ความคิดเห็นที่ 1 ผมมาเจอโอในช่วงเวลาที่ผมทำตัวเรื่อยเปื่อยไม่รับรู้โลก ตัดขาดสมองตัวเองไปมาก ผมให้ความสนใจสนิทกับเขาเป็นเพื่อนกับเขาด้วยสิ่งนี้  และก็ยังคาดหวังว่าเขาจะข้อเท้าเล็กอยู่ และเขาก็มีนิสัยน่ารัก มีความกวน ที่ทำให้ผมผ่อนคลายสบายใจ เวลาคุยกับเขา เราสองคนในตอนนั้นมีมุมมองแบบแนวๆ สนใจรสชาติแนวคิดแบบ ส่วนตัว ความโดนใจ มีหัวหลุดโลกคล้ายกัน แต่มาจากด้านที่แตกต่าง โลกที่แตกต่าง โลกที่เขาอยู่มีหลายสิ่งที่ชีวิตผมเคยคลุกคลีอยู่ สมัยผมยังซนร้าย และมีหลายสิ่งที่ดีที่มีในรสชาติของโลกเหล่านั้น ที่ผมคิดถึงมันอยากหวลสัมผัสมันบ้าง แม้มันจะเลือนจากความรู้สึกไปนาน ผมเข้าใจตัวเองแล้ววันนี้ ที่จริงแล้วผมชอบคุยกับโอเพื่อจะเรียนรู้ความรู้สึกแบบสังคมของเขา เพื่อไปใช้กับสิ่งรอบตัวของผม ให้ได้รสชาติใหม่ๆบ้าง นี่เอง ทำให้ผมชอบคุยชอบไถ่ถามซักไซร้ แอบมองพฤติกรรมชีวิตของผู้หญิงคนนี้ ผมในตอนนั้นสัมผัสได้ถึงกลิ่น เด็กจอมแก่นของเขา มีเจ้าชู้เกเร มีทั้งนิสัยที่ดีตรงๆน่ารัก และมีทั้งพฤติกรรมนิสัยด้านเสียของสังคมปนเปื้อนทั่วไป อยู่บ้าง แต่ผมรู้สึกได้ว่าสำหรับตัวผมแล้ว เขาคล้ายจะอยากหลีกเลี่ยงที่จะนำสิ่งเหล่านั้นมาสัมผัสกับผม เขาค่อยๆลดมันน้อยลงไปจากสายตาผมตลอดเวลาที่รู้จักผม สิ่งที่ผมในตอนนั้นรู้สึกต่อเขา คือ เขาเป็นเด็กร่าเริงแต่จิตใจอ่อนแอ ที่ถูกอารมณ์ความรู้สึกตามสภาพของสังคม สาดซัดครอบงำในตัวเองแบบง่ายดาย เขาดูจะเหลวไหลพ่ายแพ้ต่อความเย้ายวน ให้จิตใจไม่สะอาดให้พ่ายแพ้ต่ออารมณ์ด้านผิดหลายเรื่อง ดูจะเป็นคนอ่อนแอที่ ยอมให้นิสัยเสียนิสัยซนหลายด้านครอบงำตัวเองได้ง่ายๆ ทำตามอำเภอใจเอาแต่ใจ แต่เขาก็ดูเป็นคนมีประสาทสัมผัสรับรู้ เรื่องน่ารัก เรื่องความสุข ความสวีทหวาน เรื่องโรแมนติค เขาดูจะเป็นคนช่างฝัน และสิ่งนั้นมันคงทำให้เขา ดูเป็นคนที่เข้าใจความหอมหวาน ความสดใสได้มากมาย เขาดูช่างฝันและสนใจชมชอบต่อสิ่งเหล่านี้ ดังนั้นในเวลาที่เขาตั้งใจทำบรรยากาศเหล่านี้ บรรยากาศที่เขาช่างฝันและชอบ เขาจะทำมันออกมาได้เป็น บรรยากาศที่เข้มข้นเข้าถึง เต็มเปี่ยมอบอุ่นและจับใจ สิ่งเหล่านี้ เป็นจุดเด่นในตัวเขา ที่ผมรู้สึก แต่ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน บางครั้งในยามที่เขาทำสิ่งต่างๆ เขาดูเป็นผู้หญิงที่เปิ่นๆ เก็บความเปิ่นความเพิ้ง ความเก้อกังเอาไว้ไม่มิด และลอดออกมาเตะตาผม ถูกใจตัวผมในตอนนั้นจริงๆ ผมรู้สึกว่าเขา  มีบางสิ่งที่บริสุทธิ์เดียงสามากซ่อนลึกในใจ! เขาดูเป็นคนมีความไม่มั่นใจบางอย่าง จนเก็บเอาตัวตนบางอย่าง ไปซ่อนลึกเก็บงำไว้อย่างบริสุทธิ์และเดียงสา! ผมรู้สึกว่าเขาดูเกเรแต่ใจลึกเขา มีแรงปราถนา แรงปราถนารุนแรง ที่อยากจะสนองหัวใจผู้หญิงแท้ๆ แต่เขาประหม่า และเขาทำมันออกมาไม่คล่อง และมันอาจทำให้เขาเลือกที่จะทำตัวห้าว ทำตัวแก่นทำตัวกร่าง ไปเลยดีกว่า ทั้งที่เขาดูเป็นคนที่ซ่อนแอบใจลึก ที่มีกลิ่นของผู้หญิงรุนแรง พฤติกรรมแบบนี้มันทำให้เขามักหลุดเปิ่น หลุดเฉิ่มได้บ่อยๆ โดยที่ตัวเขาไม่รู้ตัวเอง จนผมเรียกเขาว่า เพิ้ง! แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 04:43:20 แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 02:15:01 จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 01:29:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนนั้นผมยังไม่รับรู้โลกอะไรดีพอ หัวมันตื้อไปหมด เพราะช่วงนั้น ผมสูญเสียพฤติกรรมความรู้สึก ร่วมกลมกลืนกับผู้คนในสังคมไปมากมายจริงๆ ชีวิตมีแต่การฝึก ขี้เกียจไปสนใจเรื่องอะไร ชีวิตที่ผ่านมาของผม ใช้การฝึกหลายๆอย่างเป็นที่พึ่งทางใจ ให้หลุดจากเรื่องหนักๆของสังคมภายนอก ผมขลุกกับมันจนเคยชิน ผมฝึกเวทฝึกมวยและฝึกอะไรตามโปรแกรมต่างๆที่ผมวางไว้ มันเป็นสิ่งที่ผมไม่อยากอธิบายเรื่องนี้ให้ใครฟัง เพราะมักจะมีแต่คนดูถูกว่าผมบ้า แต่ทุกครั้งที่คุยกับโอ นั่นก็คือเวลาผ่อนคลายเปิดหน้าต่างภายนอก ผมชอบถามเขาเรื่อง ตอนนี้วงอะไรดัง ตอนนี้อะไรเป็นยังไง เธอชอบอะไรบ้าง เขาและผมทำตัวแยกโลก ผมกับเขามีโลกส่วนตัวของเราสองคน พูดคุยกันอย่างมีความสุข หลุดพ้นจากเรื่องของโลกภายนอกที่โหดร้าย ผมชอบถามเรื่องเล็กน้อย เกี่ยวกับพฤติกรรมผู้หญิงในตัวเขา เพราะตอนนั้นผมมีอาการโรคจิต ชอบสนใจพฤติกรรมจุกจิกของผู้หญิง ไม่ว่าการเอานิ้วควงผม หรือการชอบติดระครทีวี และผมรู้สึกมาตลอดว่า เขามีความน่ารักลึกๆ ในตอนนั้นเขาชอบพยายามจะรักษาบุคลิค มาด ภาพพจน์ แต่จริงแล้วเขาดูเฉิ่มๆเพิ้งๆ เขาซ่อนมันจากความรู้สึกของผมไม่ได้ มีหลายครั้งที่ผมต้องแอบขำในใจว่า ยัยนี้ทอดไข่เจียวไม่เป็นแหงๆเลย เขามีหลายสิ่งที่น่ารักในใจผม ความรู้สึกมันเหมือนเวลาที่กำลังมอง เด็กเล็กคนนึงที่คุยจ้อหรือพยายามหว่านเสน่ห์ ให้ผู้ใหญ่รักเอ็นดูในจุดนึง แต่ผู้ใหญ่ที่รู้ทัน แต่เด็กนั้นไม่รู้ทันและยังไม่รู้ตัวว่า ถูกผู้ใหญ่นั้นแอบชอบแอบเอ็นดู ในจุดอื่น แอบชอบธรรมชาติบางอย่างในตัวเขาที่น่ารัก ความสนิทความถูกใจบางอย่างของเรา และวันเวลาความคลุกคลีที่เพิ่มขึ้น ทำให้เราสองคนชักชวนกันเป็น"แฟน"กัน ตอนนั้นผมก็คิดตะหงิดๆด้วยเหตุผลหลายข้อ หลายข้อที่หลุดโลก หลายข้อจากความโรคจิตพิเรณของผมในตอนนั้น และหลายข้อที่หัวใจลึกๆของผมต้องการ และข้อสำคัญเขาบอกผมว่า "ความรักมันทำให้แกรู้สึกดีได้นะ" คำประโยคนี้มันสำคัญกับชีวิตผมมากในตอนนั้น ตัวผมในตอนนั้นมันมีบางอย่างในใจ ชวนให้สนใจกับคำประโยคนี้มากๆ สิ่งที่ผมจำได้ในความรู้สึกของตอนนั้น ตอนนั้นผมรู้สึกว่า จริงๆแล้วผมก็คบกับใครมาเป็นปรกติของผู้ชาย แต่ไม่ค่อยสนใจจะสังเกตุความรัก ไม่เคยรู้สึกว่ารักคือสิ่งสำคัญในชีวิต ผมมองเห็นตัวเองในวันนั้นด้วยตัวเองในวันนี้ ผมเข้าใจแล้วว่า มันคือความรู้สึกของคนที่มีปัญหาในใจ มันเป็นความคิดเอะใจว่ารักนั้น อาจช่วยปัญหาในจิตใจของตัวเอง และผมก็ใส่ความรู้สึกตั้งใจเรียบเรียง อย่างตั้งใจ ทุกความรู้สึกลงไปจริงๆ อย่างที่ผมไม่เคยทำกับใครขนาดนี้ ผมเคยมีแต่รักเลื่อนลอย รักเอาแต่ได้ หรือรักที่ถูกผู้หญิงคอนโทรลความรู้สึก ชีวิตผมไม่เคยตั้งใจสังเกตุความรักอย่างจริงจังว่ามันเป็นยังไง ช่วงนั้นก็มีผู้หญิงที่เข้ามา แต่ก็เหมือนจะหาความสวีทกันอย่างเดียว และความไม่รู้เรื่องอะไรดีของผมในตอนนั้น มันทำให้ต้องรู้สึกบ่อยๆ ว่าเหมือนผมถูกผู้หญิงคอยจูงจมูกไปมา เวลามาอ้อนก็มาอ้อน มาอำมาหยอก มันอาจรู้สึกดีที่มีผู้หญิงเอาใจ แต่ลึกในใจมันเป็นปมด้อยของตัวเอง ที่เหมือนเป็นแค่คนที่ ทำไรไม่ถูกให้เขาโอ๋ให้เขาชี้นำ เวลาใครไม่พอใจอยากจะงอนอยากจะประชดอยากร้องไห้ อยากจะรั้งตัวไว้ ผมก็ทำไรไม่ถูกมีแต่ คอยตามใจคนนั้นตามใจคนนี้ มันเหมือนมีความรู้สึกแต่ทำอะไรไม่ได้ มันเหมือนคนที่สัมผัสความรักไม่เข้าใจ นี่คือความเก็บกด ของผมในตอนนั้น ในเรื่องเกี่ยวกับความรัก ผมทำเรื่องทะเล้นเจ้าชู้ทั่วไปกับใครได้บ้าง แต่เวลาจะรู้สึกจริงๆขึ้นมามันทำอะไรไม่ถูกและไม่มีใครเข้าใจ มันเหมือนความรักเป็นแค่ส่วนประกอบของชีวิตที่ใช้จิตใจภายนอก โดยที่ผมไม่สามารถให้ความรักเข้ามาสัมผัสจิตใจภายในได้เลย ความรักที่ผ่านมาของผมเป็นแบบรักทั่วๆไป ที่ใช้จิตใจอารมณ์ภายนอกเข้ากระทำกัน มีมุมมองด้วยสายตาของสังคม แต่ไม่มีมุมมองด้วยสายตาจากหัวใจ จากจิตใจในด้านลึก มันทำให้ผมแทบไม่สนใจความรักเป็นสิ่งสำคัญ และหลายครั้งที่ผมชอบหัวเราะเยาะพวกบ้ารัก ผมชอบมองพวกที่เอาแต่คุยมือถือคือพวกงี่เง่า ขยะของวงการลูกผู้ชาย แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 02:17:24 จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 01:33:06 ]

ความคิดเห็นที่ 3 นี่คื่อความรู้สึกต่างๆที่ผมเข้าใจตัวเองในวันเก่า วันเหล่านั้นผมมีแรงจูงใจสูงที่จะเข้าใจความรักให้ได้ แต่กว่าผมจะยอมเป็นแฟนเขาได้ผมนอน หงุดหงิดตัวเองหลายคืน ผมอยากจะเป็นแฟนเขา แต่ใจนึงผมก็ขัดแย้งกันว่า ทำไมผมต้องรับเป็นแฟนใครกับแค่เหตุผลแค่ว่าเขามาบอกชอบผม และที่สำคัญผมรู้สึกตะหงิดใจอยู่ตลอด ว่าเขาเป็นพวกเจ้าชู้พวกล่าแต้ม พวกสนองความภูมิใจตัวเอง ผมจะหาเหาใส่หัวไปทำไม แต่มันก็มีหลายเหตุผลที่ผมอยากจะลองคบกับเขาดู ผมขัดแย้งในตัวเอง ในหลายคืนมากในช่วงวันเหล่านั้น บางคืนสะดุ้งตื่น แต่เหตุผลสำคัญที่ผมตกลงเป็นแฟนกับเขา เพราะผมไปมองว่าเขานี่เป็นคนใจถึงจริงๆ คิดอะไรก็พูดออกมาไม่อ้อมค้อม ผมนับถือในความใจถึงของเขา ชอบก็บอกว่าชอบ ทั้งที่ตัวผมไม่เคยกล้าเวลาชอบใครแล้วไปบอก แต่ ในวันที่ผมมีความรับรู้โลกดีในวันนี้ จริงแล้วเขาอาจมาหลอกผมนี่หว่า ใช่ป่าวไม่รู้แต่ช่างมันเถอะ ตอนนั้น ผมรู้ตัวเองว่าผมมีความสังเกตุในตัวเขา มีความใช้ใจที่ลึกมากสัมผัสกับเขา แต่โรคบ้าๆ ที่มันก่อกวนผมในช่วงนั้นอยู่คือ โรคขี้ลืม สมองไม่กระเตื้อง! ตอนนั้นหัวสมองผมถึงจะมองอะไรลึกๆได้ แต่ผมก็ทำได้แป๊บเดียว บางวันผมก็มึน ผมงี่เง่าไปซะเฉยๆ เหมือนผมยังเบลอๆกับชีวิต เหมือนผมจะพอรู้อะไรบ้างแต่ผมไม่ใส่ใจมัน ผมไม่มีแรงจูงใจจะกระตือรือร้นทำให้สมองกระเตื้อง ผมพอใจที่จะย้ายความสนใจ ไปไม่รับรู้โลก ไม่สนโลก สิ่งนั้นเป็นปัญหาใหญ่เกาะกินตัวผมในตอนนั้น ชีวิตของผมในปีนั้น ไม่ต้องแบกรับเรื่องหนักๆ ไม่ต้องเอามุมมองทางสังคมบ้าๆมาใส่หัว ผมมีความสุขสนุกสนาน มีประสาทสัมผัสรับรส มุมมองส่วนตัว และเป็นตัวของตัวเองสูง ไม่ต้องเอาหัวสมองเอาความรู้สึกมาแบกเรื่องใดๆให้เสียพื้นที่ ผมสามารถสร้างสุขให้ตัวเองและคนรอบข้างได้ดี มันเป็นช่วงเวลาที่ทุกอย่างมีความสุข และตัวเขาก็มีหลายอย่างที่น่ารักที่ทำให้ผมมีความสุข ความห้าวความเกเรของเขา ดูเป็นเพียง สิ่งบดบัง กลิ่นผู้หญิงของเขา หลายครั้งผมรู้สึกว่าเขาเป็นคนต้องการ การยอมรับสูง ผมชอบดูพฤติกรรมเปิ่นๆ ที่สลับกับมีกลิ่นเจ้าชู้ของเขา เป็นที่บันเทิงอารมณ์ และผมยังรู้สึกมีชีวิตชีวา กับความรักแบบเด็กๆที่เขาชักชวนผมกระทำ ผมจำทุกสิ่งที่ผมรู้สึกในปีเหล่านั้นได้แม่นยำ มันเป็นช่วงเวลาที่ ผมชอบบอกตัวเองว่า เฮ้! เราไปทำไรอยู่ไหนมา เราไม่เคยทำเรื่องพวกนี้เลยจริงๆ ชีวิตแบบกุ๊กกิ๊ก จีบกัน แบบวัยรุ่น วัยใส เรียบเรียงรักหวานๆ ค่อยๆเป็นไปตามทำนองคลองธรรมแบบนี้ ผมแทบไม่เคยได้สัมผัส ผมรู้ว่าเรื่องรักแบบนี้ เด็กทั่วไปเขาน่าจะผ่านกันมา แต่ผมมัวไปทำอะไรกับชีวิตของผมมา ผมไม่เคยสนใจใส่ใจจะทำมันเลย จริงๆ ชีวิตเด็กๆที่เรียนกันไปจีบกันไปหวานแหววกันไป นัดดูหนัง ส่งจดหมาย โทรศัพท์หากัน ผมไม่เคยทำ เพราะสมัยผมทำตัวไม่ดีผมมีแต่ รวบรัดกะฟัน! พอผมมากลับตัวกลับใจ ทำลายตัวตนเก่าลง ผมก็คบใครๆแบบเรื่อยเฉื่อย และชีวิตผมก็ผ่านอะไรมามากที่ไม่เคยได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้เลย บรรยากาศ รักหวานเรียบเรียงตั้งใจแบบนี้มันก็น่ารักดีจริงๆ นี่คือสิ่งที่ผมคิดผมรู้สึกในตอนนั้น ผมตื่นเต้นเห่อใหม่กับชีวิตนี้มาก ผมจึงหมกมุ่นในตัวแฟนของผม วันเวลาที่ผมคอยแอบจับจ้องเขาผมสังเกตุเขา ผมพบหลายสิ่งผมพบว่า แฟนของผมนั้น ถึงเขาจะปล่อยตัวปล่อยใจ แต่เขามีความเป็นธรรมชาติมาก เขาปล่อยพฤติกรรมนิสัยตามอารมณ์ เอาแต่ใจของเขา เขาทำตัวเป็นธรรมชาติและถึงแม้บางที เขาจะซ่อนเร้นบางอย่างเอาไว้แบบที่สังคมนี้เรียกว่า :-) แพรวพราว แต่เขาก็:-)ได้น่ารักน่าเอ็นดูและเปิ่นๆเพิ้งๆสำหรับใจผม ผมรู้ทันเขาแต่ผมไม่บอก และผมไม่สนใจรับรู้ ผมตอนนั้นไม่รับรู้โลก และสื่อลำบาก ผมพอรู้เขาแต่ผมในตอนนั้นเหมือนคนคร้านที่จะใส่ใจสนใจ เขาเหมาะเจาะและสวยงามในสายตาผม เขาอาจใส่หน้ากากบ้างแต่หน้ากากของเขาดูน่าเอ็นดู บางทีก็ดูน่าอาทร เขาใส่หน้ากากบางอย่างเพราะแรงผลักดัน แห่งความซน บางแรงผลักดันก็สวยงามอบอุ่น บางแรงผลักดันก็เป็นแค่ ความเสียคนตามประสาเด็กที่มีจิตใจอ่อนแอเหลวไหล ปล่อยจิตใจอยากได้อยากมีอยากเป็นเข้าสิงสู่ ได้ง่ายๆไม่ขัดเกลา เป็นน่ากากร้ายๆธรรมดาๆ ธรรมชาติของเด็กจิตใจอ่อนแอ  ในมุมมองของผม และดูจะเป็นคน มีความปราถนาในสิ่งที่ผู้หญิงทั่วไปปราถนา ได้อย่างอบอุ่นและรุนแรงกว่าผู้หญิงทั่วๆไป ผมเข้าใจความรู้สึกของตัวเองในวันนั้นว่า ผมรู้สึกว่าเขาซ่อนเร้นแรงปราถนาของผู้หญิงได้อย่างรุนแรง สวยงามน่ารัก เขาทำตัวไม่สมหญิงแต่เขาแอบมีใจซ่อนลึกแบบผู้หญิง แถมยังดูเป็นคนช่างฝันรุนแรง และสำหรับผม สิ่งนี้น่ารัก น่าเอ็นดู น่าอาทร และจับใจ แรงปราถนาของเขาแม้จะทำบางสิ่งที่ต้องใช้เงื่อนงำ ใช้การพึ่งวิธีการ ชอบเกาะกลุ่มทะเลาะกับใครๆ ที่ผมชอบแอบบอกกับตัวเองแบบว่า "เฮ้อทำไปได้ไงวะ"ไม่อายคน" บ้างเล้ยเหรอไงเนี่ย แต่มันก็เป็นแรงปราถนาด้วยจิตใจเนื้อแท้ของผู้หญิง ยิ่งมีมาก ยิ่งสวยงามเปิ่นๆน่ารักสำหรับผม ตัวผมในปีนั้นค่อนข้างโรคจิต ผมชอบสัมผัสกลิ่นแรงๆซ่อนลึกของจิตใจของผู้หญิง ผมชอบความรุนแรงแห่งกลิ่นผู้หญิงที่ ซ่อนลึกเก็บกดปิดบังไม่เผยให้ใครที่มันอยู่ในใจของเขา เขาคนที่พยายามจะทำตัวเป็นคนห้าว ไร้กลิ่นผู้หญิง เขาไม่เหมือนพวกคนอื่นๆหลายคน ถึงแฟนผมจะชอบทำนิสัยเปรอะเปื้อนแต่มันก็ดูเป็นธรรมชาติผู้หญิงซนๆคนนึง ไม่เลวร้ายอะไร แต่ถ้าเป็นผู้หญิงอื่นๆอีกหลายคน ที่ใจตัวเองยังเปรอะเปื้อนแต่เสแสร้งดัดจริต ดัดแปลงใส่หน้ากาก หน้ากากที่ให้ความรู้สึกแย่ๆ ด้วยความร้ายลึกแบบเก็บกด หน้ากากที่ใช้แรงผลักดันด้วยรังสี ขมๆร้ายๆเลวแบบเลวซ่อนลึก คนแบบนั้นต่างหากที่ผมรังเกียจและไม่ชอบ เขายังมีข้อดีอีกหลายสิ่งในตัวเขา มีเสน่ห์ทั่วไปที่ผู้หญิงก็ต้องมีกันบ้างผสมในตัวเขา ผมรู้แก่ใจว่านิสัยห้าว ซน กวนตีน พูดตรง หรืออะไรที่เขาเป็นในสายตาคนอื่น มันเป็นสิ่งที่เขาชอบที่จะรักษาข้อเหล่านี้เอาไว้ให้เป็นข้อเด่นของเขา  ชอบที่จะเป็นในสิ่งเหล่านี้ แต่ผมให้ความสนใจแต่สิ่งลึกๆในตัวเขา ผมไม่รับรู้สนใจ เรื่องของสังคมวงการเขา จนหลายครั้งที่เขามักจะติติงผมอยู่บ่อยๆ ว่าไม่ค่อยสนใจในเรื่องสังคมวงการของเขา ผมสนใจแต่ที่จะชักชวนเขา พูดคุยแลกเปลี่ยนสัมผัสบางอย่างแก่กัน ในบรรยากาศที่แตกต่างออกไป ในสิ่งที่ผมสนใจ และเป็นบรรยากาศส่วนตัวของสองเรา และเขารู้เรื่องของผม เขาเป็นคนเดียวที่ผมเผยจิตใจซ่อนลึก เปิดเผยเรื่องราวบางอย่างของตัวผมของใจผม ผมไม่แคร์ว่าเขาจะรู้ใจผมหรือไม่แต่เขาก็คือคนเดียวที่ผม ถ่ายทอดให้ฟัง และที่สำคัญความสนิทสนม ความหวานสวีทที่เขาชวนกันทำ ความพยายามอย่างน่ารักของเขา ความปั่นประสาทของเขาที่ทำกับผม ความคลุกคลีกันสนิทสนมกัน ความสวีทหวาน ชื่นชมในรักกุ๊กกิ๊กวัยรุ่น ทำให้ผมกลายเป็นแฟนเขาแบบหนักขึ้นในเวลาหลังจากนั้นนี่เอง วันนี้ผมรู้แล้วว่าหัวใจของผมมันโดนอะไรลงไป และหลังจากนั้น เขาจีบผมเขาเอาใจผม เขาทำเรื่องราวน่ารัก ธรรมเนียมรักจุกจิกงุกงิก เข้าใส่ผม ผมในช่วงเวลานั้นแฮปปี้ผ่อนคลายกับสิ่งเหล่านั้น ผมตื่นเต้นกับรสชาติชีวิตที่แตกต่าง ผมเริ่มมีพฤติกรรม ผมเริ่มมีสิ่งของหลายอย่าง ที่กุ๊กกิ๊กและต้องคอยแอบสายตาเพื่อนๆเพราะผมกลัวจะถูกแซว ผมรักคืนวัน และผมจดจำปักใจกับคำที่เขาบอกผมว่ารักมันทำให้รู้สึกดีได้นะ ผมกลายเป็นนักเรียนที่ตั้งใจเรียนเอามากๆ ผมสนใจกับประโยคของเขามากๆ ชีวิตที่เก็บตัวยากจะรับรู้โลก ความอัดอั้นพูดไม่ได้ดั่งใจของผมก็ยังคงมีอยู่ แต่ผมก็เรียนรักครั้งนี้อย่างตั้งใจ ตั้งใจซะจนเริ่มรู้จักความหึงความงอน ตอนนั้นผมเป็นคนบ้าคนนึงที่สร้างโลกใบใหญ่ของตัวเองขึ้นมาทันที ผมเคยบอกตัวเองด้วยความรู้สึกสั้นๆ ผมมักบอกตัวเองว่าเพราะผมเป็นแฟนเขา เขาเป็นแฟนผม ผมจะต้องเรียนรู้เขา ผมแอบถามเขาว่าเขาใช้สบู่ ใช้แป้งยี่ห้ออะไร และผมก็ไปหาเอาสบู่เอาแป้งยี่ห้อเดียวกับเขามาใช้ เพื่อหวังรับทราบสัมผัสถึงเขา เขาใช้สบู่อิมพีเรียล สบู่ยี่ห้อนี้มีสติ๊กเกอร์อยู่ตรงกลาง ผมคบเขานานพอ ที่ผนังห้องน้ำของผมแปะไปด้วยสติ๊กเกอร์เหล่านั้น เป็นตัวอักษรใหญ่ๆว่า p j pย่อมาจากคำว่าเพิ้ง ที่ผมเรียกเขา ส่วน J ย่อมาจากคำว่า จิต ที่เขาเรียกผม ของต่างหน้าที่เราส่งให้กัน หรือสิ่งที่เราทำร่วมกัน มักจะมีตัวอักษรย่อว่า P J อยู่เสมอ แป้งเชาว์เวอร์ทูเชาวเวอร์กระป๋องสีชมพู ยี่ห้อเดียวกับที่เขาใช้ ไม่แปลกเลย ที่ผมละเลงมันได้ทุกวัน วันใดที่คิดถึงเขามาก ผมจะโปรยมันในห้อง ฟุ้งกระจายไปหมด ให้คิดว่าได้กลิ่นของเขา หรือเวลาที่ออกไปข้างนอก ผมมักจะทามันไว้ที่ข้อนิ้วนาง ไว้แอบดมเวลาคิดถึง ผมสนิทสนมกับเขาขึ้นทุกวัน สิ่งแวดล้อมรอบตัวผมเริ่มมี หลายสถานที่ ที่มีจุดเรื่องราวสำคัญที่ผมไปใช้จุดสถานที่เหล่านั้น เคยกระทำการโรแมนติคคิดถึงตัวเขา ชีวิตผมเริ่มมีกลิ่นของเขาอยู่รอบตัว ผมจดจำได้เกือบหมดว่าจุดไหน ในมุมเมืองที่ผมเคยยืนคิดถึงเขาและกำลังทำอะไรอยู่ ผมจำได้หมดว่าจุดไหนในบ้านผม คือจุดที่ผมมักส่งความคิดถึงถึงเขาบ่อยๆ ผมชอบส่งยิ้มให้กับจุดเหล่านั้น ผมมองเห็นลูกบิดประตูห้องของผมเป็นสิ่งสวยงามมากจริงๆ ปี ปีนั้นลูกบิดประตูห้องผมคือสิ่งที่มองเห็นแล้วหายเหนื่อยกับชีวิตจริงๆ ผมรู้สึกชื่นใจเวลากลับบ้านแล้วมองเห็นลูกบิดประตูห้อง เพราะทุกครั้งที่เปิดเข้าไป ผมก็จะรู้สึกว่าโลกส่วนตัวของสองเราก็กำลังจะเกิดขึ้น ผมรักบรรยากาศแบบนี้ไปทุกที บรรยากาศไปนั่งรอเขาหรือพบว่าเขารอผม เป็นชีวิตเล็กๆ ที่ชื่นใจที่สุด และการที่ผมไม่เคยเห็นรูปของเขา มันยิ่งทำให้ชีวิตของผมในปีนั้นยิ่งตื่นเต้นสดใส แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 17:04:48 แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 02:22:40 แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 01:57:23 จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 01:33:47 ]

ความคิดเห็นที่ 4 บรรยากาศทุกสิ่งรอบตัวผม ถูกผมรู้สึกเป็นหน้าเขาที่คาดเดาไปตามอารมณ์ และผมก็มีความสุข ชีวิตของผมสดชื่นมาก อาการของผมเริ่มเหม่อบ่อยๆชอบเผลอตัวอมยิ้ม อาการของวันเหล่านั้นทำให้เวลานี้ ตู้กดน้ำที่ฟิสเนทของผมคือสิ่งที่ผมเห็นแล้วก็คิดถึงเขา เพราะตู้กดน้ำที่นี่เป็น สิ่งแรกที่ทำให้ผมสงสัยว่าผมรักเขา เพราะผมเคยนึกถึงเขาอย่าง ละเมอในขณะที่ยืนกดน้ำ จนน้ำล้นออกจากแก้ว ผมขับรถหรือผมไปไหนผมมักจะนึกถึงเรื่องของเขา เรื่องของแฟนฉัน แฟนฉันที่กำลังจะไปด้วยกันกับชีวิต ผมชอบแอบเก็บคำบันทึกการคุยกัน แอบเก็บเว๊ปไดอารี่ของเขา ใส่เครื่องปลามของผมไว้อ่านข้างนอก ผมชอบเอาเพลงที่เขาส่งให้ผม ไปใส่หูฟังสบายใจคนเดียวข้างนอก เวลาผมทำงานหรือไปฝึกกลับมา ผมชอบรอคอยเขาในเนท เขาชอบแว่บไปแว่บมา พูดจาเป็นสูตรสำเร็จใส่ผม สลับกับบางครั้งก็จริงใจทำ แต่หลายสิ่งที่ผมอยากพูดพอมีอารมณ์จะพูดเขาก็ไม่สะดวก เขาแว่บไปแว่บมาไม่ตั้งใจคุย เขาทำตัวมีภาระกิจชีวิตเยอะมากจริงๆ จนหลายครั้งที่ผมท้อใจ ว่านี่มันคือแฟนกันภาษาอะไรวะ? เวลาเขาคิดถึงผมเขาโผล่มาเสพสุขกับผม มาคุยมาออดอ้อนผม แต่เวลาผมคิดถึงเขาผมกลับทำไม่ได้ดั่งใจ และมันเป็นสิ่งที่หงุดหงิดแก่ใจตัวเองมาก เพราะบุคลิคภายนอกของผม เป็นคนที่คิดช้าและอ้ำอึ้ง และตัวผมตอนนั้นมีปัญหาหลายอย่าง สื่อยาก พูดยาก ไม่กล้าพูด บางอย่างก็อาย บางอย่างก็รักศักดิ์ศรี ผมอึดอัดกับสภาพที่จัดการอะไรไม่ได้ดั่งใจ ผมในเวลานั้นเป็นประเภทไม่ค่อยพูดและถามคำ ตอบคำ และเรามักจะเงียบในมือถือบ่อยๆ ขอเพียงแค่รู้ว่ารับฟังกันอยู่ก็สุขใจ เขาจะนั่งเล่นไพ่หรือผมจะนั่งเล่นเกม เราก็เสียบหูฟังเอาไว้ เหมือนอยู่ด้วยกันในบ้านเดียวกัน แต่ในช่วงแรกที่เรายังไม่แลกเบอร์กัน ยังคุยกันในเนท กว่าเขาจะโผล่มาคุยกับผม ผมหมดอารมณ์คุย ผมรู้สึกว่าผมถูกเอาเปรียบ และผมก็ไม่รู้ว่ามันก็จะเป็นอยู่ไปจนถึงช่วงที่เราโทรคุยกัน เวลาเขาคิดถึงเขาโผล่มาเสพสัมผัสจากผม ผมให้ใจให้สมาธิรับทราบเปิดใจเปิดตัวให้เขาเสพเอาไป แต่เวลาผมอยากเสพ ผมทำไม่ได้ทำไม่เป็น แถมเขายังชอบยุ่งๆจิตใจไม่ว่าง เขาห่วงเล่นกับเพื่อน ห่วงทำนู่นทำนี่ ไม่มีสมาธิสนใจฟังอะไรจากผม ผมได้แต่อัดอั้นๆ และซึมความรู้สึกเอาเอง ผมยังติดกับความอัดอั้น พูดไรไม่ได้ดั่งใจ ทำไรไม่ได้ดั่งใจ แถมภาษาคำพูดของผมในตอนนั้นก็ยังไม่ปรกติ ผมยังเรียนรู้การพูดคุยในสังคมได้ไม่พอ ผมสื่ออะไรจากใจให้แฟนผมเข้าใจไม่ได้ ตอนนั้นผมอัดอั้นข้อนี้มาก! แต่สิ่งที่ผมทำได้คือ ผมจับเขาเข้ามาไว้ในใจผม ไว้พูดคุยกับใจผมทุกที่ ที่ต้องการ ผมจับเขาใส่ไว้ในนิ้วนางของผม ไว้จูบเบาๆยามคิดถึง เพื่อสนองสิ่งนี้ทดแทนความรู้สึก ผมบอกเขาว่าให้เขาจับผมสิงเอาไว้ที่ ข้างคอของเขาและให้เอียงคอเมื่อคิดถึงผม เวลาผมออกไปพบเจอสิ่งหนักๆ ผมคิดถึงเขาผมมีความสุขที่จะนึกถึงเขา สิ่งนั้นคือสิ่งเบาๆสำหรับผม ผ่อนคลายจิตใจสำหรับผม ผมเริ่มรู้สึกว่าเขาคือสิ่งมีค่ามากในชีวิตผม ผมเวลาอยู่ข้างนอกเจอสิ่งน่าเบื่อเจอสังคมหนักๆ บางทีก็เจอสังคมเพื่อนฝูง ที่เลวโหด ทำสิ่งไม่ดีต่อสังคม มันมีหลายอย่างที่ทำให้ผมเบื่อชีวิต และสำหรับการที่ผมมีความรักแบบนี้ และมีตัวโออยู่ในใจให้ผมแอบหลบความรู้สึกมาพักในใจ ผมรู้สึกว่าโอที่อยู่ในใจผมคือ สิ่งสถิตย์ที่ทำให้ผมหลบความรู้สึกจากโลกน่าเบื่อได้ทุกที่ มันทำให้ผมรู้สึกว่าโอมีค่า ต่อชีวิตผมมาก โอคือสิ่งที่ผมต้องถนอมอ่อนโยนและให้คุณค่าเขา ชีวิตผมปีนั้นยิ่งหอมหวาน ผมรู้สึกว่าผมเคยคบสาวควงสาว และฟันสาว และก็ยังพอมีสาวที่แวดล้อมชีวิตผมอยู่ ยังคบยังควงกันอยู่แต่ไม่รู้สึกถึงอำนาจของคำว่าแฟน มันทำให้ผมรู้สึกว่าแฟนผมทั้งหมดที่ผมเคยมี และเรียกกันว่าแฟนนั้นแท้จริงแล้วไม่ใช่ แท้จริงแล้วผมไม่เคยเข้าใจ ความหมายของแฟนให้ถ่องแท้ เพราะผมไม่เคยปฏิบัติตัวให้ถูกต้อง ชิมรสชาติของธรรมเนียมการเป็นแฟนกัน ให้ถูกตามแบบฉบับ มันทำให้ผมรู้สึกว่าตลอดชีวิต ผมไม่เคยเข้าใจถึงบรรยากาศการคบกัน ที่เต็มไปด้วยคำว่า "แฟนฉัน" เลยสักครั้งเดียว มันทำให้ผมเห่อมาก ผมรู้สึกว่าแบบนี้สิถึงควรค่ากับคำว่าแฟน ที่โลกนี้เขาเรียกกัน ตอนนั้นผมชอบบอกตัวเองว่าเฮ้! นี่คือแฟนฉัน ฉันมีแฟน  ฉันมีแฟนแล้วโว้ย! แฟนที่ฉันตั้งใจเรียนความรู้สึกของการเป็นแฟนกัน ฉันตั้งใจทำมันมาก เขาคือจุดสะสมความรู้สึกที่ตั้งใจของฉัน ฉันอยากแต่จะนึกถึงเขา นึกถึงเขาแล้วได้บรรยากาศของความเป็นแฟนฉัน ฉันแฟนเธอเต็มอิ่มถูกต้องตามแบบฉบับความเป็นแฟนกัน หลายอย่างมันทำให้ผมไม่สนใจผู้หญิงอื่นที่เข้าหาผม แวดล้อมผม ที่ผมไม่ได้ตั้งใจทำความรู้สึกสะสมไว้เลย ผมปักความสนใจไว้แต่เรื่องของเขา ผมใส่สมาธิกับคนๆเดียว ยิ่งทำแบบนั้น โลกนี้ได้สอนผมว่าการใส่ความตั้งใจกับคนคนเดียว มันให้สุขที่สุดยอดเต็มเปี่ยมมากๆ และมันสุขที่จะรัก คนที่ผมได้เลือกเองทำเองได้ตบปากรับคำว่าเราแฟนกัน ผมไม่สนใจพวกผู้หญิง ที่เป็นเสป๊คผม ที่เอาแต่ทำท่าเชิด ทำท่าวางเสน่ห์ใส่ผม ล่อผม ผมไม่สนใจที่จะตามจีบยัยพวกนั้นอีกแล้ว และ ผมไม่อยากสนใจพวกผู้หญิงที่มาติดผมทำดีกับผม แต่ผมต้องคอยควงคอย คบกับคนอื่นเพราะความตามใจอารมณ์ภายนอก และเผลอใจไปชอบแค่รูปร่างหน้าตา หรือเสป๊ค ชีวิตผมเริ่มถอยห่างผู้หญิงอื่น ผมเริ่มอยากจะมีสมาธิตั้งใจเรียนรักกับคนคนเดียว ความรักที่ผมบรรจงทำครั้งนี้มันทำให้ชีวิตของผมมีชีวิตชีวาใหม่ขึ้นมาจริงๆ จนผมพยายามทำตัวห่างเหิน จากพันธะคนที่3 ก่อนหน้าที่ผมจะมาเจอโอ ผมคบหาผู้หญิง อย่างจิตใจมักง่าย จนมีลักษณะเป็นพันธะต่อกันเอาไว้3คน ผมขอเลิกกับเขา คนที่คอยเอาอกเอาใจดูแลผมใส่ใจผมมาตลอด ผมมันเลวตรงที่ไม่เข้าใจหัวอกของผู้หญิง ในวันนี้ผมเสียใจต่อข้อนี้จริงๆ ตอนนั้นผมเป็นคนเลวจริงๆผมพึ่งเข้าใจตัวเองในวันนี้ ในวันเหล่านั้น ไม่ว่าเขาจะตื๊อผมอย่างไรผมก็ไม่เอา! ทั้งๆที่เขาคนนี้คอยเอาอกเอาใจผม คอยซื้อขนมมาให้คอยมารับไปดูหนัง แต่เขาเป็นลูกคุณหนูที่เอาแต่ใจตัวเองมาก ขี้แงและจี้จิก ผมบอกเลิกเขาเพราะผมติดโอจริงๆ ผมไม่รู้ตัวหรอกว่าสิ่งนี้ ผมกำลังจะโดน เวนกรรมตามสนองให้อกหักในภายหลัง ในตอนจบของชีวิตรักนี้กับโอ วันนี้ผมนึกถึงเวนกรรมเก่าข้อนี้ ผมได้แต่ถอนใจ ช่วงนั้นใจผมยึดติดไว้กับโอมาก แต่ผมยังแสดงอะไรออกมามากไม่ได้ ผมยังตั้งใจเรียน ผมไม่เคยเลยที่จะได้ตั้งใจเรียบเรียงรัก ตั้งใจจดจ่อด้วยตัวเองทำด้วยตัวเอง ให้ถูกต้องให้ละเอียด ใช้ความสังเกตุใช้ความใส่ใจตั้งใจทำ ตั้งใจเรียนรู้ ตั้งใจจับความรู้สึก และ ไม่ทำชุ่ยๆมักง่ายเหมือนที่ผ่านมา ผมไม่ยอมให้เบอร์โทรกับแฟนผม ไม่ว่าเขาจะเรียกร้องสักเท่าไหร่ ผมต้องการเรียบเรียงความรู้สึกให้ดีที่สุด ผมใช้แต่คำว่า ดูกันไปก่อนๆ เพราะผมยังหวั่นในความเกเรของเขาที่อาจทำผมเสียใจ ผมไม่ยอมโอนอ่อนตกอยู่ในอำนาจเขา ผมแอบรักแอบรอเขาลับหลัง ผมไม่ยอมเผยสิ่งใดให้เขารู้ ว่าเขากำลังมีค่ากับชีวิตของผมมาก แต่ตัวผมไม่ไว้ใจเขาผมรู้สึกว่าเขานั้นยังไม่จริงใจกับผมพอ เขาอาจแค่หลงแค่เห่อ และตัวผมอาจเป็นแค่คอเลคชั่นเล็กๆของเขา และสักวันเขาเบื่อเขาก็คงจะไป ตอนนั้น ผมยังติดในโลกลูกผู้ชาย ผมรักเกรียติรักศักดิ์ศรี มีอุดมการณ์หลักการหนักแน่น จากสภาพแวดล้อมชีวิตของผม แต่ดูคล้ายเขาพยายามจะทำลายสิ่งนี้ในตัวผมให้ได้ เขาพยายามใช้ความน่าเอ็นดู ใช้การขอความอาทร ใช้การทำตัวเป็นคนไม่พิเศษ ใช้คำเศร้าใช้คำประชด ใช้น้ำตา เข้าบ่อนทำลายสิ่งนั้นในตัวผม และผมก็พบว่าผมก็ซวยจริงๆเพราะ ความขี้เอ็นดู สิ่งเหล่านี้เป็นจุดอ่อนในตัวผม ที่ผมชอบแพ้คนอื่นๆ ถึงผมจะรู้ว่ามันเป็นจุดอ่อนของผม แต่ผมก็ชอบสับสนว่า แฟนกูมันเศร้าจริงป่าววะ? สมองของผมในตอนนั้น มองสิ่งใดออกแต่ละสิ่งยากลำบากมาก ชีวิตของผมเรียบง่ายเก็บตัวไม่ค่อยมีเรื่องกระตุ้นสมอง ถ้าคิดว่าแฟนผมเศร้าจริงผมก็อดใจไม่ได้ที่อยากจะเอ็นดู และผมก็ทนไม่ได้ที่จะให้ความอาทรเขาบ่อยๆ ผมถูกความรักครอบงำตัวผมไปมาก จนผมเจ็บบ่อยๆ กับสิ่งเจ้าชู้ที่เขาทำไม่หยุดยั้งที่ผมต้องทะเลาะกับเขาบ่อยๆ แต่จุดอ่อนของผมที่ผมชอบไปแพ้ผู้หญิงบ่อยๆและผมก็นำมาแพ้เขาทุกครั้ง ในคำว่าไม่เลิกนะ ขอร้อง อย่าไป ! ไม่ว่าเขาจะทำมันกี่ครั้งผมก็ข่มใจ ไปไหนไม่พ้นเลยสักครั้ง ผมจะหนีหน้าหายไปกี่ครั้ง ผมก็ถูกเขาใช้การทำให้ผมอาทรซื้อใจผมกลับได้ทุกครั้ง ไม่ว่าผมจะซีเรียสแค่ไหนก็ตาม เขามีทั้งคำพูดทั้งเมลทั้งส่งเพลงทั้งสารพัด ในการขอคืนดี และสาวๆที่มาเกี่ยวกับตัวผม ถูกเขามีส่วนจัดการให้หายเรียบ วับ ไปอย่างรวดเร็ว ความเศร้าความประชดประชันความน้อยใจของเขา บ่อยครั้งที่ผมพ่ายแพ้ต่อความอาทร ความสนิทของเราสองคนมาถึงจุดที่ได้คุยมือถือกัน วันคืนเหล่านั้นสร้างความสนิทให้แก่กันมาก คราวนั้นผมได้รับฟังการทำใจลำบาก จากเสียงร้องไห้เต็มๆด้วยสองหู ในเวลาที่เขาเสียใจ เขาผูกพัณธ์กับผมไปทุกวัน มีค่ากับผมไปทุกวัน เขามีค่ากับผมเขาน่ารักสำหรับผม เขาคุ้นเคยสนิทผูกพัณธ์ต่อผม ผมรักเขาแต่พลังอำนาจที่รุนแรง ที่ทำให้ผมฝังชีวิตไว้กับเขาคือความอาทร และตื่นตัวที่อยากจะเรียนรัก และที่สำคัญ การเข้าใจในจิตใจด้านลึกต่อกัน ความขยันอดทนพยายามของเขา เขาตั้งใจสอนผมกระตุ้นผมชี้แจงผมให้ผม รู้เรื่องรู้ราวให้ทำตัวถูกต้องในธรรมเนียมของการเป็นแฟนกัน เขาคอยสอนให้ผมหัดรู้ทันผู้หญิงอื่นที่เข้าหาผม เขาคอยจ้ำจี้จ้ำไชเรื่องการใช้โทรศัพท์ของคนที่เป็นแฟนกัน เขาคอยทำให้ดูว่าคนที่จะสวีทกันควรจะต้องทำยังไง เขาทำหลายอย่างที่จะให้ผมรับรู้โลก ให้ผมหึงให้ผมหวง ให้ผมคิดถึงแบบแสดงออก ความอดทนขยันพยายามของเขา ยิ่งทำให้ผมอาทรและรักเขามากขึ้นไป ความสั่งความข่มความจี้จิกของเขา ทำให้ผมในตอนนั้นกลายเป็นแมวเหมียว กลัวเขาเชื่อฟังเขา ภักดีต่อเขา อย่างที่เพื่อนๆผมชอบล้อจริงๆ การที่ผมชอบคุยกับเขาในใจ ผมเก็บแต่ด้านดีของเขามาใส่ไว้ในใจ และไม่เคยสนใจจะสังเกตุด้านลบอะไรในตัวเขา ผมไม่แคร์ผมไม่สนใจไม่ใส่ใจ ผมเชื่อมั่นในพลังแห่งโลกส่วนตัวของสองเรา ผมสะสมภาพเขาสวยงามออกห่างจากสภาพความเป็นจริงไปทุกวัน ผมไม่เคยรู้ตัวเลยว่า การมองหาสภาพความเป็นจริง คือสิ่งจำเป็น คือสิ่งสำคัญในการเรียนรู้ ที่จะอยู่ร่วมกันได้ ข้อนี้คือข้อที่ผมพลาด และเขายังหันตัวตนในด้านที่ไม่ครบให้แก่ผมที่ผมไม่เคยรู้ จริงแล้วผมควรที่จะเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมยอมรับด้านลบของเขาด้วย ถึงจะถูก และหลายสิ่งที่ทำให้ผมเชื่อฟังเขา เขาบอกผมว่า ถ้าผมไม่เชื่อเขาคือไม่รักเขา เขาบอกคำนี้บ่อยๆ ตอนนั้นผมยังไม่เข้าใจความรักดี ผมเชื่อเขา ผมเชื่อว่าคนรักกันต้องเชื่อใจกัน แต่ สิ่งสำคัญที่มันสะกดในใจผม ผมรู้สึกเหมือนถูกปฏิบัติแบบคนไม่รัก แต่แท้จริงใจรัก  มันเป็นความคิดที่ชวนงงมาก มันเหมือนเขากระทำกับผมแบบคนไม่รักแต่แท้จริงใจเขารัก   สิ่งเหล่านี้ทำให้ผมยังไม่ไปไหนแต่ก็กดดัน ความสนิทความพูดคุยบางอย่างของสองเราทำให้ผมเริ่มเกิดอาการ รักเขา แบบมากขึ้น และเหตุผลหลายสิ่ง การเปลี่ยนแปลงชีวิตบางอย่างที่ผมทำมันขึ้นมาได้เองเพราะเขา ทำให้เขาเริ่มมีค่าสำหรับผม สิ่งนี้สำคัญและเป็นพลังหนุนความรักอย่างที่สุด ผมเริ่มปลื้มเขา เพราะปลื้มชีวิตที่ได้มาเพราะเขาด้วย แต่ตอนนั้นผมเริ่มหวั่นไหว เพราะผมรู้แก่ใจว่าผมกำลังเผลอใจให้กับคนที่ผมก็พอได้กลิ่นว่าเจ้าชู้ แน่ๆ ผมยังต้องปวดกระบาลกับพฤติกรรม เอาแต่ใจของเขา ผมยังต้องรับกับนิสัย เด็กดื้อชอบเอะอะ โวยวาย เข้าใจไปเองของเขา เขาชอบระแวงถือสาคำคน คิดไปเองระแวงไปเอง และมีปฏิกริยาตอบโต้ แบบหักล้างกันไปเลย ระแวงคนมองร้ายระแวงคนจะว่าร้าย กังวลคนจะดูถูก โดยสมองตีบตันของเขาไม่สนใจ ไม่ไตร่ตรองเหตุผลใด ผมยังพบว่าเขายังติดนิสัย ชอบใช้สูตรสำเร็จในการคบกับผม บ่อยๆ หลายครั้งที่ไม่ได้ใช้ความรู้สึกทำ ผมยังต้องปวดหัวกับ คำประชดประชัน เอาแต่อารมณ์ของเขา คำพูดขี้น้อยใจของเขา ผมยังรู้สึกว่าเขา รักความเจ้าชู้เหมือนเขาหลงใหลว่ามันเท่ห์มากๆ ทั้งที่จริงแล้วการทำแบบนี้ มันคือการหากำไรให้ชีวิต และมันไม่ใช่ความรัก เหมือนว่าความเจ้าชู้คือความเท่ที่น่าหลงใหล และสร้างชีวิตที่สุขให้เขา ผมรู้สึกว่าเขา มีปัญหาคลั่งไคล้ศิลปิน และคล้ายๆชอบหาความยอมรับ คล้ายๆอยากดัง ผมรู้ทุกสิ่งแต่แรก ว่าผมกำลังเล่นกับอะไรอยู่แต่ผมเผลอใจให้เขาไปแล้ว ผมหวั่นไหวและเจ็บใจตัวเอง แต่ผมก็รู้สึกได้ว่าเขาไม่ได้เล่นๆกับผม แต่มันเป็นเพราะเพียงแต่เขา ยังติดนิสัยเก่าๆอยู่ แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 17:16:50 จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 01:34:28 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมเคยคิดแค่จะศึกษารัก แต่ผมเผลอใจไปแล้วจากเพราะความหมกมุ่นในตัวเขาเป็นเหตุ ในช่วงนั้น ที่ ผมเผลอมีความรู้สึกบางอย่าง ผมเริ่มมีความรัก ผมเริ่มอยากทำในหลายสิ่ง จากความเคยเป็นคนไม่รับรู้โลกความสื่อไม่ได้ดั่งใจ ในตอนนั้นของผม ความพูดไม่ออกของผม ความทะเล้นของผม แต่ความรัก เริ่มทำให้ชีวิตผมหลังจากนั้น มันกลายเป็นคนเริ่มลึกซึ้ง เริ่มไม่คึกคักเหลวไหลเหมือนเมื่อก่อน เริ่มไม่มีหัวขี้เล่นหรือสนุกสนาน ผมเริ่มไม่หยอกล้อกับเขา ช่วงนั้นมันเป็นช่วงที่ผมกำลังพลาดท่าเสียทีให้กับเขา อย่างรู้แก่ใจตัวเอง ผมรักในทุกอย่างที่เป็นเขา ด้วยเหตุผลง่ายๆ คือ  เพราะเขาเป็นแฟนผม อะไรก็ตามที่เป็นสิ่งที่เกี่ยวกับแฟนผม ผมก็ยินดีที่จะรัก ยินดีจะหมกมุ่นให้ใจคลุกคลีจนรักให้ได้ คืนวันที่ดีความผูกพัณธ์ที่ดี สัมพัณธ์ที่ดีและหลายสิ่งที่เป็นรากฐานของความรักที่ดี เมื่อเขาเปิดเผยรูปแก่ผม ผมได้ทราบความจริงว่า ที่จริงแล้วเขาไม่ใช่ผู้หญิงที่หน้าตาพอใช้เลย เขาเป็นผู้หญิงที่สังคมนี้จัดว่า ขี้เหร่ เขาตัวดำและไม่สวย แต่ถ้าจะตั้งใจดู บางอย่างให้น่ารักก็มองได้ เช่นแก้มแป้นๆ ริมฝีปาก บุ่ยๆตลกๆของเขา จมูก พุ่มๆตลกของเขา ก็เป็นสิ่งที่น่ารักได้ แต่ผมไม่สนใจเรื่องหน้าตาของเขา ใจผมนั้นได้รู้ความจริงบางอย่าง  ผมเคยเสริจดูข้อมูลเขาที่มีในอินเทอร์เนท ผมพบว่าเขาเอารูปคนสวยมากมาย มาหลอกคนอื่นๆ แต่ช่างมันเถอะ เพราะอย่างน้อยผมดีใจที่เขาเปิดใจกับผม ผมใช้ความรักเขาให้ซึมซาบทุกสิ่ง ผมเรียนรู้ที่จะภาคภูมิใจอะไรก็ตามที่เป็นแฟนผม ผมคุยให้สาวทุกคนที่มาข้องแวะผมฟัง ว่าแฟนผมชื่อนี้แฟนผมชื่อโอ แต่ แฟนผม ไม่ค่อยที่จะหยุดเหตุการณ์ทำร้ายใจผม ยังมีแอบไปทำสิ่งผิดใจ ผมเคยรอเขา เขาอ้างว่าแม่เขาเล่นการเมืองท้องถิ่น และเขาต้องไปช่วยแม่หาเสียง2เดือน แต่หลังจาก2เดือนนั้นเขากลับมาด้วยรูปหนุ่มเป็นปึก เปลี่ยนไปมาในดิสเพลย์ของmsn รูปนั้นเปลี่ยนไปมาเหมือนชื่นชมคลั่งไคล้ผู้ชายคนนี้มาก ผู้ชายคนนี้ภายหลังผมมาทราบจากใครๆว่า นี่เป็นศิลปินในวงการดนตรีคนนึง แต่ในขณะนั้น รูปนั้นเปลี่ยนไปมาทุกวัน เหมือนจะอวดจะให้เพื่อนรอบข้างเข้าใจว่านี่คือแฟนเขา แต่เวลาผมถาม เขาก็โกหกผมว่านี่คือเพื่อนเขา เขาต้องการช่วยโปรโมทเพื่อนเขา แต่ความจริงที่ซ่อนอยู่ในขณะนั้น ผมไม่รู้เลยว่า ศิลปินคนนี้ แชทและโทรคุยกัน คบกันชอบกันกับแฟนผมไปแล้ว ที่จริงแฟนผมเอาเวลา2เดือนนี้ไปใส่กับเขาอย่างเต็มที่ เป็น2เดือนที่ผมเฝ้ารอเฝ้ารัก แต่เขากลับมาและยังทำแบบนี้ ผมตอนนั้น ก็ไม่รู้เรื่องยังเชื่อเขา ยังเสียรู้เขาไปอีกนานหลายเดือน ในช่วงเวลาเหล่านั้น บางครั้งบางคราวก็ทอดทิ้งผมในหลายเวลาที่ผมต้องการตัวเขา แต่เขาทำตัวห่างเหิน ผมยังไปแอบไปพบเห็นสิ่งบาดตาทำร้ายใจผม มาก ผมโกรธเบื่อเขาค่อนข้างจะเกลียดเล็กๆ ในขณะที่มีสาวๆมาดีกับผมเอาใจผม ข้างเคียงเป็นห่วงเป็นใยผม แม้ผมจะบอกว่ามีแฟนแล้วก็ตาม คืนวันที่ผมเลิกบุหรี่ คืนวันที่ผมป่วยก็ไร้แฟนผมข้างเคียงใส่ใจ ผมเบื่อหน่ายแฟนผม แต่เมื่อแฟนผมมาอ้อนวอน ส่งเพลงส่งนั่นนี่ให้กับผม แฟนผมแสดงความน่าเอ็นดู ผมเรียกความถูกต้องในใจผม ทบทวนทุกสิ่งขับไล่ความเบื่อเกลียดเขาออกจากใจ ตั้งใจให้รู้สึกรักเขาอีกให้ได้อยู่เสมอ เขาคืนดีสำเร็จทุกครั้ง ทุกสภาพการณ์ และต่อท้ายด้วยการขับไล่สาวๆที่มาข้างเคียงผม เขาขับไล่สาวอื่นด้วยความเจ็บแค้นขับไล่ด้วยน้ำตาใส่ผม ผมเองก็มีหลายเรื่องที่ไปทำให้เขาเสียใจ   เมื่อ่ก่อนนั้นผมชอบรู้สึกว่า เขาพยายามที่จะเจาะศักดิ์ศรีในตัวผม เพื่อสนองความรักแบบเด็กๆ สนองความภูมิใจ ความมีค่าของตัวเอง คล้ายเขาเป็นโรคจิตเล็กๆ ผมไม่ให้ในหลายสิ่งที่เขาต้องการ ไม่ยอมทำในหลายเรื่องที่เขาอยากให้ผมทำผมเป็น ผมชอบคิดแต่ว่า เขาจะมาบังคับเอาบางสิ่งจากผม เพื่อไปเสริมความภูมิใจทระนงตนเองเท่านั้น ผมรักศักดิ์ศรี ผมเห็นคนอื่นให้บางอย่างที่เหมือนพวกหน้าโง่หลงผู้หญิงหัวปำ กับเขา มีผู้ชายหัวปักหัวปำมากมาย ที่ ให้ได้แม้กระทั่งพาสเมล ให้ได้ในหลายๆสิ่ง ให้ผู้หญิงได้ใจไปแค่นั้นเอง ผมคิดว่าผู้ชายที่หลงหัวปักหัวปำ ขนาดยอมให้ขนาดนั้นมันงี่เง่าในสายตาผม ผมคิดว่ามันไม่ได้ชี้วัดอะไรเกี่ยวกับความรักได้เลย ผมปักใจเชื่อแต่อย่างนั้น แต่ผมก็มีเมลสาวแอบแฝงไว้ด้วยจริงๆ ผมต้องยอมรับตัวเองด้วยว่าผมก็ไม่อยากโดนวีน เราสองคนผ่านการทะเลาะกันผ่านความรักแก่กัน หัวใจนั้นผูกพัณธ์ขึ้นไปทุกวัน ผมเริ่มรู้สึกว่าชีวิตของผมเปลี่ยนไป ชีวิตที่ผมเคยเป็นหายไปหมดจากตัวผม ผมกำลังอยู่ในโลกความรัก ชีวิตผมแล่นไปด้วยความลึกซึ้งทุกวัน ผมจูบรูปเขา ผมมีพฤติกรรมหลายอย่าง ผมชอบจินตนาการว่าตื่นมามีหน้าเขาส่งยิ้มอยู่ข้างตัว ตอนนั้นแม้โอจะเจ้าชู้ แต่รักเจ้าชู้ของเขา เป็นรักที่จะไม่มีทางสมหวังเกิดขึ้นจริง เพราะรักลวงของเขา เขาโม้อะไรๆไว้เยอะกับคนเหล่านั้น เขาขีดกำแพงให้ตัวเอง และเขาไม่เคยกล้าที่จะพบใคร เขาเจ็บกับความไม่สมหวังมามากมาย และผมก็เชื่อตัวเองว่า เขาก็คง เซฟหัวใจตัวเองไว้อย่างมีขอบเขตุ และผมเป็นคนเดียว ที่เขาโม้น้อยที่สุด เปิดใจที่สุด มีความเป็นไปได้ที่สุด และผมไม่เคยมีพฤติกรรมรังเกียจติติงอะไรเขา เขาเริ่มเปิดใจเริ่มพูด จริงจังขึ้นลึกขึ้น เริ่มหวังเริ่มฝันกับผม เขาส่งรูปให้ผมมากมาย แววตาในรูปนั้นล้วนเป็นแววตาที่ส่งความรู้สึกส่วนตัวของเราสอง แววตาที่ส่งความหวังปักใจไว้กับผมให้ผมรักปักใจ รับการอยากจะฝากชีวิตแก่กัน แววตาในรูปหลายรูปนั้น เหมือนถ่ายเพื่อจะส่งให้ผมโดยเฉพาะ แววตาของเขามีความน่าเอ็นดูน่าอาทร และผมชื่นใจต่อแววตาที่ฝากฝังหัวใจให้แก่ผม เขาส่งsmsสำคัญมาว่าเขาอยากใช้ชีวิตร่วมกับผม เวลาเขากลัวผมเจ้าชู้เขาใช้คำว่า กูรัก ม รึงมากกว่าใคร ม รึงจำเอาไว้! ทำให้ผมปักใจและเลือกเขาแน่วแน่ผมอาทรในหัวใจของเขา จนผมต้องการพบเขา ในที่สุดผมตัดสินใจเดินทางจากจังหวัดเชียงใหม่ลงไปกรุงเทพเพื่อไปหาเขา แต่ เหตุการณ์วันนั้นมันสะเทือนขวัญกับผม ผมถูกเขาปล่อยยืนรอตากแดดนานนับชั่วโมง ผมโทรตามแล้วโทรตามอีก รออยู่นานยืนขาแข็งเป็นชั่วโมง ผมโทรหาในนาทีสุดท้าย เขาบอกผม ว่า เขา นั่งกินก๋วยเตี๋ยวกับเพื่อนๆอยู่ ผมไม่เชื่อตัวเองเลยว่าผมจะพบเจอเรื่องแบบนี้ เขาบอกว่าพยายามเดินหาผม แต่หายังไงก็ไม่เจอ ทั้งที่จุดนัดพบที่ผมยืนรอ นี่มันก็ไม่น่าจะหายาก เขารู้ว่าผมยืนรอนานมากแล้ว หลังจากที่โทรติดต่อกันเรื่อยๆ แต่จังหวะสุดท้ายเว้นช่วงไป20นาที  แต่เขาไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยว โดยไม่บอกผม วันนั้นมันเป็นวันที่เฮงซวยที่สุด ผมได้แต่เดินเข่าอ่อนไร้เรี่ยวแรงหาที่นั่งเหม่อทบทวนนานเป็นชั่วโมง ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของผม ตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองถูกหลอก ผมเริ่มรุ้สึกว่าเขาไม่จริงจัง ผมรู้สึกว่าเขามีรักที่ขีดกรอบจำกัดไว้กับผม เป็นรักที่ไม่จริงจังรักที่ไม่มั่นใจในตัวเองเพราะขีดกรอบจำกัดไว้ล่วงหน้า ที่แท้หัวใจของเขาเป็นแค่หัวใจของเด็กผู้หญิงเล่นเนท ผมเชื่อแบบนั้นในตอนนั้น ผมถูกภาพหลอนของคนที่มาเคยเตือนผม ว่าถูกนัดกันกับแฟนผมแต่แฟนผมไม่ยอมออกมาพบ ผมผิดหวังในตัวเขาผมเสียดายวันเวลา ผมเสียดายใจที่ให้เขาไป ผมรู้สึกว่าตัวเองถูกหลอกต้มอย่างแรง ผมคิดว่าผมถูกกระทำการหยามเกรียติไร้ค่า สิ่งนี้มันเจ็บสำหรับคนที่มาจากโลกที่ใช้ศักดิ์ศรีเข้มข้น โลกที่ไม่ค่อยมีเรื่องให้ขี้เล่น ทำเล่นทำหัว ผมไม่ใช่เด็กแซ๊บ เด็กกุ๊ยที่จะรับเรื่องแบบนี้ได้อย่างสบายใจขำๆ ผมโกรธเขาผมด่าเขาผมกระตุ้นให้เขาออกมาพบ แต่เขาก็ต้องมาในสภาพเคืองใจที่โดนผมด่า ในที่สุดผมก็ได้พบเขา แต่เรื่องบ้าที่สุดนั่นคือ ขณะที่ผมกำลังจะไปดูหนังกับเขา พวกก่อการร้ายก็มาวางระเบิดตามห้าง ผมไม่สามารถเดทกับคนที่ผมรอคอยได้ แต่ผมก็ได้ไปที่พักของเขา เขาอาศัยอยู่ในแฟลท และมีห้องนึงเป็นห้องที่เขาไว้รวมกลุ่มกับเพื่อนๆ ผมพยายามกลมกลืนกับเขา ให้เขาสบายใจ เพราะเขาเคยกังวลและพูดดักคอตัดพ้อผม ว่าผมจะรับเขาไม่ได้ เขากล่าวหาว่า ผมอาจเป็นพวกติดความสะดวกสบาย ไม่ติดดิน ผมอยู่กับเขาในห้องนั้น ตลอดเวลาที่อยู่กับเขา มีการปฏิบัติหลายอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกว่าเขาไม่รักผมจริง มันเหมือนชีวิตของเขาอยากมีแฟนที่ภาคภูมิใจกว่านี้ อยากไว้อวดคน ผมแอบนั่งน้อยใจ ผมรู้สึกอย่างนั้น เพราะเท่าที่ผมเคยแอบสืบสิ่งที่เขาทำมา พฤติกรรมของเขา มักชอบนำรูปปลอมไปหลอก ไปมีรักกับคน และคนที่เขาเลือกมักจะเป็นคนดัง คนมีชื่อเสียงในวงการดนตรี แฟนผมคนนี้ เขาจะมีวิธีสืบค้น หาทางได้ติดต่อรู้จักกับนักดนตรีพวกนี้ในเนท บางทีการทำแบบนี้มานาน อาจทำให้เขาหลอกความเป็นจริง คิดว่าตัวเอง มีแต่แฟนที่หล่อๆดังๆ ผมนี่คงเป็นอะไรที่ไร้ค่า เขาคงมีปมด้อยที่ตนเองในความจริงไม่สวย เขาคงฝังใจว่า เขาเกือบคว้าดาวได้ เขามีเสน่ห์แพรวพราว แต่ทำไม โลกนี้ ไม่สร้างเขาให้สมบรูณ์ครบ ผมรู้สึกว่าใจเขาคงติด อยู่กับการหมกมุ่นใจแบบนั้น เขาคงวันๆ เอาแต่ อาลัยกับการอินเลิฟกับคนหล่อดังเหล่านั้น ผมเริ่มรู้สึกว่าแท้ที่จริงแล้ว ความรักของตัวแฟนผมไร้คุณค่าจริงๆ เป็นแค่เด็กที่สนใจแต่จะหาแฟนอวดคน เป็นเด็กที่ชอบความเจ้าชู้ไว้เป็นความเท่ และคบผมแบบแบ่งหน้าที่ให้แฟนแต่ละคน บางทีผมอาจเป็นได้แค่ ปั๊มจิตพิเศษหน่อย ปั๊มแหยมของกู กูภูมิใจมากที่ปั๊มยังมั่นคงกับกูได้ทุกวันนี้ แบบที่เขาชอบบันทึก การพูดถึงชื่อผม ลงตามในเนท ในไดอารี่ ในแชทกับเพื่อนๆ ผมรู้สึกว่าทำไมเขาบรรจงหันด้านดอกไม้ด้านสวยงามให้คนอื่น แต่กับผมเหมือนเขาจะหันด้านใดก็ได้ และนอกจากนี้ เขาค่อนข้างมีชีวิตที่สังคมไม่ยอมรับ มีกลุ่มแก๊งค์เขาเล่นพนันเขาเสพยาเขามีอะไรหลายอย่าง ที่สังคมนี้ไม่ยอมรับ รวมทั้งนิสัยชอบโกหก แพรวพราวของเขา และพอผมยอมรับได้ทุกสิ่ง เขาแยกไม่ออกว่าหัวใจผมคืออะไรทำไมผมปรับใจให้ยอมรับได้ในทุกสิ่ง ผมรักแฟนผมของจริง แต่เหมือนในมุมมองของเขาคือผมหลงใหลเขาหัวปักหัวปำมาก จนเขาภูมิใจตัวเอง ตัวผมในตอนนั้นที่เซ่อ ไม่รู้โลกเขาจะหันด้านใดให้ผมก็ได้ ผมคิดว่าเขามองว่าผมจะรับอะไรก็ได้เฉยๆไม่สนใจ แต่แท้ที่จริงแล้วหลายสิ่งในโลกของเขา แตกต่างกับโลกของผมมาก ผมรู้หมดว่าอะไรเป็นอะไร แต่ผมใช้หัวใจยอมรับทุกสิ่งที่เป็น ผมบอกตัวเองให้ไม่รับรู้ไม่วิจารณ์และไม่คิดไม่รู้สึก ผมให้เกรียติในโลกส่วนตัวของแต่ละคนแต่ละสังคม ผมไม่บังอาจไปชี้วัดใคร มันเป็นวันที่ผมได้แต่ทำหน้าจ๋อยสงบเสงี่ยมเจียมตัว แต่ผมรู้แก่ใจลึกๆว่าเขามีค่าบางอย่างกับชีวิตผม ซึ่งผมรู้สึกดี และผมยังเผื่อใจไว้ว่า บางทีแฟนผมอาจต้องการ การข้างเคียงอยู่ร่วมกับผมจริงๆ เขาจึงปล่อยตัวสบายๆ ปล่อยสภาพความเป็นจริงนำมาเรียนรู้อยู่ร่วมกัน สิ่งนี้มันทำให้ผมพอจะแอบยิ้มเล็กๆออกมาได้ในวันนั้น ตอนนั้น ผมมองหาของขวัญที่ผมเคยทำส่งให้ ที่เต็มไปด้วยสติ๊กเกอร์ของสบู่ของเขาที่ผมใช้สะสมมา และมีค่าทางใจต่อผมมาก แต่ ผมมองหามันไม่พบ ในห้องของเขามีแต่ของขวัญ จากคนดังที่เขาปลื้ม คนดังเหล่านั้น ถูกเขาหลอกให้ส่งของขวัญมามากมาย กองเป็นภูเขาเลากา เขามองสิ่งเหล่านั้นด้วย สายตาเคลิบเคลิ้มต่อสิ่งเหล่านั้น ทำร้ายหัวใจผม ความรู้สึกที่ผมมีในตอนนั้นคือ ผมน้อยใจในหลายสิ่งผมคิดว่าถ้าผมคือคนดังโผล่มา ผมอาจได้รับการต้อนรับที่ดีสุดใจมากมายจากแฟนผม ผมน้อยใจว่าถ้าผมเป็นคนที่เขารักเขาแคร์ผม แต่ทำไมเขากล้าที่จะเสพยาต่อหน้าผม เหมือนสัญญาของเขาที่ให้ไว้กับผมแต่ละข้อ ช่างชุ่ยมากมาย เหมือนผมคอยทำกฏของสองเราในลับหลังแต่เพียงฝ่ายเดียว วันนั้นผมเริ่มสงสัยว่าเขาอาจหลอกผมเรื่องสบู่เรื่องแป้ง ให้ผมใช้อย่างงมงาย แต่ ผมบอกตัวเองว่าช่างมัน สิ่งนั้นมันแทนตัวเขาไปแล้วสำหรับผม บางทีผมอาจเป็นไอ้โง่ ไอ้เชื่อง สั่งได้ใช้ได้ จะหงุดหงิด จะสะกดจิต จะครอบงำ จะคอนโทรลยังไงก็ได้ น่าเอ็นดู เสียจริง ผมได้แต่นั่งกดดัน คิดแต่คำว่า กูจะพอหรือกูจะอยู่ดี ผมเองไม่ได้หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ อะไร โอกาสอำนวยต่างๆในสังคม ของผมก็มีมากพอ ทำไมคนอย่างผมต้องยอมให้กับผู้หญิงแบบนี้ แต่ผมก็ตัดใจไม่ได้ เพราะใจมันมีบางอย่างที่ตอบไม่ถูก เขายังมีพฤติกรรมโรคจิตอีกบางพฤติกรรม คือพยายามอยากให้ผมยอมทำอะไรที่มันสุดๆ อยากรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่ามากๆ เช่นโยนหัวปลาใส่จานผม ในขณะที่นั่งทานอาหารที่ร้าน และบังคับให้ผมกิน สิ่งเหล่านี้ทำร้ายจิตใจของคนที่มาจากโลกของผมมาก ตอนนั้นความรู้สึกผมมันแย่ไปหมด ว่าทำไมเขาทำสิ่งแบบนี้ได้ แต่ผมก็ต้องสับสนในใจเพราะหลายพฤติกรรมของเขา เหมือนรักผมจริงๆ อย่างเช่น เขาวิ่งมาแย่งไฟเย็นในมือผม ที่ผมจุดฉลองปีใหม่ ที่ผมกำลังจะเอาทิ้งถังขยะ เขาบอกว่าเขาแย่งเอาไว้เพราะ อยากให้เก็บเอาไว้ เป็นเคล็ด ให้เราสองคนครองรักกันตราบนาน แต่ผมก็ยังสับสนในหลายสิ่งว่าเขารักผมจริงหรือไม่ และเมื่อผมไปแอบเดินตามเขาไปซื้อของที่เซเว่น ตอนกลางคืนวันนั้น ผมยังจำความรู้สึกได้ติดหัวเสมอ ผมแอบทอดตามองตามหลังเขา ผมรู้สึกว่าเขาน่าเอ็นดู จิตห้วงสำนึกแห่งความอาทรอ่อนโยน เข้ามาในสมองจิตใจของผมมากมายในวันนั้น ถึงเขาจะเดินนำหน้าทำหน้างอน เดินกร่างไม่กลัวใครนำหน้าผมไป แต่ผมรู้ว่านั่นมาจากสภาพสังคม สภาพชีวิต สภาพแวดล้อมสภาพวัย ที่ทำให้เขาเป็นแบบนั้น แท้ที่จริงแล้วแฟนผมคือผ้าขาวบริสุทธิ์ที่ถูกโลกนี้ ทำเปรอะเปื้อนบ้างหลงทางบ้าง ก็เท่านั้น ผมยังรักและเอ็นดูเขาอยากดูแลเขา อยากหาชีวิตดีๆให้กับเขา ผมรู้สึกแบบนี้มากมายในวันนั้น เขามีร่างกายของผู้หญิงเฉิ่มๆ ผู้หญิงที่ผมรักแต่เขายังลำพังในโลกใบนี้ ผม ไม่ชอบมองผู้หญิงเดินลำพัง หากเราใช้จิตใจภายใน มองสิ่งในโลกนี้ การที่ผู้หญิงคนนึง ต้องมาคอยโต้ลมโต้ฝน กับชีวิตตามลำพังมันมีบางอย่างที่รู้สึก ว่าโลกใบนี้โหดร้ายขื่นขม เขามีค่าต่อชีวิตของผม เขาเป็นลมหายใจของผม ผมไม่อยากให้คนที่เป็นขวัญใจของผม อยู่ในบรรยากาศอ้างว้างลำพัง ต้องคอยทำตัวแกร่งแบบนี้ ซอยมืดๆเต็มไปด้วยนักเลงแถวนั้นไม่เหมาะกับคนที่ผมรัก ตอนที่ เขาเดินงอนนำหน้าผมไปในซอยมืด จริงแล้วผมแอบมองตามหลังเขา ตลอด สิ่งที่ผมรู้สึกในตอนนั้น ผมรู้สึกว่าทำไมเราสองคนไม่มาพบกันในวัยเด็ก ผมรักและเอ็นดูร่างกายนั้น ผมรู้สิ่งลึกๆในตัวเขาผมอยากจะรักเขาให้มากๆ สิ่งเหล่านี้ทำให้ผมฝ่าฟันมั่นคงสู้คบรอดพ้นมาได้ยาวนาน กับพฤติกรรมของเขาที่ควรจะมีแต่คนถอย ผมรู้ว่าเขาเป็นเด็กเสเพล ไม่สนใจจะรับรู้สิ่งใด แต่ความเป็นผู้หญิงลึกๆในตัวเขามักส่งสัมผัสบางอย่าง มาให้ผมรับสัมผัส โดยที่ตัวของเขาก็ไม่รู้ตัวเองว่าตัวเองมีสิ่งใดซ่อนอยู่บ้าง วันนั้นเป็นวันที่ผมบอกตัวเอง ว่ากูจะดูแลชีวิตของเขาให้ได้ ผมไม่อยากให้เขามาเดินมืดๆลำพังแบบนี้ แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 17:43:32 แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 05:16:45 แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 05:16:36 แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 05:07:13 แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 04:55:24 จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 01:36:31 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมอยากข้างเคียงดูแลเขา แต่ตอนนั้น มันก็เกิดเรื่องฝังใจผมที่ยังคงอยู่ในทุกวันนี้ ในขณะที่คิดไป ตอนนั้นจู่ๆเขาหยุดยืนเขาน้ำตาร่วง ร่วงเป็นเม็ดๆ เพราะที่จริงเขายังแค้นเคืองผม กับเรื่องก่อนหน้านั้น เรื่องผู้หญิงที่มาเกาะแกะผม ในช่วงที่เขาทอดทิ้งผม ที่เคยทะเลาะกัน ที่เขาเคยมาต่อว่าขับไล่ ที่จริงแล้ววันนั้นเขาฝังใจแค้นผม เรื่องนี้ไม่ลืม เขาแค้นผมเพราะ ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่มาคอยใส่ใจเป็นกำลังใจให้ผม ในวันที่ผมเลิกบุหรี่ แล้วโอหายไปไม่ใส่ใจผม ผมก็รู้ว่าเขาหายไปทำอะไร แต่พอเขามาเจอใส่ เขาด่าต่อว่าผู้หญิงคนนั้นกับผม และผมไม่ยอมที่จะให้เขาว่าคนที่ดีกับผม ผมตำหนิเขา ว่าเขาไม่ควรด่าว่าผู้หญิงคนนั้น แบบเสียหาย เพราะผู้หญิง นั้นเป็นเพื่อนที่ดีกับผม ผู้หญิงคนนั้นผมก็บอกว่าผมมีแฟนแล้วชื่อโอ แต่กรณีนี้ โอแค้นเคืองมาก โอแค้นว่าผมปกป้องคนอื่น โอจำฝังใจ และคืนนั้นโอก็เอาสิ่งทั้งหมดมายืนร้องไห้ ต่อหน้าผม เป็นภาพที่ผมจำได้ขึ้นหัวจริงๆ ภาพคนที่ผมรักมากที่สุดยืนน้ำตาร่วงเป็นเม็ดๆนั้น มันฝังเข้าไปในใจของผม ติดตาไม่เคยลืม ติดตาจนผมไม่คาดคิดว่าภาพที่ติดหัวผมนี้ มันจะไปทำลายชีวิตผมได้ในวันข้างหน้า ในวันหน้าที่ผมตกในอาการทางจิตของคนโทษตัวเอง ถึงภายนอกของเขา บางทีจะทำให้ผมรู้สึกว่าเขาแพรวพราว ร้ายกาจ ไร้สามัญสำนึกในบางเรื่องที่ผมต้องเสียใจบ่อยๆ แต่สิ่งลึกๆในตัวของเขา ลึกแทบที่ตัวเขาเองยังไม่เคยจะเข้าใจตัวเอง สิ่งเหล่านั้นในตัวเขาเมื่อส่งน้ำตาออกมา ก็บาดลึกหัวใจของผมทุกครั้ง ผมหลีกเลี่ยงไม่อยากได้ยินเขาร้องไห้ในมือถือบ่อยๆ แต่ผมกลับต้องเจอภาพจริง เข้าทำร้ายจิตใจของผม ภาพที่ผมไม่รู้ตัวเองว่าจะหลอนผมไปอีกยาวนาน เราสองคนได้นั่งจับมือกันในรถ ผมจำความรู้สึกตัวเองได้ดี มันเป็นวันที่ผมดื่มด่ำความรู้สึกสะกดใส่ตัวให้ฝังแน่น ผมเก็บทุกอย่างใส่สมองของผม ตลอดเวลาของความรู้สึกของการได้จับมือคนที่ตัวเองรักมากที่สุด ความรุ้สึกของรักที่เรียงมาอย่างดี ตั้งใจทุกความรู้สึก และไม่ทำมันอย่างชุ่ยๆ   ผมบอกเลยว่า ความรู้สึกของการที่ได้จับมือกับคนที่เรารักแบบนี้ มันสุดยอดมากจริงๆ เราสองคนยังได้นั่งจับมือกันที่เก้าอี้ยันเช้า ข้างเคียงกันผมอัดอั้นอยากทำสิ่งนี้มานานสุดๆในตอนนั้น แต่สิ่งสำคัญที่สุดในสมองของผม มันคือคืนที่เรา ได้นอนด้วยกัน! ในคืนที่เรากอดกันลำพังนั้น ผมจูบเขาตามลำพัง ผมหักห้ามใจไม่ล่วงเกินเขาไปมากกว่านั้น เพราะ คนคนนี้คือผู้หญิงที่ผมรักจริง แต่ก็เกือบเผลอตัวไปเหมือนกัน และหลังจากนั้นมันมีสิ่งบางอย่าง สิ่งที่ทุกวันนี้ผมยังจดจำติดสมองไม่รู้ลืม คืนคืนนั้น มันมีบางอย่างที่ส่งเข้ามาในสายตาของผม ส่งเข้ามาในความรู้สึกของผม ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน สิ่งที่ผมเห็นในคืนนั้นยังติดอยู่ในความรู้สึกของผมอยู่เสมอ ตอนนั้นบุคลิกของเขาเปลี่ยนไป ปฏิกริยาของเขาเปลี่ยนไป อาการทุกอย่างเปลี่ยนไป มีบางอย่างถูกเผยแสดงออกมาจากตัวเขา ที่ซ่อนลึกเก็บงำมาก มันคือสิ่งที่อยู่ในใจเขาอย่างแท้จริง เขาส่งแววตาส่งสัมผัส ทอดสายตาแห่งความอ้างว้าง เหงาลึก เฉียบจับใจ เข้าหาผม ทำให้ผมรู้สึกว่าแท้ที่จริงแล้ว เขามีความรู้สึกบางอย่างที่อาภัพ ปล่าวเปลี่ยว ไร้ความอบอุ่น เก็บงำไว้ในใจมาตลอด ฝังลึกในใจที่ไม่มีใครมองออก เขามีหัวใจแบบผู้หญิงแท้ๆที่ซ่อนลึกอยู่ในใจ บริสุทธิ์มาก หัวใจนั้นของเขาถูกเก็บบ่มเอาไว้ ไม่เคยนำมันออกมาให้ใครเห็นง่ายๆ ถึงเขาจะชอบปรุงแต่งหารักในเนท แต่หัวใจชิ้นนี้ของเขา เป็นของแท้ ของแท้ที่แม้แต่ตัวเขาก็ไม่ค่อยจะดูแล เขาต้องคอยทำตัวเข้มแข็งบ้าบอกับเพื่อนๆ ในสายตาใครทั่วๆไป แต่หัวใจซ่อนลึกของเขา ยังมีความเป็นผู้หญิงของจริงอยู่ ยังมีความอ้างว้างความมุ่งหวังบางอย่าง แบบหัวใจของผู้หญิง และช่างสะอาดบริสุทธิ์มาก สะทกสะท้อนในความรู้สึกของผมติดตาผม มาจนวันนี้ ผมรู้สึกว่าหัวใจชิ้นนี้ของเขาการที่เขาไม่นำมันเปิดเผยบ่อยๆ ทำให้หัวใจชิ้นนี้ ไม่เคยนำมาปนเปื้อน สร้างจริตใดๆเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆหลายคน แฟนผมอาจชอบปั้นแต่งในตัวตน แต่ในสิ่งลึกสิ่งนี้เขาเหมือนไม่เคยนำมันไป ผาดโผนปนเปื่อนสิ่งใดๆ หัวใจลึกนั้น ดูมีความอ้างว้างที่ส่งมาในแววตาของเขา จนน่าตกใจสำหรับผม หัวใจนั้นดุจดั่ง ไร้สิ่งข้างเคียง ไร้สิ่งดูแล ไร้คนที่จะมองเห็นลึกๆในจุดนั้น ไร้คนที่จะมองออกมาจับต้องดูแลเขาในส่วนนั้นได้ และไม่น่าจะมีใครเชื่อว่า โอจอมห้าวอย่างเขาจะมีสิ่งนี้ แท้จริงเขาก็มีความหวั่นไหวต่อชีวิต เขาแท้จริงมีหัวใจซ่อนลึกที่อ่อนแอและเปราะบาง เปราะบางมากๆ มันเหมือนเป็นสิ่งที่เขาแทบไม่ค่อยได้ดูแลมันเลย คืนนั้นผมจำความรู้สึกได้แม่น เขาหลั่งน้ำตาคลอ ใบหน้าของเขา ส่งความวิงวอนบางอย่างที่บริสุทธิ์ใจ ออกมา เขากอดผมพร้อมกับสัมผัสเหล่านี้ เป็นสัมผัสแห่งการฝากฝังสิ่งที่สุดของหัวใจคนแล้ว จิตสำนึกในตัวผมตอนนั้นวิ่งชนกันสับสน ผมรู้สึกว่าผมกำลังถูกการฝากฝังที่ยิ่งใหญ่มากๆ ในตอนนั้นผมตะลึงลานในใจตลอดเวลา ผมรู้สึกว่าสิ่งนี้สวยงามบริสุทธิ์มีค่ามาก นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เพราะมันเป็นสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ ที่ปรกติจะพยายามทำภาพพจน์ในสายตาคนอื่นให้ดูเข้มแข็งคล่องแคล่ว สนุกครื้นเครงเกเร แต่ตอนนี้ ได้อุส่าต์ยอมเผยมันออกมา เป็นสิ่งมีค่าเปราะบางน่าหวั่นไหวมาก ที่ผมรู้สึกกดดันอาทรถนุถนอมด้วยใจของผม ผมบอกตัวเองว่าผมต้องจริงจัง ผมรู้สึกว่า เขามีความหนาวเฉียบใจมากเท่าไหร่ ผมยิ่งรับรู้ความรู้สึกนั้นได้ร่วมกับตัวเขา ผมหนาวเฉียบแทนเขา ผมบังเกิดความรักเขาขีดสุดอย่างลึกซึ้ง...จริงๆในคืนนั้น ผมนึกทุกอย่างของคืนวันที่เรา คุยกัน เราเคียงข้างกันดังว่า เปิดเผยสิ่งลึกในใจของกันและกัน ฝากฝังสิ่งที่ขาดความมั่นใจต่อกัน ฝากฝังความอ้างว้างในบางอย่างต่อกัน ให้อบอุ่นเติมเต็มดูแลแก่กัน ชีวิตของผมก็มีสิ่งหวั่นไหวต่อโลกนี้อยู่มาก ผมและเขารู้สึกสัมผัสแห่งความอยู่ร่วม สัมผัสของคำว่าโลกนี้จะมีเราอยู่เพียง2คน เป็น2คนเผชิญโลก และตอนนั้นผมก็พบแล้ว ในสิ่งที่ผมเคยคาดคิด สิ่งที่อยู่ในตัวเขา ท่ามกลางบุคลิกนิสัยที่ปนเปื้อนของสังคมภายนอกที่ยัดเยียดครอบงำเขา แท้จริงมีหัวใจแบบนี้ซ่อนอยู่ อย่างที่ผมเคยรู้สึกมาแต่แรกคบจริงๆ เป็นสิ่งบริสุทธิ์เป็นสิ่งอบอุ่นที่ยังบริสุทธิ์ได้ด้วยเปลือกโคลนที่หนาแน่นของสังคมที่วุ่นวาย ผมบอกเขาด้วยคำพูดที่คิดดีหนักแน่นแล้วจากหัวใจผม ว่า พี่รับปาก พี่จะไม่ทิ้งเธอ! ผมบอกตัวเองว่าคำๆนี้จะต้องไม่ชุ่ย ผมปักใจที่จะรักษาคำพูดมาก ผมจำเหตุการณ์ ผมจำความรู้สึก จำภาพนั้นฝังลึกในจิตใจของผม อย่างไม่เคยลืม.. ผมจำได้ละเอียดมาก หัวสมองผมบันทึกรายละเอียดทุกอย่างไว้ครบ ทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ผมไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์นี้ จะกลายเป็นแผลชิ้นใหญ่ที่สุดในใจของผมในภายหลัง แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 17:53:46 จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 01:37:12 ]

ความคิดเห็นที่ 7 วันที่ผมกลับบ้าน ตลอดเวลาที่ผมนั่งรถกลับบ้านนั้น สัมผัสความรู้สึกที่ผมได้มายังคงฝังในใจผมตลอด ผมคิดสิ่งที่ผมพึ่งเห็นไปตลอดที่นั่งรถกลับบ้าน ตอนนั้น จิตใจผมเริ่มจริงจังมาก แต่ผมพลาดผมปล่อยให้ความเครียดสิงสู่ ผมทำตัวผิดไปทุกวัน หลังจากนั้น ผมนำความเครียดมาเป็น สิ่งขับเคลื่อนในความจริงจังของผม และผมยังแอบเครียดกับปัญหาพันธะที่เหลืออีก2คนของผม มันมีสิ่งที่ผิดมากๆ สำหรับชีวิตผม มันเป็นสิ่งผิดที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ผมเคยมีช่วงวัยที่เลวร้ายเลวร้ายจนครั้งนึงเหตุการณ์นี้ เคยทำให้ผมช๊อคและเข้าสู่วงจรปัญหาทางจิต เมื่อสมัยผมอายุ16 ผมเคยทำลายชีวิตผู้หญิงคนนึง พังยับเยินผมทำกับเขาเหมือนเป็นที่บำเรอ ย่าของเขาตาย เขาไม่รู้ข่าวเพราะมัวแต่บำเรอกับผม พี่เขาเข้าโรงบาล บ้านเขาโทรมาให้เขาไปเฝ้าแต่ผมปิดเอาไว้ พี่เขาหิวบุหรี่แอบออกจากโรงบาล ข้ามถนนถูกรถชน เป็นเจ้าชายนิทรา พอพี่เขาเสียพ่อเขาผูกคอตาย โดยที่ถ้ามีลูกสาวของเขาคอยอยู่ข้างเป็นกำลังใจ พ่อเขาอาจไม่ทำ มันเป็นสิ่งผิดที่เลวร้ายฝังใจ ชีวิตของเขาพังทุกอย่าง หลังจากที่ผมกลับตัวกลับใจและเหตุการณ์ผ่านไปนาน ผมยังคอยติดต่อและส่งเงินช่วยเขาในหลายโอกาส และในช่วงวัยที่ผมเบื่อชีวิตผมทำในเรื่องที่เลว อีกครั้ง ด้วยการ ปล้ำผู้หญิงจนมีปัญหาผูกพัณธ์ ปล้ำเลขาของพี่เขยผม ในคืนที่สัมนาต่างจังหวัด หลังจากงานเลี้ยงในคืนที่เมามาย จากนั้นชีวิตผมไม่มีอะไรดีเลย ผมสร้างปัญหาผู้หญิงเพิ่มขึ้นอีกมากมาย จนคนในบ้านของผมเอือมระอากับตัวผมเรื่องผู้หญิง ถึงเหตุการณ์จะผ่านมานาน จนผมไปพบเจออาการป่วยทางจิต และโรคเก็บตัว ที่จริงแล้วโลกสงบเหล่านั้น ยังเป็นที่ทำให้ ผมได้หลบอยู่กับโลกที่เก็บตัว หลีกหนีปัญหาเหล่านั้นไปในตัว ช่วงนั้นพันธะของผมทั้งหมด รวมทั้งญาติพี่น้อง ต่างเข้าใจผม ไม่รบกวนผมและปล่อยผมตามชีวิตประจำวัน แม้จะยังคงตามดูแลผมกันอยู่ห่างๆ แต่ก็ไม่เคยเลิกกับผม จนมาพบเจอโอ และโอคือคนที่รับรู้ข้างเคียงกับปัญหาเหล่านี้ของผม แต่สิ่งที่ผมผิดมากๆ และปิดโอมาตลอดคือ ว่าที่คู่หมั้นของผมติดต่อกับผมทุกวัน อย่างที่ผมเลี่ยงไม่ได้ ผมไม่สามารถให้เขาเกลียดผม  ผมกลัวว่าเขาจะเกลียดผมจนฟ้อง พ่อนายทหารของเขาว่าเราได้เสียกันเพราะผมข่มขืน แต่ผมปิดโอ เรื่องการติดต่อกันทุกวัน และอีกสิ่งที่ผมปกปิดไม่กล้าบอกมาตลอด คือ พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายต่างรู้กันดี และผมอยู่ในฐานะแฟนกันแบบเปิดตัวโจ่งแจ้งเป็นทางการมาก อีกสิ่งที่ผมปิดโอและผิดมากๆ คือผู้หญิงอีกคนที่ผมเคยไปทำลายชีวิตกับเขา เมื่อเขามีแฟนใหม่ เขามาบอกผมตั้งแต่ตอนนั้นแล้วว่า เขามีลูกและนำไปเลี้ยงไว้ที่บ้านเขา แต่มันเป็นสิ่งที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก คือไม่สามารถให้ผู้ใหญ่รู้ได้ และกำลังจะหมั้น สภาพผมตอนนั้น ป่วยทางจิต และยังเป็นวัยรุ่นที่รับผิดชอบอะไรไม่ได้ และกลัวผู้ใหญ่รู้ และผมไม่ได้รักเขา สิ่งที่ผมกระทำอย่างขี้ขลาดที่สุดคือ ไม่ยอมตรวจอะไรทั้งนั้นว่าลูกใคร และรู้สึกว่าตัวเองเป็นพ่อที่ดีให้กับใครไม่ได้ ผมพูดทุกอย่างให้เขาเข้าใจ และยังคอยส่งเงินช่วยเหลือไถ่ความสำนึกผิดของผมให้กับเขา ในหลายครั้ง นี่คือสิ่งที่มันฝังในใจภายใต้ความเครียดของผม แต่วันเวลาเหล่านั้น หลายสิ่งมันกลับด้านกัน สิ่งที่ผมรู้สึกในเวลาเหล่านั้น โอกำลังเป็นคนที่น่ารักและมีผลต่อจิตใจด้านลึกของผมมาก มากยิ่งขึ้นไปทุกวันๆ ผมและโอแฟนผมกำลังก้าวเข้าสู่บรรยากาศของโลกแห่งความรักที่แท้จริง เขาและผมเริ่มรู้ เริ่มมีประสาทสัมผัสที่รับรู้บางอย่าง ที่มันมีในรักบริสุทธิ์ เขาเริ่มทำตัวให้ซนน้อยลง เขาเริ่มเข้าหาผมอย่างสะอาดใจ น้ำเสียงบริสุทธิ์ใจ จริงใจ เขาเริ่มปฏิบัติต่อรักครั้งนั้นของเราสองคน อย่างถนุถนอมที่สุด ไม่นำสิ่งภายนอกไม่นำจิตใจปนเปื้อนมาแตะต้องมัน เขาอาจไปทำตัวแบบใดที่อื่น แต่ยามเราอยู่กันตามลำพัง ประสาทสัมผัสของเราสองคนส่งตรงถึงกัน บรรยากาศแห่งความข้างเคียง บรรยากาศส่วนตัวแห่งสองเราที่สวยงาม ภายใต้ความเงียบเราสองคนไว้ใจความเงียบมากๆ เราเริ่มเรียนรู้รักในขั้นที่สุดยอดถึงจุดรักแท้ ไร้ความหลงใหล ไร้เรื่องของความเบื่อ ความเห่อ ความสวีทงอนง้อที่เราสองเคยใช้กัน เริ่มไม่มีความจำเป็น ใจเราสองคนยึดเหนี่ยวมั่นคงไร้กาลเวลาจะมาทำลาย เราสองคนมีใจที่เชื่อมถึงกัน ยามเขาคิดถึงผม ผมรู้สึกว่าความคิดถึงนั้นถูกส่งตรงมาถึงตัวผมเนื้อหนังผม และเขาก็คงเช่นกัน เขาเริ่มปรับพฤติกรรมสภาพชีวิตเขา เขาพูดเขาคุยถึงสิ่งที่เขาทำ เขาเริ่มศรัทธาในชีวิตที่ดีขึ้นมา เขาอยากออกกำลังอยากขายของ เขาห่างๆไปจากวงการเนท คำพูดคำจาของเขา ทุกสิ่งมีกลิ่นของใจที่จะสร้างสรรค์สภาพความเป็นจริงให้มากขึ้นกว่าเดิม ตลอดเวลา ใจผมรู้ดีว่า ความรักแบบนี้มันทำให้เขากำลังงัดสภาพความเป็นจริงในชีวิต ออกมาเผชิญออกมาเติบโตออกมาหาความสวยงาม ด้วยความมั่นใจจากสภาพจริงของตนเอง ผมรู้สึกว่าความรักกำลังช่วยทำให้เขางัดตัวเองออกมาจากโลกเสมือน ที่เป็นโลกที่ขาดความเชื่อมั่นในตนเอง โลกที่ไม่ต้องใช้ภาพจอมปลอมหรือสิ่งปรุงแต่ง ออกหาสิ่งชวนฝัน คล้ายว่าเขาจะมองเห็นตัวเองที่ผ่านมา และเขาเริ่มพูดดูถูกสังคมคนที่บ้าเนทมากเกินไป ให้ผมฟังบ่อยๆ ผมดีใจที่เขาคิดได้ คำพูดคำจาเขาจริงใจขึ้นเริ่มไม่ปรุงแต่งเหมือนแต่ก่อน แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 18:02:17 จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 01:38:16 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เรื่องคุยของเราสองคนเริ่มมีกลิ่น ของสภาพชีวิตประจำวันถามไถ่กันเรียบง่าย ขอเพียงได้รับรู้ก็สุขใจ ชีวิตประจำวันของเขาเริ่มสวยงามขึ้นในสายตาของผม  ทุกวันๆ ผมจดจำคืนวันเหล่านี้ตราตรึงในหัวผมว่ามันเป็นคืนวัน ที่สะอาดใจอบอุ่นมากจริงๆ ความผูกพัณธ์ บรรยากาศรักแท้แบบนี้ ความผูกพัณธ์ที่ผ่านบททดสอบมามากมาย ความข้างเคียงอาทรเข้าใจ ความอดทน น้ำจิตน้ำใจ หลายสิ่งคือสิ่งสวยงามสำคัญในความรัก ที่เราผ่านร้อนหนาวกันมา2ปี ทำให้เราสองคนเกิดความกลัวความหวั่นไหว ในความเป็นไปไม่ได้กลัวความพรากจากกัน เขาเริ่มร้องไห้ เพราะความหวั่นไหวใจ บ่อยๆในหลายคืน ความเคร่งเครียดเหล่านี้แฝงเข้าไปในความรักของเราทุกวัน ผมเข้าใจตัวเองแล้วว่าผมเริ่มเปลี่ยนเป็นคนละคน ในช่วงนั้น ชีวิตผมเปลี่ยนไปมากจากจุดเก่าจนไม่รู้ตัว วันเหล่านั้นมันเหมือนสมองผมเริ่มส่งความคิดอ่านของคนในสังคม ที่ต้องเร่งสร้างความมั่นคงในชีวิต เริ่มแบกสิ่งหนัก เริ่มมีสิ่งทุกข์ใจ และเริ่มมีความเครียด ผมเริ่มไม่พอใจในตัวเองที่ยังเป็นคนเก้อกัง สื่อไม่ได้ดั่งใจ ยังทึ่มๆเซ่อไม่รับรู้โลก และมีอีกเหตุผลนึงผมเริ่มรู้สึกว่าผมอยากเป็นได้ทั้งเพื่อนและแฟน มันมีหลายครั้งที่ผมได้แต่เงียบในมือถือ มีหลายครั้งที่ผมคุยเฮฮาเล่นมุขสนุกรับมือกับแฟนผมหรือเพื่อนแฟนผมไม่ได้เลย ผมตกในอาการคนอยากเปลี่ยนตัวเองอีกครั้งในชีวิต ผมเริ่มออกสู่สังคมพบหาผู้คนมากขึ้น ผมตั้งใจเปลี่ยนตั้งใจฝึกฝนสังเกตุเรียนรู้เป็นเรื่องเป็นราว ว่าคนพูดคล่องคิดเร็ว สื่อปรกติเขาต้องทำกันยังไง ผมออกทำงานทำการเต็มที่กับสังคมของคนทำงาน ชีวิตสังคมเริ่มค่อยๆกลืนกินความเป็นตัวผมโดยที่ผมไม่รู้ตัว สิ่งนี้นี่เองคือความผิดที่ผมสำนึกตัวเองในวันนี้ ว่าผมไม่น่าไปทำแบบนั้นเลย ผมใช้ความจงใจเรียนรู้มากไปอย่างไม่เข้ากับพื้นเพเดิม ของตัวผมชีวิตจิตใจนิสัยแบบสังคม คนทำงานความคิดความอ่าน มุมมองทางสังคม มันเริ่มครอบงำตัวผม ผมก็รู้ตัวเองดีในตอนนั้นว่ามันแปลกๆ ผมกลายเป็นคนมีบุคลิกความคิดอ่านแบบผู้คนปรกติสังคม ที่ยังไม่สมประกอบทำผิดๆเพี้ยนๆ ผมกลายเป็นคนใหม่เพราะผมไปใช้ความอัดอั้นใจ ในสิ่งที่ผมอยากจะทำได้กับแฟนผม เวลาผมต้องการอะไรผมพูดไม่ได้พูดไม่ออกได้ดั่งใจ ผมอยากเป็นคนหัวแล่นหัวไวพูดคล่อง ผมจึงมีเจตนาสังเกตุเรียนรู้สังคมมากขึ้น ผมอยากโวยวายได้บ้างเวลาที่ผมไม่พอใจ ผมอยากอ้อนแฟนผมได้บ้างเวลาที่ผมต้องการสวีท ผมไม่อยากเป็นไอ้คนทื่อๆทึ่มๆเก้อกังอีกต่อไป ผมอยากเล่นมุขสนุกสนานกับแฟนผมเพื่อนแฟนผมได้บ้าง ผมอยากอยู่ร่วมกับโลกครื้นเครงของแฟนผม ผมอยากพูดจาเก่งเอาใจไม่ใช่ เอาแต่เงียบในมือถือในเวลาที่คุยกับแฟน ผมเองก็แอบเบื่อตัวเองมานาน ผมอยากเป็นให้ได้ทั้งเพื่อนและทั้งแฟน อยากสนิทกับแฟนเข้ากันกับแฟนมากกว่านี้ ผมไม่พอใจสภาพตัวเองมาก วันๆผมเอาแต่ตั้งใจๆ เรียนรู้สิ่งเหล่านี้ที่จะให้เปลี่ยนตัวเองให้ได้ และสังคมคนทำงานที่ผมไปคลุกคลี สิ่งเหล่านี้ ทำให้ความคิดความอ่านมุมมองของผม ค่อยๆห่างไกลๆ จากโลกส่วนตัวที่ผมเคยรู้ใจเข้าใจร่วมกันกับแฟนของผม บุคลิกของผมเริ่มไม่รู้ใจ เข้ากันกับแฟนตัวเอง ผมไม่รู้ตัวเองว่าสิ่งนี้มันทำให้ผมออกห่างจากแฟน ผมเริ่มกลายเป็นผู้ใหญ่ที่มองแฟนผมเป็นเด็กเหลวไหลไปทุกที มันเป็นสิ่งผิดที่ไม่น่าให้อภัยตัวเอง ผมออกห่างจากโลกส่วนตัวของสองเราไปทุกที ทุกที และผมยังต้องนอนเร็วขึ้นทอดทิ้งแฟนผมในยามดึก ผมนึกถึงตัวผมตอนนั้น ผมเริ่มน่าเบื่อ ผมเริ่มเป็นผู้ใหญ่ ผมยังเครียดเรื่องความรัก ผมกลายเป็นคนขี้หงุดหงิด ขี้งอน คิดมากถือสาหาความ และผมยังติดนิสัยเสียใหม่มาข้อรุนแรงมากคือ ชอบวางฟอมร์! จนผมไปแอบพบแฟนผม ว่าแฟนผมเล่นเนทแถมยังแอบบล๊อคเมลของผม สิ่งนี้เจ็บใจสะเทือนใจผม ผมหาทางจับผิดด้วยวิธีต่างๆ จนผมพบว่า เขาบล๊อคเมลผมและยังเปลี่ยนรูปหนุ่มไปมา ผมเครียดผมเก็บกดผมโกรธเกลียดเขา ผมจับผิดเขาต่อด้วยวิธีนอนให้เร็วขึ้นเพื่อเปลี่ยนเวลาคุยมือถือ และผมพบว่าเขามีพิรุธสับรางมือถือจริงๆ แต่ใครบ้างจะเข้าใจความรู้สึกของคนที่ เจอเสียงแฟนตัวเองเหมือนไปร้องไห้โรแมนติคกับใครมา มันปวดใจร้อยเท่าพันเท่ายิ่งกว่า โดนแฟนวางมือถือใส่ ผมเก็บงำความรู้สึกนั้นเอาไว้ ความรักที่ถึงขั้นนี้เจอเรื่องแบบนี้มันทำร้ายใจผมมากๆ เขาพอรู้ว่าผมโกรธงอน แต่เขาไม่แก้ไขเอาใจชี้แจงผม เขาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เขาไม่เคยจะรู้ตัวเองอะไรเลยว่าผม เก็บงำความคร่ำเครียดมาก ผนวกกับความติดเพื่อนที่รุนแรงมาก กินเวลาช่วงใหญ่ๆจนเริ่มรู้สึกห่างกัน ผมงอนน้อยใจสติแตก โทรไปหาเขาแต่ก็ยังติดเพื่อนเหมือนเดิมไม่สนใจผม ไม่มีสมาธิคุยกับผม จนผมบอกเขาด้วยการ ใช้คำว่า "ไม่ได้ขอเลิกนะ แต่ขอห่าง" เขาตอบรับคำผมสั้นๆว่า อืม! แล้วร้อนรนจะรีบไปนั่งขลุกกับเพื่อนๆในวงเหล้า สิ่งนี้สร้างความคับแค้นใจให้ผม ผมบอกตัวเองว่าผมเคยห่างเขาหนีหน้าเขาไปหลายครั้ง ผมใจอ่อนกับการตามขอคืนดีของเขาทุกครั้ง และครั้งนี้ผมจะไม่ใจอ่อนอีกเด็ดขาด ผมจะหนีเขาไป2เดือนอย่างที่เขาเคยให้ผมคอย2เดือน ผมตั้งใจทำมันมาก แต่ผมก็ถูกแรงคิดถึงจากการห่างกันเข้าเล่นงาน ผมตั้งตาจะดัดนิสัยแฟนผมให้ได้ แต่ผมไม่เคยรู้ตัวเองเลยว่า จากนี้ไป7เดือนจะเป็น7เดือนที่สารเลวบัดซบที่สุดของชีวิตผม ผมหาเรื่องหาสิ่งทุกสิ่งเข้าข่มใจผม ด้วยการเล่นเกมผมบ้าตั้งหน้าตั้งตาเล่นเกมคาบาลจนเรเวล100 ผมพึ่งพิงความติดเกมเข้าข่มจิตใจของผม ตอนนั้นผมคอยบอกตัวเองว่าผมเครียดมานานกับความเกเรของแฟนผม ผมจะปลดปล่อยใจบ้าง ผมอยากให้แฟนผมตามหาผมมากๆแต่เขาไม่ตามหาผมเท่าที่ผมพอใจ เขาโทรหาผม4ครั้ง แต่ช่วงนั้นผมยังรู้สึกเข็ดใจกับการมาขอคืนดีแบบเห็นว่าผมง่ายมาก ในที่ผ่านมาบ่อยๆที่ผมเคยหนีหน้าไปหลายครั้ง และบ่อยครั้งที่เขามักโทรหาผมในเวลาระหว่างแค่ว่างรอเพื่อน ผมฝังใจกับสิ่งนี้มากจนผมไม่รับสาย ผมลองตามสืบแอบดูเขาในอินเทอร์เนท ผมไปพบเขาอัพไดอารี่ถึงคนอื่นที่ถึงผู้ชายคนนึง คนที่ผมเกลียดมากๆ และผมยังพบว่าเขาผิดสัญญาต่อผมอย่างมหันต์ สัญญาที่ให้ไว้กับผมว่าจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับคนคนนี้อีก สัญญาที่ผมเคยเครียดทะเลาะกับเขารุนแรงมากจนฝังใจ ผมพบเขาทำตัวสุขสบายในโลกอินเทอเนทหลายอย่างที่ผมเสริจดู ผมรักเขาในขั้นรุนแรงผมสะเทือนใจต่อสิ่งนี้ ผมรู้สึกถูกหักหลัง ความคิดถึงที่ผมอดกลั้นมันมา ทุกสิ่งทุกอย่างที่มีร่วมกัน มันเจ็บแค้นใจมากๆในสิ่งที่ผมพบเห็น ผมรู้สึกว่าตัวเองโดนลอยแพ ผมบอกตัวเองหนักมาก ว่ากูมันไม่มีค่าอะไรจริงๆด้วย และมันกดดันมากๆผมจงใจทำผิดทุกอย่างที่เคยสัญญากับแฟนไว้ว่าจะไม่ทำ ผมประชดชีวิตตัวเองด้วยความหน้ามืดไร้สติเกลียดแฟนตัวเอง ผมตอบรับการหมั้นที่ โอ เองก็รู้ดีมาตลอดว่าสิ่งนั้นจ่อคอหอยของผม ผมหนีการหมั้นกับ ผู้หญิงคนนั้นมาตลอด แต่ในวันแบบนี้ ผมไม่มีใจที่จะหลีกเลี่ยงสิ่งนี้อีกต่อไปเลย ในที่สุดผมก็หมั้นลงไป ในตอนนั้น การตอบรับหมั้นของผม ส่งผลร้ายทุกสิ่งตามมา ชีวิตที่ผมกำลังรับคือสิ่งที่ผมหลีกหนีมาตลอด ผมกำลังรับสภาพชีวิตหมั้นกับคนที่รู้หน้าแต่ห่างใจ ไร้ความคุ้นเคย คู่หมั้นของผมโทรหาถามไถ่ผม แต่ใจผมไม่เคยให้สมาธิสนใจในตัวเขาเลยตลอดเวลาที่ผ่านมา เพราะใจผมปักอยู่กับแฟนของผม แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 51 19:26:46 แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 18:11:36 จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 01:39:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ความเครียดทุกสิ่งเริ่มรุมเร้าผมต่อไป ผมถูกคำพูดดูถูกสภาพชีวิตของผมจากคู่หมั้นของผม ที่คอยใช้การดูถูกกระตุ้นให้ผมเปลี่ยนแปลงชีวิต คำพูดจากสังคมชั้นสูง เหยียดหยามโลกส่วนตัวของผมทุกวัน ผมต้องรับความเครียดต่อเนื่องอีกหลายเรื่อง พันธะในชีวิตของผมอีกคนโผล่เข้ามาในจุดบังคับให้ต้องมา มากับพร้อมปัญหาใหญ่ที่สามารถปิดฉากชีวิตรักของผมกับโอไปได้ทันที ปัญหาทุกสิ่งรุมเร้าตัวผมเองสภาพชีวิตที่ผมหลีกหนี มันด้วยการเก็บตัวมาตลอดรุมเข้าทำร้ายผม ผมแบกรับชีวิตที่เลวร้ายต่อตัวผม สารพัดเรื่องรักสามเส้ารับมือการทะเลาะในหลายเรื่อง ผมตกอยู่ในชีวิตที่ย่ำแย่ จิตใจผมแปรเปลี่ยนเป็นคนเครียดขึ้นทุกวันๆ ผมเคียดแค้นใจ ผมเจ็บใจแฟนผมที่หักหลังผม ผมเจ็บใจตัวเองที่ทำลายชีวิตตัวเอง ผมโกรธแค้นผมนึกถึงคืนวันที่เรา สัญญาต่อกันว่าจะรักกันมากจริงจังไม่ทิ้งกันเลยในชีวิตนี้ แต่ทำไมเขาถึงก่อเรื่องทำเรื่องให้ผมต้องฟิวส์ขาด ผมมีชีวิตที่ถึงจุดที่เป็นฝันร้ายของผม และผมกำลังรู้สึกถึงเรื่องรักของผมกับแฟนที่ผมรัก และมันกำลังจะเป็นไปไม่ได้ วันเหล่านั้น ผมหวั่นไหวสำนึกเสียใจ ผมรักในเรื่องราวรักผูกพัณธ์ต่อแฟนผมมาก ผมสำนึกได้แต่ผมแก้ไขไม่ได้ ตอนนั้นชีวิตผมจมดิ่งในความเครียด ความกลุ้มใจ จิตใจสับสนมากจริงๆ ผมยึดติดกับหน้าตา ร่างกายอุปนิสัย ของเขาจากการที่ผมเคยตั้งใจทุ่มเทที่จะ สะสมอารมณ์รักในทุกสิ่งที่เป็นตัวเขา สายตาผมตายด้าน ไม่ต้องการสนใจผู้หญิงอื่น แต่สิ่งที่ยิ่งใหญ่ในใจผม คือผมรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เข้ามาเปลี่ยนชีวิตผม ผมรักหลายสิ่งที่เป็นคุณค่าในชีวิตใหม่ ผมไม่ต้องการทำสิ่งใดให้รู้สึกทรยศกับใจของตัวเอง ใจที่มีเขาเป็นชีวิต ผมได้แต่พยายามหาทางออก ทางออกที่ผมทำได้ ได้เพียงแค่ไม่ยอมอยู่กินร่วมรักสวีทหรือบอกรัก กับพันธะที่ผมก่อขึ้น ผมหาข้ออ้างหาทางเลี่ยง เก็บตัวแยกอยู่ลำพังใช้ชีวิตลำพังอย่างกลัดกลุ้มโดยตลอด ผมตั้งตาคอยถึงวันเกิดแฟนผม ใช้ข้ออ้างอวยพรวันเกิด ไปหาแฟนผมอย่างที่ผมกะเอาไว้ในใจว่าผมจะกลับไป แฟนผมไม่มีทีท่าคิดถึงผม ส่งมือถือให้เพื่อนคุยแทน ผมทั้งแอบเจ็บแอบแค้นเขาแต่ก็แอบคิดถึงมากๆ ตอนนั้นนับตั้งแต่งอนห่างกันมา ตลอดเวลาที่ห่างกันใจผมปักหมกมุ่นถึงเขาตลอดมา แต่ผมเจอสภาพการณ์นี้ ความเข็ดใจความโกรธแค้นที่ผมเคยรู้สึกว่าผมไม่มีค่าในสายตาเขา ทำให้ผมกล้าเฉลย เฉลยทุกสิ่งประชดเขาลงไป ผมไม่เคยเข้าใจความรู้สึกตัวเอง ผมเอาแต่ที่จะเป็นคนรักความถูกต้อง ผมบอกตัวเองว่าต้องเลิกกับคนแบบนี้ ผมคิดจะประชดเขาเพราะผมคิดว่าเขาไม่เคยรักผม แต่ผมไม่เคยรู้ตัวเองเลยว่าผมรักเขามากเกินกว่าจะใช้ความถูกต้อง ผมถูกแฟนผมโกรธเกลียดในสิ่งที่คุณทำลงไป ชีวิตผมวันๆยังพยายามฝืนทำตัวไม่รู้ไม่ชี้ ไปกับสภาพชีวิตเลวร้ายนี้ และยังฝืนติดต่อกับแฟนผมอย่าง ปักใจเชื่อว่าแฟนผมเล่นๆกับผม ผมจึงกล้าที่จะข้องแวะ แต่ทุกคืนผมก็แพ้ใจตัวเอง ผมเริ่มสำนึกไปทุกวันในตอนนั้น ผมยังตั้งใจทำในสิ่งที่ผมเคยเป็นมา ผมเคยรู้สึกแย่ถ้าผมทำในสิ่งที่แฟนไม่ชอบลับหลัง ผมยังพยายามทำตัวรักษาความรู้สึกเหล่านั้น ด้วยความยังรักในตัวแฟนผม ผมรู้ว่าการทรยศหักหลัง มันจะทำให้ผมรู้แก่ใจดีว่าบรรยากาศรักของผมมันจอมปลอม ผมไม่ต้องการทำลายสิ่งเก่าๆในใจผม ผมยังพยายามรักษาความซิงของผม ผมโทรไปอวดเขาว่าผมรักษามันมาอย่างดี ผมจดจำได้ว่าแฟนผมบอกผมว่าเขาไม่ชอบเรื่องเซ๊กส์ ผมยังไปเอาใจด้วยคำพูดงี่เง่าติงต๊องของผม ความกังวลความประหม่าของผม ทำให้ผมกดดันและคำพูดผมที่หวังเอาใจแฟนผมยิ่งทำให้ผมดูทุเรศ ผมรักเขาที่สุดแต่ผมก็ยังไม่รู้จะแก้ไขสถานการณ์อย่างไร คำพูดคำบอกรักคิดถึงเอาใจแฟนผมทุกคำ กลายเป็นถูกมองได้ว่า ดูเหมือนจะจับแฟนผมทำเป็นเมียน้อยของตาย ให้แฟนผมยิ่งเกลียดชังผมไปทุกวัน ผมคิดถึงแฟนผมมากผมทบทวนเหตุการณ์ทุกอย่าง ผมไม่มีความฉลาดในเรื่องธรรมเนียมรัก หัวสมองโง่ๆของผมบอกให้ผมใช้วิธีเว้นวันโทร นับ3วันนับ7วันโทร ผมตั้งความหวังให้ตัวเองว่า ความห่างที่เว้นวันโทรจะทำให้แฟนผม จะคิดถึงผมบ้างจนแฟนผมหายโกรธ แต่ผมไม่เคยเอาหัวอกมุมมองของผู้หญิงมาคิดเลย ผมเอาแต่เครียดในมุมมองของผม และผมไม่รู้มุมมองของผู้หญิงเลยว่าสิ่งที่ผม ทำนั้นมันสาหัสสากรรจ์ มากจนทำลายหัวใจผู้หญิงได้ ผมยังโง่บ้องตื้น ที่ไม่เคยเก็บข้อนี้มาคิด เพื่อจะรู้สถานะภาพตัวเองว่าแฟนผมต้องหมดใจไปแล้ว ผมยังไปปักใจตามเนื้อหาของเพลงเรื่องเดียว ที่ผมเคยได้จากแฟนผมและผมอินกับบรรยากาศของเพลงนั้น ความเครียดความคิดถึงสะสมในใจของผมทุกวัน ทุกครั้งที่ผมโทรหาแฟน น้ำเสียงผมเครียดอารมณ์ผมเครียด พูดในเรื่องหนักๆ จนแฟนผมเริ่มรับไม่ไหวไปทุกวันในตอนนั้น ผมตกอยู่ในสภาพของคนมีอาการทางจิต ภาพทุกภาพที่ผมเคยเห็นแฟนผมร้องไห้ ภาพสัมผัสแห่งความฝากฝัง สัมผัสที่แฟนผมเผยใจลึกๆในคืนกอดกัน ตามมาหลอกหลอนผมในหัวอย่างชัดเจน ทุกวัน ทุกวัน สมองของผมเครียดอีกครั้งในชีวิต ผมทบทวนในวันนี้ จริงแล้วมันเป็นสมองของคนเคยผ่านชีวิตป่วยทางจิตมาก่อน เป็นสมองของคนออกกำลังกายหนัก ควบคุมอาหารจนมีอารมณ์ฉุนเฉียว เป็นสมองของคนที่มีสารเสตอรอยด์ในตัว เป็นสมองของคนเก็บตัวไม่รับรู้โลก เป็นสมองของคนไปเข้าสังคมมาจับผิดจับถูก ผมสร้างภาพด้วยสมองเหล่านั้น ว่าแฟนผมกำลังปวดร้าวลึกนั่งเดียวดายรอคอยผมอย่างเจ็บปวด ผมไม่เพียงสร้างความรุ้สึก แต่ภาพในหัวผมละเอียดชัดเจน หลอกหลอนผมได้โหดร้ายมาก หัวสมองของผมในตอนนั้น ผมสร้างภาพว่า นี่คือสถานการณ์ของคนสองคนที่รักกันสุดชีวิตแต่ถูกกีดกัน ผมหยุดทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ผมไม่เอาสิ่งใดในชีวิตอีกต่อไป ผมเจ็บผมเหม่อลอยซึมเศร้าคิดถึงเขา ไม่ว่าจะทำอะไรหรืออยู่ที่ใด ผมก็เศร้าซึมกลุ้มใจ ผมจดจ้องมือถือผมทุกวันรอคอยให้เขาโทรมาแต่มันก็ไร้วี่แวว แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 18:15:39 จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 01:40:19 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมทนไม่ไหวผมโทรไปหาเขาชวนเขาลอยกระทง ผมจะลอยเผื่อเขาที่แม่น้ำปิง ที่เชียงใหม่ ผมโทรหาเขา และเขาก็ไม่มีใครรับไปลอยกระทงอยู่จริงๆ อย่างที่ผมคาดเดา เสียงเขาดูเหงาๆในคืนวันลอยกระทงมาก ผมเข้าใจเขา ผมเดินในงานลอยกระทงด้วยสภาพของคนประสาทกิน กระทงนั้นลอยคู่กันไปให้ผมใจชื้นขึ้น ผมปล่อยโคมไฟลอยกับเขา ให้เขาอฐิฐานผ่านมือถือ รุ่งเช้าแฟนผมโทรมาเผยความในใจว่ารักคิดถึงผมมาก เหมือนเขาจะซาบซึ้งในเหตุการณ์เมื่อวาน แต่เจ็บปวดมากที่ครอบครองผมไม่ได้และเขาก็มีเสียงที่ร้องไห้ สิ่งนี้ทำให้สมองผมเกิดอาการไซโค ผมยิ่งโทษตัวเองหนัก ผมยิ่งไม่ชอบชีวิตตัวเองหนัก ผมยังได้รับโทรศัพท์จากแฟนผม แฟนผมพูดประชดผมทุกอย่าง ว่าแฟนผมกำลังหวลกลับมาเสพยา หวลมาทำชีวิตให้เละเทะยิ่งขึ้น เพราะผม! สิ่งนี่ทำให้จิตผมดับไปเลยตั้งแต่วันเหล่านั้น ผมตกในอาการคนสำนึกผิดกลางคันเมื่อสายไปแล้ว ผมถูกความคิดที่รู้สึกว่าที่ผ่านมา ที่คิดว่าแฟนไม่รักแท้ที่จริง ผมคิดผิด มันเป็นความรู้สึกที่เลวร้ายจริงๆ ผมสะสมอาการกล่าวโทษตัวเองไปทุกวันหนักๆ ผมมีแต่จะบ้า ผมไม่อยากจะรักในอุดมการณ์รักในศักดิ์ศรีอันใดอีกเลย ผมไม่เคยคิดว่าจะมีความหลงใหลเสน่ห์หาใดของผู้หญิงมา ทำลายสิ่งนั้นในตัวผมได้ ยิ่งสำหรับแฟนผมที่ไม่สวยและไม่มีนิสัยบุคคลิกใดเตะตาผม ไม่มีเรื่องเล่าใดพูดคุยถูกคอกับผม ไม่มีวงการสังคมใดเป็นที่น่าสนใจสำหรับตัวผม ผมรักทุกสิ่งในตัวเขาด้วยคำว่าเขาคือแฟนผม และผมรักความผูกพัณธ์คุ้นเคยร่วมใจ ที่เรามีต่อกัน และสิ่งเหล่านี้ก็ไม่เคยเปลี่ยนผมได้ แต่ความสำนึกเสียใจรุนแรงสามารถเปลี่ยนตัวผมได้ ไม่ว่าจะมีหญิงใดสวยน่ารักแค่ไหนผ่านมาหาผม ผมก็ยิ่งสำนึกเสียใจต่อคนน่าเอ็นดูที่กำลังเจ็บและรักผม ภาพหน้าซึมๆของเขาหลอกหลอนตัวผม ยิ่งผมนำรูปเก่าๆของเขาออกมาดู รูปหลายรูปส่งสายตาความฝากฝังให้แก่ผม หัวใจของผมตอนนั้นมันยิ่งเจ็บปวดหนักมากผมนึกทบทวนทุกอย่าง สิ่งที่ผมใช้บอกตัวเองมาตลอดว่า ผมน่าจะทำให้ดีกับแฟนของผมมากกว่านี้ในที่ผ่านมา สิ่งใดที่ผมเคยไม่ได้เรื่อง ผมอยากจะปรับปรุงตัวแก้ไขให้ดี ผมโทษตัวเองหนักๆทุกวัน ผมขุดคุ้ยเรื่องเก่าเก็บมาคิด มาสอนตัวเองว่าควรจะทำอะไรบ้าง ผมคลุกคลีมันทุกวัน ผมเฝ้าสังเกตุดูคู่คนอื่นเขา เฝ้าสังเกตุอะไรก็ได้ที่มันจะสอนความรักแก่ผม ผมเค้นสมองตัวเองเรียนรู้จำใส่กะโหลก ว่าอะไรบ้างมันคือความสุขของความรัก ผมรู้จักสังเกตุโลกของความรักได้อย่างลึกซึ้งจากช่วงวันเหล่านั้น ผมเสพ สัมผัสของการข้างเคียงกัน ความอยู่ร่วมกัน การไม่ทิ้งกัน สัมผัสแห่งการดูแลกัน ผมมองผมคิดผมรู้สึกผมเสพความคิดเหล่านั้นไปทุกวันๆ จนผมอยู่ในรักระดับที่ลึกมากๆลึกจนเกินที่แฟนของผมจะเข้าใจ ผมครอบงำอารมณ์ตัวเอง ผมคลั่งไคล้ในรัก ผมยินดีที่จะละทิ้งนิสัยบุคลิกใจคอของผมทุกอย่าง ผมด่าตัวเอง ในสิ่งที่ผมย้อนคิด ผมเคยย้อนคิดว่าแฟนผมชอบโทรมาตอนว่างรอเพื่อน แท้จริงแล้วผมมันบ้าคิดมากไปเองในหลายสิ่ง ผมไม่เคยเข้าใจคำว่า ความคิดถึงความดูแลใส่ใจกันได้อย่างลึกซึ้งเลย หลายเรื่องที่ผมคิดว่าผมเคยมองแฟนผมผิดไปผมต้องโทษตัวเองเข้าไปใหญ่ ผมจมจ่ออยู่กับเรื่องรัก จนผมเสียสภาพกิจวัตรประจำวัน เสียกิจกรรมทุกอย่าง เสียความสนใจสิ่งใดในโลก ทุกสิ่งผมมองไม่เจอความสุข โรคเครียดรุมเร้าผม อาการสะกดจิตตัวเองรุมเร้าผม แรงแห่งความรักครอบงำผม ผมสูญเสียการควบคุมตัวเองทุกสิ่งทุกอย่าง ผมเปลี่ยนตัวเองเป็นอีกคน จนผมเร่งรีบเริ่มกระทำการเอาใจแฟนผม ตอนนั้นผมบอกแฟนผมว่าต่อไปนี้จะโทรหาแฟนบ่อยๆทุกวันต่อไปนี้จะขยันโทรหาแฟนผม เอาใจแฟนผม ผมอ้อนผมพูดจาเอาอกเอาใจ ภายใต้อาการประสาทของผม แต่สิ่งที่ผมพบ คือ แฟนผมมีปัญหาสับรางมือถือ! ผมช๊อค! แฟนผม ใช้ท่าทีทำร้ายหัวใจผมมากมาย อย่างคล้ายจงใจ มันเป็นสิ่งที่สมควรได้รับ แต่ในตอนนั้น มันรุนแรงมาก กับคนที่สะสมอาการประสาทอาการความเครียดมาแบบผม ผมไปพบเรื่องราวมากมายในเนทของแฟนผมที่เจ้าชู้ และน่าอับอายแทน และสิ่งบางสิ่งที่สร้างความผิดหวังในตัวแฟนผมอย่างคาดไม่ถึง ว่าแฟนผมจะเป็นคนแบบนั้น ทำเรื่องพวกนั้น เขาไปแอบทำเรื่องน่าอายสร้างเรื่องหลอกลวงผู้คนไว้มากหลายทาง ผมช๊อคตึงเครียด..ตะลึงและสับสน ผมพบว่าแฟนผม ใช้รูปปลอมออกล่าผู้ชายในเนท ออกล่ามิตรภาพในเนท รักกับเขาเป็นเรื่องเป็นราว หนักข้อขึ้นไปทั่ว ผู้ชายบางคนหัวปักหัวปำต่อเขา บางคนเลิกกับแฟนเพราะเขา นี่เป็นเรื่องบ้าปวดสมองที่สุดที่คาดไม่ถึงว่า แฟนผมจะทำเรื่องแบบนี้ และมันซับซ้อนมากๆ ผมเองเคยคบกับแฟนผมมาก่อนสมัยที่ไม่พบรูปถ่าย ผมยังปะติดปะต่อเรื่องราวหลายอย่าง จดจำหลายสิ่งที่ผมเคยพบเห็น ผมคบกับเขามาถึงเกือบ3ปีผมเข้าใจเขาดี ผมมั่นใจว่าแฟนผมไม่ใช่คนทำมันเล่นๆ แฟนผมใส่จิตใจเข้าไปจริงๆ ผมไตร่ถามแฟนผม ว่า "โอ เธอไปทำแบบนั้นทำไม" ผมถูกแฟนผมด่าผมว่า เขาไม่ใช่คนแบบนั้น นั่นไม่ใช่เขาทำ และขอบอกเอาไว้ว่า ความคิดของผม เอี้ย! มาก คืนนั้นผมได้แต่ช๊อคปากสั่น... 3ปีที่ผ่านมาผมมั่นคงในท่าทีที่อ่อนโยนถนุถนอมต่อแฟนผมมาตลอด เราสองคนให้กันด้วยความ สุภาพอ่อนโยนทุกอย่าง คืนนั้นเป็นครั้งแรกที่เขาใช้ คำแบบนั้นด่าใส่ผม สิ่งนี้ทำให้ผมแทบจิตหลุด ผมไม่ใช่ผู้ดี ที่จะสะเทือนกับคำนี้ แต่นี่ มันคือความรู้สึกของการที่ถูก คนที่ตัวเองรักถนอมหวังดีที่สุด ด่าใส่ มันเจ็บมากๆ แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 18:25:57 จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 01:43:44 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมยังถูกคำพูดกล่อมผม ผมจับกลิ่นบางอย่างของแฟนผมได้ คำพูดเหล่านั้นเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม คำพูดกล่อมผมจนผมรู้สึกโดนหยามเหยียดมองผมแบบเด็กอมมือ เป็นท่าทีที่ผมไม่เคยพบเจอกับตัวเองมาตลอดตั้งแต่คบกัน เขา ทำเป็นมากล่อมผม ว่าเขารักผมอย่างนั้น อย่างนี้ เขาแก้ตัวไปสารพัด แต่เขาไม่รู้หรอกว่าที่ผมนิ่งเงียบอยู่นั้น ผมเจ็บปวด เจ็บปวดที่เขามองผมเป็นเด็กอมมือ เขาไม่รัก ผมหรือเขาอยากมีใหม่ หรือเขาคิดกับผมแบบไหน ทำไมไม่บอกตรงๆ จะมาหลอกลวงเลี้ยงไข้กันอีกทำไม ทำไมต้องอำมหิต ด่าผมได้ลงคอ ทำไมต้องกล่อมผม ให้พฤติกรรมที่ ต่ำทรามกับผม ผมฟังเขากล่อมอย่างไม่เถียงอะไร แต่น้ำตาข้างใน มันไหลตลอดเวลา เมื่อผมร้องขอความเปิดเผยในตัวผมผมรู้สึกว่าที่ผ่านมาผมถูกซ่อนเร้นตัวตนของผม ไม่นับถือกันและกัน ตลอดเวลาที่คบกันผมคล้ายถูกแอบซ่อนมาตลอดเหมือนไม่นับถือในตัวแฟน และผมได้รับคำว่า "เราสองคนเป็นแฟนกันรู้กันดี ไม่เห็นมีอะไรจะต้องประกาศ" ให้ผมยังสะกดตัวเองในความเข้าใจผิดต่อสถานะของตัวเอง ผมยังคิดว่าผมคือแฟนเขา ผมคิดว่าเขายังมีความคงเดิมเก็บเอาไว้ให้ผม ผมถูกความคับแค้นใจเสียใจผิดหวังในตัวแฟนผม แรงหึงแรงเสียสติจนผมกระทำการ ติดตามสืบหาความจริง ทั้งหมดให้มันรู้ดำรู้แดงกันไป ในคืนนั้นผมมีโอกาสได้คุยกับผู้ชายคนนึง เป็นศิลปปินอีกเช่นกัน ผู้ชายคนนี้กำลังหลงรักแฟนผม เขาไม่เชื่อผม ดูถูกผม ผมถูกอารมณ์หึงหวงโกรธครอบงำ มาบวกกันกับถูกคำพูดเล่ห์เหลี่ยมของชายอื่นยั่วยุอารมณ์ผม ให้เปิดเผยตัวตนของแฟนผม ผมงัดหลักฐานทุกอย่าง ออกมาจนเขายอมจำนน ตัวตนจริงของแฟนผมที่คบ กับ ชายคนนั้นถึง5เดือนตามคำบอก 5เดือนที่คบหานั้นไม่ได้ช่วยอะไรได้เลย ชายคนนั้นเมื่อทราบความจริง เขาก็แสดงพฤติกรรมออกมา ชายคนนั้นพูดเยาะหยันกล่าวคำรับฟังไม่ได้ถึงตัวแฟนผม กล่าวคำสังเวชเวทนาในตัวแฟนผม มันเป็นอะไรที่เจ็บลึก ผมรักแฟนผมผมให้ค่าแฟนผม แต่ทำไมผมได้ยินแต่คนชอบมาพูดต่อว่าแฟนผม ผมเจ็บใจหลายอย่างแต่ผมก็หดหู่ถึงความเลวร้าย ในโลกความเป็นจริง เมื่อผมรู้ความจริงทุกอย่าง ผมนั่งเจ็บใจ ผมโมโหเสียสติมาก ผมกล่าวร้ายต่อว่าแฟนผมลับหลังแฟนผม ผมด่าแฟนตัวเองแบบคนหน้ามืดมัวดิน อย่างตัวผมเองต้องมาสำนึกเสียใจภายหลังว่าผมเองมันก็สารเลวที่สุด! ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมไม่เคยทำมาก่อน แม้แต่จะในใจก็ตาม และผมยังรู้สึกผิดเสียใจในทุกวันนี้ ผมสติแตกด่าคนที่ผมให้ค่ามาตลอดได้ลงคอ! ผมเกิดความคิดแค้นมากมาย ที่อยากจะทำลายอยากจะเอาคืน อยากจะด่าแฟนผม สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่ผมละอายแก่ใจมากที่สุดในวันนี้ ว่าทำไมผมถึงเป็นคนแบบนั้น และผมส่งเมจเสจไปต่อว่าแฟนผม แฟนผมปิดตัวหนีหน้าผมไปทันทีเกือบเดือน! ผมโกรธแค้นแฟนผม ผมหมดแรง ตลอดเวลา3ปีที่ผ่านมาผมคอยสร้างคุณค่าในตัวของแฟนผมหนักมาก พฤติกรรมทุกอย่างของผม ที่ผมเป็น ผมเก็บ ผมคุย ผมจูบหอมสิ่งเหล่านั้น ผมเบลอไปหมดต่อความผิดหวังในตัวแฟนผมในหลายเรื่อง มันเหมือนของมีค่ามากๆของตัวเองไปคลุกขี้โคลน แต่ผมยังถูกอาการทางจิตของคนยึดติดกับโลกแห่งความรักอยู่ ผมกลายเป็นคนขี้เหงา ต้องการมีคู่อย่างรุนแรง ทั้งที่ชีวิตเดิมทีไม่ค่อยจะสนใจ และขณะที่ตัวผมตกอยู่ในห้วงความรักเข้าไปเต็มตัวแล้ว ตอนนั้นสมองของผมบอกผมว่า การหาคนใหม่คือธรรมเนียมปฏิบัติของโลกแห่งรัก จนผมเปิดรับคบหากับคนใหม่ๆทั่วไป มันคิดอะไรไม่ออกจริงๆในตอนนั้น รู้แต่ว่ามันน่าจะแก้ได้ด้วยการหาคนใหม่ แต่! ยิ่งผมคบหายิ่งผมควงกันไปไหนต่อไหนยิ่งผมเหมือนจะแกล้งมีความสุขเท่าไหร่ ผมสะทกสะท้อนในใจของผม ยิ่งผมกำลังจะไปได้ลึกกับใครมากขึ้นผมยิ่งเจ็บในใจลึกๆ นี่คือสิ่งที่มีในความรู้สึกของผมในวันนั้น ผมยังปักใจเชื่อว่าแฟนผมรักผมและขณะนี้ แฟนผมตกอยู่ในชะตากรรมของความต้องอายคนรัก ต้องเจ็บหนีหน้าทั้งที่ก็ มีความเจ็บเดิมๆต่อสิ่งที่ผมทำมันลงไปอยู่แล้ว สิ่งนี้มันเป็นเรื่องเศร้าเจ็บปวดที่สุดที่ผมจะรู้สึกมันได้ ที่ทำผมน้ำตาไหลต่อหน้าคนใหม่ในวันนั้น ผมบอกตัวเองว่าจะต้องไม่ทิ้งกัน วันนั้นผมกลับบ้าน แบบคนบ้าจริงๆ ผมทุ่มเทประสาทสมองอย่างหนัก ประสาทสมองที่เดิมทีกรำมันมานานอยู่แล้ว ผมขุดคุ้ยทุกสิ่งทุกอย่าง ข้าวผมแทบไม่กิน นอนผมแทบไม่นอน ผมได้แต่นั่งบังคับสมองตัวเองหาความเข้าใจต่อสิ่งที่ผมขุดคุณคุ้ย ผมทำมันนานมากจนสมองพัง วันเหล่านั้นมันทำให้ผมเกิดอาการเบลอสมองสับสน ต่อเรื่องราวซับซ้อนมากมาย สิ่งนี้รุนแรงมากที่ทำให้ผมต้องเข้าโรงบาลในภายหลัง แฟนผมกระทำต่อสิ่งในเนทซับซ้อนเข้าใจยากมาก ผมพบเจอแต่ละเรื่อง ต้องคอยครุ่นคิดหาความเข้าใจในตัวแฟนผมไปด้วย ผมคิดทบทวนวนเวียน ผมคร่ำเครียดทารุณสมองตัวเองด้วยความคิด ผมคิดหนักคิดมากจนตอนนั้นผมตกอยู่ในอาการประสาทมากขึ้นๆ และสุดท้ายผมเข้าใจต่อตัวแฟนผม ผมมีความเข้าใจดีๆมากมาย ผมปรับความคิดตัวเอง ให้อยู่ร่วมกับสิ่งที่แฟนผมเป็นให้ได้ ผมรู้ว่าแฟนผมอับอายผม ผมสอนตัวเองว่าต้องเป็นฝ่ายยอม ฝ่ายเอาใจ ยอมทุกอย่างให้มากๆ และอย่าไปเอ่ยอย่าไปซักไซร้อะไรมาก ผมบ้าบิ่นที่จะบอกเลิกกับคู่หมั้นของผม เพราะตอนนั้นอารมณ์มันรุนแรงมาก มันเศร้ามันหดหู่มันบีบคั้นทุกสิ่ง และผมสำนึกเสียใจ ผมออกล่าตามหาแฟนผม ผมเขียนเมลได้ยาวเฟื้อยอย่างที่ผมไม่เคยจะทำมันได้มาก่อน ผมส่งเมจเสจยาวๆได้ แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 18:33:50 จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 01:44:34 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมมีชีวิตที่อัดอั้นระบายมาก ผมถูกสัญชาติญาณบางอย่างในตัวคน ที่ผมคอยละทิ้งมันมา แต่ผมถูกมันควบคุมหมดสิ้นจริงๆ ผมไปไหนมีแต่ใจลอยในทุกวันของช่วงนั้น ผมกระทำการกดดันทุกอย่างให้แฟนผมมาพบผม ความรักความตั้งความหวังที่สูง ความซาบซึ้งต่อความผูกพัณธ์ มันทำให้ผมมองข้ามปัญหาทุกอย่างในตัวแฟนของผมได้ และนิสัยผมเริ่มเปลี่ยนไป ความรักรุนแรงครอบงำตัวผม ผมเริ่มมีนิสัยเสียมีบุคลิกที่ทุเรศ ในหลายด้าน ผมเริ่มมีนิสัยใช้วิธีการ ผมเริ่มมีนิสัยที่มีกลิ่นของมารยาสาไถ ผมสัมผัสมันได้ว่าจิตชั้นต่ำเหล่านั้นมันชอบยั่วยุ ให้ผมใช้มันยามผมเผลอตัว หรือยามผมสูญเสียการควบคุม แต่ผมไม่มีทางเลือก แท้จริงนิสัยเหล่านี้ผมเกลียดมันมากๆ แต่มันไม่มีทางเลือก เพราะแฟนผมอายผมและเกลียดผมโกรธผม มันไม่มีทางเลือกผมปักใจเชื่อว่าแฟนผมเสียคน ผมต้องยอมใช้นิสัยที่เสียเกรียติเพื่อหาทาง แก้ไขชีวิตแฟนผม มันไม่มีทางเลือกเพราะนี่ไม่ใช่เรื่องของแรงเสน่ห์หา ที่จะมาตัดสินกันว่าไปหาคนใหม่แทนดีกว่า แต่มันเป็นเรื่องของจิตสำนึก และความผูกพัณธ์ และต้องไม่ทอดทิ้งกัน ผมยังนึกถึงอยู่เสมอ ในคืนวันที่เคยมีกัน คืนวันที่เด็กผู้หญิงร้ายๆคนนึง เคยแสดงดวงตาแห่งความหวังแห่งความฝันออกมา ร่วมกันกับผม คืนวันที่เด็กร้ายๆคนนั้น กลับตัวเป็นคนดี มีประสาทสัมผัสการมองเห็นสิ่งดีงามรอบตัวที่ให้ความสุขอบอุ่นมากล้น คืนวันที่เด็กร้ายๆกลายเป็นเด็กดี นำหัวใจเปราะบางที่ซ่อนแอบลึกภายใน นำมันออกมา อย่างเชื่อมั่นในตัวผม แต่วันนี้ผมสำนึกแล้ว ผมผิดพลาดลงไปจริงๆ ผมถือสาเขา ทิ้งเขาออกมา กว่าผมจะสำนึกได้มันก็สายไป ที่จริงแล้วผมไม่เคยคิดเลยว่าเขาอาจรู้สึกว่าถูกทิ้ง เพราะผมเอาแต่คิดเจ็บใจเขามองเขาแง่ร้ายคิดว่าเขาคงสบายกับชายอื่น ผมต้องถูกภาพเด็กผู้หญิงที่ผมรัก ถูกผมทอดทิ้ง นั่งเสียใจ นั่งคับแค้น และกลายเป็นเด็กผู้หญิงที่ถูกด้านมืดสิงสู่ตัวเองอีกครั้ง เก็บสิ่งเปราะบางกลับไปไว้ข้างในอย่างไม่เชื่อมั่นอะไรอีก และใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยเหลวแหลกตามแต่ใจ ผมเองเมื่อเข้าใจสิ่งเหล่านี้ ผมเจ็บปวดใจเหลือเกิน และเกลียดโอไม่ลง เพราะผมมันมีส่วนเหตุให้โอต้องเป็นแบบนี้ แต่ว่าเรื่องของโอ รวมทั้งสิ่งที่โอทำ เป็นสิ่งที่ซับซ้อนน่าปวดหัวที่สุด และผมยังต้องคอยรับการกระทำร้ายเข้าแทงใจอยู่ตลอดเวลา ผมยังผ่านการคิดมากทบทวน สมองประสาททุกอย่างของผม อัดอั้นเก็บกด วนเวียน ย้ำคิดย้ำทำ บ้าทบทวนความคิด พูดมาก อารมณ์แปรปรวน เสียสติคำพูดไม่สมประกอบ ตกอยู่ในวังวนที่มีแรงบีบคั้นกดดัน มุมมองแคบ สมาธิสั้น อารมณ์ปรับเปลี่ยนไปมา พูดจาวกวน สติดีบางเวลา ผมต้องพึ่งยาประสาท  อารมณ์ผมในตอนนั้นแรงมากผมคิดเรื่องใดก็จะถูกอารมณ์ของเรื่องที่คิด เรื่องที่ทบทวนมันครอบงำไปทุกวันหนักขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งผมหมกมุ่นกับเรื่องเขาผมยิ่งถูกอำนาจรักรุนแรงทำตัวให้บ้าไปทุกวัน ผมทั้งมีปัญหาผมทั้งอดนอน ผมทั้งพึ่งบุหรี่จัด ผมกลายเป็นคนพูดมากบ้าอยู่ในความคิด เจอใครผมต้องระบายต้องซักถาม ผมถูกโรคเครียดเล่นงานอาการหนัก ผมเจ็บหน้าอกหายใจแรง มือสั่นปวดกระเพาะ ผมเอาอาการเหล่านั้นออกตามหาแฟนผม เมื่อแฟนผมยอมพบยอมคุย ผมดีใจสุดชีวิต แต่สิ่งที่ผมได้รับ คือคำสาสเสียเทเสีย ว่าร้ายหยามเหยียดผม มองผมเป็นภัยร้าย และคำว่า "เธอจะมาสนใจอะไรในตัวฉัน" ที่เขาพูดออกมา ถ้อยคำเหล่านั้น ทำให้ผมไม่เข้าใจ จิตใจของผมทำทุกอย่างด้วยแรงรักแรงผูกพัณธ์ภาพตราตรึงฝังตาฝังใจ ผมต่อเนื่องมันมาตลอด  ปัญหาเหล่านี้ที่ผมมองข้ามมันด้วยแรงรัก ผมไม่เข้าใจว่า มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องความน่าสนใจในตัว? ไม่ว่าผมจะติดต่อกับแฟนผมอย่างไรผมถูกความแสร้ง ทำดีต่อผมด้วยความเกรงผมเป็นภัยตลอดเวลา เขาแกล้งพูดดีกับผม เพราะเขาคงคิดว่า เขาทำในสิ่งร้ายมาก เขากลัวผมจะแค้น และเปิดเผยตัวจริงเขาให้คนในอินเทอร์เนทรู้ และบางครั้งเขาก็ต่อว่าผมอย่างคับแค้นใจ ผมถูกต่อว่าด้วยความแค้นใจ ว่ากลับมาทำไมนึกจะไปก็ไปนึกจะกลับก็กลับ นึกจะทิ้งก็ทิ้งเห็นเป็นของตายของเล่นเหรอ? วันเวลานั้นสมองที่มึนงงของผม สมองที่ยังถูกอาการทุกอาการเล่นงานอยู่ แก้ไขอะไรไม่ได้เลย พฤติกรรมบุคลิกของผมเป็นสิ่งทุเรศน่าเบื่อน่าหลีกหนีทุกอย่าง ผมรู้สึกได้เลยว่า ขณะนั้นความรักของเรา2คนไม่สะอาดอย่างที่สุด และเป็นห้วงที่มีกลิ่นที่ไม่สะอาด ห้วงรักที่มีธรรมเนียมรัก มีสูตรสำเร็จ มีการเล่นเป็นเกม มีลูกเล่น มีแค้นมีริษยา มีมารยา มีเกลียดชัง มีเห็นแก่ตัว มีดูถูก มีเหยียดหยัน เริ่มมีความเกลียดชังโกรธแค้น เล่นเกม อยากเอาชนะแก่กัน ถือสาหาความ ขุดสิ่งผิดต่อว่าแก่กัน ทุกสิ่งผสมอยู่ในรักของสองเราได้อย่างน่าเศร้าใจเวทนา ต่อทุกสิ่งที่อุส่าต์ทำมันมาดีตลอดมา นิสัยอารมณ์ของบรรยากาศรักที่ไม่บริสุทธิ์เหล่านี้ พยายามครอบงำยั่วยุตัวผม และครอบงำตัวแฟนผม ตลอดมาผมรู้ตัวเองของผมดีแต่ผมหยุดตัวเองไม่ได้ ทุกครั้งที่ประสาทกินผมก็จะเปลี่ยนไป ผมตัดขาดจากโลกภายนอกอีกครั้ง โลกภายนอกไม่มีอะไรเลยที่ผมจะมองเห็นมัน ชีวิตผมอยู่ในอาการของคนจิตหลุด ผมไม่อยากพบไม่อยากคุยกับใคร เพราะช่วงนั้นผมจะเอาหัวสมองผมไปทุ่มเทคิดแต่เรื่องนี้ในทุกวัน ผมบ้าบอระบาย เขียนสารพัดอย่าง ส่งทุกอย่างคุยทุกอย่าง แบบคนสติไม่ดีไป หาแฟนผม ผมบ้าได้แบบสุดๆ ผมเคยอึดอัดที่สื่อสารกับคนในสังคมสื่อสารกับโอแล้ว เขามักฟังไม่รู้เรื่องทั้งหมด แต่หลายคืนที่ผมเศร้านั้น ผมบ้าอย่างที่สุด ผมตั้งใจเสริจ สารพัดบทความ สารพัดคำเขียนใดๆในอินเทอร์เนท ที่มี ผมเอามานั่งศึกษา ครุ่นเคร่งเรียนรู้การสื่อ ต่างๆในโลกสังคม สถานการณ์ต่างๆบังคับให้ผมเรียนรู้ ผมเรียนรู้มันทุกคืนในวันเหล่านั้น ครุ่นคิดจนปวดหัว ผมระดมส่งเมลไปหาโอ ด้วยเนื้อความที่พัฒนาไปเรื่อยๆ หวังให้โอเข้าใจ จิตใจของผม นอกจากนั้นสิ่งที่ทำร้ายระบบสมองของผมให้ทำงานหนักที่สุดคือ ช่วงนั้นผมจะสะกดจิตตัวเองอยู่บ่อยๆ ผมรู้สึกว่าตัวเอง ต้องเข้าใจความรู้สึกของสังคมอื่นๆเข้าใจ สิ่งที่สังคมของโอเป็น และต้องเข้าใจสิ่งที่โอรู้สึก ดังนั้นผมเคร่งเครียดมากกับการ ตั้งใจนึกอะไรก็ตาม ที่จะทำให้รู้สึกแบบเดียวกับคนในสังคมเหล่านั้น นึกสารพัดอย่าง ว่าคนเหล่านั้นเขารู้สึกกับอะไรยังไง ผมนึกมันเพื่อจะหาทาง แก้ไขสถานการณ์เหล่านี้ แต่สิ่งที่ผมทำ ผมไม่รู้เลยว่าผมทรมานทรกรรมสมองตัวเองมากๆ ผมเริ่มบ้าขึ้นเรื่อยๆโดยไม่รู้ตัว นอกจากนั้น บุคลิคหลายด้านของผมเปลี่ยนไป จนโอรังเกียจ ผมพูดมากพูดวกวน อารมณ์รุนแรงสับสน จนคนอยากหลีกหนี ปรกติผมไม่ใช่เป็นคนคิดมากพูดมาก กับใคร ผมเคยมีชีวิตที่รักสันโดษและไม่เคย รุ้สึกต้องการให้ใครมาเข้าใจอะไรในตัวผม แต่ตลอดเวลาที่คบกับแฟนผม ผมมีแต่ความอัดอั้นระบายมากๆเกี่ยวกับแฟนผมโดยตรง ผมถูกห้วงอารมณ์ทุกอย่างครอบงำ และสมองผมไม่สมประกอบ ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ผมขาดความยับยั้งชั่งใจ ผมใช้อารมณ์แปรปรวน เขียนทุกสิ่งระบายทุกอย่างส่งให้แฟนผมอ่าน โทรไปแพ่มกับแฟนผม แฟนผมทั้งมีอาการเบื่อเกลียดผม ไม่เข้าใจหัวใจผมรังเกียจพฤติกรรมของผม แฟนผมยังไม่เคยเฉลยอะไรให้มันชัดเจนถึงความแอบเลิกในใจไปแล้ว ของเขา และยังไม่หยุดทำในสิ่งที่ทำร้ายหัวใจผม ผมยังพบยังสังเกตุทุกอย่างเห็นตลอด ผมเคยสร้างค่าในตัวเขาอย่างหนักด้วยพฤติกรรมทุกอย่างมา3ปี แต่ห้วงอารมณ์ตอนนั้นของผม ผมพยายามสืบสิ่งที่โอกำลังเป็น ผมพบว่าแฟนผม ตกอยู่ในภาวะชีวิตบางอย่างที่ผมรู้สึกว่า น่าอาภัพน่าเวทนา แฟนของผมกลายเป็นคนมีชีวิตประจำวันที่ ผมมั่นใจว่า ตื่นติดคอมกินยาเล่นไพ่คุยมือถือนอน และสิ่งนี้มันเป็นเพราะผมเป็นเหตุ! ผมตกอยู่ในอาการอัดอั้นตอบตัวเองไม่ถูกผมทั้ง ถูกความผิดหวังรุนแรงเล่นงาน ถูกความหึงถูกความเสียใจในหลาย เรื่องถูกความเครียดในหลายปัญหา ผมตกอยู่ในหลายอาการทั้งเครียดทั้งประสาททั้งซึมเศร้า ผมต้องคอยพึ่งยาระงับประสาทเป็นระยะๆ แฟนผมไม่เคยรู้เลยว่าทุกครั้งที่คุยมือถือเสร็จ ผมต้องไปเหม่อเครียดต่อตลอดวันคืน ผมยังฝืนตัวเองต่อสู้ ส่วนโอเองก็มีอาการคล้ายเริ่มคึกคะนองสนุกสนาน มองผมเป็นตัวตลก โอแสดงอาการอยากได้นู่นนี่ และ ระบุของที่ต้องการ ให้ผมส่งไปให้ และมักจะทิ้งท้ายด้วยถ้อยคำหวานๆให้ความหวัง ผมที่จริงก็พอรู้ถึงมารยาที่โอกำลังกระทำ ผมรู้ว่าเขาหลอกผม แต่ผมก็ยินดีให้เขาหลอก ผมอยากให้เขาเป็นสุข ผมอยากทำในสิ่งที่ผมเคยคิดว่าผมน่าจะทำให้เขามาตั้งนาน ผมอยากชดใช้ความรู้สึกของผม ผมดีใจชื้นใจได้บ้างในวันเหล่านั้น ผมทุ่มเทสิ่งที่ผมอยากทำ ผมตั้งใจเลือกตั้งใจหาให้แฟนผม แต่ผมค่อยๆพบบางอย่างที่ไม่สะอาดใจของแฟนผม ผมถูกทำให้ตั้งความหวังและเสียความหวัง ดีใจเสียใจสลับไปมากระเทือนในอารมณ์ของผม ผมฉลองวันครบรอบรักของเรา ผมบ้าบอเสียสติดีใจชื่นใจทำหลายอย่างในวันนั้นเพื่อระลึกวันครบรอบ แต่มือถือแฟนผมสายไม่ว่างยันเช้า ผมรู้สึกว่าแฟนผมมีนัดกับใครสักคนที่แคร์และเคร่งครัดมาก และคำว่า วันอะไรจำไม่ได้แล้วโว้ย หมดเยื่อใยไปแล้ว อะไรๆโยนทิ้งไปหมดแล้วเว้ย ก็ถูกเขาพูดออกมาในเช้าวันนึง เขาพูดประโยคนี้ออกมา ในขณะที่เขากำลังถือสายของผมที่เป็นสายซ้อน และพูดจาแบบเร่งรีบอยากวาง เขาพูดมันออกมา ในขณะที่ผม พยายามพูดหวานๆย้อนถึงความหลัง คำประโยคนั้น สร้างความสะเทือนใจให้กับผมซ้ำเติมให้รุนแรงหนัก ไม่ว่าผมจะซักถามอะไร แฟนผมตอบว่า คนมันหมดความรู้สึกไปแล้วจะให้ทำไงวะ ทุกสิ่งทุกอย่าง ทำให้ใจผมรุนแรง ผมประสาทกินหนักกว่าเดิม หัวใจของผมแทบสลาย มันหนักมากในเวลานั้น แต่ผมยังปักใจเชื่อว่าแฟนผมโกรธผมประชดผม ไม่ว่าผมจะตกต่ำถึงกับต้องใช้การชี้แจงสาบานเรื่องใดๆ   ว่าผมไม่เคยสำเริงสำราญอยู่กินกับใครอย่างที่เขาเข้าใจ ไม่ว่าผมจะชี้แจงสาบานอะไรลงไปล้วนไม่เป็นผล เขาไม่สนใจว่าผมทำอะไรเผชิญชีวิตอย่างไรมาบ้าง เขาไม่แยแสว่าจริงแล้วเขาทำผิดจนผมต้องขอห่าง เขายังตั้งหน้าตั้งตาให้ผมเข้าใจว่าเขาโกรธผม แต่แท้จริงผมไม่เคยรู้ตัวเองเลยว่าผมเข้าใจสถานการณ์ผิด นี่ไม่ใช่คนรักที่โกรธผม แต่จริงแล้วนี่คือคนที่ตัดใจผมไปตั้งปีมะโว้แล้วและมีใจใหม่ มีความรักสนุก แต่ผมไม่เคยรับรู้มันเพราะสมองผมทึ่ม และพฤติกรรมที่สับสนของแฟนผมยังคงดำเนินต่อไป ผมบ้าบอเก็บกดไปทุกวันจนจิตใจผมรับไม่ไหว จนผมต้องทะลุไปที่จังหวัดที่เขาอยู่ สิ่งที่ผมหวังกระทำคือ ขอหลีกหนีทุกสิ่งไปทอดใจ เก็บภาพทุกอย่างในจังหวัดที่เคยปักใจต่อผม ผมยังต้องคอยกินยาระงับประสาทควบคุมตัวเอง เป็นระยะระยะ แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 51 19:49:13 จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 01:45:19 ]

ความคิดเห็นที่ 13 และเมื่อผมตัดสินใจลงไปที่กรุงเทพ ผมไปที่นั่นอยากคนที่เตรียมใจแล้วว่าจะยอมแพ้ ผมไปที่นั่นเพื่อจะเก็บภาพทุกอย่าง ไว้เป็นครั้งสุดท้าย ต้องการไปทอดถอนใจที่นั่น และไม่คิดจะรบกวนอะไรเขา แต่เมื่อเขารู้ว่าผมไปที่นั่น โอก็เกิดอาการ กลัวผมขึ้นมาทันที ผมคิดว่าเขาคงไม่อาจสู้หน้าผม หรืออาจจะกลัวผมไปพบเจอพวกรุ่นน้องของเขา ที่เขาใช้รูปปลอมอยู่ แอบขโมยรูปน้องเหล่านั้นมาใช้ จริงแล้วเรื่องงี่เง่าเหล่านั้น ผมไม่เคยสนใจในหัวสอมงอีกแล้ว ผมสนแต่สิ่งยิ่งใหญ่ในใจผม แต่โอไม่เคยเข้าใจ โอเกิดอาการตื่นกลัวระแวง และทำทีโทรมาเช๊คความเคลื่อนไหวของผม และทุกครั้งที่เขาเกิดอาการกลัว  เขาก็จะทำทีงัดเรื่องต่างๆที่ผมผิด ออกมาพูด เขาพยายามอยากจะให้ผม จำให้ขึ้นหัว ว่าผมทำกับเขาอย่างไร เขาเจ็บเสียใจแค่ไหน ขอให้รู้เอาไว้ว่าผมทำกับเขาไว้มาก ผมรู้เขาทำแบบนี้เพื่อให้ผมล้างแค้นเขาไม่ลง เขาคิดว่าคนอย่างผม จะทำเขาคืน?........ ผมก็ยังถูกโทรศัพท์ จากแฟนผมโทรมาต่อว่าเหยียดหยามความรักของผมหัวใจของผม จนผมเสียน้ำตาให้แฟนผมเป็นหนที่สอง เมื่อผมทนไม่ไหวกับการรู้สึกว่าเขา ดูถูกน้ำใจผม ดูถูกความรักของผม มองผมอย่างต่ำทราม ผมต่อว่าเขากลับไปด้วยอารมณ์คับแค้นใจ ผมต่อว่าเขาถึงสิ่งที่เขาทำให้ผมต้องห่างไป ผมต่อว่าเขาถึงเรื่อง ในวันที่ผมห่างไม่กี่วัน ทำไมเขาก็ไปคบคนใหม่ได้ทันที ผมต่อว่าเขาเรื่องที่แม้ผมไม่ได้ทำสิ่งประชด  แม้ผมจะไม่จากเขาไป ผมก็ยังต้องกลับมารับสภาพเจ้าชู้แอบซ่อนหนุ่มของเขาอีกอยู่ดี เพราะเขาหลอกผมมาตั้งแต่เมื่อยังรักกันแล้ว ผมโมโหต่อว่าเขา ว่าเขาเจ็บปวดภาษาอะไรในเมื่อมีหนุ่มๆห้อมล้อมเขาถึงขนาดนี้ อย่ามาพูดเลยดีกว่าว่าเจ็บเรื่องผม ผมเจ็บใจคำสัญญารักยิ่งใหญ่ของเราที่ทุกอย่างมันพังลง ผมโวยวายทั้งน้ำตา ผมอดใจไม่ไหวผมกระทำหลายอย่างให้เขาออกมาเจอมาพบผม ใจผมเริ่มเย็นลง อาการผมเริ่มค่อยยังชั่วขึ้น กับการทอดใจไปวันๆ ผมใช้ชีวิตปรกติเล็กน้อยได้ เที่ยวได้ทำไรได้ แต่สิ่งที่ยังฝังความตึงเครียดให้ผม คือพฤติกรรมท่าทีที่สร้างความสับสนของแฟนผมยังมีต่อผมอยู่ ผมถูกผลัดเวลา รอคอยในคืนวันวาเลนไทน์ผลัดแล้วผลัดอีกปล่อยให้ผมแต่งตัวนั่งรอนอนรอ ยันดึกและจบด้วยโทรศัพท์ว่า ยกเลิกวันนี้ไม่ไป! ผมถูกท่าทีหลายอย่างที่สับสน ท่าทีคำพูดท่าทีคำสั่ง ท่าทีต้องการในสิ่งต่างๆ ท่าทีแบบแฟนท่าทีแบบแฟนที่กำลังโกรธผม ไม่ยอมบอกรักผมแต่ก็ไม่ยอมบอกไม่รักผม เป็นท่าทีที่เลี้ยงไข้แก่ตัวผม วกวนในหัวของผมไปมา ให้ผมยังเลี้ยงหัวใจผมแบบหัวใจของคนเป็นแฟนเต็มเปี่ยม ตอนนั้น ผมไม่เคยรู้ไรเลยว่าสถานการณ์เช่นนี้หัวใจผมควรต้องเป็นหัวใจของคนมาจีบ หัวใจคนสดชื่นมาจีบสาว ผมงี่เง่าทุกอย่างผมสมควรเจ็บ หลายอย่างที่ผมตะขิดตะขวงใจว่าแฟนผมไม่ได้ทำด้วยใจ หลายอย่างที่ไม่น่าเชื่อและน่าตกใจว่าตัวแฟนผมจะทำสิ่งแบบนี้ได้กับผม แต่ผมไม่มีใจสนใจอะไร ทุกสิ่งทุกอย่างผมมุ่งหวังซึมซาบสัมผัส การดูแลคนที่ผม ตกอยู่ในอาการฝังใจในหลายเรื่องมาตลอด คนที่ผมติดตาในคืนวันน้ำตาของเขาคืนวันที่เขากอดผม คืนวันที่เขาส่งสัมผัสต่างๆฝากฝังต่อผม ผมสนใจแต่สิ่งนี้สนใจที่จะสัมผัสจะแตะต้องจะดูแลคนที่ผมรักมากที่สุด ทุกสิ่งที่ผมเห็นยังคง หดหู่ต่อผม บาดตาผม มือถือที่ยังดังเกาะแกะแฟนผมเป็นระยะๆ มือถือจากรักที่จับต้องไม่ได้ วันนั้นสิ่งที่ผมคิดรู้สึกตลอดคือ นี่หรือคือสิ่งที่คนที่ผมเคยให้ค่าในตัวเขา คนที่ผมกำลังรักมากจับใจในตอนนี้ พึ่งพิงกระทำอยู่ พึ่งพิงความรักจิ๊บจ๊อยแบบนี้ ผมหึงปนหดหู่ใจมาตลอด ไม่ว่ารักนั้นจะจิ๊บจ๊อยยังไงมันก็ทำให้แฟนผมหลง แฟนผมเปลี่ยนไปและออกห่างจากผมไปทุกที เสียงที่ดูสนิทสนมที่แฟนผมพูดในมือถือมันบาดใจปนเวทนาใจผมมาก แฟนผมเสียบุคลิกภาพไปหมด จิตใจของแฟนผมดูจะวนเวียนล่องลอยเหมือนตกอยู่ในชีวิตแห่งโลกเสมือน ถูกรุมเร้าด้วยโลกเสมือนจิตใจหมกมุ่นคลุกคลีแต่สิ่งในโลกเสมือน สิ่งที่หาซื้อ สิ่งที่คิด เรื่องที่พูดคุย หรือแม้แต่ผู้คนที่โทรมา ล้วนมีกลิ่นจากโลกเสมือน แฟนผมแอบจิตใจล่องลอยแต่กับบรรยากาศจากโลกเสมือน แม้แต่บุคลิกของตัวแฟนผม คล้ายมักชอบเผลอตัวใช้บุคลิกที่ใช้ในโลกเสมือนเอามาใช้กับผม คำรักคำคิดถึงของผมอาจ ถูกนำไปกองรวมกับคำของผู้คนจากโลกเสมือน แฟนผมมีความเผลอตัว แอบสะกดจิตตนเองลึกๆ ให้หลงใหลเผลอตัวเองกับภาพพจน์ในโลกเสมือน มีความมั่นใจไม่แคร์ใคร แต่เป็นความมั่นใจที่หลอกตัวเอง ไม่ได้นับถือมั่นใจในสภาพความเป็นจริง ไม่ได้นำสิ่งนั้นออกมาหาความคล่องแคล่วในโลกความจริง บุคลิกคำพูดคำจาของแฟนผมตัวจริงในยามพบผม เก้อกังหลบหน้าหลบตา ไม่ คล่องแคล่วทรงพลังเหมือนในเนทในมือถือ แฟนผมเป็นหนักเป็นมาก  ผมละเหี่ยใจเป็นห่วงแฟนผมมาก แฟนผมเปลี่ยนไปไกลเกินจะกู่กลับมา... ความรักในมุมมองของสมองแฟนผม ถูกตัดขาดห่างเหินไปจากความรักที่เราสองคนเคยสัมผัสต่อกัน ขณะนั้นประสาทสัมผัส ในความรักแท้ที่ผมเคยร่วมสร้างกับเขา ให้เขาเข้าใจให้เขารู้สึกถึงสัมผัสบางอย่าง ที่มีในโลกเหล่านั้น แฟนผมทำประสาทสัมผัสเหล่านั้นหายไปหมดเกลี้ยง แฟนผมไม่เพียงทำมันหายไปเท่านั้น แววตาแฟนของผมค่อนข้างจะเป็นแววตาที่เกลียดชังผม มีความหวาดระแวง ไม่เชื่อมั่นในตัวผม แววตาที่เบื่อหน่ายรำคาญในตัวผม แววตาที่ใช้การมองแง่ร้ายเข้าข่มความเจ็บ แววตาที่หยันเหยียดความรักของผม แววตาที่เข็ดขยาดในตัวผม แววตาที่รังเกียจผม แววตาที่ไม่ไว้ใจผม แววตาที่คล้ายยังซึมๆใจลอย ในอาการอกหักต่อคนที่ผมไปทำเรื่องไว้ แววตาที่ใจลอยคิดแต่เรื่องใดสักอย่างที่เขาคลุกคลีอยู่ และอยากรีบกลับบ้านไปทำ แฟนผมกลับไปเป็นเด็กซนทั่วไปแบบเต็มรูปแบบ มีความหลงวัยอยู่ในรอยต่ออายุที่มีกลิ่นที่หลงวัย ใช้ความคิดง่ายๆสนุกๆสบายๆ ไม่สามารถจะใช้ความคิด จับความรู้สึกจับประสาทสัมผัส จดจำประสาทสัมผัส ที่เขาเคยมีได้ และคร้านที่จะคิดด้วย เพราะทิ้งแรงต่อเนื่องไปนานแล้ว เขาไม่เหมือนผมที่ยังเก็บมัน ชีวิตใหม่ของเขาถูกรุมเร้าเบียดบัง ทั้งเวลา สภาพแวดล้อม กิจวัตรประจำวัน อารมณ์ความรู้สึกไปทุกสิ่ง นิสัยแฟนผมเปลี่ยนไป เขาตอบมุมมองความรักไม่ได้ เขาบอกว่ารักก็คือรักสั้นๆง่ายๆ คือความรู้สึกรัก แต่เขาไม่เข้าใจว่า ในทุกความรู้สึกของใจคนมีเหตุผลที่ซับซ้อนในตัวของมัน อยู่ที่ใครจะมองมันออกอย่างเข้าใจ คนเราถ้าไม่ตกอยู่ในห้วงแห่งความรักแท้ก็ย่อมสัมผัสสิ่งเหล่านั้นไม่ออก ไม่ว่าจะเคยสัมผัสมันมาแล้วหรือไม่ และขณะนั้นผมยังเป็นยังเก็บสัมผัสมันได้อยู่ครบ รักใหม่ๆที่แฟนผมไปสัมผัสแบบนั้น รบกวนประสาทสัมผัสจนแยกไม่ออกแล้วว่ารักชนิดใดคือรักชนิดใดแตกต่างกันในรายละเอียดอย่างไร ผมคิดว่าบางทีแฟนผมอาจคลุกคลีกับรักพวกนั้นมาก จนชินชา จนมีมุมมองที่แคบคิดว่ารักมีอยู่แค่นั้นในกรอบนั้น ผมได้แต่บอกตัวเองว่า แฟนผมเมื่อขาดผมก็หันตัวเองมาคลุกคลีในโลกเก่าๆที่เขาเคยทำอย่างหมกมุ่นเต็มที่ เพราะขาดผมคอยกั้นช่องว่างเอาไว้ สิ่งนี้คือสิ่งที่ผมโทษตัวเองและเป็นแผลลึกในใจของผม แฟนผมกลายเป็นบุคคลที่สูญเสียประสาทสัมผัสแห่งความรักแท้ไปแล้ว ในขณะที่ผมเองก็มีอาการทางประสาทแถมด้วยโรคเครียดรุมเร้า นี่เป็นเรื่องราวชะตากรรมที่โหดร้ายมากสำหรับความรู้สึกของผม แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 51 19:58:55 จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 01:46:01 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แฟนผมหันกลับไปเป็นคนเก่าเต็มตัว คนเก่าที่ผมเคยเห็นเมื่อแรกคบ และยังเป็นคนเก่าที่ทำในสิ่งเก่าที่เข้มข้นกว่าเดิม มีสิ่งยั่วยุตัวเองได้มากกว่าเดิม ผมรู้สึกตลอดว่า แฟนผมกลับมามีโลกแห่งความรักแบบเด็กๆอย่างไม่รู้ตัวเอง รักที่อาศัยความรักชวนฝัน คลั่งไคล้เคลิบเคลิ้มปลาบปลื้ม ถูกคอโดนใจ รักที่ปรุงแต่ง รักที่หันด้านที่ไม่ครบเข้าหากัน รักที่ตั้งใจทำดีให้แก่คนที่รัก ไม่ใช่มีดีอยู่ในตน รักที่ กรุยทางหาความสนิทสนมผูกพัณธ์อย่างลึกซึ้งกับคนที่เป็นเสป๊ค และอาจจบลงด้วยน้ำตาแห่งความเป็นไปไม่ได้ ต้องคอยบอกตัวเองว่าไม่อยากให้มันจบลงเร็วเลย ผมรู้สิ่งนี้เพราะผมเคยสืบเคยค้นพฤติกรรมทุกอย่างของแฟนผม ผมรู้จักแฟนผมดีผมคบมา3ปี ตัวผมเองเคยคบเขาในขณะที่ผมยังเป็นชายในเนทเช่นกัน ผมเคยอ่านเจอไดอารี่เก่าของเขา ที่เขาระบายเสียใจอกหักต่อคนเก่าๆของแฟนผม ผมเคยพบเขามีน้ำเสียงเหมือนไปร้องไห้ให้ใครมา บางทีเเหมือนกำลังโกรธงอนใคร เขาเพี้ยนไปแล้ว เขาเป็นเอาหนักมากๆ เขาเป็นเอามากกับโลกเสมือนจริงๆ ผมสังเกตุพบปะติดปะต่อทุกอย่าง แฟนเก่าของแฟนผมทุกคนล้วนไม่เคยพบหน้ากัน ผมสังเกตุพบว่าแฟนผมถึงขนาดให้น้ำตาแก่คนเหล่านี้ ผมโทษตัวเองผมเสียใจที่ทำให้แฟนผมต้องกลับไปพึ่งสิ่งแบบนั้น ผมทั้งสงสารแฟนผม ผมเจ็บผมโทษตัวเองผมเจ็บใจตัวเองที่ประคองหัวใจแฟนผมได้ไม่ดีพอ แฟนผมคือคนที่ผมให้ผมค่าสะสมในสายตาผมมากๆ ผมไม่อยากให้แฟนผมต้องไปสร้างบรรยากาศอาภัพแก่ตัวเอง ผมไม่อยากให้แฟนผมกระทำในสิ่งที่น่าอดสู ในหลายเรื่อง ผมรู้สึกว่า สิ่งที่แฟนผมกำลังทำอยู่ สิ่งเหล่านั้นเป็นรักที่ไม่มีเรื่องของความอดทน ฝ่าฟัน อาทร เข้าใจ เคียงข้าง ดูแล  เติมเต็มแลกสิ่งเบื้องลึกของใจฝากฝังต่อกัน ห่วงจริง เห็นอกเห็นใจรักน้ำจิตน้ำใจกัน ยอมรับในทุกสิ่งที่เป็น หันหากันเปิดเผยเรียนรู้ยอมรับในบุคลิกนิสัยทั้งด้านลบด้านบวก เรียนรู้ที่จะอยู่ร่วม สรรสร้างด้วยปราถนาแห่งความดีงาม บริสุทธิ์ใจสะอาดใจ จริงใจ ปรับปรุงตนให้แก่กัน และเป็นรักที่ความคิดถึงไม่ถูกส่งตรงมาถึงเนื้อถึงตัว ในสภาพความเป็นจริงได้ ภาพแทนที่ใช้ รูปแทนที่ใช้ ตัวแทนที่ส่งไปหา ต้องกลายไปเป็นสิ่งที่ชายอื่นเอาไปคิดถึง บาดความรู้สึกตนเอง ถ้าใครรักคนสักคนแต่รู้ว่าเขาไปคิดถึงไปกอดรูปคนอื่นมันคงเจ็บลึกๆ ต้องคอยยับยั้งสะกัดกั้นใจทำร้ายความรู้สึกตัวเอง ต้องชินชาตายด้านต่อความรักไปทุกวันๆ และมีความเข้าใจมีมุมมองความรักที่แคบไปทุกวัน ผมเสียใจทรมานใจ ที่แฟนผมต้องค่อยๆเปลี่ยนไปเพราะสิ่งนี้ แฟนผมหลงทาง หลงมุมมองในโลกแห่งความรัก จมลึกดำดิ่งในห้วงเหวบางอย่างของจิตใจ ไม่ใช่ตัวตนคนเก่าของคนที่ผมเคย ร่วมผลักดันมาด้วยกัน ในวันนี้สิ่งที่ผมคาดหวัง คือ แม้ผมจะไม่ใช่คุณสมบัติที่เขาจะเลือกที่จะรักผมอีกต่อไป แต่อย่างน้อยด้วยสิ่งดีๆที่ร่วมทำกันมา อย่างน้อยขอให้ได้รับจิตใจที่สะอาดใจแก่กันเหมือนวันวาน ผมยังรู้สึกดี! เพราะไม่ว่าผมจะดีจะชั่วตอนไหนมาหรือไม่อย่างไร ผมก็คือคนที่รักเขา ผมยังฝืนผมยัง ถูกอำนาจของแรงเก็บกดที่ได้จาก อาการทางประสาท อาการสะสมความหวังไว้สูง อาการของผมทุ่มเทต่อสู้ อาการของคืนวันที่สำนึกผิดเฝ้าโทษตัวเอง จนเก็บกดที่อยากจะทำให้ตัวตนเก่าเขาที่เคยส่งสัมผัสแห่งความฝากฝังต่อผม มีความสุขให้ได้ ผมยังถูกอาการของผมที่เคยทุ่มเทสมองคิดหมกมุ่นอยู่แต่ในเรื่องของแฟนผม ผมคลุกคลีอย่างบ้าระห่ำมาก ผมได้ทุกสิ่งของอารมณ์เหล่านี้จากช่วงเดือนที่ผมเก็บกด จนผมรักในขีดสุด ผมถอนตัวไม่ขึ้นจากอารมณ์เหล่านั้น ผมยังเลือกที่จะยินดีที่จะเป็นฝ่ายเต็มร้อยข้างเดียวในขณะที่แฟนของผมเหลือศูนย์ ผมหาทางจัดการพลิกผันชีวิตตัวเองครั้งใหญ่ ทำในเรื่องที่จะหมั้นเขาจะครอบครองเขา จะดูแลเขาเอาไว้ให้ได้ สิ่งใดๆที่เขาทำกับผมในวันนี้ผมโกรธผมเกลียดเขาไม่ลง ผมตอบตัวเองไม่ได้ว่า ทุกวันนี้เขาคิดหลอกผม หรือเขายังพอระแคะใจนิดๆ ยังพอมีประสาทสัมผัสในรักแท้อยู่อย่างเศษเสี้ยว ผมตอบตัวเองไม่ได้ว่าทำไมเขายังเลือกที่จะเป็นคู่หมั้นของผม แต่ผมจับมือสัญญาเขา ขอให้เขาปรับเขาเปลี่ยนพฤติกรรมวิถีชีวิตของตัวเอง เผื่ออะไรมันจะได้ดีขึ้น สิ่งนี้แทบเป็นสิ่งที่ผมเฝ้าฝันเฝ้าคอย ให้เขาปรับปรุงตัว แม้เขาจะไม่เลือกผมก็ตาม วันนั้นผมต้องบอกเขาไปผมมองเขาอย่างรักอย่างหดหู่ไป ผมนั่งจ้องเขากินอาหาร อย่างไม่อยากกระพริบตา เขามีแววตาที่แฝงความเบื่อหน่าย เกลียดชังผม เบื่อรำคาญผม แต่ผมได้แต่เศร้า และตั้งใจมองตั้งใจเช็ดปากคนที่ผมรักด้วยความสุขใจ หัวใจผมแทบละลาย ผมต้องข่มน้ำตา เมื่อพบว่าเขายังเก็บรูปของผมไว้อยู่ ไม่ว่าจะเหตุผลใดก็ตามที่เขาเก็บ ผมก็พอจะสงสัยในเหตุผลบางอย่าง แต่ผมรู้สึกว่าช่างมันเถอะ ผมปลื้มใจ ผมรักเขาผมหวังดีต่อเขา ช่วงผมกลับมาที่บ้านของผม ผมพยายามจะตั้งใจทำงานเพื่อสร้างความมั่นคงที่จะดูแลเขา ผมเริ่มใจเย็นลง แต่อาการทางประสาทที่ผมสะสมมันมาถึง7เดือน มันยังตามรังควาญผมอยู่ บางครั้งผมถูกอาการเผลอตัวเศร้าสร้อยทอดถอนใจ ในตัวตนเก่าของเขา บางครั้งอารมณ์ผมแปรปรวน บางครั้งผมเหม่อผมเบลอ จนคนในบ้านของผมต้องเอาผมไปเข้าโรงบาล ผมหนีผมรังเกียจไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นคนบ้า แต่ผมก็มีเหตุผลจากหมอที่ต้องยอม วันแรกๆที่ผมเข้ารับการรักษา ผมสังเวชชีวิตตัวเอง น้ำตาผมไหลผมหงุดหงิดกระสับกระส่าย ผมเอาแต่ขมขื่นใจในสิ่งที่ผมได้รับมาทั้งหมดและไม่มีใครเข้าใจผม มันเจ็บมากๆ ผมทนมาลับหลังในหลายสิ่งแม้ผมคิดว่าผมเป็นผู้ชาย ผมไม่ร้องขอคนเห็นใจ แต่ผมก็เจ็บลึกที่ไม่มีใครเข้าใจผม เพื่อนผมหาว่าผมติดสาวอกหักเสียคน คนในบ้านคิดว่าผมโรคจิต โอแฟนผมชิงชังผมมองผมแง่ร้ายตลอด ผมตกในสภาพชีวิตพังร่างกายพัง ทุกสิ่งทุกอย่างมันแย่มากไปหมด หลายอย่างที่ผมเจ็บจากแฟนของผมแต่ผม ทำอะไรไม่ได้ผมถือสาโกรธเคืองไม่ลงแต่ใจของผมเจ็บ ผมเจอในเรื่องที่คนไม่ควรจะเจอไม่ควรจะทนมามากมาย รักสวยงามที่ผมร่วมมากลับกลายเป็นรักที่สรกปรก ที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของการเอาชนะ มีอารมณ์จิตใจปลอมปนมากมาย แฝงในความรักจากแฟนผมที่มีให้ผม ผมคิดแบบนี้ทีไรน้ำตาผมอยากจะไหล ต่อเหตุการณ์เลวร้ายแบบนี้ ผมต้องรับการรักษาจากหลายทาง เพราะผมถูกหลายสาเหตุเข้าเล่นงาน ผมกลับบ้านผมยังต้องฟังหมอคอยบำบัดคอยสอน ผมยังต้องสงบจิตสงบใจ แต่แฟนผมยัง กระทำพฤติกรรมที่ เป็นแฟนแต่ใจไม่ใช่แฟน เป็นว่าที่คู่หมั้นแต่ไม่สะอาดใจ เขายังเหมือนมีรังสีภาคภูมิใจ ในความเล่นกลใส่ผมของเขาอย่างร่าเริง สิ่งทุกสิ่งที่ผมทำมา ไม่ว่าจะโทรหาห่วงใยส่งนั่นนี่ส่งเมลส่งเมจเสจอยากซื้อของให้ส่งเงินแบ่งปันกันใช้ อย่างความรู้สึกที่ครองคู่ความรู้สึกว่าโลกนี้มีกันอยู่เพียงสองคน ที่ผมเคยฝังใจอยากจะทำ แต่ในเวลานั้นมันช่างดูไม่มีคุณค่าเลย ผมรู้สึกว่าผมในสายตาแฟนของผม คือตามตื๊อตามจีบตามเกาะแกะหน้าเงินทำตัวบุญทุ่มเท่านั้นเอง สิง่ทุกสิ่งเหมือนไปกระตุ้นให้เขาหลงทาง เหมือนมีค่าแค่ทำให้ผู้หญิงคนนึงรู้สึกว่าตัวเองมีค่า น่าภูมิใจตัวเองเท่านั้น ไม่อาจจดจำเข้าใจอะไรได้ไม่อาจเข้าใจหัวใจของผมได้ รังเกียจที่จะทบทวนสิ่งใดที่เขาโยนทิ้งไปอย่างสาใจ ผมยังถูกเขาต่อว่าบ่อยๆว่าอย่ามาทำให้หงุดหงิด อย่ามาเรื่องเยอะรำคาญไม่ชอบ สิ่งใดที่ผมพยายามจะทบทวนปลุกว่าที่คู่หมั้นของผมให้ตื่น ล้วนขาดอารมณ์ขาดเวลาที่จะรับฟัง ได้แต่คำว่าอะไรโยนทิ้งไปหมดแล้ว จะรีบไปเล่นไพ่ ผมรู้สึกว่าไม่มีอะไรเป็นรากฐานแห่งความรักของคนสองคนอีกต่อไป ผมรู้สึกว่าผมผ่านแต่เรื่องเลวร้ายมามาก ผมกระทบกระเทือนมามาก สมองผมก็ไปไม่ไหว จิตใจผมก็กลายเป็นเปราะบาง อยู่ในอาการของคนติด ผมติดเขา ผมขาดเขาไม่ได้ ผมไปสร้างอาการผิดๆมาตลอดช่วงผมต่อสู้ทุ่มเท แต่ผมยังต้องมารองรับอารมณ์ของแฟนผมอีก ผมสุดทน! ผมรู้สึกว่าผมเป็นเพียงแค่ขยะรองรับอารมณ์รองรับความเกลียดชังเท่านั้น ผมไม่สามารถเอาความรักแบบนี้ไปเติบโตครองคู่บดบัง ความรักดีงามที่ร่วมทำกันมาได้ ผมไม่สามารถที่ จะไปทำตัวให้ถูกใจความรักแบบเด็กๆของเขาได้ ผมรู้แก่ใจดีผมมีจิตใจที่อ่อนแอย่ำแย่มีประสาทมีร่างกายที่ต้องการ การฟื้นตัวรับสิ่งกระทบกระเทือนเล็กน้อยจากเขาอีกไม่ได้ต่อไป ผมมีร่างกายที่ตอบโต้รุนแรงหากเกิดอาการเครียดอีกครั้ง และผมยังต้องฟื้นฟูตัวเองอีกมาก ผมมีพฤติกรรมของคนประสาทที่ใครๆอยากหลีกหนี ผมไม่มีทางต่อสู้รักครั้งนี้ได้สำเร็จแน่นอน ผมสังเกตุได้ว่าแฟนของผมกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งรักหลงกับใครสักคน และไม่ควรมีผมมาก่อกวนบรรยากาศอินเลิฟของแฟนผม ให้เสียอรรถรส ขืนผมฝืนผมจะถูกเปรียบเทียบ ผมรู้ตัวเองดีว่าผมกำลังจะบ้าถ้าไม่หยุด เหตุการณ์เหล่านี้ ชีวิตของผมจะพังพินาศ ผมสงสารคนรอบข้างพ่อแม่พี่น้องเพื่อนๆที่หวังดี ที่วิตกกังวลห่วงใยผม อุส่าต์ช่วยผมช่วยดูแลประคอง ผมไม่ต้องการสนับสนุนการหลงทางหลงชีวิตผิดๆของแฟนผมโดยมีผมไปสนับสนุนเขา ผมไม่ต้องการเอาตัวเองที่มีสภาพน่าเบื่อ อ่อนแอสับสนพ่ายแพ้อารมณ์ สูญเสียความเป็นตัวเอง สูญเสียนิสัยใจคอบุคลิกแบบนี้ ไปติดตาแฟนของผม ไปส่งเสริมความได้ใจของแฟนผม ผมอยากให้เขารู้ว่าโลกนี้จะมีคนที่มีเจตนาห่วงใยรักบริสุทธิ์ต่อเขา เหมือนเพลงเรื่องเดียวที่เขาส่งให้ คนๆนี่จะอาทรมั่นคงต่อเขารักในตัวตนเก่าของเขา เหมือนเพลงคนไม่พิเศษที่เขาส่งให้ คนๆนี้ไม่ใช่คนไปขลาดกลัวพ่ายแพ้ความรักทำตัวทุเรศ รองรับตัวตนใหม่ให้เขาเสียนิสัย ผมคิดว่า จริงแล้วเขาตัดใจไปตั้งแต่วันที่ผมห่างเขาไปไม่กี่วันแล้ว เพียงแค่ท่าทีถ้อยคำที่ยังทำให้ผมสับสนไม่เข้าใจเหตุการณ์ไม่เข้าใจสถานะตัวเอง สะกดจิตตัวเองต่อสู้ทุกสิ่งจนชีวิตผมพัง และทุกวันนี้พฤติกรรมที่เขามีให้คงไม่ได้มีมาด้วยใจของเขา มีแต่จะให้ผมเข้าใจตัวเองผิดไปทุกวันๆ จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 01:46:50 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ผมลองเอามุมมองของเขามาคิดเอามารู้สึก ผมพบว่าผู้หญิงที่เข้าใจว่าแฟนตัวเองทิ้งขว้างไม่แยแส ออกไปหาชีวิตสนุกหาคนใหม่ มีความสุขกับลูกเมียคู่หมั้นกับบรรดาสาวๆ มองเขาเป็นของเล่นของตายนึกจะไปก็ไปนึกจะมาก็มานึกจะมาทำให้รักก็รัก ผมลองรู้สึกตามทุกอย่างผมรู้สึกว่ามุมมองแบบนี้ รุนแรงมาก สร้างความรู้สึกเคียดแค้นชิงชังมาก สะสมภาพกันแต่ในมุมลบ ทำลายมุมบวกไปหมดสิ้น ความเจ็บชิงขังในใจเหล่านั้น คงทำให้อยากลืมไม่กล้าที่จะคิดถึงสิ่งดีที่ทำกันมา อยากมองกันในแง่ร้าย ด้วยซ้ำ มีความเข็ดความขยาดหวาดระแวงไม่เชื่อใจ มีความปวดร้าวเจ็บช้ำกับความรักแท้ จนรู้สึกว่ามันหนักสมองเหนื่อยสมอง จนออกมาหาชีวิตที่สนุกเข้มแข็งร่าเริง รังเกียจที่จะคิดจะสนประสาทสัมผัสแห่งความรักแท้อีกต่อไป ทุกสิ่งที่ผมทำต่อไป ผมไม่เคยเข้าใจมุมมองของผู้หญิง กว่าผมจะตื่นกว่าจะมีคนมาสอนให้ผมเข้าใจ ทุกอย่างมันสายเกินไป ผมต้องพึ่งพี่สาวผมให้คอยช่วยสอนหัวอกผู้หญิง ผมยังเหลือผู้หญิงที่ยังอยู่ในรัศมีของชีวิตผมอีก1คน และยังมีอีกบางคนที่เกาะแกะ สิ่งที่ผมยังเป็นอยู่ แม้ผมจะแยกตัวอยู่คนเดียวมาแต่แรกหลายสิบปี แม้วันนี้ผมยังทำมันอยู่ แม้ผมจะบอกผู้หญิงคนนั้นว่า ไม่เคยมีใจ ผมไม่เคยคบหาเรียบเรียงกับเขา ไม่เคยหลอกเขา ขอเขาเป็นคู่ชีวิต ทุกสิ่งเกิดจากความเลวร้ายของผมในวัยเด็ก แต่สิ่งที่มันยังคงเป็นอยู่ ไม่มีผู้หญิงใดจะไว้ใจในตัวผม แม้แต่โอ โอคนรักของผม จะต้องตกอยู่ในรักที่หวาดระแวง จิตใจที่โอใช้มองตัวผม เขาใช้มุมมองทางสังคมมองความรักของผม เป็นจิตใจเรียบง่าย มองโลกอย่างสังคมภายนอก เขาใช้ความคิดแบบสังคมมองตัวผม เขามองผมว่า ผมไปถึงขั้นตบปากรับคำแต่งงานจดทะเบียน รักกันกับเมียจนมีลูกครองคู่ครอบครัวอบอุ่น ผมมีคู่หมั้นคู่หมายผมมีสาวๆรายล้อม ผมมันแค่คนหลายใจ ผมกำลังจะมาจับโอเป็นของตาย และที่ผ่านมาก็คงมองผมว่า ผมคบเขาอย่างของเล่นแก้เหงาเท่านั้นเอง แล้วผมเป็นแค่คนกำลังลุ่มหลงใฝ่หาเมียน้อยของตาย แล้วผมต้องมาทิ้ง ลูกเมียคู่หมั้นผม เพื่อเขา เขามองว่านี่คือบรรยากาศที่น่าเกลียด เหมือนเขากำลังมาพรากครอบครัวผม ทำครอบครัวผมแตกแยก เพราะผมไปติดไปลุ่มหลงเขา นี่คือความเข้าใจที่ทำให้ผมสว่างถึงจิตใจของเขา ที่เขากำลังมองผม ผมมันคือคนที่ซับซ้อนน่าระแวงระวังมากเกินไป และห่างไกลตาเกินไป โอคงเลือกใช้สายตามองผม มากกว่าจะใช้หัวใจมองผม เมื่อพี่สาวผมสอนผมว่าโอจะต้องมองผมแบบนี้แน่นอน ผมยังรู้สึกอีกว่า ถ้าผมยังฝืนสู้ต่อไป มุมมองของเขาก็ยังเป็นมุมมองที่ หวาดกลัวผมหลอก หวาดกลัวผมชื่นชมสมสู่กับพันธะของผมลับหลังเขา ชีวิตรักแบบระแวงกังวล ไม่เชื่อมั่นในตัวของกันและกันแบบนี้ จบสิ้นความสุข จบสิ้นความลึกซึ้ง ผมนั่งทบทวนรับรู้ความรู้สึกของผู้หญิง ที่หากรักแล้วต้องคอยหวงคอยกังวล ว่าผมจะไปให้ใครครอบครอง มันก็เจ็บในใจจริงๆ..พอผมเข้าใจข้อนี้ ผมปลง....หมดใจที่จะสู้ ผมถอนใจ และยินดีรับชะตาวิบากกรรมเรื่องผู้หญิงของผม อย่างไม่คิดจะร้องขอให้ใครเข้าใจในตัวผมอีก ผมยอมแล้วที่จะเก็บพับรักแท้ของผมเอาไว้ในใจ รักแท้ของผมที่ขึ้นอยู่กับจิตใจ โดยไม่เข้าใจมุมมองของแฟนผมที่ยึดถือสภาพชีวิตและสถานภาพทางสังคม สิ่งเหล่านี้ผมเห็นว่าเป็นปัญหา ที่ยุ่งเหยิงเกินกว่า สภาพสุขภาพของผมจะฝ่าไปได้อีกต่อไป แต่ผมรู้ดีแก่ใจว่า สิ่งที่ใจของโอส่งสัมผัสแห่งลึกของใจโดยที่เขาไม่รู้ตัวและตอบตัวเองไม่ได้เหล่านั้น ในคืนวันที่ผมเคยพบเห็นมาด้วยตัวเอง สิ่งเหล่านั้นสักวันในตัวของคนต้องเรียกร้องอีกครั้ง เขาเคยรู้สึกถึงสิ่งนั้น เขานำมันมา ซื้อหัวใจของผมไปหมดดวง ผมจะคอยดูแลเคียงข้างเขาห่างๆ ผมจะเก็บสิ่งที่ผมรับรู้เหล่านี้ไว้ในใจลึกๆ สิ่งเหล่านี้มันยากที่ชีวิตของคนจะสร้างมันได้ ผมยังพยายามจะเก็บเอาไว้มาเข้าใจมาดูแลเขา ในวันที่เขาเข้าใจ ในวันที่ผมอาจยังคอยเขาอยู่ ผมมีสภาพประสาทรับรู้ทางอารมณ์ความรู้สึกแบบแฟนเต็มเปี่ยม แต่ผมจะมีแต่เจ็บช้ำจากพฤติกรรมบางอย่างของคนมีหัวใจแรกคบหา คนมีหัวใจเฉยเมยรักสนุก คนที่แอบตัดใจไปสนิทแต่ปิดบังสงวนท่าทีให้ผมสับสน ผมยังไม่ฟื้นตัวจิตใจของผมยังเปราะบาง ผมปรับสภาพตัวเองให้เป็นคนแรกคบกันใหม่ให้เป็นคนที่เข้มแข็งทางอารมณ์ไม่ได้ ผมยังถูกอาการ ของการติดเขาอยากรบกวนเขา ขาดเขาไม่ได้จาก หัวใจของผมอ่อนแอมาก ไร้บุคลิกไร้ตัวตนที่จะทนทาน ที่จะดูแลคน ที่จะสร้างความสุขให้คน ช่วงเวลาประสาทที่ผมผ่านมาผมยังทำใจไม่ได้ ผมทนทานอะไรไม่ได้ ผมมีสภาวะของคนอ่อนแออย่างหนัก และเป็นเอามาก ผมต้องหักดิบตัวเองต้องตัดใจ ตัดความรู้สึกบางอย่างออกไป ผมต้องหนีหน้าออกไปสงบสติอารมณ์ เรียกจิตใจเดิมความเป็นตัวของตัวเองกลับคืนมา ตัวเขาวันนี้ไม่ได้มีใจแบบแฟนแบบว่าที่คู่หมั้นของผม ที่จะยอมปฎิบัติในกฏธรรมเนียมของแฟนกันได้อีกต่อไป เขายังคอยแอบคอยอ้างคอยปกปิดคอยโกหกผมอยู่ เงินทองสิ่งของที่ผมทำลงไปด้วยหัวใจแบบคนที่เตรียมไปใช้ชีวิตคู่แก่กัน มีแต่จะสูญป่าวในคุณค่า ทุกสิ่งที่ผมจะให้แก่เขาไม่มีประโยชน์ ผมเคยคิดอยากดูแลเขา ตัวตนเก่าเขาในขณะนั้นมีหัวใจที่ผมอยากจะดูแล แต่ตัวตนให้ของเขาวันนี้เป็นหญิงซ่า รักสนุกเท่านั้น ผมดูแลสิ่งใดก็ไร้ความหมาย ผมคิดว่าสิ่งเหล่านี้ผมนำไปใช้ประโยชน์ในทางอื่นที่ มีประโยชน์ดีกว่า อย่างน้อยให้แก่ผู้มีพระคุณ บิดา มารดา ยังเป็นสิ่งที่ถูกต้องแก่ตัวผม สิ่งที่ผมทำล้วนปล่าวประโยชน์ผมไม่อยากให้เขาทำแบบนี้กับผม คบแบบนี้กับผมทำลายความรู้สึกดีๆต่อกันในวันเก่า ต่อกัน และผมไม่ต้องการเสริมสร้างนิสัยผิดๆให้แก่เขา เหตุผลนานับประการบีบบังคับให้ผมต้องยอมแพ้แก่ความรักครั้งนี้ ผมไม่มีแรงจะทุ่มแลกชีวิตให้รักครั้งนี้อีกต่อไป ผมเขียนเมลบอกเลิกเขาในวัน ที่ผมยังอยู่ในโลกแห่งความรักเต็มเปี่ยม ผมก้าวตัวเองออกมาจากห้วงความรู้สึกเหล่านั้น ผมทุรนทรายต่ออาการอกหักต่อตัวตนแฟนเก่าของผม ที่ผมพบว่าหลงต่อสู้มาอย่างสูญปล่าว ผมเสียใจและเจ็บจนไม่มีจะเจ็บ ผมใช้ชีวิตอย่างลำบาก ผมเคยรู้สึกว่ามีเขาในใจตลอดมา พฤติกรรมหลายสิ่งที่เคยมีเขาเป็นกลิ่นในโลกนี้ จู่ๆต้องมาหายไปผมใช้ชีวิตไปอย่างไม่ชินมาก ผมใจหายมากผมรู้สึกว่ามีเขาผูกพัณธ์ทุกอย่างในตัวเขามาถึง3ปี มันยากมากที่ต้องปรับเปลี่ยนความชินของตัวเอง ผมต้องมาตัดใจ ยิ่งผมเจ็บปวดผมยิ่งย้อนคิดถึงตัวตนเก่าของแฟนผม ที่เจ็บจากการต้องตัดใจ เพราะเข้าใจผมผิดคิดว่าผมทิ้งไป และนอกจากแอบตัดไปแล้วยังต้องมาโกรธเกลียดรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่า อีกจากความผิดพลาดของผม ผมยิ่งเข้าใจความรู้สึกของเขาผมยิ่งเจ็บ และผมให้คืนวันแห่งการอกหักอย่างเจ็บปวด ไปอย่างสาสม ผมยังต้องรักษาอาการประสาทของผม เนื่องมาจากการใช้ความคิดหนักมา ชีวิตผมตกในความเครียดมากตลอด7เดือน ผมถูกหมอระบุว่า ผมสร้างภาพให้กับตัวเองมาตลอด ผมตกอยู่ในอาการทางจิตของคนเฝ้าโทษตัวเองสำนึกตัวเอง ผมสร้างภาพที่คลาดเคลื่อน ผมสร้างภาพว่าแฟนผมนั่งเจ็บรอคอยผมอย่างเดียวดายซื่อสัตย์ ในช่วงที่ผมต่อสู้ ผมสร้างภาพว่านี่คือสถานการณ์ของคนที่รักกันมากแต่ถูกกีดกัน แต่แท้จริงแล้วแฟนผมแอบตัดใจไปนาน ทั้งเบื่อทั้งเซ็งทั้งเกลียดผม ทั้งมีใจใหม่ ผมถูกแรงหมกมุ่นในเรื่องเขาช่วงที่ผมคิดมาก จนสูญเสียตัวตน สูญเสียกิจวัตรประจำวัน สูญเสียสติ เสียอาการ เสียการควบคุมตัวเอง ย้ำคิดย้ำทำ สมองเบลอ ซึมเศร้าเหม่อลอย อัดอั้นระบาย อารมณ์แปรปรวน จิตใจอ่อนแอ หลายสิ่งในตัวผมถูกทารุณกรรมมาหนัก ตลอด7เดือน ร่างกายผมตอบโต้ด้วยอาการ โรคเครียด มือสั่นใจสั่น เจ็บหน้าอก หายใจแรง และผมยังเป็นคนที่ออกกำลังกายหนักคุมอาหาร และมีสารเสตอรอยด์ในตัว และผมยังเป็นคนที่จัดการทุกปัญหาด้วยปัญญาของคนที่พึ่งผ่านโลกเก็บตัว ผมยังคุมอาการได้ไม่สมบรูณ์ ตลอดวัน ผมยังโชคดีหมอไม่บันทึกว่าผมเป็นผู้ป่วยทางจิต ผมถูกระบุว่าเป็นโรคเครียด วันนี้ชีวิตที่ผ่านไปยังคงมีสิ่งฝังใจที่ผมยังยืนยันต่อไป ว่าทุกสิ่งมันคือเรื่องเดียวจริงๆ เหมือนเพลงที่ชื่อ เรื่องเดียว ที่ผมรักและทำให้รักเขา ในที่สุดผมเข้าใจแล้วว่าทำไมผมจึงไม่เคยลึมเขาไม่เคยเกลียดเขา รักไม่ใช่การ ตามหาคนที่ดีที่สุด ไม่ใช่การคำนึงถึงนิสัยจิตใจรูปร่างหน้าตา ต่อให้เป็นคนชั่วกับคนชั่วก็รักกันได้ ความสำคัญของรักมันคือการที่ คนสองคนได้รักกัน ได้ผูกพัณธ์ได้ร่วมสร้างไว้ต่อกัน เท่านั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับผม และทุกสิ่งที่เราได้ร่วมสร้างกันมา นั้นมีค่ามากมายที่ผมจะทรงจำไว้ โอคือผู้หญิงที่ทำให้ผมรู้จักความรัก รักที่ไม่ใช่กำไรชีวิต ไม่ใช่การมองหาคนมีค่ามาสะสมให้รู้สึกภูมิใจ แต่รักแท้คือการเปิดใจ เปิดในสิ่งลึกๆข้างในที่แท้จริงที่แทบไม่เคยกล้าแสดงให้ใครเห็น กล้าเปิดสิ่งเหล่านั้น ออกมาให้รับรู้รับฟังเข้าใจ โอเคยแสดงสิ่งนั้นออกมา ในคืนที่กอดผมฝากฝังทุกสิ่งและยอมรับ ความไม่มั่นใจมากมายภายในของตนเองออกมา ยอมแสดงออกถึงความเศร้าอ้างว้างลึกๆ ในจิตใจ ความน้อยเนื้อรันทดใจในตัวเอง ออกมาอย่างไม่อายผม โอกล้าหวังกล้าฝันกับผม แม้ว่าการทำเช่นนั้นจะทำให้ จิตใจอ่อนแอเปราะบางมากที่สุด แต่มันก็ทำให้วันเวลาช่วงนั้น จิตใจและแววตาของคน ได้สัมผัสมองเห็นสิ่งรอบตัวที่สวยงามที่ไม่เคยมองเห็นมากมาย โอเคยมีชีวิตที่สัมผัสได้ถึงคุณค่า ของการเป็นคนดีและมีจิตใจที่สัมผัสสิ่งดีงามรอบตัวได้ ผมเคยเห็นเขาเป็นนางฟ้าในเวลานั้น และปีศาจที่สิงเขาในภายหลัง มันเกิดขึ้นจากความเจ็บร้าวทั้งสิ้นที่ผมก่อเอาไว้ ที่จริงโอคือผู้หยิงหน้าตาขี้เหร่ไม่มั่นใจในตัวเอง จิตใจอ่อนแอไม่กล้าเผชิญสู้โลกความเป็นจริงหลายด้าน รักสารพัดที่โอเสาะหาในอินเทอร์เนทล้วนจบลงด้วยการไม่กล้าพบ และผมคือคนเดียวที่เขากล้าพบและสำผัสรัก ผมคือคนที่ร่วมสร้างความรัก ครั้งสวยงามมาด้วยกันและทำลายมันลงอย่างไม่ตั้งใจ ผมยังเสียใจอยู่เสมอ และยังรู้สึกดีถึงเขาอยู่เสมอ ผมจะจดจำเพลงเรื่องเดียวเพลงนั้น ไว้อยู่ในใจไม่รู้ลืม แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 51 04:37:50 จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 01:47:42 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สารภาพว่าอ่านไม่จบค่ะ มันติดกันพรืดๆ ไปหมด แต่ถึงจะเลิกรากันไปแล้ว ก็หวังว่าคุณจะจดจำส่วนที่ดีของเธอไว้ระลึกถึงนะ จากคุณ : scottie - [ 12 ธ.ค. 51 12:28:36 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เมื่อคืน เข้าอ่านสัก ตอน 7 ได้ แต่ตาลายเสียตั้งแต่ ตอน 3-4 ค่ะ วันนี้ เห็นคำตอบมาถึง 16 ต้องขออนุญาตบอกว่า ยังอ่านไม่สำเร็จ แต่ลงชื่อ ไว้ให้ทราบว่า ได้มา พยายาม อ่านแล้วนะคะ แต่จะจบเมื่อไหร่ ยังไม่ทราบ นะคะ         ให้กำลังใจคนเขียนไว้ก่อนค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ธ.ค. 51 15:22:49 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอโทษด้วยนะครับ เพราะผมนำมาจากโน๊ตเพจ มาลงทีเดียวหมด เลยไม่ทันได้ตัดบรรทัด อย่างไร จะทยอยตัดไปที่ละตอน ครับ จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 18:03:32 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ทำไมบางครั้งจึงใช้"เธอ" บางครั้งก็ใช้ "เขา" ล่ะครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 12 ธ.ค. 51 19:13:11 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ทำไมบางครั้งจึงใช้"เธอ" บางครั้งก็ใช้ "เขา" ล่ะครับ. จากคุณ : เจียวต้าย ............................. ผมเองก็ไม่ทราบครับ บันทึกนี้แปลงจากจดหมายระบาย ซึ่งตอนนั้นบันทึกไว้ให้ตัวเองอ่านเอง เมื่อเอามาลงที่นี่ ผมตามแก้คำ ขาดตกบกพร่อง ไปอย่างไรก็ ขออภัยด้วยครับ จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 12 ธ.ค. 51 19:37:23 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านไป 2 ช่วงแล้วค่ะ ชักตาลาย มาลงชื่อให้กำลังใจไว้ก่อนนะคะ จะอ่านให้จบค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 13 ธ.ค. 51 05:55:21 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านแล้วก็งง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วก็จบลงแบบนี้ได้ยังไง เพราะมันเป็นแค่บันทึกการระบายความอัดอั้นตันใจ ไม่มีการลำดับเหตุการณ์ก่อนหลัง รู้แต่ว่าคุณเศร้า มาเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆๆๆ จากคุณ : สาวโคราช - [ 13 ธ.ค. 51 18:19:42 A:118.172.36.75 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 เธ–เธถเธ‡เธ„เธธเธ“เธ•เธดเนˆเธ‡ เน„เธกเนˆเธ—เธฃเธฒเธšเธงเนˆเธฒเธ„เธธเธฏเน„เธ›เธฃเธฑเธเธฉเธฒเธญเธฒเธเธฒเธฃเธ—เธตเนˆเน„เธซเธ™เธˆเธถเธ‡เธซเธฒเธขเน„เธ”เน‰ เธŠเนˆเธงเธขเธšเธญเธเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เธฐ เธ‰เธฑเธ™เธเน‡เน€เธ›เน‡เธ™เธ„เธฅเน‰เธฒเธขเธ„เธธเธ“ เธชเธฒเน€เธซเธ•เธธเธญเธฒเธˆเน„เธกเนˆเน€เธ—เนˆเธฒเธ„เธธเธฃ เนเธ•เนˆเธกเธฑเธ™เธเน‡เธ—เธณเนƒเธซเน‰เน€เธˆเน‡เธขเธ›เธงเธ”เธˆเธ™เธ—เธธเธเธงเธฑเธ™เธ™เธตเน‰ เน€เธ„เธขเน„เธ›เธจเธฃเธตเธ˜เธฑเธเธเธฒเธกเธฒเนเธฅเน‰เธงเธเน‡เน„เธกเนˆเธซเธฒเธข เน€เธ„เธขเนเธกเน‰เนเธ•เนˆเธˆเธฐเน‚เธ”เธ”เธ•เธถเธ เนเธ•เนˆเธ„เธ™เธ„เธดเธ”เธงเนˆเธฒเน€เธฃเธฒเนเธเธฅเน‰เธง เน„เธกเนˆเธกเธตเน€เธ„เธ™เน€เธ‚เน‰เธฒเนƒเธˆเน€เธฅเธข เธŠเนˆเธงเธขเธšเธญเธเธเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ™เธฐเธ•เธฐ เน‚เธ—เธฃ 0845485731 gmnparan@gmail.com เน„เธกเนˆเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเธ„เธธเธ“เธˆเธฐเน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธ•เธญเธšเธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธกเธญเธตเธเธซเธฃเธทเธญเน€เธ›เธฅเนˆเธฒ เธเน‡เน„เธ”เน‰เนเธ•เนˆเธซเธงเธฑเธ‡เน„เธงเน‰ เธ‚เธญเน‚เธ—เธฉเธ—เธตเนˆเน€เธ‚เธตเธขเธ™เน„เธกเนˆเธ„เธญเธขเธˆเธฐเธฃเธธเน‰เน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เธชเธกเธญเธ‡เน„เธกเนˆเธ„เนˆเธญเธขเธˆเธฐเธ”เธตเนเธฅเน‰เธง เธ‚เธญเธšเธ„เธธเธ“เธฅเนˆเธงเธ‡เธซเธ™เน‰เธฒ จากคุณ : เธญเธฑเธ“ - [ 3 ม.ค. 52 06:33:33 A:124.121.182.141 X: ]