 |
บทกวีที่ไม่มีชื่อ
สะกดเป็นไหม...หัวใจ...คำว่าพอ
ขอร้องละ ก่อนจะท้อไปกว่านี้
เหนื่อยนัก...พักเสียหน่อย...ความเจ็บปวดที่มี
เสียงกระซิบจากสายลมล้นปรี่...แว่วมา...
ความอ่อนล้า..เจ็บช้ำในส่วนลึก
แทบทุกเศษเสี้ยวความรู้สึก...ล้วนไร้ค่า
ความทุ่มเทพยายามที่ผ่านมา
ไม่เคยมีค่า...ให้เธอหันมองกัน
กี่ครั้งที่ร้องไห้คนเดียวหน้ากระจกนี้
กี่หนที่พร่ำบอกตัวเองทุกทีให้เลิกฝัน
กี่หยดน้ำตาที่อาบแก้มล้างหน้า...แต่ละวัน
กี่เดือน...กี่ปี...ที่เป็นอยู่อย่างนั้น...ไม่เปลี่ยนเลย...
--------------
กลอนบทนี้กลมเคยแต่งเมื่อสมัยเรียนอยู่ม.สี่แน่ะครับ จนป่านนี้ยังหาหัวข้อโดนๆให้เจ้ากลอนน้อยไม่ได้เลย เพื่อนๆพี่ๆท่านไดมีหัวข้อโดนๆกับบทกลอนบทนี้ ขอความกรุณาชี้แนะด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ
จากคุณ :
กลมขึ้นทุกวัน 
- [
19 ธ.ค. 51 23:28:38
]
|
|
|
|
|
|
