ในทุกคืน ที่หลับตาลง จะมีภาพเดิมๆปรากฎณ์ ให้เห็นทุกที ทั้งที่อยากจะ

ลืมภาพเหล่านั้นไปให้หมด  ภาพที่คอยตอกย้ำเสมอว่า ที่ฉันต้องอยู่คนเดียว

เพราะเธอ  เธอคนที่สัญญา ว่า  เจ็ดปีผ่านพ้นจะเเต่งงานกัน เธอที่ให้คำมั่นว่า

นับจากวันที่เรารักกันจะไม่ทิ้งกัน แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่ให้คำมั่น

ไว้  เพราะเธอไปฝ่ายลาจากฉันไปก่อน โดยทิ้งไว้แค่ความรักและฉันเพียง

ลำพัง

       "อีกเดือนเดียวเองน่ะ นัท  " ฉันพูดกับเค้าด้วยความรู้สึกที่ดีใจ

อย่างบอกไม่ถูก

"อืม อีกเดือนเดียวเท่านั้น รอนัทน่ะ นัทจะขอนิ่มแต่งงาน

แล้วเราจะสร้างครอบครัวกัน เราจะมี ลูกสักกี่คนดีละ" นัทยิ้มกว้างมากๆ

"ใครบอกละ ว่าเค้าจะท้องกะตัวอะ โมเม ไปเองอะคนอะไร "ฉันรู้สึกหัวใจ

พองโต แอบหวังในใจว่าอยากมี สัก สองคน ชายก็ได้หญิงก็ได้

"นัท  นัท นัท "ฉันเรียกเค้า ดูเหมือนเค้ากำลังคิดอะไรที่

พาเค้าออกห่างจากฉันได้

"นิ่มเรียกนัท ทำไมนัทไม่ตอบอะ เป็นอะไรหรอ คิดอะไรอยู่"

"เปล่านี้ นัทแค่กำลังคิดอะไรเพลินๆ อยู่"นัทถอนหายใจเบาๆ

แต่ฉันว่าเค้าต้องคิดเรื่องอะไรอยู่แน่ๆ เพียงแต่ฉันไม่ได้คิดอะไรมาก

ฉันผิดเองที่ปล่อยให้วันนั้นผ่านพ้นไปง่ายดายเกินไป

.............................................................

จากวันนั้น ที่เราคุยเรื่องของเราและทิ้งเวลา สามอาทิตย์

นัทไม่ได้ติดต่อฉันกลับมาอีกเลย

ฉันโทรไปเค้าก็ไม่รับสาย เค้าไม่มาพบหน้าฉันอีกเลย เหมือนเค้าจงใจหลบ

หน้าฉัน เพราะอะไร ฉันทำผิดอะไรกันทำไมเค้าไม่อธิบายให้ฉันเข้าใจ

ฉันเริ่มคิดมาก เริ่มปั่นป่วน เริ่มไม่เป็นตัวของตัวเอง เพราะว่าฉันไม่รู้เลยว่าที่

นัทหายไปเพราะอะไร ทั้งที่อีก หนึ่งสัปดาห์จะถึงวันครบรอบที่เราเป็นแฟน

กัน เจ็ดปีและเป็นวันที่นัท สัญญาว่าจะขอฉันแต่งงาน เพราะอะไร

เพราะอะไร????

.........................................................

17 มกราคม 2545

เป็นวันที่ครบรอบ เจ็ดปี ที่นิ่มเป็นแฟนนัท ฉันรอนัทอยู่ที่ห้องของฉัน

รอเสียงโทรศัพท์  รอเสียงเคาะประตู  รอจนทุกอย่างรอบตัวเงียบ

ได้ยินเพียงเสียง เข็ม วินาทีเดินไปเรื่อยๆ "ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก "

"นิ่ม นิ่ม" เสียงของนัท

เค้าไม่ได้ลืมสัญญาเค้าเรียกฉันจากอีกฝั่งของประตูห้อง

ฉันเปิดประตูออก  และโผล่เข้ากอดเค้าแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา

โดยที่ฉันเองไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ  ฉันใช่มือทั้งสองข้างจับหน้า นัทไว้ และ

จูบ ลงที่แก้มเค้าเบาๆทั้งสองข้าง โดยที่ไม่ยอมให้นัทพูดหรือถามอะไรเลย

แต่แล้ว....

"นัท ขอโทษ นัทขอโทษ  แต่นัทต้องทำน่ะนิ่ม "

"อะไรหรอนัท นิ่มไม่เข้าใจ แล้วอะไรคือ สิ่งที่นัทต้องทำ"

ฉันเอง เริ่ม งง เพราะนัทไม่พูดต่อ ได้แต่ยืนนิ่ง แล้วทุกอย่างก็เร็วมาก

จากนั้น นัทก็ร้องไห้

อย่างฟูมฟาย พร้อมกับพูดว่า

"นิ่ม.. นัทขอโทษ นัทดูแลนิ่มไม่ได้แล้ว นัทผิดสัญญา นัทขอโทษ   นิ่ม

อย่ารอนัทเลยน่ะ นัทไม่อยากเห็นเเก่ตัวอีกแล้ว ไปหาคนที่เค้าดีกว่านัทซะ

เถอะน่ะนิ่ม นัทขอโทษ นัทลาก่อน " ยังไม่ทัน สิ้นเสียง นัทกอดฉันไว้อย่าง

แน่น และไม่ทันที่ฉันจะโอบมือไปกอดนัท เค้าผลักตัวเองออกจากฉันและ

เดินหันหลังแล้วรีบเดินจากฉันไป อย่างรวดเร็ว และทิ้ง ฉันให้ยืนอยู่หน้า

ประตูห้อง กับคำพูดที่ยังก้องอยู่ในหู  รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าอย่างแรง

ฉันถอยหลังเพื่อเดินไปที่เตียง และหยิบหมอน ใบหนึ่งขึ้นมาซุกหน้าไปที่

หมอนแล้วปล่อย โฮ เหมือนว่าฉันกำลังตายและใจฉันรู้สึกได้ว่าเจ็บ เจ็บ

ฉันนั่งลงและร้องไห้

และกรี๊ดไป ร้องไห้ไป  เหมือนคนที่จะเป็นบ้า อย่างงี้สิน่ะที่เค้าเรียก

ว่า "ช็อก"

คืนนั้นผ่านพ้นไปอย่าง ยากลำบากมากๆ ฉันได้แต่ถามตัวเองว่า

"ฉันผิดอะไร นัททิ้งฉัน ทำไม มันเร็วอย่างงี้ ฉันผิด ตรงไหน ฉัน ฉัน

ฮือออออ"

ฉันทำใจไม่ได้เลย เพราะคนเรารักกัน ไม่มีวี่แวว ว่าจะเลิกกันด้วยซ้ำ กลับมา

บอกเลิกกันในวันที่ เป็นวันครบรอบ จะทำเพื่อให้ฉันจำไป จนวันตายใช่ไหม

ว่าวันนี้ในทุกๆปีฉันถูกบอกเลิก และเกียดวันนี้ไปจนตาย  ฉันเองก็หาข้อสรุป

ไม่ได้ แต่ก็ต้องหาคำตอบให้ตัวเอง ฉันจึงรบรวมเบอร์โทรของเพื่อนรักทุก

คนและ โทรหาเพื่อเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับฉัน เพื่อที่ฉันจะได้รู้สึกไม่โดด

เดี่ยว คนแล้วคนเล่าก็ให้กำลังใจฉัน จนฉันค่อยๆรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง จนเวลา

ล่วงเลยไปเดือนกว่าๆ ที่ฉันไม่มีนัท ฉันจึงตัดสินใจดทรไปหา บอม

.......................................

เพื่อนที่ปรึกษาของนัท ที่นัทเค้าไว้ใจ และมักจะปรึกษาทุกเรื่อง

"บอม นี่นิ่มน่ะ บอมนัทเค้ามีคนอื่นหรอ ทำไมเค้าถึงได้บอกเลิกนิ่มละ

บอมพอจะรู้ไหม"ฉันยิงตรงประเด็น ไม่ออ้มเลยเพราะฉันเริ่มทำใจได้

"นิ่ม ฟังบอมน่ะ  บอม อยากให้นิ่ม โทรไปหาแม่นัท แล้วนิ่มก็จะรู้เรื่อง

ทุกอย่างเอง"บอม บอกฉันเหมือนเค้าปิดบังอะไรฉันอยู่

"แต่นิ่มติดต่อใครที่บ้านนัทไม่ได้เลย บอม บอกนิ่มเถอะ นิ่มสัญญาว่านิ่มจะไม่กวนใจนัท แค่นิ่มอยากรู้ว่า นัทมีคนใหม่ใช่ไหม" ฉันพยายามรบเล้าบอม

"เอาเบอร์นี้ไปน่ะ 02 -858XXX "บอม ให้เบอร์ที่จะทำให้ฉันติดต่อนัทได้

"บอม ช่วยนิ่มได้แค่นี้ แต่นิ่มก้ทำใจละ" ฉันยิ่งตกใจเมื่อบอม บอกว่าให้ฉัน

ทำใจ ฉันเริ่มคิดไปต่างๆนานา ว่านัทต้องไปมีคนอื่นแน่ๆ ต้องไปแอบคบใคร

ที่ฉันไม่รู้ ต้องนอกใจฉัน  แนคิดไป มือก็กดเบอรืที่บอม ให้มา

"สวัสดีค่ะ โรงพยาบาล........ยินดีให้บริการ" ฉันถึงกับชะงักเมื่อ เสียงแรกที่

มากับ สายเป็นเสียง ประชาสัมพันธ์ ของโรงพยาบาล ฉันทำอะไรไม่ถูก

ฉันจึง ตัดสินใจไป ที่โรงพยาบาลนั้นเพราะต้องเกิดอะไรขึ้นกับนัท แล้ว

ทำไมเค้าถึงไม่อยากให้ฉันรู้

.......................................................

เมื่อมาถึงโรงพยาบาล ฉันสอบถามชั้นที่นัทอยู่ หัวใจฉันก็เต้นรัว ในขณะที่

ก้าวเข้า ลิฟท์ และ เต้นแรงขึ้นเมื่อลิฟท์เปิด ถึงชั้นที่นัทอยู่

ฉันเดินไป เดินไป และเหมือนทุกอย่างรอบตัวช้า ลง ช้า ลง

ภาพแรกที่ฉันเห็น ตรงหน้าเป็นภาพของหญิงสาววัย ห้าสิบสี่ ยืนกุมมือชาย

หนุ่มคนหนึ่งที่นอนนิ่งบนเตียง สีหน้าไม่มีวี่แวว ความเจ็บปวด เค้านอนนิ่ง

เหมือนกับ

"นัท สวัสดีค่ะ แม่  นัทเป็นอะไรค่ะ " ฉันถามด้วยความรู้สึกที่สับสน

"ลูกนิ่ม ลูกมาได้ไง ทราบเรื่องจากใคร นัทเค้าสั่งทุกคน..." แม่นัทชะงัก

และไม่พูดต่อ

"ทำไมค่ะ นิ่ม รักนัทมากน่ะค่ะ แม่ทราบไหมค่ะ นัทเค้ามาบอกเลิกนิ่ม แต่

เค้าไม่บอกอะไรให้นิ่มทราบ นัททำอย่างงี้กับนิ่มได้ยังไง"

ฉันตัดพ้อ ทั้งน้ำตา

"นัทเค้าไม่อยากให้นิ่มลำบาก เพราะเค้าน่ะลูก" แม่นัทเสริม

"นิ่มไม่กลัว ที่จะลำบาก แต่นิ่มกลัวที่จะไม่มีนัทมากกว่า แม่ เข้าใจไหมค่ะ
เราสัญญากันแล้ว แต่ทำไมค่ะ นัทเค้าเป็นอะไร ทำไมค่ะร้ายแรงขนาดไหน นิ่ม ก็รับได้ ขอแค่นัทบอกนิ่ม นิ่มไม่กลัวหรอกค่ะแม่ บอกนิ่มสิค่ะแม่ "

ฉันพูดทั้งน้ำตาและทรมาน ที่ฉันเป็นคนสุดท้ายที่รู้เรื่องนี้

"นิ่ม ฟังแม่น่ะ นัทเป็นมะเร็งปอดระยะสุดท้าย เชื้อมะเร็งรุกรามไปถึงส่วนอื่นของร่างกาย นัทเองเค้าเพิ่งรู้ตัวก็เมื่อ เดือนที่แล้วเอง หมอเองช่วยยื้อเวลา นัทไม่ได้ ด้วยซ้ำ นัทเค้าบอกเเม่และทุกคนว่า ไม่อยากให้ นิ่ม ต้องลำบากและอยากให้นิ่มไปเจอะคนที่ดีกว่าเค้า ไม่ใช่เค้าไม่อยากดูแลนิ่มแต่เพราะ......."

เหมือนฉันจะหูดับ  ฉันไม่ได้ยินอะไร เลยหลังจากที่แม่ นัทบอกว่า เค้าเป็น

มะเร็งระยะสุดท้าย  นัทจะตาย  นัทจะตายได้ยัง ก็เค้ายังบอกว่า จะขอฉัน

เเต่งงาน ในวันครบรอบเจ็ดปี

ฉันเดินไปชิดขอบเตียงนัท กุมมือนัท มองใบหน้าของนัท

และทุกอย่างๆเริ่มชัดเจน

ตั้งแต่วันแรกที่

เรารู้จักกัน รอยยิ้มของนัท คำพูด มือ โอ้มกอด และทุกอย่างๆที่เค้าทำเพื่อ

ฉัน ชัดเจนขึ้น จนฉันคิดว่าการที่ฉันมายืนอยู่ตรงนี้เป็นเพียงแค่ความฝัน

แต่ฉันเองต่างหากที่แย่ ที่ไม่ได้ดูแลนัทให้ดี แต่กลับไประเเวงว่า

เค้าทิ้งฉันไปมีคนอื่น ทั้งที่เค้าทำเพื่อฉัน ในวินาทีสุดท้ายของชีวิตนัท

"นัท นิ่มรักนัทน่ะ หลับให้สบายน่ะค่ะ คนดี " ฉันก้มลงและกระซิบข้างๆ

นัทน้ำตาที่ไหลอยู่ กลับไหลเหมือนกับจะไม่หยุดไหลอีกแล้วเจ็บหน้าอก

ฉันสูญเสียคนรักฉันจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไง ......................
...................................................................................

และวันนั้นเป็นวันที่ ฉันได้เห็นนัทครั้งสุดท้าย นัทเค้าจากไปอย่างสงบ

เค้าได้ทิ้งฉันไปไม่มีวันกลับมาและทิ้งความรักของเค้าอยู่กลับฉัน

จนฉันเองไม่รักใครอีกเลย เพราะฉันเชื่อว่าไม่มีใครรักฉันได้เท่านัทอีกแล้ว

จากคุณ : สันหลังของชาติ - [ 20 พ.ย. 51 17:43:03 ]