ชายชราคนหนึ่ง
ที่กำลัง ป่วยหนักอยู่
แลรู้ตัวว่า จะไม่รอดแน่
จึงได้ ป่าวประกาศ ชุมนุมลูกหลาน
เพื่อสั่งเสีย มะรึดก มหาศาล
ว่า
อ้ายนั่น . . .ได้ ที่แปลงนี้
เจ้านี่ . . .ได้ หุ้นบริษัทนั้น
ยายนั่น . . . เอา เครื่องเพชรในหีบ ไป
นังหนูนี่ . . . เอา สมุดธนาคาร ไปแบ่งกะพี่เขา
ฯ ล ฯ
. . . . . . .
กระทั่งใกล้ วาระสุดท้าย
ที่ ลมสว้าน กะ เสลดหางวัว
กำลัง จะตีขึ้น
จนตากลับ แล้ว
มรณะ เห็นอยู่รำไร
. . . . . . .
ชายชรา จึงบอกกล่าวกับลูกหลาน
เปน คำสั่ง สุดท้าย
ว่า
" ลูกหลานเอ๋ย. . .
ปู่ขอสั่งพวกเจ้าทุกคน ว่า. . .
ถ้าปู่ตายไป
ห้าม เอาปู่ไปฝังไว้
ใน ป่าช้า เปนเด็ดขาด นะ
ลูกหลานเอ๋ย. . . "
. . . . . . .
แล ในความโศกเศร้า สะอึกสะอื้น
น้ำตาท่วมจอ
ราวกับละคร น้ำเน่า ช่องหลายสี นั้น
ก็มีหลานคนหนึ่ง
ที่รวบรวมความกล้า
กระซิบถาม ที่ข้างหู ปู่
ผู้กำลัง พะงาบ พะงาบ อยู่นั้น
ว่า
" ปู่ครับ
ทำไม
ถ้าปู่ตายไป
ปู่ถึงไม่ยอมให้พวกเรา
เอาปู่ไปฝังไว้ใน ป่าช้า
เล่าครับ "
. . . . . . .
ชายชรา ชักตาตั้ง อีกสองที
ก่อนจะหลุด คำตอบสุดท้าย
ในชีวิตของแก
ออกมา ว่า
" . . . กู ก ลั ว ผี ว่ะ . . ."
. . . . . . . . . .
ดังนี้ ขอรับ.
แฮ่. . . . .
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒
- [
8 พ.ย. 51 15:14:26
]