ณ วันเพ็ญ เดือนสิบสอง ของครานี้
ชื่นฤดี เกินเอ่ยความ หวามหวานนั่น
ที่เธอร่วม ลอยกระทง ใจตรงกัน
ดังความฝัน ที่ยาก จักลืมเลือน
ช่วยกันปล่อย กระทงเดียว ตามเรี่ยวน้ำ
แต่ . . . มือที่ย้ำ ยังไม่ปล่อย ไม่คล้อยเคลื่อน
ประกายตา ที่สบกัน พลันย้ำเตือน
เปนเสมือน รอยที่ฝาก จากดวงใจ
เราวักน้ำ ตามสายธาร ผ่านกลิ่นธูป
หอมเหมือนจูบ แก้มนวลน้อง พร้องผ่องใส
เมื่อความรัก อิงแอบ แนบหฤทัย
กระทงสาย เหมือนสายใจ ที่ใกล้กัน
ถึงฟากฟ้า ไม่มีดาว พราวระยิบ
แต่ดาวนัยน์ เธอกระพริบ พร่างใจฉัน
สายธารพราก กระทงไกล ไปจากกัน
แต่สายใจ ไม่พรากฝัน ฉันเชื่อใจ
วันที่ คืนเดือนเด่น เพ็ญกลางฟ้า
วันที่ หัวใจมา ร่วมพิศมัย
วันที่ สบตากัน มั่นหฤทัย
กระทงน้อย . . . ที่ลอยไป. . . คือ. . . .สัญญา.
ดังนี้ ขอรับ.
แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 51 16:19:15
แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 51 05:28:42
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒
- [
13 พ.ย. 51 05:28:06
]