เมื่อหลายปีก่อน ผมไปซื้อของที่ห้างโลตัส
วันนั้นผมเดินดูของวนไปมาหลายรอบ
ซึ่งผิดกับนิสัยการหาซื้อของตามปกติของผม
ตรงไปที่ของ หยิบมา จ่ายตังค์
ใชู้่เวลาอยู่ในห้างเกินกว่า 30 นาทีไม่ได้
เดี๋ยวพลังอุลตร้าหมด
ผมก็เลยเกิดอาการขาลาก อยากนั่งพัก
โชคดีในห้างมีซุ้มกาแฟอยู่ ผมเลยเข้าไป
หลังจากเลือกอยู่พักหนึ่ง ผมก็สั่งบลูเมาท์เท่น
สิ่งแรกที่ประทับใจคือกลิ่น
มันหอมชวนให้คิดถึงกลิ่นดินที่บ้านตอนโดนฝนตก
รสชาดก็ขมกำลังดี นุ่ม กลมกล่อม
ผมชอบมากๆ ยอมรับเลยว่า หลงใหลเลยล่ะ
คิดในใจว่า ทุกครั้งที่มาห้างนี้ จะสั่งกาแฟนี้ตลอด
แต่พอครั้งหลังที่ผมสั่งบลูเมาท์เท่นจากร้านนี้
รสชาดมันกลับไม่เหมือนเมื่อตอนนั้น
ไม่ว่าจะสั่งกี่ครั้ง ก็ไม่เคยได้รสชาดอันสุดยอดอย่างครั้งนั้นเลย
น่าประหลาดใจ
เวลาต่อมา ผมกับเพื่อนพากันเปิดร้านกาแฟ
เราซื้อสูตรและชงตามสูตรที่เขาให้ไว้
แต่เนื่องด้วยว่าความเป็นมือใหม่ ยังไม่แน่ใจในรสชาด
ผมเลยต้องชิมวันละประมาณ 2-3 แก้วทุกวัน
พอเปิดเทอม ผมก็เลิกขายกาแฟ
อาจเพราะชิมมากเกินไป ผมเลยไม่สามารถกินกาแฟได้อีก
เมื่อใดที่ผมกินกาแฟ ผมจะปวดหัว
ไม่ต้องกินมากแค่ 2-3 อึก ก็ปวดหัวเอาเรื่องแล้ว
ทั้งๆที่แต่ก่อนไม่เคยเป็น
ยิ่งพักหลังอาการหนักขึ้น แค่ได้กลิ่น ก็เริ่มเวียนหัว
ผมไม่กินกาแฟอีกเลย คิดว่าคงจะตลอดทั้งชีวิต
แต่ก็มีบางครั้งที่มีคนถามผมว่า ผมชอบกาแฟอะไร ?
ผมตอบได้ทันทีเลยว่า ผมชอบบลูเมาท์เท่น
และผมก็จะอธิบายถึง กลิ่นอันหอมหวล รสอันละเมียดลิ้น
ความสุนทรีย์ที่ผ่านลำคอ ให้เขาฟัง
และผมก็บอกเขาด้วยว่า แม้ตอนนี้ผมดื่มกาแฟไม่ได้อีกแล้ว
แต่ผมก็จะไม่มีวันลืมความสุขที่ได้รับจากบลูเมาท์แก้วนั้นเลย
มันจะรสชาดดีเสมอในความทรงจำของผมตลอดไป
แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 51 07:44:28
จากคุณ :
garnet19th 
- [
20 พ.ย. 51 01:01:10
]
กาแฟที่อร่อยที่สุด
