" ทำไมต้องมียางลบอยู่บนหัวดินสอ "

........................................................

เพราะคนเรามีสิทธิทำผิดกันได้

........................................................

แต่จงจำไว้ว่า. . .เราไม่ควรใช้ยางลบให้หมดก่อนดินสอ

เพราะนั่นอาจหมายความว่า เรากำลังทำผิดซ้ำๆ
จนความผิดนั้นอาจสายเกินแก้"
........................................................

ฉันอ่านข้อความนี้ซ้ำๆ..ซ้ำไปซ้ำมา
แวบแรกที่ได้รับข้อความนี้ ฉันรู้สึกว่า “โดน”
คนเราไม่ควรทำผิดเรื่องเดิม..ซ้ำๆ
เมื่อเราทำผิด..
บางครั้ง..เรารู้ตัว
บางครั้ง..ไม่รู้ตัว
หลายครั้งมีคนบอก และเราปฏิเสธ ในความผิดนั้น
แต่เมื่อให้เวลากับตัวเอง..ได้คิด..ได้ตรึกตรอง
เราพบว่า ใช่..เราทำผิด
เรายอมรับกับตัวเอง ว่า ใช่..นั่นเป็นความผิดของเรา
แต่มีกี่ครั้งที่เรา ยอมรับกับคนอื่น ว่าเราทำผิด
มีกี่ครั้ง ที่เรา กล้า ยอมรับกับคนอื่น กับคนคนนั้น ว่า...ฉันผิดเอง

และยิ่งมีอยู่กี่ครั้ง ที่เรา กล้า..ที่จะแก้ ข้อผิดพลาดนั้นๆ



ฉันเกลียดการทำผิดเรื่องเดิมซ้ำๆ
เพราะนั่นหมายความว่า เราไม่ได้พัฒนาตัวเอง
เรากำลังย่ำอยู่กับที่
เรากำลัง ดักดาน
ฉันไม่ชอบ ให้ตัวเองดักดาน
ฉันจึงพยายาม ที่จะแก้ และปรับปรุง
เมื่อมีกัลยาณมิตร ก้าวขา ออกมาชี้หน้า
ว่าเราทำผิด..

อย่างน้อย ฉันก็ได้ พยายาม แล้ว
อย่างน้อย ฉันก็แสดงให้เห็น ว่าฉันไม่ได้อยาก ดักดาน
ฉันพยายามที่จะใช้ยางลบ ให้พอดีกับดินสอ
และฉันให้โอกาสคนอื่น ในการใช้ยางลบ เสมอ
เพราะฉันมีความหวัง..และเชื่อ
ว่าไม่มีมนุษย์คนไหน...อยากดักดาน

มนุษย์เราทุกคน มีศักยภาพและความต้องการที่จะพัฒนาตัวเอง
...อย่างเท่าเทียมกัน...

..ฉันเชื่ออย่างนั้น..



ทว่า..
อีกสิ่งหนึ่ง ที่ฉันตระหนักดี ก็คือ...
บางครั้ง...
คนเรา ก็พยายามที่จะไปลบ สิ่งที่คนอื่นเขียนไว้
เพียงเพราะ มันไม่ถูกใจเรา
มันไม่เหมือน  กับที่เราคิดเอาไว้
ไม่เป็น  อย่างที่ใจเราต้องการ
มันแตกต่าง..จากที่เราเป็น
บ่อยครั้ง ที่เราเอามาตรฐานของตัวเอง ไปตัดสินคนอื่น
แล้วบอกว่า ที่เขาทำ มันผิด

จริงๆแล้ว เราเคยถามตัวเองหรือไม่
ว่า ที่เราบอกว่า ผิด
คือ ผิดใจ
ผิดไปจากที่ใจเราต้องการ..
หรือเปล่า???

บางครั้ง เราก็แยกไม่ออก
ว่า สิ่งที่เป็นความผิด
กับสิ่งที่มัน ผิดไปจากใจ ที่เราวาดหวัง..ตั้งมาตรฐานเอาไว้
มันต่างกันตรงไหน???
เราจึงพยายาม ที่จะใช้ยางลบของเรา
ลบ! ลบ! ลบ!
บน กระดาษ ของ คนอื่น
จนกระดาษของคนคนนั้น
เปื่อย..ยุ่ย..เต็มไปด้วยรอยแก้
ที่เกิดจากความคิดของเราเอง

เราลืมไปหรือเปล่า..ว่า
มนุษย์เราไม่มีใครเหมือนใคร
คนทุกคน มีภูมิหลัง พื้นเพ ความคิด การศึกษา การอบรม
มีมุมมอง ที่ต่างกัน

และเพียงเพราะ..ต่าง..
จึง..ผิด..
อย่างนั้นหรือ???


เขาอาจไม่ได้ผิด
เขาอาจแค่ ไม่เหมือนเรา
เขาอาจแค่ มองมาจากคนละมุม กับที่เรามองอยู่..
..เท่านั้น..
หรือเปล่า???



เราเคยถามตัวเองแบบนี้..บ้างไหม???????

...
...
...
...


วันนี้...
ก่อนที่จะไปลบ..ไปตัดสินใคร
ถามตัวเองสักนิด...ว่า
เราตัดสินคนที่เรารัก...และ...รักเรา
ด้วยมาตรฐานของเราเอง
ด้วยจุดยืนของเราเอง..หรือเปล่า

ถามตัวเอง
ก่อนที่เราจะอนุญาต..ให้ความแตกต่าง..
ได้มีโอกาสเข้ามาทำร้าย
ทำลายมิตรภาพ
ทำลายสายใย
ทำลายความรู้สึกดีๆ...ที่เรามีระหว่างกัน


ในเมื่อ..ไม่มีใครเหมือนใคร
แล้วทำไมเราไม่ยอมรับ ความแตกต่างนั้น
แล้วมองให้ลึกไปถึงจิตใจ
ถึงความดีงาม
ที่ผูกใจสองใจเอาไว้


ถามตัวเอง
ก่อนที่มันจะสาย..ก่อนที่จะเสียใจ..เถอะนะ











...เพราะไม่ใช่ทุกๆคน จะเหมือนกัน
และไม่ใช่ ความผูกพัน จะเกิดขึ้นกับใครก็ได้
หากไม่ยอมรับในความแตกต่าง
ปล่อยให้ระยะห่างเข้ามาทำลาย
วันหนึ่ง ก็คงต้องเสียใจ
เพราะสุดท้าย คงไม่เหลือใคร ให้ผูกพัน...

***********************************

เก้า มกราคม สองห้าห้าสอง
ตีสี่ สิบหกนาที

จากคุณ : cinta - [ 9 ม.ค. 52 04:16:43 ]