คืนพิเศษ

เราสองนอนข้างกัน    บ้านอบอุ่นห่มแสงจันทร์ที่สุขล้น


เธอตื่นเปิดตาชั่วครู่รู้ว่าฉันนอนมองเธออยู่

เธอส่งยิ้มละมุนเดียงสา ให้ฉัน...


พลิกตัวซนๆของเธอ ขยับร่างที่เดียงสาและง่วงนอนจับใจนั้น

บิดหันหลังไปอย่างอายฉัน

ไม่นาน เธอหลับลงอีกครั้ง    ฉันยังมองอยู่

ฉันยังมองอยู่ข้างหลัง มองใบหูของเธอที่อ่อนบาง

มอง เส้นผมที่เงานุ่มส่งกลิ่นหอมของเธอ

ฉันนอนดื่มด่ำสิ่งที่รัก ยิ่งสุขมาก แต่ใยยิ่งหวั่นไหวมาก

ความกลัวที่ไร้เหตุผลเข้าสู่จิตใจฉัน....

การพรากจากหรือ...?

ใช่ฉันกำลังกลัวการพรากจาก

ความเศร้าที่บาดใจของฉัน นึกถึงเรื่องราวคนานับที่รับรู้มาในโลกนี้

ภาพความตาย ภาพความเสื่อมสังขารที่มีกันในชีวิตหลอกหลอนฉัน

หูใบบางนั้น ผมอ่อนนุ่มนั้น ฉันรับไม่ได้เมื่อรู้ว่ามันมีวันเน่าสลาย

สิ่งรักนี้ สตรีเปราะบางอันมีจิตใจอ่อนโยนนี้ ไม่ควรเกิดมาในความเป็นจริงที่ใจร้าย

หากวิญญาณมีอยู่จริง ...

ฉันรับไม่ได้กับวันที่เธอโดดเดี่ยวเดียวดายเสียขวัญ

คืนนี้ใจฉันฟุ้งซ่านไป          ไกล
....................
.......
..
ฉันมองเธอด้วยความเศร้ายันเช้า...

เธอตื่นขึ้นในอรุน ส่งมืออุ่นเบานั้นห่มแก้มฉัน ดั่งปลอบเด็กน้อยอย่างฉันที่คิดมาก

ฉัน...หยุดน้ำตาที่ไหลเมื่อนั้นไว้ไม่ได้

ฉันขอให้ความรักครั้งนี้ มีค่าแห่งความร่วมสร้าง และสถิตย์อยู่ในทรงจำ

เพราะนั่นคือความเป็นนิรันดร์เหนือกาลเวลา

แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 51 00:35:07

แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 51 01:14:08

จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 17 ธ.ค. 51 01:12:31 ]