ในปีพุทธศักราช 2540 ตอนต้นปีช่างเป็นคืนวันที่แสนสับสนและว่นวายหัวใจของผมเสียจริงๆ ก็คนเพิ่งตกงานออกมาวิจัยฝุ่นอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนถึง 3 เดือนเต็มๆ แต่แล้ววันหนึ่งในเดือนมีนาคม 2540 เสียงกริ่งสวรรค์ดังกังวานขึ้นในบ้านอันแสนสุขของผม พี่หนุ่มที่เคารพส่งสำเนียงผ่านสายมาว่า นายจะมาสอนที่ โรงเรียนจิตรลดาไหม ตอนนี้เขาขาดครูสอนคอมพิวเตอร์อยู่ ตอนนั้นผมตรึกตรองอยู่ประมาณ 5 วินาที เรามันจบสาธิตจุฬาฯแล้วจะไปสออนที่จิตรลดามันจะเหมาะหรือ แต่หลังจาก 5 วินาทีนั้น ผมก็ตอบไปเลยว่า ไปครับ
จากนั้นผมก็เริ่มเตรียมตัวเก็บหลักฐานการทำงานก่อนหน้าไว้อย่างเต็มที่ ประมาณวันที่ 20 กว่าๆเมษายน 2540 ผมเข้ามาที่โรงเรียนจิตรลดา มาพบพี่หนุ่ม พี่หนุ่มและนำให้ผมรู้จักกับพี่อู๋ ลูกชายของคุณลุงดอกดิน ผมดีมากที่จะได้ร่วมงานกับผู้มีประสบการณ์เจ๋งๆขนาดนี้ แต่พอผมขึ้นไปพบท่านครูใหญ่ ท่านบอกว่าจริงๆแล้วทางฝ่ายมัธยมยังไม่มีตำแหน่งว่าง แต่ทางประถมยังขาดครูคอมพิวเตอร์อยู่สามารถสอนประถมได้ไหม ผมตอบไม่ลังเลเลยว่า ได้ครับ ทั้งๆที่ตอนเรียนวิชาสอนส่วนใหญ่ผมเรียนมาทางเด็กโตทั้งนั้น ซึ่ง ณ วันนั้นท่านผู้ช่วยวิชาการฝ่ายประถมก็อยู่ในห้องด้วย ผมเลยตามพี่ป้อม มาอยู่ที่ฝ่ายประถมโรงเรียนจิตรลดาตั้งแต่วันที่ 1 พฤษภาคม 2540
มาอยู่ที่ประถมครั้งแรกผมผมได้รับคำบอกจากพี่หนุ่มว่าทางประถมและมัธยมไม่ค่อยลงรอยกันให้ระวังตัวไว้บ้าง แต่ผมกลับเจอพี่ติ่งประธานนิสิตสมัยผมเรียนปริญญาตรีที่ฝ่ายประถม การทำงานเลยง่ายขึ้นเพราะผมเองเคยทำงานกับพี่เขามาก่อน พี่ติ่งเป็นคนเก่งมากพี่เขาสามารถจัดการแบ่งงานให้ลูกน้องทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ตอนนั้นหน้าที่หลักของผมคือการสอนวิชาคอมพิวเตอร์และดูแลรักษาเครื่อง ห้องคอมพิวเตอร์เราตอนนั้นมี 1 ห้อง เป็น PC ระบบปฏิบัตการ Windows 3.11 สิ่งที่ผมต้องทำตอนนั้นคือการ Upgrade เครื่อง 30 เครื่องให้เป็น Windows 95 ให้ทันใช้ในการเรียนการสอนตอนเปิดเทอม หนักเอาการครับถ้าไม่มีทีมที่กลมเกลียวกันผมคงป่วยแน่ๆ ทีมคอมฯตอนนั้นมี 13 คน แต่ละคนมาจากแต่ละหมวดวิชา สอนกันคนละ 30 กว่าคาบ เวลากินข้าวต้องใช้วิธีสลับกันไปกิน เพราะตอนนั้นทางฝ่ายประถมส่งเสริมให้ทุกหมวดวิชาใช้คอมพิวเตอร์เป็นสื่อการสอน พี่ติ่งเองต้องวางแผนการสอนหัวปูด พี่ตุ่ม พี่วุฒิ พี่ปิ ผม และอีกหลายคนต้องออกย่ำไปในห้างพันทิพย์เพื่อค้นหาโปรแกรมมาสอนเด็ก และด้วยการทำงานกับหลายๆส่วนงานจึงมีดำริห์ว่าพวกเราชาวคอมพิวเตอร์น่าจะมีวิทยุสื่อสารไว้ใช้ติดต่อกัน จึงเป็นที่มาของ ลดา15 ของผม
เรื่องราวของ ลดา15 ยังมีเรื่องอีกหลากหลายซึ่งผมจะนำมาเล่าแบบยัดเยียดให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ได้อ่านกันอีกครับ ในโอกาสต่อไป
แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 51 12:02:37