คำว่า อาฆาต ตามความหมายของศัพทานุกรมไทย ฉบับเฉลิมฉลองกาญจนาภิเษก แปลว่า
........พยาบาท, ผูกใจเจ็บอยากแก้แค้น.....
ดูความหมายแล้วก็น่ากลัว..แต่ ฟ้าใส ก็เป็น....เรื่องมีอยู่ว่า....
ที่บ้านของ ฟ้าใส เป็นครอบครัวใหญ่ ละแวกบ้านใกล้เคียงกันก็จะเป็นญาติพี่น้องกันหมดเลย
พูดง่าย ๆ ก็เป็นคนตระกูลเดียวกันนั่นเอง...
การที่มีครอบครัวใหญ่อยู่ภายใต้พื้นที่ใกล้เคียงกัน มันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย...
ข้อดีคือ...เวลามีอะไรเกิดขึ้น เราจะส่งข่าวถึงกันอย่างรวดเร็ว...(ไม่ต้องใช้อีเมล์)
ข้อเสียคือ...ใกล้กันมากก็มีโอกาสกระทบกระทั่งกันมาก...เป็นต้น
ฟ้าใส เองก็เช่นกัน ถึงแม้จะยังเด็ก แต่ว่าด้วยความรักศักดิ์ศรี (ที่ไม่มีตัวตน)
ทำให้กลายเป็นคนอาฆาตไปโดยไม่รู้ตัว.....เพราะมารู้ตัวเองก็เมื่อ......
...วันหนึ่งสามีของพี่สาวแม่ (ต่อไปจะเรียกว่า คุณอา) เสียชีวิตลงอย่างกระทันหัน
ทุกคนต้องไปร่วมงานศพ ซึ่งมีการจัดงานอยู่หลายวันด้วยกัน....
แต่สิ่งที่ ฟ้าใส กระทำ ไม่มีสักวันหนึ่งเลย ที่จะเยื้องกรายไปบ้านงานศพนั้น
สาเหตุเพราะ โกรธ และอาฆาต คุณอา มาก ด้วยเหตุที่เค้าได้กระทำคือ.......
ก๊อก..ก๊อก...แม่เราวิ่งไปเคาะประตูบ้านพี่สาว...
ช่วยด้วย...ช่วยพาน้องฟ้าใสไปโรงพยาบาลหน่อย น้องไม่สบายมาก
ก๊อก..ก๊อก...แม่ยังไม่หยุดเคาะประตูบ้านพี่สาว...
ช่วยด้วย...ช่วยพาน้องฟ้าใสไปโรงพยาบาลหน่อย น้องไม่สบายมาก
...........................(ไม่มีเสียงตอบรับจากบ้านของพี่สาวแม่และคุณอา)
ก๊อก..ก๊อก...แม่เคาะประตูไปร้องให้ไป ท่ามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำลงมา...
ช่วยด้วย...ช่วยพาน้องฟ้าใสไปโรงพยาบาลหน่อย น้องไม่สบายมาก...ได้โปรดเถอะ..
.........ผ่านไปสามสิบนาที คุณอามาเปิดประตูด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ....
ดึกดื่น ขนาดนี้แล้ว มาเคาะประตูเรียกอะไรเนี่ย...ฝนก็ตก คนจะนอน
คุณอาเปิดประตูมาพูดกับแม่ด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเหมือนใบหน้าของเค้า...
ฉันขอร้อง ช่วยพาฟ้าใสไปโรงพยาบาลทีเถอะ... แม่พูดละล่ำละลัก...
คงไม่เป็นอะไรมากหรอกมั๊ง....เป็นห่วงลูกมากไปหรือเปล่า พี่สาวแม่พูดขึ้นมา
จริง ๆ ฟ้าใส ตัวร้อนมาก และตัวสั่นเป็นพัก ๆ ด้วย สงสารลูกฉันเถอะ แม่ยังไม่หยุดพูด...
เอาผ้าชุบน้ำเช็ดตัว ก็คงบรรเทาได้แหละ..ตอนนี้ฝนตกหนักมาก ขับรถลงเขาเสี่ยงเกินไป คุณอาพูด
ใช่..ไม่คุ้มหรอก...พรุ่งนี้สาย ๆ ก็ไปละกัน ถ้ายังไม่ดีขึ้น พี่สาวแม่พูดเสริม....
.......................แม่ไม่พูดอะไร....................เงียบ..และเดินแกมวิ่งฝ่าสายฝนมาที่บ้าน...
และขอให้ผู้ใหญ่บ้านพาเราไปส่งโรงพยาบาลในคืนนั้น......
คุณหมอตรวจ... ฟ้าใส เป็นปอดปวม...ถ้ามาช้าอีกนิดเดียว...จะไม่มีฟ้าใสในโลกนี้อีกแล้ว.....
....................................................................
จากคุณ :
จิตเดิม 
- [
18 ธ.ค. 51 23:54:37
]
เรื่อง แก้กิเลสหนา ด้วยปัญญาทึบ ภาคปถุชน คนเดินดิน (ภาคแก้ไขกิเลส....เรื่อง ดูอาฆาต)
