ความคิดเห็นที่ 1 ความหมายของชื่อ ตัวละคร -   ธีรวงศ์  มาจาก คำว่า ธีระ +วงศ์  ธีระ หมายถึง นักปราชญ์ วงศ์ หมายถึง เชื้อสาย เหล่ากอ ดังนั้น ชื่อ ธีรวงศ์  คือ  เชื่อสายนักปราชญ์ -  คีรีจักร มาจากคำว่า คีรี +จักร  คีรี แปลว่า ขุนเขา จักร แปลว่าอาวุธที่รูปวงล้อ คีรีจักร แปล ว่าขุนเขาแห่งวงล้อ 1 จอมนารี  -  หมายถึง  ยอดหญิง 2 บุษยมาส  - หมายถึง เดือนอันมีพระจันทร์สวย 3.กรวินท์  - หมายถึง ทับทิม 4.เกตุมณี  หมายถึง-  ยอดเศียรเปรียบแก้วสูงค่า 5 จักรินทร์  -หมายถึง  ผู้เป็นใหญ่ในแว่นแคว้น 6  รวิชา  -หมายถึง  ลูกพระอาทิตย์ 7.ศตายุ      หมายถึง -  มีอายุยืน ๑๐๐ ปี 8. ภัทรศัย      หมายถึง -  อยู่อย่างมีความสุข 9.มโนพัศ  -    หมายถึง    มีอำนาจทางใจ แก้ว 9 ประการ เพชร ทัมทิม มรกต เพทาย บุษราคัม นิล มุกดา โกเมน ไพฑูรย์ คัมภีร์ผลทีปิกา กล่าวว่า พระอาทิตย์  - มณีกัย คือ ทับทิม พระจันทร์  -  มุกตา คือ พวกไข่มุกต่างๆ พระอังคาร  -  วิทรุม คือ แก้วประพาฬ พระพุธ  -  มรกต พระพฤหัส  -  บุษราคัม พระศุกร์  -  เพชร พระเสาร์  -  นิล พระราหู  -  โกเมน พระเกตุ  -  ไพฑูรย์ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 51 19:33:57 จากคุณ : บทเพลงปีศาจ - [ 26 พ.ย. 51 19:16:43 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่1 กำเนิดพระอังคาร เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ปราสาทแก้วเหนือประตูกำแพงพังครืนลงมา เป็นเหตุให้เหล่าเทวดาที่เฝ้าอารักษ์อยู่ที่กำแพงแก้วเหาะหนีกันแทบไม่ทัน  ลำแสงสีแดงสาดพุ่งไปทั่วทุกทิศทางทำลายกำแพงแก้วแห่งสวรรค์ ลำแสงพิฆาตลำหนึ่งพุ่งไปที่สระนันทาโบกขรณี น้ำใสเหมือนแก้วอิภานิล(สีฟ้าเข้ม) แตกกระเซ็นเป็นคลื่นยักษ์ลอยขึ้นสูงเสียดฟ้า ก่อนที่จะถาโถมลงมายังเบื้องล่าง สร้างความเดือดร้อนวุ่นวายปั่นป่วนไปทั่วดินแดนสวรรค์ . . . “ขอเดชะองค์พระศิวะเจ้า บัดนี้มียักษ์ตนหนึ่งนามว่าทาระกะ ได้ออกอาละวาด ก่อสงครามไม่เว้นแต่ละวันบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ สร้างความเดือดร้อนให้แก่เทวดานางฟ้าบนสวรรค์มากมายเหลือเกิน ยากนักที่จะมีผู้ใดต่อกรมันได้ ขอพระองค์ทรงโปรดจัดการด้วยเถิดพระเจ้าข้า”เทวดาตนหนึ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงรีบร้อนสีหน้าแววตาบ่งบอกถึงความทุกข์ยิ่ง “ทาระกะ เป็นยักษ์ที่เกิดจาก คิติ ซึ่งชักจูงมาโดยกัศยป เป็นสภาวะยักษ์มาร เป็นความชั่วร้ายที่เกิดมาคู่กับเทวดาฝ่ายธรรมะ...เอาเถิดเราจักสร้างผู้ที่มาปราบทาระกะให้” แล้วองค์ศิวะเจ้าก็ทรงยื่นพระหัตถ์ไปเบื้องหน้าปรากฏเม็ดแสงเล็กๆพุ่งขึ้นมาจากพระสนับเพลาสู่ฝ่าพระหัตถ์ของพระองค์ กรที่สองชี้ไปข้างหน้า  เกิดกองไฟขนาดย่อมขึ้น ก่อนที่เม็ดแสงเล็กๆนั้นจะลอยล่องสู่กองเพลิงอันร้อนระอุ  แทนที่เม็ดแสงเล็กๆนั้นจะหลอมละลายไปกับเปลวเพลิง แต่กลับเพิ่มขนาดใหญ่ขึ้นพร้อมทั้งส่องแสงสว่างจ้าบาดตาขึ้นมา  ทั่วทั้งบริเวณเป็นสีขาวโพลน ไม่มีใครสามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ครั้นเมื่อแสงนั้นค่อยๆดับลงพร้อมกับกองไฟที่มอดดับจนหมด กลับปรากฏชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ วรรณะดำแดงยืนหลับตาสงบนิ่งอยู่ ครั้นแล้วองค์ศิวะเจ้าก็ปัดพระหัตถ์ไปเบื้องหน้า ชายผู้นั้นก็ร่วงลงสู่ห้วงมหานทีอันกว้างใหญ่ในบัดดล เพียงอึดใจเดียว ร่างที่คิดว่าจะจมหายไปในท้องนทีอันกว้างใหญ่ก็โผนทะยานขึ้นมาด้วยความเร็ว ดวงตาที่หลับใหลในตอนแรกบัดนี้ฉายแววเจิดจ้า ขับให้รูปหน้าคมนั้นดูโดดเด่น ดึงดูด น่าหลงใหลขึ้นเป็นทวีคูณ ร่างแกร่งขึ้นมายืนต่อหน้าพระพักตร์ขององค์ศิวะเจ้า พร้อมถวายความเคารพเยี่ยงเทพเทวดาองค์อื่นๆ “เหล่าทวยเทพเทวาทั้งหลาย นี่คือพระอังคาร นาม กรรติเกยะ...ข้าจักประสาทพรให้ท่านเป็นเทพแห่งสงคราม และให้ หอก กระบอง และศูล(คล้ายพระขรรค์) เป็นอาวุธ พร้องด้วยมหิงสาเป็นพาหะนะคู่กาย บัดนี้ยักษ์ทาระกะกำลังก่อสงครามกับสวรรค์ ขอชัยชนะจงมีแด่ท่าน กรรติเกยะ ” เมื่อองค์ศิวะเจ้ากล่าวเสร็จ พลันก็ปรากฏเป็นแสงสว่างเรืองรองรอบกายผู้ที่เพิ่งก่อกำเนิดนาม กรรติเกยะ หรือพระอังคาร อาวุธทั้งสามปรากฏขึ้นในกรทั้งสามของพระองค์ ส่วนมือที่เหลืออีกข้างนั้นจับบังเหียนควบมหิงสามุ่งตรงไปยังจุดที่เกิดสงครามทันที.... สงครามพระอังคารกับยักษ์ทาระกะนั้นยาวนานถึง7วัน7คืน สุดท้าย พระอังคารได้แปลงดาบเป็นศรธนูยิงใส่ปากที่อ้างกว้างด้วยความเจ็บปวดของศูลที่แยกออกจากกันแล้วเข้าจู่โจมทวารทั้ง5 ของทาระกะ ลูกศรเปลี่ยนเป็นหอกอีกครั้งเข้าไปในช่องปากแทงทะลุหัวใจ ก่อนจะลอยออกมาจากปากอีกครั้งและพุ่งกลับไปยังมือของเจ้าของ ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความเจ็บปวดเครียดแค้นแสนสาหัสของยักษ์ทาระกะ ใบหน้าที่ดูน่าเกลียดอยู่แล้ว เบิกตาโพลง ใบหน้าบิดเบี้ยว ไม่ชวนมองยิ่งขึ้นไปอีก ก่อนที่ร่างของยักษ์ทาระกะจะแตกสลายไปในที่สุด... พระอังคารหายใจหอบเนื่องจากการต่อสู้ที่ยาวนาน มองดูร่างที่แตกสลายไปของทาระกะอย่างสะใจ บรรดาเหล่าเทวดานางฟ้าทั้งหลายต่างโห่ร้องด้วยความยินดีกึกก้องไปทั่วแดนสวรรค์ที่ยักษ์ทาระกะถูกปราบลงไปได้ แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อทาระกะยังไม่สิ้นฤทธิ์ พลังความชั่วร้ายของทาระกะยังไม่หมดไป เนื่องด้วยทาระกะเป็นยักษ์มารที่กำเนิดขึ้นจากความชั่วร้ายของสรรพสิ่ง ตราบใดที่ยังมีจิตมาร ด้านมืดของจิตใจมนุษย์และเทวดานางฟ้า อยู่ พลังของทาระกะก็ไม่มีวันสูญสลาย เทวดาตนหนึ่งซึ่งสะใจกับการตายของทาระกะยิ่งนักก่อเกิดจิตมารเพียงชั่วเสี้ยววินาที พลังความชั่วร้ายของทาระกะเข้าจู่โจมร่างเทวดาตนนั้นทันที ทาระกะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง มันโจมตีพระอังคารอย่างรวดเร็ว แต่กระนั้น ครั้งนี้ทาระกะพลาดเสียแล้ว เนื่องด้วยเทวดาผู้นี้มีพลังน้อยนัก ทำให้มิอาจต้านกำลังแห่งเทพสงครามได้ เมื่อทำลายร่างใหม่ของทาระกะได้แล้ว พระอังคารก็ร่ายเวทย์พิทักษ์ เพื่อกักขังพลังความชั่วร้ายของทาระกะไว้ พร้อมด้วยได้ขอแก้วนพเก้าอันเป็นแก้วมณีเกิดขึ้นมาคู่กับเทพพระเคราะห์ทั้ง9 อันได้แก่ ทับทิมของพระสุริยะเทพ มุกดาของพระจันทร์ มรกตของพระพุธ บุษราคัมของพระพฤหัส เพชรของพระศุกร์ นิลของพระเสาร์ โกเมนของพระราหู ไพฑูรย์ของพระเกตุ และเพทายของตนเอง มาปิดผนึกไว้ ทั้งทรงสร้างปราสาททรกาชิต ขึ้นมาครอบไว้อันเป็นที่กักขังพลังความชั่วร้ายของยักษ์ทาระกะ . . . . . จากคุณ : บทเพลงปีศาจ - [ 26 พ.ย. 51 19:20:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่2 จุติ เวลาผ่านไปนานนับพันปี ......................... ณ เชิงเขาหิมาลัย  มีทางสายหนึ่ง เป็นทางราบเรียบ เกิดจากการแผลงศรจากภูเขาไกรลาสมาทางทิศใต้ เหตุเกิดขึ้นเนื่องจาก พระอินทร์ กับ กรรติเกยะ (พระอังคาร) ต่างก็ถือตัวว่า มีฤทธิ์ มีกำลังด้วยกันทั้งคู่ จึงตกลงจะประลองกำลังกัน โดยการวิ่งแข่งรอบภูเขาหิมาลัย โดยที่ทั้งสองฝ่ายต่างพยายามขัดขวางกันไปตลอดทาง ก่อให้เกิดเสียงปะทะอาวุธดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งภูเขา เมื่อทั้งสองมาถึงเชิงเขา ต่างก็ไม่พอใจ ด้วยทางไม่สะดวก มีเนินเขาเล็กใหญ่มากมายทั้งโขดหินดินแดงขนาดใหญ่มากมายกีดขวาง ดังนี้ พระอังคาร จึงพุ่งหอกไปยังภูเขา ทำให้เป็นทางยาวราบเรียบสำหรับคนวิ่งหนึ่งคน   “ฮะๆ เราไปก่อนนะท่าน” พระอังคารกล่าวพร้อมยิ้มเยาะ ก่อนจะรีบวิ่งไปด้วยกำลังความเร็วสูงสุด เพื่อจุดหมายคือตีนเขาข้างหน้า ส่วนพระอินทร์เมื่อเห็นดังนั้น ทรงกระชับสายฟ้าวชิราวุธ อาวุธคู่ใจของพระองค์ไว้มั่น ก่อนที่จะพุ่งไปด้วยความเร็วดุจสายฟ้าฟาดจนถึงตีนเขาหิมาลัยก่อนพระอังคาร ที่มาถึงทีหลังในเวลาไล่เลี่ยกัน “องค์อมรินทร์ ท่านขี้โกงนี่”พระอังคารกล่าวอย่างไม่พอใจ ด้วยเหตุที่ตนพ่ายแพ้เป็นครั้งแรกในรอบพันปี หรือพูดจริงๆแล้ว นี่เป็นการพ่ายแพ้ครั้งแรกของพระองค์ “ดูก่อนพระอังคาร ท่านก็เป็นคนแรกที่ใช้อาวุธนี่ เรายังไม่ว่าท่านเลยนะ”องค์อินทร์เอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดีเมื่อตนสามารถเอาชนะพระอังคารผู้ไม่เคยพ่ายแพ้ได้ “ถ้าท่านไม่ใช้อาวุธเป็นตัวช่วย ข้าก็ต้องมาถึงก่อนอยู่แล้ว” “อาวุธก็เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของเทพอย่างเรานั่นแหละพระอังคาร แยกจากกันไม่ได้ ถ้าแยกจาก อิทธิฤทธิ์ก็ลดลง นั่นก็แสดงให้เห็นแล้วว่า ข้ามีอิทธิฤทธิ์เหนือท่าน พระอังคาร”องค์อมรินทร์กล่าวก่อนจะยิ้มน้อยๆที่มุมปาก ก่อนที่จะใช้สายฟ้าวชิราวุธเหาะหายไปด้วยความไวดุจแสง พระอังคารกำมือแน่นอย่างโกรธเกรี้ยว ระคนสมเพชตนเองที่พ่ายแพ้เป็นครั้งแรกในชีวิต ....หึ...พ่ายแพ้อย่างงั้นรึ.....นี่ข้า กรรติเกยะ พระอังคาร เทพแห่งสงครามแพ้กระนั้นรึ?! ช่างน่าสมเพชสิ้นดี........ข้าทำสงครามสร้างชัยชนะให้สวรรค์มานับครั้งไม่ถ้วน....ข้าที่ก่อกำเนิดมาเพื่อฆ่ายักษ์ทาระกะจอมโฉดชั่วนั่น ที่แม้แต่พระอินทร์ยังต้องไปขอให้องค์พระศิวะเจ้าสร้างข้าขึ้นมาเพื่อกำจัดมัน!....อิทธิฤทธิ์ของข้ามีเพียงแค่นี้เองหรือ..... พระอังคารมองดูฝ่ามือสีแดงเพลิงของตนที่ค่อยๆแบออกอย่างช้าๆ .....ข้าแพ้... แพ้แล้ว...... ไม่ข้าไม่อยากแพ้ แพ้..เจ้าแพ้แล้ว เจ้ามันมีฤทธิ์แค่นี้แหละ . ใช่...ข้ามีฤทธิ์แค่นี้จริงๆ... ....ไม่!...... ข้าเป็นเทพแห่งสงครามที่ไม่มีวันแพ้!!...ไม่มีวัน... ข้ามีฤทธิ์มากกว่านี้แน่ๆ...ข้ามี ...แต่เจ้าแพ้ให้กับวชิราวุธนั่นของพระอินทร์.... อาวุธเป็นส่วนหนึ่งของอิทธิฤทธิ์เทพ เจ้าแพ้ ก็แปลว่าพระอินทร์มีฤทธิ์เหนือกว่าเจ้า! ข้าแพ้ให้กับวชิราวุธ...ใช่ข้าแพ้... .....ไม่!! ข้าไม่แพ้!!... ใช่! ข้ายังมีสังวาลเพทายที่เพิ่มอิทธิฤทธิ์ให้กับข้า! ...แต่...ตอนนี้ข้าไม่อาจครอบครองได้...เมื่อมันมีหน้าที่สำคัญที่ต้องทำอยู่ ...แสดงว่ามันไม่ใช่ส่วนหนึ่งของเจ้าแล้ว... ไม่ใช่! มันเป็นของข้า..ของข้าโดยชอบธรรม ...เจ้าใช้มันไม่ได้ มันก็ไม่ใช่ของของเจ้า...อิทธิฤทธิ์เจ้ามีเพียงเท่านี้... ไม่ ข้ามีอิทธิฤทธิ์มากว่าเจ้าอมรินทร์นั่น!! ถ้าข้ามีเพทายนั่น! ...ใช่เจ้ามีเพทายนั่นเจ้าต้องชนะองค์อมรินทร์อย่างแน่นอน...ทำไมเจ้าไม่ไปเอามาติดกับสังวาลของเจ้าล่ะ สังวาลของเจ้ากำลังโหยหามันอยู่ และพลังของเจ้าก็จะเพิ่มมากขึ้นด้วย แล้วเจ้าก็ไปท้าแข่งกับองค์อมรินทร์อีกครั้ง...... ...แต่เพทายมีหน้าที่ของมัน มันต้องกักขัง... ..แค่ยืมใช้ไม่กี่เพลาก็เอาไปคืนที่เดิมได้นี่นา ตราบใดที่แสงแห่งพระอาทิตย์ยังคงอยู่ แก้วนพเก้าก็จะไม่แตกซ่าน..... ....แค่เพียงครั้งเดียว กับชัยชนะที่กอบกู้ศักดิ์ศรีของนักรบผู้ไม่เคยพ่ายแพ้......... .............................................. ......................... ........... . “องค์อมรินทร์ ข้าขอแก้ตัวอีกครั้ง คราก่อนที่ข้าแพ้เพราะข้ายังไม่ได้ใช้อิทธิฤทธิ์ทั้งหมดที่ข้ามี ครานี้ถ้าข้าแพ้ท่านอีก ถือว่าท่านมีฤทธิ์เหนือกว่าข้า”พระอังคารกล่าวท้าพระอินทร์ให้ประลองอิทธิฤทธิ์กันอีกครั้ง “ได้อยู่แล้ว พระอังคาร แต่เอ๊ะ! นั่นมันสร้อยสังวาลเพทายของท่านนี่!...ท่าน...”พระอินทร์ตกใจที่เห็นสังวาลไร้ที่มณีประดับมาเป็นเวลานับพันปีของพระอังคาร บัดนี้มีเพทายสีแดงก่ำ ซึ่งเป็นแก้วนพเก้าคู่กายของพระองค์ประดับอยู่  พระอังคารยิ้มน้อยๆให้กับแก้วสีแดงก่ำเมื่อมาประดับบนสังวาลของตนอีกครั้ง พลังฤทธาก็ดูเหมือนจะเพิ่มพูนหลายสิบเท่า “ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ข้าแค่อยากจะรู้ว่าด้วยฤทธิ์จริงๆที่ข้ามีอยู่กับอิทธิฤทธิ์ของท่านใครกันแน่ที่จะเหนือกว่ากัน ส่วนเพทายนี้เมื่อเสร็จสิ้นการประลอง ข้าก็จะนำไปไว้ที่เดิม ตราบใดที่แสงอาทิตย์ยังอยู่มันก็ไม่เป็นไรหรอกน่า”พระอังคารกล่าว “อืม..ได้ เมื่อท่านท้ามา มีหรือเราจะปฏิเสธ เราก็อยากรู้เหมือนกันว่าพระอังคารที่มีอิทธิฤทธิ์เต็มตัวจะเก่งสักเพียงใด!” ว่าแล้วองค์เทวาทั้งสองก็มุ่งตรงไปยังยอดเขาหิมาลัยทันทีเพื่อทำการประลองอิทธิฤทธิ์กันอีกครั้ง!!! ........................................... ...................... .......... . การแข่งขันเป็นไปอย่างเข้มข้น และดุเดือด ต่างฝ่ายต่างกีดกันอีกฝ่ายมิให้ไปถึงยังตีนเขาก่อนตน โดยหารู้ไม่ว่าบัดนี้ เงาของพระจันทร์กำลังบดบังพระอาทิตย์ขึ้นเรื่อยๆ...ใช่แล้วเพลานี้กำลังจะเกิดสุริยุปราคาขึ้น!! แต่ทั้งสององค์ยังหาได้รู้ไม่ ทั้งสองทั้งวิ่งทั้งสู้จนเกิดฝุ่นควันขึ้นตลบไปทั่วขุนเขา . . อีกเพียงนิดเดียวเท่านั้นพระจันทร์ก็จะบดบังพระอาทิตย์หมดดวง ความมืดเริ่มปกคลุมไปทั่วบริเวณ เหล่าสกุณาต่างส่งเสียงจ้าละหวั่น รีบบินกลับรัง สัตว์ป่าน้อยใหญ่ที่หากินกลางวันต่างเร่งรีบก้าวฝีเท้าไปยังที่ซ่อน ก่อนสัตว์นักล่าตอนกลางคืนจะออกล่าเหยื่อ “ช้าก่อนพระอังคาร!! หยุดชั่วคราวเถิด!!”พระอินทร์ตะโกนบอกเมื่อสังเกตถึงสิ่งผิดปกติขึ้นท่ามกลางฝุ่นควันหนานี้ “อะไรกันท่านอมรินทร์ อยากพักเอาแรงรึไง! ได้ข้ายอมต่อให้ท่าน” ว่าแล้วพระอังคารก็หยุดการปะทะกันสงครามขนาดย่อมๆหยุดลง พระอังคารยิ้มเยาะมุมปากแสดงความเป็นต่อ ฝุ่นควันหนาแน่นเริ่มเบาบางลงจนกระทั่งทั้งสองสังเกตถึงความผิดปกติได้แล้วว่าแสงอาทิตย์ที่สว่างจ้า แต่ทว่าบัดนี้กลับดับหายไปเสียอย่างงั้น พวกเขาก็ไม่ได้สู้กันนานขนาดกินเวลาทั้งวันสักหน่อย? รอยยิ้มของพระอังคารหุบลงทันที ดวงตาฉายแววสดใสแปรเปลี่ยนเป็นฉงน คิ้วได้รูปขมวดเป็นปม “แย่แล้ว! นี่มัน...สุริยุปราคา...”องค์อมรินทร์กล่าวด้วยเสียงอันแผ่วเบา แต่ทว่ากลับดังสะท้อนกึกก้องในโสตประสาทของผู้ได้ยิน เมื่อสุริยุปราคาเต็มดวงทันทีหลังจากที่องค์อมรินทร์พูดจบ แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อแสงแห่งพระอาทิตย์หายไป แก้วเพทายที่ติดอยู่กับสังวาลของพระอังคารกระเด็นหลุดออกไปอย่างรวดเร็ว โดยที่พระอังคารไม่สามารถทำอะไรได้เลย อีกด้านหนึ่งบนสวรรค์ ณ ทรชิตปราสาท เหล่าเทพเทวดา นางฟ้าที่อยู่ใกล้เคียง ต่างแปลกใจระคนตกใจที่เห็นแก้วนพเก้าทั้ง8กระเด็นออกจากปราสาทที่ซึ่งกักขังพลังความชั่วร้ายของยักษ์ทาระกะไว้ และลอยลิ่วหายไปยังโลกมนุษย์ เกิดความหวาดผวา ความกลัว ความเยียบเย็นขึ้นทั่วสรวงสวรรค์ ความกลัวนี้ยังส่งผลไปถึงโลกมนุษย์ เสียงตีฆ้องดังคึกโครมเพื่อไล่ราหูออกจากดวงอาทิตย์ตามความเชื่อของมนุษย์ หลายบ้านเก็บลูกเล็กเด็กแดงซ่อนไว้ภายใน ต่างปิดประตูหน้าต่าง สวดภาวนาขอพระผู้เป็นเจ้าคุ้มครอง แต่ทว่าสุริยุปราคาครานี้ใยช่างน่ากลัวกว่าทุกคราวที่ผ่านมา  ราวกับความชั่วร้ายได้กลืนกินทุกสรรพชีวิตไว้จนหมด ผู้นำหมู่บ้านตีฆ้องตัวสั่นงันงก แม่ลูกอ่อนกอดลูกที่ร้องไห้จ้าไว้ ปากก็พร่ำบอกให้ลูกหยุดร้อง แต่เจ้าตัวเล็กไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อย เสียงตีฆ้อง เสียงร้องไห้ เสียงปลอบประโลมดังขึ้นไปทั่วทุกสารทิศ ก่อนที่เงาของพระจันทร์จะค่อยๆเคลื่อนออกไป และคืนแสงสว่างและความอบอุ่นของดวงสุริยาให้กับพื้นพสุธาอันกว้างใหญ่อีกครั้ง แต่ความอบอุ่นนี้ไฉนถึงเย็นยะเยือกจับขั้วหัวใจก็ไม่รู้ ............................................... ......................... ............ . “พระอังคาร! ท่านรู้ตัวหรือไม่ว่ามีความผิดเพียงใด!!!” พระสุรเสียงอันโกรธเกรี้ยวดังขึ้นจากพระโอษฐ์ขององค์ศิวะเจ้า ด้วยเรื่องที่พระอังคารทำผิดมหันต์ ที่นำเพทายออกมาโดยพละการ ทำให้แก้วมณีทั้งเก้า หรือแก้วนพเก้าอันเป็นเสมือนผนึกกุญแจที่กักขังพลังความชั่วร้ายของยักษ์ทาระกะไว้ได้แตกซ่านกระเด็นหายไปยังโลกมนุษย์ ยากแก่การตามคืนอย่างยิ่ง เพราะแก้วนพเก้านั้นมีชีวิต และต้องการอาศัยอยู่กับสิ่งมีชีวิต! นั่นหมายถึงต้องใช้ชีวิตตามหาชีวิต!! “เอาเถิด เห็นแก่ท่านที่เกิดจากข้า และสร้างความชอบไว้มากมาย รวมถึงเรื่องการปราบยักษ์ทาระกะนี้ด้วยเราจักให้ท่านรับผิดชอบโดยการลงไปจุติบนโลกมนุษย์ เพื่อตามหาและรวบรวมแก้วนพเก้าให้ได้ก่อนครบกำหนด20ปี มิเช่นนั้นแล้วมนตร์ตราที่ท่านกำกับเพื่อกักขังพลังความชั่วร้ายของยักษ์ทาระกะจะหมดลง และเป็นอิสระอีกครั้ง... จงทำใจให้สงบ หาไม่แล้วการลงไปจุติของท่านจักนำภัยร้ายแรงใหญ่หลวงมาสู่ตัวท่านเอง...จงจำไว้! กรรติเกยะบุตรแห่งข้า...”พระศิวะเจ้าตรัสด้วยดวงพระเนตรที่ฉายแววความห่วงใยในตัวพระอังคารอย่างยิ่ง ก่อนที่จะทรงหลับพระเนตรลงอีกคราเพื่อสงบจิตใจต่อไป .................................. .....ข้าทำผิด...นี่ข้าทำอะไรโง่ๆลงไป?... ....ไม่ท่านไม่ผิดหรอก...ก็ท่านไม่รู้นี่.... ....แต่ข้าไม่ควรทำเช่นนั้นอยู่ดี..... ....แต่การลงโทษให้ไปเกิดเป็นมนุษย์นั้นมันแรงเกินไป... ....มันก็สมควรแล้วไม่ใช่หรอกับความผิดของข้า... ....ไม่ ไม่สมควรด้วยซ้ำ ท่านเป็นผู้พิชิตยักษ์ทาระกะนะ! แค่แก้วนพเก้าหาย ก็ไปตามหาได้นี่...เป็นมนุษย์ลำบากจะตาย กว่าจะโต กว่าจะได้หาอีก ไม่หมดเวลาก่อนหรือ?... ....แต่ข้ามันสะเพร่าเอง ถ้าข้าไม่เอามันออกมา ก็คงไม่เป็นแบบนี้ หรือข้าไปถามพระอาทิตย์ก่อนว่าจะเกิดสุริยุปราคาไหมวันนี้ เรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้...ทำการศึกดีแต่ใช้กำลังไม่ใช้ปัญญาไฉนเลยจะชนะ?....... ....เวลาแค่20ปี แล้วท่านจะหาเจอหรือ? ใครจะคืนความทรงจำให้แก่ท่าน?คิดบ้างรึเปล่า... ....มันเป็นความผิดที่ข้าสมควรได้รับ.... ....ท่านเป็นเทพแห่งสงคราม สร้างผลงาน ช่วยสวรรค์มามากมายนี่น่ะหรือสิ่งที่ท่านได้รับตอบแทน จากการทำความผิดเพียงครั้งเดียว!?.... ....ข้า....ผิด.... ....ข้าไม่ผิด.... “ข้าจักไปเกิดได้อย่างไรในเมื่อความคิดของข้ามันแบ่งเป็นสองเช่นนี้” ...ข้ากรรติเกยะขอตั้งจิตอธิฐาน เพื่อจุติลงไปยังวงศ์วาร จากวิมานลงสู่แดนดิน... ................................ ............... ...... จากคุณ : นานะจัง (บทเพลงปีศาจ) - [ 26 พ.ย. 51 19:21:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่ 3 นิมิต พระพักตร์ของพระกรรติเกยะเคร่งเครียด จิตที่ขัดแย้งกันทำให้สมาธิที่พระองค์พยายามรวบรวมแตกซ่าน  วรกายสง่างามเริ่มเลือนรางกลายเป็นดวงประทีปสีชมพูเรื่อเรืองด้วยอำนาจจิตแห่งธรรมะ หากแต่อำนาจจิตแห่งอธรรมกลับขัดขวางปรากฏภาพวรกายเลือนรางของเทพพระอังคารแบ่งแยกเป็นสองร่าง พระพักตร์เคร่งเครียดทรมานเมื่อต้องต่อต้านกับจิตมารของตนเอง จนในสุดร่างนั้นก็กลับกลายเป็นดวงประทีปสว่างได้ในที่สุด...ดวงจิตที่จะจุติลงไปถือกำเนิดในวงศ์วารที่ครองพื้นปฐพี เพื่อตามหาชีวิตแห่งมณีนพเก้ากลับคืนมา หากแต่แล้วดวงจิตแห่งกายทิพย์ก็บังเกิดความแปรปรวน ประทีปสีชมพูแบ่งแยกออกจากกันกลายเป็นสอง!...พลังจิตมารยังมิสิ้นฤทธิ์ จิตแห่งกรรติเกยะทั้งสองดวงส่องประกายลอยเคียงกัน ผ่านวิมานอากาศ เมฆหมอก จากแดนฟ้าลงสู่แดนดิน องค์ศาทศิวะทอดพระเนตรมองดวงจิตของกรรติเกยะที่แตกแยก แล้วทอดถอนหทัย “กรรติเกยะบุตรแห่งข้า...การกำเนิดของเจ้า เห็นทีจักมีอุปสรรคสำคัญเสียแล้ว” ---------------------------------------------------------- คีรีรัตน์นคร เมืองที่รายล้อมด้วยกำแพงภูผา ตั้งอยู่ท่ามกลางเทือกเขาสูง กษัตริยาธิราชผู้ครองนครสืบเชื้อสายมาจากเทพแห่งขุนเขาตามตำนานแต่โบราณหลายร้อยปี แต่ละพระองค์ล้วนทรงปกครองนครด้วยทศพิธราชธรรม...ราชาศักรินทร์กษัตริย์องค์ปัจจุบัน สิ้นแสงทิวาเข้าสู่ราตรีกาล ทุกสรรพสิ่งต่างเข้าสู่ห้วงแห่งนิทรา ทั้งนครปกคลุมไปด้วยความมืดมิดเงียบสงัด   ในนิมิตแห่งองค์ราชาศักรินทร์...พระองค์เงยพระพักตร์ทอดพระเนตรขึ้นไปยังท้องฟ้าเบื้องบนที่มืดมนอนธกาล แสงสุกสกาวราวกับดวงดาวทอแสงวิบวับอยู่เบื้องบน ดาราสกาวที่เห็นอยู่ไกลๆ เคลื่อนใกล้เข้ามาเมื่อพระองค์ทรงยื่นหัตถ์ไปหาด้วยความปรารถนา จึงได้รู้ว่าดาราที่เข้าใจนั้นแท้จริงแล้วคือดวงแก้วมณีมีค่ารัศมีสีชมพูเรื่อเรืองดังผลทับทิมสุก   หากแต่แล้วดวงแก้วนั้นกลับแปรเปลี่ยนกลายเป็นศาสตราวุธสองสิ่งผกผันเข้าปะทะฟาดฟันกัน หนึ่งกลายเป็นกงจักรผันหมุนคว้างตรงมาหาพระองค์ประหนึ่งจักฟาดฟัน อีกหนึ่งกลายเป็นพระขรรค์อันเรืองฤทธิ์คอยขัดขวางปกป้องภยันตรายให้แก่พระองค์   ศาสตราวุธทั้งสองสิ่งปะทะกันเกิดแสงวาบวามราวอสุนีบาต จักรหมุนคว้างเหวี่ยงพระขรรค์ออกไปให้พ้นทางก่อนจะผันกลับมายังองค์ราชาศักดิ์กรินทร์ คมจักรตัดร่างองค์ราชาขาดสะบั้น!   ยัง...นิมิตร้ายนั้นยังไม่จบสิ้น พระองค์ทรงเห็นพระขรรค์แผ่รัศมีเป็นเก้าแฉกคล้ายจักรผันพร้อมกันนั้น รัตนะเลอค่ามากมายจากทั่วสารทิศก็ตรงเข้าหาพระขรรค์ผนึกกำลังจนปรากฏแสงรัศมีร่วงรุ้งเจิดจ้า พระขรรค์แห่งธรรมะหมุนวนเข้าปะทะกับกงจักรผัน บังเกิดเสียงกัมปนาทกึกก้องไปทั่วพิภพ จักรแห่งอธรรมแตกสลาย “ไม่!!!” องค์ราชาสะดุ้งตื่นจากพระสุบิน พระเสโทพราวพระพักตร์ ในนิมิตประหลาดจะว่าดีหรือร้ายก็ใช่ที “เจ้าพี่ ” อากัปกริยาตกพระทัยของพระสวามีทำให้มเหสีทรงตื่นบรรทมขึ้นมาด้วย “ไม่มีอะไรหรอก มณีกานต์...น้องนอนต่อเถอะ อีกไม่นานก็เช้าแล้ว” “เจ้าพี่ไม่ได้ทรงเป็นอะไรใช่มั้ยเพคะ?” พระมเหสียังคงห่วงหา “แค่ความฝันเท่านั้น” องค์ราชาทรงกล่อมให้พระมเหสีทรงคลายกังวล พระนางจึงยอมบรรทมต่อจวบจนอรุโณทัย หากพระสวามีกลับมิอาจข่มเนตรให้หลับลงได้เลย จากคุณ : บทเพลงปีศาจ - [ 26 พ.ย. 51 19:24:28 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนที่ 4 คำพยากรณ์   ภายในท้องพระโรงบนปราสาทราชวังคีรีรัตน์นคร เหล่าเสนาอำมาตย์พรั่งพร้อมต่อเบื้องพระพักตร์องค์ราชาและพระมเหสี รวมทั้งโหราธิบดีที่กำลังขีดเขียนเลขยันต์ตามหลักโหราศาสตร์ เพื่อทำนายพระสุบินขององค์ศักรินทร์ราชาเมื่อราตรีกาลที่ผ่านมา   อันดวงแก้ววาววับลับจากฟ้า   คือบุญญาตามชะตาโอรสา   ทั้งจักรขรรค์ประดุจสองกุมารา   ทรงฤทธาเกียงไกรไม่แพ้กัน   “ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า” โหราธิบดีเงยหน้าจากกระดานชนวน   “ว่ายังไงบ้าง ท่านโหรา”   โหราธิบดีเริ่มกราบทูลคำพยากรณ์ตามศาสตร์ที่ร่ำเรียน   “ดวงแก้วสีชมพูที่ลอยมาสู่พระหัตถ์ขององค์เหนือหัวนั้นคือเทพผู้กล้าหาญจุติลงถือกำเนิดเป็นโอรสของพระองค์...และพระขรรค์กับกงจักรหมายถึงองค์เหนือหัวจะได้พระโอรสสององค์พระเจ้าค่ะ”   คำพยากรณ์จากโหราธิบดีสร้างความโสมนัสให้แก่ทั้งสองพระองค์ยิ่งนัก   “เจ้าพี่ เราจะมีลูกชายสองคนเพคะ”   “พี่ดีใจเหลือเกิน มณีกานต์” ด้วยองค์ราชาศักรินทร์มิได้ทรงมีนางสนมกำนัลอื่นใดดังเช่นกษัตริย์เมืองอื่นๆ ทรงมีเพียงพระมเหสีมณีกานต์เป็นที่รักยิ่งเพียงองค์เดียว และมเหสีที่รักยิ่งมีโอรสเช่นนี้ พระองค์ยิ่งทรงเพิ่มความสนิทเสน่หามากยิ่งขึ้น   “แต่...ที่เราเห็นพระขรรค์กับจักรต่อสู้กันมันหมายความว่าอย่างไร...จะมีเหตุเภทภัยใดๆ เกิดขึ้นหรือไม่” องค์ราชายังคลางแคลงพระทัย   องค์หนึ่งถือกำเนิดเพื่อรักษา   ทั่วเขตแคว้นแดนพาราด้วยพระขรรค์   แต่กงจักรชักนำภัยให้โรมรัน   ผลาญชีวันองค์ราชันย์ให้บรรลัย   โหราธิบดีกระอักกระอ่วนยากที่จะเอ่ยถ้อยกราบทูลต่อองค์เหนือหัวได้ต่อไป เหล่าเสนาอำมาตย์ลอบสบตากันด้วยความประหลาดใจ   “กราบทูลองค์เหนือหัวและพระมเหสีตามคำทำนายไปสิ ท่านโหราว่าท่านทำได้อย่างไร” อำมาตย์ศักดา เร่งรัดเมื่อเห็นอีกฝ่ายท่าทางลำบากใจนัก   “มันร้ายแรงมากเลยหรือ ท่านโหรา” องค์เหนือหัวทรงตรัสถาม   “นั่นสิ เราเองก็อยากรู้” พระมเหสีมณีกานต์ทรงเห็นด้วย   “พระขรรค์หมายถึงพระโอรสผู้ทรงคุณธรรม จะทรงเป็นผู้ปกปักรักษาคีรีรัตน์นคร และทรงขจัดผองภัยให้แก่โลก...ส่วนจักร หมายถึงพระโอรสอีกองค์....”   “พระโอรสอีกองค์ทำไม” องค์ราชาศักรินทร์ทรงเร่งถาม จนโหราธิบดียอมเฉลยคำพยากรณ์ที่เหลือ   “จะนำภัยพิบัติมาสู่บ้านเมือง...และจะสังหารพระบิดาพระมารดาพระเจ้าค่ะ!” จากคุณ : บทเพลงปีศาจ - [ 26 พ.ย. 51 19:26:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนที่ 5 กำเนิดเพลิงประลัย บนสวรรค์ชั้นฟ้าเหล่าเทพเทวาและนางฟ้านางสวรรค์ทั้งหลายต่อให้มีชาติกำเนิดสูงส่งปานใด ก็ยังหาตัดกิเลสได้หมดไม่จึงเกิดเรื่องไม่ดีไม่งามซึ่งนำมาสู่หายนะของสามภพขึ้น เมื่อพระเพลิงเสด็จลงมาจากเฝ้าพระอินทร์ระหว่างทางดำเนินกลับตำหนักของตนก็ได้พบเจอกับ เทพธิดาทิพย์อาภาและเทพธิดาทิพย์มณีเข้าโดยบังเอิญ พระเพลิงพอใจในนางฟ้าทันทีจนไม่รู้จะพร่ำพรรณนาคำพูดใดออกมาได้หมด            เฝ้าพินิจพิศดูดวงสมร             อรชรพริ้มพักตร์นางสวรรค์ เสด็จจากตำหนักฟ้าองค์ราชันย์              พบจอมขวัญทิพย์อาภายอดยาใจ แม้นตัวพี่เป็นไฟใจร้อนลุ่ม                    ดั่งเพลิงสุมเผาใจให้หวั่นไหว เมื่อพบแล้วนางแก้วดั่งดวงหฤทัย            ภูวนัยกำเริบรักปักกลางทรวง พระเพลิง    :    เดี๋ยวก่อนเทพธิดาทั้งสอง พวกนางมาจากไหนเราอยากจะทำความรู้จักกันไว้ ทิพย์มณี       :    เราเป็นเทพธิดาประจำตำหนักพระอุมาเทวีเพคะ พระเพลิง      :   แล้วนางล่ะชื่ออะไร พอพูดจบพร้อมสาวเท้าก้าวเข้าหา ทิพย์อาภา     :    หม่อมฉันชื่อ ทิพย์อาภาเพคะ หลังจากวันนั้นพระเพลิงก็พยายามดักพบและเกี้ยวพานางฟ้าทิพย์อาภา พระเพลิง      :   ทิพย์อาภา ข้ามีดอกไม้งามจากสวนสวรรค์เอามาฝากเจ้า พระเพลิงก็จัดเป็นเทพรูปงามองค์หนึ่งแห่งสรวงสวรรค์นางทิพย์อาภาก็เลยทรงชอบพอพระทัยพระเพลิงอยู่เหมือนกัน ส่วนนางทิพย์มณีซึ่งเป็นเพื่อนสนิทรู้ว่าทั้งสองชอบพอซึ่งกันและกันก็เลยช่วยเพื่อนให้สมหวังในรัก ทิพย์อาภา       : พระองค์เป็นเทพผู้สูงศักดิ์ทีหลังอย่าเอาอนาคตของพระองค์มาหยุดที่หม่อมฉันเลย พระเพลิง        : อะไรกันทำไมเจ้าพูดจาตัดรอนพี่แบบนี้ ทิพย์อาภาเจ้าไม่รักพี่แล้วเหรอ ทิพย์อาภา        : ก็เพราะหม่อมฉันรักพระองค์ก็เลย........... พระเพลิงเอามือปิดป้องปากนางอันเป็นที่รักแล้วบอกว่า พระเพลิง        :  ทีหลังเจ้าอย่าพูดจาตัดรอนพี่อีกนะ หลังจากออกจากการ ไปปรนนิบัติพระอุมาแล้วพระเพลิงกับนางทิพย์อาภาก็ลอบอยู่ด้วยกันที่ตำหนักบ่อยๆ จนสุดท้ายก็เลยเถิดไปถึงการมีความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวและนางทิพย์อาภาก็ได้ตั้งครรภ์พระเพลิงมอบจี้หยดน้ำสีแดงให้ชายาแล้วบอกว่านี่คือ อัญมณีที่มีอนุภาพทำลายล้างให้เจ้าไว้ป้องกันตัว พระเพลิง  : สร้อยเส้นนี้ไม่ธรรมดาเมื่อเจ้าสวมไว้เจ้าจะสามารถบังคับเปลวไฟอย่างไรก็ได้ ทิพย์อาภา  : หม่อมฉันกลัวเหลือเกินเพคะ   ถ้าวันหนึ่งมีคนรู้แล้วพระองค์จะเดือดร้อน พระเพลิง   :  พี่ไม่กลัวขอแค่ได้ใช้เวลาอยู่กับเจ้าพี่ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น กลัวเหรอ จากนั้นจูบแก้มนาง ทิพย์อาภา   : ไม่นะเพคะ   เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า พระเพลิง    :   จะกลัวอะไร ทิพย์มณีดูต้นทางให้เราอยู่นะ วันเวลาก็ได้ล่วงเลยผ่านไป นางทิพย์อาภาครรภ์แก่เต็มทนจึงไม่สามารถไปปรนนิบัติพระอุมาได้อีก พระนางนึกแปลกใจที่มีเพียงทิพย์มณีมาคอยรับใช้ตนอยู่ผู้เดียว แต่นางทิพย์มณีก็คอยปิดบังแก้ต่างให้เพื่อนตลอดเวลา จนเวลาก็ได้ล่วงไปอีกพระนางอุมาเทวีนึกสงสัยว่าเป็นอะไรหนักหนาจึงเสด็จไปที่ตำหนักของเทพธิดาทิพย์อาภา เวลาดาวมฤตยูโคจรในราศีเด่นเทพธิดากำลังจะมีประสูติกาล เทพธิดาทิพย์มณีเองก็กังวลใจที่ไม่สามารถพูดทัดทานพระแม่เจ้าไม่ให้เสด็จไปหาเพื่อนรักในเวลานี้ได้ พระแม่เจ้าอุมาเสด็จไปถึงตำหนักก็ได้ยินเสียงเด็กร้องพร้อมกับเกิดฟ้าผ่าเปรี้ยงใหญ่ลงมาที่ตำหนักเทพธิดาทิพย์อาภา พระแม่เจ้าอุมาเทวีเสด็จเข้าไปด้านใน เห็นเทพธิดาคนสนิทคลอดทารกหน้าหน้าตาน่าเอ็นดูก็ทรงตำหนิไปว่า พระแม่เจ้าอุมาเทวี   : "เจ้านี่ชั่งบังอาจนักที่กล้าทำเรื่องบัดสีแบบนี้ เสียแรงเป็นถึงคนที่เรารักและเมตตา"        เทพธิดาทิพย์อาภาได้สำนึกว่าตัวเองผิดและต้องการชดใช้แต่เพียงผู้เดียวโดยต้องการปกป้อง ชีวิตของบุตรชายตนจึงเอ่ยว่า เทพธิดาทิพย์อาภา   : “พระแม่เจ้าเพคะ หม่อมฉันผิดหม่อมฉันก็จะขอชดใช้โทษนั้นแต่ขอพระเมตตาโปรดปกป้องบุตรชายของหม่อมฉันให้เค้ามีชีวิตอยู่รอดต่อไป ขออย่าให้เค้าถูกกำจัดไปเพราะเค้าพึ่งจะเกิดลืมตาดูโลกเค้าไม่รู้ไม่เห็นอะไรด้วย”       เมื่อพูดจบเทพธิดาทิพย์อาภาบีบจี้ของพระเพลิงเกิดเป็นไฟประลัยกัลป์เผาไหม้นางจนตายไปต่อหน้าพระอุมาเทวีและเทพธิดาทิพย์มณีคนสนิท พระอุมาเทวีเสีย พระทัยนักจึงไม่อยากสาวความผิดเอาเรื่องนี้อีก พระนางเอ่ยว่า พระอุมาเทวี      :   เพียงวันแรกที่เจ้าลืมตาดูโลกแม่ของเจ้าก็ถูกไฟคอกตาย เราจะให้นามเจ้าว่า “เพลิงประลัย”         พระอุมาเทวีอนุญาตให้ทิพย์มณีเลี้ยงดูลูกชายเพื่อนสนิท แต่ไม่นานความก็รู้ถึงพระศิวะ พระองค์จัดให้มีการประชุมเทวาละมีคำสั่งลงโทษพระเพลิง พระอิศวร        :    พระเพลิงท่านทำเรื่องเสื่อมเสียมาสู่พวกเรา แต่ก็เห็นท่านก็ เคยทำคุณ ประโยชน์มามากมายและเป็นเพียงความผิดแรก เราจึงขอลงโทษสถานเบาห้ามเจ้ายุ่งเกี่ยวกับ เด็กเพลิงประลัยโดยเด็ดขาด พระเพลิง          :   เป็นพระมหากรุณาธิคุณพระเจ้าข้า แล้วลูกชายหม่อมฉันเค้าจะเป็นยังไง       เหล่าเทวาทั้งหลายเห็นพ้องต้องกันให้กำจัดเด็กเพลิงประลัยทิ้งเพราะเป็นเป็นกาลกิณี ขณะที่พระเสาร์เป็นเพื่อนกับพระเพลิงคัดค้านพระอิศวรก็รับปากพระชายาว่าจะไม่กำจัดเด็กแล้ว เช่นกันเพราะเห็นว่าเป็นคำขอสุดท้ายของเทพธิดาคนสนิท พระอิศวร          :  พวกท่านทั้งหลายเรามีความเห็นว่าไม่สังหารเด็กคนนี้แต่เราจะจำกัดบริเวณเค้า เราจะเนรมิตตำหนักที่สวรรค์ชั้นล่างสุดให้เป็นที่อยู่ของเด็กคนนี้เพราะเค้าก็เป็นเทพบุตรแล้วจะให้ เทพธิดาทิพย์มณีเพื่อนของแม่เค้าลงไปอยู่ที่นั่นเพื่อเลี้ยงดูเด็กคนนี้และคอยกันไม่ให้เค้าออกไปจากที่ๆเป็นบริเวณของเค้าพวกท่าน ทุกคนก็ต้องช่วย กันเป็นหูเป็นตาคอยกันไม่ให้เพลิงประลัยได้ออกไปจากบริเวณของตนเช่นกัน            ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามที่คาดคิดไว้เรื่องวุ่นวายทั้งหมดคงจะไม่บังเกิดขึ้น แต่ทว่าเหตุการณ์อาจจะไม่เป็นเช่นนั้น จากคุณ : บทเพลงปีศาจ - [ 26 พ.ย. 51 19:28:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ติดตามอ่านตอนล่าสุด ตอนที่ 6  ความกังวลของเหนือหัวศักรินทร์   ตอนที่ 7  กำเนิดองค์ชายฝาแฝด http://www.boysapolclub.com/Forums/index.php?topic=390.0 ตอนที่8   ปมอาฆาต ตอนที่ 9   รักในรอยแค้น           เมื่อนั้น                                           นิศาเทวีนางสวรรค์ งามเลิศกัลยาวิลาวัลย์                            ผุดผาดผิวพรรณดั่งดวงเดือน เทพธิดาทั่วแคว้นดินแดนฟ้า                   หนึ่งในพื้นพสุธาหาใครเหมือน เพลิงประลัยจำติดตาไม่ลางเลือน            จิตย้ำเตือนให้นึกถึงเพียงอนงค์ ตอนที่ 10    ผันผ่าน ...ทิวาราตรีเวียนเปลี่ยนผันผ่าน สองกุมารเจริญวัยไล่ชันษา พระพักตร์คมเข้มขำตามเวลา พระบุตราทรงชนมาได้เก้าปี ตอนที่ 11  ขลุ่ยแก้วกับเทพธิดายูงทอง    สำเนียงเสียงขลุ่ยแก้ว        แว่วไหว คีตะร่ำรำไพ                        เพริศแพร้ว ขับกล่อมหมายใกล้              เพ็ญฟ้า เด่นดวง หวังจันทร์จะแว่ว                  เสียงเพรียก พร่ำหา http://www.boysapolclub.com/Forums/index.php?topic=390.15 ************ ขอฝากด้วยนะคะ ^_^ จากคุณ : นานะจัง (บทเพลงปีศาจ) - [ 26 พ.ย. 51 19:32:19 ]