บทที่แล้ว ค้างไว้ กะ ยัยนั่น
คุณเด็กเสิร์ฟ ของฉัน พาขวัญหาย
ถือถาดเอียง แทบจะหก จะตกใจตาย
กระนั้นยัง ไม่วาย ชะม้ายตา
แก้วจากถาด พลาดชีวาพร ร่อนไปนิด
หมอคริษฐ์ เลยรับไป เต็มเต็มหนา
เขาถูกราด จากข้างหลัง ทั้งกายา
ช่วยไม่ได้ หันเข้าฝา ก็น่าโดน
ก้อนน้ำแข็ง หลุดเข้าไป ในคอเสื้อ
หมอเก่งเหลือ ปั้นหน้า เปนท่าโขน
ทั้งที่เย็น จากท้ายทอย ก้นกอยโดน
ทนนิ่งไว้ ไม่เงนโงน ขยุกขยิก
ได้แต่นั่ง หลังตรง แล้วแจกยิ้ม
ทนจนปริ่ม วางมาด ไม่อาจหลุกหลิก
เย็นก็เย็น ทนละเหี่ย กลัวเสียบุคลิก
เท้าก็จิก หลังก็เด่ เท่เหลือเกิน
จนน้ำแข็ง ละลาย ค่อยคลายใจ
กวิสรา สบตาไว้ ให้หายเปิ่น
โถ. . . เอ๋ย. . .เอ๋ย. . .ก็ตามคิว พริ้วกันเพลิน
เด็กเสิร์ฟเมิน ไปกลั้นยิ้ม อย่างอิ่มหฤทัย
แล้วหันมา ขอโทษค่ะ นะคะพี่ พี่
เจ้า วีวี่ เริ่มงุนงง ปนสงสัย
กวิสรา หัวเราะ อยู่ในใจ
นะ. . .ละคร ฉากนี้ไซร้ สนุกจริง.
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
6 ธ.ค. 51 03:56:45
]
แก๊งป่วน ปะทะ ก๊วนเก๋า ( ฉบับคำกลอน ) บทที่ ๘
