สองแขนอุ้มกุมแอบแนบอกอุ่น
ให้นอนหนุนเชยคางกลางหัวไหล่
มือหยาบกร้านลูบหลังอุ่นละมุนละไม
ทำให้ฉันหยุดร้องไห้ได้ทุกที
คิดถึงครั้งได้นั่งพักบนตักแข็ง
เคยโดนแกล้งใช้หนวดแข็งจูบจั๊กจี้
ให้ยืมอกหลบซุกซ่อนตอนแม่ตี
อุ้มขึ้นขี่คอเดินรอบฉันชอบใจ
ความทรงจำไม่เคยจางลางเลือนหาย
มองเห็นภาพผู้ชายตัวสูงใหญ่
กระซิบว่าลูกจ๋าอย่าร้องไห้
อบอุ่นใจในอ้อมกอดตลอดมา
เป็นแบบอย่างให้ฉันสร้างทางชีวิต
ให้แนวคิดคอยช่วยเหลือเพื่อฟันฝ่า
เป็นแม่แบบให้ฉันแอบเรียนวิชา
ไม่มีอยู่ในตำราเล่นไหนไหน
เป็นเหมือนร่มโพธิ์ไทรให้ร่มเย็น
บางทีเป็นหางเสือเรือเลี้ยวไหล
เป็นเหมือนพระอรหันต์ประจำใจ
เป็นผู้นำที่ยิ่งใหญ่ของชีวี
หนุ่มคนนั้นวันนี้เริ่มแก่เฒ่า
ผมดำเงาหงอกขาวเป็นสองสี
ยามเดินเหินเชื่องช้าบ้างเป็นบางที
แต่แววตาความอารีย์มีล้นใจ
คุณที่ให้กำเนิดมาค่าล้นเหลือ
เลือดที่เจียดมาจุนเจือชีวิตใหม่
ที่ตรากตรำทำงานเพียงเพื่อใคร
บุญคุณนี้ยิ่งใหญ่นับอนันต์
อุ่นอกอ้อมแขนอุ้มเคยคุ้มครอง
ปกป้องประคับประคองลูกนั้น
ทำให้ชายธรรมดาคนสามัญ
เป็นเทพองค์สำคัญตลอดกาล
จากคุณ :
สนิทใจ 
- [
7 ธ.ค. 51 16:10:39
]
พ่อ
