ตอนเด็กๆผมมีความทรงจำที่ไม่ดีเกี่ยวกับสระน้ำอยู่
ผมไปเล่นน้ำที่สระน้ำในนา ไปกันกับเพื่อนหลายคน เราลงเล่นน้ำด้วยกัน
ผมในตอนนั้นก็ยังว่ายน้ำไม่เป็นแต่ก็ลงเล่นกับเขาด้วย เล่นแค่ที่ตื้น
ด้วยความสนุกสนานทำให้ขาดความระแวดระวัง
ในที่สุดขาผมก็ก้าวพลาดลงไปในช่วงน้ำลึก

ภาพเหตุการณ์ในตอนนั้น ผมยังได้ติดตาจนถึงบัดนี้
ภาพของเม็ดน้ำที่กระเด็นกระจายไปทั่วกับภาพของฝั่งสลับกันไปมา
ผมดิ้นรนอย่างสุดชีวิตเป็นเวลานานมาก นานจริงๆ
ในที่สุดพี่ที่ไปด้วยกันก็ยื่นมือมาฉุดตัวขึ้นจากจุดน้ำลึกตรงนั้น
ผมเลยรอดตายมาได้ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผมไม่เล่นน้ำอีกเลย
ผมขยาดน้ำจนเข้าขั้นกลัว

ช่วงม. 2 ผมลงเล่นในคลองส่งน้ำที่นา
ผมทดลองค่อยๆเดินข้ามคลองไปหาอีกฟาก
ระดับน้ำเริ่มลึกลงเรื่อยๆ จากอกไปเป็นคอ
จากคอไปเป็นปริ่มปาก
จากปริ่มปากไปเป็นระดับคอ
ในที่สุดผมก็ข้ามคลองส่งน้ำนั้นได้

ผมได้ใจเดินข้ามที่ใหม่ที่ดูน่าจะลึกกว่าเดิม
และมันก็ลึกกว่าเดิมจริงๆด้วย
พอเดินไปได้ครึ่งทาง น้ำก็ท่วมหัวผม
แต่ผมก็กลั้นหายใจเดินในน้ำต่อไป
พอกลั้นไม่ไหว ผมก็ถีบตัวเองขึ้นมาหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วก็จมลงไปเดินต่อ
ทำอย่างนี้ไปเรื่อย สักสองสามทีระดับน้ำก็ตื้นลง
ผมข้ามน้ำลึกท่วมหัวได้สำเร็จ

ผมข้ามคลองด้วยวิธีแบบนี้ต่อไปอีกสองวัน
ในที่สุดผมก็ว่ายน้ำเป็น ว่ายได้สาระพัดท่า คว่ำ หงาย ตะแคง
ใช้แต่มือหรือขาว่ายน้ำ ผมก็ทำได้
ผมเล่นน้ำตลอดปิดเทอมนั้นจนตัวดำเมี่ยม
เล่นน้ำนี่มันสนุกจริงๆ
สนุกจนลืมไปเลยว่าแต่ก่อนผมกลัวน้ำ
และก็ไม่เคยคิดจะย้อนกลับไปถามตัวเองเลยว่า
ทำไมแต่ก่อนถึงกลัวน้ำ ทำยังไงถึงหายกลัวน้ำ
เพราะมันไม่มีประโยชน์ที่จะไปถาม

******************************************************

โปรดติดตามต่อ ภาค 2

จากคุณ : garnet19th - [ 9 พ.ย. 51 11:56:43 ]