ฤดูกาลผันแปรไปตามกาลเวลา จากเด็กตัวน้อยในอ้อมแขนของพ่อแม่ที่อุ้มอย่างทะนุถนอม โตขึ้นเป็นเด็กหน้ากลมป๊องใส่แว่นตากรอบพลาสติกที่เรียนในโรงเรียนสตรีและโดนเพื่อนๆ แกล้งเสียจนร้องไห้เป็นประจำ

เมื่อเด็กคนนี้เติบใหญ่ย่างเข้าสู่วัยรุ่นก็ได้ประสบกับโอกาสครั้งยิ่งใหญ่ในการเปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเอง

เด็กคนนี้ได้เข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมปลายชื่อดังแห่งหนึ่ง (เป็นโรงเรียนสหศึกษา) โดยการสอบเทียบเข้าไปเรียนร่วมกับเพื่อนๆ ที่มีอายุมากกว่าประมาณ 1 ปี  ซึ่ง ณ ที่แห่งนั้นเองได้เปิดโลกใบใหม่ให้เด็กคนนี้ได้รู้จัก ไม่ว่าจะเป็นตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง เพื่อนสนิทอีกหลายๆ คน (ซึ่งก็ยังรวมตัวกันเป็น The Gang จวบจนทุกวันนี้) และประสบการณ์ทุกอย่างที่ได้เรียนรู้ในช่วงมัธยมปลายนั้นได้หล่อหลอมและพัฒนาให้เด็กคนนี้มีลักษณะนิสัยและบุคลิกภาพอย่างที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้ (ซึ่งก็สับสนอยู่ว่าตกลงมันดีหรือไม่ดีกันแน่หว่าเนี่ย )

กาลเวลายังคงทำงานของมันอย่างซื่อสัตย์ไปเรื่อยๆ ฤดูกาลทั้งหลายก็ได้แวะเวียนมาเยี่ยมทักทายเด็กคนนี้ทุกปี ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป แต่ในการแวะมาเยี่ยมเยียนแต่ละครั้งก็มักจะพาอะไรใหม่ๆ มาให้เด็กคนนี้ได้ทำความรู้จัก และในบางครั้ง ก็พัดโชยเอื่อยๆ พาเอาเศษเสี้ยวของความทรงจำในวันวานย้อนกลับมา ทำให้เด็กคนนี้มักจะใช้เวลาว่างไปหาที่นั่งเงียบๆ อยู่กับตัวเองที่ริมน้ำในบางครั้งเพื่อปล่อยให้ความคิดล่องลอยไปอย่างอิสระเสรี แล้วค่อยใช้ให้ "ความคิด" ตามไปปลุก "ความทรงจำในอดีต" ให้โลดแล่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ครั้งแล้ว~ครั้งเล่า

ในห้วงคำนึงเงียบๆ ชั่วครู่นั้นเอง เด็กคนนี้ได้พบว่า ทุกคนและทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของตัวเองนั้นมีเหตุผลของตัวมันเองทั้งสิ้น ขึ้นอยู่กับว่าตัวเด็กคนนี้ซึ่งเป็นผู้รับรู้ว่าจะสามารถใช้สติปัญญาไตร่ตรองให้เข้าใจ และยอมรับได้อย่างแท้จริงหรือไม่ว่าทุกคนย่อมมีเหตุผลในการกระทำของตัวเองทั้งสิ้นและแต่ละเรื่องราวนั้นมีเหตุผลอะไรอยู่ในตัวของมันเองเช่นกัน

บางสิ่งบางอย่างก็ผ่านเข้ามาเพื่อสอนให้เด็กคนนี้ได้เรียนรู้ว่าสิ่งดีงามหรือความสุขนั้นเป็นอย่างไร

แต่บางสิ่งบางอย่างนั้นก็อาจจะดูเลวร้าย ทำให้เศร้าใจ นึกถึงคราวใดก็เป็นทุกข์ แต่ที่มันผ่านเข้ามาก็เพื่อสอนให้เรียนรู้ว่าความทุกข์นั้นเป็นอย่างไร

หลังจากที่รู้ว่าความทุกข์และความสุขเป็นอย่างไรแล้ว ก็ต้องเรียนรู้ต่อไปว่า ทำอย่างไรถึงจะหลีกเลี่ยงความทุกข์ได้ ทำอย่างไรจึงจะทำให้ตนเองและคนรอบข้างเป็นสุข ความผิดพลาดของเราในแต่ละครั้งเป็นบาดแผลที่สอนให้รู้ว่า เพราะอะไรถึงผิดพลาด และจงจดจำไว้เพื่อที่ว่าเมื่อเราได้เจอกับเรื่องเดียวกันในครั้งหน้า เราจะเข้มแข็งขึ้นเพราะเราได้รับการ "ฉีดวัคซีน" มาแล้ว เมื่อเรามีภูมิคุ้มกันแล้ว เราก็จะได้ไม่ผิดพลาดอีก

ความน่าประหลาดอยู่ตรงที่ว่า ทุกครั้งที่เด็กคนนี้ได้ "อยู่เงียบๆ กับตัวเอง" ในแต่ละครั้ง เด็กคนนี้ได้มองเห็นความทรงจำเรื่องเดิมๆ ในแต่ละเรื่องด้วยสายตาและมุมมองที่แตกต่างไปจากเดิมทุกครั้งไป ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ เพิ่มขึ้นทุกครั้ง และรู้สึกเป็นสุขทุกครั้งที่ได้ "อยู่เงียบๆ กับตัวเอง"  

ขอบคุณกาลเวลาและทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเพื่อสอนให้เรารู้และเข้าใจเหตุผลตลอดจนความเป็นไปของชีวิตในแต่ละด้าน ขอบคุณจริงๆ

จากคุณ : ThE BooK@HoLiC - [ 11 พ.ย. 51 21:35:01 ]