ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 7 หมอนทอง ...เจ็ดวัน... เข็มปัทม์จำได้ว่ากำหนดการทำงานล่วงเวลาของหล่อนคือหนึ่งสัปดาห์ บทลงโทษจากการมาสายคราวนั้น หากนี่ก็ล่วงเลยมานานแล้ว ปาเข้าไปสามเดือนแล้วด้วยซ้ำ! วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการทำโอที... เป็นเวลาสามเดือนเต็มๆ ที่หล่อนต้องทำงานหนักอย่างไม่ลืมหูลืมตา นอกจากจะต้องทำงานที่เพิ่มขึ้นจากปกติเป็นเท่าตัวภายในออฟฟิศแล้ว หลายครั้งยังต้องขนงานกลับไปสะสางต่ออีกในหลายครั้ง ถึงแม้ว่าหล่อนจะได้รับเงินค่าชดเชยจนสามารถเก็บได้เป็นกอบเป็นกำก็ตามที “เฮ้อ...เหนื่อยชะมัด” หญิงสาวโอดครวญกับตัวเองในห้องทำงาน ทิ้งเอกสารกองโตลงบนโต๊ะทำงานก่อนจะหมดแรง เพิ่งหอบมาจากห้องทำงานของบอสจอมบงการ งานที่ได้รับมอบหมายจากประธานคนหล่อกองพะเนินเทินทึก จนเข็มปัทม์ยังอดสงสัยไม่ได้ว่า จักรินทร์โยนงานมาให้หล่อนทำแทนหมดเลยรึไงกัน เพราะเขาไม่มีเวลาว่างมากพอ หรือต้องการเซ้งตำแหน่งหัวหน้าโปรเจกต์ให้ผู้ช่วยต่อกันแน่ ถึงได้กลั่นแกล้งด้วยการให้หล่อนรับงานเกือบทุกอย่าง มันทั้งยากทั้งหนัก ใช้สมองคิดยังไม่พอ ยังต้องเปลืองพลังงานในการแบกแฟ้มเอกสารวันละกองขึ้นลงชั้นต่างๆ เข้าออกห้องโน้นห้องนี้ อีตานี่ ท่าจะบ้างานจริงๆ นั่นแหละ ถึงได้เห็นคนอื่นเป็นเหล็กไหลเหมือนตัวเอง บางทีชื่อ จักรินทร์ คำแรกอาจจะย่อมาจาก เครื่อง ‘จักร’ ก็ได้! ไม่รู้ว่าจะรีบไปถึงไหน เล่นยัดงานมามากมายขนาดนี้ ใครจะไปทำไหว...แม้ว่าจะอยากให้หล่อนเก่งและพัฒนาขึ้นมากแค่ไหนก็ตาม... ดีที่สมัยก่อนเคยใช้ชีวิตแบบนี้มาบ้าง เข็มปัทม์จึงยังไม่หมดลมหายใจก่อนวัยอันควร ตอนเรียนวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ที่มหาวิทยาลัยเคยมีช่วงเวลาคล้ายๆ กันอย่างนี้ อาจจะมากกว่านี้ด้วยซ้ำ เพราะการไม่ได้นอนติดต่อกัน 3-4 คืน เป็นเรื่องปกติ เข็มปัทม์ยังจำได้ว่าตอนนั้น สภาพหล่อนไม่ต่างอะไรกับศพหมีแพนด้าถูกไฟฟ้าช็อต ใบหน้าอิดโรย ขอบตาดำคล้ำ ผมเผ้าไม่รู้จักการหวี เสื้อผ้ายับยู่ยี่ แล้วต้องวิ่งเต้นไปมาระหว่างบ้านกับภาควิชาอย่างยุ่งเหยิง เนื่องมาจากงาน  Assignment ที่ประเดประดังเข้ามา มีกำหนดการให้งานและกำหนดการส่งติดๆ กัน เช้า...ส่งโครงงานอิเล็กทรอนิกส์ บ่ายปั่นรายงานวิชาแล็บปฏิบัติการซอฟต์แวร์และฮาร์ดแวร์ ตกเย็นต่อวงจรดิจิตอลทั้งคืน สูดกลิ่นตะกั่วบัดกรีราวกับมันเป็นกลิ่นหอมของดอกไม้ วันต่อมาส่งงานวิชา Programming นั่งเขียนโปรแกรมยิกๆ แล้วตามด้วยทำโครงงานอีกสองวัน คิดว่าจะตายคาที่ไปก่อนแล้ว แต่ก็ยังเอาชีวิตรอดมาได้ อยู่กินกับเจ้าคอมพิวเตอร์ทุกวันเสียจนถ้าแต่งงานกันได้คงแต่งไปแล้วกระมัง เพิ่งเข้าใจคำว่า ‘แต่งกับงาน’ ก็ตอนนั้นแหละ นักศึกษาแต่ละคนผ่านพ้น ประสบการณ์ทดสอบความ ‘อึด’ มามากพอสมควร ไม่แปลก เมื่อได้รับการร่ำลือในวงการไอทีว่า คณะวิศวกรคอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัยที่เข็มปัทม์ศึกษาอยู่นั้น ได้รับการยอมรับในเรื่องของความอดทนและความถึกมากที่สุด ขนาดเรียนต่อป.โทที่นั่นแล้ว ก็ยังไม่วายต้องอยู่ในสภาพเดียวกันเป็นบางช่วง อย่างไรก็ตาม....ใช่ว่าหล่อนจะชื่นชอบสภาพแบบนี้เสียเมื่อไหร่ นึกไม่ถึงว่าขนาดทำงานทำการกะเขาแล้ว ยังต้องมาผจญกับสภาพแบบนี้อีกครั้ง <<<มีต่อจ้า>>> จากคุณ : ก่องปิลันธน์ (kagali) - [ 13 ธ.ค. 51 21:58:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตลอดระยะเวลาสามเดือนที่เข็มปัทม์ต้องทำงานล่วงเวลามานี้ ทำให้หล่อนได้คลุกคลีกับหัวหน้าโปรเจกต์ตลอดจนเพื่อนร่วมงาน กระทั่งเรียกได้ว่าคุ้นเคยและเข้ากันได้มากขึ้น ทว่าทุกๆ ครั้งที่ริมฝีปากของนายประธานมาดโหดจะแย้มขึ้นเพื่อออกคำสั่ง เข็มปัทม์ก็แทบจะเข้าไปคุกเข่าอ้อนวอนว่า... คุณจักรินทร์ขา...ดิฉันเพิ่งจะเริ่มทำงานเองนะเจ้าคะ สงสารกันบ้างเถอะ แต่ก็ทำไม่ได้ดั่งใจคิด กลายเป็นการแสดงออกทางสีหน้าและท่าทางแทนกระมัง เลยทำให้จักรินทร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาในเย็นวันหนึ่งของการทำงานว่า “คุณทำหน้าทำตายังกับผู้หญิงที่จะอ้อนเพศตรงข้ามเพื่อขอความช่วยเหลืออย่างนั้นแหละ” น้อยครั้งที่ประธานบริษัทจะเงยหน้าจากโต๊ะทำงานมามองหน้าลูกน้องโดยตรง แต่ครั้งนั้นเขามองเข็มปัทม์เต็มตา “ถ้าคิดจะทำอย่างนั้นคุณก็ควรจะไปนุ่งกระโปรงเสียเถอะ ไม่ต้องทำตัวเสียศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายอกสามศอกให้ผมขัดลูกตา แต่จะว่าไปรูปร่างหน้าตาท่าทางของคุณนี่มันก็คล้ายๆ ผู้หญิงอยู่แล้วนี่ บางครั้งผมเองก็ยังแปลกใจว่าคุณเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่" คำพูดทุกคำที่ว่ากล่าวออกมาอย่างเจ็บแสบจากปากของเขา ทำให้ใจของเข็มปัทม์ลงไปกองอยู่ที่ตาตุ่ม มันบาดลึกเข้าไปถึงขั้วหัวใจเลยทีเดียว อะไรกัน...เขาจะโมโหอะไรหล่อนนักหนา จำเป็นต้องดูถูกกันถึงขนาดนี้ด้วยรึไง หรือเป็นเพราะหล่อนเริ่มทำตัวเหมือนผู้หญิง...เพศที่เขาเคยบอกว่าไม่ชอบหนักหนา ท่าทางเขาจะไม่นิยมชมชอบเพศหญิงเอาซะเลย เข็มปัทม์จำความรู้สึกในตอนนั้นได้ชัดเจนว่าหล่อนกำมือเสียแน่น...พยายามข่มความโกรธที่พลุ่งพล่านจนร้อนไปหมดทั่วทุกอณูของร่างกาย เงยหน้าขึ้น หมายจะตอบโต้เขาสักหน่อย อีกฝ่ายก็ชิงพูดเสียก่อน “เชิญคุณกลับไปทำงานเถอะ ตอนนี้คุณรีบออกไปให้พ้นๆ หน้าผมก่อนจะดีกว่า”                                       หล่อนจึงได้แต่กระแทกเท้าก้าวออกไปจากที่ตรงนั้น อย่างระงับอารมณ์ไว้ไม่อยู่ ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้น เข็มปัทม์ก็ทำตัวให้ 'แมน' ขึ้นเป็นกอง พยายามทำอึด ไม่บ่นอะไรในใจอีกแม้แต่คำเดียว ด้วยทิฐิมานะเต็มพิกัด เพื่อไม่ให้เขาปรามาสได้อีก จนล่วงเลยมาถึงวันสุดท้ายนี้ หล่อนก็เพิ่งรู้สึกถึงความเหน็ดเหนื่อยที่อดกลั้น <<<มีต่อจ้า>>> จากคุณ : ก่องปิลันธน์ (kagali) - [ 13 ธ.ค. 51 22:00:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เข็มปัทม์มองเอกสารทั้งหมดที่เพิ่งสะสางเสร็จไปหมาดๆ แล้วปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ที่เปิดค้างไว้เพื่อเขียนโปรแกรมตั้งแต่เช้า ก่อนจะหอบเอกสารและไฟล์โปรแกรมนั้นไปยังห้องวิจัย “เสร็จแล้วเหรอครับ” นายรุจน์กุลีกุจอเดินเข้ามาทักทายแทบจะทันที เมื่อเห็นหล่อนเปิดประตูห้องโปรเจกต์เข้าไป เข็มปัทม์ชินเสียแล้วกับท่าทีของเขา ซึ่งดูเหมือนว่าจะปฏิบัติตัวกับคนอื่นไม่แตกต่างกันนัก คงเป็นนิสัยตามปกติของหมอนี่เสียมากกว่า สามเดือนที่ผ่านมา หล่อนสามารถปรับตัวเข้ากับเพื่อนร่วมงานได้เป็นอย่างดี ไม่เว้นแม้แต่คนที่เคยนึกรำคาญใจเสียเต็มประดา “ครับ” เข็มปัทม์เลือกที่จะตอบอย่างสั้นๆ “ถูกทำโอทีเสียเกือบทุกวัน น่าสงสารเอ็งจริงๆ ว่ะ” พี่ป้าน วิศวกรรุ่นพี่ผู้หนึ่งเอ่ยทัก เป็นคนรูปร่างดี ชอบออกกำลังกาย แต่หน้าตาโหดเสียยิ่งกว่าโจร ผิดวิสัยหนุ่มวิศวกรคอมพิวเตอร์ ทั้งที่จิตใจออกจะนุ่มนวล ถ้าไม่ได้ทำงานร่วมกัน อาจจะนึกว่าเป็นพวกวิศวกรเหมืองแร่หรือไม่ก็เครื่องกลหลงมา เพราะถอดแบบมาอย่างไม่ผิดเพี้ยน นอกเวลาทำงานสามารถหาตัวเจอได้ในวงเหล้า แถมยังคอแข็งเสียยิ่งกว่าอะไร เขาอายุมากกว่าเข็มปัทม์สามปี แต่มีนิสัยเป็นกันเอง จึงมักชวนหล่อนคุยด้วยสำนวนตามแบบลูกผู้ชายเสมอ “ทำไงได้ล่ะพี่ ไอ้เข็มมันทำงานดี เก่งซะอย่างนั้น ขนาดคุณอำนาจยังชมไม่หยุดปาก” พี่ตั้ง เพื่อนร่วมงานอีกคนกล่าวยกยอ อ่อนกว่าพี่ป้านปีหนึ่ง ชายหนุ่มหน้าตี๋ถอดเชื้อชาติจีนมาอย่างไม่ผิดเพี้ยน สาวๆ คงจะกรี๊ดมากกว่านี้ หากเขาไม่มี ‘พุง’ ตามแบบฉบับของเหล่าวิศวกรคอมพิวเตอร์ ที่ส่วนใหญ่ชอบมีนิสัยนั่งกินนอนกินอยู่แต่ในห้องแอร์ ไขมันส่วนเกินเลยมักถามหา “ไม่ชมได้ไงละคร้าบ คนโปรดคุณจักรินทร์เขานี่” นายรุจน์สำทับ ดูเขาจะเป็นคนที่พูดจาสุภาพนุ่มนวลที่สุดในกลุ่มเสียแล้วกระมัง “โปรดไม่โปรดไม่รู้ว่ะ แต่ถ้าเป็นข้าขออยู่แบบไม่โปรดดีกว่า เห็นมันทำงานหนักขนาดนี้ ไม่ไหวล่ะ เอาเวลาไปหาเมียยังจะดีเสียกว่า” พี่ป้านวิจารณ์ เล่นเอาเพื่อนร่วมทีมอีกหลายคนหัวเราะตาม เข็มปัทม์เองก็ยิ้มไปด้วย หล่อนชอบฟังเวลาเหล่ารุ่นพี่พูดคุยกัน มันทำให้หล่อนรู้สึกสนุกสนานเหมือนกับได้ย้อนกลับไปใช้ชีวิตเหมือนสมัยเรียน บรรเทาความคิดถึงบ้านไปได้บ้าง ทุกคนในทีมโปรเจกต์นี้ต่างก็ทำงานกันอย่างขะมักเขม้น หลายคนชอบอยู่ดึก ทว่าไม่มีใครต้องทำโอทีทุกวันเหมือนหล่อน เหตุเพราะเป็นน้องใหม่ตัวเล็กกว่าใครเพื่อน แถมต้องคอยรับจ๊อบขาดเหลือจากคนอื่นในทีม ทำให้เป็นที่เอ็นดูของบรรดาเหล่ารุ่นพี่ “เออ ไอ้เข็ม คืนนี้เจอกันที่ผับหมอนทองนะเฟ้ย พวกกูจะเลี้ยงเอ็งสักครั้ง ทำโอทีวันสุดท้ายแล้วนี่ฟะ ไปฉลองกันสักหน่อย” พี่ตั้งชวน “เอ็งไปถูกใช่ไหม” “ไปถูกครับ” เข็มปัทม์ตอบรับไปโดยมารยาท ไม่อาจปฏิเสธได้ เนื่องจากตั้งแต่โดนเลี้ยงรับน้องตอนเข้าทำงานใหม่ๆ ก็ไม่เคยว่างไปดื่มด้วยกันอีกเลย วิศวกรตัวน้อยเหลือบมองนาฬิกาที่บอกเวลาหนึ่งทุ่ม แล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจที่ได้รับมอบหมาย คืนนี้หล่อนจะขอปลดแอกการทำงานล่วงเวลาสักที.... คิดได้อย่างนั้น หญิงสาวคนเดียวในทีมก็รีบออกจากห้องทำงาน มุ่งหน้าไปยังลานจอดรถของบริษัท แล้วบึ่งออกไปทันทีด้วยรถกระป๋องญี่ปุ่นเก่าๆ คู่ใจที่ซื้อไว้ใช้ตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ซึ่งได้ความช่วยเหลือจากอรรณพ ทนายความประจำตระกูลจัดส่งมาให้หลังจากมาอยู่เมืองฟ้าอมรเพียงไม่กี่วัน <<<มีต่อจ้า>>> จากคุณ : ก่องปิลันธน์ (kagali) - [ 13 ธ.ค. 51 22:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เข็มปัทม์แวะเข้าที่ผับแห่งนั้นตามนัดหมาย หล่อนคุ้นกับร้านอาหาร ซึ่งเป็นผับกึ่งเรสเตอรองแห่งนี้เป็นอย่างดี มาครั้งแรกก็ตอนมาเลี้ยงรับน้องกับเพื่อนร่วมทีมงาน แต่หลังจากนั้น มินตราเพื่อนรักก็แนะนำว่ามีร้านหนึ่งบรรยากาศดีและอาหารก็ถูกปาก ไม่พูดเปล่า แต่จัดการกุลีกุจอพาหล่อนแวะมาที่นี่เสียเสร็จสรรพ จึงพบว่าเป็นแห่งเดียวกัน และความพยายามของเธอก็เป็นผล เมื่อเข็มปัทม์ติดใจที่นี่เข้าจริงๆ สุดท้ายก็เป็นแหล่งโปรดปรานของหล่อนไปโดยปริยาย หญิงสาวกดโทรศัพท์ไปหามินตราเพื่อชวนออกมาด้วยกัน กะจะแนะนำให้รู้จักกับเหล่ารุ่นพี่ ทว่าคุณเพื่อนตัวดีดันปฏิเสธว่าติดธุระ หล่อนจึงต้องมาสังสรรค์กับเพื่อนร่วมงานตามลำพัง เข็มปัทม์มองป้ายชื่อผับที่ประดับด้วยหลอดนีออนหลากสีว่า ‘หมอนทอง’ แล้วกลั้นยิ้ม อาจจะเป็นเพราะเจ้าชื่อร้านด้วยกระมัง ที่ทำให้หล่อนติดอกติดใจ พิศวงด้วยความไม่เคยพบเคยเห็นชื่อผับที่ไหนจะเป็นชื่อไทยแท้อย่างนี้ แถมอุตริตั้งเป็นชื่อพันธุ์ทุเรียนเสียอย่างนั้น เดินเข้าไปในตัวร้าน พลางถอดเสื้อสูทตัวหนักพาดบ่า ปลดกระดุมแขนเสื้อเชิ้ตแล้วพับขึ้นจนถึงข้อศอก คลายปมเนกไทออกเล็กน้อย หันรีหันขวาง มองหาเพื่อนร่วมงาน “เฮ้ย ไอ้เข็ม ทางนี้โว้ย” เสียงตะโกนเรียกของพี่ป้านดังโหวกเหวก ตามประสาคนชอบพูดจาโผงผาง เล่นเอาคนเกือบทั้งร้านหันมามองเข็มปัทม์เป็นตาเดียว หล่อนรีบจ้ำไปยังโต๊ะของรุ่นพี่ ในบริเวณใกล้กับเคาน์เตอร์ โดยไม่รู้สึกสักนิด ถึงสายตาคู่หนึ่งที่มองมาอย่างสนใจจากมุมมืดของร้าน เหล่าวิศวกรในทีมนั่งอยู่ที่โต๊ะพร้อมหน้าพร้อมตา มากันจนครบทั้งวง เหมือนเมื่อครั้งมาเลี้ยงรับน้องด้วยกัน จะขาดอยู่คนเดียวคือภาณุ ที่ต้องเดินทางไปต่างจังหวัด ไม่สามารถมาเป็นเพื่อนเข็มปัทม์ได้ ครั้งนี้ หล่อนจึงต้องฉายเดี่ยวในหมู่ผู้ชายไปตามระเบียบ ‘ระวังตัวให้มากนะเข็ม อย่าดื่มเพลินนะ เมาไม่ได้เด็ดขาด ไอ้พวกนั้นมันลายเยอะ เสือ สิงห์ กระทิง แรด ทั้งนั้น ไว้ใจไม่ได้ ระวังๆ ไว้ให้ดี’ คนตัวโตยังมิวายโทรมากำชับ ส่งเสียงดุย้ำเตือนมาตามสาย “ทำไมขับรถช้านักวะ ไอ้เข็ม พวกข้าออกหลังเอ็งมาถึงก่อนซะอีก” หนึ่งใน ‘เสือ สิงห์ กระทิง แรด’ คนหนึ่งบ่นกระปอดกระแปด พี่ป้านนั่นเอง เป็นที่รู้กันว่าวิศวกรหน้าเหี้ยมคนนี้ขับรถเร็วปรื๋อเสียยิ่งกว่านักซิ่งตัวยง แต่หลบตำรวจเก่งยังกะอะไรดี พวกเขาคงมาพร้อมกันในรถกระบะคันเดียวของพี่ท่านกระมัง เข็มปัทม์ตอบคำถามด้วยการยิ้ม ขี้เกียจต่อปากต่อคำ ด้วยรู้ดีว่าเขาไม่ได้ต้องการคำตอบจริงจังนัก แค่ให้ได้แขวะไปตามเรื่องตามราวเท่านั้นเอง หล่อนมองไปรอบๆ ตัวร้าน อดชื่นชมรสนิยมการตกแต่งแบบคลาสสิกโบราณของร้านนี้ไม่ได้ ผนังที่ทำด้วยไม้มีภาพแขวนประดับเป็นงานศิลป์ของศิลปินไทยชื่อดังหลายคน โต๊ะเก้าอี้เข้าชุดกัน รวมทั้งเคาน์เตอร์แม้จะทำด้วยไม้แต่ก็มีกระจกสีชาตั้งอยู่ด้านบน โคมไฟห้อยระย้าบนเพดานและดวงไฟตามผนังส่องประกายระยิบระยับไปทั่วร้าน ขับให้อุปกรณ์ตกแต่งทุกชิ้นแลดูสวยงาม เหนือเคาน์เตอร์ด้านหลัง จะมีเมนูเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ที่มีชื่อแบบไทยเรียงกันเป็นตับ โดยแสดงให้เห็นว่าชื่อไทยที่ใช้นั้นได้เปลี่ยนมาจากชื่อต้นตำรับอย่างไร ความแปลกใหม่อีกเรื่องหนึ่งของผับแห่งนี้ คือชื่ออาหารและเครื่องดื่มทุกชนิดจะเป็นชื่อไทยๆ ไม่เว้นแม้แต่เครื่องดื่มมึนเมา หากลูกค้าท่านใดหลงลืม แล้วเอ่ยชื่อที่คุ้นเคยออกมา พนักงานก็จะเปลี่ยนให้อย่างสุภาพ “น้ำดอกไม้ ที่นึงครับ” เข็มปัทม์ชะโงกไปยังเคาน์เตอร์ ก่อนเอ่ยปากสั่งเครื่องดื่มเพียงอย่างเดียวกับบาร์เทนเดอร์ ด้วยเห็นว่าคนอื่นในโต๊ะสั่งอาหารเป็นที่เรียบร้อยอยู่ก่อนแล้ว หล่อนยิ้มอย่างอารมณ์ดีกับชื่อไวน์ที่เพิ่งสั่งไป รู้สึกโปรดปรานเครื่องดื่มชื่อนี้ มากี่ครั้งก็สั่งอย่างเดิมเป็นประจำ รสนิยมของตัวร้าน บ่งบอกถึงผู้เป็นเจ้าของว่ามีความคิดสร้างสรรค์มากแค่ไหน การสร้างผับแห่งนี้ขึ้นมาในด้านที่ต่างออกไป ลูกค้าทุกคนที่ล้วนแล้วแต่มองหาวิธีผ่อนคลายความเครียดในชีวิตประจำวัน  จึงติดกับมนตร์เสน่ห์ประหลาดของผับ “หมอนทอง” แห่งนี้อย่างไม่ต้องสงสัย <<<มีต่อจ้า>>> จากคุณ : ก่องปิลันธน์ (kagali) - [ 13 ธ.ค. 51 22:05:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เหล่าวิศวกรหนุ่มทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องพูดคุยกันอย่างสรวญเสเฮฮา มีพี่ป้านนำทีม อาจเพราะทุกคนเก็บกดจากการทำงานอย่างเคร่งเครียดมาเป็นเวลานานก็เป็นได้ แถมตัวโปรเจกต์ก็ก้าวหน้าไปมาก เสียงหัวเราะดังระงมไม่ขาดสาย พร้อมกับปริมาณเหล้าในขวดที่พร่องไปเรื่อยๆ เข็มปัทม์เลี่ยงมาดื่มไวน์เหมือนกับเพื่อนในทีมบางคน ด้วยต้องระมัดระวังตัว แม้จะไม่มีใครคิดว่าหล่อนเป็นผู้หญิงแต่ก็ยังวางใจไม่ได้ เข็มปัทม์เดาได้ว่าต่อไปจะต้องมีใครสักคนในวงเมาหัวทิ่ม จนต้องลากขึ้นรถกลับไปเหมือนคราวก่อนเป็นแน่   Cause there's wall in your heart that no one can get through....And it’s cold and it’s dark and you don’t have a clue เสียงเพลงที่ได้ยินแว่วๆ ดังเป็นระยะ คละเคล้าไปกับเสียงจอแจตามโต๊ะต่างๆ ทว่าเมื่อวงดนตรีเริ่มบรรเลงสด ทุกคนก็เงียบเสียงลงไปบ้าง หลังจากเปิดเพลงจากแผ่นเสียงมาระยะหนึ่ง บทเพลงนั้นขับกล่อมให้คนฟังเคลิบเคลิ้ม อิ่มเอมไปกับบรรยากาศที่ถึงแม้จะมีผู้คนหนาตา แต่ความสงบก็มาเยือนอีกครั้ง เป็นอีกครั้งที่ทำให้เข็มปัทม์ยิ้ม นึกขอบคุณนักดนตรีที่ช่างเลือกเพลงได้ตรงใจ เพราะเพลงนี้เป็นเพลงที่โปรดปรานเพลงหนึ่งของหล่อน หากเมื่อฟังในเวลานี้ ไม่รู้เพราะเหตุใด ใบหน้าเย็นชาของจักรินทร์ ก็ลอยเด่นเข้ามาในห้วงคิดคำนึง อาจเป็นเพราะความหมายของบทเพลงซึ่งเข้ากับตัวเขามากทีเดียว เข็มปัทม์รู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาเหมือนมีกำแพงกั้นกลางอยู่ตลอดเวลา เมื่อไหร่กันนะ...ที่หล่อนจะได้เห็นรอยยิ้มของอีตานั่นสักที ความคิดเพลินๆ ก็เป็นอันต้องหยุดลง เมื่อจู่ๆ ก็มีเสียงถามถึงตัวหล่อน “เออ ไอ้เข็ม กูถามเอ็งจริงๆ เถอะว่ะ” พี่ตั้ง หันมาจ้องหน้าเข็มปัทม์ แววตาของเขาฉ่ำหวานด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ “เอ็งเป็นกิ๊กของคุณจักรินทร์รึเปล่าวะ” “เฮ้ย พี่ จะบ้าเหรอ” คนถูกถามแหวใส่ เหลียวไปมองตัวต้นเหตุของเรื่องนี้ เพราะนายรุจน์ทีเดียว เห็นฝ่ายนั้นนั่งยิ้ม จิบไวน์ไปเรื่อย ไม่รู้ร้อนรู้หนาว “ไม่ต้องเขินหรอกว่ะ เราคนกันเอง ใครๆ ก็รู้ ว่าบอสของเราเกลียดผู้หญิงยังกะอะไร มีข่าวลือมากมายว่าท่านอาจเป็นเกย์” พี่ตั้งยังคงตั้งข้อสังเกต ตามปกติเขาไม่ใช่คนสอดรู้หรือเอ่ยถามใครแบบตรงไปตรงมาแบบนี้ ที่ทะลึ่งถามเข็มปัทม์คงเพราะเริ่มเมาเป็นแน่ “กูเห็นเอ็งท่าทางก็คล้ายๆ อย่างนั้น เอิ๊ก...คนเขาก็ลือกันให้แซ่ด บางทีอาจจะใจตรงกัน กลายเป็นคู่ขาไปแล้วก็ได้ เอิ๊ก...” ชายหนุ่มหน้าตี๋รัวความเห็นไม่ยั้ง พรั่งพรูความในใจออกมาจนหมด เข็มปัทม์ตกใจไม่น้อย แม้จะรู้ว่าตนโดนหมายหัวว่าเป็นหนึ่งในคู่ขาของเจ้านายมาบ้าง แต่ก็ไม่คิดว่าจะโดนถามเอาซึ่งหน้าแบบนี้ หล่อนไม่รู้จะนึกเคืองรุ่นพี่ไปทำไม โบราณว่าอย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา เพราะต้นเหตุของเรื่องมาจากนายรุจน์ต่างหาก เขาเป็นคนปล่อยข่าวลือ เข็มปัทม์ไม่มีวันรู้ถ้าวันหนึ่งหล่อนไม่ได้ยินเข้าโดยบังเอิญ นายรุจน์ชอบมองหล่อนด้วยแววตาแปลกๆ มาตั้งแต่แรก หล่อนได้ยินเขานินทาอย่างสนุกปากเชียวล่ะ ในครั้งแรกที่ได้ยิน เข็มปัทม์แทบจะล้มทั้งยืน หากต่อมาก็เริ่มทำใจได้ อันที่จริง หล่อนต้องขอบคุณคนปล่อยข่าวเสียด้วยซ้ำ ที่ทำให้ไม่มีใครสงสัยเรื่องหล่อนเป็นผู้หญิง หากกลับเบี่ยงประเด็นไปว่าเด็กใหม่รูปร่างผอมบาง หน้าตาจิ้มลิ้มคนนี้เป็นเกย์!!! สมัยนี้ ในสังคม ผู้ชายหน้าสวยมักถูกกล่าวหาว่ากายเป็นชายแต่ใจเป็นหญิงอยู่เสมอ หล่อนจะโดนบ้างก็ไม่แปลกนักหรอก แต่ประเด็นใหม่ที่ว่าหล่อนเป็นคู่ขาของประธานบริษัทนี่สิ มันช่างทำให้คนฟังสะบัดร้อนสะบัดหนาว จะบัดสีบัดเถลิงเกินไปหน่อยไหม ให้ตาย หล่อนก็เพิ่งรู้คราวนี้แหละ! เกิดมายังไม่เคยเป็นข่าวกับผู้ชายคนไหนขนาดนี้ แถมอยู่ในประเด็นบ้าๆ ถ้าเพื่อนฝูงสมัยเรียนของหล่อนมารู้เข้า คงจะหัวเราะเยาะฮาครืนกันไปสามวันเจ็ดวัน ทว่าหญิงสาวในคราบชายหนุ่มก็ได้แต่ปลอบใจตัวเอง เอาเถอะ ถึงมันจะพิลึกพิลั่น ก็ยังดีกว่าถูกจับได้เป็นไหนๆ สิน่า... “เฮ้ย ไอเชี่ยตั้ง ทำไมไปถามเข็มปัทม์มันอย่างนั้นวะ เด็กมันตกใจหมด ท่าจะเมาแล้วไอ้นี่ กลับกันเหอะ” พี่ป้านตัดบท พลางลากร่างเมาออกไปจากร้าน “ไอ้เข็ม เอ็งเรียกเช็คบิลที” เข็มปัทม์ทำตาม นึกโล่งอกที่ทุกคนพากันแยกย้ายกันไปได้ ไม่อยากตอบคำถามประหลาดนั่นอีก เมื่อช่วยกันเคลียร์ค่าใช้จ่ายทุกอย่างจบ เป็นอันว่าการเลี้ยงสังสรรค์เฉพาะกิจครั้งนี้ต้องหยุดลง รอจนไม่มีสมาชิกคนใดเหลืออยู่ หล่อนก็เดินออกจากร้านเป็นคนสุดท้าย ในระหว่างที่เดินผ่านเคาน์เตอร์นั่นเอง เข็มปัทม์ก็ต้องหยุดกึก ผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่งโฉบเข้ามาขวางทางหล่อนอย่างรวดเร็ว... เธอเป็นผู้หญิงผิวขาวนวล รูปร่างโปร่งบาง แต่สมส่วน ใบหน้ารูปไข่ล้อมกรอบด้วยผมยาวสลวย ตัดซอยเป็นทรงทันสมัย ดวงตาโตยาวรี ดูมีมติด้วยอายแชโดว์สีเข้มตามแฟชั่นกลางคืน ปัดมาสคาร่าอย่างดีจนขนตางอน มีคิ้วที่วาดขึ้นได้รูป ปากบางแต้มลิปสติกสีสวย จมูกโด่งเชิดรั้น แก้มแดงระเรื่อ สวมเสื้อสายเดี่ยวสีขาวกับกางเกงยีนส์สีซีด มีผ้าบางๆ พันคอไว้ ดูเปรี้ยวสะใจ กำลังตะลึงกับความน่ารักของเธอ หัวใจของเข็มปัทม์ก็ไหววูบเมื่อหญิงสาวผู้นั้นเดินเข้ามาใกล้ประชิดตัว จนได้กลิ่นน้ำหอมมีระดับรวยระรินติดจมูก ยิ่งกว่านั้น แขนขาวๆ ของเธอยังคล้องเข้ากับลำคอของเข็มปัทม์อย่างตั้งใจ พร้อมกับรอยยิ้มที่มอบให้อีกฝ่ายอย่างเชิญชวน!!! /(^0^)/----(^0^)----/(^0^)/----(^0^)----/(^0^)/----(^0^)----/(^0^)/ โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : ก่องปิลันธน์ (kagali) - [ 13 ธ.ค. 51 22:09:00 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อะโหยยยยยย แรงนะนั่น จากคุณ : Mnemosyne - [ 13 ธ.ค. 51 23:26:13 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาอ่านต่อค่ะ จากคุณ : scottie - [ 14 ธ.ค. 51 09:48:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8 wow!!! o,O 55555555555555 so attractive nak. at fiorst I thought it was Jakkarin that u said someone's in the dark cornor. จากคุณ : Tyra - [ 14 ธ.ค. 51 10:47:36 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไอ้เข็ม....มาผับไม่ทันไรมีสาวมาควงเชียวนะเอ็ง (คำพูดในใจของพี่ๆที่ทำงาน ฮา) จากคุณ : ปุงปิง - [ 14 ธ.ค. 51 20:13:37 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นชื่อแล้วคุ้นๆว่าเคยอ่าน เลยแวะมาดู อิอิ จากคุณ : ลูนาติก - [ 15 ธ.ค. 51 11:29:57 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เหอๆๆๆ ฮ็อตทั้งผู้ชายผู้หญิงเลยนะ จักรินทร์ปากร้ายจัง นี่ถ้าเข็มปัทม์เป็นผู้ชายจริงๆ อาจจะถึงกับต่อยกันคว่ำ แหม๊ ปรามาสกันแรงจัง จากคุณ : ชญาลี - [ 15 ธ.ค. 51 13:23:04 ]

ความคิดเห็นที่ 12 นายรุจน์แย่จัง นินทาเพื่อนแบบนี้ ไม่มีน้ำใจเลย ส่วนนายจักร แว้ก บทที่ 6 ยังเป็นเจ้านายวิสัยทัศน์ดีอยู่เลยครับ ทำไมคราวนี้ พูดจาร้ายกาจอย่างนั้น ทัศนคติต่อผู้หญิงแย่จัง เปลี่ยนใจไม่เชียร์แล้วดีกว่า ฮ่าๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 16 ธ.ค. 51 19:12:39 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ถูกสาวต้องตาต้องใจซะแล้วเข็ม555 จากคุณ : mimny (mimny) - [ 17 ธ.ค. 51 02:06:23 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ง่ะ จะเสร็จเค้ามั๊ยละเนี่ย >< สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าค่ะ ยุ่งมั่กๆอาจจะหายไปนาน จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 27 ธ.ค. 51 16:13:29 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาอ่านตอนต่อไปค่ะ  ที่จริงตามเรื่องนี้ตั้งแต่ในเว็บเด็กดีแล้วค่ะ  มาเห็นที่พันทิปนี่จำชื่อเรื่องได้เลยรีบคลิกทันที  แอบดีใจที่คราวนี้จะได้อ่านตอนต่อไปแล้ว   แอบแซว..ชื่อเรื่องตอนแรก ใช้ระบบค้นหา ถ้าไม่พิมพ์ให้มี ... ก็ไม่เจอค่ะ อิอิ จากคุณ : กระต่ายสีขาว - [ 10 ม.ค. 52 00:11:14 ]

ความคิดเห็นที่ 16 link ตอนต่อไปค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7417945/W7417945.html จากคุณ : ก่องปิลันธน์ - [ 14 ม.ค. 52 05:39:29 ]