PANTIP.COM : W7335242 * 7 วัน.... ที่หายไป * [บทกวี]

* 7 วัน.... ที่หายไป *

flower

สวัสดีพี่น้อง...............ชาวถนน
หนูหิ่ง ฯ คนสับสน.......กลับแล้ว
ลาไปเพื่อฝึกตน.........ให้สงบ
เมื่อจิตเริ่มผ่องแผ้ว......จึ่งได้กลับมา ๚ะ๛

กลับมาด้วยโคลง 1 บทเพื่อไม่ให้ผิดกฎของห้องบทกวี แง้ว ๆ ๆ

เมื่อวันที่ 3 ธ.ค. 51 หนูหิ่ง ฯ ได้ตระเวนไปตามวัดและสถานปฏิบัติธรรมหลายแห่ง
เพื่อหาที่เรียนธรรมและรักษาศีล ๘ ให้กับตัวเองและน้อง (ญาติห่าง ๆ อ่ะจ้า....ก้อ....มีปัญหาทั้งคู่นิ)
สุดท้ายก็ตกลงใจเลือกที่สำนักปฏิบัติธรรมนิโรธาราม อ.จอมทอง จ.เชียงใหม่ (โทร. 08 - 4804 - 2040)
ด้วยเหตุผลที่ว่าที่นี่มีภิกษุณี, สามเณรรี และแม่ชี คอยให้ความรู้ในหลาย ๆ เรื่องที่หนูหิ่ง ฯ อยากเรียนรู้
และที่นี่ไม่มีป้อจาย ^__^ หนูหิ่ง ฯ จึงบอกน้องว่าไม่มีเวลาหาแล้ว ตกลงก็เลยเลือกที่นี่

การเตรียมตัวก็เตรียม ชุดผ้าถุงสีขาว + สไบ + เสื้อกันหนาว + หมวก + ถุงเท้า + ถุงมือ + ไฟฉาย + นาฬิกาปลุก
ของใช้ส่วนตัวที่จำเป็น เช่น สบู่, แชมพู, แปรงสีฟัน และยาสีฟัน
สิ่งที่ห้ามนำมาใช้ เครื่องสำอางค์ - โทรศัพท์มือถือ - ขนมขบเคี้ยว ฯลฯ

ตอนไปติดต่อแม่เณร (สามเณรรี)

แม่เณร : คิดยังไงมาปฏิบัติธรรมฤดูหนาว
หนูหิ่ง ฯ : ไม่ทันได้คิดอะไรเลยค่ะ *_~ งื้อ ! ลืมคิดว่าตัวเองขี้หนาว ได้แต่นึกในใจ.... ตายแน่ ๆ ๆ ๆ ๆ

ตารางในแต่ละวัน (จำมาคร่าว ๆ อ่ะค่ะ เปลี่ยนแปลงได้ตามสถานการณ์)

03.30 น. ทำความดี (ภาระกิจส่วนตัว)
04.00 น. ทำวัตรเช้า ฟังธรรมะ ปฏิบัติ (นั่งสมาธิ - เดินจงกรม) รวมกลุ่ม
06.00 น. ไปบิณฑบาต (ไป - กลับ 8 - 10 กม.)
08.00 น. รับประทานอาหาร (มังสะวิรัติ)
09.30 น. ปฏิบัติ ฯ เอง ดู VCD ธรรมะ
11.30 น. รับประทานอาหาร (สำหรับผู้ที่ทานมื้อเดียวไม่ได้)
13.30 น. ปฏิบัติ ฯ เอง หรือรวมกลุ่ม (ขึ้นอยู่กับจำนวนที่ไปปฎิบัติ) และดู VCD ธรรมมะ
16.00 น. เวลาน้ำปาณะ (เครื่องดื่มที่ไม่มีกาก) และทำความดี
18.00 น. ทำวัตรเย็น ฟังธรรมมะ ปฏิบัติ ฯ รวมกลุ่ม
21.00 น. ปฏิบัติ ฯ เอง
22.00 น. พักผ่อน

และแล้วหนูหิ่ง ฯ กับน้องก็ได้อยู่ปฏิบัติและเรียนรู้หลักธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ได้ความรู้มาใช้ในชีวิตประจำวันมากมาย ก่อนลาศีล ๘ หนูหิ่ง ฯ บอกแม่เณรไว้ว่า.... หนูหิ่ง ฯ ยังตัดทางโลกไม่ได้
แต่จะขอวิ่งเข้าวิ่งออกระหว่างทางโลกกับทางธรรม แม่เณรบอกว่าไม่เป็นไร แค่นำหลักธรรมคำสั่งสอนไปปฏิบัติก็เป็นกุศลแล้ว
ถ้ามีโอกาสหนูหิ่ง ฯ ก็จะเข้าไปสนทนาธรรมกับแม่เณรให้บ่อยขึ้น เท่าที่เวลาและโอกาสจะอำนวย

หนูหิ่ง ฯ คิดว่าการศึกษาเรียนรู้แล้วนำไปใช้ในชีวิตประจำวัน เพื่อปรับความคิดให้มีความสุขสม่ำเสมอ
การเข้าไปฝึกจิตใจให้สงบ ฝึกวิธีการคิด ฯลฯ ดีกว่านำเวลาไปทำอย่างอื่นตั้งเยอะ.... เนาะ ^___^

7 วัน 7 คืนที่เพียรฝึกจิตใจอยู่ในวัด ยังไม่วายเกิดเรื่องจนได้
เนื่องจากน้องที่มาด้วยมีปัญหา ทางครอบครัวของน้อง ได้ฝากให้น้องมาปฏิบัติธรรมกับหนูหิ่ง ฯ
จริง ๆ แล้วหนูหิ่ง ฯ ไม่อยากรับมาด้วย แต่ผู้ปกครองของน้องก็ขอร้องแล้วขอร้องอีก
หนูหิ่ง ฯ จนใจที่จะปฏิเสธ งื้อ ! จำต้องเป็นพี่เลี้ยงจำเป็นให้น้อง >__<

วันที่ 4
คืนแรกก็มีปัญหาเลยคือน้องเป็นโรคหืดหอบแพ้ฝุ่น (ผ้าห่มของวัด) หนูหิ่ง ฯ จึงต้องยกผ้าห่มของตัวเองให้น้องไป (นู๋พกไปด้วย 2 ผืน)
ไม่งั้นอาการหอบของน้องก็กำเริบ วันต่อ ๆ มาจึงต้องเก็บผ้าห่มของวัดมาซักวันละ 2 ผืน เนื่องจากอากาศหนาวต้องห่มหลายผืนอ่ะค่ะ

วันที่ 5
และคืนที่สองเหตุการณ์ปกติ

วันที่ 6
พอคืนที่ 3 เวลา 21.45 น้องจะโทร.หาแฟน แต่หนูหิ่ง ฯ ได้รับคำสั่ง (จากผู้ปกครองของน้อง) ให้ถอดซิมทิ้ง
เนื่องจากน้องโกหกว่าไม่ได้เอาโทรศัพท์มา แต่แม่ของน้องแอบกระซิบว่าโทรศัพท์หายไป 1 เครื่อง (ทั้งหมดมี 5 เครื่อง)
เวง & กำ จะมีทำไมเยอะแยะขนาดนั้น (ฟะ) แถมยังต้องเดือนร้อนข้าพเจ้าอีก (แง้ ๆ ๆ ๆ ๆ ทำไมถึงต้องเป็นเรา....)

เมื่อไม่มีซิม.... น้องก็โทร.ไม่ได้.... จากนั้นก็อาละวาด ค้นกระเป๋ากระจุยกระจาย แล้ว (ดัน) เจอมีดพับเล็ก ๆ ในกระเป๋าของหนูหิ่ง ฯ
แล้วก็ปาดข้อมือตัวเอง (ไม่ลึกจ้า เลือดออกจี๊ดเดียวคงกลัวเจ็บเหมือนกันหละ) กว่าน้องจะสงบหนูหิ่ง ฯ ต้องไปนิมนต์ (ปลุก) แม่เณรให้มาเทศน์
คืนนี้กว่าจะได้หลับก็ปาเข้าไป 24.00 น. (แง้ ๆ ๆ ๆ กำของเวน) ^^"

วันที่ 7
เช้าวันที่ 4 แม่เณรถามน้องว่าจะโทร.หาแฟนไหม ? น้องก็บอกว่าไม่โทรค่ะ
ตามกฎของวัด จะไม่ให้ผู้ที่ไปปฏิบัติธรรมใช้โทรศัพท์ กรณีจำเป็นสามารถยืมของแม่เณรโทร.ได้ (แต่ก็มีหลายคนที่พกไปค่ะ)

วันที่ 8 - 9
วัน - เวลาก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก (นิ)

วันที่ 10
จนถึงเช้าวันที่ 7 ปรากฎว่าน้องแอบขอยืมโทรศัพท์ของผู้ที่มาปฏิบัติธรรมโทร.ไปหาแฟน
แล้วแฟนก็เข้ามาหาในวัด โอย ๆ ๆ ๆ อยากจะบ้าตาย อีกแค่วันเดียวก็ผ่านการทดสอบแล้วแท้ ๆ

วันที่ 11
เช้าวันที่ 8 ลาสิกขาบท แม่ - พ่อ - พี่ และหลานของน้องมารับกลับบ้าน
หนูหิ่ง ฯ รู้สึกเหมือนยกภูเขาลูกโต ๆ ออกจากอก (เล็ก ๆ ^__^) ยังไงอย่างงั้นเลยค่ะ

ตกลงหนูหิ่ง ฯ ก็เลยไม่รู้ว่าที่หนูหิ่ง ฯ ไปปฏิบัติธรรมคราวนี้เพื่อตัวเอง หรือน้องกันแน่ แง่ง ๆ ๆ ๆ ๆ

หนูหิ่ง ฯ คิดว่าสิ่งที่หนูหิ่ง ฯ ได้มาครั้งนี้
1. ได้ความรู้เพิ่มขึ้น (แหงอยู่แล้น)
2. ได้รู้จักญาติธรรมเพิ่มขึ้น
3. ใจเย็นมากขึ้น (แฮ่....ไม่งั้นมีหวังกระโดดถีบน้องไปแล้ว)
4. มีเหตุและผลมากขึ้น
5. ทำบุญมากขึ้น
6. ทำใจได้ดีขึ้น
7. มีความเพียรและความอดทนเพิ่มขึ้น
8. รู้อดทนอดกลั้นมากขึ้น
9. ปล่อยวางได้มากขึ้น
10. ฯลฯ สิ่งที่ได้มา แม่เณรสอนให้นำกลับมาใช้ในชีวิตประจำวัน วันใดที่เริ่มล้า ให้กลับมาเพิ่มพลังอีกครั้ง

กราบขอบพระคุณท่านภิกษุณี, สามเณรรี และแม่ชีทุกท่านแห่งนิโรธารามที่ให้ความกรุณาหนูหิ่ง ฯ กับน้อง
หนูหิ่ง ฯ จะเป็นเด็กดี ปฏิบัติตามคำสั่งสอนเจ้าค่ะ

แล้วหนูหิ่ง ฯ ก็ขึ้นไปหาคุณแม่ที่ดอยแม่โถ ถือโอกาสเยี่ยมญาติ และลูกค้าบนดอยไปด้วยในตัว
เพิ่งลงมาถึงเมืองเจียงใหม่วันนี้เองเจ้าค่ะ

อาบน้ำเด็ก

จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 18 ธ.ค. 51 15:18:12 ]

ความคิดเห็นที่ 35

flower

มาถึงแม่หก (เป็นภิกษุณีค่ะ)

แม่หกจะให้ธรรมะเก่งมาก แถมยังสนุกอีกต่างหากทำให้ทุกคนที่ไปปฏิบัติไม่เบื่อ
แม่หกบวชมานานมากน่าจะประมาณยี่สิบปีเศษ ๆ ทำให้แม่หกมีประสบการณ์มาก
มีเรื่องเล่าให้ฟังมากมาย แม่หกมาบวชเพราะอะไรก็ไม่ทราบเจ้าค่ะ เพราะแม่หกไม่ได้เล่า
เนื่องจากถูกแม่พราหม์น้อย ๆ รบเร้าให้เล่าเรื่องแม่ชี "อิเมะ"

หนูหิ่ง ฯ จะเล่าให้ฟังเท่าที่จำได้นะคะ

แม่ชีอิเมะ เป็นคนอังกฤษค่ะ ครอบครัวฐานะดี นับถือศาสนาคริสต์ คุณพ่อเป็นบาทหลวง
ทำให้แม่ชีอิเมะต้องไปโบสถ์ทุกวันอาทิตย์ แต่พอเริ่มรู้ความ แม่ชีอิเมะก็ไม่อยากไปเลย
เพราะรู้สึกทุกข์ทรมาณกับรูปปั้นพระเยซูขณะถูกตรึงกางเขนที่อยู่ในโบสถ์
เมื่อถึงวันอาทิตย์แม่ชีอิเมะจะร้องให้ไม่ยอมไปโบสถ์ นู๋ไม่ไป นู๋ไม่ไป นู๋ไม่ไป
แต่คุณพ่อและคุณแม่หาได้สนใจไม่ บังคับให้ไปจนได้ พออายุประมาณ 5 ขวบ
เริ่มรู้มากขึ้น พอถึงวันอาทิตย์ต้องไปโบสถ์แม่ชีอิเมะจะร้องให้ และบอกคุณแม่ว่าปวดท้อง
จนกระทั่งท่านเกิดปวดท้องขึ้นมาจริง ๆ ทุกครั้งที่จะต้องไปโบสถ์ก็จะปวดท้อง
พอคุณพ่อพาไปหาหมอ ก็หาย พอจะพาไปโบสถ์ก็ปวดท้องทุรนทุรายอีก
จนกระทั่งแม่ชีอิเมะอายุมาณ 14 - 15 (น่าจะอยู่ชันมัธยมเนาะ)
ก็ยังถูกบังคับให้ไปโบสถ์ (แหม ๆ ๆ ๆ คุณพ่อก็ช่างพยายามจัง *__~)

อยู่มาวันหนึ่ง แม่ชีอิเมะไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดของโรงเรียน
แล้วก็ไปเจอหนังสือเล่มหนึ่ง จึงหยิบมาดู หน้าปกหนังสือเล่มนี้เป็นรูปของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า (พระพุทธรูป)
หน้าปกหนังสือเขียนภาษาอังกฤษไว้ว่า Buddha ด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข และมีเมตตา
ทำให้แม่ชีอิเมะเกิดปิติ ดูรูปแล้วก็กอดไว้กับอก มีความสุข Buddha ๆ ๆ แล้วก็น้ำตาไหล ดูแล้วดูอีก
จนต้องยืมหนังสือเล่มนั้นกลับบ้าน พอถึงบ้านแม่ชีอิเมะก็ขลุกอยู่แต่ในห้อง บ่อยเข้า ๆ ๆ ๆ
พอถึงวันอาทิตย์ก็ปวดท้อง ไม่ยอมไปโบสถ์ จนกระทั่งคุณพ่อสงสัยว่าลูกเป็นอะไร ไม่ยอมออกจากห้อง
จึงเข้าไปดู พอเห็นหนังสือเล่มนี้ คุณพ่อก็เอาทิ้งทันที ทั้งตีและดุด่าแม่ชีอิเมะ แม่ชีอิเมะก็ร้องให้
ตามไปเก็บหนังสือแล้วเอาไปคืนห้องสมุด

เมื่อแม่ชีอิเมะอายุ 20 ก็มีชายหนุ่มที่เป็นญาติห่าง ๆ มาชอบพอ คุณพ่อ - คุณแม่ก็เห็นดีด้วย
แม่ชีอิเมะยังไม่มีแฟนก็เลยไม่คัดค้าน แต่มีข้อแม้ว่า.... จะขอไปฮันนีมูนคนเดียว (อ่ะจึ๊ย !)
เจ้าบ่าวเป็นงง หนูหิ่ง ฯ เองก็งง แต่เจ้าบ่าวก็ตกลง เนื่องจากแม่ชีอิเมะสวยมาก ๆ (แม่หกบอกจ้า)

พอแต่งงานเสร็จแม่ชีอิเมะก็บินไปประเทศอินเดีย เพราะอยากศึกษาเกี่ยวกับศาสนาพุทธ
ก็ได้ไปเป็นอาสาสมัครของมูลนิธิดูแลผู้ยากไร้ในประเทศอินเดีย
แล้วก็ไปรู้ว่า เงินที่ส่งไปช่วยไม่ถึงมือผู้รับ จึงได้แอบโทรศัพท์ส่งข่าวกลับประเทศอังกฤษ
แต่ถูกจับได้ แม่ชีอิเมะจึงหนี วิ่ง ๆ ๆ ๆ ไปขึ้นรถแท็กซี่ แล้วก็บอกให้ขับไปเร็ว ๆ เพราะมีคนตามฆ่า
แท็กซี่เห็นคนกลุ่มใหญ่วิ่งตามมาจริง ๆ ก็เลยออกรถไปทันทีเหมือนกัน แต่แม่ชีอิเมะไม่รู้จะไปที่ไหน
พอรถแท็กซี่ถามก็บอกไม่ถูก ได้แต่พูดว่า Buddha คนขับแท็กซี่จึงเลี้ยวเข้าวัดแห่งหนึ่ง
แม่ชีอิเมะจึงได้เข้าไปอยู่ในวัด แล้วก็เล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้พระที่วัดฟัง พระท่านก็ให้หลบอยู่ในนั้น
จนกระทั่งวันหนึ่ง เป็นวันเข้าพรรษา แม่ชีอิเมะก็ได้ยินเสียสวดมนตร์อยู่ข้างนอกวัด
จึงได้เดินออกไปดู เห็นผู้คนมากมาย หลายชาติ หลายภาษา ทั้งผู้ชาย - ผู้หญิงมาเดินเวียนเทียน
ที่บริเวณลานกว้างนอกวัดรอบ ๆ เจดีย์ แล้วก็สวดมนตร์ ที่น่าแปลกใจก็คือ ทุกคนสวดเหมือนกันหมด แปลกดีแท้ ๆ
แม่ชีอิเมะจึงเดินออกไปดู แล้วก็เดินเวียนไปกับกลุ่มด้วย ขณะนั้นแม่ชีอิเมะรู้สึกเหมือนไม่ได้เดิน
เหมือนกับลอย ๆ ไปกับกลุ่มคน พอก้มดูเท้าตัวเองก็เดินอยู่บนดิน แต่ก็เหมือนกับไม่ได้เดิน
แม่ชีอิเมะสวดมนตร์ยังไม่เป็นก็เลยเดินไปเรื่อย ๆ แล้วก็มองเห็นคนกลุ่มหนึ่งที่ตามฆ่าตนเอง
จึงวิ่งกลับเข้าไปในวัด พระที่วัดท่านก็เลยบอกว่าให้ไปที่ประเทศไทย เพราะอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว
หลังจากนั้นพระท่านก็หาทางส่งแม่ชีอิเมะขึ้นเครื่องมาที่ประเทศไทย ก็มีคนแนะนำให้ขึ้นมาเชียงใหม่
ก็เลยเป็นเหตุให้มาเจอกับแม่รุ้ง และแม่หกที่เชียงใหม่

แม่ชีอิเมะจึงได้บวชพราหม์อยู่ที่เชียงใหม่ พร้อมทั้งฝึกปฏิบัติ เดินจงกรม และนั่งสมาธิ
ท่านเป็นคนที่สมาธิดีมาก ๆ นั่งได้หลาย ๆ ชั่วโมง ปรกติท่านชอบไปนั่งที่หน้าผา
ถ้าหากว่าง่วง หรือเผลอเมื่อไหร่ มีหวังตกหน้าผา !

ต่อมาท่านก็ส่งข่าวไปบอกสามีที่อังกฤษว่าอยู่ประเทศไทย พร้อมทั้งบอกว่าจะขอบวชชี
ถ้าหากสามีไม่อนุญาตก็จะบวชไม่ได้ ปรากฎว่าสามีก็ไม่อนุญาตให้บวช เพราะถ้าบวชก็ต้องโกนผม
ผมของเธอสวยมาก อย่าบวชเลย จะอยู่ก็อยู่ แต่ไม่ให้บวช พอได้ยินดังนั้น....
เช้าวันถัดมา แม่ชีอิเมะมาขอออกไปข้างนอก พร้อมทั้งถือกล่องหนึ่งใบ ทรงผมก็เว้า ๆ แหว่ง ๆ
โอ้ ! คิดได้ไงเนี่ย แม่ชีอิเมะตัดผมสวย ๆ ใส่กล่อง ส่งไปให้สามีที่อังกฤษ เพราะสามีชอบผมของเธอจนไม่ยอมให้บวช >__<

หลังจากนั้นสามีก็อนุญาตให้บวช 3 เดือน แล้วก็ต้องไปบวชที่วัดอื่นเพราะที่นี่บวชไม่ได้
แม่ชีอิเมะก็ไป โอย.... กว่าจะบวชได้ยากเย็นแสนเข็ญ นั่นก็ไม่มี นี่ก็ไม่พร้อม
ทั้ง ๆ ที่คนอื่น ๆ เขาบวชแป๊บเดียว แม่ชีอิเมะใช้เวลาทั้งวันกว่าจะบวชเสร็จ ^___^

แล้วพอครบ 3 เดือนแม่ชีอิเมะก็สึกกลับไปอังกฤษ เนื่องจากยังมีกรรมเก่าที่ต้องชดใช้
แต่แม่ชีอิเมะก็กลับมาที่นี่ทุกปีค่ะ มากราบหลวงพ่อสุชิน ที่วัดถ้ำตอง อ.จอมทอง จ.เชียงใหม่

จอ บอ จบ จ้า

ปล.ของแถม

ที่โรธาราม สอนวิธีเดินจงกรมแบบนี้ค่ะ (ทำให้ไม่รู้สึกเบื่อเลย)
เพราะมัวแต่ท่อง ๆ ๆ ๆ (คนอื่นเขาท่องถูก เราท่องผิดอยู่คนเดียว แง้ ๆ ๆ ๆ ขี้แง )

ก่อนเดิน ท่องว่า

มีสติไม่หลงลืมว่า กายคือกองดิน น้ำ ไฟ ลม เกิดจากกรรม จิต อุตุ อาหาร
วิญญาณ คือสิ่งที่รู้อารมณ์ เกิดจากอารมณ์ภายนอก กระทบวัตถุภายใน
ล้วนไม่เที่ยง เป็นทุกข์
ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา
แต่ควรฝึกฝน คุ้มครอง รักษา

เริ่มเดิน ท่องว่า

หลงเพลิดเพลิน (ขวา) เหตุเกิดทุกข์ (ซ้าย) ดับเพลิดเพลิน (ขวา) ดับทุกข์ใจ (ซ้าย)

แต่หนูหิ่ง ฯ จะสับสน เนื่องจากตอนเรียนรด. เวลาเดินเริ่มด้วยเท้าซ้าย
หนูหิ่ง ฯ ก็จะเดินไม่ตรงกะคนอื่น งื้อ ! กว่าจะเดินถูกก็ผ่านไปหลายวัน

ตอนนั่งสมาธิ

หายใจเข้าเต็มปอด ท่องว่า พุทธ (หรือพองหนอ)
หายใจออก ท่องว่าโธ (หรือยุบหนอ)

^/\^

จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 24 ธ.ค. 51 20:17:48 ]