ผมจำไม่ได้แล้วล่ะว่าตั้งแต่เมื่อไรกันที่ทั้งบ้านของผมและห้องพักของผมเริ่มแขวน
ปฏิทินรูปพระบรมฉายาลักษณ์ของในหลวง รู้แต่ว่า ตั้งแต่เริ่มให้ความใส่ใจกับวัน
และเวลา ปฏิทินที่ดูก็จะเป็นรูปพระบรมฉายาลักษณ์ของพระองค์ท่านเสมอ

วันนี้ผมมองไปที่ปฏิทิน ทั้งๆที่ขึ้นเดือนใหม่แล้ว แต่ผมยังไม่ได้ฉีกของเดือนที่แล้ว
ออกเลย ผมจึงเดินไปฉีกปฏิทินเพื่อเปลี่ยนจากเดือนพฤศจิกาเป็นเดือนธันวา
ปฏิทินแกว่งไกวไปมาตามแรงฉีก ด้วยการแกว่งไกวนี้ ผมเลยสังเกตเห็นบางสิ่ง

ปฏิทินเก่าๆที่ซ้อนๆทับกันอยู่ข้างหลัง

เนื่องจากเป็นพระบรมฉายาลักษณ์ ผมก็เลยไม่กล้าเอาไปเก็บไว้ในที่ที่ไม่เหมาะสม
ห้องพักของผมเองก็มีขนาดเล็กซะด้วยไม่มีที่เก็บที่ดีๆ ดังนั้น ผมก็เลยเอาปฏิทินมา
ซ้อนทับกันไปเรื่อยๆ แบบนี้

ผมเลิกปฏิทินขึ้นดู เห็นปฏิทินเก่าๆ จำนวนหลายแผ่นไล่ย้อนหลังไปเรื่อยๆ ปี 50,
49, 48 ทั้งหมดล้วนแต่เป็นรูปพระบรมฉายาลักษณ์ของในหลวง

ด้วยปฏิทินที่ซ้อนๆกันอยู่ ทำให้ผมเห็นความเปลี่ยนแปลงของพระองค์ท่านชัดเจน
กาลเวลาที่ไหลผ่านอย่างต่อเนื่องทำให้พระพักตร์ของพระองค์ท่านมีริ้วรอยและ
สีสันที่ค่อยเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ทรงพระชราภาพตามจำนวนปีที่เพิ่มขึ้น

ตั้งแต่จำความได้ เมื่อถึงวันเฉลิมพระชนมพรรษาทีไร เวลาที่เขาจุดเทียนชัย
ถวายพระพร แม่จะนำผมและน้องมาร่วมกันจุดเทียนถวายพระพรอยู่เสมอ เรา
แม่ลูกจะร่วมร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีและเพลงสดุดีมหาราชาเป็นประจำทุกปี
ตอนเรียนประถม ทุกวันศุกร์เวลาเลิกเรียน เด็กนักเรียนจะเข้าแถวเพื่อร้องเพลง
สรรเสริญพระบารมี มันเป็นเช่นนั้นตลอดจนกระทั่งผมเรียนจบชั้นประถม

เวลาผ่านไปหลายปี อายุของผมก็เพิ่มขึ้นตาม แต่น่าแปลกใจที่กิจกรรมเหล่านี้กลับ
ค่อยๆลดลงไปเรื่อยๆ จนกลายเป็นว่าวันที่ 5 ธันวากลายเป็นหนึ่งในวันหยุดไป
ราวกับว่าความจงรักภักดีของผมค่อยๆลดลงไปเรื่อยๆ

หลายปีที่ผ่านมานี้ ข่าวการประชวรของพระองค์ได้ยินถี่ขึ้นเรื่อย และบางครั้งก็ได้
ข่าวว่าพระองค์ทรงประชวรหนักจนต้องประทับโรงพยาบาลเป็นเวลานาน

อกผมสะท้อนหวั่นไหว

ผมยังไม่เคยเข้าเฝ้าพระองค์เลย เคยแต่แค่ตั้งแถวรอรับเสด็จตอนงานพระราชทาน
ปริญญาบัตรที่มหาวิทยาลัยของผม ซึ่งปีนั้นเป็นปีสุดท้ายที่พระองค์ท่านเสด็จมา
พระราชทาน ระหว่างที่ตั้งแถวรอ เจ้าหน้าที่ก็เดินมาบอกว่า เวลารถพระที่นั่งผ่าน
ให้ทุกคนถวายความเคารพ ห้ามจ้อง ซึ่งพอถึงเวลารถพระที่นั่งจะผ่าน ผมคำนับก่อน
รถจะมาถึงเสียอีก และก้มลงจนรถพระที่นั่งผ่านไปโดยไม่ได้มองดูพระองค์เพื่อเป็น
บุญตาแต่อย่างใด

ทั้งๆที่ครั้งนั้น เป็นโอกาสเพียงแค่ครั้งเดียว แต่ผมกลับไม่ได้เห็นพระองค์แบบเต็มๆตา
ไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสได้เข้าเฝ้าพระองค์อย่างใกล้ชิดหรือไม่ ทุกวันนี้ ผมได้เห็นพระองค์
จากปฏิทินเท่านั้น และผมเองก็ไม่รู้ว่าปฏิทินของผมจะซ้อนหนาเพิ่มขึ้นได้อีกเท่าไร
ตอนนี้ผมรู้เพียงอย่างเดียว และจะทำเพื่อสิ่งนั้นด้วยดวงจิตปรารถนาอันแรงกล้า

ด้วยอำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยตลอดจนสิ่งศักดิสิทธิ์ทั้งหลายจากสากลโลก
จงดลบันดาลให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระเกษมสำราญ พระชนมายุยิ่งยืนนาน

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ

แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 51 01:46:03

แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 51 01:44:47

จากคุณ : garnet19th - [ 4 ธ.ค. 51 01:35:31 ]