ความคิดเห็นที่ 1 เลิกงานเสร็จ ก็ให้พี่แท็กซี่เหยียบคันเร่งร้อยแปดสิบมาที่มหาลัยเลย แต่ก็ยัง ช้าไปเกือบชั่วโมง วิ่งขึ้นชั้น3ด้วยความเร็วประมาณว่านักวิ่งผลัดทีมชาติ4x100อายเลยแหละ พอ เข้าไปถึงห้องเท่านั้นแหละ สายตา 90 คู่ จากมนุษยชาติ 45 คนพร้อม ใจกันจ้องมาที่ผมอย่างมิได้นัดหมาย ผมนึกว่าเป็นวันมาฆบูชาที่พระสงฆ์ 1250รูปมาชุมนุมกันโดยมิได้นัดหมายซะอีก แต่หนังหน้าระดับผิวดาวอังคารอย่างผมมีเรอะจะอาย ไม่แคร์สายตาชาว บ้านครับ เดินเข้าไปอย่างมั่นใจ เหมือนกับว่า กูไม่ได้มาสาย ตีเนียนมากๆ แต่โชคดีที่เขาเพิ่งคัดเลือกทุนประเทศบัลแกเรียอยู่ ก็เลยรอดตัวไป ---------------------- วันนี้ ง่วงนอนมากๆ เดินหลบมุมไปตรงระเบียง กะว่าจะไปหาที่นอนซะ หน่อย ก็เจอพี่คนนึงนั่งอยู่ก่อน ก็ทักทายกันตามปกติ เป็นรุ่นพี่ปี 3 ชื่อชิน แก ก็เป็นผู้เข้ารอบนักเรียนทุนเมืองจีนเหมือนกันครับ พี่แกเป็นคนที่แปลกมากๆ พ่อแม่ก็รวย มีบังกะโลให้เช่าที่ภูเก็ต แถมมีสวน ปาล์มที่พังงาอีกต่างหาก แต่ดันมาเรียนที่นี่ พี่แกบอกว่า แกมีโลกส่วนตัวสูง ก็เลยมีความคิดขัดกับพ่อแม่ตลอด ยังดีที่ พ่อแม่ตามใจ ไม่บังคับอะไรเลย ก็เลยสบายหน่อย พูดไปพูดมา ถึงรู้ว่าแกก็บ้านิยายจีน-ประเทศจีนเหมือนกัน ทีนี้แหละครับ.... มันส์พะย่ะค่ะ เจ๊กจริงกับเจ๊กปลอมทั้ง 2 คน โม้เรื่องหนังจีนกันไฟแลบ นั่งรออยู่ชาติกว่า อาจารย์ถึงมาเรียกตัวให้ไปคัดเลือกในรอบสอง รอบนี้เป็นการแสดงความสามารถหลังจากที่เราได้บอกไปแล้วว่า ถ้ามี โอกาสได้ไปเมืองจีน วัฒนธรรมที่เราจะนำไปแลกเปลี่ยนกับเขาคืออะไร แต่ละคนนี่ไม่ต้องพูดถึงครับ ความสามารถล้นจริงๆ พี่ชินที่เพิ่งรู้จักกันก็เก่งมากๆ วัฒนธรรมที่พี่ชินเอามาแสดงก็คือ โนรา ห์ชาตรี กับ โชว์เป่าขลุ่ยครับ ไม่น่าเชื่อครับว่า แกจะเป่าขลุ่ยได้เก่งมากๆ อาจารย์ที่เป็นกรรมการตัดสิน ลองให้เป่าขลุ่ยในทำนองเพลงสตริง แกก็เป่า ได้ครับ ลองบอกเพลงสากลเก่าๆ แกก็เป่าได้อีกครับ เก่งมากๆ นอกจากนี้ ก็ยังมีวัฒนธรรมประจำภาค ที่พี่ๆหลายๆคนใช้ประกวด ไม่ว่าจะ เป็นร้องเพลงลูกทุ่ง ฟ้อนเล็บ ตีระนาด หรือแม้แต่วัฒนธรรมชาวมอญที่ผม ไม่รู้จักก็มีด้วย แล้วเวลาที่ผมขาสั่นก็มาถึง เมื่อกรรมการเรียกชื่อผมออกไป ตอนนั้นใจ หวิวมาก ทั้งกลัวทั้งตื่นเต้น เพราะกรรมการที่ตัดสิน มีอาจารย์ชาวจีนที่มา สอนในไทยด้วย 2 ท่าน แล้วผมเป็นคนเดียวในนั้นที่อายุน้อยที่สุด แถมเพิ่งเรียนอยู่ปี 1 อีกต่างหาก ผม คิดในใจว่าคงไม่รอดแล้ว เพราะเพลงลูกทุ่งที่ผมใช้ในการคัดเลือก มีพี่ คนนึงใช้ในการคัดเลือกแล้ว หลังร้องเพลงลูกทุ่งจบ ก็ร้องลิเกให้กรรมการ ฟัง เรื่องลิเกนี่ผมก็ไม่ห่วงหรอกครับ เพราะเป็นหนึ่งในตองอูอยู่แล้ว กรรมการ ชาวจีนท่านนึงพูดภาษาไทยเก่งมาก แกก็บอกว่า อยากให้ผมด้นกลอนลิเก แบบสดๆตามหัวข้อที่ท่านกำหนดให้ฟัง แล้วท่านก็ให้หัวข้อมาพร้อมบอกว่า ให้เวลา 1 นาที สำหรับการคิดกลอน ผมรับหัวข้อมาแล้วก็ยืนอึ้งอยู่พักใหญ่ คิดในใจว่าไม่รอดแล้ว ตอนนั้นกรรมการคงคิดว่าผมคิดกลอนลิเกอยู่มั้ง แต่เปล่าเลยครับ ผมไม่ได้ คิดอะไรเลยครับ สมองมันตื้อไปหมด จนกรรมการบอกว่าเหลือเวลาอีก 15 วินาที ผมก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ บอก ตัวเองว่า เอาวะ!!.ตายเป็นตาย แต่กูไม่ขอขายขี้หน้าใคร จะกลัวอะไร ก็คิดสดๆ ด้นมันสดๆตรงนั้นเลย แต่ผลเกินคาดครับ ทุกคนทั้งกรรมการและ รุ่นพี่ที่คัดเลือกด้วยกันปรบมือให้ผมเต็มไปหมด --------------------------------- ประกาศผลตอนเย็นก็เล่นซะเหงื่อตกเหมือนกัน เพราะเขาประกาศประเทศอื่นก่อน เริ่มตั้งแต่บัลเกเรีย นิวซีแลนด์ ออสเตรเลีย และเวลาที่รอคอยก็มาถึง....เสียงอาจารย์วีรชัยกล่าวว่า "สำหรับประเทศจีนนั้น ผู้ที่ได้รับทุนการศึกษาแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมมี 2 คน ได้แก่ 1.นายภานุวัฒน์ รติพงษ์ และคนที่2 ได้แก่ ...................................................................................................." ผมจำไม่ได้ว่าอาจารย์พูดอะไรบ้าง เพราะเดินออกจากหอประชุมตั้งแต่แรก แล้ว เพราะผมกลัวผิดหวัง มารู้ว่าคือผมก็ตอนที่พี่ชินวิ่งไล่หลังมากระโดดขี่คอผมพร้อมกับตะโกน ดังๆว่า "เฮ้ย!!!พวกเราได้ไปเมืองจีนโว้ย พี่กับแก 2 คน .....อ้าว!!ทำไมอ่ะ ไม่ ดีใจเหรอ เฮ้ย พูดสิ" พี่ชินพูดขึ้นเพราะเห็นผมอึ้งไปพักใหญ่.. อยากบอกทุกคนว่า ผมรู้แล้วครับว่า ไอ้อาการหูดับ ที่มาจากคำว่าหูดับ ตับไหม้เป็นยังไง เพราะผมกำลังเกิดอาการอย่างว่าอยู่พอดี มันดีใจจนตื้อไปหมด พูดอะไรไม่ถูกเลยครับ ---------------------- จากคุณ : ปราการน้ำแข็ง - [ 10 พ.ย. 51 16:17:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากวันนั้น 1 อาทิตย์ เรา(ผม กับ พี่ชิน)ก็ได้ไปเรียนภาษาจีนกลางที่ ศูนย์ภาษาจีนกลางฮั่น จื้อ กง ภาษาจีนเป็นภาษาที่มีตัวอักษรมากที่สุดในโลกเลยครับ คือ มีมากกว่า60,000 ตัวโดยไม่ซ้ำกันเลยทีเดียว แทบไม่น่าเชื่อครับว่า เส้น หงิกๆงอๆที่พันไปพันมา กลับเป็นตัวอักษรไม่ซ้ำกันถึง 60,000 ตัว แถมยังมี ขีดเฉพาะบนตัวอักษร ที่เรียกว่า พินอิน อีก การเรียนภาษาจีนสนุกมากครับ ครูที่สอนภาษาจีนก็เป็นครูจากเมืองจีนที่ พูดภาษาไทยเก่งมากๆ หลังจากเรียนรู้ศัพท์พื้นฐานที่ต้องใช้ในชีวิตประจำ วันแล้ว ก็ถึงเวลาที่จะต้องเปลี่ยนห้องเรียน เพื่อไปเรียนในระดับที่สูงขึ้น ..................................และแล้ว....ศึกแห่งศักดิ์ศรีคน ไทยก็ เกิดขึ้นที่ห้องเรียนห้องนี้................ เรียนที่ห้องนี้ จะมีครูที่สอน เป็นชาวต่างชาติประเทศหนึ่ง อยู่ แถวใต้ขวานทองเรานี่แหละครับ มาเรียนวันแรกผมก็เจอดีเลยครับพ่อแม่พี่น้อง ก็พี่แกเล่นสอนภาษาจีนด้วยภาษาอังกฤษ แล้วนักเรียนทั้งห้องพูดภาษาอังกฤษได้แค่พอไม่อดข้าวเท่านั้นเอง ใครจะไปฟังมันออกล่ะครับ ลำพังแค่แปลภาษาต่อเดียวก็จะบ้าตายอยู่แล้ว นี่ต้องมานั่งแปล 2 ต่อ จากภาษาจีนเป็นอังกฤษ จากอังกฤษแปลเป็นไทย อีก ตอนแรกผมก็คิดว่าคงมีผมคนเดียวเท่านั้นที่มึนตื๊บ ที่ไหนได้ พอหันไปมองสัตว์โลกร่วมชะตากรรมในห้อง ก็เลยอุ่นใจขึ้นมาบ้างที่มีเพื่อน เพราะแต่ละคนนั่งขมวดคิ้วติดกันเป็นแถวเลยครับ ...................................................................... อีตาอาจารย์หน้าปลาหลดคนนี้ก็ไม่รู้เลยว่า นักเรียนฟังภาษามัน ไม่ออก ก็ยังซื่อบื้อสอนไม่ดูตาม้าตาเรืออยู่ได้ตั้งหลายชั่วโมง จนผมทนไม่ ได้ลุกขึ้นบอกว่า สอนเป็นภาษาไทยได้หรือเปล่า เพราะฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง อีตาคนนั้นก็ไฟแลบเลยครับ โยนหนังสือลงพื้นดัง ปั้ง! แล้วก็สบถออก มาเป็นภาษาอังกฤษดังๆว่า "Thai idiot " คนอื่นที่นั่งเรียนกันอยู่ก็ไม่ได้พูดอะไรตอบโต้หรอกครับ เพราะว่าฟังไม่รู้ เรื่อง แต่ให้บังเอิญว่าผมมันเสือกฟังภาษาที่มันด่ารู้เรื่องว่ามันด่าว่าอะไร เท่านั้นแหละครับพ่อแม่พี่น้อง วิญญาณวีรชนรักชาติ+พ่อค้าแม่ค้าปาก ตลาดก็ได้เข้าสิงตัวผมทันที ด่ากูคนเดียวไม่ว่า เสือกเหมารวมเอาคนไทย ไปด้วย ผมก็เลยเดินออกมายืนหน้าชั้นเรียน แล้วพูดกับเพื่อนที่เรียนภาษาอยู่ด้วย กันด้วยเสียงที่กังวานปานประหนึ่งกู คือผู้สมัคร ส.ส.กำลังหาเสียงว่า (ประโยคต่อไปนี้เกรงว่าไม่สามารถเอามาลงได้ แต่จะลองดูคะ ถ้าความเห็นหายไปแสดงว่าโดนลบนะคะ) จากคุณ : ปราการน้ำแข็ง - [ 10 พ.ย. 51 16:20:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โดนลบจริงๆด้วย ไม่เป็นไรค่ะ  ต่อตอนต่อไปเลยนะคะ ***************** สวัสดีครับ คนมีโชค(ร้าย)ทุกคน ที่ให้เกียรติเปิดอ่านวิทยานิพนธ์กึ่งไดอารี่ เล่มนี้ แนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อชินครับ อย่าเพิ่งแปลกใจนะครับ ว่าทำไมจู่ๆถึงเปลี่ยนคนเขียน อธิบายให้ฟัง นิดนึงนะครับว่า วิทยานิพนธ์เล่มนี้ จะมีคนเขียน 2 คนครับ คือชินกับแชมป์ คือว่าหลังจากที่เราได้รับทุน ไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมไทยที่ประเทศจีนเรียบร้อยแล้ว อาจารย์ประจำ โครงการก็ได้ให้รายละเอียดที่ต้องทำหลังจากนี้ว่า ต้องไปเรียนภาษาที่ศูนย์ภาษาจีนกลางของประเทศจีน แบบเร่งรัด 6 สัปดาห์ นอกจากนี้แล้ว ต้องเขียนวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับประเทศที่เราไปส่ง อาจารย์ด้วย คนละ 1 โครงการ คนอื่นก็ไม่มีใครมีปัญหาอะไรหรอกครับ แต่มีอยู่คนนึงครับ ที่มีปัญหา คนๆนั้นก็คือไอ้ "แชมป์" ครับ หลังจากอาจารย์บอกว่าต้องทำวิทยานิพนธ์ส่ง เท่านั้นแหละ แชมป์มันก็สวมวิญญาณสมาชิกพรรคฝ่ายค้านลุกขึ้นประท้วง ประมาณว่ามี แต่มันคนเดียวที่เพิ่งเรียนปี 1 มันยังอ่อนหัดเรื่องทำวิทยานิพนธ์นัก ขอให้อาจารย์หาทางออกให้มันด้วย ถ้า คุณเห็นสีหน้ามันตอนบอกอาจารย์นะครับ คุณจะต้องหมั่นไส้มันแน่นอน คุณลองนึกถึงพจมานแห่งบ้านทรายทองตอนถูกรังแกสิครับ ประมาณนั้นเลย แหละ ตีมึนมาก อาจารย์ก็เลยบอกว่า ให้แชมป์กับชินทำวิทยานิพนธ์ร่วมกัน วิทยานิพนธ์ จะมีการแบ่งเป็น 3 ส่วน ครับ คือส่วนเนื้อหา ส่วนเรื่องราว และส่วนอ้างอิง ชินก็เลยแบ่งหน้าที่ให้ แชมป์เขียนเล่าเรื่องราวที่ค่อนข้างเบาสมอง แล้วให้ชินรวบรวม เพราะมันไม่เต็มบาท บ้าๆบอๆ ส่วนชินมีหน้าที่รวบรวมข้อมูลที่ค่อนข้างจะเป็นวิชาการ ก็เลยเป็นที่มาของ วิทยานิพนธ์เล่มนี้ที่มีคนเขียน 2 คน. บันทึกนี้คือส่วนหนึ่งของส่วนเรื่องราว ใน 3 โครงหลักของโครงงานครับ ..................................... (อันนี้แชมป์เขียน) แล้ววันเดินทางก็มาถึง.. วันที่เราต้องรายงานตัวที่วิทยาลัยหยุนหนานคือวันที่ 26 ด้วยความสมองใส (งก)ของผม ผมเลยเสนอกับพี่ชินว่า น่าจะไปแบบแบ็คแพ็คเกอร์ ซึ่งเป็นการ ไปแบบแบกเป้ลุย ก็เข้าล็อกของพี่ชินพอดีเลยครับ เพราะพี่เเกชอบอยู่แล้ว ไอ้เรื่องลุยๆเนี่ย ก็ เลยสปอนเซอร์มาทันที ความจริงนี่คือแผนของผมครับ เป็นแผนสนองความงกของผมเอง เนื่องจาก ว่า ทางกองทุนบริติช ซึ่งเป็นเจ้าของทุนในครั้งนี้ ให้พวกเราดำเนินการเอง ทั้งหมดเลยครับ ทั้ง 8 คน 4 ประเทศ ตั้งแต่ทำหนังสือเดินทาง ยื่นขอวีซ่า จองตั๋วเครื่องบินเอง รวมทั้งติดต่อกับ ทางมหาวิทยาลัยเอง โดยผมกับพี่ชินได้ค่าตั๋วเครื่องบินมาคนละ 9,200 บาท เมื่อผมเช็คกับทางสนามบินแล้ว ปรากฏว่า ค่าตั๋วเครื่องบินรวมค่าประกันภัยกับภาษีสนามบินแล้ว ทั้งหมด 8,600บาท ซึ่งก็เป็นเรื่องดีครับ ที่ได้กำไร แต่ มันไม่พอแค่นั้นครับ ผมอยากจ่ายน้อยกว่านั้นอ่ะ เพราะผมตั้งใจว่า จะ เที่ยวเมืองจีนให้มากที่สุด เพราะฉะนั้น เงินทุกบาทมีค่าครับ ผมเลยเลือกไป แบบแบ็คแพ็คเกอร์ ซึ่งค่าใช้จ่าย ในการเดินทางรวมกันไม่ถึงสี่พันบาท จึงเป็นที่มาของทัวร์ในครั้งนี้ กับ ทัวร์ หลวงพระบาง.. ...แผนการเดินทางครั้งนี้ เป็นการเดินทางผ่านทางจังหวัดหนองคาย เข้าสู่ ประเทศลาว ทางเวียงจันทร์ แวะเที่ยวหลวงพระบาง เข้าพรมแดนจีนทาง เหมิ่งล่าแล้วต่อรถเข้าคุนหมิง เป็นอันว่าจบ ................ การเดินทางไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดครับ...เพราะความงกของผมกับความบ้า ของพี่ชินแท้ๆเชียว... เดิน ทางออกจากกรุงเทพโดยรถตู้ที่ผมเหมาเวลา 2 ทุ่ม ผมต้องรับหน้าที่นก แก้วนกขุนทอง คุยกับคนขับครับ เพราะกลัวแกหลับใน ส่วนพี่ชินก็นั่งพิมพ์ งานลงโน้ตบุ๊คของแก พิมพ์ไปก็บ่นไปว่าผมลายมือเป็น ลิงง่อยบ้าง อ่านไม่ออกบ้าง คือว่า พี่ชิน แกมีหน้าที่รวบรวมข้อมูลสำหรับทำวิทยานิพนธ์ แล้วแกก็ให้ผมพรรณา โวหารเรื่องราวที่ไร้สาระให้แก แต่ผมไม่ถนัดพิมพ์ ก็เลยเขียนลงสมุด ให้แกลอกลงโน๊ตบุ๊คอีกทีนึง ชวนพี่คนขับรถคุยจนถึงสระบุรีผมก็หลับไปเลยครับ ปล่อยหน้าที่นี้ให้เป็น ของพี่ชินแทน สรุปว่า คืนนั้นทั้งคืน ว่าที่คู่ทุกข์คู่ยากในเมืองจีนของผมก็ไม่ ได้นอนเลยครับ ถึงหนองคายตอน ตี5 เอาสัมภาระลงเรียบร้อยแล้วพี่คนขับรถตู้ก็กลับ กรุงเทพเลย นั่งรอจน 7 โมงเช้าก็นั่งเรือข้ามฟากไปฝั่งลาว ด่านตรวจของ ลาวก็ไม่เข้มงวดเท่าไหร่ครับ แต่มาเสียรู้ให้กับรถรับจ้างของประเทศลาวนี่สิครับ แค้นมากๆ หลังจากลงรถแล้ว ผมก็แบกเป้ น้ำหนักประมาณ 25 กิโลกรัมขึ้นหลัง แถม ต้องถือเป้ของพี่ชินน้ำหนักพอๆกันอีกต่างหาก เพราะแกกำลังไปหารถเข้า หลวงพระบางอยู่ ใครที่เดินไปเดินมาแถวๆถนนริมโขง วันนั้น ก็คงจะได้เห็นกระเหรี่ยง หอบกระเป๋าคนนึง ยืนเก้ๆกังๆอยู่ เหมือนบ้านนอกเข้ากรุง(เวียงจันทร์)ยังไง ยังงั้นเลย ซักพักพี่ชินก็มาถึงพร้อมกับรถไดฮัทสุแก่ๆคันนึง พร้อมบรรทุกพวกเราไปลุย เมืองมรดกโลก พอถึงที่หมาย มันคิดตั้ง สามร้อยเจ็ดสิบพันกีบ 370.000 กีบ คิดเป็นเงินไทยก็เกือบพันห้า .. โดนลาวต้มตุ๋นต้อนรับเลยครับ หลังจากจ่ายมันเสร็จแล้ว พอมันหัน หัวรถกลับไป พี่ชินก็ด่ามันไล่หลังไปว่า "บักปอบผีบ้า" เฮ้อ! เพิ่งเหยียบลาวไม่ถึงวัน พี่ชินก็เรียนรู้คำด่าของคนลาวซะแร้วว. ...................................................................................... จากคุณ : ปราการน้ำแข็ง - [ 10 พ.ย. 51 16:25:54 ]

ความคิดเห็นที่ 5 (อันนี้แชมป์เขียน) ถึงหลวงพระบางแล้วครับ สงบสมเป็นเมืองมรดกโลกจริงๆ เราได้โรงแรมเก่า แห่งนึงใจกลางเมืองหลวงพระบาง พอถามราคา ปรากฏว่า หกหมื่น!!!!!หัวใจ เกือบหยุดเต้นครับ ยังดีที่นึกทันว่า หกหมื่นที่เขาบอกคือ หกหมื่นกีบ ก็ประมาณ 250 บาท ( 1 บาทไทยแลกได้ 250 กีบ ) พอ ขึ้นไปดูห้อง เป็นโรงแรมไม่มีซักดาว เตียงนอนมีเตียงเดียว แต่กว้างพอ ที่จะนอนได้ 2 คน สภาพห้อง เป็นไม้เก่าๆผุๆ เดินที มีเสียงเอี๊ยดอ๊าดตลอด หลังจากปลดสัมภาระเรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลาตะลุยเมืองลาว !! หลังจากลงมาจากโรงแรมแล้ว ก็แยกทางกัน เพราะพี่แกอยากไปดูเมือง เก่าหลวงพระบาง แต่ผมหิว ก็เลยเดินไปดูตลาดมืด ตลาดมืดที่นี่ก็เหมือนกับ บางลำพูบ้านเราน่ะแหละครับ มีของกินเต็มไปหมด ผมก็เลยสวมวิญญาณชูชก กระโดดเข้าใส่อาหารซะ บานบุรีไปเลย หลังจากอิ่มเอมเปรมประดาแล้วก็กลับมานอนรอพี่ชินที่ห้องซะสาม ชาติกว่า แกก็กลับมาพร้อมของกินอีกเพียบ ปลุกผมขึ้นมากินอีกต่างหาก หารู้ไม่ว่า ที่ตัวเองซื้อมาน่ะ ยังไม่ถึงครึ่งที่ผม กินมาแล้วเลย อิ อิ.... ........................... (อันนี้พี่ชินเขียน) วันนี้ตื่นเช้ามาก รีบปลุกไอ้แชมป์ให้ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน โดนมัน เหน็บซะหน้าชา ประมาณว่า "ดูทำไมพระอาทิตย์ขึ้น ไม่เคยเห็นเหรอ" หรือไม่ก็ "พระอาทิตย์ที่ลาวขึ้นทางทิศใต้เหรอ ทำไมต้องไปดู เสียเวลานอน" แต่ สุดท้ายก็ลากมันไปได้อยู่ดี แต่มันก็ไม่ได้ไปดูหรอก ไปนั่งพิงหลังชิน สัปหงกอยู่นั่นแหละ อยากจะถีบมันลงจากจุดชมวิวของภูหงอนจริงๆเลย. .............................. หลังจากเก็บของลงมาเช็คเอาท์ออกจากโรงเเรมเรียบร้อย แล้ว เราก็ถาม ทางไปท่ารถสองแถวที่จะไปหลวงน้ำทา เมืองชายแดนติดกับเมืองเหมิ่งหล้า ของจีน เป็นความพิเศษอย่างนึง ของสอง ประเทศ ไทย-ลาว ครับ ที่ไม่มีประเทศใดในโลกเหมือน คือเรื่อง ภาษาครับ คนสองประเทศสามารถคุยด้วยภาษาของตนเองได้รู้เรื่อง โดยไม่ ต้องแปล ...................................................................................................................................................................... รถสองแถวไปหลวงน้ำทาก็เก่ามากๆครับ จนชินหวั่นว่ามันจะไปถึงหรือเปล่า ประมาณเที่ยง รถมาจอดแวะกินข้าวที่กลางทาง ร้านอาหารก็เป็นลักษณะ เพิงหมาแหงนนะครับ เล็กๆ แล้วแถวนี้ก็ไม่เห็นมีร้านไหนอีกเลย สงสัยว่า คน ขับคงจะได้ ค่านายหน้าที่เอาคนมากินที่ร้านนี้แน่เลย แล้วก็ถึงบางอ้อ เมื่อเห็นลูกแม่ค้าเรียก คนขับรถ ว่า พ่อ! นี่ก็แสดงว่า ร้านนี้ เป็นร้านของเมียคนขับรถ 555 ธุรกิจครบวงจรจริงๆเลย เหมือนมัดมือชกน่ะครับ เพราะแถวนี้ก็ไม่มีร้านอื่นอีกแล้ว. วันนี้ทั้งวันแชมป์มันไม่ยอมบันทึกอะไรเลยครับ ไม่ได้เขียนอะไรเลย ชินก็ เลยต้องทำเอง รถถึงหลวงน้ำทาตอนประมาณ 4 โมงเย็น ตามเวลาท้องถิ่น เร็วกว่าบ้าน เรา 1 ชั่วโมง ก่อนที่จะก้าวเข้าเมืองจีน แชมป์มันบอกว่า ก่อนเดินเหยียบ แผ่นดินจีน ให้กลั้นหายใจไว้แล้วเดินเข้า เราทั้ง 2 คนก็เลยเป็นคนไทย2 คน ที่ทำสถิติเดินกลั้นหายใจข้ามประเทศ ลาว-จีน ดูโก้จริงๆแฮะ ----------------------------- ได้เหยียบแผ่นดินมังกรแล้วครับ ไม่เห็นตื่นเต้นเลยอ่ะ ข้ามมาเมืองเหมิ่ง หล้า ต้องรีบหารถไปเชียงรุ้ง ( จิ่ง หง ) เพราะว่าเย็นมากแล้ว ที่นี่เรายังฟัง ภาษารู้เรื่องอยู่ เพราะว่าเป็นเมือง ชายแดนติดกับลาว คราวนี้ชินให้แชมป์ไปหารถเอง ได้รถตู้กลางเก่ากลาง ใหม่มาคันหนึ่ง คนขับคิด เอ้อ สือ ซาน ( 23 หยวน ) โอ้โฮ!!!!! เป็นครั้งแรก ที่เราใช้ภาษาจีนกับเจ้าของภาษา แล้วฟังรู้เรื่องเลย ตอนอยู่ในรถ แชมป์มันก็เกิดร้อนวิชา อยากคุยกับคนจีน พอถามไปคำเดียวเท่านั้นแหละ พี่แกตอบมาซะชุดใหญ่ เล่นเอาพี่ไทยมึนตื๊บ สะใจมาก สมน้ำหน้ามันอยากร้อนวิชาดีนัก ตอนนี้ถึงเชียงรุ้งเรียบร้อยแล้วครับ หารถเข้าคุนหมิงไม่ได้ครับ ไปที่ท่า รถไหนก็มีแต่หมิงเทียน ๆๆๆ( พรุ่งนี้ ) เลยต้องหาที่ซุกหัวซะก่อน อากาศเดือนเมษาที่เมืองจีนนี่ดีมากๆ แต่สำหรับบ้านชินแล้ว ยังถือว่า หนาวอยู่ หนาวมากๆด้วย (14 องศา) ได้ที่พักเก่าๆแแถวท่ารถนี่แหละครับ เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า รู้สึกยังไงบอกไม่ถูกนะครับ ที่พรุ่งนี้จะเข้าคุนหมิงแล้ว.. จากคุณ : ปราการน้ำแข็ง - [ 10 พ.ย. 51 16:26:40 ]

ความคิดเห็นที่ 6 (อันนี้แชมป์เขียนครับ) เย้!!!....ในที่สุด จอมยุทธ์จากเมืองไทยก็ได้เหยียบแดนมังกรแว้ววว .. ท่านผู้มีเกียรติโปรดทราบ ขณะนี้ ผมอยู่ที่เหมิ่งหล้าครับ เมืองที่อยู่ใต้สุด ของ ปาเทดจีน ....อิอิ..ประเทศจีน ตื่นเต้นมากๆ ประเทศที่ฝันมาตั้งนาน ตอนนี้ได้เหยียบแล้วครับ แต่...พอหันไปถามพี่ชิน แกบอกว่าไม่เห็นตื่นเต้นตรงไหนเลย ผมจะบ้าตาย ทำไมความรู้สึกพี่ชินมันหนาขนาดนี้ ผมตื่นเต้นเกือบตาย แต่พี่ชินมันตีหน้าเอ๋อมาก ชักเริ่มเกลียดไอ้คนที่มาด้วยกันซะแล้วสิ ปล่อยให้ผมเห่อเมืองจีนอยู่คน เดียว เฮ้อ!!ไอ้บ้า.!. เอ๊ะ!!.หรือคนที่บ้าจะเป็นผม ออกจากเหมิ่งหล้าด้วยรถตู้คันนึง คนขับคิดถูกมากๆ แค่ 23 หยวน ก็ ประมาณ ร้อยกว่าบาท พออยู่บนรถ ผมเห็นพี่คนขับนั่งเงียบๆ นึกว่าจะพูดไม่ เก่ง ก็เลยชวนแกคุย โดยถามว่า ..เหว่อ ชวี่ เยว่า ไหล ดว้น ไท่ ปี่ เปี้ยน หยวน ..(แถวนี้มีร้านแลกเงินหรือ เปล่า) ซึ่งมันก็คงไม่มีปัญหา ถ้าแกตอบแค่ว่า มีหรือไม่มี แต่!!! มันไม่แค่นั้นครับ ตอนแรกที่แกไม่ค่อยพูดเพราะแกคงเห็นเราไม่ใช่คน จีน คงพูดจีนไม่คล่อง แต่พอเห็นผมถามแกเป็นภาษาจีนเท่านั้นแหละ ความ อัดอั้นตันใจที่ไม่ได้พูดมานานของเฮีย ก็ระเบิดขึ้น คงเห็นว่า เออ ก็พูดจีนได้นี่.. เชื่อไหมครับ ว่าผมถามแกแค่ประโยคเดียว แต่แกใส่ผมมาเป็นชุด โอ้โฮ!นี่ ผมถามเฮียแค่ประโยคเดียว เฮียถึงกับจะเล่นงิ้วกับผมเลยเหรอ หลังจากนั้นแกก็พล่ามมาอีกชุดใหญ่ โดยไม่สนว่าพวกเมิงจะฟังกูรู้เรื่องหรือ ไม่ แถมเปิดเพลงให้ฟังอีกต่างหาก !! พระเจ้าแจ็ค!!! เฮียแกเปิดเพลงไอ้หนุ่มเซี่ยงไฮ้ครับ เปิดมันเพลงเดียวนั่น แหละ ตั้งแต่เหมิ่งหล้ายันจิ่งหง เปิดจนผมเกือบจะร้องได้แล้ว ก็มีแต่ "โหล่ งป๊าน น น น โหล่งเลา า า า" อยู่ทั้งเพลง สงสัยพี่ชินหงุดหงิดมาก ก็เลยหันมาพาลใส่ผม หาว่าผมไปชวนเขาคุย เป็น ไงล่ะที่นี้ พล่ามไม่หยุด รถหยุดที่ จิ่ง หง เรียบร้อยแล้ว ก่อนออกรถกลับไปพี่คนขับยังหันมาร่ำลาอีก เป็นชุด ผมไม่รู้จะพูดยังไง แต่ได้ยินพี่ชินด่าสวนไปว่า "เก๋าเจ้ง" เอาอีกแล้วครับท่านผู้มีเกียรติ แก มาเหยียบจีนได้ไม่ถึงวัน เรียนรู้คำด่าของจีนได้อีกแล้ว เรื่องนี้พี่แกหัวไว จริงๆเลย เมื่อวานก็ด่าคนลาว วันนี้ด่าคนจีนอีก ...เฮ้อ!! พอถึงเชียงรุ้ง ( จิ่ง หง ) กลับไม่มีรถไปคุณหมิง เวร ! สรุป ต้องนอนที่เชียง รุ้ง ได้โรงแรมแถวๆท่ารถน่ะแหละ เข้าไปข้างในแล้วคล้ายๆโรงแรมจิ้งหรีดบ้าน เราอ่ะโทรมๆ เก่าๆ เจ้าของเป็นอาซิ้มแก่ๆ ออกมาต้อนรับ ท่าทางแกดีใจเหมือนเห็นเหยื่อยังไง ยังงั้นเลยอ่ะ นี่ถ้าผมไม่ชักแม่น้ำทั้งห้ามาหว่านล้อมพี่ชินว่าใกล้ท่ารถมั่ง ใกล้ตลาด มั่ง ราคาถูกมั่ง เดี๋ยวหลงมั่ง และเหตุผลอีกสารพัดร้อยแปดเพื่อให้แกพักที่นี่ แกก็คงไปพักโรงแรมดีๆที่อื่นแล้วแหละ เหตุผลที่แท้จริงที่ผมเลือกพักที่นี่ก็คือ โรงแรมนี้ใกล้กับตลาดมากที่สุด อิ อิ.. วิญญาณปอบเข้าสิงอ่ะ หิวมากๆ ไม่ทันได้อาบน้ำเลย ผมกระโดดใส่ อาหารอีกแล้ว การกินอาหารตามสั่งที่จีนนี่ก็ง่ายมากครับ เพราะว่าเขาจะวางอาหารสด ทุกอย่าง อยู่หน้าร้าน แล้วให้เราชี้ว่าเอาอะไรบ้าง เสร็จแล้วก็บอกเขาว่า วัตถุ ดิบที่เราบอกจะให้เขาทำอะไร เช่น จะให้เขาผัด ก็ชี้ที่อาหาร แล้วบอกเขาว่า เฉ่า หรือจะให้ทอด ก็บอกว่า จ้า แค่นี้เราก็ไม่อดตายแล้ว อาหารที่อยากกินวันนี้ก็คือ กระดูกหมูทอด ซึ่งมีพี่ที่อยู่เมืองไทยคนนึงชื่อพี่ เต้แนะนำมา ว่ามาเมืองจีน แนะนำให้กินกระดูกหมูทอด เพราะพี่เต้แกเคยมา อยู่ที่คุนหมิงเหมือนกัน น้ำจิ้มที่นี่ก็พิสดารที่สุดในโลกครับ ขนาดน้ำจิ้มยังใส่น้ำมันอ่ะ มันแผล็บเลย เหมือนที่พี่เต้บอกอีกแล้ว ว่ากับข้าวที่นี่จะมีมันมาก ตอนแรกก็ไม่เชื่อครับ สงสัยกลับไปต้องไปคารวะพี่เต้ซะหน่อย เพราะแกให้ความรู้กับผมเยอะมาก ผมสวมวิญญาณปอบอยู่ไม่นาน ก็ต้อง รีบกลับที่พักแล้วครับ ต้องรีบนอนเอาแรง เพื่อที่พรุ่งนี้จะได้มีแรงตะลุยคุนหมิง ฟังเหมือนมาเที่ยว เลยเนอะ แต่ไม่ใช่ครับ ยืนยันอีกครั้งว่ามาเรียน แต่มีเวลาว่าง เพราะรายงาน ตัวที่คุนหมิงวันที่ 26 วันนี้เพิ่ง 23 เอง พรุ่ง นี้ก็ถึงคุนหมิงแล้ว กลับมาก็แย่งผ้าห่มกับพี่ชิน เพราะผ้าห่มของแกขาด แกก็เลยมาเอาของผมไป แล้วอากาศที่นี่หนาวมาก ผมก็เลยงัดลีลาจอม ยุทธ์อันดับหนึ่งแห่งยุทธจักรมาขู่ แกก็เลยต้องไปขอผ้าห่มกับอาซิ้มใหม่ จากคุณ : ปราการน้ำแข็ง - [ 10 พ.ย. 51 16:27:33 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านเพลินดีครับ รอตอนต่อไปอยู่นะ โหวตไปแล้ว 1 จึ้ก มีสองคนผลัดกันเขียนก็ดีนะ ได้มุมมอง + อรรถรสคนละแบบ แต่ชื่อเรื่องเนี่ย ...   -_-" จากคุณ : supertarokung - [ 10 พ.ย. 51 17:25:43 ]

ความคิดเห็นที่ 8 (อันนี้พี่ชินเขียนครับ) หอบสัมภาระกึ่งลากไอ้บ้าคนนึงที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นไปขึ้นรถเข้าคุนหมิงเที่ยว แรก เพราะเมื่อคืนตีตั๋วไว้แล้ว สภาพรถเป็นรถกึ่งสมัยพระเจ้าเหายังทรงพระเยาว์ เพราะมันเก่ามั่กๆ ย้ำนะ ครับว่าเก่ามากกกกกก บนรถคนแน่นมาก พวกเราตีตั๋วนอนไว้ เป็นที่นอน 2 ชั้น ชินต้องระเห็จไป นอนชั้น 2 เพราะจนป่านนี้ ไอ้บ้าแชมป์ยังไม่เลิกงัวเงียอีก คนที่นี่จะมีนิสัยแปลกมากๆ อยู่ข้างล่างมาชาติกว่า ไม่ทำอะไรกัน แต่พอขึ้นรถเท่านั้นแหละ พวกเล่นอัดบุหรี่กันมันส์หยด แล้วก็ไม่เปิดหน้าต่างด้วยนะครับ สูบกันควันโขมงเต็มรถ ทรมานมากๆ รู้งี้หัดสูบตั้งแต่ไอ้วัฒน์ชวนตอนอยู่ ม.ปลายก็ดีหรอก จะได้ไม่ ทนเหม็นอย่างนี้ พอรถจอดกลางทางแวะให้กินข้าว บรรดาพี่เจ๊กทั้งหลายก็เก็บบุหรี่กันเป็น แถว ไม่เห็นจะสูบกันเลย ชินปลุกแชมป์ให้ลงไปกินข้าว มันก็ไม่ลง นอนต่อครับท่าน มันนอนตั้งแต่ เที่ยงคืนยันตี 5 มานอนต่อบนรถ 6 โมงถึงเที่ยง นี่ถ้ามีแข่งนอนมาราธอน มันคงได้เหรียญ ทองไปแล้วชัวร์ เพราะคงไม่มีใครทำได้ นอกจากมัน หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว ก็เดินทางต่อ บรรดาอาเฮียทั้งหลายก็บรรเลง มะเร็งเข้าปอดกันต่อ สงสัยจังเลยว่า ทำไมตอนรถจอดอยู่ บรรดาเฮี่ย เอ๊ย!!บรรดาเฮียทั้งหลายถึง ไม่สูบกัน เดินทางอีกไม่นานก็ถึงคุนหมิงแล้วครับ ไชโย!!! และแล้ว การเดินทางสุดพิสดารจากหัวคิดตื้นๆ แต่เจ้าเล่ห์ของไอ้ แชมป์ก็ได้จบลง การเดินทางครั้งนี้หมดเงินไป 2พันกว่าบาท ประหยัดงบเดิน ทางที่ได้มาฟรีๆไปหมื่นหก แต่ที่เหลือแชมป์ มันก็เก็บเรียบ ชินไม่เห็นซักบาท แต่ช่างหัวมันเถอะ เพราะ ตอนนี้ ทุนที่ได้มาคนละแปดหมื่นยังนอนอุ่นอยู่ที่ไชน่าแบงค์ แล้วเจอกันที่หยุนหนานต้าเสีย คุนหมิงครับ........................ ----------------------------------------- (อันนี้แชมป์เขียนครับ) หนีห่าว..หวินหนานต้าเสีย.. ถึงคุนหมิงซะที หลังการเดินทางทรหดกว่า 3 วันได้สิ้นสุดลงเมื่อเช้า เราเข้า รายงานตัวกับทางมหาวิทยาลัยหวินหนานต้าเสียเมื่อเช้าครับ (ต้าเสีย - แปล ว่ามหาวิทยาลัย) ( ที่นี่เขาออกเสียงว่าหวินหนาน ไม่ใช่หยุนหนาน)หรือเรียกสั้นๆว่า หวินต้า หวินหนานต้าเสียเป็นมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของมณฑลหยุนหนาน เนื้อที่ ทั้งหมดของมหาวิทยาลัยก็ประมาณ รามคำแหง+เกษตรศาสตร์กำแพงแสนรวม กัน การเรียนที่นี่จะมี 3 ภาค คือ ภาคเช้า บ่าย ค่ำ ตอนเข้าไปสังเกตว่าเขากำลังจัดงานอะไรซักอย่าง หนึ่ง ได้รับการต้อนรับจากทางมหาวิทยาลัยดีมาก ก็เลยทราบว่า ที่เห็นเขาจัด งานอยู่นั้น ก็คืองานเลี้ยงต้อนรับนักเรียนทุนจาก 5 ประเทศในเครือข่ายของ กองทุนบริติช ซึ่งพวกเรามาถึงที่นี่ เป็นประเทศที่ 4 เหลือบัลแกเรียอีกหนึ่งประเทศซึ่งจะมาถึงตอนเย็น เจออาจารย์คนไทยคนนึงครับ เป็นอาจารย์สอนภาษาไทยที่นี่ มาจากมหา วิทยาลัยแม่โจ้ ชื่ออาจารย์สุรีรัตน์ เวลาอาจารย์พูดกับเราจะไม่พูดภาษา ไทย แต่จะพูดจีนกลาง เพราะอาจารย์บอกว่า ภาษา ไทยเป็นภาษาของเรา เราคงไม่ลืมกำพืดของตัวเองหรอก แต่ภาษาที่ เราต้องใช้ ณ.วันนี้ คือภาษาจีนกลาง จะต้องสื่อสารกับเจ้าของภาษาให้รู้ เรื่อง บทเรียนแรกกับการอยู่ต่างบ้านต่างเมืองก็คือ หาที่พักกับที่กิน (อย่างหลัง นี่สำคัญมากสำหรับชูชกกลับชาติมาเกิดอย่างผม) พวกเราฝากสัมภาระไว้ที่ หวินต้า แล้วตระเวนหาที่พัก ซึ่งที่จริงแล้ว ทางหวินต้าก็มีที่พักให้ แต่เป็นหอพักนักศึกษาแบบรวม 1 ห้อง พักกัน 8 คน ห้องน้ำ ห้องครัวรวม ซึ่งผมก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก พักที่ไหนก็ ได้ แต่พี่ชินสิครับ อย่างที่บอกว่า แกเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง อารมณ์ศิลปินเต็มขั้น แกก็เลย ต้องการความสงบ เลยต้องหาที่พักใหม่ ได้ที่พักใกล้กับมหาวิทยาลัยนั่น แหละ เป็นห้อง 4 เตียง มีห้องน้ำในตัว เตียง นอนแบบมีเครื่องทำความร้อนในตัว เครื่องซักผ้า ทีวี ค่าเช่าเดือนละ 1200 หยวน ก็ประมาณ 6000 บาท มารู้อีกทีว่า ปกติที่นี่คนเช่าเดือนละ 800 หยวนเท่านั้น เสียรู้คนจีนอีกแล้วครับท่าน มีเรื่องบังเอิญเรื่องนึงอยากเล่าให้ฟัง ตอนที่เรามาหาห้องเช่าที่นี่นั้น เจอ เพื่อนที่ได้ทุนบริติช จากเกาหลีใต้ 2 คน ก็มาหาห้องเช่าที่นี่เหมือนกัน พี่ชิน ก็เลยเจรจาให้มามาพักอยู่ด้วยกัน เพราะห้องที่นี่ กว้างมาก ที่สำคัญ มี 4 เตียงพอดี อาตี๋เกาหลีก็ตกลงเฉยเลย เพราะแกพูด จีนกลางไม่คล่อง ขี้เกียจเจรจากับเจ้าของห้อง ก็เลยได้พักร่วมกัน แชร์ค่า ห้องแล้ว เหลือเดือนละ 400 หยวน ----------------------------------- (อันนี้พี่ชินเขียน) "เมื่อมโนราห์ชาตรีปะทะกับลิเก" หลัง จากรายงานตัวเรียบร้อยแล้วก็หาที่พัก ได้ที่พักแห่งนึงใกล้ๆหวินต้านั้น แหละ เพราะหอพักที่หวินต้าจัดให้นั้น มีแต่คนสูบบุหรี่ และก็เสียงดังทั้งวัน ชินคงอยู่ไม่ได้ เลยหาที่พักใหม่ โชคดีได้เพื่อนร่วมห้องอีก 2 คน เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน วัฒนธรรมจากกองทุนเดียวกันจากเกาหลีใต้ ชื่อ เชน ฮวอง กับ นัมกุงเรียน ฌอน (ชื่ออ่านยากมากๆ) มีเวลาว่างอีก 1 วัน พวกเราก็เลยพากันตะลุยคุนหมิงซะทะลุไปเลย เรียกว่า พวกเราก็ไม่ถูก เพราะชินอยู่จัดห้อง ส่วนแชมป์ก็ออกไปเอกซเรย์คุนหมิงซะ ทั่ว ไม่ได้ไปคนเดียวด้วย เพราะฌอนก็ขอตามไปด้วย ชินพยายามห้ามแล้วแต่ก็ไม่ฟัง ฮึ. เดียวก็รู้สึก ว่าไปเที่ยวกับไอ้แชมป์น่ะ ไม่สนุกอย่างที่คิด เพราะมันจะทำตัวเป็นนักสำรวจ โลก สำรวจไปทั่วทุกตรอกซอกซอย แล้วก็จริงด้วยครับ หายไปครึ่งวัน พวกมันก็เดินเหงื่อตกกลับมา ได้ของมา เต็มมือ แต่!!!ฌอนมันไม่เข็ดครับ ยังบอกอีกว่า คราวหลังถ้าแชมป์จะไปอีกอย่าลืม ชวนมัน เออ! ดี! บ้ากับซาดิสต์มาเจอกัน อะไรมันจะเกิดขึ้น วันนี้เรียนรู้ภาษาเกาหลีด้วย ได้มาคำนึง ซารางเฮวียน กอง ซุนเด ซุก โด แปลว่า ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่ ---------------------------------------- วันนี้เป็นวันต้อนรับนักเรียนทุนจาก 5 ประเทสของหวินต้า จัดงานใหญ่ มาก อธิการบดีคณะของหวินต้า มากันทุกคน ที่ หลังเวที พวกเรา 10 คน ที่เป็นนักเรียนทุนจาก 5 ประเทศ ก็ขมักเขม้น เตรียมตัวโชว์วัฒนธรรมประจำชาติที่เตรียมมา โชคดีมากๆที่ประเทศไทย เป็นการแสดงชุดสุดท้าย ก็เลยไม่กดดันเท่าไหร่ เป็น ที่น่าสังเกตว่านักเรียนทุนที่ได้ทุนครั้งนี้ มีแต่ผู้ชาย ไม่มีผู้หญิงซักคน เดียว นี่ก็เป็นการหักปากกาเซียนของนิตยสารไทม์ครั้งใหญ่ ที่บอกว่า ผล สำรวจพบว่า ผู้หญิงฉลาดกว่าผู้ชาย ซึ่งไม่เป็นความจริง!!! ประเทศบัลแกเรีย ได้แสดงวัฒนธรรมของประเทศเค้าก่อน เห็นว่าเป็น ประเพณีพื้นเมืองของประเทศเค้า ก็เป็นการทำพิธีอะไรสักอย่างหนึ่ง ซึ่งมี การต่อตัวพ่นไฟ ก็น่าทึ่งดี ว่าเค้าอมไฟไว้ ในปากได้ แล้วขาก็เอาวิธีการทำโยเกิร์ตมาโชว์ โดยใช้เวลาแค่ 15 นาทีก็ ทำนมสดให้เป็นโยเกิร์ตเปรี้ยวๆได้ ถัดมาเป็นการแสดงของสองหนุ่มกิมจิ ซึ่งก็เอาวิธีการทำกิมจิ อาหารขึ้นชื่อ ของประเทศเกาหลีมาโชว์วิธีการทำ แล้วก็เอาเพลงพื้นเมืองมาร้องโชว์ด้วย แถมยังแต่งตัวเป็น แด จัง กึม อีกต่างหาก ก็ตลกดี หลังจากนี้เป็นยังไงให้แชมป์มันเล่าบ้างดีกว่า เพราะชินเล่าเรื่อง รู้สึกว่ามัน น่าเบื่อ ไม่มีลูกเล่น จากคุณ : ปราการน้ำแข็ง - [ 10 พ.ย. 51 17:39:22 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณผู้แนะนำให้อ่าน  เรื่องทุกเรื่องมีอรรถรสและคุณค่าแตกต่างกัน เรื่องนี้ก็เช่นกันค่ะ แทรกประสบการณ์ที่น่ารู้หลายอย่าง ดีจังค่ะ คนไม่เคยไปจะได้นึกภาพตาม เขียนมาให้อ่านเรื่อยๆนะคะ จากคุณ : จุดตานิด - [ 10 พ.ย. 51 18:18:25 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ต่อครับ พี่น้อง กำลังอิน จากคุณ : สุกี้๒จาน - [ 10 พ.ย. 51 19:03:08 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เหมือนเจ้าตัวจะเคยมาลงเรื่องไว้ที่นี่นะคะ แต่จัดหน้าแบบนี้ อ่านง่ายขึ้นเยอะเชียว จากคุณ : หนมจีน - [ 10 พ.ย. 51 19:26:11 A:58.41.212.164 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 12 น่าอ่านสนุกดีค่ะ เอามาต่อไวๆนะคะ ติดตามอยู่ค่ะ จากคุณ : GeD^_^GeD - [ 10 พ.ย. 51 19:28:31 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาตามคำแนะนำค่า หนุกดีค่ะ แต่ชื่อเรื่องนี่..อุอุ ^o^ ติดตามต่อไปค่า จากคุณ : angelical - [ 10 พ.ย. 51 19:55:55 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผ่านมาอ่าน...   จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ 10 พ.ย. 51 20:00:23 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สนุกดีค่ะ ทั้งโหวตทั้งกิฟเลย จากคุณ : jibkung - [ 10 พ.ย. 51 20:12:38 ]

ความคิดเห็นที่ 16 vote ka จากคุณ : rainfull - [ 10 พ.ย. 51 21:45:34 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ... จากคุณ : mengnoi - [ 10 พ.ย. 51 22:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จำได้ว่าเคยอ่านและสนุกดี ฮ่า ๆ ๆ ชอบอ่ะ ตอนนั้นชอบตอนไปแสดงให้ที่ มหาลัยเมืองจีนดูมากเลย แต่ว่า...ไม่นึกว่าจะเป็นเรื่องชายยอดชายนะเนี่ย อิอิอิ จากคุณ : X RoBiN - [ 10 พ.ย. 51 22:16:38 ]

ความคิดเห็นที่ 19 โหวตครับ   ขอบคุณครับที่หลังไมค์ไปบอก จากคุณ : รอยยิ้ม ณ ริมเล - [ 10 พ.ย. 51 22:17:56 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาอ่านตามคำบอกค่ะ  อิอิ  น่ารักดีเนอะ จากคุณ : รวิษฎา - [ 10 พ.ย. 51 22:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มีคนที่บอกว่าเป็นเจ้าของเรื่องลงที่นี่อยู่แล้วนี่คะ จากคุณ : scottie - [ 10 พ.ย. 51 23:04:13 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ผมว่าเขียนคนเดียวก็พอมั้งครับ หลายคนผมอ่านแล้วย้อนไปย้อนมา บทความมันตีกันเองจน งง ต้องวนไปดูของเก่า แล้วการใช้สำนวน 2 คนก็ไม่เหมือนกันด้วยครับ -_-" ปล. มาเจิมว่ามาอ่านแล้วครับ จากคุณ : อาจจะแก่ - [ 10 พ.ย. 51 23:15:05 ]

ความคิดเห็นที่ 23 รออ่านตอนต่อไปนะครับ จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi - [ 11 พ.ย. 51 00:15:05 ]

ความคิดเห็นที่ 24 vote ka still waiting for the next part ka^_^ จากคุณ : Tyra - [ 11 พ.ย. 51 09:11:41 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ดีครับ สนุกดี ได้อีกแนวนึงของการเขียน ให้คน 2 คนเล่าเรื่อง รออ่านต่อครับ จากคุณ : wasawat_law - [ 11 พ.ย. 51 09:32:00 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มาลงต่อค่ะ .................................... (อันนี้แชมป์เขียน) เจอพี่ชินบังคับให้เล่าเรื่องการแสดงเมื่อคืน เอาละสิครับ ก็ผมเห็นพี่ชินง่วน อยู่กับโน้ตบุ๊คของแก ผมก็นึกว่าแกจะบันทึกเรื่องการแสดง ผมก็เลยสนุก อย่างเดียว ไม่ได้จำอะไร ที่ไหนได้ ดันยกหน้าที่นี้ให้ผมอีก ผมเล่าเท่าที่จำได้นะครับ เพราะไม่ค่อยสนใจจำเท่าไหร่ เนื่องจากว่าเมื่อ คืนสนุกมากๆ การแสดงที่เข้าตาที่สุด น่าจะเป็นเกาหลีใต้ครับ เพราะไอ้หนุ่มกิมจิทั้ง 2 คน แกเล่นแต่งตัวเป็น แด จัง กึม มาร้องเพลงพื้นเมืองของเค้า ตลกมากๆ หลังจากนั้นก็ถึงคิวของประเทศนิวซีแลนด์ ออกมาเทศน์อะไรก็ไม่รู้ซะหนึ่ง ชุด ฟังไม่รู้เรื่อง แต่ก็ตลกดี ประเทศ ออสเตรเลียก็เป็นประเทศหนึ่งที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว โชว์การเต้น โดยใช้สองมือยันกับพื้น คล้ายๆการเล่นหกสูง แต่สองคนนี้ยืนด้วยมือได้ นานมาก นี่ก็เป็นการแสดงพื้นเมืองของ ออสเตรเลียเหมือนกัน นี่ก็เป็นความรู้ใหม่ครับ ไม่ว่าประเทศใดในโลก ต่างก็ มีหลายเชื้อชาติ หลายชนเผ่า หลังจากนี้ พี่ชินก็ขึ้นไปบนเวทีด้วยชุดมโนราห์ชาตรี อธิบายนิดนึงนะครับ ว่ามโนราห์ชาตรี เป็นการแสดงของผู้ชายครับ ไม่ใช่โนราห์ที่นุ่น วรนุช แสดง อันนั้นคือโนราห์ ซึ่งดนตรีนั้นก็เป็นดนตรีที่บันทึกเสียงเรียบร้อยแล้ว แค่ใส่เครื่องเล่นดีวีดีก็ใช้ ได้ นอกจากนี้ ประเทศไทยยังเป็นประเทศเดียวที่ แสดง ไม่พร้อมกัน คือประเทศอื่นจะขึ้นไปแสดงร่วมกัน แต่ของพี่ไทยผมให้ พี่ชินตายเดี่ยวก่อน ผมค่อยตายตาม พี่ชินรำมโนราห์ได้ดีมากๆ คนดูเงียบ กันทั้งฮอลล์เลยครับ แกร้องมโนราห์ด้วยเสียงสดๆได้น่าทึ่งมาก หลังจากนั้น พี่ชินก็ประกาศว่าแกจะโชว์เป่าขลุ่ย แล้วขออาสาสมัคร 3 คน ว่าอยากฟังเพลงอะไร แกจะเป่าให้ฟัง หน่วยกล้าตายคนแรกกระโดดขึ้นเวที เป็นอาตี๋ชาวจีนครับ แกบอกว่าอยาก ฟังเพลงอะไรซักอย่าง ชื่อเป็นภาษาจีน เอาละสิครับ พี่ชินงงเต้ก ไม่รู้ว่า เพลงอะไร แต่แกมีความเป็นมืออาชีพสูงมาก ขอให้หน่วยกล้าตายคนนั้นร้องให้ฟังเที่ยว นึง แล้วแกก็จับทำนองเป่าได้จนจบเพลง ซึ่ง น่าทึ่งมากๆ เพลงที่ 2 เป็นเพลง เถียนมีมี่ ของเติ้งลี่จวิน ซึ่งสบายมาก แกเป่าได้พลิ้วทีเดียว ส่วนเพลงที่ 3 อาจารย์สุรีรัตน์ขอให้เป่าเพลงค้างคาว กินกล้วย ซึ่งเพลงนี้ถือเป็นไม้ตายของพี่ชิน ที่รู้กันกับอาจารย์มาก่อน ซึ่งก็ได้ผลครับ สะกดคนทั้งห้องประชุมให้เงียบกัน เป็นแถบๆ ------------------------------------ นาทีสำคัญสำหรับผมมาถึงแล้วครับท่านผู้มีเกียรติ หลัง จากพี่ชินลงมาจากเวทีแล้ว ผมก็สั่นเป็นเจ้าเข้าเลยอ่ะ กลัวสุดๆ ยิ่งกว่า ตอนคัดเลือกที่เมืองไทยเสียอีก หันซ้ายหันขวา หันไปเจออาตี๋กิมจิทั้ง 2 คน หันมากำหมัดให้ ไม่ได้ท้าต่อยนะครับ ประมาณว่าพวกกูให้กำลังใจเมิง เหลียวดูเพื่อนๆ ทุกคนหันมามองผมเป็นจุด ศูนย์กลางไปหมด สั่นยิ่งกว่าเดิมอีก กว่าจะตั้งสติได้แทบแย่ ผมก้าวขึ้นเวทีด้วยความมั่นใจ แต่ ร้องรำลิเกด้วยความประหม่าที่สุด ร้องไปปากสั่นไป ถึงแม้ว่าผมจะเล่น ลิเกมาตลอด เจอคนดูมาเยอะก็ตาม แตผมไม่เคยเล่นให้คนดูเยอะขนาดนี้ คือทั้งหอประชุม 500กว่าคน แต่กลอน ลิเกที่ผมร้องในวันนี้ มีความพิเศษตรงที่เป็นภาษาจีน ซึ่งได้รับ ความกรุณาจากอาจารย์สุรีรัตน์ช่วยแปลให้ คือเอื้อนกลอนลิเกเหมือนเดิม ทุกอย่าง เพียงแต่บิดคำร้องให้เป็นภาษาจีน โดยเมโลดี้เพลงยังเหมือนเดิม ซึ่งก็รอดตัวไป ช็อตเด็ดปิดท้ายอยู่ตรงนี้ครับ หลังจากร้องลิเกเสร็จแล้ว ก็ถึงเวลาร้อง เพลงลูกทุ่ง ซึ่งก็ได้รับความกรุณาจากอาจารย์ชยพล จากมสธ. ที่ส่งแดน เซอร์จากเมืองไทยไปคุนหมิง 6 คน เพื่องานนี้โดยเฉพาะ อลังการมากๆด้วยชุดขนนกตามแบบฉบับหางเครื่อง ลูกทุ่ง ผมร้องไป 2 เพลงครับ คือ สมหวังนะครับกับ หนุ่มโคราช เป็นเพลง ของก็อต จักรพรรณ์ แต่แล้วระหว่างที่เพลงจบนั้น ก็มีอาหมวยคนนึง กระโดดขึ้นเวที แล้วมาขอ ให้ผมร้องเพลงตามหาสมชายให้ฟัง ผมงงมากครับ ว่าทำไมเขารู้จักเพลงตามหาสมชาย ซึ่งจะว่าไปแล้ว เพลงนี้ คนไทยบางคนยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ มา รู้ตอนหลังว่า ที่คุนหมิงรับสัญญาณรายการชุมทางเสียงทอง ซึ่งเป็น รายการเพลงลูกทุ่งได้ เพราะที่คุนหมิง จะมีเคเบิลทีวีที่รับสัญญาณจากไทย ได้ คนที่นี่ชอบดูชุมทางเสียงทอง มากๆ ถึงแม้จะฟังไม่รู้เรื่องก็ตาม เขาบอกว่าชอบดูมิวสิควีดีโอของรายการ ถึงขนาดซื้อคาราโอเกะไว้ฟังเอง แล้ว อาหมวยคนนั้นก็เอาคาราโอเกะมาเปิด ให้ผมร้อง โดยไม่สนว่าเมิงจะ ร้องได้หรือไม่ มัดมือชกประมาณว่า เพลงประเทศเมิง เมิงต้องร้องได้ โดย ไม่สนว่ามันเป็นเพลงผู้หญิง วันนั้นผมก็ได้แปลงร่างเป็นแมงปอ ชลธิชา ตามหาสมชายซะมันส์หยด ถึงขนาดที่ว่า คนที่นั่งดูอย่างเรียบๆร้อยมา 4 ชั่วโมง ทนไม่ได้ลุกขึ้นมาเต้น กันทั้งหอประชุม หางเครื่องที่มาจากเมืองไทยก็ใส่กันซะขนไก่กระจาย ยังไม่พอครับ มีคนเอาคาราโอเกะของไทยมายื่นให้ผมร้องเพลงในนั้น ผมรับมาแบบงงๆ ปรากฏว่า เป็นเพลงหางเครื่องสามช่าของ คัฑลียา มารศรี . พ่อ เมิง!!ผมจะบ้าตาย ลำพัง แมงปอ ชลธิชาก็เกือบตายแล้ว นี่ยังมีคัฑลียา มารศรีอีก จะไม่ร้องก็ไม่ได้ เพราะมีคนโห่ตลอดเวลา ไม่รู้ว่าโห่ไล่หรือโห่ให้ ร้อง แต่พอร้องแล้วพวกก็เต้นกันไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม เล่นเอาเหงื่อตก กันถ้วนหน้า ผม กล้าท้าได้เลยว่า วันนั้นในหอประชุม ถ้ามีใครไม่ลุกขึ้นเต้น ผมให้ถีบ ยอดหน้าได้เลย เพราะไม่เว้นแม้แต่คณบดีของหวินต้า ยังลุกขึ้นโยกเลยครับ เเละขอบอกว่า ถ้าใครมาเมืองจีน ไม่ต้องกลัวนะครับว่า ท่าเต้นเราจะบ้าน นอก เพราะว่าคนที่นี่เขาจะมีท่าเต้นที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว และขอบอกว่า บ้านนอกกว่าบ้านเราหลายขุม อย่างเช่น อาซิ้มคนนึง เดาว่า คงเป็นอาจารย์ที่นี่นะครับ เพราะนอกจากคนในหวินต้าแล้ว ก็ไม่มีคนนอกอีก อาซิ้มคนนี้แกก็จองสัมปทานพื้นที่รอบตัวแกไว้หนึ่งเมตร โดยการหมุนรอบ ตัวพร้อมกับกางเเขนออกไปจนสุด หมุนอย่างนี้นานมากๆ มือแกก็พยายามเป็นงู เลี้อยไปให้ยาวที่สุดเท่าที่จะ ยาวได้ อีกคนก็เป็นอาจารย์เหมือนกัน อาแปะแกถ่างขาออกจากกัน 45 องศา แล้ว หุบขาเข้าแล้วก็อ้าออก หุบๆอ้าๆอยู่อย่างนั้นแหละจนจบเพลง แถมมือก็ ประสานกับขาดีมาก เวลาหุบขาเข้ามือก็อ้าออก เวลาอ้าขาออก แขนก็หุบเข้า เฮ้อ . เวรกรรม ลองหันมาดูนักศึกษาที่นี่บ้าง ไม่ให้น้อยหน้าอาจารย์เหมือนกัน อาตี๋คนนึง ชูมือขึ้นสุดแขน รวบนิ้วเข้าหากัน เหลือนิ้วชี้ไว้นิ้วเดียว เหมือนกำลังชี้อะไร ซักอย่างบนฟ้า ส่วนมืออีกข้าง ก็กำไว้แล้วแนบที่อก เหมือนเด็กกำลังทำท่าอุลตร้าแมนยังไง ยังงั้น แล้วก็ส่ายเอวไปมา คงจะมั่นใจกับท่าเต้นของแกน่าดู ท่าเต้นแต่ละคน แบบว่ากูคิดเอง แต่ละคนท่าก็ไม่ซ้ำกันซักท่าเดียว แถมไม่อายใครอีกต่างหาก ดูๆแล้วผมว่าคนไทย เต้นมีแบบแผนกว่าคนจีนเยอะ สรุปวันนั้น ผมร้องตามหาสมชายไป 5 รอบ หางเครื่องสามช่าอีก 5 รอบ ยังมีสมหวังนะครับอีก 2 รอบ มันส์มากๆ ใครที่อยู่แถวๆนั้นคงคิดว่ามีนักร้องที่ไหนมาเปิดคอนเสิรต์แน่ๆ เลิกงานต้อนรับนักเรียนทุนบริติช ประมาณตี 1 แดจังกึมจากเกาหลีใต้ 2 คน กับ จน จัง กู จากเมืองไทย 2 คนเดินกลับห้องด้วยความเหนื่อยแทบ ขาดใจ หลับเป็นตายกันทุกคน ตื่นอีกทีก็บ่ายโมง ขนาดพี่ชินที่เป็นคนนอนน้อยยัง ตื่นทีหลังผมเลยอ่ะ ได้พักอีก 1 วันครับ ก่อนที่พรุ่งนี้จะเริ่มเรียนกันแล้ว แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 51 10:13:56 จากคุณ : ปราการน้ำแข็ง - [ 11 พ.ย. 51 10:10:00 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เช้าแล้วครับ หลังจากที่เมื่อคืนสนุกสนานอย่างไมลืมหูลืมตา ส่งผลให้เช้าวันนี้แทบไม่อยากตื่น ผมตื่นแล้วครับ แต่ว่ายังนอนนิ่งอยู่ที่เก่า ด้วยความเพลีย มองเพื่อนๆที่นอนเรียงบนพื้นกันเป็นแพ อย่างกับข้าวเม่า อืม ! ยังไม่มีใครตื่น มองออกไปนอกหน้าต่าง อืม ! ยังสลัวๆอยู่ มองนาฬิกาข้อมือ อืม ยังเช้าอยู่ พอเหลือบตามองนาฬิกาบนหัวนอนเท่านั้นแหละ แทบจะลุกวิ่งเหยียบหัวไอ้พวกที่นอนเรียงขวางทางไปที่ห้องน้ำเร็วยิ่งกว่าทรีเซียร์ โรเบิร์ต เพราะตอนนี้ เกือบ 11 โมงแล้วครับ ship หาย ! อ.สุรีรัตน์นัดไว้ตอน 11 โมงครึ่ง แทบจะร้องเพลงของยอดรักออกมาเลย "หายเหนื่อยหายเพลีย อ่านเสียสิบกว่าเที่ยว" มายืนงงอยู่หน้าห้องน้ำว่าทำไม นาฬิกาไม่ตรงกัน นึกขึ้นได้ครับว่า ผมใส่นาฬิกาเรือนนี้มาจากเมืองไทย 5555555555 ที่จีนเร็วกว่าไทย ชั่วโมงนึง แล้วตอนนี้ พี่ชินกับเพื่อนๆคนเกาหลี มันตื่นกันแล้วครับ เพราะผมปลุกมันด้วย "เท้า" ที่ผมบอกไปว่าแทบจะเหยียบพวกที่นอนอยู่นั้น แหะๆ แท้ที่จริงแล้ว ผมเหยียบไปเรียบร้อยแล้วครับ ส่งผลให้ ทุกๆคนตื่นกันทั่วหน้า อืม! จะจำไว้ว่า วิธิที่ปลุกแล้วได้ผลที่สุดคือ "เท้า" -------------------------------------------------------------------------------------------------------- คว้าผ้าขนหนูได้รีบเข้าห้องน้ำอย่างไว เปิดน้ำมา สะดุ้งโหยงยังกะโดนน้องแนทข่มขืน เพราะน้ำที่นี่ เย็นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แหะๆ โง่เองครับ ที่ลืมไปว่ามีเครื่องทำน้ำอุ่น สบู่ก็ไม่มีครับ เพิ่งเข้ามาอยู่วันแรก อะไรๆก็ยังไม่ลงตัว ก็อาบทั้งๆที่ไม่มีสบู่ไปงั้นแหละ พอออกมาจากห้องน้ำ แทบตะลึงครับ เพราะไอ้ตี๋เกาหลีทั้ง 2 คน มันแต่งตัวเสร็จแล้ว พระเจ้าแจ๊ค ! นี่พวกเมิงไปอาบน้ำที่ไหนมาฟะ เร็วจัง ถามไถ่ด้วยภาษาใบ้ (เพราะยังพูดจีนกลางไม่คล่อง) ได้ความว่า มันไม่ค่อยอาบน้ำกัน ไม่ใช่แค่มัน 2 คนนะครับ ทั้งประเทศมันนั่นแหละ ไม่ค่อยอาบน้ำกัน เพระมันบอกว่าอากาศที่โน่นหนาวเกือบทั้งปี เหงื่อไม่ออก เลยไม่ค่อยอาบกัน อีทีนี้เข้าทางพี่ชินของเราเลยสิครับท่าน แกไม่อาบน้ำครับ โดยอ้างแบบที่ผมอยากกระโดดถีบยอดหน้าว่า เข้าเมืองตาหลิ่ว ก็ต้องหลิ่วตาตาม อืม! ฟังดูเป็นเหตุผลที่ดูเข้าท่าที่สุด แต่ ! มันไม่ยังงั้นหรอกครับท่านผู้มีเกียรติ นี่คือนิสัยเฉพาะตัวที่ห้ามลอกเลียนแบบของไอ้พี่ชิน เพราะตั้งแต่มาจากเมืองไทย ผมเห็นมันอาบน้ำแค่ครั้งเดียว ย้ำครับว่าแค่ครั้งเดียว เผื่อท่านอ่านผิด ระอาจริงๆเลย. ------------------------------ การเดินทางที่นี่ ส่วนมากจะใช้จักรยานเป็นพาหนะครับ พวกเราได้จักรยานมาคนละคัน สำหรับปั่นจักรยานจากหอพักไปต้าเสีย(มหาวิทยาลัย) พี่ชินคร่อมรถนานมาก แต่ไม่ปั่นซักที เลยบอกว่า จะไปก่อน แล้วให้แกตามไปทีหลัง มานั่งรอหน้าตึกอยู่ชาติกว่า ไม่เห็นแกตามมาสักที เลยปั่นจักรยานกลับมาตาม - - พ่อแม่พี่น้องครับ - รู้ไหมครับผมเจออะไร - ผมเห็นพี่ชินจูงจักรยานอยู่ข้างถนนครับท่าน เชื่อไหมครับ แกจูงมาจากหอพัก มาเกือบถึงประตูเข้ามหาวิทยาลัย อยากหัวเราะให้ลวดดัดฟันหลุดจากปาก อนิจจา! ลูกคนรวยปั่นจักรยานไม่เป็น แล้วก็กลัวเสียหน้า ไม่อยากให้ใครรู้ว่าปั่นจักรยานไม่เป็น เลยแกล้งบอกให้ล่วงหน้ามาก่อน เฮ่อ ! คนเรา รักหน้ายิ่งชีพ ! สุดท้ายได้นั่งซ้อนผมมาทุกวัน ---------------------------- วันนี้ต้องเข้าที่ประชุมอีกวันนึงครับ ไม่ได้ไปประชุมอะไรกับเขาหรอก แค่ไปแนะนำตัวกับผู้หลักผู้ใหญ่อย่างเป็นทางการเฉยๆ แล้วก็รู้มาว่า อาตี๋เกาหลีคนนึง ต้องไปเรียนที่ลั่วหยาง แล้วก็มีผู้หญิงคนนึง มาเรียนที่นี่แทน มาจากเกาหลีเหมือนกันครับ แต่เป็นเกาหลีเหนือ เธอแนะนำตัวว่า เธอชื่อ ฮี เรียน ผมกับพี่ชินได้แต่ซุบซิบกัน "คนบ้าอะไรชื่อฮี เรียน" นี่ถ้าเรียกพลาดไปนิด ยุ่งเลยนะเนี่ย อิอิ ----------------------------- วันนี้ไม่ได้ทำอะไรครับ ว่างทั้งวัน เพราะพรุ่งนี้ถึงจะเริ่มเรียน ผมเลยถาม อ.สุรีรัตน์ว่า ที่นี่มีสวนสาธารณะที่ไหนบ้าง แต่ อ. ไม่บอกครับ กลับให้ไปถาม อ. ชาวจีน พร้อมทั้งบอกว่า ถ้าไม่หัดพูดภาษาจีนตอนนี้ ต่อไปจะลำบาก ผมก็ไม่กล้าถาม เรื่องของเรื่องคือ กลัวพูดผิดครับ กล้าๆกลัวๆ พูดไปปากสั่นไป พี่ชินก็นั่งหัวเราะคิกๆ อยู่ข้างๆ เพราะผมพูดผิดพูดถูก พูดไป ปากสั่นไป เพราะตื่นเต้น แต่ในใจอยากถีบไอ้คนนั่งข้างๆมากกว่า เพราะไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย แถมยังหัวเราะเยาะอีก พอจบประโยค โอ้โฮ ได้ผลแฮะ เพราะ อาจารย์เยิ่นกุย แกฟังรู้เรื่อง สังเกตได้จากแกพยักหน้าหงึกๆเป็นเชิงรับรู้ พร้อมกับอธิบายเป็นฉากๆ กูจะบ้าตาย พูดได้ แต่ฟังไม่รู้เรื่อง เพราะแกพูดเร็วมาก เดือดร้อน อ. สุรีรัตน์ ต้องมาแปลให้ฟังอีกทีพร้อมกับถามผมว่า ถามหาสวนสาธารณะไปทำไม ได้ทีผมแล้วครับท่าน กะว่าเอาให้พี่ชินแกอายไปทั้งคุนหมิง เลยตอบดังๆเป็นภาษาจีนว่า "จะพาเพื่อนไปหัดขี่จักรยานครับผม" พร้อมทั้งชี้ไปที่พี่ชินเป็นเชิงบอกว่า "คือคนนี้" เท่านั้นแหละครับ คนที่นั่งในห้องประชุม 40 กว่าคน ระเบิดเสียงหัวเราะแบบไม่เกรงใจใครเลย อาจารย์ที่ว่าเงียบๆ ดุๆ ยังอดยิ้มขบขันไปด้วยไม่ได้ เพราะเพิ่งเคยเจอคนที่ปั่นจักรยานไม่เป็น เนื่องจากที่นี่ คนส่วนใหญ่ใช้จักรยานเป็นพาหนะในการเดินทาง เพราะ ฉะนั้น ไม่มีใครที่ปั่นจักรยานไม่เป็น! ------------------------------------------- พาพี่ชินไปที่สวนสาธารณะหลังสนามกีฬา ที่นี่ร่มรื่นมาก แต่เงียบยังกะป่าช้า เพราะไม่มีใครมากัน มันเป็นวันธรรมดาครับ หาที่ไม่ได้ก็เอามันกลางถนนนั่นแหละเป็นที่หัดจักรยาน ยังดีครับที่หัดไม่ยาก เพาะแกโตแล้ว ขาหยั่งถึงพื้น แป๊ปเดียวก็เป็น แต่พอปล่อยให้ปั่นคนเดียว โดยที่ผมไม่นั่งซ้อนด้วยเท่านั้นแหละ -- ** โครม!!!!!!!!!!!!!! -- หันไปอีกที พี่ชินพาจักรยานไปเสยต้นมะกอกแล้วครับ ยืนคลำหัวป้อยๆ ทำหน้าตาเอ๋อมาก อิอิ สมน้ำหน้า หัวโนครับพี่น้อง ................................... กลับมาที่ห้องตอนบ่าย เจอสมาชิกคนใหม่มานอนด้วยครับ เจ๊ฮี เรียน นั่นแหละ ผมก็ท้วงครับ เป็นผู้หญิง แต่มานอนห้องเดียวกับผู้ชาย เจ๊แกตอบหน้าตาเฉยครับว่า ไม่เป็นไร ไม่กลัว ... กรรม!! แต่กูกลัวเมิงอ่ะ ยัยฮี ------------------------------------ ก่อนนอนสิครับ มันส์กว่า สองหนุ่มสาว เกาหลี เหนือ-ใต้ คุยกันตามประสาคนไกลบ้าน(คุยกันเป็นภาษาอังกฤษ) ไอ้เราก็คิดอยู่ในใจว่า ดีเนอะ คุยกันแบบพี่แบบน้อง ไม่เหมือนที่ได้ข่าวมาเลยว่า สองประเทศนี้ไม่ถูกกัน พักเดียวเท่านั้นแหละครับ เหมือนกับ คลับคล้ายคลับคลาว่า เค้าคุยเกี่ยวกับประวัติศาสตร์บ้านเค้าหรือไงไม่ทราบ อาตี๋ฌอนก็ผุดลุกขึ้นมาชี้หน้ายัยฮี ว่า เมื่อ 50 ปีก่อน โคตรเมิงเผาบ้านกู -- น่าน!!! กูว่าแล้ว -- เอาแล้วไงครับ --- ศึกสายเลือด พี่-น้อง ทะเลาะกันเข้าให้แล้ว ยัยฮีก็ไม่ยอมน้อยหน้า ลุกขึ้นมาเหมือนกัน ลุกมาได้ก็ชี้หน้าอาตี๋ฌอนว่า "เมื่อ 30 ปีก่อน โคตรเมิงแบ่งประเทศกู" -- อีทีนี้ละครับพี่น้อง ไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันหรอก เดือดร้อนพี่ชินต้องไปตามเฮียขง ที่เป็นนักเรียนทุนของจีนเหมือนกันที่อยู่ห้องข้างๆมาห้ามทัพ ที่ไหนได้ พอเฮียมาห้าม ไอ้ฌอนกับเจ๊ฮีก็ร่วมมือกันเฉยเลยครับ ด่าเฮียขงว่า "โคตรเมิงเคยยกกองทัพร้อยหมื่นบุกเกาหลีบ้านกู" -- น่าน!! -- วอนตายซะแล้วไหมล่ะ สงสัยแกลืมกันมั้งครับ ว่าที่ยืนด่าปาวๆเนี่ยมัน แผ่นดินจีน วอนตายซะแล้ว จากคุณ : ปราการน้ำแข็ง - [ 11 พ.ย. 51 10:27:40 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มาลงชื่อครับ จากคุณ : troll - [ 11 พ.ย. 51 12:15:24 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาอ่าน หัวเราะจนน้ำตาไหลแล้วเนี่ย ฮามาก พลาดกระทู้นี้ไปได้ไงไม่รู้ ต่อเร็วๆนะคะ ถ้าจะให้ดี ช่วยบอกชื่อบล็อกที่ จขกท. ไปนำเรื่องนี้มาด้วยค่ะ อยากอ่านแบบยาวๆ จากคุณ : beemanufan - [ 11 พ.ย. 51 12:34:47 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สนุกดีค่ะ ต่อๆๆ จากคุณ : GeD^_^GeD - [ 11 พ.ย. 51 12:40:31 ]

ความคิดเห็นที่ 31 vote จ้า vote แล้ว สนุกมาก มาอีกนะนะ จากคุณ : หริชา (หริชา) - [ 11 พ.ย. 51 13:55:03 ]

ความคิดเห็นที่ 32 จากคุณ : ซอสมะเขือเทศหมด - [ 11 พ.ย. 51 13:57:01 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สวัสดีจ้าน้องซอสคนสวย จากคุณ : ฮาตึงว่าแล้ว (ปลาทะเล) - [ 11 พ.ย. 51 14:23:14 ]

ความคิดเห็นที่ 34 vote จากคุณ : wykron - [ 11 พ.ย. 51 17:28:05 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มาอ่านแล้วจ้า ขอบคุณที่แนะนำมาค่ะ รอต่อนะคะ จากคุณ : saderd - [ 11 พ.ย. 51 18:24:49 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ตามมาเรื่อยๆค่า ^o^ จากคุณ : angelical - [ 11 พ.ย. 51 18:51:47 ]

ความคิดเห็นที่ 37 มาปูเสื่อก่อน เดี๋ยวกลับมาอ่านคร้าบ จากคุณ : yorch - [ 11 พ.ย. 51 19:14:50 ]

ความคิดเห็นที่ 38 มาปูเสื่อรอดูสงครามระหว่างประเทศครับ จากคุณ : handghost - [ 11 พ.ย. 51 19:42:25 ]

ความคิดเห็นที่ 39 สนุกค่า รออ่านต่ออยู่นะค้า ^^ จากคุณ : แฟนอองรี - [ 11 พ.ย. 51 20:17:57 ]

ความคิดเห็นที่ 40 มาอ่านต่อแล้ว เริ่มจะชอบแชมป์ขึ้นมาแล้วสิ ฮาได้อีก จากคุณ : supertarokung - [ 11 พ.ย. 51 21:05:33 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เข้ามากดโหวดให้กำลังใจน้องชายชื่อ"แชมป์"ค่ะ จากคุณ : *คุณวรมัน* - [ 11 พ.ย. 51 21:29:59 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ติดตามค่า กำลังมันส์เลย แชมป์เนี่ย ฮาได้อีก (เข้ามาเพราะชื่อกระทู้เลยนะคะเนี่ย >.<) จากคุณ : โอ่งดิน - [ 11 พ.ย. 51 21:45:52 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เหอๆๆ กำลังสนุก  รออ่านตอนต่อไปนะครับ^^ จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi - [ 11 พ.ย. 51 22:25:31 ]

ความคิดเห็นที่ 44 มาลงต่อค่ะ อย่าเพิ่งสงสัยนะคะว่าเกี่ยวกับชายได้ชายยังไง เดี๋ยวก็รู้ อ่านแล้วชอบพี่ชินหรือชอบแชมป์ก็บอกกันบ้างนะคะ ช่วยกันภาวนาว่า  หลังจากนี้ให้เจ้าของเรื่องเข้ามาเล่าให้ฟังด้วยตัวเองสักที --------------------- ตอนที่ 10 วีรกรรมของยัยฮี ยังไม่หมดแค่นั้นครับท่าน หลังเลิกเรียนวันแรก เราทั้ง 4 คนตกลงกันไว้ว่า จะซื้ออาหารมาทำกินกันที่ห้อง เพื่อฉลองหลังจากเริ่มเรียนวันแรกอย่างราบรื่น หลังจากกินกันไปได้สักพัก ยัยฮีก็ขอตัวเข้าห้องน้ำ หายไปประมาณแปดปี ยัยฮีวิ่งหน้าตาเลิ่กลั่กออกมาจากห้องน้ำ "ออกแล้ว เป็นโจ๊กเลย" "อะไรของเมิง ยัยฮี อะไรเป็นโจ๊กเลย" ผมคิดในใจ แต่ไม่ได้ถาม เพราะยังพูดจีนไม่คล่อง ฌอนก็เลยถามยัยฮีว่า เป็นอะไร ยัยฮีตอบมาว่า "เป็นรอบเดือน ออกมาเป็นโจ๊กเลย" แล้วก็รีบวิ่งไปที่ตู้ของตัวเอง เพื่อหาผ้าอนามัย อืมมมม !! ยัยฮี! กูอยากตบเมิงจริงๆ มาพูดกลางวงข้าวใครจะมีอารมณ์กินต่อล่ะครับท่าน ยัง !! วีรกรรมยัยฮียังไม่หมดแค่นั้นครับ หลังจากยัยฮีวิ่งไปที่ตู้ของตัวเอง รื้อตู้อยู่พักใหญ่ สงสัยไม่ได้สิ่งที่ต้องการ เลยวิ่งออกมา บอกว่า ไม่มีผ้าอนามัย ไม่ได้เอาติดมา เดือดร้อนพวกเราสิครับท่าน ต้องไปซื้อผ้าอนามัยให้ยัยฮีตอน 5 ทุ่ม แล้วแถวหอพักก็ไม่มีร้านสะดวกซื้อด้วย เพราะอยู่ในเขตมหาวิทยาลัย มีแต่ร้านขายของชำเล็กๆหน้าปากซอยที่ยังเปิดอยู่ พวกเราก็ท่องไปอย่างดีครับ แซนิตารี่ แซนิตารี่ (มันแปลว่าผ้าอนามัยมั้งครับ เพราะศัพท์ใกล้เคียงที่สุดแล้ว) พอไปถึงร้านขายของ ยายซิ่มแก่ๆออกมารับหน้า ถามล้งเล้งอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเปิดโอกาสให้เราพูดบ้าง อืม!! แซนิตารี่ ซิ่ม เอาแซนิตารี่นะ ตามคาดครับพี่น้อง กะแล้วว่ายัยซิ่มคนนี้ต้องฟังภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่อง มองหน้ากับพี่ชินสองคน ทำไงดีอ่ะ เฮียขงก็ไม่อยู่ พี่ชินลองเดินไปรอบๆร้านเพื่อจะหาสิ่งที่ต้องการ ก็ไม่มีครับ อาซิ่มยังเล่นงิ้วอยู่พักใหญ่ หนุ่มไทยก็ยังเงียบ เหตุเพราะฟังไม่ออก พูดไม่ถูก เอาไงครับทีนี้ พี่ชินแกฉลาดครับ แกนึกยี่ห้อผ้าอนามัยไหนได้แกพูดหมดเลย ลอรีเอะ โมเดส โซฟี ฯลฯ ผมจำไม่ได้อ่ะครับ มันเยอะจัด อาซิ่มก็ยังไม่รู้เรื่อง หนุ่มไทย เลยถอยมาตั้งหลักหน้าร้าน พี่ชินอีกแล้วครับท่านที่หัวดี แกบอกว่าเดี๋ยวมา แล้วแกก็วิ่งไปหลังมหาวิทยาลัย (ยังปั่นจักรยานไม่คล่องครับ) หายไป10 นาที เห็นแกวิ่งกลับมาพร้อมอะไรในมือ ผมก็นึกว่าเป็นตัวอย่างผ้าอนามัย ที่ไหนได้ พอเห็นชัด ผมแทบอยากหัวเราะออกมาเป็นภาษาอิตาลี เพราะสิ่งที่แกถือมานั้นมันคือ "กาบมะพร้าว" กรุณาย้อยกลับไปอ่านอีกครั้งครับ มันคือกาบมะพร้าว นี่แกเล่นเอาภูมิปัญญาชาวบ้านมาใช้ล้วนๆครับ แกบอกว่า คนสมัยก่อนใช้กาบมะพร้าวเวลามีรอบเดือน อืม !!!ว่าแต่เมิงรู้ได้ไงฟะพี่ชิน ถือเอาเข้าไปให้อาซิ่มดูแบบอายๆ อาซิ่มแกก็ระเบิดเสียงหัวเราะแบบลืมแก่ครับท่าน แล้วแกก็หยิบผ้าอนามัย บนหลังตู้มาให้ครับ รับมาแบบเขินๆ ก่อนจะส่งภาษาเป็นภาษาจีนถามแกไปว่า ไอ้นี่มันเรียกว่าอะไร คำตอบของอาซิ่มเล่นเอาพี่ไทยเราอึ้ง!! อึ้ง!!!! อึ้งครับท่าน!!!! เพราะอาซิ่มตอบแบบชัดถ้อยช้ดคำว่า "โกเต๊กซ์" พระเจ้าแจ๊ค ! โกเต๊กซ์ ! นี่มันคำเรียกผ้าอนามัยที่เราได้ยินบ่อยที่สุด แต่นึกไม่ถึงว่าที่นี่จะเรียกเหมือนกันครับ กว่าจะได้มาทุกลักทุเลน่าดู เพราะยัยฮีคนเดียวเลย ทำให้เราต้องวุ่นวายทั้งคืน แต่ก็สนุกดีครับ ได้ความรู้ไปด้วย จะจำจนตาย โกเต๊กซ์! ------------------------------------ จากคุณ : ปราการน้ำแข็ง - [ 11 พ.ย. 51 23:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ฮามากเลยค่ะ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ จากคุณ : Airis_Ai - [ วันลอยกระทง 08:31:56 ]

ความคิดเห็นที่ 46 โหวตไว้ก่อน ^^ เดี๋ยวมาอ่านเน้ออ จากคุณ : ผักผลไม้รวม - [ วันลอยกระทง 11:36:29 ]

ความคิดเห็นที่ 47 คุณเจิ้นเสี่ยวฟง มาเขียนต่อซิคะ ตามไปอ่านในบล็อกครบแล้ว เนื้อเรื่องสนุก และฮาๆ ดี อ่านแล้วนึกถึงสมัยเวลาเรียนมหาวิทยาลัย ทำอะไรก็มันส์ๆ สนุกๆ ฮาๆ ทั้งนั้น ว่าแต่ว่า พอเป็นกระทู้แนะนำ ทำไมกลายพันธ์เป็น "ชายได้ชายคือยอดชาย" ซะล่ะคะ ^ _ ^ จากคุณ : sandhurst - [ วันลอยกระทง 12:25:07 ]

ความคิดเห็นที่ 48 5555555555555555555555+++++++++++ ฮาเหมือนเดิม รออ่านตอนต่อไป จากคุณ : beemanufan - [ วันลอยกระทง 12:53:28 ]

ความคิดเห็นที่ 49 อย่างฮาอ่ะค่ะ ท่าเต้นแต่ละคน แล้วก็มุขผ้าอนามัยเนี่ย พี่ชินคิดได้ยังไงคะ 5555555555 จากคุณ : saderd - [ วันลอยกระทง 13:12:42 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เข้ามายอมรับครัีบ ว่าผมเป็นเจ้าของเรื่องเอง มีข้อแม้อย่างนึง  อ่านแล้วห้ามหลงเสน่ห์พี่ชิน  อิอิ หลงเสน่ห์แชมป์ได้ไม่เป็นไร  อนุญาตครับ เดี๋ยวตอนเย็นเอาตอนต่อไปมาลงครับ --------------------------------------------------------------------- ตอนที่ 11 1 เดือนผ่านไป ---------------------------------------- เดือนกว่าๆแล้วครับ ที่ผมมาอยู่ที่เมืองจีน อะไรหลายๆอย่างเริ่มดีขึ้น ทั้งการปรับตัว ทั้งเรื่องของภาษา ที่ตอนนี้ ไปไหนมาไหนได้โดยไม่ต้องกลัวใคร(จะเล่นงิ้ว ใส่ผม)อีก เพราะสื่อสารได้บ้างแล้ว อยู่ที่จีนสนุกจังเลยครับ เวลาเรียนไม่ต้องใส่เครื่องแบบนักศึกษาไปเรียนเหมือนเมืองไทย เรียนตั้งแต่ 8 โมงเช้า ถึง เที่ยง หลังจากนั้นก็พัก 2 ชั่วโมงก่อนที่จะกลับมา เรียนต่อในตอนบ่าย พักเที่ยงหลังจากเริ่มเรียนอย่างเป็นทางการวันแรก เดินออกมานอกห้อง ฝูงคนมากกว่าพันคนเบียดเสียดกันเดินไปที่โรงอาหาร ผมกับพี่ชินเดินออกมาที่ม้านั่งหน้ามหาวิทยาลัย มานั่งดูบรรดาอาตี๋อาหมวยทั้งหลายเดินแข่งกันยังกะมีมหกรรมเดินทน เพราะบรรดาเจ๊กตื่นไฟทั้งหลาย จ้ำอ้าวแบบว่ากูไม่รอใคร ต่างคนต่างเดิน ไม่เดินตัวเปล่านะครับ มือนึงถือกระโถนข้าว (เป็นกระโถนจริงๆครับ ใหญ่มากๆ) อีกมือนึงตักข้าวใส่ปาก อืมมมม สงสัย เป็นริดสีดวงทวารกันทั้งมหาลัย เพราะที่นั่งเยอะแยะ กลับไม่มีใครนั่ง กลับเดินไปกินไป มารู้ทีหลังว่า คุณริดสีดวงทั้งหลายนั้น ที่ไม่นั่งกินข้าว เพราะจะรีบกลับไปนอน เนื่องจากมีเวลาพักตั้ง 2 ชั่วโมง เลยไม่อยากให้เสียเวลาไปเปล่า อีกอย่าง เขาบอกเคล็ดลับว่า เดินกินไป ดูโน่นดูนี่ไป ทำให้รสชาติอร่อยขึ้น เพราะแม่ครัวที่นี่ ทำกับข้าวอร่อยจัด จนต้องพึ่งพาทิวทัศน์ช่วย พี่ชินพอรู้อย่างนั้น เอามั่งครับ เห็นคนอื่นเดินกิน กูอยากกินมั่ง ไปซื้อข้าวในโรงอาหาร แล้วเดินกินไปด้วย ไม่ทันพ้นเขตโรงอาหารครับท่าน โครม!!!!!!! เสียงดังปึ้กเหมือนอะไรสักอย่างฟาดพื้นพร้อมกับเสียง กระโถนข้าวหล่นพื้นก้องกังวานไปทั่วโรงอาหาร เศษหมี่ฟ้าน(ข้าว)กระจายไปทั่วพื้น พริบตานั้น สรรพเสียงสำเนียงที่ดังจอแจอย่างกับตลาดแตก ภายในโรง อาหารเงียบลงทันที สายตาทุกคู่และทุกข้าง(พูดเผื่อไว้ เผื่อมีใครตาบอดข้างนึง) พากันจับจ้อง มาที่ต้นเสียงนั้น พี่ชินครับพี่น้อง สะดุดขาเก้าอี้ อยู่ดีไม่ว่าดี ไปเล่นตีลังกาหกสูงให้พวกอาตี๋อาหมวยดู ผมรีบเดินหนีมาจากพี่ชินเลยครับท่าน แบบว่ากูไม่รู้จักเมิง เมิงเป็นใครไม่รู้ มายืนสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ พี่ชินงงไปอึดใจ ก่อนที่จะลุกขึ้นมาอย่างมาดมั่น แล้วเดินเชิดหน้าออกมาจากที่ตรงนั้น ประมาณว่าไม่ใช่กู กูไม่ได้เป็นคนล้ม เอากะพ่อสิเอ้า กระโถนข้าวอะไรก็ไม่สนใจแล้ว สนใจหน้าตัวเองมากกว่า เดือดร้อนแม่บ้านโรงอาหารต้องมาเก็บกวาดให้ เอ่อ ......พี่น้องครับ ช่วยบอกหน่อยครับว่า ผมคิดผิดหรือเปล่าครับ ที่เลือกชิงทุนมาปีเดียวกับพี่ชิน ......................................................................................................................... หลังจากนั้นเหตุการณ์ก็เป็นไปอย่างปกติครับ เดือนกว่ามาแล้วที่มาอยู่ที่นี่ ไม่มีโรคโฮมซิค (คิดถึงบ้าน)เหมือนเพื่อนหลายๆคนที่มาอยู่ที่นี่ (เพราะไม่มี บ้าน 555) อีกไม่กี่วัน ต้องกลับเมืองไทยแล้วครับ เพราะต้องกลับไปส่งรายงานด้วยตัวเอง หลังจากนั้นต้องกลับมาอยู่ยาวเลย 6 เดือน วันนี้เป็นวันเปิดชมรม ไทยหวินหนาน เป็นวันแรก เป็นชมรมที่เกี่ยวกับเมืองไทยครับ รวบรวมทุกๆอย่างที่เกี่ยวกับเมืองไทย ตั้งแต่ไม้จิ้มฟันยันเรือดำน้ำ สถานที่ต่างๆในไทย ที่นักเรียนของที่นี่สนใจ ตั้งแต่เชียงรายยันสุไหงโกลก อุบลราชธานียันด่านเจดีย์สามองค์ รวบรวมมาหมดเลยครับ เหมือนเป็นศูนย์การเรียนรู้เมืองไทยในหวินหนานต้าเสียเลยทีเดียว วันแรกนี้ มีคนไทยที่เรียนที่นี่เข้ามาเยี่ยมชมมากมายเลยครับ รู้สึกไม่ดีอย่างนึงคือ มีนักเรียนไทยคนนึง เธอมากับเพื่อนที่เป็นคนจีนครับ มาถึงก็แนะนำอะไรหลายๆอย่างที่เกี่ยวกับเมืองไทย ซึ่งก็เป็นเรื่องดีครับ แต่พอเพื่อนคนจีนคนนั้นเห็นขลุ่ย ที่พี่ชินใช้เป่าเมื่อวันต้อนรับเรา ก็เลยถามนักเรียนไทยคนนั้นครับว่า มันคืออะไร เธอทำหน้าเหยีดหยาม เบะปาก แล้วก็บอกว่า "เครื่องดนตรีโบราณ เก่าแก่มาก ตั้งแต่พ่อแม่ยังไม่เกิด สมัยนี้ไม่มีใครเล่นกันหรอก มันล้าสมัย" พูดเสร็จก็เดินเบะปากจากไป ผมงี้เดือดเลยครับพี่น้อง อยากจะเอาขลุ่ยยัดปากยัยนี่จริงๆเลย สงสัยว่าคงไม่มีใคร สั่งสอนเธอกระมัง ว่า ให้ภูมิใจในความเป็นไทย ของเราเอง คิดในใจว่าอย่าให้เจอยัยนี่อีกเลย เดี๋ยวอดใจตะบันหน้ามันไม่ได้ เซ็งครับ วันนี้ ขอจบก่อนแล้วกันครับ เดี๋ยวมาเล่าใหม่ แก้ไขเมื่อ 12 พ.ย. 51 14:01:04 จากคุณ : เจิ้นเสี่ยวฟง - [ วันลอยกระทง 13:53:31 ]

ความคิดเห็นที่ 51 สนุกจังครับ... รีบๆมาลงนะครับ รออ่านต่ออย่างใจจดใจจ่อ ^_^ จากคุณ : Mabizus - [ วันลอยกระทง 15:15:46 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อยากอ่านตอนต่อไปนะครับ ว่าแต่ชายได้ชายคือยอดชายเมื่อไหร่มันจะถึงซักกะที รึวาสจะให้เขียนช่วยล่ะจ๊ะ...น้องชินน้องแชมป์ แอบชอบแชมป์มากนะที่ดูทะลึ่งตึงตังดี ว่าแต่ใครได้ใคร...เอ....รึว่าจะเขียนชายได้ชายคือยอดชายน่ะไม่ใช่ชายเท่าชายได้เสียชาย.....5555555.....คุณเซ็นเบิ๊ดปี๋ จากคุณ : apple@cupsakol.org - [ วันลอยกระทง 15:44:21 A:125.24.74.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 53 ชิน ...... ซุ่มซ่ามจังน้อง 555 ...... แต่ก็หัวไวนะ สามารถมากๆ แมนสุดๆ นึกแล้วขำ ......... แชมป์ ..... พี่อวยพรให้กระทง (หลงทาง) ได้รางวัลชนะเลิศนะคะ ^ _ ^ จากคุณ : sandhurst - [ วันลอยกระทง 15:45:09 ]

ความคิดเห็นที่ 54 สนุกคะ รออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : takwa - [ วันลอยกระทง 15:55:52 ]

ความคิดเห็นที่ 55 หายไปนานเลย เนอะ รีบกลับมาเขียนให้ขำกันอีกน๊า จากคุณ : กันย์นลิน - [ วันลอยกระทง 18:35:14 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ^^ มารออ่านต่อค่ะ จากคุณ : GeD^_^GeD - [ วันลอยกระทง 19:31:51 ]

ความคิดเห็นที่ 57 โอย ขำสุดๆเลยค่ะ มาต่อเร็วๆเน้อ ^^ จากคุณ : schwazen_wolf (schwazen_wolf) - [ วันลอยกระทง 21:31:42 ]

ความคิดเห็นที่ 58 สนุกมากๆ อ่านเพลินเลยค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 13 พ.ย. 51 04:28:32 ]

ความคิดเห็นที่ 59 มาอ่านค่ะ สนุกมาก หัวเราะจนน้ำตาไหลค่ะ 53. พี่แซนด์หายไปไหนมาคะ ใครๆก็คิดถึงนะคะ จากคุณ : teansri - [ 13 พ.ย. 51 07:52:43 ]

ความคิดเห็นที่ 60 สนุกมากๆค่ะ ขอบคุณนะคะที่หลังไมค์มาบอก จากคุณ : Snow Pair - [ 13 พ.ย. 51 10:28:45 ]

ความคิดเห็นที่ 61 มาต่อครับ ตอนที่ 12 --------------------- มาถึงวีรกรรมของเจ๊มกบ้าง เจ๊มกเป็นผู้ดูแลหอที่ผมพักอยู่ วันดีคืนดีเจ๊แกจะเอาคาราโอเกะมาหัดร้อง แต่ไม่ใช่คาราโอเกะประเทศแกน่ะสิครับ มันเป็นเพลงของแมงปอ ชลธิชา ง่ะ... ตูอยากตาย!! สืบเนื่องจากวันที่มีงานเลี้ยงต้อนรับ เจ๊มกแกเป็นหนึ่งในคนที่ปล่อยแก่อยู่หน้าเวที แล้วสงสัยแกติดใจ หลังจากวันนั้นเจ๊มกก็ขึ้นมาขอคาราโอเกะที่ผมร้องวันนั้น โดยมีข้อแลกเปลี่ยนว่า งดเก็บค่าเช่า 1 เดือน ผมรีบกระโจนรับข้อเสนออย่างไว อิอิ กลัวแกเปลี่ยนใจอ่ะ แล้วผมก็ไปเก็บเงินค่าเช่ากับเพื่อนร่วมห้องตามปกติไม่เว้นแม้แต่พี่ชิน ฮ่าฮ่าฮ่า....ได้เงินใช้ฟรีๆ 6000 แต่.!!!!ถ้ารู้ว่าขายคาราโอเกะให้แกแล้วมันจะเกิดเหตุการณ์ดังต่อไปนี้ ผม ยินดีเก็บไว้ให้ปลวกกินดีกว่า คือผมลืมนึกไปว่าเจ๊แกอ่านภาษาไทยไม่ออก จะเขียนเนื้อเพลงภาษาคารา โอเกะเป็นภาษาอังกฤษให้ เจ๊แกก็อ่านภาษาอังกฤษไม่ออก จะเขียนภาษาคาราโอเกะเป็นภาษาจีนผม ก็เขียนไม่เป็น เอาเข้าแล้วไง ไอ้แชมป์เอ๋ย หาเรื่องจริงๆ หลังจากนั้น 3 วันเต็มๆ หลังเลิกเรียนผมต้องไปขลุกอยู่กับห้องโถงทางขึ้นหอพัก ไม่ได้ไปดักทวงหนี้ใครหรอกครับ ไปร้องตามหาสมชายให้เจ๊มกฟัง วันๆนึงร้องหลายสิบเที่ยว เป็นเวลา 3 วันกว่าเจ๊แกจะจำได้ ร้องจนมีแฟนคลับเป็นของตัวเองเลยครับพี่น้อง พวกนักศึกษาที่อยู่หอเดียวกัน พอมีเวลาว่างก็จะมานั่งที่ห้องโถง มาคอยปรบมือบ้าง(ทั้งที่ปรบไม่เป็นจังหวะ)มายืนดูบ้าง จากแรกๆที่อายมากมายก็กลายเป็นเฉยๆ สงสัยหน้าจะหนาขึ้นมั้ง เลยไม่รู้สึก อาย คนอื่นสนุกกันแต่ผมสิ เครียด!! คอยดูนะ ถ้ากลับเมืองไทยเมื่อไหร่ผมจะเอาระเบิดไปปาใส่บ้านยัยแมงปอ ชลธิชา โทษฐานทำให้ผมประสาทกิน .............................................. คิดว่าวีรกรรมเจ๊มกหมดแล้วล่ะสิ หึ.!! ยัง...ยังไม่หมดครับ หลังจากนั้น ไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันหรอกครับพี่น้อง เจ๊มกแกเล่นเห่อร้องเพลงนี้ทั้งคืน ดังขึ้นมาถึงชั้น 3 เลย อะไรจะขนาดนั้นเจ๊ ผมโดนเพื่อนๆนักศึกษาด้วยกันชยันโตดังระงมไปหมด โทษฐานที่ไปสอนเจ๊มกร้องเพลง อืมมมม..!! อยากบอกพวกเมิงเหมือนกันว่า ถ้ากูรู้ว่ามันเป็นอย่างนี้ กูก็ไม่ สอนเหมือนกันแหละ หนวกหูอ่ะ ตี1แล้ว แกยังไม่หยุดร้องเลย นี่ยังเสียวๆอยู่เหมือนกันว่า ถ้าแกเบื่อเพลงนี้เมื่อไหร่ จะมาตามให้ไปร้องเพลงอื่นในอัลบั้มให้ฟัง สาธุ!!! อย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย ยิ่งเพลงต่อไปนะ "คอยรักหนุ่มตังเก" เฮ่อออ!!!...แค่คิดก็ผิดแล้ว จากคุณ : เจิ้นเสี่ยวฟง - [ 13 พ.ย. 51 11:51:13 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ตามมาโหวตให้น้องแชมป์จ้า จากคุณ : ลูกไก่พองลม - [ 13 พ.ย. 51 11:55:32 ]

ความคิดเห็นที่ 63 กำลังจะเข้าไปอ่านในบล็อก คุณ เจิ้นเสี่ยวฝง นะคะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 13 พ.ย. 51 12:00:54 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ตามมาอ่านต่อ ฮามากมาย น้ำตาเล็ดแล้วเนี่ย ต่อตอนต่อไปเร็วๆนะคะ จากคุณ : beemanufan - [ 13 พ.ย. 51 12:06:28 ]

ความคิดเห็นที่ 65 คือเรื่องที่มันเกิดวุ่นวายขึ้นมาเพราะว่าพี่ชินแกกลับไปหาแฟนที่เมืองไทย แล้วปรากฏว่าแฟนไปมีคนใหม่ โดนแฟนทิ้งอ่ะครับ ร้องไห้ขี้มูกโป่งกลับมา แกบอกว่า  ผู้หญิงชอบโกหก เจ้าชู้ อะำไรประมาณนี้ แล้วแกก็ประกาศว่า  ต่อไปนี้จะเป็นเกย์   จะไม่ชอบผู้หญิง แล้วเป้าหมายแกก็มุ่งมาที่ผมอ่ะครับ   ส่วนจะเป็นยังไงเดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟังครับ ตอนนี้เล่าส่วนที่ค้างไว้ก่อน ----------- ตอนที่ 13 .............. ไอ้ฌอนกับยัยฮีเป็นคนที่ชอบเรื่องสงครามมากๆ บังเอิญมันรู้มาว่า พี่ชินสนใจเกี่ยวกับเรื่องสงครามเป็นพิเศษ ก็พอดีเข้าล็อคมันเลยครับ วันนึง มัน 2 คนก็จูงมือกันมานั่งตรงหน้าพี่ชินพร้อมกระดาษคำถามในมือ คำถามแรกที่ถามพี่ชินก็คือ นิวเคลียร์เกิดมาจากอะไร ? เมื่อไหร่ ? พี่ชินนั่งหน้าซีด....... 55555 ถามได้สะใจผมมาก อยากบอกพวกเมิงว่า ถึงพี่ชินแกจะรู้เรื่องสงครามอ่ะนะ แต่แกก็รู้เฉพาะสงครามสมัยพระเจ้าเหาประเภทพระยาตากยึดกรุงศรีคืนเท่านั้นแหละ แกไม่รู้หรอกว่านิวเคลียร์คืออะไร แต่ก็ไม่ได้พูด รอดูว่าพี่ชินจะทำยังไง แกอึ้งไปสักพักนึง ทำท่าเหมือนคนกำลังคิด(ทั้งที่ความจริงไม่มีอะไรในหัวหรอก) แล้วก็ทำท่าเหมือนนึกออกแล้ว ก็ลำดับเหตุการณ์ให้พวกนี้ฟัง "มันเป็นเรื่องนานมาแล้วนะ ตอนนั้นเมื่อปี1926 การประชุมที่โซเวียต เซอร์ โคริ่ง เมาท์เท่น ทะเลาะกันกับอันวา เอดิสัน เรื่องสมการรังสีแคโทดว่าสมการที่แท้จริงคืออะไร " พอพูดถึงตอนนี้ยัยฮีก็ขัดคอขึ้นมาว่า "เดี๋ยวสิพี่ เกี่ยวอะไรกับเอดิสัน เอดิสันนั่นประดิษฐ์หลอดไฟไม่ใช่เหรอ แล้วมาเกี่ยวอะไร กับรังสีแคโทด รังสีแคโทดมันเป็นของทอมสันไม่ใช่เหรอ" น่านนนน !!!... ยัยฮีเสือกรู้อีก เอายังไงดีละครับพี่ชิน หน้าซีดกว่าเก่าอีก มั่วไปมั่วมาเด็กจับได้เฉยเลยว่ามั่ว แกปั้นหน้าขึงขังแล้วบอกว่า "อย่าเพิ่งเถียง เอดิสันทำอะไรตั้งหลายอย่าง อีกอย่าง ตอนนั้นทอมป์สันก็ตายไปแล้ว รังสีแคโทดยังไม่มีข้อสรุปเรื่องสมการ" ถึงตอนนี้ไอ้ฌอนสอดขึ้นบ้างว่า "เฮ้!! ทอมป์สันตายเมื่อปี 1948 ไม่ใช่เหรอ ตอนปี 1926 ก็ยังไม่ตายสิ" เอาละสิพี่น้อง มั่วหนักเข้าไปอีก แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ พี่แกบอกว่าฟังให้จบก่อน "ที่ถกเถียงกันคือเรื่องของประจุอัตตินิเยอร์กับประจุซุเปอร์ยาตินิฮาเทอร์มันไม่สัมพัธกัน" แกพูดไม่ทันจบ ยัยฮีก็คีย์คำเรื่องประจุอะไรของแกนั่นลงไปในกูเกิล พร้อมกับบอกออกมาเสียงดัง ไม่เห็นมีเลยพี่ ประจุอัตตินิเยอร์กับประจุซุเปอร์ยาตินิฮาเทอร์ ที่พี่พูดเมื่อกี้เนี่ย ในกูเกิลก็ไม่เห็นมี พี่ชินไม่รู้จะทำยังไง เลยบอกไปว่า "มันเป็นเรื่องของความมั่นคงของประเทศ เขาไม่เอามาเผยแพร่หรอก" 555555555555555555555555555 ผมไม่รู้ว่าข้อสรุปของเรื่องนี้เป็นยังไง เพราะเดินหนีมาซะก่อน ไม่ไหวครับ ขืนอยู่ตรงนั้นผมคงฮาซะจนกรามค้างแหงเลย คนอะไรเนี่ย มั่วได้อีก แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 51 12:58:20 จากคุณ : เจิ้นเสี่ยวฟง - [ 13 พ.ย. 51 12:42:22 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เขียนได้สนุกดีค่ะ จากคุณ : 2Kcartoon - [ 13 พ.ย. 51 13:43:20 ]

ความคิดเห็นที่ 67 อ้าว... คุณเจิ้นมาต่อๆๆๆ ตามมาอ่านเลยนะครับเนี่ย.... จากคุณ : น้องคำหล้า - [ 13 พ.ย. 51 14:08:12 ]

ความคิดเห็นที่ 68 กร๊ากกก จะบอกว่าชอบทั้ง 2 คนเลยค่ะ แต่ตอนนี้ชักติดใจพี่ชินตรงที่หน้ามึนได้ใจจริงๆ ดำน้ำใสๆ เลยอ่ะ อิอิ มาต่ออีกเร็วๆนะคะ รออยู่ จากคุณ : หริชา (หริชา) - [ 13 พ.ย. 51 14:35:24 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ตาม ไป ดู d^_^b จากคุณ : Sakuder - [ 13 พ.ย. 51 14:55:00 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ฮามากค่ะ ^_^ มาไวๆนะคะ รออยู่ อิอิ จากคุณ : angelical - [ 13 พ.ย. 51 16:18:40 ]

ความคิดเห็นที่ 71 รออยู่เนี่ย จากคุณ : ความจริงโหดร้ายเสมอ - [ 13 พ.ย. 51 19:23:47 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ....มาลงชื่อรออ่านครับ..... จากคุณ : เหยี่ยวดำ - [ 13 พ.ย. 51 20:33:58 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องเลยนะคะเนี่ย แต่อ่านแล้ว ... สนุกดี มา ต่อเร็วๆนะคะ ^ ^ จากคุณ : แค่ก้อนหินที่อยากบินได้ - [ 13 พ.ย. 51 20:42:41 ]

ความคิดเห็นที่ 74 มาลงชื่อจ้า 5555 จากคุณ : รวิษฎา - [ 13 พ.ย. 51 23:00:11 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ขำพี่ชินอ่ะ เนียนทีเดียวเชียว  รออ่านตอนต่อไปนะครับ จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi - [ 14 พ.ย. 51 02:06:28 ]

ความคิดเห็นที่ 76 มาลงชื่ออีกคนค่ะ ว่าตามอ่าน ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร จากคุณ : สาวพรหมจารี(รุ่นBeta) - [ 14 พ.ย. 51 04:51:31 A:125.26.86.189 X: TicketID:191399 ]

ความคิดเห็นที่ 77 สุดยอด อ่านแล้วได้ใจจริง ๆ จ้า จากคุณ : p (pirate_chain) - [ 14 พ.ย. 51 08:57:49 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เขียนได้ดีมาก  น่าอ่าน  น่าติดตาม โหวตให้ค่ะ จากคุณ : dreamin - [ 14 พ.ย. 51 09:51:07 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ตามอ่านต่อจ้า ^^ จากคุณ : GeD^_^GeD - [ 14 พ.ย. 51 13:32:58 ]

ความคิดเห็นที่ 80 โอว.....ฮาน้ำหมากกระจายได้อีก อยากเป็นหนึ่งในซิ่มที่ได้ดูหลานแชมป์เล่นลิเกกะร้องตามหาสมชายวันนั้นจัง ปล.อยู่กอทอมอทั้งทียังไม่รู้จักเพลงของคุณแมงปอเลยแหะ... สงสัยต้องไปหาคาราโอเกะมาลองดูมั่งแล้ว จากคุณ : ป้าก่งก๊ง - [ 14 พ.ย. 51 15:03:03 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ตามติดด้วยครับ ....^_^ จากคุณ : waven - [ 14 พ.ย. 51 17:17:27 ]

ความคิดเห็นที่ 82 เพลินจัง สำนวนแบบนี้ จากคุณ : wykron - [ 14 พ.ย. 51 17:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 83 มาติดตามครับ จากคุณ : TEEMTARO - [ 14 พ.ย. 51 20:55:03 ]

ความคิดเห็นที่ 84 สนุกดีจัง เขียนเก่งนะคะเนี่ยคุณเจิ้นฯ  ^ ^ จากคุณ : บินไปในฟ้ากว้าง - [ 14 พ.ย. 51 21:33:52 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ลงชื่อ จากคุณ : Athest - [ 14 พ.ย. 51 22:50:34 ]

ความคิดเห็นที่ 86 โอ้ย ฮามาก อย่าลืมรวมเล่มขายนะครับ ขอจองไว้ก่อนเลย จากคุณ : กะหล่ำปลีลวกกินกับขนมจีนน้ำยา - [ 15 พ.ย. 51 00:05:18 ]

ความคิดเห็นที่ 87 กร๊ากกกก พี่ชิน จะเรียกว่าอะไรดี แถไปเรื่อย แชมป์ฮา จากคุณ : PIN@JP - [ 15 พ.ย. 51 01:38:14 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ตอนที่14 --------------- ด้วยเหตุที่ว่าคนที่นี่ใช้จักรยานเป็นพาหนะหลัก ปัญหาเลยเกิดประจำ จอดจักรยานไว้ที่ใต้หอพัก ซื้อโซ่มาล่ามไว้เป็นอย่างดี พอลงมาตอนเช้า จะไปเรียน เหลือแต่โซ่ครับพี่น้อง  จักรยานหายไป ดีนะที่มันยังทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า มาอยู่ที่นี่เดือนกว่าๆ เปลี่ยนจักรยานมาแล้ว 3 คัน ไม่ได้เบื่อง่ายนะครับ แต่มันหาย วันนี้ พี่ชินซื้อจักยานมาใหม่ หมดเงินไปเกือบ 500 หยวน คราวนี้ซื้ออย่างดีเลยครับ เป็นแบบเมาเท่นไบท์ สีสวยมาก พี่ชินเห่อมากๆครับ เหมือนเด็กๆเลย ปั่นโชว์ทั้งวัน พอถามก็บอกว่า เดี๋ยวจะไม่ได้ปั่นแบบนี้อีก (สงสัยคงคิดว่ามันจะต้องหายชัวร์) สักพักนึงเอาจักรยานมาจอดใต้ตึก แล้ววิ่งไปร้านวัสดุก่อสร้าง ไปซื้อสีมา 2-3 กระป๋อง มาถึงก็จัดการละเลงสีบนรถตัวเองมั่วไปหมด เอาคัตเตอร์มากรีดเบาะให้ขาด ผมเลยถามไปว่า ทำอย่างนี้ทำไม คำตอบของแกคือ "เอาสีมาทาให้มันดูเก่าๆเละๆ โจรจะได้นึกว่ามันเก่า จะได้ไม่หายอีก" อืมม....... อึ้งครับพี่น้อง ไม่คิดว่าแกจะคิดได้... .................................................................................................. วันนี้มีเรียนเที่ยง  เลยตกลงกันว่าจะไปหาอะไรกินในโรงอาหาร แต่พี่ชินไม่กล้าเข้าไป  เหตุเพราะยังอายไม่หายกับเรื่องที่ลื่นล้มในโรงอาหาร ผมเลยต้องเข้าไปซื้อออกมากินที่โต๊ะหน้าตึกซึ่งมีซุ้มโต๊ะอยู่มากมาย เข้าไปเบียดกับชาวบ้านซะชาติกว่า มันแย่งกันเข้ายังกะรับแจกของน้ำท่วม นิสัยเสียอย่างนึงของคนที่นี่คือ พอได้แล้วก็ไม่ไปไหนหรอก พวกยืนกินมันตรงนั้นแหละ กว่าจะหลุดออกมาได้  แทบตาย เดินออกมามองหาพี่ชิน เห็นคุยอยู่กับผู้หญิงคนนึง อืมมม... เป็นไปได้เนอะ  หน้าตายังกะลิงสำลักน้ำแฟ้บ ยังมีผู้หญิงเข้ามาติด  พอเดินเข้าไป  พี่ชินทำอีท่าไหนไม่รู้ กระโดดเข้ามาหาผมเฉยเลย  ไม่โดดเปล่านะ กอดอีกต่างหาก แล้วก็พูดเป็นภาษาจีนกลางว่า  "มาแล้วเหรอที่รัก" ผมอึ้งเลยครับ  เหวอไปเลย  พี่ชินมันบ้าไปแล้ว   หรือไม่ก็คงเมา ผมทำอะไรไม่ถูกเลยครับ ตอนนั้นพี่ชินมันส่งสายตาซะหวานหยดไปเลย หลังจากนั้นทั้งมหาลัยก็มีเรื่องใหม่มาคุยกันเป็นอาทิตย์ นั่นคือนักเรียนทุนไทยแลนด์ 2 คนเป็นแฟนกัน ก็ไม่น่าแปลกหรอก  ถ้าไอ้นักเรียนทุน 2 คนนั้นไม่ได้เป็นผู้ชายทั้งคู่อ่ะดิ .......................................................................................................... เพิ่งมารู้ทีหลังว่า พี่ชินแกไม่อยากคุยกับผู้หญิงคนนั้น แต่หาทางออกไม่ได้ ปฏิเสธไม่ได้ ไม่รู้จะทำยังไง พอดีผมเข้าไปเลยเป็นแพะรับบาปเฉยเลย แก้ไขเมื่อ 15 พ.ย. 51 09:17:36 จากคุณ : เจิ้นเสี่ยวฟง - [ 15 พ.ย. 51 09:12:54 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ....... คุณเจิ้นมีแฟนด้วย อิอิอิ........ จากคุณ : น้องคำหล้า - [ 15 พ.ย. 51 09:38:32 ]

ความคิดเห็นที่ 90 เหอๆๆ งานเข้าๆ จากคุณ : GeD^_^GeD - [ 15 พ.ย. 51 09:53:24 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ตามแมงปอ ชลธิชา มาอ่าน จากคุณ : ทุตซี&ลุงเฟเทอร์ - [ 15 พ.ย. 51 10:34:05 ]

ความคิดเห็นที่ 92 เรื่องเริ่มเข้มข้นละ รออ่านต่ออย่างใจจดใจจ่อ ^_^ จากคุณ : Mabizus - [ 15 พ.ย. 51 10:58:20 ]

ความคิดเห็นที่ 93 เฮ้อ.....อยากให้ give คุณเจิ้นเสี่ยวฟง จัง จะให้หมดทั้ง 80 คะแนนที่เหลือเลยนะเนี่ย จากคุณ : ป้าก่งก๊ง - [ 15 พ.ย. 51 11:08:08 ]

ความคิดเห็นที่ 94 สนุกมากๆเลยคะ^^ จากคุณ : แอบอ่าน^^ - [ 15 พ.ย. 51 14:40:22 A:124.120.190.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 95 ฟังไอ้แชมป์มัน"พล่าม"มานานแล้ว ชินขอเล่ามั่งดีกว่า     เวลาชินเล่าเรื่องไม่ต้องเกร็งไว้รอขำนะครับ ไม่มีทางขำหรอก  อิอิ แต่จะเล่าให้ฟังว่า  คุณอย่าทำเวรกรรมร่วมกับแชมป์มันเด็ดขาด หรือถ้ามีเคราะห์ ได้มีโอกาสรู้จักมัน  กรุณาพูดกับมันให้น้อยที่สุด   ถ้าคุณไม่อยากเจอคำตอบกวนประสาทจากมันเหมือนที่ชินเจอ อย่างเช่นมีอยู่ครั้งนึง เมื่อครบกำหนด 45 วัน ต้องกลับมาส่งงานที่เมืองไทย ตามกฎเกณฑ์แล้ว มันต้องกลับมาส่งงานด้วยกัน แต่มันไม่กลับ พอถามเหตุผล มันบอกว่า "พี่กลับคนเดียวเหอะ  แค่ไปส่งงาน ผมไม่ไปหรอก" "อ้าว !! เรื่องอะไรมาให้พี่กลับคนเดียว"  ชินก็ถามกลับดีๆ "ไม่รู้ ... ยังไม่ได้ตั้งชื่อเรื่อง พี่ไปตั้งเอาเองก็แล้วกัน"   ดูมันตอบ แต่พอไปเบิกค่าตั๋วกลับไทย มันไปรับเงินด้วย  แต่ไม่ได้กลับหรอก  เอาเงินมาใช้ซะอย่างงั้นอ่ะ ----------------------------------------------------- หรือบางที มันทำอะไรกวนๆ  ชินก็สบถสั้นๆ "พ่อเมิงตาย" "ก็ใช่ไง พ่อผมตายไปแล้ว ตกข่าวเหรอ อย่าลืมกรวดน้ำให้พ่อผมบ้างนะ"   ดูมันตอบ ----------------------------------------------------------- มีอยู่ครั้งนึง มันมาขอเงินเอาไปซื้อรถบังคับ พอไม่ให้ มันก็ขู่ว่า "เดี๋ยวผมจะโทรบอกแม่พี่ ว่าพี่เป็นเกย์" น่านนนน ....  ดูมันพูด   คือมันสืบเนื่องมาจากครั้งนึง ตอนชินนั่งอยู่ที่หน้าตึกคณะ มีผู้หญิงคนนึงเข้ามาคุยด้วย แล้วตอนนั้นชินอารมณ์ไม่ดี (เพิ่งเลิกกับแฟน) ชินก็เลยไม่อยากคุย แต่ไม่รู้จะทำไง ก็พอดีว่า ไอ้แชมป์ทะเล่อทะล่าเข้ามาเอง ชินก็เลยโดดเข้าไปกอดมัน แล้วบอกผู้หญิงคนนั้นที่นั่งมองแบบงงๆว่า "คนนี้แฟนผม" หลังจากนั้น ก็กระฉ่อนทั่วมหาวิทยาลัยว่า สองหนุ่มไทยเป็นเกย์  อืมมม.......เวรกรรม หลังจากนั้น พอมันอยากได้อะไร ก็ต้องได้ตลอด ไม่งั้นมันขู่ว่าจะฟ้องแม่อยู่เรื่อย ------------------------------------------------------------ มีความลับของไอ้แชมป์อย่างนึงจะบอกครับ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เอาให้มันอายไปทั้งพันทิปเลยก็ดี เวลามันจะนอนนะ ไม่เหมือนชาวบ้านเขา ต้องมีคนกล่อมก่อนถึงจะนอนได้ แล้วภาระนั้นมันก็มาตกอยู่ที่ชินสิครับ เพราะว่านอนเตียงเดียวกับมัน จะไปให้เจ๊ฮีของเรามากล่อมมันก็ไม่ไหว มันบอกว่าเสียงเจ๊ดีเกินไป แล้วเพลงที่มันให้ร้องกล่อมก็ไม่ใช่เพลงธรรมดาๆทั่วไปนะครับ คนเคยเห็นหน้า ของดวงตา คงทอง   อย่างงั้น กะลาทาสีของพุ่มพวง ดวงจันทร์อย่างงั้น เฮ่อออ.......  แต่ละเพลง เมิงจะรู้บ้างไหมว่าเกิดมากูยังไม่รู้จักเลย แต่ก็ต้องไปหาโหลดมาฟังแล้วร้องให้มันฟังจนได้ เพราะว่าพอร้องไม่ได้มันก็จะขู่ ว่าจะบอกแม่ว่าชินเป็นเกย์ กรรม........เมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากคำขู่นี่สักทีเนี่ย ช่วยชินคิดหน่อยสิครับ จากคุณ : ต้นรักจังครับ - [ 15 พ.ย. 51 15:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 96 คริคริ ^_~ จากคุณ : angelical - [ 15 พ.ย. 51 16:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ขอเล่าต่อแล้วกันครับ(กำลังติดลม) ตอนนี้เดินไปไหนมาไหนก็มีแต่คนแซว(เรื่องเป็นเกย์นั่นแหละ) ชินก็เฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร ไอ้แชมป์ก็เหมือนกัน ตอนแรกๆ  ไม่เท่าไหร่หรอก เฉยๆ  จะแซวก็ช่างหัวมัน พอเหนื่อยหรือหนำใจมันก็หยุดแซวเอง  แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้นสิครับ ไปๆมาๆ พวกนี้มันก็ยังแซวไม่เลิก มันไม่รู้จักเหนื่อยเว้ยเฮ้ย! เอาละสิ ทำไงดี   ทีนี้มันก็มีคำถามตามมาว่า   ใครเป็นผัว ใครเป็นเมีย อืมมม.....กูจะตอบคำถามยังไงดี ไอ้จะบอกว่าไม่ได้เป็นเกย์มันก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะไม่ได้แก้ข่าวในตอนแรก  เพราะกะว่าจะให้ข่าวนี้เป็นเกราะกำบัง พวกผู้หญิงที่จะเข้ามา  (แบบว่าหน้าตาดีอ่ะครับ อิอิ) ตอนนี้มันกลายเป็นวัวพันหลักไปซะแล้ว เคยเจอจังๆครั้งนึง ตอนเดินไปห้องสมุด  บรรณารักษ์ถาม ว่าตกลงเป็นยังไง แล้วชินจะยอมเสียเปรียบทำไมล่ะครับ ก็บอกไปว่า ชินอ่ะ เป็น  เอ่อ....... ผ่ายแรกอ่ะครับ (ตอนนั้นกล้าพูดเพราะไอ้แชมป์ไม่ได้เดินมาด้วย) หลังจากนั้น ข่าวที่ว่า ไอ้แชมป์เป็นเมียชินก็สะพัดไปอย่างรวดเร็ว คนที่นี่มันปากลำโพงกันจริงๆ  ชินเข้าไปนั่งอ่านหนังสือที่ห้องสมุดไม่ทันไร ไอ้แชมป์ก็รี่เข้ามาเลยครับ  สงสัยว่าข่าวไปถึงมันแล้วมั้ง เอาละสิ  กูตายแน่   ทำไงดี มันเดินเข้ามานั่งตรงหน้าแบบนิ่งๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น (เพราะห้องสมุดเขาห้ามส่งเสียงดัง) แต่จะบอกว่า  กูกลัวท่าทางยังงี้ของเมิงมากกว่าการโวยวายอีก มันนั่งมองหน้าด้วยสายตาคาดโทษ ไม่พูดอะไรสักคำ แต่ตาของมันอ่ะ  ถามออกมาแล้วเป็นหมื่นคำถาม ตอนนั้นชินรู้สึกตัวเหมือนกับตัวเองเป็นนักโทษที่กำลังโดนสอบสวนยังไงไม่รู้ "เอ่อ.....อ..อ.อ....อ.อ.อ."  ชินพูดอะไรไม่ออก "เป็นใบ้ตั้งแต่เมื่อไหร่"   มันถามเสียงเรียบๆ ทำให้ชินกลัวหนักกว่าเก่าอีก "ก็....พี่ไม่รู้จะบอกยังไงอ่ะ  จะแก้ข่าวก็ไม่ทันแล้ว"  ตอบมันเสียงเบามาก ตอบมันแบบตะกุกตะกัก หน้าชินตอนนั้นเหลือ 2 นิ้ว ได้ "ทำไม"   มันถามเสียงเค้นๆ 'นี่เมิงจะฆ่ากูด้วยสายตาเหรอ'   ชินคิดในใจ "ไม่อยากเสียเปรียบ ก็เลยบอกไปอย่างงั้นอ่ะ"   "อืมมม..ก็เลยให้ผมเป็นเมียพี่ ว่างั้นเหอะ" เสียงเค้นกว่าเก่า "เออ"   ตอบมันสั้นๆ ชินน้ำตาไหลแล้วครับ รู้สึกผิดในใจ เหมือนกับเรายัดเยียดอะไรสักอย่างนึงที่มันไม่ต้องการให้มัน เพราะความคะนองปากแท้ๆเชียว เงยหน้าขึ้นมากำลังจะเอ่ยปากขอโทษมัน ได้ยินเสียงมันหัวเราะคิกๆ   อยู่คนเดียว  เหมือนกับว่าเกิดมาเพิ่งเคยฮาเป็นครั้งแรก  หัวเราะแบบสะใจมากๆ อ๋อ...นี่กูรู้สึกผิดเกือบตาย  เมิงเห็นเป็นเรื่องตลกงั้นเหรอ น้ำตงน้ำตาหายหมดแล้วครับ  อายมาก  ที่ร้องไห้ให้มันเห็น ชินก็เลย ลุกขึ้นได้ คว้าหน้ามันมาจูบซะตะบันเช็ดไปเลยครับ พริบตานั้น ข้อความที่ติดข้างฝาว่า "กรุณาอย่าส่งเสียงดัง" ไม่มีความหมายอีกต่อไปครับ เพราะนักศึกษาที่นั่งอยู่ในห้องสมุดเกือบทุกคนพร้อมใจกันกรี๊ดเสียงดังมากกกกกกกกกกกกกกกก ไม่รู้ว่ากรี๊ดเพราะความตกใจไม่เคยเห็นแบบนี้ หรือว่ากรี๊ดเพราะความถูกใจกันแน่ บรรณารักษ์วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา  ห้ามปราม  บอกว่าจะฟ้องห้องกฏคุ้มกัน(คล้ายๆห้องปกครอง) ให้เรียกตัวคนที่ส่งเสียงดัง มาทำโทษ แต่พอรู้ว่าพวกนักศึกษาเขากรี๊ดอะไรกันเท่านั้นแหละ ป้าบรรณารักษ์คนนี้กรี๊ดดังซะยิ่งกว่านักศึกษาอีก พร้อมๆกับวิ่งออกไปกระจายข่าว หลังจากนั้น ชินกับไอ้แชมป์  ก็กลายเป็นคู่รักสมบูรณ์แบบ(ในสายตาคนนอก) ไปแล้วครับ.... ................................................................... จากคุณ : ต้นรักจังครับ - [ 15 พ.ย. 51 18:15:13 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ถ้าติดลมบนแล้วก็รีบเอาตอนต่อไปมาลงเร็วๆสิครับ อิอิ ถ้าช้าผมจะเอารูปพี่แชมป์ที่น่ากลัวที่สุดออกมาแฉนะ 555 แก้ไขเมื่อ 15 พ.ย. 51 18:42:42 จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 15 พ.ย. 51 18:42:07 ]

ความคิดเห็นที่ 99 แม่จ้าววววววววว จากคุณ : SkillFull - [ 15 พ.ย. 51 19:24:23 ]

ความคิดเห็นที่ 100 วิ้ววววววว เอาแล้วงายยยยยย คริคริ มาต่อเร็วๆนะค๊า จากคุณ : angelical - [ 15 พ.ย. 51 19:38:40 ]

ความคิดเห็นที่ 101 โอ๊วววว   มาต่อเร็วๆน๊าคับ เยี่ยมมากพี่ชิน 55 จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi - [ 15 พ.ย. 51 20:27:48 ]

ความคิดเห็นที่ 102 กรี๊ดด้วยคน....ต่อเลยๆๆๆๆ จากคุณ : GeD^_^GeD - [ 15 พ.ย. 51 20:56:16 ]

ความคิดเห็นที่ 103 สรุปว่าหมดแล้วใช่ไหม มีเขียนต่อป่ะเนี่ย จากคุณ : SkillFull - [ 15 พ.ย. 51 21:29:03 ]

ความคิดเห็นที่ 104 55 จากคุณ : Athest - [ 15 พ.ย. 51 22:20:12 ]

ความคิดเห็นที่ 105 โอว...  O_o'' จากคุณ : Mabizus - [ 15 พ.ย. 51 22:43:43 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ยังไม่หมดครับ  เดี๋ยวมาเล่าต่อ   ช้านิดนึงนะครับ  เพราะว่าชินไม่มีคีย์บอร์ดไทย   ต้องใช้จิ้มผ่านเว็บเอาครับ แต่ตอนนี้ช่วยชินคิดหน่อยได้ไหมครับว่าทำไงถึงจะพ้นจากคำขู่ของมันซะที จากคุณ : ต้นรักจังครับ - [ 15 พ.ย. 51 22:50:03 ]

ความคิดเห็นที่ 107 โอ้วววววววววววว... จากคุณ : บินไปในฟ้ากว้าง - [ 15 พ.ย. 51 23:04:25 ]

ความคิดเห็นที่ 108 เหม่ ถ้าพี่ชินไม่ได้เป็นเกย์ ก็อย่าไปกลัวจิ ไม่งั้นก็ขู่เลยว่าจะเอารูปพี่แชมป์มาลงแฉ ถ้าไม่หยุดขู่ อิอิ จากคุณ : สาธุ (The Witch King Of Minas Morgul) - [ 16 พ.ย. 51 00:00:51 ]

ความคิดเห็นที่ 109 อ่านถึงตรงนี้แล้วเน้อ มาต่อไวๆนะครับ จากคุณ : RadoN - [ 16 พ.ย. 51 00:26:08 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ง่ะ  หน้าตาผมมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอครับ งิงิ แล้ว คห 108  ได้รูปผมมาจากไหนอ่ะครับ จากคุณ : เจิ้นเสี่ยวฟง - [ 16 พ.ย. 51 00:38:45 ]

ความคิดเห็นที่ 111 จิตทิพยญาณ ครับพี่แชมป์ อ่ะ เดี๋ยวจะบรรยายให้ฟังนะ ข้อ 1 หน้าแก่แบบที่พี่เขาบอกไว้ตอนอ่ะแหละ 2. คิ้วเข้ม 3.ชอบใส่เจลล์ทำไมผมตั้งๆๆๆ 4.มีไฝ หรืออะไรก็ไม่รู้เนี่ยแหละ เรียกไม่ถูก ใต้ตาขวา 5.ไว้เคราย้าวววยาว 6.ผิวสีระดับกลาง ไม่ดำไม่ขาว แต่ผมว่าออกไปทางดำ 555 (ล้อเล่นนะครับ อิอิ) 7.ขี้เก็ก อิอิ 8.ไว้หนวดนิดหน่อย 9.ใส่แหวนเงินที่นิ้วกลาง มือขวา มีอะไรบนหัวแหวนหรือป่าว ไม่ทราบได้ เพราะจิตทิพยญาณ ไม่ค่อยชัดเจน 10.ใส่สร้อยแบบโซ่อ่า เรียกไม่ถูก พร้อมกับพระกรอบเงิน 11.สูงประมาณ 180 มั้ง 12.ถ้ากุมารทองของผมตาไม่ถั่ว พี่แชมป์ก็มีตาชั้นเดียว 13.ขอเดาว่าพี่ชินหล่อกว่า 5555 14.หนักประมาณ ระหว่าง 70 -100 15.กุมารทองบอกมาแค่นี้แหละ จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 16 พ.ย. 51 01:28:01 ]

ความคิดเห็นที่ 112 กรี๊ดๆๆ >o< อยากอ่านต่อค่า กำลังมันส์เลย 55+ (กรี๊ดด้วยคน) จากคุณ : หยาดน้ำฟ้า...พายกรอบน้อยน่ารัก - [ 16 พ.ย. 51 10:36:28 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ตอบข้อกล่าวหา คห 111 ก่อน ข้อ1  ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก 2 ไม่เถียง 3 ถูก 4 เขาไม่ได้เรียกไฝ เขาเรียกว่าขี้แมลงวัน 5 พี่ไม่มีเคราหรอกน้องเอ๋ย  จะบอกว่าเกลียดเครามาก 6 ก็ดำกว่าพี่ชินอ่ะ 7 ป่าวนะ 8 ไม่มีหนวด 9 เป็นแหวนรุ่นทหารครับ 10 ถูก 11 พี่เตี้ยกว่านั้น 180 สูงไป 12 ผิดครับ  พี่มีตา2ชั้น แต่พี่ชินมีตาชั้นเดียวเพราะว่าพี่ชินมีเชื้อสายจีน 13 พี่ว่าพี่หล่อกว่านะ อิอิ 14 หนักมากไป พี่ไม่ถึงหรอก 15 ตกลงเป็นกุมารทองบอกหรือว่าน้องมีทิพยญาณกันแน่เนี่ย งง ................ ว่าแต่เรา้เป็นใครกันแน่เนี่ย หลังไมค์มาบอกหน่อยดิ คนใกล้่ชิดพี่ชินหรือเปล่า  ถูกพี่ชินส่งตัวมาดิสเครดิตหรือเปล่านี่ จากคุณ : เจิ้นเสี่ยวฟง - [ 16 พ.ย. 51 13:17:57 ]

ความคิดเห็นที่ 114 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ต่อไวๆๆๆ อยากอ่านต่อแล้ว คู่นี้น่ารักกันจริงเลยวุ้ย ถูกใจสาววายอย่างเรายิ่งนัก จากคุณ : beemanufan - [ 16 พ.ย. 51 13:19:33 ]

ความคิดเห็นที่ 115 เพิ่งเข้ามาอ่านครับ ชอบจังเลย ได้ความรู้ อ่านไปจิ้นไป เอ๊ะยังไง ^^ รออ่านต่ออยู่นะครับพี่น้อง... จากคุณ : weakest - [ 16 พ.ย. 51 15:46:50 ]

ความคิดเห็นที่ 116 จุ๊บบบ .... ท่ามกลางสาธารณชน อยากรู้ฟามรู้สึกของน้องแชมป์ ณ เวลานั้น จ้าาาา ..... มาบอกหน่อยนะ อิ ปอลิ่ง. ชักหลงน้องชินแล้วเนี่ยะ มาต่ออีกน๊าาาา เดี๋ยวเป็นแม่ยกให้ ^^ จากคุณ : hHzi zi - [ 16 พ.ย. 51 16:21:55 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ปกติทายถูกเกิน 70 เปอร์เซ็น ทำไมรอบนี้โดนกุมารทองหลอกซะเต็มเปาเลยเนี่ย -*- ถูกแค่ 7 จาก 14 ก็แค่ 1/2 50 เปอร์เซ็น อิอิ จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 16 พ.ย. 51 19:43:40 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ว่าแต่เรา้เป็นใครกันแน่เนี่ย หลังไมค์มาบอกหน่อยดิ คนใกล้่ชิดพี่ชินหรือเปล่า  ถูกพี่ชินส่งตัวมาดิสเครดิตหรือเปล่านี่ ไม่ช่ายยย แต่แค่มีความสามารถทางจิต และไสยศาสตร์นิดหน่อยโดยธรรมชาติ ทั้งๆที่ไม่ได้เรียนมาจากสำนักหมอผีที่ไหนอิอิ สามารถทายหน้าคนได้เกือบแม่นยำดูจากไสตล์การเขียน และ นิสัย อะไรต่างๆ     ของพี่แชมป์อ่ะง่าย แต่ของพี่ชินเนี่ย มืด 108 ด้านเลยจริงๆ 55 จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 16 พ.ย. 51 19:49:31 ]

ความคิดเห็นที่ 119 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อยากไปอยู่ในห้องสมุดนั้นจริงๆ จากคุณ : PIN@JP - [ 16 พ.ย. 51 19:55:28 ]

ความคิดเห็นที่ 120 อืมมม   เหตุการณ์ในห้องสมุด จะมีรีรันมั๊ย??   อิอิ :) จากคุณ : JP&NT - [ 16 พ.ย. 51 20:30:06 ]

ความคิดเห็นที่ 121 ง่ะๆๆ อยากอ่านต่ออ่ะค่า อยากเห็นฉากจุ๊บกันจังเลย แล้วตอนนั้นแชมป์รู้สึกไงบั้งง่ะ อยากรู้ๆ หรือรู้สึกสยิวกิ้วๆ ติดใจรึป่าว คริคริ จากคุณ : เซียนซากุระ - [ 16 พ.ย. 51 21:07:03 ]

ความคิดเห็นที่ 122 รอต่อ ทำไมเราอยู่อังกฤษถึงไม่สนุกแบบนี้บ้างเน้อออออออ จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 17 พ.ย. 51 04:52:55 ]

ความคิดเห็นที่ 123 งิงิ ....                            .....ชิน ..... พี่พูดไม่ออกเลยะอะคะ งิงิ ..... (อีกรอบแล้วกัน) จากคุณ : sandhurst - [ 17 พ.ย. 51 10:27:40 ]

ความคิดเห็นที่ 124 รอ ร้อ รอ รอต่อไป จากคุณ : beemanufan - [ 17 พ.ย. 51 12:36:31 ]

ความคิดเห็นที่ 125 คราวนี้หายไปนานแฮะ แชมป์ กลับมาเล่าบ้างนะ โดนจูบแล้วระทวยเลยป่าว หรือรอวันนี้มานานแล้ว อิอิ ชิน นายแน่มาก แต่สุดท้ายต้องกลายเป็น ม สระเอีย แหงมเลย จากคุณ : supertarokung - [ 17 พ.ย. 51 13:03:34 ]

ความคิดเห็นที่ 126 เหอ เหอ เอาแล้วสิพี่ชิน ชักยังงัยแล้ว ก่อนนอนก็มีกล่อม พอนอกห้องนอนก็มีจู๊บ ว๊าวว จากคุณ : หริชา (หริชา) - [ 17 พ.ย. 51 14:46:09 ]

ความคิดเห็นที่ 127 กร๊ากกกกกกกกกก ตกลงเป็นกันจริง ๆ ช่ายปะ แล้วใครรุกใครรับอะ จากคุณ : handghost - [ 17 พ.ย. 51 15:17:33 ]

ความคิดเห็นที่ 128 หลังจากนั้น  ไปไหนมาไหน  ไอ้แชมป์ต้องเกาะติดชินตลอด เพราะเวลาไปไหนแล้วไม่มีชินไปด้วย มันจะโดนคนอื่นแซว  มันบอกว่ามันอายมากกกกก แต่เวลาไปด้วยกัน  กลับไม่มีใครแซว ก็น่าแปลกเหมือนกัน   ถ้าชินเดินคนเดียว ก็จะโดนแซวว่า เมียไม่มาด้วยเหรอ  อะไรอย่างเนี้ย ------------------- มีวันนึง  ไอ้แชมป์กลับไปเอางานให้ อ. สุรีรัตน์ที่ห้องของอาจารย์ โดยขับรถฮุนไดของอาจารย์ไป ก็ลากชินให้ไปกับมันด้วย ปรากฏว่าวันนั้น โดนตำรวจจับครับท่าน ด้วยความเขี้ยวของมัน มันไม่ยอมจ่ายค่าปรับตรงนั้น  เพราะถ้าจ่ายค่าปรับตรงนั้น มันจะแพงกว่า มันเลยไปจ่ายที่โรงพัก ตำรวจที่ทำหน้าที่เก็บค่าปรับเป็นผู้หญิง  พูดจากวนทีนมากๆ หาว่าเป็นคนไทยแล้วมาขับรถที่เมืองจีนได้ยังไง ถ้าชนคนขึ้นมาจะรับผิดชอบไหวไหม  แถมพวงมาลัยที่จีนกับที่ไทยยังเป็นคนละข้างกันอีก และอีกสารพัด ที่ยัยนี่พล่ามมายังกะอาจารย์ฝ่ายปกครอง อารมณ์ไอ้แชมป์ตอนนี้ไม่ต้องพูดถึงครับ เพราะขนาดชินที่ว่าใจเย็นกว่ามันยังหงุดหงิดเลย พอถึงเวลาจ่ายค่าปรับ ยัยป้าคนนี้ก็ขอดูบัตรนักศึกษา "ไม่มี"  มันตอบง่ายๆ "อะไร นี่ขับรถไม่พกบัตรนักศึกษา   เกิดชนคนขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ" !@$#%^^@#$*@#*#@$&*)^)^$&@        ฯลฯ อีกมากมายที่ป้าคนนี้พล่ามมาเหมือนหนังเก่าเล่าใหม่ สุดท้ายแกก็ถามชื่อไว้ "ซ่งติง"    ดูมันตอบ "อะไรนะ" ป้าตำรวจสงสัยฟังไม่ชัดเลยถามใหม่ "ซ่งติง"  มันตอบอีกครั้ง คราวนี้ได้ยินชัดไปทั่วเลยครับ ป้าตำรวจพยักหน้าหงึกๆ  ชินกลั้นหัวเราะหน้าแดงเลยครับ "ขอชื่อเต็มๆ หน่อย"  ป้าตำรวจบอกมา (อธิบายนิดนึงครับ คือคนส่วนใหญ่จะมีชื่อ 3 พยางค์ครับ  แต่ที่มันบอกมีแค่ 2 พยางค์   ป้าตำรวจเลยคิดว่ามันบอกไม่หมดเลยถามใหม่อีกครั้ง "กิงซ่งติง" มันบอกหน้าตาใสซื่อมาก ป้าตำรวจพยักหน้าอีกตามเคย แถมชมอีกต่างหากว่าชื่อเพราะดี ชินวิ่งออกมาปล่อยก๊ากข้างนอกครับท่าน  ไม่ไหวแล้ว   นี่ป้าจะรู้มั้ยว่าโดนหนุ่มไทยมันหลอกด่า วิ่งเข้าไปอีกที  มันจ่ายเงินเสร็จแล้วครับ   ชินเห็นไอ้ตัวแสบมันมองชื่อป้าตำรวจที่หน้าอกแล้วก็อ่าน "กิมซีซวง ชื่อเพราะดีนี่"    มันชวนคุย ป้าตำรวจยิ้มปากจะฉีกถึงหู พร่ำขอบอกขอบใจมันใหญ่เลย "ถ้าจะให้ดีกว่านี้ ลองเปลี่ยนชื่อสิ  จะน่ารักกว่านี้อีก"   มันบอกป้าอย่างนั้น "เหรอ  เปลี่ยนเป็นอะไรล่ะ"  ป้าแกหลงกล ถามไป ไอ้แชมป์เปิดประตู ก้าวขาออกไปได้ครึ่งตัว หันกลับมาบอกป้า  ก่อนจะเดินหนีไปโดยไม่ฟังคำขอบใจจากป้าว่า "เปลี่ยนเป็น 'กิมฮวย'สิ" (หมายเหตุ กิม เป็นภาษาแต้จิ๋ว  แปลว่า ทอง    ฮวย แปลว่า ดอกไม้   บางบริบทใช้แทนคำว่า ดอก ) ภาษาจีนจะแปลจากหลังมาหน้าเหมือนภาษาอังกฤษ   มันแนะนำให้ป้าเปลี่ยนเป็นอะไร  ไปคิดเองแล้วกันนะครับ จากคุณ : ต้นรักจังครับ - [ 17 พ.ย. 51 15:30:25 ]