๐ ขอโทษจากเบื้องลึกในจิตใจ
ที่ยังมีเยื่อใยให้เธอเสมอ
ขอโทษที่วนเวียนมาพบเจอ
ขอโทษที่เสนอความรักฉายในแววตา
๐ ขอโทษในสิ่งที่ฉันเป็น
อาจมองเห็นว่าเฉกเช่นไร้คุณค่า
ที่ขอร้องอ้อนวอนให้กลับมา
รอพบหน้าด้วยอ่อนไหวในฤดี
๐ สับสนนัก..
ระหว่าง..พักเร้นกายพ้นวิถี
หรือ..ดำรงคงต่อซึ่งชีวี
อย่างไร้ซึ่งยินดีจักดำรง.!
๐ ขอโทษตัดสินใจไม่เด็ดขาด
น่าอนาถน่าสมเพชเนื่องใจหลง
มัวเมา มืดบอด มิปลดปลง
และยังคงติดตามเธอเหมือนดั่งเงา
๐ ขอโทษ..
ขอได้โปรดอภัยให้ใจเขลา
หากฉันสูญสลายกลายฝุ่นสีเทา
ธุลีเถ้ากลับคืนยังผืนดิน
๐ และขอโทษ..
อย่าเคืองโกรธหากยังพบฉันมองผิน-
ส่งสายตาอ้อนวอนขอเป็นอาจิณ
ยังมิสิ้นลมหายใจไปจริงจัง
๐ ตัดสินใจไม่ได้จึงหดหู่
ระหว่างอยู่หรือลับลาเลือนความหลัง
กว่าที่กายจะสลายและผุพัง
ยังคงขังหฤทัยในคำนึง.๐
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=nakamol&month=11-11-2008&group=13&gblog=16
จากคุณ :
ณ กมล 
- [
11 พ.ย. 51 02:18:31
]
ฉันคงทำได้เพียงเอ่ยคำว่า..ขอโทษ..
