หลายๆคนอาจจะเคยพบและประสบกับเหตุการณ์ที่เขาเรียกกันว่า “ความรัก”
ซึ่งในความเป็นจริงของความรัก มันเกิดมาจากความเหงานั่นเอง ความหมายของคำว่าเหงามีหลายรูปแบบผู้เขียนสามารถจำแนกออกมาให้เป็นข้อๆดังตัวอย่าง

1. เหงาเพราะไม่มีใคร
2. เหงาเพราะรัก
3. เหงาเพราะอกหัก
4. เหงาเพราะอยากเปลี่ยนใจ
5. เหงาเพียงแค่อยากมีใครสักคน

อารมณ์ทั้งหมดนี้เกิดมาจากจิตของคน นั่นคือจิตสั่งให้เหงา คิดถึง ต้องการ
และรัก เป็นขั้นๆไป มีคำพูดอยู่คำหนึ่ง คนส่วนใหญ่ชอบพูดกันบ่อยๆ
“คบไปเถอะดีกว่าไม่มีใคร”
ต้องขีดเส้นใต้ไว้ เพื่อเป็นตัวคอยเตือนตัวเองในวันข้างหน้า

เพราะเมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ ความหมายของมันจะเปลี่ยนไปทันที
นั่นหมายความว่า มันมีองค์ประกอบอีกอย่างที่มาช่วยเสริม
อยู่ในระหว่างกลางของความเป็นจริงนั่นก็คือ ความผูกพัน
แสดงให้เห็นข้อมูลด้านล่าง

...........เหงา..............ผูกพัน...........รัก............เลิกรา............


ความผูกพันเป็นตัวช่วยทำให้ความคิดทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป เช่น เราคิดว่าเราคบกับเขาเพียงเพราะเราไม่มีใคร อย่างน้อยเป็นเพื่อนคอยแก้เหงา ยังดีกว่าเราไม่มีใครคุยด้วยเลย ถ้าคุณคิดอย่างนั้นสักวันหนึ่งคุณจะเจ็บปวด เพียงเพราะการมองข้ามความเป็นจริงอีกจุดหนึ่ง ที่หลายๆคนต้องเดินผ่านมัน เพื่อไปยังอีกฝั่งของความรู้สึกที่เรียกว่า ความรักนั่นเอง เท่านั้นยังไม่พอ กระโดดไปยังฝั่งที่คนส่วนใหญ่ไม่ต้องการไป นั่นก็คือ การเลิกรา

ความผูกพันช่วยเกื้อกูลอะไร ช่วยให้คนหลายคนได้คิดถึงอดีตคราวหวาน ทำให้ได้หยุดคิด ก่อนตัดสินใจเลิกรากัน เห็นไหมคะว่าแม้แต่ความเหงายังมีกระบวนการเป็นขั้นเป็นตอน ไม่แตกต่างอะไรเลยกับงานในชีวิตประจำวันของเรา เพราะฉะนั้นก่อนการตัดสินใจทำอะไรไป ควรนึกคิดและไตร่ตรองให้แน่น เพื่ออนาคตที่สดใสของตัวคุณเอง

สุขคือสวรรค์ เจ็บปวดคือนรก ตรอมตรมคือทุกข์ ที่ไม่เป็นสุขล้วนแล้วแต่เกิดจากตัวคุณเอง มีเรื่องหนึ่งที่อยากเล่าให้ฟังกรณีนี้เป็น …เหงาเพราะไม่มีใคร...


...แก้วเป็นเด็กต่างจังหวัดอยู่ทางเหนือของประเทศไทย มาเรียนหนังสือ
และถือโอกาสทำงานในกรุงเทพฯ เป็นเวลานานหลายปี แก้วจะกลับบ้านเพื่อเยี่ยมพ่อกับแม่ทุกๆเทศกาล แก้วเป็นคนสวย รูปร่างดี ผิวขาว ทำให้เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ ในที่ทำงาน และคนที่พบเห็นทั่วไป ด้วยนิสัยเป็นคนไม่ชอบดูถูกใคร ทำให้แก้วเป็นที่รักของเพื่อนๆและหลายๆคน

อยู่มาวันหนึ่งได้มีหนุ่มวัยอายุ 28 ปี เข้ามาจีบแก้ว หน้าที่การงานเป็นพนักงานการเงิน ประจำออฟฟิศอยู่ในบริษัทเดียวกัน ชื่อวี
เป็นคนกรุงเทพโดยแท้แต่กำเนิด เป็นรุ่นพี่ในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน แก้วเป็นเด็กฉลาด ช่างพูดและเจรจา ด้วยวัยของแก้วอายุ 25 ปี จึงทำให้แก้วดูสดใส ร่าเริง มี
เสน่ห์ต่อเพศตรงข้าม

วีพยายามตามจีบแก้วอยู่นาน แต่ไม่เป็นผลสักที ทำให้วีเกิดความท้อแท้ เพียงเพราะแก้วไม่เคยมีใจให้กับเขาเลย ทำให้วีประชดแก้วโดยการหันไปคบกับสาวคนใหม่ ต่างแผนกและทำให้ผู้หญิงคนนั้นท้อง ซึ่งวีก็ได้รับผิดชอบและจัดงานแต่งงานอย่างยิ่งใหญ่

ส่วนแก้วเอง เมื่อไม่มีวีคอยเอาใจแล้ว เกิดความรู้สึกเหงาโดยไม่รู้ตัว เพราะแท้จริงแล้วแก้วชอบวีเหมือนกัน แต่ยังติในเรื่องหน้าที่การงานของวี จึงทำให้แก้วไม่ยอมเปิดเผยความรู้สึกของตัวเองออกมามาก
เพราะว่าวันหนึ่งถ้าเจอคนที่ดีกว่าจะได้ไม่รู้สึกผิด

เวลาผ่านไป 2 ปี แก้วได้ย้ายที่ทำงานใหม่ เจอเพื่อนใหม่ สิ่งใหม่ๆรอบตัว คนที่นั่นก็ไม่แตกต่างจากที่เดิมของแก้วสักเท่าไหร่ ทุกคนต่างชื่มชมในความน่ารักเป็นกันเองของแก้ว   ทำให้แก้วดูเด่นในสายตาของคนอื่นในที่แห่งนี้ได้ไม่ยากนัก

ไม่นานแก้วก็มีหนุ่มโปรแกรมเมอร์ ชื่อ โอ๊ก เข้ามาจีบ รูปหล่อ พ่อรวย มีรถขับ เป็นที่ใฝ่ฝันอยากได้มาเป็นแฟนของสาวๆที่นี่ แต่ด้วยบุคลิกท่าทางสุขุม นิ่ง ไม่ค่อยชอบคุยกับใคร ทำให้สาวๆไม่กล้าเข้าหา แต่สำหรับแก้วแล้ว เขากลับเดินไปขอเบอร์กับแก้วเอง แก้วไม่ปฏิเสธให้เบอร์กับโอ๊กไป เพียงเพราะว่าเขาหน้าตาดี  

ผ่านไปได้ไม่กี่เดือนสองคนนี้ตกลงปลงใจคบหากันเป็นแฟน ไปรับ-ส่งกันทุกวัน แม้กระทั่งตอนกินข้าว เป็นอย่างนี้อยู่นานจนเวลาผ่านไป 2 ปี พฤติกรรมของโอ๊กก็เปลี่ยนไป ไม่สม่ำเสมอเหมือนอย่างที่คนเขาเคยเห็น บ่อยครั้งที่แก้วต้องกลับบ้านคนเดียวอยู่เสมอ ทำให้คนอื่นๆสงสัยว่าสองคนนี้ต้องมีปัญหากันแน่ๆ ไม่นานนักเรื่องทุกอย่างก็เปิดเผย

เมื่อโอ๊กจะต้องไปเรียนต่อปริญญาโทที่อเมริกา 3 ปี เพื่อสนองความต้องการของพ่อกับแม่ ที่ต้องการเห็นอนาคตของลูกมีการศึกษาดีกรีเด็กนอก ทำให้แก้วเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจ ที่จะต้องจากโอ๊กนานถึง 3 ปี จึงประกาศให้โอ๊กเลือกระหว่างแก้ว และการไปเรียนต่อต่างประเทศ ทำให้โอ๊กเกิดความน้อยใจแก้วเช่นกันทั้งๆที่เป็นแฟน แต่กลับไม่เข้าใจในตัวของเขา จึงทำให้เรื่องราวทั้งสองคนลงเอยด้วยการเลิกรากันไป

แก้วตัดสินใจลาออกจากงานที่นี่ และไปทำอีกบริษัทหนึ่งซึ่งอยู่ห่างไกลจากตัว
เมืองมาก และนี่คงจะเป็นที่สุดท้ายที่แก้วคิดว่าจะทำงานอยู่ในกรุงเทพ แก้วกลายเป็นคนปิดตัวเองเงียบไม่พูดไม่จากับใคร จากที่เคยร่าเริงเป็นคนสดใส กลายเป็น
คนเย็นชาชอบอยู่อย่างสันโดษ ทำให้คนที่นี่ไม่ค่อยมีใครอยากจะเข้ามาเป็นเพื่อนแก้วมากนัก แต่สิ่งเหล่านี้กลับทำให้แก้วรู้สึกมีความสุขไม่ต้องยุ่งกับใคร ไม่ต้อง
คอยแคร์ความรู้สึกของใคร แม้แต่ผู้ชายที่ต้องการเข้ามาจีบแก้วหลายๆคน ต้องกินแห้วไปตามๆกัน แก้วปล่อยให้ชีวิตตัวเองเป็นอยู่อย่างนี้อยู่นานหลายปี จนทำให้
แก้วไม่มีใคร เกิดความเหงาขึ้นมาจับใจ เพื่อนหลายๆคนต่างก็พากันแต่งงานมีคู่กันไปเกือบหมด วันๆหนึ่งแก้วก็มีแต่งาน เลิกงานกลับห้องชีวิตเป็นอยู่อย่างนี้บ่อย
ครั้ง  แก้วจึงต้องการใครสักคนเพื่อมาดูแล และคอยเอาใจ เหมือนเฉกเช่นที่เคยเป็น แต่จนแล้วจนรอดแก้วก็ไม่มีใครเดินเข้ามาในชีวิต

จนกระทั่งวันหนึ่งแก้วได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาดี ภูมิฐานมีเสน่ห์ ตำแหน่งหน้าที่การงานสูง โดยภาพรวมแล้วเป็นผู้ชายดูดี วันแรกที่เขาเห็นแก้วเขาบอกเลยว่าเขาชอบ และแอบขอเบอร์กับเพื่อนแก้ว ไม่นานเขาโทรติดต่อแก้ว และได้แนะนำตัวเองว่าชื่อพี่พากย์ ทั้งสองคนติดต่อและพูดคุยกันอยู่นาน จนแก้วใจอ่อนยอมรับนัดออกเดทกับเขา แก้วเกิดความมั่นใจและคิดว่าตัวแก้วเองก็ไม่มีใครอยู่แล้ว คงไม่เป็นไรหรอก “คบไปเถอะดีกว่าไม่มีใคร”   เมื่อแก้วได้เจอและพูดคุยยิ่งทำให้แก้วเกิดความรู้สึกมั่นใจ การออกเดทครั้งต่อไปก็เลยตามมาเรื่อยๆ ทำให้ความเหงาของแก้วที่มีอยู่ ณ ขณะนั้นมันกลายมาเป็นความผูกพันอย่างสิ้นเชิง เกิดความคิดถึงอยากโทรหา เกิดความต้องการอยากอยู่ใกล้ จนสุดท้ายแก้วหลงรักพี่พากย์อย่างหมดใจ

จนเวลาผ่านไปได้ปีกว่า แก้วไม่เคยรู้เลยว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา พี่พากย์ยังมีอีกคนที่เขาคอยห่วงใยเหมือนกับที่ทำให้กับแก้ว หรือเรียกอีกอย่างว่า  พี่พากย์มีภรรยาอยู่แล้ว แต่แอบนอกใจไปมีแก้วอีกคน โดยที่แก้วไม่เคยรู้เรื่องราวเหล่านี้
เพียงเพราะว่าแค่อยากมีใครสักคน จึงไม่อยากรับรู้เรื่องราวอะไรมากนักถ้าหากว่าเขาไม่พร้อมที่จะเอ่ยออกมา  

เมื่อถึงคราวที่แก้วได้รู้เรื่องราวแท้จริงแล้ว แก้วกลับต้องมานั่งเสียใจ เพราะไม่อาจตัดเยื่อใยความผูกพันที่แก้วมีให้กับพี่พากย์ และยิ่งร้ายไปกว่านั้นคือ พี่พากย์ยังคงโกหกแก้ว เพียงเพราะไม่ต้องการเสียคนที่รักไป

แก้วตัดสินใจเป็นฝ่ายเดินออกมาจากจุดนั้น ออกมาอยู่ในโลกของความเหงาดังเดิม โลกที่มีแต่ความจริงไม่เคยหลอกลวงใคร และเพื่อให้ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นมันจบลงโดยที่ผู้หญิงอีกคนไม่ต้องมารับรู้และเจ็บปวด อย่างที่แก้วเป็น...

แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 51 10:50:58

แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 51 16:34:40

จากคุณ : ปัทมนันท์ - [ 27 พ.ย. 51 16:26:58 ]