PANTIP.COM : W7287360 กระจกล่าวิญญาณ ภาคกำเนิดกระจกมายา : องก์ที่ 2 ปราสาทแสงจันทร์ บทที่ 16 และ ... [นิยาย]

ความคิดเห็นที่ 4

กระจกล่าวิญญาณมีทั้งหมดสามภาคครับ

ภาคแรก ... สัญญาเลือดแห่งมนต์ดำ
ภาคที่สอง ... กำเนิดกระจกมายา (ย้อนอดีต)
ภาคสุดท้าย ... ราชินีแห่งความมืด

และนี่คือตัวอย่างของภาคสุดท้าย ราชินีแห่งความมืด

...
...
...

นิสิตคณะวิศวะก้มกราบรูปคุณพ่ออันเป็นกิจวัตรที่ทำประจำทุกวันเสร็จ ชายหนุ่มมองกวาดตาไปรอบๆก็สะดุดที่รูปใหญ่ข้างฝา อันที่จริงเขาก็เคยเห็นรูปนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่อย่างไรก็รู้สึกชอบที่จะดูอยู่บ่อยๆ

รูปใหญ่นั้นเป็นภาพเหมือน ... เป็นรูปของชายหญิงสามคน สุภาพสตรีท่าทางสง่างามสูงศักดิ์นั่งอยู่ที่เก้าอี้ตรงกลาง ส่วนที่ยืนอยู่ข้างหลังทางซ้ายนั้นเป็นชายหนุ่มที่ใส่ชุดเครื่องแบบทหารเต็มยศในสมัยยุโรปยุคกลาง และอีกข้างที่ยืนทางขวาเป็นสุภาพสตรีอีกคนหนึ่ง คนนี้ดูท่าทางแก่นแก้วกว่าคนที่นั่งเรียบร้อยตรงเก้าอี้

ใต้รูปภาพมีอักษรภาษาอังกฤษเล็กๆเป็นชื่อคนในภาพเรียงลำดับจากซ้ายไปขวา
Joseph Grandsoul ... โจเซฟ แกรนด์โซล
Marinett B. Grandsoul ... มารีเนตต์ บี. แกรนด์โซล
Elizza Grandsoul ... เอลิซซ่า แกรนด์โซล

ใช่ ! บุคคลในภาพคือบรรพบุรุษฝ่ายแม่ โดยมารดาของภัสกรสืบเชื้อสายมาจากประเทศสก็อตแลนด์ และจากการที่ต้องแต่งงาน มารดาจึงจำต้องย้ายมาอาศัยที่ประเทศไทยเป็นการถาวร

...
...

ยังไม่ทันจะคุยอะไรต่อ เบื้องล่างที่ประตูทางเข้าก็ปรากฏร่างเพรียวระหงกำลังเดินเข้ามา สุภาพสตรีที่ปรากฏกายต่อหน้านิสิตทั้งชั้นปีมีอายุอานามไม่น่าจะเกินสามสิบ ผมยาวสลวยของเธอรวบมัดไว้ด้านหลังอย่างเรียบร้อย เค้าหน้าส่อแววฉลาดเฉลียวและช่างสังเกตอยู่เป็นนิจ ติดแต่ที่ดวงตาของสุภาพสตรีผู้นั้นกลับหมองเศร้าซึม หรือบางทีอาจสัมพันธ์กับชุดเสื้อผ้าที่มีเพียงสีดำสนิท

หญิงสาวเดินเข้ามาตรงกลางโต๊ะบรรยาย นิสิตที่นั่งรอการสอนเริ่มหยุดคุยและหยิบหนังสือเรียนเมื่อเห็นว่าอาจารย์ผู้สอนได้มาถึงแล้ว
อาจารย์สาววางหนังสือและคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คในมือลงที่โต๊ะ เธอเปิดสวิทช์พร้อมกับเสียบสายต่อนู่นต่อนี่จนภาพเพาเวอร์พอยต์ในจอคอมพิวเตอร์ปรากฏขึ้นบนฉากขนาดใหญ่ด้านหน้าห้องบรรยาย จากนั้นหญิงสาวจึงเอื้อมไปที่ไมโครโฟนพร้อมกับกล่าวเป็นประโยคแรกตั้งแต่เดินเข้ามาในห้อง

" สวัสดีค่ะ นิสิตคณะวิศวกรรมศาสตร์ทุกท่าน " น้ำเสียงเรียบๆดังก้องกังวานด้วยเครื่องขยายเสียง เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไรขัด เธอจึงกล่าวต่อเนื่อง
" ขออภัยกับชุดที่อาจารย์ใส่นะคะ พอดีอาจารย์กำลังไว้ทุกข์ให้เพื่อนสนิท "

" เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาอาจารย์จะเริ่มบรรยายเลยนะคะ " หญิงสาวตอบพร้อมกับจรดมือไปที่เมาส์ของคอมพิวเตอร์พกพา ทว่ารังสิมาถามขึ้นท่ามกลางความเงียบของห้องบรรยาย

" อาจารย์ชื่ออะไรคะ ? "
หญิงสาวยิ้มนิดหนึ่ง เธอเงยหน้ามองไปรอบๆห้องบรรยายคราหนึ่งจากนั้นจึงนำไมโครโฟนเข้ามาใกล้ๆปากอีกครั้ง

" ขอโทษค่ะ ลืมแนะนำตัว "
" อาจารย์ชื่อธารนทีค่ะ ชื่อเล่นว่าน้ำ ... เรียกอาจารย์น้ำก็ได้นะคะ "

...
...

ตุบ !

เสียงหนักๆตกลงกับพื้น รันหันขวับไปมอง ทิศทางของเสียงที่ได้ยินมาจากด้านหน้าของอาคารสำนักงานที่อยู่ถัดออกไปราวๆห้าหกเมตร
ภาพที่เห็นคือเงาดำๆของอะไรสักอย่างที่กองอยู่กับพื้น !

ผู้ฝึกสอนนักกีฬาเงยหน้าขึ้นมองตัวอาคารก็พบว่ามีแค่ชั้นสามเท่านั้นที่เปิดไฟอยู่ ส่วนชั้นอื่นๆนั้นตอนนี้มืดสนิทกระทั่งชั้นล่างและประตูด้านหน้า
สาวรันเดินเข้าไปดูด้วยความสงสัย เงาตะคุ่มที่กองอยู่ที่พื้นบริเวณประตูสำนักงานนั่นคืออะไร ? วิไลวรรณไม่อยากทึกทักเอาว่าเป็นคนที่อยู่ชั้นสามกระโดดลงมา ! ถ้าเป็นจริงก็ต้องเรียกรถพยาบาลด่วนล่ะ

เหลืออีกสามสี่ก้าวก็จะถึงเงานั้น
ฟ้าแลบแปลบปลาบเป็นทางยาวก่อนจะลั่นคำรามครืนใหญ่ ! วิไลวรรณชะงักฝีเท้าทันที ดูเหมือนสิ่งที่เธอวิตกจะกลายเป็นจริง ?

ร่างของใครคนหนึ่งนอนคว่ำหน้า ... ประกายฟ้าวูบวาบบ่งบอกให้รู้ว่าเป็นผู้หญิงผมยาวในชุดสีขาว !?

" คนตกตึก ! " รันอุทานแต่กระนั้นก็พยายามคุมสติอย่างเต็มที่
อีกก้าวที่ใกล้เข้าไป ทว่าเสี้ยวสังหรณ์กลับร่ำร้องเตือนถึงภยันตราย
วิไลวรรณหยุดยืนนิ่ง ผู้หญิงผมยาว ... ชุดขาว ... นอนหมอบคลานกับพื้น หญิงสาวไม่อยากคิดถึงอดีตอันน่าสะพรึงขวัญ มันคือฝันร้ายที่ยากลืมเลือน !

ร่างในชุดขาวขยับไปมาในความมืด รันสะดุ้งเฮือกแต่ก็ยังสามารถคุมสติได้ หญิงสาวยังระลึกถึงเหตุผลได้ ... หากหญิงชุดขาวเป็นผู้บาดเจ็บจริงแล้วตัวเธอเกิดวิ่งหนีไปด้วยความกลัวแล้วล่ะก็ บางทีผู้บาดเจ็บอาจจะหมดโอกาสในการรอดชีวิต

ด้วยความกล้าหาญและหวังดีเป็นที่ตั้งจึงทำให้วิไลวรรณสืบเท้าเข้าประชิดคนชุดขาวนั้น เธอทรุดลงนั่งเพื่อประคองร่างนั้นขึ้นมา
จมูกฟุดฟิดถึงกลิ่นเมื่อเข้าใกล้ ... กลิ่นเนื้อไหม้ไฟ ... เนื้อย่าง ?

...
...

รอบๆห้องที่ใช้นอนพักล้วนถูกประดิษฐานด้วยพระพุทธรูปปางต่างๆที่ทั้งหมดจัดตั้งให้จับจ้องมายังตรงกลางห้องอันเป็นสถานที่ซึ่งเกดใช้หลับพักผ่อน อีกทั้งที่คอของแม่ชีเกศนีย์ยังมีพระเครื่องจำนวนมากห้อยเรียงไม่ต่ำไปกว่าสิบองค์
ทั้งหมดก็เพื่อสะกดคำสาปอันน่ารังเกียจ !
แม่ชีผู้ละทางโลกบิดกายเพื่อไล่เจ้าตัวขี้เกียจเสียหนึ่งครั้งจากนั้นจึงเดินไปหยุดที่หน้าต่างซึ่งบัดนี้บรรยากาศด้านนอกสลัวลงอย่างรวดเร็วจากการมาเยือนของสนธยา
อากาศเย็นเยียบทันทีที่พระอาทิตย์ตกดิน แม่ชีเกดกำลังจะละจากหน้าต่างเพื่อมานั่งสมาธิที่กลางห้อง ทว่าพลันนั้นเธอกลับรู้สึกถึงความผิดปกติ

เงียบ ! สนธยาครานี้เงียบผิดปกติ !?

แม่ชีถลันเข้าไปที่หน้าต่างหวังจะรีบปิดบานทั้งสองเข้ามาให้มิดชิด ทว่าสายตากลับไปหยุดนิ่งที่เงาร่างตะคุ่มนอกบานหน้าต่างนั้น
หญิงสาวหน้าตาสะสวย อายุอานามไม่น่าเกินไปกว่ายี่สิบปี !

" ใครน่ะ ? มายืนทำอะไร ? " เกศนีย์ร้องถามด้วยรู้สึกผิดปกติวิสัยที่มีอุบาสิกาเข้ามาในวัดยามย่ำค่ำอย่างนี้
สาวน้อยนางนั้นไม่ตอบ ทว่านางยกมือขึ้นชี้นิ้วกลับในทันที

ฉับพลันนั้น ! อะไรบางอย่างสีดำๆพุ่งตรงเข้าหาแม่ชีในห้องพัก เกดก้มหลบด้วยสัญชาตญาณทำให้กลุ่มเงาสีดำบินผ่านเฉียดศีรษะไปเพียงคืบ

ทว่ามันเลยไปแล้วกลับวกมาหาแม่ชีเกศนีย์อีกครั้ง
และเกดก็ได้เห็น ... ฝูงแมลงวันสีดำ !
แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 51 18:04:20

จากคุณ : Luckard - [ 4 ธ.ค. 51 18:03:07 ]