ความคิดเห็นที่ 1 รสชาติของชีวิตครับพี่ทิกิ อีกไม่นานก็ผ่านไป   --------------------------------- "น้ำไหลลงจากที่สูงลงที่ต่ำ  แต่คนก้าวจากที่ต่ำขึ้นที่สูง" และแน่นอน  หนทางไม่ได้ง่ายเหมือนเดินขึ้นดอยสุเทพ -------- แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 51 15:19:39 จากคุณ : เจิ้นเสี่ยวฟง - [ 19 พ.ย. 51 15:17:50 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ธุรกรรมในวันฝนโปรยอย่างนั้น ก็มีไม่มาก เช่น ไปจ่ายค่าไฟฟ้า ไปจ่ายค่า โทรศัพท์ ต่ออินเตอร์เน็ต  ไปจ่ายค่าโทรฯ มือถือ ไปแวะห้างฯ จ่ายของกินของใช้ ไปเร่ร่อนบนถนนสักพัก เพื่อจะกลับเข้าประตู ลุยน้ำผ่านน้ำ เพื่อเปิดประตูกระจกอัน ส่ง กลิ่นชื้นอับ  บรรยากาศน้ำท่วม อันเซาเซ็ง เข้าเรือน ถอดบู๊ตออก เดินฝ่ากลิ่น ขี้แมวในกระบะทรายอันฉุนกึ้ก มาจากชั้นบน ขึ้นบันไดมืด ๆ เจ้าเหมียวหนุ่มใหญ่สอง ตัวกำลัง โผล่หน้ามาต้อนรับระหว่างซี่ลูกกรงบันได  กับไอ้ตัวน้อยสามเดือน ซึ่งโผล่ มาดูเจ้านายคนที่จะให้ปลาทูคลุกข้าวแมวให้มันกิน ยามค่ำ คนซึ่งจะต้องช่วยงานอีกคน ยังนั่งขลุกหน้าเครื่องคอมพิวเตอร์ของเขา ในอีกห้อง     ฉันวางกระเป๋า ถุงของมากมาย ที่จับจ่ายมาไว้บนเก้าอี้ในห้องกลาง ความ มืดโรยตัวล้อมทั้งนอกบ้านและในบ้าน เอื้อมมือเปิดไฟให้สว่าง เจ้าแม่แมว นอนกก ลูกใหม่อีกสามตัวของมันอยู่ในช่องใต้เก้าอี้ มีแก้วน้ำและถ้วยกาแฟวางไว้บนโต๊ะกลมสำหรับกินอาหารกลางห้อง     ฉ้นเก็บมันออกไป เปิดประตูท้ายบ้านด้านบนทิศตะวันตก ออกไปสู่ ระเบียงหลัง ซึ่งมี อ่างล้างชามทำไว้ด้านนอก  วางถ้วยกาแฟ และแก้วน้ำ ลงในอ่าง  ฝนหยุดตก ไปแล้ว อากาศชื้น เย็นดีกว่าร้อน ก็ยังดี  เปิดประตูไม้ คาไว้ อย่างนั้น เดินกลับเข้า มา แล้วปิดประตูมุ้งลวด   เวลาอย่างนี้ ก็ต้อง ทำกิจกรรมของแม่บ้านประจำวันต่อ นั่นคือ  หยิบหม้อด้านในของหม้อหุงข้าวไฟฟ้า มาตักข้าวสาร สองชนิด คือ ข้าว หอมมะลิ และ ข้าวกล้องซ้อมมือ  ผสมกัน เดินกลับไปที่ระเบียงที่ อ่างล้างชามด้าน นอกอีกครั้ง เปิดน้ำจากก๊อก ใส่หม้อตามปริมาณ  เดินกลับมาที่หม้อไฟฟ้า วางหม้อ ชั้นใน ลงใน หม้อไฟฟ้าอีกครั้ง กดปุ่ม ... นั่นแหละ งานประจำยามเย็นที่ทำ ! คุณ : เจิ้นเสี่ยวฟง  คะ ขอบคุณที่มาแวะเยี่ยมกระทู้ค่ะ ขอบคุณในสุภาษิตดี ๆ ของคุณด้วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 51 16:10:49 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 19 พ.ย. 51 16:10:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ช่วงต้นเดือนตุลาคม เสมือนว่า ทุกปี หากสุขภาพไม่สู้ดี ฉันจะต้องป่วยเป็นหวัด แต่เดือนนี้ เชื้ออับ ๆ ของ รา ของ น้ำ มันคงแรง เพราะ มันไอโขลก ๆ มา กว่าสองสัปดาห์ เดือน ตุลาคม ของฉัน จึงมีแต่บรรยากาศน่าเซ็งเหลือเกิน   คนที่บ้านเขาว่า สงสัยฉัน เอาแต่ดูข่าวพันธมิตรประท้วงตีกันหน้าทำเนียบทุกคืนทุกวัน ไม่หลับไม่นอน เลยเป็นหวัด แต่ฉันบอกว่า เพราะฉันออกไปข้างนอกโดนฝนตอนส่งสรรพากร รายการ ภาษีหัก ณ ที่จ่าย มูลค่าเพิ่ม อะไร ช่วงก่อน ๗ ตุลาคม นั่นต่างหาก            ก่อนหน้านั้น มีน้องคนหนึ่งในอินเตอร์เน็ต สนใจอยากได้ น้ำหอมระเหยสมุนไพร ของฉัน ซึ่งทำมาปีก่อน ปีนี้จะทำใหม่  ฉันจึงไปซื้อส่วนผสมทั้งหลาย จากร้านแถวสี่แยก วัดตึก และแวะซื้อ ไพลสด จากเจ้าประจำซึ่งนำมาขาย แถว ๆ หน้ากระทรวงสาธารณสุข ทีละหลายกิโลมาด้วย ช่วงเวลานั้น จึงมีกิจกรรมหั่นไพลสดเป็นชิ้นเล็ก ๆ ใส่ขวดโหลสารพัดประดามี แล้วผสมเมนธอล พิมเสน การบูร ลงไป แต่เนื่องจากไพลสดปีนี้ สีอ่อนมากเพราะเป็นหน้า ฝน โทรศัพท์ถามท่านอาจารย์พระทองวัดศรีประวัติแล้ว ท่านบอกคงต้องใส่ไพลสองเท่า จากสูตรเดิม   พอดีเด็กที่นำไพลสดมา มีขมิ้นอ้อย ขมิ้นชันอีกด้วย  ฉันอ่านคุณสมบัติ สมุนไพรสองตัวนี้แล้ว ก็ ซื้อเพิ่มอย่างละสามกิโล นำมาผสมนิดหน่อยไม่มาก ชูสีให้เข้มขึ้น แถมได้คุณสมบัติเพื่อผิวพรรณเพิ่มอีก   แต่ละคืนของฉัน จึงมีแต่กลิ่นไพลสดหอมกรุ่นไป ทั่วบ้าน แต่บางคนเขาก็บอกว่า เหม็น     ฉันว่าหอมของฉันก็แล้วกัน ทำใส่ขวดเล็ก ๆ ไว้ได้กว่าสองขวดแล้ว ส่วนผสมก็หมดอีก จะเข้าไปจับจ่ายใน เมืองอย่างครั้งแรก ก็คงไม่ได้ เพราะต้องเดินทางผ่านพระรูปบ้าง ผ่านบางลำพูบ้างเส้นนั้น ไม่รู้เขาจะลุกขึ้นมาไล่ตีกัน ยิงกันวันไหน  จึง ตัดสินใจใช้ธุรกรรมผ่านอินเตอร์เน็ต หาเบอร์ โทรศัพท์ ร้านสาขาใกล้ ๆ มีแถวบางใหญ่ ไปรับส่วนผสมที่นั่น แล้ว สั่งของสดจากเด็กที่ นำมาส่งจาก มหาสารคาม เพิ่มอีก จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 19 พ.ย. 51 16:13:06 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ทำไปได้อีกชุด แต่ก็ยังไม่พอ               ช่วงกลางเดือนตุลาคม ไปลงเรียนวิชา น้ำมันมะพร้าวบริสุทธิ์ที่มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์ พอได้สูตรสบู่ ต่าง ๆ ที่อยากจะทำ ก็เลย เปลี่ยนสาขาไปซื้อที่ รังสิตทางเข้า หมู่บ้านเมืองเอก ไปแทน ช่วงนี้ น้ำก็ท่วมสลับกันอย่างนั้น ตัวฉันก็ยัง ไอโขลก ๆ เป็นไข้อยู่ แต่ปรากฏว่า คืนหนึ่งก็ นำน้ำหอมระเหยไพล ตัวเอง ทาคอ ทาอก ทาหลังเย็นเจี๊ยบ ยิ่งกว่าทาวิคส์หรือ ทาเมนโธลาตั้มตอนวัยรุ่นเสียอีก แล้วห่มผ้าหนา ๆ นอนหลับทั้งคืนตื่นสาย ๆ สักครั้ง มันไม่น่าเชื่อว่า ที่ไอโขลก ๆ นั้น มันหยุดทันที และ เพราะ ดื่มเครื่องดื่ม โสมเกาหลี  ผสม น้ำผึ้ง น้ำตาลแว่นจากปักษ์ใต้ ที่ซื้อมา ใหม่ ผสม กาแฟ ผสม โอวัลตินอะไร กับ ทำ ซุปหอมใหญ่ ใส่ มะเขือเทศ ใส่ มันฝรั่งทำเอง ทั้งหมด  ประกอบกัน ทำให้ หายไข้หวัดได้อย่างน่าอัศจรรย์ ฉันแพ้ยาแก้ไข้ แก้ปวด หมอฝรั่งทุกชนิด กินได้แต่ยาไทย ทำไงได้ !  เลยใช้วิธี ชาวบ้าน ๆ ของตัวเอง นี้ ฝ่าฟันอาการเจ็บป่วยของตัวเอง กลับมาแข็งแรงผ่านไข้หวัดขนาน ใหญ่นั้นได้ ฉันจึงยิ่งเชื่อมั่นในคุณสมบัติของน้ำหอมระเหยไพล ของตัวเองอย่างแรง  ตั้งหน้า ตั้งตาทำสมุนไพร ไพลสด แช่ส่วนผสมตามสูตรท่านอาจารย์พระทอง  โถใหญ่ อีกสองโถ ซึ่ง ไปซื้อโถใบใหญ่สวยงามนี้มาจาก ห้างแม็คโคร พร้อมอุปกรณ์ถ้วยชาม ไม้พายกวน ฯลฯ ช่วย ทำสบู่ อีกหลายอย่างซึ่งซื้อมาทั้งจาก ห้างแม็คโคร และ ห้าง เทสโก้โลตัส แถวบ้านด้วย ความที่ไม่ได้ จดเลยว่าไปซื้ออะไรกันมาเท่าไหร่ พอนำบิลมารวมกันปลายเดือน ตุลาคม ฉันก็ตาเหลือก แทบตกเก้าอี้กับยอดเงินที่จ่ายไปอย่างไม่ยับยั้งนั้น มีอาการงันงก ตกประหม่า ไปกับยอดเงินดังกล่าว จนหน้ามืด จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 19 พ.ย. 51 16:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แต่เอาเถอะ  ช่วงเวลาที่ผ่านไปเมื่อทำน้ำหอมระเหยสมุนไพร ของฉันเสร็จสิ้น ก็ถึงช่วงจะต้อง ทำสบู่ที่ไปเรียนมาได้อีกหลายยก  ใครผ่านบ้านฉันมา ก็คงจะเห็นแสงไฟ ดึก ๆ จากห้องทำงานของฉัน สว่างไสว เพราะ นั่งทำงานอดิเรกยิ่งนี้ทุกคืน ถ้ามีเวลา ได้สบู่หลายสิบก้อน ที่เคาะออกจากพิมพ์แล้ว ห่อพลาสติคแร็พ (Plastic Wrap) ซึ่งมีม้วนขนาดใหญ่ สมัยทำร้านของกระจุกกระจิก ณ ไนท์บาซาร์ ต้องห่อเพื่อให้มันทำการ Saponification ผสมสูตรของมันจนกว่า เชื้อโซดาไฟของมันจะหมดตัวลง สามารถใช้ได้ใน อีกสักเดือน ก็คือช่วงกลางเดือนพฤศจิกายน นี้นี่เอง ดังนั้น ฉันจึงถือว่า สิ่งที่จ่ายไป มันก็กลับคืนมาเป็นสิ่งที่ได้มากกว่าเสีย เพราะ ความรู้ที่ได้มา และ สิ่งที่ได้ทำไป ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ดี อย่างน้อยก็ทำให้การปริวิตกที่ ต้องนั่งเฝ้าเรือนไม้น้ำท่วมกลางเมืองอย่างนี้ หดหายไป  ทำให้หายป่วยหายไข้มี พลังแรง ในการทำงานทำการกลับคืนมา  ทำให้ชีวิตมีความหมาย มาก ๆ อีกด้วย และทำให้ฉันมี ความมั่นใจในตัวขึ้นมากว่าเดิม ว่า สองมือเรานี้ สร้างโลกอันมีคุณประโยชน์ได้  สิ่งที่กำลัง ทำไป เดี๋ยวก็จะได้ใช้เป็นของขวัญของชำร่วยให้ลูกค้า ผู้ใช้บริการงานออกแบบตกแต่งภาย ในจากห้าง ฯ ของเรา  และหากไป ยังวัดวาอารามใด ก็มักใช้เป็น ของถวายแก่พระสงฆ์องค์ เจ้าเหล่าผู้ปฏิบัติธรรมได้ด้วยเช่นกัน และ หาก มีบุญ อาจได้เป็นของจำหน่ายจ่ายแจกให้แก่ ผุ้ที่ต้องการของขวัญของชำร่วยอีกก็ได้   ช่วยที่ไปช้อปปิ้งครั้งแรกสี่แยกวัดตึกนั้น ก็ได้เดินเข้าไปทางสำเพ็งเยาวราช ซื้อ ผ้าเงินผ้าทองสำหรับเย็บถุงใส่ของชำร่วยมารวมแล้วหลายสิบเมตรด้วยกัน  ส่วนริบบิ้นเงิน ริบบิ้นทองนั้น ก็สั่งเด็กที่ไนท์บาซาร์ ซึ่งเขาทำโรงงานริบบิ้นมาหลายกล่องสักสองเดือนก่อน ตอนเข้าไปแวะเยี่ยมเพื่อนที่เปิดร้านตรงข้ามกับเรา มาแล้ว เรื่องอุปกรณ์เสริมเหล่านี้จึงไม่ห่วง อะไร ยังขาดอีกอย่างคือ ชื่อเสียงเรียงนาม สิ่งที่เราทำไปนี้ ที่จะให้ผู้รับไปจากมือเราเขาดูมัน ดีงาม อีกทั้งขวด ภาชนะบรรจุ จะทำง่าย ๆ อย่างที่ซื้อมาตั้งสองสามร้อยขวดจาก ร้านศรีสำอางค์ วัดตึก ก็ไม่ไหว  ถึงจะไปซื้อมาใหม่ จาก ฮงฮวด อีกรอบ ก็ยังดูมันบ้านน้อก บ้านนอกอย่างไร พิกลอยู่                    แต่ เทวดา ท่าจะลองใจเราว่าเราจะงกเงินหรือไม่ จึงส่งนางมาร แหะ แหะ มา ลองใจในต้นเดือนพฤศจิกา นี้เลย ! จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 19 พ.ย. 51 16:28:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอเวลาค่ำ  ๆ จะมาต่อนะคะ ตอนนี้ ต้องกลายร่างเป็นนางแจ๋ว หุงข้าวหุงปลา ก่อนละค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 19 พ.ย. 51 16:29:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มันก็อยู่ที่ว่า จะทำ หรือ ไม่ทำ สินะครับ รออ่านต่ิอครับ จากคุณ : garnet19th - [ 19 พ.ย. 51 17:39:23 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สู้ๆ ค่ะ สำเร็ขเสร็จสิ้น ใส่ถุงเรียบร้อย เอารูปมาลงนะคะ :) จากคุณ : scottie - [ 19 พ.ย. 51 22:23:31 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มารายงานตัวอ่าน และรอดูรูปด้วยคนค่ะ :) จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 20 พ.ย. 51 00:19:00 ]

ความคิดเห็นที่ 10 วันที่ ๑ พฤศจิกายน ที่ผ่านไป เป็นวันที่ฉันจะต้องไปเรียนวิชาทำสบู่ใส สบู่มะขามน้ำผึ้ง ใยบวบ นมแพะ อะไรพวกนี้ ที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์อีก     แต่ในระหว่างนั้น อาจมีสิ่งประลอง ความอดทนในชีวิตหลายขนาน   ที่อาจทำให้เกิดโทโส โมโห โกรธาอยู่บ่อย ๆ ล้วนแต่เป็นเรื่อง เนื่องมาแต่ปีเก่าปีก่อนอยู่หลายอย่าง  และ ในช่วงเวลาสามสี่เดือนก่อนหน้านั้น  เพื่อนคนหนึ่ง ของคุณหุ้นส่วน ก็ติดต่อเขามา ว่าอยากคุยกับฉันเรื่อง การทำงาน Event ก็คือการจัดงานพิเศษ บริการลูกค้าที่อยากจัดงานเลี้ยงรับรอง ต้อนรับ งานกิจกรรมอื่น ๆ   เวลาที่ผ่านไป ฉันเสียเวลาวิ่งรถไปหาเธอ ให้คำปรึกษากับเธอ เป็นอันมาก เกินบรรยาย แต่ก็ไม่เห็นว่าจะคืบหน้าไปแค่ไหน   เพราะเธอเป็นคนทำงานประเภท One Woman Show  ไปเสีย ทุกอย่าง ทำคนเดียว คิดคนเดียว  วิ่งไปโน่นมานี่คนเดียว นับว่าเก่ง แต่บริวารของเธอ ล้วนแต่มี ปัญหาตลอดเวลา ไม่เห็นจะมีอยู่กับเธอยืดสักคน  อยู่ไปอยู่ไป ก็ออกกันหมด จะว่าเธอไม่มีเงินจ้าง ก็คงไม่ใช่ เห็นเธอมีงานเข้ามากมาย และ ได้เงินรายเดือนก็นับเป็นแสน ๆ บาท  ฉันก็ไม่สามารถ ตอบปัญหาข้อสงสัยที่มีต่อเธอได้ว่า มันวิบากอะไรของเธอบริวารของเธอจึงไม่อยู่ยืดสักคน แต่ในระยะเวลานั้น สัมผัสได้ว่า เธอไม่มีใครช่วย และ เธอก็มัก วิจารณ์วิจัย คนร่วมงาน คนอื่น ที่ยังมีอยู่บ้าง กำลังจะออกไปบ้างให้ฟังเรื่อย ๆ แต่เธอ ก็ยังไม่ตัดสินใจว่า ค่าตัวที่ควรให้ฉัน นั้นควรจะสักเท่าไหร่ ทั้ง ๆ ที่เสียเวลาให้เธอไปนับกว่าสองเดือนเข้าไปแล้ว  สัปดาห์ละ หนสองหน เข้าไป เป็นที่ปรึกษาไม่ได้รับเงินค่าที่ปรึกษา ก็นับว่า ตลกร้ายสำหรับฉัน พูดกันอย่างไม่เกรงใจก็ แล้วว่า อย่างน้อยก็ควรให้ค่ารถค่าน้ำมันบ้าง เธอคิดมาเองดีกว่า หากให้ฉันคิดมันคงไม่เหมาะไม่ ควร แต่อย่างน้อย การปรึกษากันเรื่อง หากจัดงานอย่างแต่งงาน งานเลี้ยงวันเกิด งานศพ ฯลฯ ก็น่าจะมีเรื่องของชำร่วย ฉันพอมีฝีมือเรื่องการทำพวกนี้ น่าจะทำรายได้ให้แก่ตัวเองบ้าง แต่ เธอ ก็ดูเหมือนจะ รู้จักพวกทำของชำร่วยไปเสียทุกอย่าง   และ ทุกสิ่งที่ฉันทำไปให้เธอดู เธอก็ มักจะดูแคลนอยู่บ่อย ๆ ว่า ใช้ไม่ได้ ไม่สวย ไม่ชำนาญการ ฯลฯ  และ แนะนำให้ฉันไปหาที่ทำสบู่ เหลว หาขวด เล็ก ๆ บรรจุถุงของชำร่วยไปให้เธอดูบ้าง นั่นจึงเป็นแรงกระตุ้นอย่างหนึ่งซึ่งทำให้ฉันไปเรียนวิชาการทำสบู่ อย่างนั้น ทว่า ที่ผ่านมา เธอฉลาดมาก และ ฉลาดเกินกว่าที่ฉันจะคิด เธอเอาความล้มเหลว หรือ ความไม่ชำนาญของฉัน ที่ยังผลิตไม่เสร็จ ทำไม่ทันการ และ ยังไม่ได้หาตลาดนั้นมาเป็น ตัวล่อ ที่น่าสนใจทีเดียว จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 20 พ.ย. 51 01:29:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 วันเสาร์ที่ ๑ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๑ เมื่อฉันกำลังเรียนทำสบู่ใสหลายอย่างอยู่นั้น เธอก็ โทรศัพท์เรียกมา แต่ฉันไม่ได้รับ ก็เพราะไม่ได้นำโทรศัพท์ติดตัวไปนั่นเอง จนค่ำกลับไปบ้าน เปิดดูโทรศัพท์ที่เรียกเข้า ก็เห็นชื่อเธอ คืนนั้น ฉันลงมือทำสบู่ใสที่เรียนมาจนเกือบเช้าวันอาทิตย์ จึงได้โทรศัพท์ไปหาเธอ ตอนสาย  ขออนุญาตเรียกเธอว่า คุณ ตอ ก็แล้วกัน ตามประสาคนมีชั้นเชิงพูดเก่งอย่างชั้นครูนั้น คุณตอ เธอตะล่อมถามว่า ตอนนี้ฉัน ทำอะไรบ้าง  ฉันก็ตอบว่า ปกติ ทุกวันที่ ๗ และ วันที่ ๑๕ ของเดือน ก็คือ จัดการเรื่องการส่ง เอกสารสรรพากร    นอกนั้นก็ว่างมาก  กำลังไปลงสมัครเรียนแพทย์แผนไทย เริ่มด้วยเภสัชไทย แถว ๆ กระทรวงสาธารณะสุข ฯ อยู่ และ ตอนนี้ก็เรียนทำสบู่ไปแล้ว  ทำ น้ำหอมระเหยสมุนไพร ไว้สำหรับเป็นของขวัญของชำร่วยปลายปีไปแล้วพอสมควร ...บทบาทในสายตาของเธอ ฉัน คงดูเป็นแม่บ้านชนบทแก่ ๆ สักคนที่ใช้เวลาทำอะไรเมื่ออยู่บ้านไปวัน ๆ ไม่มีรายได้แพง ๆ อย่าง ผู้หญิงทำงานทั่วไป !! เธอเคยคุยกับฉันบ่อย ๆ จนรู้ว่า กลางเดือน ฉันยังมีหน้าที่ไปดูแลคุณแม่ซึ่งมีอาการ โรคคนแก่หลงลืมไม่รู้เรื่อง แทนเด็กที่ดูแลซึ่งจะกลับบ้านไปหาครอบครัวเขา แต่ เดือนตุลาที่ผ่าน มา ฉันเป็นหวัด ไม่อยากนำเชื้อหวัดไปปล่อยให้คุณแม่ติดเชื้อ จึงไม่ได้ไปดูแล แต่เดือนนี้คงจะไป ตามเวร ที่พี่ชาย น้องชาย ได้ขอตัวฉันไว้ ...ถึงตอนนี้สิ่งที่ฉันพูดออกไป มันเป็น "ระดับชนชั้นล่าง" เข้าล็อกเธอพอดีละมัง ฉันมาหวนคิดถึง สถานะภาพ ที่ฉันควรจะเป็น คือ น่าจะ 'เอาเงินฟาดหัว' จ้างใครก็ได้ ไปดูแลคุณแม่แทน  แต่ความ 'กตัญญู' ทำให้คิดว่า ไปดูเองแทนจะดีกว่า .. ตรงนี้เป็นอีกจุดหนึ่ง ที่ฉันเป็นแค่ 'คนดูแลคนแก่'  รับเงินค่าน้ำมันรถจากพี่ชาย ซึ่งอาจให้มาบ้าง ไปแล้ว !! ครั้นมาถึงเรื่อง ทำของชำร่วยของฉัน คุณ ตอ  เธอก็ถามว่า "ทิกิ หาตลาดได้หรือยัง ? " ฉันก็ตอบเธอโดยซื่อ อีกว่า  ฉันพอมีตลาดที่ติดต่อไว้อยู่บ้าง  พอมีร้านเพื่อนฝูงใน ไนท์บาซาร์อยู่บ้าง พอมีร้านญาติ และ มีญาติบางคน ในบางมหาวิทยาลัยในเมืองที่พอจะช่วย ฉันได้บ้าง คุณ ตอ เธอ ทำสุ้มเสียง (อันฉลาดมาก ) อย่างเห็นใจฉันเต็มทีว่า " ทำอย่างนี้ ก็แย่ละซี ต้องทำออกมาเยอะแยะไปหมด หมดเงินลงทุนไปมากมาย ละซีท่า ? " เข้าล็อคเธอเป๊ะ เลย เพราะฉันก็ยอมรับโดยดุษณีว่า  ตนเองได้จ่ายเงินไปเป็นหมื่น ๆ บาทเพื่อซื้อข้าวของเครื่องใช้ลงทุนทั้งหลายไปแล้ว   คราวนี้ เธอก็ 'ชี้จุดด้อย จุดอ่อน'  หากเป็นเชิงชั้นที่คว่ำวิถีวิชีวิต การตลาดการผลิต ของเราไปราวสายฟ้าฟาด ว่า " แถมยังต้องหาที่เก็บที่สต๊อคอีกเยอะแยะ  แล้วจะมีที่ทางเก็บสินค้าหรือ ยังขายไม่ได้ ยังไม่มีตลาดเลย โอย มาทำงานกับตอ ดีกว่ามังคะ ...ไม่ต้องลงทุน ไม่ต้องเสียที่ทาง ไม่ต้อง สต๊อคของนะ มาลองเป็นผู้ช่วย มาเป็นเลขา ตอดีกว่ามังคะ ...นี่ตอไม่ได้ตั้งใจจะชวนทิกินะคะ แต่ฟังทิกิพูดเรื่อง ลงทุนทำอะไร ต่อมิอะไร อนาคตคงไม่รุ่ง ตอเลยตัดสินใจชวนเลยค่ะ " ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 51 01:30:45 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 20 พ.ย. 51 01:29:35 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ฉันคงซื่อบื้อไปนานพอสมควร เพราะโลกในความฝันของฉันมันค่อย ๆ พัง ลง ทะลาย ลงตรงหน้าด้วยถ้อยคำไม่กี่ประโยคของเธอ   แล้วเธอ  ก็ โอบล้อมลูกแกะน้อยอย่างฉันไว้ด้วยการ เสนอว่า คนอย่างฉันตีราคาค่าตัวสูงไปหน่อย  น่าจะลดราคาค่าตัวลงบ้าง เธอเองก็มีงบแค่เท่าที่ คนงานเก่าของเธอ ที่ออกไป แค่วันละ 350 บาท  เท่านั้น  ถือเสียว่าบ้านอยู่ไม่ไกลกันเป็นค่ารถ ค่าน้ำมัน จะดีไหม แต่ ฉันน่าจะพิจารณาดูว่า อาจจะมีลู่ทาง ทำงาน ทำของชำร่วยให้ลูกค้าของ เธอ เช่น มิสเตอร์ อะไร ที่ฉันจำชื่อไม่ได้ เคยปรึกษาจะให้จัดงานแต่งงานไม่มีเวลาเลือกของ ชำร่วย ต่อไป ฉันอาจจะได้ลูกค้าจากเธอ โดยเธอจะไม่มาคิดเงินกับฉันเลย  ..ฯลฯ              หากฉันคิดว่า น่าจะลองทำดู ก็มาคุยกับเธอ เริ่มทำกันเลย .. ฉันได้ยิน ราคาที่เธอเสนอมาแล้ว อยากหัวเราะให้ฟันหักไปสามสิบสองซี่เลย  เมื่อเริ่ม งานบริษัท โฆษณา สามสิบปีที่แล้ว ฉันยังได้ ค่า ฟรีแล้นซ์ ของเด็กฝึกใหม่ วันละ ๓๗๕บาท ซึ่ง ในวันนั้น ทองมันบาทละ สี่ห้าพันอยู่เท่านั้นเอง และ ค่าน้ำมันยังลิตรละ ไม่กี่บาทอยู่เลย ! ค่าตัวสุดท้ายในการทำงานของฉัน หากจำไม่ผิด ต่อเดือนหารด้วย ๒๒ วันทำงาน มันอยู่ที่วันละ ๒,๕๐๐ บาท สองพันห้าร้อยบาทนะท่าน !! แต่หากคิดในแง่บวก ข้อเสนอวันละ ๓๕๐ บาทของเธอ.... คิดว่าค่าน้ำมันรถไปกลับวันหนึ่งคงสักร้อยกว่าบาท ฉันยังอาจเหลือไว้เป็นค่าลงทุน ทำของชำร่วยของตัวเองอีกก็ได้ พอปิ๊งไอเดียนี้ ฉันก็ ตอบกลับไปว่า เธอน่าจะให้เพิ่มอีกสักร้อยได้ไหม เป็นสัก ๔๕๐ บาทนะ คุณตอเธอก็ตอบประมาณว่า แล้วจะลองพิจารณาดู ตอนนั้นเธอจะต้องออกจาก บ้านต้องไปแล้วละ  เธอก็วางหูไป หลังจากที่วิเคราะห์ตัวเองอยู่เกือบทั้งวัน ฉันก็มองอะไรทะลุอนาคต ไปยัง ภาพธูรกิจ และ โอกาสที่มัน(อาจ)เกิด ในอนาคต อย่างน้อย ฉ้นน่าจะได้เรียนรู้ว่าเธอทำธุรกิจอย่างไร จึง อยู่บ้านและ  มีตลาดงานแสดงดนตรีของเธอได้อย่างนี้ สามสิบปีของเธอที่ผ่านมา เธอยืนหยัด มาได้อย่างไร ทั้งที่ คนงานก็ไม่ค่อยมี ทำอยู่คนเดียว รับโทรศัพท์ พูดโทรศัพท์ ทั้งวัน ? เป็น เรื่องที่น่าศึกษา น่าคิด   พอค่ำ ๆ ฉันก็โทรศัพท์ ไปหาเธอว่า ฉันคิดว่า พรุ่งนี้ คือวันจันทร์ ฉันจะไปเริ่มทำ งานกับเธอละนะ  แต่เธอโปรดทราบว่า ทุกวันที่ ๗ และ วันที่ ๑๕ ฉันมีภาระกับการส่งเอกสาร สรรพากร และ วันเสาร์อาทิตย์ ช่วงนี้อาจพอว่าง แต่ ตั้งแต่เดือนมกราคม ปีหน้า จะไม่ว่างเพราะ ว่าสมัครจะไปลงเรียนวิชาเภสัชกรรมไทย ทุกเสาร์อาทิตย์ ละ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 20 พ.ย. 51 01:31:47 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณ : garnet19th  คะ  ทำ  งานอดิเรก หรือ งานรับเหมาตกแต่งล่ะคะ ?     เรื่องงานรับเหมาที่เราไม่ทำ เพราะทำไปก็ขาดทุนป่นปี้ค่ะ เพราะคนหางาน มาให้ ขอฟันค่าคอม 10 % ค่ะ  แล้ว ต้นทุนการเสนอราคาจากช่างก็เกินสองล้าน ไปเยอะแล้วค่ะ  ไหนจะค่าเดินทาง กรุงเทพฯ พัทยา ค่าภาษี ฯลฯ กว่าจะเสร็จ ทำแล้วเป็นนี้ เลยไม่ทำค่ะ      ส่วนเรื่องงานอดิเรก เริ่มทำไปแล้วค่ะ และ ...ช่วงนั้น กำลังพิจารณาว่าจะ ทำตัวใหม่คือ สบู่แค่ไหน อยุ่ค่ะ ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ คุณ : scottie คะ ขอบคุณในกำลังใจค่ะ แต่ตอนนี้อ่านเรื่องมารผจญต่อไปก่อน นะคะ  แล้วจะนำรุป ถ้าทำเสร็จสิ้นแล้วมาให้ชมนะคะ คุณ : ปิยะรักษ์  คะ ชอบคุณมากค่ะ รออีกนิดนะคะ ตอนนี้ ขอลงแค่นี้ก่อน ยุงกัดเจ็บจังค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 20 พ.ย. 51 01:36:06 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ชอบอ่านเวลาที่คุณทิกิเขียนเรื่องเกี่ยวกับชีวิตจริงค่ะ นอกจากอ่านเพลินแล้วยังแฝงแง่คิดหลายๆอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วยให้เห็นว่าการสู้ชีวิตนี่เป็นยังไง รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 20 พ.ย. 51 07:03:56 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เช้าวันจันทร์ที่ ๓ พฤศจิกายน  ที่จริงฉันควรจะไปแต่เช้า สัก ๘ โมง ถึง ๙ โมงเช้า แต่ฉันกลับเลือกจัดการอะไรต่ออะไรในเรือนไม้นี้ให้เสร็จสรรพก่อน แล้วออกไปสักเกือบสิบโมง แทน ทันทีที่วางกระเป๋าลง เมื่อเข้าไปที่บ้าน หรือ สำนักงานของคุณ ตอ เธอนั้น เธอแสดง อาการหน้าเคร่งอย่างไม่ค่อยพอใจ และ พูดทำนองว่า เช้าวันจันทร์จะยุ่งมาก และ ทุกเช้าก็ยุ่งมาก แล้วก็เริ่มสั่งงาานปลีกย่อยลำดับหนึ่งของเธอทันที เริ่ม จากให้ เขียน ใบเงินสดเข้าบัญชี ให้แก่ นักร้อง นักดนตรีในสังกัดเล่นดนตรี ตามงานเลี้ยงของเธอ  เธอให้ฉัน เขียนตัวเลขบัญชีในกระดาษแข็งแผ่นใหม่แทนแผ่นเดิม ของเธอก่อน  ฉันเริ่มลอกมาเรื่อย ๆ ตามที่เธอต้องการ จากนั้น เธอก็ ส่งสมุดจดให้อีกเล่มว่า นั่นเป็นสมุดรับโทรศัพท์เวลาเข้าและให้จด ทุกอย่างลง ขอให้ฉันช่วยเขียนข้างหน้าปกให้ทีว่า เป็น สมุดอะไร ปีอะไร ด้วย ที่ลบหมึก ? แทนสีขาวทั่วไป เห็นเธอทำสีหน้า ว่าฉันเขียนตัวหนังสือหน้าสมุดเล่มนั้น ได้สวยแค่นั้นละหรือ ? ฉันเริ่มรู้สึกว่า เธอกำลังจะให้ฉันมาเป็น นักวาดปกสมุดบันทึกโทรศัพท์ และ ทำไม่ได้ดีเท่าที่ เธอต้องการด้วย เช้านี้ ตอนเข้ามาในซอยที่จะเข้าบ้านหรือสำนักงานของเธอนั้น ฉันแวะซื้อ ข้าว หมูแดงหมูกรอบมาสองกล่อง เพื่อตัวเองหนึ่งกล่อง และ เผื่อให้เธอหนึ่งกล่อง คุณตอ เธอคว้าข้าวไปหนึ่งกล่อง ถามฉันว่า ฉันกินอาหารเช้ามากี่โมง ฉันบอกว่า เก้าโมง เธอบอกว่า หิวจัดอยู่ โชคดีที่ฉันนำข้าวมา เธอขอรับประทานอาหารก่อนละ ฉันก็รู้สึกเห็นใจที่ว่าที่'เจ้านาย' ของฉัน  ทำงานยุ่งแต่เช้าจนลืมกินข้าวกินปลา และก็ดีใจที่ กล่องข้าวของเรา มีคุณค่า เธอให้ ใบเข้าบัญชีธนาคารมาปึกหนึ่ง เพื่อให้ฉันลอกรายการเงินที่จะต้องเข้าบัญชี ให้โดยด่วน และสั่งเสียงเข้ม ๆ ว่า นี่คือหน้าที่ของฉันที่จะต้องนำเงินเข้าบ้ญชีให้นักร้องนักดนตรี ทุกเช้าวันจันทร์ จะต้องมาแต่เช้า ๆ ทำหน้าที่นี้ โดยให้ เจ้าหนุ่มชาวกะเหรี่ยงพม่าที่อยู่ทำทุก อย่างที่เธอสั่งนั้น นำเงินเข้าบัญชีธนาคารก่อนสิบโมงเช้า รวมทั้ง เช็คลูกค้าที่ได้รับมาด้วย จากนั้น เธอก็เริ่มให้ฉันเสียเวลาเขียน แล้ว ลบอะไรหลายอย่าง จากนั้นก็สั่งให้ไป นำสมุดบัญชีเงินสดของเธอที่ลูกน้องคนเก่าซึ่งลาออกไปไม่ยอมกลับมาทำ ทำไว้ให้เป็นปี ๆ มาแล้ว   แล้วเธอก็บอกให้ฉันไปหยิบเล่มเก่าก่อนหน้าอีกที่หนึ่งมาเขียนให้เหมือน ? ฉันกำลังเริ่มมึนกับ รายได้นักร้องนักดนตรี รวมทั้ง ค่าคอมมิชชั่นของสถานแสดง ดนตรีทั้งหลายที่เธอต้องจ่ายไม่เท่ากันอยู่  ตอนนั้น ยังจำชื่อไม่ได้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นนักร้อง ใครเป็นนักดนตรี ใครเล่น อีเลคโทน ใครเล่นทริโอ ฯลฯ  เธอก็ สั่งให้ เปิดไปเปิดมาสมุดค่าตัว นักร้องนักดนตรี ซึ่งเธอจะโน้ตเอาไว้ เต็มสมุดเป็นแต่ละช่อง  พอฉันมืนกับระบบการบันทึก ที่ไม่ได้ลง หลัง 'หมายเหตุ'  ว่า รับ หรือ จ่าย  เธอก็เริ่มแสดงอาการกราดเกรี้ยวหนักขึ้นทุกที จนฉันเริ่มตกใจ กับภาพที่เห็นว่านี่หรือคือ ผู้หญิงคนที่ฉันเคยเห็นว่าเธอเก่ง และ เธอหวานสนิท ที่แท้เธอไม่ได้หวาน ซ้ำทุกคำยัง เย้ยหยันและ ดูแคลนฉันมากขึ้นทีละน้อย เธอสั่งให้ฉันดู แฟ้มเรื่องต้องจ่ายที่อยู่บนโต๊ะ และแสดงสีหน้า รวมถ้อยคำ ตำหนิ ติเตียนด้วย ว่า  นี่คือหน้าที่ของฉันที่จะต้องรู้ว่าเช้านี้ วันนี้ จะต้องจ่ายอะไร จะต้องทำใบเบิก บัญชีให้ด้วย และ ต้องให้ เจ้าหนุ่มกะเหรี่ยงคนนั้นไปจัดการจ่าย หรือ บิลค่าโทรศัพท์ที่วางอยู่ ( ซึ่งมันระบุวันถึงกำหนดจ่าย 12 พฤศจิกายน 51- อีกตั้ง 9 วัน !! ) นั้น เป็นหน้าที่ของฉันที่จะต้องนำไปจ่ายให้เธอ ก็พูดกันเรื่อง ไปจ่ายที่ร้าน สะดวกซื้อ  หรือจะนำเข้าบัญชีธนาคารใกล้บ้านอะไรจะถูกกว่ากัน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 20 พ.ย. 51 15:24:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แต่ท่าทางเธอคงไม่รู้ตัวหรอกว่ากำลังทำอะไรออกไป...เธอยังคงสั่งให้ฉันเดินไป เดินมา หยิบบัญชีเล่มใหญ่ ๆ หลายบัญชี ออกมา และ สั่งให้เขียนใบส่งโทรสาร และ นำใบรับ โทรสารมาอีก   เมื่อฉัน(พยายาม) เขียนในช่องส่งโทรสาร ถ้อยคำยืนยันว่า ผู้สั่งงานมาจะได้ รับการแสดงดนตรี มีนักร้องหรือไม่ ในห้องอะไร วันที่เท่าไหร่ ราคาเท่าไหร่ มันก็ไปลงเอาที่ลายมืออีก เธอเริ่มตำหนิติเตียนว่า ลายมือเขียนของฉันไม่ให้เกียรติ ผู้อ่าน ....มันตรงบ้าง เล่นหางบ้าง ฯลฯ เธอยังคงบ่นทำนองนี้อีก และฉันก็กำลังดำน้ำว่า คนที่ฉันกำลังเขียน ยืนยันการแสดงดนตรีให้รับทราบนั้น หมายถึงอะไร ที่ไหน เมื่อไหร่ ใครแสดง ราคาเท่าไหร่ ครั้นเมื่อย้อนถึงว่า ค่าตัวคนงานในช่องคนงาน เธอก็ เรียก เจ้าหนุ่มกะเหรี่ยงนั่นมา ให้ดู บัญชีว่า ค่าแรง ห้าพันกว่าบาทของนายเดือนที่ผ่านมานั้น ...ถูกหักไปสองพันกว่าบาท เพราะ เจ้าหนุ่มนั้นถูกตำรวจไล่จับ ฐานเป็นกะเหรี่ยงไม่มีใบอนุญาตทำงานและเดินพล่านข้าม เขต....แล้วเธอก็หันมาอธิบายให้ทราบว่า นี่คือสาเหตุที่ไม่ได้ให้เจ้าหนุ่มนี่ไปจ่ายเงินที่ห้าง ฝั่งถนนตรงกันข้าม ...นั่นหมายความว่า ฉันจะต้องรับผิดชอบในการนำบิลนั้นของเธอไปจ่าย ด้วย ! และอีกหลายหน้าที่ ที่เธอยัดเยียดให้ฉันต้องรู้ต้องทำให้ได้ในแค่วันนั้น แล้วจู่ ๆ เธอ ก็ วิจารณ์ว่า "ทิกิ คุณนี่ทำให้ตอหัวเสียมากนะคะ  เขียนบัญชีไม่เป็นเลยค่ะ ทำอะไรผิดพลาดหมด แฟกซ์นี้ ก็เขียนหนังสือไม่เหมือนกัน หลายอารมณ์  เราไม่ให้เกียรติเขา เขาก็ไม่ให้เกียรติเรา นะ   " ฉันพยายามอธิบายเธอว่า ปกติ ฉันเขียนตัวเอน และ เขียนตัวเล็ก ๆ บันทึกของฉัน จะซ้อนบันทัดกันด้วยเพื่อจดทุกอย่างไว้ในสมุด  การพยายามเขียนตัวตรง จึงทำให้ตัวอักษร มันตลก ไม่เท่ากัน  ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ให้เกียรติผู้รับ ส่วนบัญชีของเธอ ที่ฉันเห็น ...มันไม่มียอดยกมา และ ไม่มียอดยกไปไม่มียอดรวม รายวัน ทำให้ฉันงงอยู่ และ น่าจะลงรายการที่ไม่อัพเดทเลยหลายรายการ เธออึ้งไปนิด แต่ ก็ ยัง จิก และ ยิง คำวิจารณ์แรง ๆ ใส่ฉันขึ้นมาอีก ขณะหนึ่งที่เธออารมณ์หลุดเพราะหัวเสียกับฉันนั้นเธอหลุดออกมาว่า "เขียนผิด แก้อยู่ได้ ไม่ต้องลบแล้ว น้ำยาลบหมีกนี่มันก็แพง ! " เวลาเธอให้เขียนรายการการเงิน ฉันคิดเสร็จ บวกเครื่องบวกเลขของเธอและกำลัง เขียนโน้ตไว้ในเศษกระดาษ จู่ ๆ คุณตอเธอก็ เอื้อมมือมาคว้ากระดาษแผ่นนั้นขยำทิ้ง "จดทำไม เขียนทำไม คุณมันนักเขียนเขียนไปหมดทุกอย่าง " อืมม์ หากไม่จด ไม่บันทึกตัวเลขบัญชี ด้วยดินสอก่อน ต่อมา เราจะบวกอีกครั้งจะ ต่างหรือเหมือนเดิม ก็เช็คได้ แต่การข้ามมือมากระชากกระดาษโน้ต ขยำทิ้งต่อหน้านี่....มัน ช่าง...? ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 20 พ.ย. 51 15:27:51 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ความตึงเครียดเกิดขึ้นมาเป็นลำดับ โดยเฉพาะการวิจารณ์แรง ๆ ต่อหน้าโดยไม่ สนใจว่าฉันจะรู้สึกอะไร   เธอยังคง บ่นว่า ฉันไม่เข้าใจอะไรเลย สิ่งที่เธอชี้ให้ดู พูดมาไม่เข้าหู ไม่อยู่ในหัว  เป็นการน่าเสียดายความรู้สึกของเธอที่คิดว่าฉันจะเก่งบัญชีมากกว่านี้   ฉันก็พยายามจะบอกเธอว่า   ระบบบัญชีเงินสด เงินในธนาคาร รับจ่ายอะไรของ เธอ เป็นสิ่งที่ฉันกำลังเรียนรู้ แต่ระบบของฉันมัน เกี่ยวเนื่องกับใบเสร็จทุกใบที่ต้องใช้กับ ระบบภาษีมูลค่าเพิ่ม...ความสำคัญของการเก็บเอกสารการเงินต่างกัน..ในขณะที่เธอ ใช้คำพูดและท่าทีให้เห็นว่า จดแล้วก็พอ ทิ้งบิลไปได้เลย แต่ระบบของฉันต้องเก็บไว้ และให้ความสำคัญกับใบเสร็จที่มี ภาษีมูลค่าเพิ่มมากกว่าค่าใช้จ่ายทั่วไป เธอเริ่มย้อนด้วยคำถากถางและ เย้ยเยาะหลายประโยค ทำนองว่า บัญชีของเธอ มันบัญชี ป.๔ แต่ฉันยังคงมองเธอตรง ๆ ด้วยการบอกว่า เราอยู่คนละระบบ ของเธอ ต้อง การแค่รู้ว่ารับอะไรจ่ายอะไรไปบ้างแต่ละวัน ไป ๆ มา ๆ ฉันจึงลงบัญชีเดือนใหม่ให้เธอ ตามที่เธอต้องการ แม้นว่าจะเขียนด้วย ดินสอก่อนเพื่อกันผิดพลาด  เธอก็กลับมาว่า ทำไมไม่ลงหมึกเลยล่ะ ? เมื่อเสียงโทรศัพท์เข้ามาช่วงสาย กลางวัน ฉันรับและถามว่าโทร ฯ มาจากไหน เขาก็จะพูดกันอย่างไว้ตัวว่า ต้องการพูดกับคุณตอ   ฉันก็จะเดินไปเรียกเธอให้มารับโทรศัพท์ เธอก็ต่อว่า อีกว่า รับแทนไม่ได้หรือไร ? แค่นี้ก็ต้องเรียกเธอ ทำไมไม่รู้จักบอกว่าเธอไม่ว่าง ติดสายอยู่ ฯลฯ ล่ะ   ตอนนั้นฉันฟังแล้วก็งงเป็นคำรบสิบเท่าไหร่แล้วมิทราบ  เธอก็บอกว่า ต่อไป หากเธอยุ่งอยู่ ก็พูดแทนไป สมุดรับโทรศัพท์ก็มีแล้ว ก็จดไว้แล้วกัน ! ครั้น บ่าย ๆ มีสายจาก ว่าที่ลูกค้า ซึ่ง ทางโรงแรมโรงแรมหนึ่ง ส่งมาให้เธอโทรฯเ ข้ามา เธอพูดด้วยแบบไม่ค่อยให้ความรู้อะไรเท่าไหร่ ทำท่ารำคาญด้วย เป็นว่าที่ลูกค้าซึ่งในนามบริษัท ฯ อะไรแห่งหนึ่ง (สมมุติให้ชื่อว่า ลูกค้า A แล้วกัน ) ต้องการจัดงานปลายปีเดือนธันวาคม ช่วงคริสต์มาส  เธอให้คำตอบไว้แต่เรื่อง วงดนตรี และ กำลังพูดประเด็นว่า ลูกค้าที่รับมา ต้องเป็นลูกค้าที่โรงแรมส่งมา  ซึ่งเธอเข้าใจอยู่คนเดียวว่า เธอจะต้องจ่ายค่าคอมมิสชั่น ให้ ผู้ส่งเข้ามา !  แต่ขณะนั้นฉันยังไม่เข้าใจระบบใต้โต๊ะอะไร ของเธอ  จึงฟังการต่อรองราคานั้นอยู่ด้วย ขณะนั้นมีสายโทรฯเข้ามือถือเธอมาอีก   คุณตอ เธอก็ส่งสายเดิมของว่าที่ลูกค้าA นั้นให้ฉันทันที  เพื่อให้ฉันรับต่อ  แล้วเธอก็หันไปรับสายมือถือนั้นแทน ฉันได้ใช้เวลาตอบคำถาม ว่าที่ลูกค้า A นั้นหลายอย่าง รวมทั้งต้องหันไปถามคุณตอ อยู่ด้วยบ่อย ๆ ว่า ถ้าเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ คุณตอจะว่าอย่างไร ? ก็ทำให้เธอ เกิดอาการสติ แตกหัวเสีย แทบจะกรี๊ดเอากับฉันอีก ฉัน ก็ตอบ ว่าที่ลูกค้า A นั้นว่า 'เรา' สามารถให้บริการลูกค้าได้ทุกอย่าง ตามที่คุณตอ เธอเคยเล่าให้ฉันฟังก่อนหน้านั้นว่าเคยจัด Event ให้ลูกค้ามาหลายชนิดแล้ว และ ตัวฉันเอง ก็สามารถเป็นพิธีกร และ ช่วยงานลูกค้า( ของฉันเอง )  มาก่อนเช่นกัน จากนั้น ว่าที่ลูกค้า A  ก็ให้อีเมล และ เบอร์มือถือที่ติดต่อมา ฉันจดไว้ลงสมุดบันทึก โทรศัพท์นั้น ครั้นแล้ว คุณตอ เมื่อวางสายมือถือของเธอ ก็หันมาแว้ดเอากับฉันว่า ไม่ต้องไป ให้ข้อมูลอะไรกับว่าที่ลูกค้า ชนิดนี้ เสียเวลา เสียเงินเสียทอง ทำมาหากิน ทีหลังไม่ต้องไป วุ่นวายพูดจาอะไรยาวกับพวกนี้ เพราะขนาด โรงแรมยังไม่เอาโยนมาให้เธอ อย่างนี้แปลว่า ลูกค้ายุ่งวุ่นวายนัก !! ฉันก็พยายามอธิบายว่า ลูกค้าต้องการจัด Event เธอก็ทำท่าสะบัด ๆ ไปพูดเรื่อง งานอื่น ที่เธอกำลังจะจิกให้ฉันทำ จนฉันนั้นเงอะงะไปหมดแล้ว ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 20 พ.ย. 51 15:30:23 ]

ความคิดเห็นที่ 18 วันแรกของเราจึงทำอะไรเป็นหลายสิบอย่าง ที่เธอ ทั้งโยนใบแฟกซ์ที่ฉันเขียน ทิ้งโครมไปบนโต๊ะก็มี  ร้องเสียงดังอย่างอารมณ์เสียว่าเขียนผิด ฯลฯ สารพัดที่ นึกภาพไป ถึง'ยายดาว' เด็กคนเก่าที่ไม่ว่าเธอจะง้อให้มาทำทุกวัน หล่อนก็ไม่ยอมมาอีกแล้ว ! แต่เธอก็ยัง สรรเสริญว่า 'ยายดาว 'เจ้าหล่อนคนนั้นดีเลิศประเสริฐ กว่าฉันเหลือเกิน โอ พระเจ้า  ฉันมันเทียบกับเด็กเรียนไม่จบ มอ หก คนนั้นเลยด้วยซ้ำ ! พอถึงเวลาบ่าย  เธอก็ให้ฉันเขียนใบเบิกธนาคาร มาสามหมื่นบาทแล้วส่งให้ คุณสามีนอกทะเบียนของเธอ ซึ่งเป็นเพื่อนคุณหุ้นส่วนงานและหุ้นส่วนชีวิตของฉัน  นำไปเบิก ที่ธนาคาร ครั้นเขาหายไปนานมาก แล้วก็โทรฯ กลับมาบ่อย ๆ เรื่อง เบอร์เข้าธนาคารนักร้อง นักดนตรี ผิดอยู่ ใบสองใบ เธอก็ทำราวกับว่าโลกมันหมุนวนไปหมด อย่างเกรงใจ เธอก็โบ้ยไป ให้ 'ยายดาว' เขียนเบอร์บัญชีมองไม่ค่อยออก ฉันจึงลอกผิด   หนที่สองที่เขาโทรฯ มาอีก เธอ ก็ยอมรับเธอคัดลอกจากอีกเล่มมาผิดเอง  เหตุการณ์ดังกล่าวก็เจ๊ากันไป หากกลายเป็นว่า ฉันเขียนผิดอีก มีหวังเธอจะกรี๊ดลั่นบ้านในวันนั้นเป็นแน่ บ่ายมากแล้ว...คุณสามีนอกทะเบียนของเธอยังไม่กลับมา เธอก็บ่นด้วยความ เดือดร้อนใจว่า  'นายตั๋น' นี่ทำเสียหายแก่กิจการของเธออีกแล้ว ไปแวะเวียนเหลวไหลที่ไหน กันนี่ไม่ยักกะมาเสียที  ทำให้  นักดนตรีคนที่เธอไว้วางใจให้เข้าออกบ้านคนหนึ่ง สมมุติว่า ชื่อ "คุณ อ้วน " ก็แล้วกัน เข้ามาที่สำนักงานเธอตอน บ่ายสามบ่ายสี่ ต้องมายกเครื่องเสียง พร้อมลำโพงขึ้นรถไปติดตั้งเอง แทน 'คุณตั๋น ' สามีนอกทะเบียน ของเธอ ตกเย็นจนเกือบค่ำ  'คุณตั๋น ' อดีตสามี, สามีนอกทะเบียน , เบ๊รับใช้ประจำสำนักงาน ของเธอ , ช่างตั้งเครื่องเสียง , คนขับรถ ,คนดูแลลูกสาวเป็นโรคเอ๋อ ของเธอ ฯลฯ  กลับมา เธอนั่งรออย่างใจจดใจจ่อ ให้เขากลับมา เพื่อจะนับเงินให้ฉัน ๓,๖๐๐ บาทและ บอกว่า " ตอเพิ่มให้คุณ อีกวันละ ๑๐ บาท จาก ๓๕๐ นะ มีงบให้เท่านี้ เอาไปก่อน สิบวันแล้วกัน " ฉันยิ้มเล็กน้อย  แม้นว่ายอดเงินจำนวนปะติ๋วนั้น อาจทำให้ฉันรู้สึกผิดหวังและ ดูถูก ตัวเองชะมัด แต่ก็นึกนิยมความใจกว้างที่ยอมจ่ายล่วงหน้าสิบวันมาให้   ทำใจว่า เอาเถอะน่า ลองดูแล้วกัน แม้นว่าฤทธิ์แรงของเธอทำให้ขมสุดขีดในวันแรกอย่างนั้น ออกมาจากบ้านเธอ หลังหกโมงเย็น เมื่อ  'คุณตั๋น ' อดีตสามี, สามีนอกทะเบียน   ได้กลับมาดูแลบ้านช่องสำนักงาน พร้อมช่วยดูแล ลูกสาวเป็นโรคเอ๋อของเธอแล้ว ฉันขับรถออกมา อย่างเวียนหัวสุด ๆ  แต่แวะไปห้างเดอะมอลล์ถนนงามวงศ์วาน นำเงินสดที่เธอให้มา นั้นไปใส่บัญชีกระแสรายวันของ ห้าง ฯ ไว้ ตัวเองไปเบิกเงินสดจากบัตร เอทีเอ็มและ เข้าซื้ออาหารเย็น อาหารสด แห้งเพื่อจะกลับไปบ้าน... เป็นวันที่ฉันเพลียยิ่งกว่าไปทำงานหนัก ๆ ที่ไหนมาเลย  อาบน้ำเข้านอนแต่หัวค่ำ เพื่อจะได้ตื่นแต่เช้า ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 20 พ.ย. 51 15:33:02 ]

ความคิดเห็นที่ 19 วันนี้ ขออนุญาตลงไว้เท่านี้ก่อน  แต่ละวัน เรื่องมันยาว ต้องแยกวันเสียแล้วค่ะ คุณ : กุลธิดา (kdunagin)  คะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือน   ชีวิตเรานี้ต้องสู้ตลอดเวลา แต่อาจเป็นเพราะ หน้าที่การตลาดเราไม่ค่อยออกไป พบปะผุ้คนหรือลูกค้าก็เป็นได้ค่ะ  แต่เพราะที่ผ่านไป แต่ละงานตกแต่งภายในนั้น บ้านหลังใหญ่ ๆ มันยืดยาดอืดอาดสองสามปีถึงจะเสร็จสิ้น การรับลูกค้าใหม่แต่ละที จึง นั่งหลับ นอนหลับรอก็ได้ งานเราจึงดูเอื่อยเฉื่อยไปหมด   มีอะไรมาให้ตื่นเต้(แทบหัวใจวาย) บ้างก็ดีเหมือนกันค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 20 พ.ย. 51 15:35:56 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาอ่านค่ะ ทึ่งจริงๆๆๆ กับความอดทนของพี่ทิกิ จากคุณ : teansri - [ 20 พ.ย. 51 22:33:43 ]

ความคิดเห็นที่ 21 วันอังคาร วันที่ ๔ พฤศจิกายน ฉันไปเร็วขึ้นอีกนิด  ถึงประมาณ ๙ นาฬิกากว่า วันนี้ ห่อขนมปังแซนด์วิชไปด้วยแต่เช้า  จัดออกมา ๖ แผ่น ทาเนย ทามายองเนส ใส่ผัก และ ใส่ไส้กรอกและแฮม มาทั้งหมด  เผื่อคุณตอ เธอด้วยเช่นกัน เหตุการณ์ก็คล้าย ๆ วันก่อน มาถึง คุณตอเธอก็ทำสีหน้าเรียบเย็นชา ขณะพูดติเตียนใส่ ว่าในแฟ้ม เรื่องต้องทำ นั้น เธอได้สั่งให้เจ้าหนุ่มกะเหรี่ยงนั่น หรือใครก็ตาม นำค่าโทรศัพท์ไปจ่ายหมดแล้ว หากมัวแต่รอฉัน โทรศัพท์คงจะถูกตัด  อืมม์ ก็จำได้ว่า วันที่กำหนดจ่ายมันวันที่ ๑๒ นี่นา จะวิตกจริต Panic อะไร กันนักหนา..?  เชิญว่าไปตามสบายเถอะคุณ วันนี้ คุณตอ โยนสมุดบัญชี ใส่หน้าฉันโครมใหญ่ ว่า " เมื่อวานทิกิทำบัญชีผิดหมด   ทำไมไม่เริ่มวันแรกของบัญชี ด้วยวันจันทร์  ถึงวันอาทิตย์ในแต่ละหน้า อย่างที่ 'ยายดาว' เด็ก คนเก่าเขาทำไว้ ? "              ฉันไม่ได้ทำอย่างที่เธอว่าจริง ๆ เพราะฉันขึ้นด้วย วันที่ ๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๑ จริง ๆ และ มันตรงกับวันเสาร์ ไม่ได้ขึ้นด้วยวันจันทร์อย่างที่เธอว่า !   ฉันเปิดหน้าเก่า ๆ ของสมุดบัญชีเงินรับจ่ายนักร้องนักดนตรี คนงาน ใต้โต๊ะการตลาด ฯลฯ ซึ่ง 'ยายดาว' ทำไว้  มีบางเดือน ก็ขึ้นด้วย เสาร์-อาทิตย์ จากนั้นก็ ปล่อยล่างว่างไปขึ้นวัน จันทร์ ถึง อาทิตย์ใหม่ ตามที่คุณตอ ว่า ฉัน ก็บอกเธอว่า " ทำไมไม่ลบออกล่ะคะ วันที่ เขียนไว้ เสาร์อาทิตย์ สองวันนั้นก็โอ เค ก็ขึ้นหน้าใหม่ เป็น วันจันทร์ ใหม่ ในหน้าถัดไป  ลบแล้ว ก็เซ็นชื่อไว้ก็จบ " แล้วฉันก็ย้อนถามอีกว่า " สมุดบัญชีนี้ต้องมีคนตรวจไหม ? ต้องส่งสรรพากรไหม ? " เธอก็ฉุนคำถามของฉัน ตอบเสียงห้วนว่า "ไม่มี  ไม่ต้อง " นั่นสิ ไม่มีใครมาตรวจ แล้วมาจับผิดจับถูก จะให้ทำบัญชีเนี้ยบ ลบไม่ได้เลย ราวกับ จะต้องมีผู้ตรวจสอบบัญชีอะไรอย่างนี้เล่า ? เมื่อบอกทางแก้ให้ไม่เอา เธอก็พูดอย่างปวดหัวว่า " ผิดพลาดอย่างนี้ ก็ไม่อยากจะเห็นบัญชีแล้ว  " พูดจารุนแรงต่ออีกว่า " อยากจะทิ้งสมุดบัญชีนี้ไปเลย ทนดูผิด ๆ อย่างนี้ไม่ได้  เราทำระบบไว้ ว่า จันทร์ ถึง อาทิตย์ เรามีงานที่ไหน อย่างไร รับจ่ายอย่างไร คุณก็เปลี่ยนระบบเขาหมด ตามใจคุณไป หมด !!" แล้วก็กระชากสมุดบัญชีดังกล่าวจากมือฉัน โยนไปข้างหลังเธอว่า "  เลิกทำ แล้ว ไม่ต้องทำ !" ฉันก็ทำหน้าเรียบเฉย  ก็ทำผิด 'ระบบยายดาว '  ไปแล้วนี่นา ทำไงได้ ? จากนั้น ก็เป็นการไล่เรียงเรื่องนักร้อง นักดนตรี เธอพยายามให้ฉัน คอยไล่ตาม บอกนักร้องและ นักดนตรีว่าการโทรฯ เข้ามา ยืนยันตัวของพวกเขาในแต่ละวัน ฉันควรจะ แจ้งเตือนให้เขาทราบว่า วันต่อ ๆ ไป ที่เขาจะมีงานที่ไหน จะไปได้หรือไม่ด้วย ? หลายเรื่องละเอียดละออ   ค่อย ๆ ได้รับการปรับ ฉันพยายามเต็มที่ที่จะเอาใจเธอ ด้วยการชงกาแฟ - (ฮึ กับคุณหุ้นส่วนฉันเองที่บ้าน ฉ้นยังไม่ค่อยจะชงให้เลย !) เอาใจเธอเพราะ ส่วนหนึ่งในใจนั้น รู้สึกสงสารและเห็นใจ ที่เธอบ่นว่าอยากตายบ้าง อยากจะบ้า บ้าง มาตลอด เวลา ก็สมควรละ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 21 พ.ย. 51 08:15:13 ]

ความคิดเห็นที่ 22 น่าจะเป็นวันนี้หรือไม่ก็อีกวันต่อมา ที่ฉันเห็นเธอ รับโทรศัพท์ลูกสาวคนเล็กของเธอ ซึ่งเรียนจบปริญญาโทมาจากมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง แถวศรีนครินทร์ - บางนา แห่งหนึ่ง มี การพูดว่าให้ลูกของเธอทำงานดังกล่าวให้ทีมีลู่ทาง เสียงที่พูดแจ่มใส ไม่ระบุว่าลูกค้าอะไร เมื่อ ไม่ต้องการให้ฉันรับทราบ ฉันก็ไม่สนใจว่าเป็นลูกค้าอะไร หาก...หากว่า ลูกสาวเธอจะไม่โทรฯ เข้าในเวลาต่อมา  ตอนคุณตอติดสายเครื่องอื่น และ ฉันเข้าไปรับ  ทันทีที่ได้ยินเสียงฉัน ลูกสาว ของคุณตอ สมมุติว่าชื่อ ' ตูมตาม ' แล้วกัน ก็ส่งเสียงถามฉันทันที "น้าทิกิ ลูกค้าเขาบอกว่าเมื่อวานน้าจดอีเมล์ไว้ " "อ่อ" ฉัน หวนไปคิดถึงกิริยารุนแรงที่คุณตอเธอระเบิดใส่ฉันว่าไปเสียเวลากับลูกค้าทำไม ที่แท้ ก็เพื่อให้ลูกสาวเธอดำเนินเรื่องต่อไปนี่เอง ! ฉันเปิดสมุดรับโทรศัพท์ บอกรายละเอียด อีเมล์ 'ว่าที่ลูกค้า A' นั้นให้ไป   คุณตอหันกลับมาแทบกัดฉันทันทีที่รู้ว่าลูกสาวเธอโทรฯ มาหา ฉัน  และถามเรื่อง อีเมล !! ...แวบนั้น ฉันรู้สึกถึงความ Cunning-มากด้วยเล่ห์เหลี่ยมเชิงกลอุบาย..เต็มไปด้วย ความไม่ให้เกียรติใคร ไม่ไว้วางใจใคร ... ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึก ที่ตั้งบริบทความเป็นเธอคนนี้ ของตนซึ่งผุดขึ้นมาเองอย่างไร บางคำตอบที่ว่า ทำไมเธอจึงไม่ค่อยน่าไว้วางใจ  ทำไมคุณตอ จึงไร้บริวาร ทำไม ? เหล่านั้น พุ่งผ่านเข้ามา แวบนึกไปถึงครั้งที่เธอเรียกฉันมาคุยเรื่องงาน Event  นี้ เธอ เคยบ่นว่า 'ตูมตาม' ลูกสาวคนเล็กนี้ โกงเธอ Cheat เธอ ขนาด เบอร์รหัส การเข้าใช้ อินเตอร์เน็ต ก็ปิดบัง จนที่บ้านไม่อาจเข้าใช้ได้ ทั้งที่เธอเป็นคนจ่ายค่าอินเตอร์เน็ตเองอยู่ทุกเดือน จนเธอ ต้องไปจัดการยกเลิกสายอินเตอร์เน็ต เพราะ  เหตุนั้นที่บ้านหรือที่สำนักงานนั้นจึงไม่มีอินเตอร์เน็ต ใช้ และ เธอเอง ก็เข้าใช้ไม่ค่อยจะเป็นด้วย   ทั้ง ๆ ที่ฉันเคยพยายามบอกว่า ระบบส่งแฟกซ์นี้ ต้อง ค่อย ๆ หดลงเพื่อลดปริมาณการใช้กระดาษขยะ.. เขาใช้อีเมล์กันทั้งบ้านทั้งเมืองแล้วนะ เหตุการณ์ในครั้งนั้น   เคยทำให้ฉันรู้สึก โกรธ ตูมตาม แทนเธอมาแล้ว แต่วันนี้ ฉันกลับรู้สึก เห็นใจ ตูมตาม ขึ้นมา เด็กน้อยอายุมากกว่าลูกสาวฉันไม่มาก  ต้องทนรับความ แปลกประหลาดของแม่ตนเองมานานขนาดไหน ถึงแก่ไม่ยอมมาอยู่บ้าน ไม่ยอมมาช่วยงาน ...ครั้งนี้เธอจะช่วยได้ไหม ? แวบนั้น ฉันเพิ่งถึงบางอ้อว่า คนชนิดเดียวกัน ต้องไปอยู่ด้วยกัน !! คนชนิดใดก็ ต้องอยู่กับคนชนิดนั้น นึกแล้วเกิดความรู้สึกว่า -ตัวเองมีบุญที่ลูกสาวคนโต คนเดียวของเรา ไม่เคยทำอะไรชนิดนี้ มีแต่ความซื่อตรงให้แก่แม่ตลอดมา - และ ทุกเดือน ลูกสาวของฉันก็ จะนำเงินสดมาให้แม่ใช้เป็นรายเดือนเป็นประจำ ไม่เคยขาด....ในขณะที่คุณตอนั้น รายละเอียด ลงบัญชีไว้มีแต่  ค่าใช้จ่ายของ คุณลูกสาวคนเล็ก ซึ่งเข้ามาเบิกค่าโน่นค่านี่  ทั้งที่ไม่อยู่บ้าน ด้วยไปอยู่บ้านเพื่อนแทน ทั้งไม่ยอมทำงานให้เธอด้วย... นี่อาจเป็นงานแรกที่เธอจะใช้ ฉัน เป็นรหัสในการยัดเยียดงานใส่มือลูกสาวเธอใช่ไหม ?  นึกแล้วอยากจะคืนเงินให้เธอเดี๋ยวนั้นแล้วบอกให้เรียกลูกสาวคนดีของเธอ มาทำแทนฉันจะดีกว่านะ !! แต่สายไปเสียแล้วละมัง   ฉันจะต้องให้เวลาเธอถึง ๑๐ วันให้คุ้มที่เธอจ่ายละซี ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 21 พ.ย. 51 08:29:03 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ช่วงสายวันนี้ เมื่อเปรยว่า เธอจะต้องไปงานเลี้ยงรุ่นเพื่อนเก่าที่โฮเต็ลแห่งหนึ่ง คุณตอเธอก็กระวนกระวายกับรูปโฉมโนมพรรณ  เรียกใช้เบ๊ประจำกาย    'คุณตั๋น ' ให้มา ย้อมผมให้เธอ  ทำให้ฉันรู้สึก แปลกใจในภาพที่เห็น และ ข้อมูลที่เคยได้ยินว่า เธอ เลี้ยง  'คุณตั๋น ' ไว้ให้มีกินมีใช้ เผื่อช่วยเธอดูลูกสองคนนั่นด้วย  มิได้ให้สิทธิ์ความเป็นสามีแต่ อย่างใด  แต่ภาพที่เห็นความสนิทสนมกลมเกลียวนั้น  ฉันจึงยกตำแหน่ง "สามีนอกทะเบียน" ให้แก่   'คุณตั๋น '  ไปด้วยในตัว ขณะเธอเดินไปเดินมาเพื่อจะสั่งงานสั่งการ และ แวะเวียนมากิน แซนด์วิชที่ฉัน ทำมา แล้วเธอก็เย้ยเยาะตัวเองให้ฉันได้ยินด้วยว่า "เกรงใจจังเลย ไม่มีอะไรให้ทิกิกิน ไม่ได้ให้ค่าอาหารเขา แถมยังมากินของเขาอีก" ช่วงนั้น ฉันจำได้ว่าคลี่ยิ้มออกไปเล็กน้อย  พลางคิดธุเรศตัวเองที่ไม่น่ารับเงินเธอ เมื่อเย็นวานเลย แต่เอาเถอะ  'ชั่งมัน'เถอะ    อยู่อย่างนั้นหลายเพลา ตอนกลางวัน กลายเป็นฉ้นนั่งเงียบ ๆ รับประทานแซนด์วิช กับกาแฟที่ชงมาอยู่คน เดียว ส่วนเธอ ไปนั่งอยู่ตรงห้องอาหารด้านหลังกับ  'คุณตั๋น '  และ ลูกสาวคนที่เป็นเอ๋อของ เธอ ซึ่งฉันขอไม่กล่าวถึงใด ๆ   เสียงเธอเรียกให้ฉันไปกินอาหารด้วย และฉันก็เรียกเธอให้ กินแซนด์วิชของฉันเช่นกัน พอพูดถึง กาแฟ จึงนึกถึงเรื่อง การใช้ไมโครเวฟ เมื่อฉันกำลังรินน้ำใส่ถ้วยเซรามิคส์ เพื่อจะนำเข้าเตาไมโครเวฟในวันก่อน เธอก็ปราดเข้ามาอบรมวิธีการใช้ เครื่องของเธอซึ่งต่าง จากเครื่องที่บ้านฉัน    และเธอก็สั่งให้ ใช้ถ้วยอื่นซึ่งมีไว้ให้เข้าไมโครเวฟโดยเฉพาะ แต่ฉันตอบ เธอว่า ถ้วยนี้เข้าไมโครเวฟได้เธอทำกิริยาฮึดฮัดกับฉันอีกแล้ว  ว่า " ตามใจ ถ้าคิดว่ามันใช้ได้ก็ใช้ไปตามใจคุณ" และเมื่อเห็นอาการนั้น ฉันก็ปากหนักอีก ไม่อธิบายต่อไป ว่า คุ้นเคยกับไมโครเวฟมา กว่า สามสิบปีแล้วอย่างไร ...และ เรื่องการต้มน้ำสำหรับชงกาแฟในไมโครเวฟนี้ยังเป็นหัวข้อปลีก ย่อย ที่เธอยกมาพูด มาวุ่น ได้ทุกวันเช่นกัน เหมือนเช่นวันนี้ ซึ่งก่อนจะชงกาแฟ เธอก็บอกอีกว่า ให้  'คุณตั๋น ' นั้นล้างถ้วยสำหรับไมโครเวฟมาให้ฉันแล้ว และย้ำอีกว่า " จะชงกาแฟก็ชงได้เลย ไม่ต้องขออนุญาตตอหรอก " คุณผู้อ่านน่าจะทราบดีว่า การลอบถอนหายใจเฮือกหนึ่งนี้มันลำบากแค่ไหน ! บ่าย ๆ แล้ว   'คุณตั๋น ' ก็ทำหน้าที่ยกเครื่องขนเครื่องออกไปตั้งเครื่องที่โรงแรม อะไรซึ่งจะมีงานจัดเลี้ยงในค่ำนั้น คุณ ตอ เธอ เริ่มหงุดหงิดในคำถามของฉันที่ถามโน่นถามนี่ เรื่องงานทั้งหลาย จนระเบิดอารมณ์ใส่ฉันมาไม่ยั้ง นับไม่ถ้วน  หลายครั้งที่เธอกอดอก และเทศนาฉันยาวเหยียด เรื่อง การถามแล้ว ถามอีก  ---- ก็ในเมื่อไม่ให้ฉันโน้ตอะไรไว้อีด ฉันจะจำอะไรได้หมดอย่างไร เล่า ?    คนเราจะเป็นอัจฉริยะรู้เรื่องธุรกิจดนตรีงานเลี้ยงอะไรของเธอมาแต่ในท้องได้อย่างไร ? แล้วเธอก็ไม่ยั้งที่จะผรุสวาจา ด่า เหว อะไรของเธอบางครั้ง   ส่อเสียดด้วยปิสุณวาจา อันสร้างการแตกสามัคคี ทำให้ผู้อื่นสูญจากความรัก- แก่ฉัน ครั้งแล้วครั้งเล่า งานมันยุ่งในวันนั้น เพราะจะต้องทำ ตารางเวลาว่า วันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ซึ่งเธอจะ มีงานคืนละ สิบกว่างาน นั้น อะไร ใครจะต้องร้องเพลง เล่นดนตรี ที่ห้องไหนเมื่อไหร่ ค่าตัว เท่าไหร่ จะต้องทำอย่างไร ต่อ ไป ฯลฯ จนเย็นมากแล้วเธอจึงเข้าไปแต่งตัว ซึ่งจะต้องไปงานเลี้ยงสังสรรค์รุ่นอะไรของเธอ แล้วก็บอกว่า  วันนี้จะขอติดรถฉันออกไปเรียกแท็กซี่ข้างนอก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 21 พ.ย. 51 09:17:20 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จนหกโมงเย็น มีลูกค้าโทรฯ เช้ามาถามเพื่อจะสั่งงานด่วน โทรฯมาถามราคาดนตรี อีเลคโทนของเธอ และ จะให้ไปตั้งแสดงในเวลาหนึ่งทุ่ม   คุณตอ เธอก็ยังออกไปไม่ได้  ฉัน นั่งคิดถึงเส้นทางที่เธอจะไป จากแฟกซ์ที่เพื่อนเธอส่งเข้ามา  เห็นว่าไม่ไกลจากคอนโดในเมือง ที่ฉันมีอยู่นัก   จึงบอกว่า ไปกับรถฉันก็ได้ ฉันว่าจะแวะไปดูคอนโด ไปเอาเอกสารที่คอนโด สักหน่อย คอนโดก็อยู่ไม่ไกลจากโฮเต็ลที่เพื่อนเธอจัดงานกันอยู่  ว่าแต่เธอจะทนรถร้อนของ ฉันได้ไหม เพราะยังไม่ได้เติมน้ำยาแอร์ เนื่องจาก น้ำยาแอร์มันรั่วอยู่  เธอก็ตอบทันทีว่า ได้ นั่งรถร้อนได้  แต่จะช่วยค่าน้ำมันนะ ... ฉันไม่ได้คิดจะไปเอาเอกสารเร็วนักหรอก แต่ไปก็ดี เพราะใบเสร็จต่าง ๆ ส่วนใหญ่ ทางธุรกิจบ้าง ส่วนตัวบ้าง เขายังส่งไปที่นั่น  เพราะเราก็เคยใช้เวลา อยู่ทำงานที่นั่นเป็นเวลา เกือบสิบปีมาแล้ว  ผู้คนส่วนใหญ่ก็ยังชินที่จะส่งข่าวไปที่นั่น    อีกประการหนึ่ง คุณหุ้นส่วนงาน และหุ้นส่วนชีวิตฉันก็ได้ให้เงินไว้แต่เช้าขอให้ไปจับจ่ายข้าวหมาข้าวแมว ทรายแมวอึ มาให้ด้วย ฉันก็เลยคิดว่า  ขากลับคงจะแวะห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของเหล่านั้นด้วย ฝนปรอยลงมายามเย็น  ฉัน ขับรถมารอหน้าบ้านเธอสักพัก คุณตอก็เดินเร็ว ๆ ออกมา แต่พอนั่งรถเสร็จ เธอก็เปิดประตูเผ่นไปเอา แผนที่อีกว่าลืมเอามา  ฉันให้เธอขึ้นรถนั่งด้านหลัง จะได้สมเป็นสารถีพาคุณนายขึ้นรถไปหน่อย เป็นแท็กซี่ให้เธออีกวัน เอ้า แทนที่จะตรงไปขึ้นทางด่วนงามวงศ์วานดังที่เธอคิด ฉันกลับ เลี้ยวกลับยูเทิร์น แล้ว ไปแวะเติมน้ำมันที่ปั๊มน้ำมันตราดาว เธอส่งเงินมาให้ ๑๕๐ บาท ฉันก็สั่งเติมแก๊ซโซฮอล์ ๓๐๐ บาท  คาดว่า ไปกลับ เผื่อไว้อีกวันพรุ่งนี้เสียเลย... โชคดีที่รถไม่ติด  ด้วยความที่เจนถนนเพราะเคยขับพาลูกไปส่งโรงเรียนเตรียม ฯ และ มหาวิทยาลัยแถวสยามสแควร์มาก่อนฉันจึงรู้ทางลัดเลาะซอยจากถนนด้านอนุสาวรีย์ ไปทะลุซอย รางน้ำ เข้าสู่โอเต็ลแถว คิงส์เพาเวอร์ ไม่ถึงยี่สิบนาที ก็พาเธอไปส่งที่จอดส่งข้างโฮเต็ลอย่าง เรียบร้อย  เธอเปิดประตู ออก ปิด แล้วเดินลิ่วไม่เหลียวหลัง -- ก็เธอเป็นคุณนายจ่ายค่าแท็กซี่ แล้วอย่างไรเล่า ฉันแวะไปที่ชั้นล่างคอนโดกลางเมือง ซึ่งเป็นถิ่นที่สร้าง 'กวีคอนโด' อย่างฉันขึ้นมา หนึ่งคนในอดีต...ไขกุญแจเปิดเมล์บ็อกซ์ หยิบใบแจ้งหนี้ ใบทวงหนี้ ใบเสร็จ จดหมายข่าวจาก สารพัดสมาคม มา  ไม่ได้ขึ้นลิฟท์ไปที่ห้อง เพราะมันค่ำมืดมากแล้ว ระบบความปลอดภัยที่คอนโด ยังย่อหย่อน  ยังไม่อยากเป็นข่าวถูกจี้ระหว่างไขประตูเข้าห้อง...อีกอย่างหนึ่งคือ ฉันขนของออก แทบจะหมดห้องเพื่อจะให้สะอาดตาหากว่าจะให้เช่า..  เมื่อไม่ได้อยู่ ก็กริ่งเกรงความไม่คุ้นชินซึ่ง เริ่มเกิดขึ้น แวะไปที่ห้างสรรพสินค้าสี่แยกสะพานควาย.. แวะเข้าไปซื้อของตามที่คุณหุ้นส่วนงาน และหุ้นส่วนชีวิตสั่งไว้ ... แวะกินอาหารที่ร้านอาหารสำเร็จรูปด้านหน้า เงียบ ๆ คนเดียว สั่งเพื่อ ลูกชายที่บ้านหนึ่งกล่อง  และ ขับรถกลับอย่างสะดวกสบายใจ....บนความกังวลลึก ๆ อันอธิบาย ไม่ถูก... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 21 พ.ย. 51 09:18:16 ]

ความคิดเห็นที่ 25 รออ่านต่อค่ะ คุณทิกิทรหดจริงๆเลย นับถือค่ะนับถือ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 21 พ.ย. 51 13:15:10 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คุณ : กุลธิดา (kdunagin)   คะ ขอบคุณที่แวะมาหา กำลังเรียบเรียงเรื่อง อยู่ในใจ เพราะยังเขียน (เคาะแป้นพิมพ์หน้าจอ ) ไม่ออกค่ะ  ยิ่งเขียนยิ่งมึน แต่ เรื่องนี้มีทางออก สวย ๆ ไว้แล้ว ซึ่ง ทำให้เราสามารถมานั่งหายใจทั่วท้องได้ อย่างนี้แหละค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่มาอ่านนะคะ ขอเวลาอีกสักวันสองวัน ไม่เกินนั้น หรือ อาจเป็นครึ่งวันบ่าย ๆ นี้ อาจจะมีออกมาอีกสักหน่อย แต่การมีเวลาคิด เรียบเรียง จะทำให้ไม่ตกหล่นข้อรายละเอียดบางเรื่อง อันกระทบจิต กระทบใจ... ขอบคุณค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 22 พ.ย. 51 11:26:50 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตอนดึกคืนนั้น กะว่าคุณตอเธอคงกลับบ้านแล้ว ฉันก็โทรศัพท์ไปหาเธอ ถามว่า ไปงานเลี้ยงเป็นอย่างไรบ้าง กลับอย่างไร และ พูดกับเธอนิดหน่อยว่า วิธีการทำงาน สมุดบัญชีของเธอ ที่จริงก็ดีเหมือนกัน เพราะ ไม่ต้องเก็บเอกสารใบเสร็จไว้ สิบปี อย่าง การเข้าระบบสรรพากร จึงถามเธอว่า เธอใช้ระบบอะไร เธอก็บอกว่า เธอทำแบบ "รับจ้าง" อย่างไรเล่า  เมื่อได้เงินค่ารับจ้างจะทำอย่างไรก็เรื่องของเธอไม่ต้อง แสดงภาษีอะไร  เพราะมีการส่ง "เงินรายได้จากการรับจ้าง " รายปี เป็นปกติ แล้วฉันก็วางหู หลังจากสวัสดีตอนดึกกับเธอแล้ว          เช้าวันพุธ เมื่อแต่งตัวเสร็จ ลงไปด้านหน้าบ้าน ซึ่งน้ำหายท่วมไปแล้ว แต่ วันนั้น อ่างปลาเกิดการเน่า ปลาลอยตายหลายตัว  ฉันจึงเสียเวลาเปลี่ยนน้ำอยู่ พักใหญ่  แล้วจึงค่อยเดินทางไปถึงที่ทำงานของคุณตอ จนสิบโมงได้ ทันที่ที่เห็นหน้าฉัน  เธอ ก็ส่งเสียงประมาณว่า  หากมีธุระจะลาไป ครึ่งวันเลยก็ได้ แล้วค่อยทำใช้วันต่อไป   ฉันก็เลยบอกว่า กลางวันนี้จะไปส่ง รายการภาษีตอนเที่ยงแล้วรีบกลับมา  ส่วนตอนเย็นก็จะอยู่เย็นให้อีกสักชั่วโมง แทนแล้วกัน นึกตอนนั้น ธุเรศตัวเองเป็นที่ยิ่ง ทำราวกับเป็นลูกจ้างรายวันที่จะข่ม จะขู่กันอย่างไรก็ได้ แต่อันที่จริง  คุณตอเธอคิดวางแผน จะให้ฉันไปทำชดใช้ ครึ่งวันเสาร์อาทิตย์เสียมากกว่า เพียงแต่ฉันยังไม่เข้าใจแผนของเธอเท่านั้นเอง          พอ ใกล้ ๆ เที่ยง เธอ ก็ไปหยิบ เสื้อผ้าไหมใช้แล้วมา  สั่งฉันว่า เดี๋ยว วันนี้ ช่วยไป ส่งซักรีดให้ด้วย !  เอากะแม่สิ   พอฉันทำเฉย ๆ เธอก็ทำท่าไปถาม คุณตั๋น ว่า จะไปส่งให้ไหม เพราะคุณตั๋นกำลังว่าจะไปแถวบางกรวย แต่คุณตั๋น ปฏิเสธว่า ร้านที่เธอให้ไปส่งนั้น  มันคนละทางกัน ซึ่งเธอก็หันกลับมา บีบบังคับ ให้ฉันต้องแวะไปอีกจนได้ แล้ว เธอ ก็สั่งอีกว่า ขณะนี้จะต้องเตรียมซองเงินไว้ สำหรับให้นักร้อง นักดนตรีที่จะแสดงวันต่อไป  แต่เงินปลีกแบงก์ร้อย ไม่พอใช้ ให้เป็นหน้าที่ของ ฉ้นที่จะต้องไปธนาคารไปแลกมาอีกด้วย ! แล้วเธอก็นึกได้อีกว่า ควรจะนำสมุดบัญชีธนาคารของเธอไป update รายการ Transaction Record สักหน่อย (อันภาษาอังกฤษนี้ ฉันเชียนเอง) ในที่สุด เธอก็จะใช้ งานฉันอีกสามอย่าง ในการออกไปตอนเที่ยงของฉันให้ได้   เที่ยงแล้ว ฉันก็บึ่งรถไปวนหาที่จอดลำบากนิดหน่อยในซอยซึ่งเขาห้าม จอดตลอด แต่ก็พอโชคดี มีซอยแยกที่สามารถนำรถเข้าไปจอดได้ ฉันก็นำเสื้อ ผ้าไหม ของคุณนายตอ ไปส่งร้าน แล้วเดินออกมา  หาที่รับประทานอาหารเที่ยง คือก๋วยเตี๋ยวหมูน้ำตก ใกล้ ๆนั้นเสียเลย  หมดเวลาไป ยี่สิบกว่านาที ก็ออกรถต่อไป ธนาคาร ทางผ่านแถบบ้านของฉัน  จอดรถชั้นล่าง แล้วต้องเดินขึ้นไปสำนักงาน ชั้นบน  นำbook ไป Update เสร็จ ก็ต้องต่อคิวเพื่อ แลกเงินแบงก์ร้อยและ แบงก์ ห้าร้อย ที่คุณนายตอ เธอสั่ง หมดเวลาไปอีกเกือบยี่สิบนาที ครั้งนี้ ฉันบึ่งรถไปทางถนนรัตนาธิเบศร์ เพื่อเลี้ยวไปทางแยก เข้าสู่ ถนนเลี่ยงเมืองนนทบุรี  ถึงสรรพากรเขต  ดีที่ตัดสินใจมาก่อน จึงไม่ต้องรอคิว ใช้เวลาสั้น ๆ แค่ ห้านาที ก็เสร็จเรียบร้อย ขับรถวนกลับทางเดิม แวะผ่านซอยที่บ้าน นำ ก๋วยเตี๋ยวหมูน้ำตกที่ซื้อเผื่อคนที่บ้าน ไปจอดหน้าบ้าน โทรศัพท์ขึ้นเรียกคุณลูกชาย ให้ลงมารับเสบียง    แล้วก็เดินทางต่อกลับสำนักงานของเธอ บ่ายโมงกับอีก ไม่กี่นาที ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 22 พ.ย. 51 21:05:01 ]

ความคิดเห็นที่ 28 บ่ายนี้ บรรยากาศก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ กับวันเก่า เพียงแต่ว่า ใบรับเสื้อนั้น เมื่อฉันมอบให้เธอ  นึกจะบอกว่า ไม่ต้องให้ฉันไปรับอีกนะ  แต่พอดีไม่ต้องพูดขนาดนั้น เพียงแต่บอกว่า  ลำบากหน่อยที่หาที่จอดไม่ค่อยได้ ....แค่นี้ก็น่าจะเข้าใจนะ หากเป็น 'ยายดาว' เจ้าหล่อนอาจจะนั่งรถเมล์มาส่ง หรือ เจ้าหนุ่มกะเหรี่ยงนั่นก็คงเดินทะเร่อทะร่า ไปส่งให้หล่อนไม่ต้องมีค่าโสหุ้ยขับรถไปส่งให้อย่างฉัน วันนี้ มีคนนำหนังสือมาส่ง เธอก็สั่งฉันไว้ว่า หากเขามาให้คอย 'ชงกาแฟ เสิร์ฟเขาด้วย ' ได้เลยท่าน  นั่นมันหน้าที่เลขาเจ้านายอยู่แล้ว ชั่งมันอีกรอบ บ่ายจัด ๆ หลังจากที่ทำอะไร เสร็จไปหลายอย่าง และ พอมีเวลาดูสมุดบัญชี เล่ม เกี่ยวกับลูกค้าของเธอ คือ โรงแรม  ห้องอาหาร ห้องจัดเลี้ยง สมาคม สโมสรต่าง ๆ ฉันก็ บวกลบคูณหาร เดือนเก่า ๆ ที่เธอไม่ได้ทำไว้ให้ ช่วง สักสี่โมงเย็น ฉันก็บอกเธอว่า  มีรายการที่เธอยังไม่ได้เก็บเงินที่โรงแรม .....  ยอดของเดือนก่อนตุลาคม และ ตุลาคม ทั้งเดือน เท่านั้นก็น่าจะพอ กับ ท่าทีที่อ่อนลง เสียงเธอคาดคั้น คุณตั๋น ว่า ทำอย่างไรถึงจะไปเก็บเงินวางบิล ฯลฯ ได้ สองคนปรึกษากันอยู่สักพัก คุณตั๋นก็บึ่งรถออกไปยัง โรงแรมที่จะต้องวางเครื่องดนตรี วันนี้อีกสองแห่ง สักพัก เธอก็มาคุยกับฉัน  ยังดุว่าเรื่องแฟกซ์อะไรอยู่อีก ประโยคหนึ่งที่จงใจ พูดคือว่า " สิ่งที่เราส่งไปเนี่ย เขาจะมองเราถึงการศึกษาเราเลย นะ  เดี๋ยวเขาจะหาว่า คนงาน ของตอ ใช้ไม่ได้ " เชิญ เชิญเลยแม่คุณ แม่จะถล่มอะไรก็ตามใจ ฉันจะยอมให้แม่ ๑๐ วันพอ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 22 พ.ย. 51 21:06:05 ]

ความคิดเห็นที่ 29 พอพูดเรื่องการเก็บเงิน การวางบิลลูกค้า คุณตอก็ถามประมาณว่า  แก่ ๆ อย่าง ฉันนี่จะไปเก็บเงินวางบิล แทน 'ยายดาว' ได้ไหวไหม  แล้วเธอ ก็บรรยายว่า ปกติ  'ยายดาว' จะนั่งรถเมล์ ไปขึ้นรถไฟฟ้า กลับรถเมล์ มาเบิกตามจริง !!   เธอก็สำทับฉันว่า   "ทิกิ จะไปก็มาเก็บเงินตามจริงด้วย " แม่เจ้าเอ๊ย  ฉ้นอยากจะ ปฏิเสธหน้าที่นี้ทันควัน แต่นึกดูก็คงดีกว่านั่งมองหน้า เจ้าหล่อนทำหน้ายักษ์ หน้ามารกับฉันทั้งวัน แต่คงไม่ใช่ช่วงนี้หรอก แต่กระนั้น ฉันก็หัวเราะ หึ ๆ ให้เจ้าหล่อนเหมือนกัน  คนอย่างฉันอาจจะนำรถไปจอดไว้ที่ห้างสรรพสินค้า แล้ว นั่งรถ เมล์แอร์ไป เพื่อจะต่อรถไฟฟ้า หรือ แท็กซี่ในเมืองก็แล้วแต่  แต่หากเป็น โรงแรมไกล ๆ อย่าง เช่น แถวบางนาละก็ ฉันคงจะขับรถขึ้นทางด่วนไปละนะ และก็ต้องเบิกเธออย่างนั้นด้วย และ ฉันก็บอกเธอว่า "ปกติ  ทิกิ ก็ไปวางบิลเก็บเงินเข้าเช็คห้างฯ ตัวเอง ด้วยตัวเองอยู่แล้ว ไม่ค่อยปล่อย ให้คุณหุ้นส่วนไปหรอกค่ะ  เรื่องเงินเรื่องทองไม่เข้าใครออกใคร " แต่กระนั้นฉันก็ยังมีมารยาทดีพอจะไม่กระทุ้งแรงกว่านี้ ว่าเธอกำลัง มองไม่เห็นอะไร สักอย่างของฉันเสียแล้ว...เธอคงไม่รู้ถึงการศึกษาของฉัน และเธอคงไม่รู้อะไรอีกเยอะ ก็เพราะวันต่อมาเธอ ก็ สั่งให้ฉัน  "ลองพิมพ์ ชื่อเพลง กับเนื้อเพลง ที่นักร้องจะร้อง ให้ดูหน่อย คุณพิมพ์ได้ไหม ?" โฮ่ โฮ่ น่าขำ  ฉันมันมือ "เคาะพิมพ์หน้าแป้น " มาแต่ไหนแต่ไร จึงเขียนหนังสือไม่สวย เพราะเขียนไม่เร็วทันใจเหมือนเคาะมือหน้าแป้นพิมพ์นี่ไง  แต่เรื่องอะไรจะบอกให้โง่  ก็เปิดเครื่อง คอมพิวเตอร์ซึ่งเธอ ใช้ไม่ค่อยเป็นด้วยซ้ำนั่นแหละ พิมพ์หน้าจอ ให้เสร็จสรรพ มันก็ไม่สามารถ ถ่ายข้อมูลลงเครื่องพิมพ์ให้เธอได้ เพราะสายต่อ ที่คุณตั๋นเขาทำไว้ เขาทำไว้สำหรับ Note book เขาเท่านั้น ! ก็ดีเหมือนกัน ที่จะได้เบรค ๆ งาน บัญชี กับรับโทรศัพท์ ส่งแฟกซ์อะไรของเธอลง และงานก็ผ่านไป อย่างที่เธอคงไม่ get อีกตามเคยว่า คนที่กำลังพิมพ์สัมผัสโดยไม่ ต้องมองแป้นตรงหน้าเธอนี้ มันทำงานต่างกับ ยายดาว ของเธออย่างไร? จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 22 พ.ย. 51 21:07:37 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ฉันจำไม่ได้แล้วว่า จะเป็นวันพุธ วันนั้น หรือ วันพฤหัสต่อมา เมื่อเธอมาสั่งให้ฉัน  "เลือกหยุดวันไหน สองวัน  ในอาทิตย์หน้า เลือกเอาจะหยุด  อังคารพุธ พฤหัส อะไรก็ได้ หยุดไปสองวัน จะได้ มาทำงานวันเสาร์- อาทิตย์ถัดไปให้หน่อย ตอจะไม่อยู่ จะไปบ้านพักต่าง จังหวัด  อยากให้คุณ ทิกิ มาเฝ้าสำนักงาน เฝ้าบ้านให้หน่อย  " แม่เจ้าประคุณ ช่างชาญฉลาดอะไรอย่างนี้   ธรรมดา หากเราจ้างลูกจ้าง  แม้นว่า คนเลี้ยงคุณแม่ของฉัน หรือ คนดูแลน้องชายป่วยที่เรียกมาจากศูนย์  วันธรรมดา อาจจะต้อง จ้างพวกเธอวันละ ๕๐๐ บาท แต่วันเสาร์- อาทิตย์  ต้องจ่าย อย่างน้อย ๘๐๐ บาท - ๑๐๐๐ บาท เลยทีเดียว เพราะ ธรรมดา พวกเธอต้องหยุด เสาร์ อาทิตย์  และ จะจ้างเธอพิเศษก็ต้องคิดพิเศษ แล้วนี่หล่อนเห็นฉันเป็นคนรับใช้หล่อนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงจะให้ไปเฝ้าบ้าน อุแม่เจ้า หล่อนมันช่าง.........ใกล้แม่มดเข้าไปทุกทีแล้ว..!! มีหรือที่คุณตอ จะไม่รู้ว่ากฎหมายแรงงานเขาว่าอย่างไร หล่อนจะทำหน้าตาเฉยสัก แค่ไหน  ฉันก็ทำหน้าตาเฉยตอบไปเหมือนกันว่า "วันที่ ๑๕  ถึง ๑๗  คงมาให้ไม่ได้หรอกค่ะ เพราะ เด็กคนเลี้ยงคุณแม่เขาจะกลับบ้าน นี่ต้องรอ พี่ชายอยู่ค่ะ ยังไม่ได้โทร ฯ มาเลย " ทีนี้คุยอะไรไปก็แล้ว เจ้าหล่อนก็ยังคาดคั้นให้ ไปทำงานวันเสาร์ และ อาทิตย์ให้เธอ อีก ฉันก็พูดแบ่งรับแบ่งสู้ให้ว่า " ก็อาจจะมากลางวัน เสาร์ และ อาทิตย์ให้ก็ได้ " " บอกมาให้รู้เรื่องสิ ว่าจะมาตอนไหนได้ "   โอ้ โฮ แม่เจ้าประคุณเอ๋ย เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเห็น หรือดวงฉันจะจู๋ถึงขนาด ในปีนี้ จึงซวยมากดันมาตกหลุมดำทำงานให้หล่อน  ? " ก็คงเป็น ๙ โมงเช้า ถึง ๕ โมงเย็นแหละค่ะ " นั่น หล่อนสะบัดหน้าพรืด "แค่นั้นน่ะหรือ งั้นไม่ต้องหรอก ตอก็ต้องหาคนอื่นมาดูแลแทน " เชิญเลยแม่คุณ ดีใจ๊ ดีใจ ที่รอดไปได้หนึ่งสัปดาห์  จะมีสัปดาห์ไหน หล่อนจะมา บังคับขู่เข็ญให้มาเฝ้าบ้านให้หล่อนอีกล่ะ แม่เจ้าประคุณเอ๊ย  ที่ฉันไปเฝ้าแม่ฉัน เพราะท่านเป็นบุพการี แต่ฉันมิได้มีหน้าที่เป็น คนใช้ไปเฝ้าไข้ เฝ้าบ้านให้ใครนะ               นี่นะยะหล่อน  ...ชั้นไม่บอกว่า จะจ้าง ชั้น เสาร์อาทิตย์ก็ต้องจ่ายวันละ อย่างน้อย หนึ่งพัน บาท ให้ได้ยิน ก็บุญหูเท่าไหร่แล้ว !! ฉันเก็บอากัปกิริยา เอาเปรียบขี้งกของหล่อนไว้ทุกอิริยาบถ   เวลานั้นกำลังชั่งน้ำหนัก ระหว่างสิบวัน กับ ห้าวันอยู่ ว่าจะทนได้ถึง ๕ วัน ถึงวันศุกร์ไหม ? สมน้ำหน้าตัวเองไปตลอดทางระหว่างขับรถกลับบ้าน สมน้ำหน้าตัวเอง ที่ใช้เงินซื้อข้าวของมาทำงานไม่ยั้งมือ เลยเกิดอาเพทให้หล่อนใช้ ช่องทาง ที่ฉันลงทุนหนักแทบหมดเนื้อหมดตัว ต้องไปปั๊มเงิน ให้เท่าไหร่ก็เอา ดีแล้วนี้เพราะฉัน มันงกเอง ก็ต้องเจองกกว่าอย่างนี้แหละ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 22 พ.ย. 51 21:27:04 ]

ความคิดเห็นที่ 31 วันนี้ เท่านี้ก่อนนะคะ พรุ่งนี้มีงานบุญกุศล ต้องไปแต่เช้าค่ะ ถ้าพรุ่งนี้มีเวลาจะมาต่อ หากไม่มีก็ไปอีกวันนะคะ ขอบคุณที่มาแวะอ่านต่ะนะคะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 22 พ.ย. 51 21:30:52 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ลงตอนใหม่ไว้ที่นี่แล้วนะคะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7242482/W7242482.html จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 25 พ.ย. 51 05:35:52 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขออภัยที่ give หมดแต่ต้นเดือน ไม่สามารถให้ใครได้อีก ..ไว้ เดือนธันวามา จะมาให้นะคะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 29 พ.ย. 51 17:49:06 ]