PANTIP.COM : W7189926 มหา'ลัย b-love =-=-=-= Chapter 25 =-=-=-=-= [ ..คำปรึกษา..] [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 1

Chapter 25

หลังจากวันนั้น เย็นวันหนึ่งที่ผมเรียนเสร็จ ด้วยอารมณ์ที่ล่องลอย ว่างเปล่า
ยังคิดอะไรไม่ออก และไม่อยากที่จะคิดอะไร เพราะถ้าคิด ก็คิดอยู่เรื่องๆเดียว
คิดแต่เรื่องเดิมๆ ไปนั่งคิดอยู่ที่เดิมของผม ลานหน้าคณะ....
ตี๋กำลังจะไปเรียนต่อ ... ไปไกลจากที่นี่
ผมจะทำยังไงดี ก็พอจะเคยทำใจไว้นะ ว่ามันจะเป็นยังไง
แต่นี่ มัน....... เฮ้อ......

... " พี่เวย์ "
" อ่าว ซี ยังไม่กลับเหรอ "
" พอดีเพิ่งเรียนเสร็จ เห็นมีคนอยู่ตรงนี้ คิดว่าคงเป็นพี่ ก็เลยเดินมาดู แล้วพี่ล่ะ มาทำอะไร "
" ไม่รู้ดิ .... ไม่รู้เหมือนกัน "
" ซะงั้น.. เป็นอะไรหรือเปล่า "
" ก็คงเป็นมั้ง "
" ... มีเรื่องอะไร "
" คิดว่าเป็นเรื่องอะไรล่ะ "
" อืม... งั้น ก็คงมีเรื่องเดียว ... พี่รู้แล้วใช่ไหม ที่ผมบอกหมายถึงอะไร "
" แล้ว ซี รู้มาก่อน นานหรือยัง ... "
" ไม่แน่ใจ.. แต่ตอนนี้พี่ก็รู้แล้วนี่ "
" ..อืม.. "
" แล้วพี่จะทำยังไง "
" ก็.. จะทำยังไงได้ล่ะ ทำอะไรไม่ได้นี่ "
" ... แล้วตอนนี้ พี่รู้สึกยังไง "
" ไม่รู้เหมือนกันนะ .. ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน "
" ... โกรธเขาไหม ที่ไม่บอกพี่ก่อนหน้านี้ "
" มันก็นิดๆ.. แต่ มันก็.... ไม่รู้สิ "
" แล้ว.. ถ้าขอได้ พี่จะขอให้เขาอยู่ที่นี่ต่อไหม "
" ...ยากนะเนี่ย ก็ อืม.. ใช่ ถ้ามันเป็นไปได้นะ "
" แล้วไม่ลองบอกให้เขาอยู่ต่อละ "
" ... มันทำไม่ได้หรอก ยังไง เขาก็ต้องไปอยู่ดี อย่างพี่จะไปห้ามเขาได้ไง "
" ถ้าเขาให้พี่เป็นคนตัดสินใจล่ะ "
" ... มันก็แค่นั้น ถึงเจอกันตอนนี้ พี่ก็คงบอกให้เขาไปอยู่ดี เรื่องอื่นมันพูดไม่ได้หรอก "
" ก็จริงนะ.. "
" ... "
" ... "
" มันก็แค่นี้แหละ ชีวิตของคนแบบพี่ สุดท้ายก็เหมือนๆเดิม "
" งั้น..กลับมารักผมได้ไหม "
" นี่... ถามทั้งๆที่รู้เนี่ยนะ "
" ก็ลองดู .. ผมถามไปงั้นแหละ ไม่ได้จริงจังอะไร "
" ... ระหว่างเรา ยังไง มันก็ไม่เหมือนเดิม "
" มันไม่เหมือนเดิม ... นั่นสินะ "
" อืม "
" ... "
" ... "
" พี่เวย์ .. "
" ว่า "
" เขาอยู่ข้างหลังพี่ "
" ใคร "...ผมหันกลังไปดูว่าคนที่ซีพูดคือใคร " ตี๋? มาตั้งแต่เมื่อไหร่ "
" ก็พอที่จะได้ยิน ว่า พี่คิดอะไรบ้าง ตอนนี้ " เขาตอบผมและเดินเข้ามาหา
" .... " ผมได้แต่ก้มหน้าไปเรื่อยๆ
" คุยกันตามสบายนะ ผมกลับก่อนนะพี่ " ซีขอตัวออกไปจากตรงนั้น
" เดี๋ยวก่อนซี... " ผมพยายามจะเรียกให้เขาอยู่ เป็นเพื่อนแต่ก็ไม่ทัน

" พี่เวย์ "
" อะไร "
" ไม่พูดอะไรกับผมหน่อยเหรอ "
" ... " ผมพยายามสงบอารมณ์ตัวเองลงให้มากที่สุด พยายามที่จะ เฉย ไม่ให้คิดอะไรมากไปกว่านี้
" พี่เวย์ " ตี๋พยายามเค้นให้ผมต้องพูด
" .. ก็ มันไม่รู้จะถามเรื่องไหนก่อนนะสิ "
" เรื่องไหนก็ได้ ผมบอกได้หมดทุกอย่างตอนนี้ "
" ตอบได้ทุกเรื่องจริงๆเหรอ "

ผมนึกอยู่เงียบอยู่สักพัก ตัดสินใจที่จะพูด ในสิ่งที่ ยังค้างคาในใจ
" เอายังไงดี... งั้น ที่ผ่านมา ตี๋หายไปไหนมา "
" ผม อยู่บ้านลุง ก็คุยกันเรื่องนั้น นั่นแหละ "
" แล้ว เรื่องอะไรละ ที่คุยกันนะ "
" พี่ก็รู้แล้วนี่ "
" ไม่ พี่ยังไม่รู้.. เพราะพี่ยังไม่ได้ยินเรื่องนั้น จากปากของตี๋เอง "
" .. พี่เวย์ .. "
" จะตอบไหม "
" .. ผมกำลังจะต้องไปเรียนต่อ "
" รู้ตัวเมื่อไหร่ว่าต้องไป "
" ก็ตกลงกับลุงไว้ ตั้งแต่สอบติดที่นี่ "
" ... เหรอ "
" แต่ผมก็ไม่คิดว่า จะไปจริงหรอกนะ "
" ... เมื่อไหร่ ?"
" คือ... "
" พี่ถามว่าเธอจะไปตอนไหน "
" ... ธันวานี้..."
" ... นึกจะไป ก็ไปเลยสินะ...”
" .. ไม่ใช่แบบนั้น "
" ... แล้ว มีใครรู้เรื่องนี้บ้าง "
" ก็..พอมี "
" เขารู้กันนานหรือยัง "
" ก็.. "
" ...ว่าไง "
" ก่อนจะปิดเทอม... "
" อืม.. "
" .... "
" พี่เวย์ ผมขอโทษ ที่ไม่ได้บอกพี่ "
" ไม่ต้องขอโทษหรอก มันก็เรื่องแค่นี้เอง .... ใช่ไหม "
" ไม่ใช่นะ ที่ผมไม่ได้บอกพี่ ผมกลัวพี่จะไม่เข้าใจ "
" ทำไมถึงจะไม่เข้าใจล่ะ เรื่องง่ายๆนี่ "
" ... พี่เวย์ "
" อีกอย่าง งั้นเธอเองก็คงรู้แล้วใช่ไหม เรื่องที่ลุงจะให้พูดด้วยนะ "
" ก็คิดว่ารู้ "
" ถ้างั้นพี่ก็คงไม่ต้องพูดอะไรมาก เข้าใจแล้วก็กลับไปเถอะ พี่อยากคิดอะไรคนเดียวสักพัก "
" พี่เวย์ ทำไมพี่ไม่ด่า ว่า อะไรผมเลย ว่าผมมาก็ได้ จะโกรธก็แสดงออกมาเลย อย่าทำเย็นชา แบบนี้กับผมได้ไหม "
" พี่ไม่ได้เย็นชาอะไรนี่ พี่ก็แค่พูดไปตามความเป็นจริง จะต้องโกรธไปทำไม "
" พี่เวย์..... "
ผมเพิ่งสังเกตได้ตอนนี้เอง ว่าตี๋ที่ยืนอยู่ข้างๆผม กำลังร้องไห้อยู่ เพราะน้ำตาที่อยู่บนใบหน้าของเขา
ผมเองพยายามกลั้นทุกอย่างไว้ข้างใน เก็บทุกอย่างไว้ ผมเดินออกมาจากตรงนั้น อยากจะไปไหนสักที่
ที่พอจะทำให้ผมสงบอารมณ์ลงได้บ้าง ตี๋เข้ามาจะยื้อผมไว้ ผมสบัดมือนั้นทิ้ง
" ก็เธอไม่ยอมไปไหนนี่ พี่บอกแล้วว่าอยากอยู่คนเดียว .... ทำไมไม่เข้าใจพี่บ้าง "
ผมหันกลับแล้วออกมาจากตรงนั้นทันที โดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

หลังจากวันนั้น ไม่รู้เพราะว่าตี๋ไม่ได้มาเรียนแล้ว หรือ เพราะผมพยายามหลบหน้าตี๋กันแน่
ถึงทำให้ไม่ได้เจอกันเลย และตัวผมเอง ก็ไม่ได้พยายามที่จะได้เจอเขาเหมือนอย่างที่เป็นมา
แม้ว่าบางที อาจจะเหมือนๆ ได้เห็นเขาอยู่ไกลๆ แต่ก็มีอะไรสักอย่างที่ทำให้ เรา ไม่ได้มีโอกาสที่จะคุยกันเหมือนเดิม
ผมไม่ได้เข้าไปหาเขา และเขาเองก็ไม่ได้เข้ามาคุยกับผมด้วย
มันเป็นเพราะอะไร ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ที่ทำให้ มันเป็นแบบนี้ได้

จากคุณ : waven - [ 9 พ.ย. 51 18:51:14 ]

ความคิดเห็นที่ 2

จนวันหนึ่ง กลางดึกวันนึง ผมยังนอนไม่หลับ ด้วยเรื่องๆนี้ แล้วก็งานบางอย่าง
เนตที่ออกไปเที่ยวก็กลับมาถึงหอ ผมคิดอะไรก็ไม่รู้ แต่อยากได้คำปรึกษาจากใครบางคนดูบ้าง
ผมเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ เนตฟัง เผื่อว่า ใครบางคนเขาอาจจะเข้าใจเรา

" ... เนต เมิงว่ากูควรทำยังไงดี "
" อืม....ไม่รู้เหมือนกันว่ะ เรื่องแบบนี้....ยากว่ะ "
" อะไรที่เมิงคิดว่ายาก "
" ก็... มันไม่ใช่แค่เมิงแล้วก็ น้องเขาไง มันเกี่ยวกับเรื่องอื่นๆด้วย "
" ... จริงๆ กูก็คิดไว้เหมือนกันนะ ที่จริงแล้ว กูก็เป็นเพียงคนๆนึง ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเขา ถึงไม่มีกูก็คง.... "
" แต่บางที ... การมีเมิงอยู่ด้วยอาจจะดีกว่าก็นะ "
" ... พูดเหมือนเมิงอยากให้น้องเขาอยู่ต่อกับกูเลยนะ "
" ไม่รู้ดิ...แล้วถ้าเป็นแบบนั้นได้ เมิงคิดว่าไม่ดีหรือไง "
" พูดเป็นเล่น ถึงยังไง กูคงห้ามเขาไว้ไม่ได้หรอก
" ลองดูหรือยังละ "
" ... เมิงนี่ กูจะไปบอกแบบนั้นได้ไง เห็นแก่ตัว นะนั่นน่ะ "
" อ่าว แล้วทำตามที่ใจอยากมันผิดตรงไหน...บางทีเมิงไปตกลงกับบ้านเขาดีๆ เขาอาจจะยอมก็ได้ "
" ถึงอย่างนั้นก็เถอะ กูก็ไม่อยากไปยุ่งบ้านเขาอยู่ดี แล้วกูก็ไม่คิดที่จะ.... ไม่ให้เขาไปด้วย "
" สรุป..นี่เมิงไม่ได้อยากให้เขาอยู่กับเมิงเลยใช่ไหม "
" มันก็... ไม่ใช่ "
" -*- เมิงนี่ เอาไงแน่ จะรั้งหรือจะปล่อยเขา "
" ก็... กูไม่อยากให้เขาต้องพลาดโอกาสดีๆนี่ "
" พลาดตรงไหน ... ไม่ก็บอกให้เขาเรียนจบที่นี่ค่อยไปก็ได้ "
" มันเหมือนกันซะที่ไหนละ ไปตอนนี้ กับ เรียนจบแล้วไปน่ะ "
" ...งั้นเมิงก็ไปเรียนกับเขา "
" ตลกละ ... เมิงจะส่งกูเรียนเหรอไง ทำได้ซะที่ไหนล่ะ "
" กูประชด -*- .... ก็เมิงไม่อยากให้เขาไป ก็ ดันไม่ยอมบอก จะบอกให้เขาไปก็ไม่กล้า เอาไงเนี่ย "
" ก็กูถึงมาถามเมิงนี่ไง แค่นี้กูก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว "
" เอางี้... อืม.. ให้กูคิดแปป "
" .... "
" .... "
" .. กูคงผิดเองแหละที่พาลูกเขามาเสียกับกู เพราะกู ก็เลยทำให้เขามีปัญหาที่บ้าน "
" ควายล่ะ .... "
" อะไร "
" กูด่าเมิง ควาย ... ถ้าบ้านเขาจะมีปัญหากันมันก็ไม่ใช่เรื่องของเมิง เป็นเพราะเขาไม่เข้าใจคนที่บ้านเขาต่างหาก
ไม่ได้เกี่ยวไรกับเมิงเลย อย่าเอาตัวเองไปคิดแบบนั้น "
" .... "
" อืม.... เอางี้ยังไงเมิงก็อยากให้เขาไปเรียนใช่ไหม "
" อืม "
" แต่เมิงก็ไม่อยากที่จะ... เอ่อ.. ห่างกับเขา "
" แล้ว "
" มันจะไปเมื่อไหร่ "
" ธันวานี้ "
" อีกประมาณเดือนนึงสินะ งั้น... ทำไมตอนนี้เมิงถึงยังมานั่งคิดอะไรแบบนี้ "
" ไม่เข้าใจ หมายความว่าไง "
" ก็แทนที่เมิงมัวจะมาคิดอะไรแบบนี้... ทำไมไม่เอาเวลาที่มี อยู่ด้วยกันให้จนถึงที่สุด "
" ก็...กูกลัวเขาจะไม่ยอมไปเพราะกูยังอยู่กับเขานะสิ "
" ที่เขาจะไม่ไปก็เพราะเมิงไม่ไปอยู่กับเขาตอนนี้ ต่างหาก รู้ไว้ด้วย "
" ... ทำไมล่ะ "
" เขาคงตอบคำถามได้ดีกว่ากู เมิงไปหาน้องเขาเถอะ กูว่า ดีที่สุดแล้ว อย่าไปหลบหน้าน้องเขาเลย "
" แล้วมันจะดีเหรอ "
" อย่างน้อยมันก็ดีกว่าที่เมิงกำลังทำอยู่ตอนนี้ "
" .... "
" ยังไง ถ้ากูเดาไม่ผิด ทั้งเมิงและ น้องเขา ก็คงเจ็บปวดไม่แพ้กันหรอก "
" .... "
" ถามใจตัวเองดูว่าทำแบบไหนแล้ว มันดีกับ หัวใจของเมิงมากที่สุด ถ้าวันนึงเขาจะต้องจากไป
ก็ช่วยทำให้อะไรๆ มันดีจนถึงตอนสุดท้ายดีกว่าไหม "
" ... แต่กูไม่รู้ ถ้าเจอหน้าเขาแล้ว กูต้องทำอะไร ยังไงนี่ "
" ... ลองไปก่อน เดี๋ยวมันก็มาเอง ว่าจะทำอะไรต่อ "
" .... "
" นี่ คุยกับกู กะไม่ให้นอนเลยใช่ไหมนี่ ดีนะ ถ้ากูเมามากกว่านี้ เมิงหาเพื่อนคุยไม่ได้แน่ ...นอนได้แล้ว กูไม่ไหวล่ะ "
" อืมๆ.. ขอบใจเมิงมากนะ "
เนต โบกมือให้ผม แทนคำตอบ แล้วก็นอนต่อไป
ผมกลับมาคิดที่เตพูดสักครู่ ดูนาฬิกาอีกที เกือบๆ ตี 4 แล้ว มิน่าทำไมง่วงๆ
ว่าจะหลับบ้าง แต่แล้ว....

*bip... *bip โทรศัพท์ของผมดังขึ้นตอนนั้นนั่นเอง
เบอร์รุ่นน้องคนหนึ่ง เพื่อนของตี๋ โทรมาหาผม
" พี่ครับ ตี๋หายตัวไป "

---------------------------------To Next Chapter
แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 51 16:06:15
แก้ไขเมื่อ 09 พ.ย. 51 20:06:29

จากคุณ : waven - [ 9 พ.ย. 51 19:03:56 ]