ความคิดเห็นที่ 1 *bip... *bip โทรศัพท์ของผมดังขึ้นตอนนั้นนั่นเอง เบอร์รุ่นน้องคนหนึ่ง เพื่อนของตี๋ โทรมาหาผม " พี่เวย์ครับ ... เมื่อกี้พวกผมไปเที่ยวกันมา แล้วตอนแยกออกจากร้าน ไอ่ตี๋มันหายไปไหนไม่รู้ พวกผมตามหาเขาไม่เจอ ตอนนี้เขาอยู่กับพี่หรือเปล่า " " นี่น้อง มันคงเมาๆอยู่แถวๆนั้นแหละมั้ง หาดูดีหรือยัง " " ก็ ลองขับรถตามหามาเกือบชั่วโมงแล้วพี่ " " กลับบ้านไปแล้วมั้ง... ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวก็คงโผล่มาเองแหละ อาจจะกลับไปนอนไหนแล้วก็ได้ " " แต่มันทิ้งของไว้ที่พวกผมหมดเลยนะพี่ กระเป๋าตังค์ โทรศัพท์ รถมันก็ไม่ได้เอาไป " " ... มีใครรับไปหรือเปล่า ดูที่หอหรือยัง " " .. ไม่มีพี่ มันหายไปเลยนะ พี่ช่วยตามหาด้วยได้ไหม ผมไม่รู้จะไปหาที่ไหนแล้ว " " มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า " " ผมก็ไม่แน่ใจ ดูวันนี้มันมาเที่ยวอารมณ์ยังไงก็ไม่รู้ พอเสร็จมันก็หายไปเลย " " อืมๆ... งั้น พี่ออกไปช่วยหาอีกคนละกัน ถ้าเจอก่อนก็บอกพี่ด้วยนะ " ผมวางโทรศัพท์ไปด้วยอารมณ์ เซ็งๆ แต่ก็เป็นห่วงนะ ทำไมทำตัวแบบนี้เนี่ย " มีอะไรเหรอ " เนตถามผมด้วยอาการงัวเงีย " ออ.. ไม่มีอะไรหรอก พอดีมีเรื่องนิดหน่อย กูคงต้องออกไปเคลียร์ " " เรื่องไรว่ะ " " ไม่มีอะไรหรอก นอนไปเหอะ " ผมพอออกมาจากหอก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยดียังไงไม่รู้ ไปเอาของที่เพื่อนเขาเสร็จคิดว่าจะไปตามหาที่ไหนดี เริ่มออกตระเวณตั้งแต่ร้านที่เขาไปเที่ยวกัน ... ตามถนน ตรอก ซอยต่างๆ บริเวณนั้น ก็ไม่มี ...หาจนทั่วแล้วก็ ไม่เจอ เขาหายไปไหนเนี่ย หรือจะกลับหอไปแล้ว ผมไปหาดูอีกที วิ่งขึ้นไปดูบนห้อง ก็ไม่มี อืม หรือว่าอยู่ที่คณะ ... ลานหน้าคณะ ... สนามบาส... หรือจะที่ ห้องทำงาน ... ไม่เจอ ทำยังไงดี ผมเดินออกมาจากคณะ หมดหวังเหมือนกัน ไม่รู้จะไปหาเขาที่ไหนแล้ว ... อากาศก็เย็นลงเรื่อยๆ  ยังเหลือที่ไหนอีก อ่ะที่จริงเหลืออีกที่หนึ่งนี่นา.. สนามกีฬากลาง ที่ที่ผมชอบไปนั่งดูบรรยากาศรอบๆมหา'ลัย ไปถึง เดินดูตามที่นั่งบนอัฒจันทร์ ..อยู่ที่นี่จริงๆด้วย " มาอยู่ที่นี่เอง " ผมส่งเสียงทักเขาเบาๆ แต่เขา กลับมองมา แล้วหันกลับไป ไม่สนใจ " ทำไมอยู่ๆก็ หลบมาอยู่ที่นี่คนเดียวล่ะ " " ... " " รู้ไหม เพื่อนๆเขาตามเรากันใหญ่เลยนะ อย่าทำให้ต้องเป็นห่วงสิ " " .. ผมอยากอยู่คนเดียว " ตี๋ท่าทางเมาพอสมควร แต่ก็พยายามทำเหมือนเป็นปกติ " นี่ เมามากไหมเนี่ย เห็นเพื่อนเราบอก ดื่มไปเยอะเลยนี่ " " อืม... ช่างเหอะ ไม่ต้องสนใจหรอก พี่ไม่มีอะไรแล้วก็กลับไปเถอะ " " เป็นอะไรหรือเปล่า " " .. ผมอยากอยู่คนเดียว " " มีอะไร คุยกันได้นะ " " กลับไปเหอะ ... อย่าสนใจเลย " " ... " " ผมบอกว่าอยากอยู่คนเดียวไง! " " ..ขอโทษ งั้นของพี่วางไว้นี่นะ " ผมเดินเอาของไปวางไว้ข้างๆเขา แล้วก็เดินออกมาได้ไม่ไกลนัก ตี๋ ก็ ถามผมขึ้นว่า " .. ทำไมถึงคิดที่จะตามหาผม " " ... " " พี่จะตามหาผมไปเพื่ออะไร " " ก็..เราหายไป " " แต่ตอนนี้พี่ก็ไม่ได้อยากจะเจอผมเท่าไหร่นี่ " " ... ไม่ใช่แบบนั้น " " ก่อนหน้านี่พี่ก็หลบหน้าผมตลอด ไม่ได้สนใจอะไรนี่ " " ...คือว่า.. " " อย่าปฏิเสธเลย ถึงยังไง ผมมันก็ตัวคนเดียวอยู่แล้ว ถ้าเป็นอะไรขึ้นมา ก็คงไม่มีใครเสียใจเท่าไหร่หรอก " " ...อย่าพูดแบบนั้นได้ไหม " " ... พี่ไม่ต้องสนใจผมหรอก กลับไปได้แล้วล่ะ ปล่อยผมไว้นี่แหละ " " แต่เราเป็นแบบนี้ พี่จะทิ้งเราไว้ได้ไง " " .. อย่าทำดีกับผมอีกเลย ถ้าในใจพี่ไม่ได้คิดจะเป็นห่วงผม ทิ้งผมไว้พี่ไม่ต้องรู้สึกผิดหรอก " " ... " ผมหยุดฟังทุกอย่างที่ ตี๋ พูดออกมา " ที่พี่อยู่ตรงนี้ ผมรู้นะ ใช่ว่าพี่จะเป็นห่วงผม แต่ พี่คิดว่า ถ้าพี่ปล่อยใครทิ้งไว้แบบนี้ พี่คงทำไม่ได้ ... ใช่ไหม " " ... " ทุกๆคำของเขา ทำให้ผมรู้สึก แย่ขึ้นเรื่อยๆ " พี่ก็เป็นแบบนั้นแหละ ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะผมพี่ถึงยังอยู่ แต่เพราะพี่ทำแบบนี้กับทุกคนอยู่แล้ว " " ... " " แต่ตอนนี้ ผมอยากอยู่คนเดียว และ ผมไม่ได้ต้องการใคร หรือ ถ้าผมอยากจะได้ใครสักคนมาอยู่ตรงนี้จริงๆ ก็คงเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ " " อืม.. ถ้าอย่างนั้น  (ผมพยายามกล้ำกลืน พูดให้ได้ตามปกติ)..ถ้าเราต้องการแบบนั้น พี่ก็เข้าใจ งั้นจากนี้ ถ้าเราไม่เจอกัน คงจะไม่เป็นไรสินะ " ผมหันหลังพูดกับเขาต่อไม่อยากให้เห็นว่าผมร้องไห้ออกมา " ถ้าอย่างนั้นที่พี่อยู่กับเธอมาตลอด เธอเองก็คงไม่ได้คิด เหมือนที่พี่เคยรู้มาตลอดสินะ ที่ผ่านมา ทีเธอทำก็คงแค่คิดว่า ที่พี่ทำไป ก็เหมือนกับทุกๆคนใช่ไหม...  ขอโทษนะ สงสัย ที่ผ่านมาเธอคงลำบากใจมากเลยใช่ไหม งั้นต่อจากนี้ไป พี่ก็จะ..... ไม่มายุ่งกับเธออีก แค่นี้เธอก็คง...รู้สึกดีขึ้น ใช่ไหม ..." " ... " " ... ขอโทษ สำหรับเรื่องที่ผ่านมา... ขอบคุณกับสิ่งดีๆที่เธอเคยมีให้ จากนี้ เราคงไม่ต้องรู้จักกันอีก ... " ผมเดินออกมาสวนกับเพื่อนของเขาที่ตามมาทีหลัง ไม่รู้เขาจะได้ยินอะไรไหม ผมพยายามข่มใจบอกน้องเขาให้เข้าไปดูแลเพื่อนด้วย แล้วก็เดินออกมาจากบริเวณนั้นทันที ผมไปจอดรถที่อ่างแก้ว เดินคิดอยู่กับตัวเอง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่เข้าใจว่า ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ได้ ไม่เข้าใจ.... ทำไม..... ผมร้องไห้ออกมาอีกครั้ง คราวนี้ ไม่มีใครมาคอยปลอบผม คนที่เคยอยู่ข้างๆผม เวลาผมร้องไห้ ตอนนี้ผมก็ทำให้เขาต้องเสียใจ... ที่เป็นมาทั้งหมดนี้ ผมทำผิดมากใช่ไหม ผมคง"รัก"เขาไม่มากพอ ... ไม่พอที่จะทำให้เขารู้สึกได้ ถึงความรักของผม ผมผิดเองที่ไม่แสดงออกให้มากกว่านี้ พอถึงจุดๆนึงผมก็กลับเป็นฝ่ายทำให้เขาต้องเสียใจ ผมผิดเอง... ขอโทษนะตี๋ ...ขอโทษ.... ฝนค่อยๆตกลงมาเรื่อยๆ แต่ผมไม่มีใจที่จะขยับไปไหน ได้แต่นั่งอยู่กลางฝนนั้น ... ไม่รู้เพราะอังเอิญหรือเปล่า ทุกครั้งที่ผมร้องไห้ ฝนมักจะตกตตามมาด้วยเสมอ ฟ้าคงไม่อยากให้ใครมองเห็นน้ำตาของผม คงสงสารชีวิตคนแบบผม ที่อะไรๆ ก็ดูเหมือนจะ"เป็นไปไม่ได้" และไม่มีทางที่จะได้ดังหวัง เลยเวลาเช้ามาไม่มาก ผมกลับเข้าหอ โดยที่เปียกไปทั้งตัว อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วกลับลงนอน พยายามข่มตาหลับ ผ่านมานานเท่าไหร่แล้ว แต่น้ำตายังไม่หยุดไหลออกมาสักที....... " เกิดอะไรขึ้นว่ะ " เนตถามผมหลังจากเห้น สภาพของผมตั้งแต่เข้ามา จนนอนลงบนเตียง " ... ไว้คุยกันทีหลังนะ " " อืม ... ถ้าวันนี้มีอะไรก็บอกกูแล้วกัน กูไม่ไปไหนหรอก " ผมพยักหน้าแทนคำตอบ เพราะจะเอ่ยปากพูดอะไรออกมา น้ำตาก็คอยจะไหลออกมามากขึ้น บ่ายวันต่อมา ผมต้องเข้าไปคณะเพื่อทำงานร่วมกับเพื่อนๆ ไม่รู้เพราะอะไรผมถึงทำตัวร่าเริงเหมือนเดิมไม่ได้ พยายามฝืนยิ้มออกมา แต่มันก็... ไม่ว่าจะทำอะไร ผมไม่สามารถมีสมาธิอยู่กับสิ่งนั้นได้ ทำอะไรไปก็คอยแต่จะมองเหม่อ เวลาผ่านไป งานของส่วนของผมกลับไม่เดินหน้าไปไหน เพื่อนๆเอง ก็เหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรผม เหมือนๆจะเข้าใจ ก็เลยเอางานของผมแบ่งไปจนเกือบหมด หลังจากทำงานเสร็จ ก่อนจะแยกเพื่อนคนนึงบอกให้ผมได้รู้ว่า เมื่อเช้าตอนไปเรียนกับรุ่นน้อง เขามาถาม ว่า ผมทะเลาะกับเพื่อนเขาหรือเปล่า สงสัย จะมีคนรู้เรื่องบ้างแล้วมั้ง... เดินออกมาแถวๆคณะ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า เวลาเจอรุ่นน้อง เหมือนพูดถึงเรื่องของผม แต่ก็ไม่ได้สนใจหรอกนะ อีกสักพักมันคงจะเงียบไปเองนั่นแหละ เรื่องไม่ได้อะไรมากมายนี่นา... ปล่อยเขาไป เดินออกมาหน้าคณะ ก็เจอตี๋เดินมากับเพื่อนๆ เขาเองทำไม่สนใจผม ทั้งๆที่เพื่อนเขายังมองมาทางผมเลย แต่เขาเองเดินสวนทางผมไป ไม่มองหน้า ไม่สนใจ .. ทั้งที่เราห่างกันไม่ถึงเมตร ผมอยากจะเรียกเขา แต่ทำไม่ได้ ปล่อยให้เขาผ่านเลยไป ก่อนหน้านี่เรายังพูดคุยกัน ทำอะไรๆด้วยกัน มีความสุขด้วยกัน แต่วันนี้ ..เราไม่รู้จักกันแล้ว บอกกับตัวเอง บอกให้ใจตัวเอง เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ให้ยอมรับในสิ่งที่มันเป็นไป... กลับไปถึงห้อง เนต รอผมอยู่  เขาซื้อข้าวมาให้ผมกินที่ห้อง เหมือนจะรู้ว่า ผมคงไม่กินอะไรแน่ๆ ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เขารู้สึกแย่ไปด้วยหรอกนะ แต่ว่ายังเปลี่ยนตัวเองไม่ได้... มันยังเปลี่ยนไม่ได้ วันก่อนเป็นอีกคน ผ่านมา จะให้ลืม ตัวตนที่เคยเป็นมา มันทำไม่ได้... ผมออกมานั่งที่ระเบียงตอนกลางคืน มองออกไปในท้องฟ้าตอนกลางคืนอันแสนมืดมิด เหม่อมองอะไรไปเรื่อยเปื่อย ทุกวันที่ผ่านไป สิ่งที่เกิดขึ้นกับผม ไม่ได้ลดลงไป ทุกที่ที่ไป ภาพเก่าๆ ยังตอกย้ำผมอยู่เสมอ... และทุกครั้งที่เจอกัน ก็ยิ่งทำให้ ผมรู้สึกแย่มากขึ้น เพื่อนๆผม ถ้าตอนนี้มีอะไรที่ผมต้องทำ เขาก็จะเอาไปทำให้หมด หลายคนบอกให้ทำใจ หลายคนบอกให้ลืม ผมรู้นะว่าเป็นแบบนี้ไม่ได้ แต่ก็... ยังเหมือนๆเดิม คืนนี้เนต กินเหล้าอยู่ที่หอ เขาคงยังเป็นห่วงผมมั้ง เลยไม่ออกไปเที่ยวหลายวันแล้ว เปิดเพลงไป ผมเองก็นั่งเป็นเพื่อนเขา เพรานอนไม่หลับเหมือนทุกๆคืน " ...วันนี้ไม่ออกไปเที่ยวเหรอ " ผมถามเนต " ไม่อ่ะ .. ช่วงนี้งบไม่ค่อยมี " " ... " " แล้วเป็นไงบ้าง " " ไม่รู้... ก็ดีกว่าวันนั้น " " อยากเล่าให้ฟังไหม " " อืม.. ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ไม่อยากให้มัน ตอกย้ำตัวเองอีก " " แล้วตอนนี้ ? " " ก็.. อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด " " นั่นสิ " ผมนั่งไปสักพัก เริ่มจะร้องไห้อีกแล้ว เนตคงเห็นเข้า เขยิบมานั่งข้างผม ดึงผมเข้าไปกอด " ทำไมเพื่อน กูน่าสงสารจังเลยเนี่ย " ไม่รู้ทำไม ผมร้องไห้ออกมา เรื่อยๆ ที่อดทนมาทุกวัน ไม่ให้ร้องไห้ ก็ออกมาหมดตอนนี้ นั่งอยู่ข้างๆผม จนสงบลงได้ " ขอโทษ.. แต่ก็ขอบคุณนะ " " เฮ้ย เรื่องแค่นี้เอง " การมีใครสักคนอยู่ข้างๆ มันดีกว่ามันแต่คิดอะไรคนเดียวจริงๆนะ ...... To Be Next  .... แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 51 17:36:30 จากคุณ : waven - [ 16 พ.ย. 51 17:35:45 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อารายกันนักหนาเนอะ จากคุณ : กริชครับผม - [ 16 พ.ย. 51 22:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โอ้วแม่เจ้า เหอทำใจ จำไว้อย่ารักใครหมดใจ เพราะมันเจ็บมากๆเลยน่ะ จากคุณ : Sakina - [ 17 พ.ย. 51 23:26:13 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เรื่องทั้งหมดเริ่มเพราะตี๋เข้ามาหา  มันจะจบลงง่ายๆเชียวเหรอคะ เวย์น่าจะตัดสินใจจะตัดหรือจะต่อความสัมพันธ์นี้นะ   (คิดว่าจะปล่อยตี๋ไปเพื่ออนาคตตี๋หรืออย่างไร) ถ้าในสภาพนี้ บอบช้ำทั้งสองคน ทำความเข้าใจและฝ่าฟันไปด้วยกันน่าจะดีกว่าค่ะ จากคุณ : จุดตานิด - [ 18 พ.ย. 51 07:16:17 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เนตเป็นเพื่อนที่น่ารักจังเลยนะครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 18 พ.ย. 51 09:20:03 ]