ฉันไม่เกรงกลัวอากาศหนาว
หากว่ามีใครสักคน ยื่นมืออุ่นๆ จับอยู่ข้างๆ
แม้อากาศภายนอกจะโหดร้ายเพียงใด
ฉันก็รู้สึกว่า มันไม่น่าจะเลวร้ายสักเท่าไหร่หรอก...
หากแต่ตอนนี้ เวลานี้ ฉันไม่เหลือแล้วใครจริงๆ
ความเหงา ที่เคยบอกว่ามันช่างร้ายกาจ
ที่บอกว่าหนาว.... จนจับขั้วหัวใจเป็นอย่างไร
รู้ซึ้งถึงตอนที่ คนที่จะหันหน้าไปปรึกษา กลับมองไม่เห็นใคร
เวลาที่ฉันไม่สบาย ทั้งกายและใจ ฉันจะบอกกับใคร
ตอนนี้ถึงฉันอยู่ในบ้านที่แสนอบอุ่น
แต่หากลมหนาวที่แทรกผ่านมา มันกลับสะท้านถึงหัวใจ
ฉันเหนื่อยและท้อ.... มันนานเกินไปแล้วนะ
อยู่ดีๆก็ร้องไห้ เพราะเรื่องเล็กน้อย แต่ไม่มีใครสนใจสักคน
ฉันจะผ่านบททดสอบของชีวิตบทนี้ไปได้ไหม
ความหนาวและเหงา....
ฉันไม่รู้ว่า สิ่งที่ฉันทำทั้งหมด และไม่มีใครเห็นค่าอยู่นี้
ฉันทำเพื่ออะไร...
จากคุณ :
นันทนีย์
- [
29 พ.ย. 51 16:29:30
A:125.25.206.121 X: TicketID:103865
]
COLD AND ALONE
- [
1 ธ.ค. 51 21:46:41
]