ความคิดเห็นที่ 1 รีบมาเล่าต่อให้จบนะคะ ขอในกระทู้เดิมนี่ล่ะค่ะ เวลาเปิดอ่านความเรียงจะคาดหวังว่าจะได้อ่านเรื่องที่จบในกระทู้เดียวอ่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 51 18:46:14 จากคุณ : หมูอมโรค - [ 14 ธ.ค. 51 12:21:27 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “หวัดดีครับ “  ผมเขินมากเลยนะ “ค่ะ “  เธอตอบมาเท่านี้จริง  ๆ “ฝันดีนะครับ”  ผมโทรไปตอน  3  ทุ่ม  ไม่รู้หรอกว่าเธอน่ะนอนกี่โมง “ค่ะ” ผมวางสายไปเลยล่ะ  หน้าผมจากดำ  ๆกลายเป็นสีแดงเลย  (ผมหล่อเข้ม  อิอิ) วันต่อมา  ผมรอเธอออนเอ็ม  แต่เธอไม่ยักจะมาแฮะ  ผมรอเวลาเดิมคือ  6  โมงเย็น แต่แล้วเธอก็ไม่sing  in เข้ามาเลย  ผมรอจนถึง  2  ทุ่ม  ผมไม่เห็นวี่แววเธอเลย  ผมก็เลยโทรไปหาเธอ “สวัสดีค่ะ”เธอรับสายแฮะ “ครับ  ผมเอง  จำได้ไหม”  ผมไม่รู้จะพูดอะไรนี่นา “จำได้” “แล้วเธอทำไรอยู่เหรอ  เรารอเธอออนเอ็ม  ไม่เห็นเลย” จากคุณ : Fluoxtine - [ 14 ธ.ค. 51 15:44:09 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “เรายุ่งน่ะ  แล้วก็ไม่คิดว่าเธอจะรอเรา”  แหม  ผมเขินจังเลย “ก็รอเธอคนเดียวเลย  แล้วเธอทำงานเลิกกี่โมงเหรอ  เราได้รอถูกเวลา” “5  โมงเย็น  ทำไมเหรอ” “แล้วเราคุยกันทุกวันได้ป่าว” “ได้  แล้วจะคุยอะไรกับเรา  หรือจะมาหาเรื่องเราอีกล่ะ” “เปล่า  ๆ  แบบเราอยากรู้จักเธอแล้วเราก็ชอบเธอ  “  ผมพูดไปแบบหน้ามึนมาก  ๆ จากคุณ : Fluoxtine - [ 14 ธ.ค. 51 15:48:29 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “เธอเมาหรือเปล่า”  เธอถามแบบไม่เชื่อเลย “ป่าว  เราชอบเธอได้ป่าว  มีแฟนยังอ่ะ” “โสด” “จีบได้มะ” “เธอ  คิดอะไรอยู่  ชอบคนง่ายจริง  ๆ  “ “ก็จีบได้ไหมล่ะ” “เราห้ามเธอได้เหรอ  แต่....เราจะเป็นแฟนกันยังไง  เราคิดไม่ออก  มันเป็นไปไม่ได้” “เธอรังเกียจเราเหรอ”  ผมรู้สึกเหวอนิด  ๆ “ก็...  ไม่รู้นะ  เอาไว้รู้จักกันมากกว่านี้ก่อนนะ  แล้วเราจะตอบ  okมั้ย” “เราอยู่สงขลานะ  เราขึ้นไปหาเธอได้ไหม” “ก็แล้วแต่เธอ” “งั้นเธอคุยกะเราทุกวันนะ  เธอจะได้รู้จักเรา”  ผมอ้อน  อิอิอิ “ก็  ดูก่อนนะ”  ง่ะ “แล้วเธอยังไม่นอนเหรอ  ตอนนี้ก็  3  ทุ่มแล้ว” “เรานอนดึกอ่ะ  หลังเที่ยงคืน” “ทำไรเหรอเธอ” “ก็ดูทีวี  เราชอบความลับของซุปเปอร์สตาร์ “ “เราด้วย” “เหรอ” “ง้นเราคุยกันตอนดูทีวีได้ไหม” “ไม่ได้    เราต้องใช้สมาธิ” “โหเธอ  เธออินขนาดนั้นเลยเหรอ” “อืม  เธอคุยกับเรานานแล้ว  เปลือง  ค่อยคุยกันอีกนะ” “ง่ะ  อยากคุยด้วยอ่ะ  นะ  นะ  “ “เธอใช้ระบบไร” “เราเหรอ  ดีแทค” “งืม” “เธอล่ะ” “ทรู” “งือเธอจะไล่เราเหรอ  วันนี้ไม่มีละคร  เธอจะทำไร “ “อ่านการ์ตูน” “อย่าอ่านเลย  คุยกะเราดีกว่านะ”ผมอ้อน “ก็ได้นะ” “ดีใจอ่ะ” “เธออายุเท่าไหร่เหรอ” “เราเหรอ  25ปี  เธอล่ะ” “28  ปี” “แก่อ่ะ”ผมล้อเธอเล่น “แหมเธอ  วอนซะแล้ว” “เธออ่ะ  เป็นผู้หญิงประสาอะไร  พูดห้าวจัง”  ผมเริ่มกลัวเธอแล้ว “ทำไมเหรอ  มันดูไม่ดีเหรอ” “ก็  เราชอบที่เธอพูดเพราะอ่ะ  พูดเพราะ  ๆ  นะ” “แหมเธอ  จะมาเปลี่ยนอะไรเราล่ะ” “ก็ได้” “ถ้าเธอรับไม่ได้ก็อย่ามาคุยกับเรา  ไม่ชอบที่เราเป็นก็ไม่ต้องโทรมา  แค่นี้นะ”  เธอวางสายไปเลยอ่ะ  แย่จัง  เศร้า  ตูทำไรผิดเนี่ยะ  เฮ้อ จากคุณ : Fluoxtine - [ 14 ธ.ค. 51 16:41:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมไม่รู้เธอคิดอะไร  เธอเป็นอะไร  หรีอเธอโกรธอ่ะไร  ผมไม่รอช้า  กดโทรศัพท์ไปหาเธอทันที “เธอ  ๆ  โกรธเราเหรอ “ “ป่าว” “แล้วเธอวางสายทำไมล่ะ” “ก็เธอว่าเรา  เราไม่คุยกับคนที่ว่าเรา” “เธอ  เราขอโทษ  เราไม่ได้ตั้งใจ” “เก็บไว้เถอะเธอ ถ้าเธอไม่ได้สำนึก” “โห  ก็ขอโทษแล้วไง” “ไม่ต้องเลย  แค่นี้นะ”เล่นตอบแบบนี้  น้ำตาผมร่วงเลยอ่ะ  หึ   ผมก็พูดไปทั้งที่ร้องอ่ะนะ  ตามที่ผมรู้สึก “เธอ  (สะอื้นนิด  ๆ  )  เธอไม่อยากคุยกับเราเหรอ  เราไม่เคยต้องเอาใจใครเหมือนเธอเลยนะ  หึหึ” “อ่อนแอแบบนี้  จะมาคบกับราได้ไง” “ก็คนมันเสียใจหนิ” “งั้นดีก็ได้  ทีหลังอย่าร้องนะ  เราก็ไม่ใช่คนแข้มเข็ง  แต่เราไม่คบคนที่อ่อนแอกว่าเรา  เราชอบคนที่ดูแลเราได้” “อืม  (หยุดร้องทันที)    เราจะพยายาม” จากคุณ : Fluoxtine - [ 14 ธ.ค. 51 17:08:22 ]