชุมชน และมาปฏิบัติหน้าที่ประจำอยู่ที่จังหวัดเดียวกับที่สามี เสี่ยหมานยังอารมณ์ค้าง “ตอนออกจากบ้านจะไปทำงานหน้างี้  บานแฉ่ง !  ไอ้โครงการอะไรของเค้า  อ้อ !  โครงการเยี่ยมบ้านยามเย็น ไปมันทุกเย็น ไปสนใจเยี่ยมแต่ชาวบ้าน แต่บ้านตัวเองไม่สนใจ” ฮ่าๆๆๆๆ  พี่ว่ามันตลกมั๊ย !จะบ้าตาย. อ้ายสอนฟังแล้วคันปาก เสนอหน้าพูดมั่ง “ เมียกรู ! เอ๊ย ขอโทษครับ”มันยกมือไหว้รอบวงคงลืมตัวไปหน่อย   “ผมไปกินเหล้าที่บ้านเพื่อน กินเพลินจนดึก เมียผมรออยู่บ้านไม่ไหวอุ้มลูกอายุแค่ 6 เดือนไปตามผมถึงบ้านเพื่อน” หยุดจิบเหล้าเป็นพิธี . “จนเวลาเที่ยงคืนกว่าไปแล้ว  มันเดินไปตามแต่ไม่ยอมเข้าไปในวงเหล้า ดันไปแอบอยู่ที่ดงกล้วยตานีข้างๆวงเหล้า ไปยืนอุ้มลูกอยู่ในความมืด เพื่อนผมปวดเยี่ยวเดินเข้าไปเยี่ยว จ๊ะเอ๋ ! เข้าเต็มรัก นึกว่าผีนางตานี วิ่งออกมาป่าราบน้ำเยี่ยวเปรอะไปหมด หายเมาเป็นปลิดทิ้ง  จริงๆนะลูกพี่ ! ไม่ใช่โม้นะครับ” คำว่าโม้ มันทำเสียงเหมือนสมรักษ์ คำสิงห์ “อ้ายสอน ! มรึงไปมองที่หลังคา ซิ ! ไปดูว่ามันอยู่บนหลังคา ป่าว..ว กลัวเมียเอ็งเป็นแม่นาค ว่ะ!”  คุณสังคังมองไปที่หน้าต่างเพราะได้ยินเสียงหมาหอนแว่วๆมา ส่วนอาจารย์ ไฝ ซึ่งเป็นช่างที่อาวุโสที่สุดในกลุ่ม รูปร่างผอมหน้าแหลมๆ มีหนวดงามที่ริมฝีปาก เหนือหนวดมีไฝเม็ดเขื่อง มองเห็นได้ชัด เสียงแหลมๆเหมือนคนทางระยอง แกเอ่ยเสียงแหลมๆออกมา. “อ้าย เอี้ยเอ๊ย ! เมียกรู ซิ มัน !แสบ” “แสบไง ? พี่”  พวกในวงเหล้าถาม “คืนหนึ่ง เมาเละจนไม่รู้เรื่องกลับมาบ้านเกือบ ตี 2 ถึงบ้านหิวข้าว เมียก็จัดสำรับข้าวให้กิน มันใจดีเอาเหล้ามาตั้งบนโต๊ะให้อีก เสร็จแล้วมันรีบกลับไปนอนเฉยเลยปล่อยให้กรูนั่งอยู่คนเดียว” อาจารย์ไฝทำท่าผะอืดผะอม “เมียใจดีขนาดนี้ ยังไม่ดีอีกหรือ พี่ !” อ้ายสอนเอือก “ใจดี เตี่ยมรึง ดิ ! กรูอ๊วกเกือบตาย ยังแสบคอไม่หาย” “เป็นไง ?” อ้ายเบิ้มสนใจ อาจารย์ไฝขึ้นเสียงแหลมปรี๊ด.  “มันจะเป็นไง ? ก็มันเอาน้ำปลากรอกใส่ขวดเหล้าให้ผัวกิน ดิ !  ซัดไปหลายแก้วไม่รู้เรื่องเพราะเมาจนฟิวส์ขาด ตื่นเช้าขึ้นมา มันยังเยาะเย้ยอีกว่าเหล้านอก บลูเลเบิ้ลขวดเมื่อคืนรสชาติเป็นไง ?” (มีต่อตอนหน้า ตอน 2) แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 51 18:46:12 แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 51 17:11:23 แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 51 07:44:08 จากคุณ : สวนดอก - [ วันปิยมหาราช 07:40:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อิอิ ขำเหล้ารสน้ำปลา .. จากคุณ : scottie - [ วันปิยมหาราช 11:59:59 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สภาวงเล่า เอ้ยยย เหล้า เห็นนินทาเมียเก่งๆ อย่างนี้ ส่วนใหญ่จะ "เกลียมัว" จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ วันปิยมหาราช 16:18:56 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ^^ กะลังมัน อิอิ จากคุณ : KTH - [ วันปิยมหาราช 16:31:35 A:61.91.163.237 X: TicketID:187608 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เพราะเคยมีประสบการณ์ ในวงแบบนี้ จึง เ ห็ น ภ า พ   ชั ด ชั ด  เ ล ย  ข อ รั บ ฮา. . . ขี่เหล็ด. . . แล้วก้อ. .. ชอบวิธีการนำเสนอ มาก ก ก คือ ตอนที่นั่งอ่านอยู่นี้ ราวกับจะได้ยินเสียง สำเนียง สูงต่ำ เน้นย้ำ ข้อความสำคัญ ของบรรดาสมาชิก สหภาพ ก. ม. ทั้งหลาย กับ แบ๊คกราวน์ ที่เปนเสียงแก้ว กระทบ ขวด ช้อนกระทบจาน รวมทั้งกลิ่น อบอวล ของ ลาบหมู ลูกชิ้น แล ตั๊กกะโหน่งทอด ด้วยแหละ ครับ กำลังรออ่าน ตอน ๒ อยู่ แล้วก้อ ถ้ายังไม่หาย มันส์ ส์ ส์ ไม่ต้อง รีบจบ ก้อด้าย นะ ขอรับ. จะ ติดตาม เสมอ แฮ่. . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ วันปิยมหาราช 17:55:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ...ขอขอบคุณ ..คุณscottie..บางคนไม่น่าเชื่อว่าคนเมาจะกินน้ำปลาได้แต่เป็นจริงครับ ..คุณโก้ (เซโก้4)..ส่วนใหญ่จะเก่งแต่ลับหลังครับ ไม่ค่อยกล้าสู้หน้า ...คุณKTH ..จะรีบมาลงต่อครับ ..คุณพจนารถ๓๒๒ ขอขอบคุณเป็น สองเท่าครับ.คนที่เป็นคอสุราจะนึกมโนภาพออก..ในวงสุราเป็นเหมือนละครโรงเล็กมีทั้งเรื่องเศร้าเคล้าน้ำตา และเรื่องตลกต่างๆมากมาย..และที่สำคัญยิ่งเมามากๆเราจะเห็นตัวตนแท้ๆของผู้นั้น..แต่บางครั้งในวงสุราอาจเกิดเหตุการณืไม่คาดฝันได้ตลอดเวลา..เช่นกัน...เพราะฉะนั้นกินสุราควรกินให้เป็น.. จากคุณ : สวนดอก - [ 24 ต.ค. 51 19:12:00 ]