ความคิดเห็นที่ 1 สว่างในใจ .. ที่ว่าจะผ่านไป หลายๆ กรณีไม่ใช่ว่าความทุกข์จะหายไป แต่หมายถึงการยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น และอยู่กับสิ่งเหล่านั้นได้มากกว่า เหมือนคนเป็นเบาหวาน จะให้หายขาดจากโรคอาจจะเป็นไปไม่ได้ แต่อยู่อย่างเป็นสุขได้หรือไม่ อยู่ที่เจ้าตัว ขอให้ผ่านไปได้นะคะ จากคุณ : scottie - [ 28 พ.ย. 51 09:45:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 บางครั้ง.. แสงสว่างหรือคำปลอบโยนไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย มีแต่ตัวเองเท่านั้นที่จะช่วยตัวเอง ปลุกกำลังใจให้ตัวเอง หรือ หากำลังใจจากคนที่เรารักมากที่สุด เพื่อมาสร้างกำลังใจให้ตัวเอง อดทนกับสิ่งที่เกิดขึ้น..และหวังอยู่ลึกๆว่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ เราก็ยังมีโอกาสได้พบกับเรื่องดีๆ แม้จะเลือนเต็มทน..แต่ก็ยังหวังค่ะ จากคุณ : ระรินใจ - [ 28 พ.ย. 51 12:01:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 บางทีอาจอยู่ที่มุมมองก็ได้ค่ะ เหมือนว่าเรากำลังอยู่ในความมืด แต่หากเรามองหาแง่ดีของความมืด เราอาจพบโอกาสในความมืดขึ้นมาก็ได้นะคะ เช่นโอกาสที่จะเปลี่ยนแปลง โอกาสที่จะทดลองอะไรใหม่ๆ โอกาสที่ได้จากสิ่งใหม่ๆที่จะเกิดขึ้น โอกาสอยู่ที่การมองจริงๆค่ะ ใครเห็นไวก็ได้เปรียบไป (เกี่ยวไหมคะเนี่ย) จากคุณ : หมูอมโรค - [ 28 พ.ย. 51 12:42:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ความทุกข์นั้นอยู่คู่สรรพสัตว์อยู่แล้วครับ มนุษย์เราเมื่อเกิดมาก็ทุกข์ เติบโตก็ทุกข์ ใช้ชีวิตอยู่ก็ทุกข์  ภาวะไม่ทุกข์นั้นไม่มี เป็นธรรมดาโลก ที่เรารู้สึกทุกข์มาก อาจเพราะความทุกข์นั้นกำลังมากจริงๆ เช่น คนกำลังป่วย จะเจ็บมากจริงๆ ทรมานมากจริงๆ หรือบางทีอาจเพราะใจไปจับไปสนใจอยู่กับทุกข์นั้นมาก จึงทำให้เราเห็นแต่ส่วนที่เป็นทุกข์ ไม่เห็นส่วนอื่นที่ "สุข" กว่าบ้างเลย ถ้าทุกข์มากเพราะเหตุแรก ก็คงต้องพยายามแก้ไปตรงนั้นมั้งครับ บางอย่างเราอาจจะมีส่วนบรรเทาได้ เช่น กินหยูกยารักษาไข้ หรือดำเนินการอะไรต่อบ้านเรือน ทรัพย์สิน ก็ว่ากันไป แต่บางอย่างเราอาจจะทำอะไรไม่ได้มาก ก็คงต้องยอมรับสภาพไป และหันมาดูที่เหตุสอง  ถ้าเรารู้สึกว่าจดจ่อกับมันมากไปแล้ว ในเมื่อจดจ่อมากหรือน้อยก็แก้มันไม่ได้ ยิ่งมัวจมอยู่มากไปก็ยิ่งแย่ บางที หันไปมองสิ่งอื่น แง่มุมอื่นบ้าง แง่มุมที่พอจะทำให้ชื่นใจ อาจจะทำให้เราผ่อนคลายมากขึ้นนะครับ แน่นอนว่าทุกข์อาจจะหมดไป แต่เราก็จะไม่ได้มีแต่ทุกข์นั้นอย่างเดียว แต่มีส่วนอื่นที่เป็นสุขควบคู่กันไปด้วยครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 28 พ.ย. 51 15:55:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ทุกข์กับชีวิตเป็นของคู่กันเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ส่วนใหญ่คนเป็นทุกข์มาก เพราะมองเห็นทุกข์ และกำทุกข์เอาไว้ในมือ ไม่ยอมปล่อยวางความทุกข์ลงบ้าง ความเจ็บป่วยเป็นความทุกข์ คนที่เจ็บป่วยมากบางคนก็ไม่ทรมานกับโรคมากนัก เพราะ เห็นทุกข์ แต่ไม่เป็นทุกข์ คือ รู้ว่าความทุกข์มาจากความเจ็บป่วย คือ เห็นทุกข์ แต่ไม่ใส่ใจจนเกินไป อยู่กับมันได้ รักษาไปตามที่ควรจะเป็น ก็ถือว่าวางทุกข์เป็น ไม่เก็บทุกข์ไว้กับตัว ก็ไม่เป็นทุกข์ ในขณะที่บางคนเจ็บป่วยนิดเดียว ก็เอาใจจดจ่ออยู่กับอาการนั้น มองเห็นแต่จุดที่เป็นทุกข์ ทั้งที่ส่วนอื่น ๆ ก็ยังปกติดีอยู่ เรียกว่า เห็นทุกข์และเป็นทุกข์ด้วย เพราะเอาทุกข์มาขยายใส่ตัวเอง หรือความทุกข์ทางใจ ก็มีเหตุพื้นฐานมาจากอารมณ์ทั้งหลาย ที่เป็นเรื่องปกติของมนุษย์ เช่น รัก โกรธ อารมณ์พวกนี้ทำให้เกิดทุกข์ ทำนองเดียวกับอาการป่วยทางกายนั่นแหละค่ะ คือ มีเหตุของมันเอง ส่วนมากที่เป็นทุกข์ เพราะไม่รู้ทันจิตใจตัวเองว่า เราโกรธเพราะอะไร หรือเอาใจใส่กับคนอื่นมากไป เอาใจใส่กับสถานการณ์ภายนอกมากไป หลายครั้งที่เราคิดว่า ปัจจัยภายนอกคือสิ่งที่ทำให้เราทุกข์ แต่จริง ๆ แล้ว เราทุกข์เพราะตัวเราเองต่างหาก โกรธก็อยู่ที่ใจเรา เกลียดก็อยู่ที่ใจเรา รักก็อยู่ที่ใจเรา เรื่องจัดการกับความทุกข์ ใครก็ช่วยไม่ได้ นอกจากตัวเองเท่านั้นค่ะ ถึงจะละวางไม่ได้ ยอมรับสภาพยังไม่ได้เต็มร้อย แต่ขอเวลาหยุดพักให้ตัวเองบ้างนิด ๆ หน่อย ๆ อย่างคุณพีทว่าก็ยังดีนะคะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 28 พ.ย. 51 17:23:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 วันนี้มืดใช่มืดสนิท  ไฟดวงนิดยังมีแสง ขอเพียงลมพัดมาแรง  เถ้ามอดแดงก็จะลาม ทุ่งนี้รกใช่รกหมด  นั่นข้าวสดขึ้นแทรกหนาม ขอเพียงฝนจากฟ้าคราม  ข้าวจะงามท่วมหญ้าคา ขอเดาว่าความทุกข์ของคุณเจียวด้าย น่าจะเป็นเรื่องสถานการณ์บ้านเมืองใกล้ตัวใช่มั้ยเอ่ย ถ้าใช่ เราก็หัวอกเดียวกัน เพียงแต่กูรูเคยผ่านเหตุการณ์ทำนองนี้มาแล้วเมื่อหลายสิบปีก่อน รับรู้ความโหดร้ายต่างๆของคนไทยด้วยกันเอง โดยที่ไม่อาจจะทำอะไรได้ แล้วชีวิตก็ดูเหมือนจะง่อยเปลี้ยไปในบัดดล ดำดิ่งลึกลงไปจนถึงก้นบึ้งนาน แสนนาน กระทั่งวันหนึ่งค่อยตีตื้นขึ้นมา แหงนหน้ามองโลกเป็นผู้เป็นคนขึ้นบ้าง ร้องเพลง แสงดาวแห่งศรัทธา ปลอบใจตัวเองตลอดมา " คนยังคงยืนเด่นโดยท้าทาย" มนุษย์ตายได้ มนุษย์ไม่อาจถูกทำให้แพ้ได้ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 51 07:35:03 จากคุณ : กูรูขอบสนาม - [ 28 พ.ย. 51 19:30:27 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ชีวิตของผมเคยผ่านความทุกข์แบบนี้มานานหลายสิบปี เป็นจำนวนหลายครั้งแล้วครับ นับจากครั้งแรก ตุลาคม ๒๔๗๖ ซึ่งผมยังไม่รู้ประสีประสา ต่อมา พ.ศ.๒๔๙๒ จำเดือนไม่ได้ ถึง มิถุนายน ๒๔๙๔ แล้วก็มาถึงสามเหตุการณ์ดัง ที่ใคร ๆ ก็ยกเอามาเป็นอุทาหรณ์ แต่ก็ยังอยู่มาได้จนถึงบัดนี้ ด้วยวิธีเดียวกัน กับนกกระจอกเทศครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 29 พ.ย. 51 05:03:56 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จริงหรือที่ว่าทุกข์ไม่ลดลง เคยจดจ่ออยู่กับทุกข์อย่างต่อเนื่องบ้างไหม ตอนหิวข้าวทุกข์เรื่องเดิมหรือเปล่า ตอนวิ่ง/เดินเข้าห้องน้ำ ห่วงเรื่องทุกข์ หรือเรื่องจะถ่ายทุกข์ ณ วินาทีนั้น ใจจดจ่อกับเรื่องใด ที่ทุกข์กลับมาเพราะ เราเติมปััจจัยให้ทุกข์มันต่อเนื่องได้ใช่ไหม ทุกข์ได้ เพราะใครๆก็ทุกข์ แต่จะวางได้ จะตัดปัจจัยที่ทำให้ทุกข์เพิ่ม ใช่ว่าใครๆจะทำได้ สติทำให้หาจังหวะที่ทุกข์ลดลงได้ แต่ใครจะใช้ปัญญาตัดได้หนอ ปล. ถูกสอนมาอีกที ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ตามประสาปุถุชน สัพเพ สัตตา อะนีฆา โหนตุ สัตว์ทั้งหลาย จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย จากคุณ : Deckard - [ 29 พ.ย. 51 05:17:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาถึงวันนี้ ความทุกข์นั้นก็คงอยู่เหมือนเดิมครับ เพียงแต่ผมไม่เป็นทุกข์ ไม่ใช่มีศีล สมาธิ ปัญญา อะไร แต่เป็นเพราะชินชาเสียแล้ว จนสามารถอยู่กับความทุกข์ได้โดยไม่เดือดร้อนครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 29 พ.ย. 51 08:12:19 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วอึ้งเลยครับ แกรกๆๆ(เกาหัว) จากคุณ : Psycho man - [ 29 พ.ย. 51 09:39:16 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านแล้ว ก็นึกถึงคำพูดที่ว่า เรียนรู้ อยู่กับมันอย่างมีความสุขอ่ะค่ะ จากคุณ : oreocream - [ 29 พ.ย. 51 17:22:55 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านไปอ่านมาเหมือนคุณเจียวต้ายจะทุกข์เรื่องนอกกายหรือเปล่า ถ้าใช่ก็จะบอกว่าตัวเองก็เป็นค่ะ แต่อาจคนละเรื่องกับคุณเจียวต้าย ของตัวเองนี่มีปัญหาทางบ้านค่ะ หมากับแมวแถวบ้าน ชอบทะเลาะกันมาก ทะเลาะกันอย่างเดียวไม่พอ ยังชอบยกพวกตีกันอีกด้วย จริงๆหมาแมวตัวอื่นๆที่มาร่วมวงส่วนใหญ่ก็ไม่รู้หรอกค่ะว่า ทะเลาะกันจริงๆเรื่องอะไร เพื่ออะไร แล้วทำไปทำไม เพียงแต่ได้ยินเสียงหมาตัวจ่าฝูงเห่า ก็พากันเห่าตามกันดังขรม พอไอ้ตัวนำแยกเขี้ยวไล่ขย้ำเจ้าเหมียว พวกลิ่วล้อก็วิ่งไล่ตามบ้าง ประมาณว่าตามตูด ทำไปทำมา เลยมีแต่เสียงกัดกัน ทั้งฝ่ายหมาและฝ่ายแมว มีเห่า มีหอน มีเหมียว หนวกหูไปหมด จนวันๆทำอะไรไม่ได้ ฟังแต่เสียงหมาเห่า แมวคราง ก็ไม่ได้ถึงกับทำให้ทุกข์หนักอะไรหรอกค่ะ แต่เครียด เครียดจนรู้สึกอยากเอาระเบิดออกไปปาๆๆๆๆๆๆๆ ให้มันรู้แล้วรู้รอด จะได้จบๆไปให้หมดเลย ไม่ต้องทะเลาะกันอีก รำคาญ ไอ้เจ้าของหมากับเจ้าของแมวก็ไม่ออกมาห้ามสัตว์เลี้ยงตัวเองจริงๆจังๆ ทำตัวหน่อมแน้มน่ารำคาญ ปล่อยให้คนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องเดือดร้อน จนนึกอยากช่วยบอมบ์ทิ้งให้หมดทั้งสองฝ่ายไปเลยหมดเรื่องหมดราว ว่าตามตรง นาทีนี้อยากเห็นภาพประมาณเลือดสาดกระจายมากเลยค่ะ เพราะยิ่งนานยิ่งดูเหมือนละครตลกขายหัวเราะเข้าไปทุกทีแล้ว มีฉากเลือดท่วมจอมาแซม น่าจะช่วยให้หายเซ็งได้บ้าง (ขอโทษนะคะ ที่แอบมาระบายเรื่องนี้ในกระทู้) จากคุณ : หมูอมโรค - [ 29 พ.ย. 51 20:12:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เมื่อความทุกข์เกิดขึ้นนอกตัวเรา นอกครอบครัวของเรา ท่านให้ใช้ ความเมตตา ปรารถนาจะให้เขามีความสุข กรุณา ปรารถนาจะให้เขาพ้นทุกข์ แต่เมื่อไม่สามารถจะช่วยให้เขามีความสุข พ้นจากความทุกข์ได้ ก็ต้องใช้ อุเบกขา การวางเฉย ไม่ให้ความทุกข์นั้นมาเกาะกินใจเราได้ ผมใช้วิธีปิดตา ไม่อ่านหนังสือพิมพ์ ไม่ดูข่าวโทรทัศน์ ปิดหูไม่ฟังข่าววิทยุ ปิดปาก ไม่ออกความเห็นใดใด ได้แต่ภาวนาว่า สัตว์ทั้งหลาย ที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย จงมีความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเทอญ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 30 พ.ย. 51 09:10:21 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ^^^ ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวจะเริ่มแผ่เมตตาให้วันนี้เลย แล้วจะแวะไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลที่วัดให้เลยด้วย หมาแมวพวกนี้จะได้พ้นบ่วงกรรมการอาฆาตกันเสียที เผื่อชาติหน้าจะได้จุติขึ้นมาแบบปริ่มๆน้ำหรือพ้นน้ำกับเขาบ้าง จากคุณ : หมูอมโรค - [ 30 พ.ย. 51 10:17:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เคยมีคนบอกว่า ที่เราทุกข์ เพราะเราคิดว่านั่นเป็นทุกข์ ทุกข์เพราะเรายังคงกำมันไว้ ถ้าเราปล่อยมันไป ปล่อยทุกข์นั้นออกไป มันก็ไม่เป็นทุกข์ค่ะ เหมือนกับตอนที่เราคิดว่าคนนั้นคนนี้ทำร้ายจิตใจเรา จริๆ แล้ว ไม่มีใครทำร้ายเราได้เลย นอกจากตัวเราเอง คนอื่นเขาเลิกทุบ เลิกตีเราแล้ว แต่เรายังตีใจตัวเราเอง ไม่มีสิ้นสุด จากคุณ : เม-ดา - [ 30 พ.ย. 51 12:15:48 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาอ่านแนวคิดแต่ละท่านครับ จากคุณ : Psycho man - [ 30 พ.ย. 51 19:10:51 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มันไม่เคยหายไป ไม่เคยลดขนาดลง และยังคงอยู่ที่เดิม แต่เมื่อเดินออกมาจากกองทุกข์นั้น เราก็จะเห็นว่ามันเล็กลงและลับตาไปในที่สุด วันเวลาก็เหมือนระยะทาง ยิ่งวันเวลาผ่านไปกองทุกข์ที่เราเห็นก็เริ่มเล็กลงจนสุดท้ายมันก็กลายเป็นเรื่องที่เรายอมรับมันได้ จากคุณ : KTH - [ 30 พ.ย. 51 22:05:11 A:61.91.163.29 X: TicketID:187608 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มนุษย์นั้นมีทั้งความสุขความทุกข์แวะเวียนเข้ามาในชีวิตตลอดเวลา  แต่คนเรามักอยากให้ความสุขอยู่กับตัวนานๆและผลักไสความทุกข์ให้พ้นออกไปจากตัวไกลๆเพราะต้องการความสุขมากกว่าความทุกข์  ต่างคนต่างมีวิธีดับทุกข์หรือผลักไสทุกข์ต่างๆนาๆกันไป ในเงื่อนไขของเวลา  ความทุกข์บางชนิดก็แก้ไขไม่ได้ด้วยเวลา  หากแต่บางครั้งคงต้องยอมรับมันเข้ามาด้วยมุมมองอีกมุมหนึ่งว่าทุกข์นั้นเป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์หลีกเลี่ยงไม่พ้น  ยอมรับความทุกข์นั้นเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต  เป็นเพื่อนที่แท้เสียยิ่งกว่าเพื่อนคนเป็นๆ  ทุกข์ก็คือกรรมชนิดหนึ่ง  คนเรามีทุกข์เป็นของตน เป็นเผ่าพันธุ์ของตน เป็นที่อาศัยของตน  ทุกคนมีความทุกข์ทั้งสิ้นครับ  ทุกวันนี้ผมก็กำลังทุกข์เป็นเพื่อนคุณเจียวต้ายเช่นกัน  บางคืนทำใจไม่ได้ก็ยังต้องข่มด้วยยานอนหลับบ้าง  ไม่ได้หวังว่ามันจะหายไป  แต่หวังว่าคงจะอยู่กับมันด้วยดีในสักวันข้างหน้าครับ นี่คือความเป็นมนุษย์แท้ๆละครับ จากคุณ : ธามาดา - [ 30 พ.ย. 51 23:49:59 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณเม-ดา ใจดีจังให้กิ๊ฟทุกความเห็นเลย คุณคงจะไม่มีทุกข์นะครับ คุณไซโคแมนไม่ออกความเห็น กลัวว่าจะโหดเกินไปหรือครับ คุณ KTH ระยะทางที่ห่างออกไปนั้น คั่นด้วยเวลาครับ ยิ่งนานไปความทุกข์ก็จะค่อย ๆ เลือนลาง ความเจ็บปวดก็จางลงครับ เวลาไม่ได้แก้ความทุกข์ครับคุณธามาดา แต่ถ้าความทุกข์เหมือนน้ำเค็ม ที่ตักมาขันหนึ่ง เวลาก็เหมือนกับน้ำจืดที่เติมลงไป ความเค็มจะจางลง เติมจนมากพอ ความเค็มก็หายไปครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 1 ธ.ค. 51 07:03:42 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ผมชอบไอเดียทุกคนครับ โดยเฉพาะคุณหมูอมโรค ที่ 12 เปรียบเทียบเห็นภาพ จากคุณ : GTW - [ 1 ธ.ค. 51 18:55:10 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ดูท้องฟ้ายิ้มกันดีกว่า ^_^ จากคุณ : scottie - [ 1 ธ.ค. 51 19:24:01 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ดูแล้วครับ (ในกระทู้ของคุณสก็อตตี้) จากคุณ : เจียวต้าย - [ 2 ธ.ค. 51 05:42:29 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณค่ะคุณ GTW จากคุณ : หมูอมโรค - [ 2 ธ.ค. 51 10:38:26 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คุณ เจียวต้ายคะ  มองทุกข์ให้ละเอียด แล้วจะได้ เลิกทุกข์ค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 2 ธ.ค. 51 11:54:03 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ทุกข์เบ็ดเตล็ดก็อยู่ในกฎอนิจจังเช่นเดียวกัน ไม่นานมันก็หายไปเองครับ เหลือแต่ สภาวะทุกข์ คือแก่ เจ็บ ตาย ไม่รู้ว่าจะมาเมื่อไร ภายใน ๒๓ ปีข้างหน้า ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 2 ธ.ค. 51 19:49:06 ]