ความคิดเห็นที่ 1 บทนำ นิยามของคำว่าบ่อน บ่อนคืออะไรใครรู้บ้าง คือแหล่งมั่วสุมอบายมุข คือที่ที่มีไว้สำหรับเล่นไพ่ คือที่ที่สกปรกโสมม .. แต่สำหรับ “สายพิน” แล้วบ่อนคือแหล่งเรียนรู้โลก อีกโลกหนึ่งที่คนทั่วไปไม่สามารถรู้ได้และยากที่จะเข้ามา สัมผัสให้ลึกซึ้งถึงข้างใน เพราะน้อยคนนักที่จะมีโอกาสนั้น พิน เป็นคนคนหนึ่งที่เรียกได้ว่าเติบโตมากับ บ่อน ตั้งแต่เด็กจนโตก็คลุกคลีอยู่กับบ่อนทำให้เห็นหลาย สิ่งหลายอย่างมากมาย ใครๆก็เรียกเธอว่าลูกเจ้าของ บ่อน   ที่โรงเรียนต่างรู้ว่าบ้านของพินเปิดบ่อนเพราะว่ามี คนในโรงเรียนเข้ามาเล่นและน้าของพินเป็นคนออกเงินกู้ แม่ค้าที่โรงเรียนอีกด้วย บ่อยครั้งเวลาที่พินขอบตาคล้ำแม่ค้าขายของ ในโรงเรียนก็จะล้อเลียนว่า “เมื่อคืนเก็บต๋งดึกหรือยังไง”  ต๋ง หมายถึงรายได้ที่ได้ใน แต่ละคืน เช่น ถ้าเจ้ามือลงเงิน 10000 บาท ก็ต้องเสียต๋ง 1000 -1200 บาท แล้วแต่จะตกลงกัน นั่นหมายความว่าถ้า เจ้ามือลงทุน100000บาทก็ต้องเสียค่าต๋ง 10000บาท พินจะรู้สึกอายทุกครั้งเวลาที่คนล้อ ยิ่งเวลา เรียนเรื่องเบญจศีล-เบญจธรรมแล้ว สอนให้ห้ามเล่นการ พนัน เพื่อนๆทุกคนในห้องก็จะมองมาที่เธอเป็นตาเดียวกัน หมด พินก็จะหน้าแดงพร้อมกับทำอะไรไม่ถูกเลย ตั้งแต่จำความได้ก็รู้ว่าที่บ้านตัวเองเปิดบ่อน ทุกๆวันจะเห็นคนเข้ามาด้วยความตื่นเต้น อยากเล่น หัวเราะ สนุกสนาน แต่พอขากลับหน้าตาก็จะเศร้าสลด นั่น หมายความว่าคนคนนั้นเสีย แต่บางคนก็จะหน้าชื่นตาบาน แสดงว่าได้และให้ทิปแก่พินด้วย 300 -500 บาท แล้วแต่ คน การทำบ่อนเป็นพรสวรรค์ที่มีอยู่ในตัว ต้องซื่อสัตย์ อดทน และมีไหวพริบ ถึงจะอยู่ได้ไม่เช่นนั้นบ่อนอาจจะล่มจมได้ อย่างง่ายดาย คนที่คุมบ่อนจะต้องเป็นคนที่น่าเชื่อถือและ ใจป้ำ กล้าได้ กล้าเสีย ขี้ขลาดไม่ได้ ต้องเด็ดเดี่ยวเพราะ ต้องคุมลูกน้องมากมาย ทำอย่างไรก็ได้ให้ลูกน้องรักและ ซื่อสัตย์ บ้านของพินทำมาตั้งแต่รุ่นทวดจนถ่ายทอดมาถึง รุ่นแม่ของพิน โดยเฉพาะรุ่นตาเป็นคนที่เด็ดขาดมาก มีคน รักมากมาย ท่านรู้ว่าตรงไหนควรอ่อน หรือตอนไหนที่ควร จะแข็ง เพราะถ้าใจอ่อนผิดเวลาก็คงคุมคนนับสิบไม่ได้ แต่ แม่ของเธอใจดี  ปกครองลูกน้องเหมือนครอบครัว วางตัว สนิทสนมกันมากเกินไป ไม่เด็ดขาด คนเลยโกงมากแต่ ท่านก็ทำใจ วันวันหนึ่งมีเงินหมุนเวียนภายในนับล้านๆบาท กำไรที่ได้ในแต่ละคืนราวๆ70000-80000 บาท ซึ่งเงินที่ได้ มาก็จะนำมาเก็บเป็นเงินกงสี คือเงินส่วนกลางแบ่งกันใน ครอบครัวเพราะแต่ละคนก็อาศัยเงินจากตรงนี้ทั้งนั้น หัวใจของการทำบ่อนคือ ความเป็นหนึ่งเดียว ของครอบ ครัว ของลูกน้อง และเจ้าของบ้าน  หากแตกความสามัคคี กันแล้วยากยิ่งที่จะคุมให้อยู่มือได้ บ้านของพินเปิดมาหลายสิบปีเป็นบ่อนที่ไม่ ใหญ่นัก คนเข้าออกวันหนึ่งประมาน 50-60คน มีอยู่ครั้ง หนึ่งถูกจับ ถูกเรียกว่า บ่อนผ้าถุง เพราะคนที่เล่นใส่แต่ ผ้าถุงทั้งนั้น ตอนที่ถูกจับได้ก็ตลกดี ตื่นเต้นวิ่งหนีกัน หัวซุกหัวซุนแต่สุดท้ายก็หนีไม่พ้น **ก็เป็นชะตากรรมอย่างหนึ่งที่บ่อนไพ่ต้องคู่กับตำรวจ                       .............. จากคุณ : ochita - [ 10 ม.ค. 52 08:28:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 บทที่1  อีลูกช่าง..... อีลูกช่างพาล วันวันหนึ่งมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น แม่ของพินบอกว่าเวลาดูสันดานคนให้ดู ตอนเล่นไพ่เวลาเสีย ว่าเขาคนนั้นจะพาลหรือเปล่า ถ้าพาลโทษนู่นโทษนี่ก็ คบไม่ได้ มีป้าอยู่คนหนึ่งตลกมาก เขาจะพาลทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัว พาลแม้กระทั่งถุงเท้า ใครมานั่งใกล้ๆก็จะไล่ให้ไปไกลๆ  พาลตั้งแต่คนไปถึง สุนัข  พาลได้ตลอดเวลาพูดง่ายๆว่าพาลได้ทุกโอกาสและทุกสถานการณ์ โดยเฉพาะเวลาที่แกเสียแกก็จะพูดว่า “ไปนั่งไกลๆเจ้ หน่อยได้ไหม มานั่งตรงนี้แล้วไพ่ไม่ดีเลย” “เนี่ยตั้งแต่อาหมูขึ้นมานะ ไพเจ้ตกจัง” “ไอวุ้นเส้นไป ไป มานอนอยู่ได้ หมามาอยู่ได้ไงลงไปข้างล่างไป” “โอ้ย ตั้งแต่ผัวโทรมาไพ่ไม่ดีเลย” “ถุงเท้าคู่นี้ซวยจริง” ว่าแล้วก็ถอดแล้วโยนทิ้งไปตรงมุมห้อง “เอาน้ำมากินหน่อยซิ เนี่ยเพราะลื้อไม่ให้น้ำอั๊วกินไพ่เลยตก” “ใครเข็นจักรยานอั๊วไปจากที่เดิมวะ เลยเสียเลย” “ใครเอารองเท้าอั๊วไปตากแดดเนี่ย เจ๊งเลยเห็นไหม” “อั๊วบอกกี่ครั้งแล้วว่ารองเท้าอั๊วห้ามย้ายที่ ดูสิ เสียเลย” และอีกมากมายนับไม่ถ้วน ตอนแรกๆก็เบื่อที่เจ้แกบ่นตลอด เวลาหลังๆก็เริ่มทำใจเพราะชินเสียแล้ว เรื่องราวของเจ้คนนี้ยังมีเรื่องตลกๆ อีกมาก ใครๆก็รู้ว่าเจ้แกจะต้องแอบผัวมาเล่นไพ่ เวลาผัวโทรมาแกก็จะโกหก ว่าอยู่ที่นู่น ที่นี่บ้างตามประสา เป็นสิบๆก็จับไม่ได้ มีอยู่วันหนึ่งผัวแกก็โทรมา ถามว่าอยู่ที่ไหน สามี “ลื้ออยู่ไหน” เจ้ “อ๋อ อั๊วอยู่ตลาด ซื้อหมูอยู่ ลื้อมีอะไรหรือเปล่า” สามี “เปล่าๆ เท่านี้นะ” เจ้ “โทรมาอีกและ ไพ่อั๊วไม่ดีเลย” หน้าเสื่อ      “เจ้ ว่าผัวทำไม ถ้าผัวมาได้ยินคงเสียใจ” เจ้ “ช่างอีสิ ไม่เห็นจะสนใจ มาแจกต่อ” พอกลับบ้านไปเท่านั้นแหละบ้านแตกเพราะว่าเจ๊แกดันลืมกดปิด ตอนที่วางโทรศัพท์ เรื่องก็เลยแดงขึ้นมา เป็นเรื่องแล้วทีนี้ เจ้แกต้องอ้อน วอนผัวแทบเป็นแทบตายกว่าจะให้อภัย พร้อมทั้งสาบานว่าจะไม่เล่นการ พนันอีกแล้ว ซึ่งตั้งแต่วันนั้นที่แกสาบานก็ผ่านมาหลายปีแล้วเจ้แกก็ยังเล่น อยู่เลย แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่แกจะต้องทำทุกครั้งก็คือหลังที่คุยโทรศัพท์เสร็จ แกก็ต้องตรวจดูทุกครั้งว่ากดปิดโทรศัพท์แล้วหรือยัง นี่ก็เป็นอุทาหรณ์ว่าควรจะระมัดระวังตัวให้ดี ถ้าคิดจะเล่นไพ่ จากคุณ : ochita - [ 10 ม.ค. 52 08:30:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อีลูกช่างถือ เรื่องราวของน้าคนนี้ก็ตลกอีกเหมือนกันดูๆแล้วก็ขำๆ ปลงกับ ชีวิตดี คือแกจะเป็นคนที่ถือมาก ถือทุกอย่างที่อยู่รอบตัว ถือนู่น ถือนี่ ก่อน มาเล่นก็ต้องเสี่ยงทายหัวก้อย ว่าถ้าออกก้อยแสดงว่าวันนี้รวยงั้นเล่น เป็นคน ที่ถือมากจะเล่นไพ่สำรับไหนต้องแอบกัดไพ่ก่อน เพราะเชื่อว่าเจ้ามือจะเสีย แน่นอนหากว่ากัดก่อน การวางรองเท้าก็ต้องมีทิศทาง ทิศทางไหนดี ขวารวย ซ้ายเจ๊ง  วางชั้นบน สุด ล่างสุด ตรงกลาง หรือ ข้างหน้า แม้กระทั่งการเข้าบ่อน ก็ต้องมีลีลาและท่าทาง เช่น เดินเอาด้านหลังเข้า แล้วจะรวย หรือเอาด้านข้างเข้า ถ้าหากวันไหนเลือดตกยางออกก็จะไม่เล่น  ถือว่าวันซวย เสียแน่นอน โดยเฉพาะการยืมเงิน ถ้าใครยืม ก่อนหรือขณะที่น้าเขาเล่นอยู่ นั้น โดนด่าเละแน่นอน “ เนี่ย ดูสิตั้งแต่ที่อร ยืมเงินเรานะ ไพ่เราตกตลอดเลย” ยิ่งถ้าไพ่แกแย่เมื่อไหร่ แกจะต้องขยี้ไพ่+ละเลงอย่างไม่เกรงใจใครเลย มี การหยิบมาสับเองด้วย  ส่งผลให้คนหลายสิบคนมองน้าแกด้วยสายตา ประหลาดและคงคิดว่า “เออ อีนี่ กล้าดี” ทุกวันน้าคนนี้จะต้องมีเรื่องราวแปลกใหม่มาแสดงๆเสมอ เป็นต้นว่านั่งแล้ว หมุนรอบๆตัวเอง 3 รอบ หรือ 7 รอบแล้วแต่แกจะเชื่อถือ ยามที่พินเห็นเธอ จะหัวเราะเสมอๆ แล้วน้าแกจะพูดว่า “โอม โอม เฮงๆ เฮงๆ” พินได้แต่คิดว่าคนเราก็มีหลายรูปแบบ ยิ่งตอนที่แกมาเล่นแทนคนก่อนหน้าแล้วคนที่เล่นก่อนเสียไป แล้วด้วย แกก็จะเอาเบาะรองนั่งมาปัดๆออกไปหรือไม่แกก็จะลุกขึ้นยืนแล้ว เอาเท้าเตะๆออกไปแล้วก็พูดว่า “ไป ไป ความซวย ออกไป ไปให้พ้น ชิ่วๆ นี่คนใหม่นะ” เวลาที่แกเล่นใครจะมานั่งข้างหลังไม่ได้เด็ดขาดเพราะถือมาก ห้ามดูไพ่ ห้ามชะเง้อ ห้ามพูดใดๆทั้งสิ้น แกด่าให้เจ็บๆจริงๆด้วย  อย่างมีพี่คนหนึ่งเผลอไปมองไพ่น้าแกเข้า “มึ*มาเล่นเองเลยดีไหม เดี๋ยวกูจะลุกไปนั่งดูแทน”    หรือไม่ก็ “มาลุ้นเลยดีไหม เล่นเลย มาสิมา” **ลุ้นในที่นี้คือลุ้นไพ่      เป็นผลให้คนไม่กล้านั่งหลังแกเพราะกลัวแกด่า การกินน้ำกินข้าว การเข้าห้องน้ำของแกก็ต้องมีเป็นเวลา ใครจะมาเรียกให้ กินไม่ได้ ถ้าแกอยากกินแกจะขอเอง  ถ้าแกไม่ขอแล้วเอามาให้ล่ะก็เป็น เรื่องแน่ แม้กระทั่งเวลาที่บ่อนจะเปิดถ้าแกจะมาแกมาเองไม่ต้องไปเรียกแกเพระว่า หากแกเสียคนที่เรียกโดนด่ายับแน่นอน ตัวพินก็เคยไปเรียกแกแต่โชคดีที่ แกได้พินก็เลยรอดตัวจากการถูกด่าไป บางทีเวลาแกเสียมากๆแกก็จะไปเข้าห้องน้ำ ชำระล้างความซวย ไม่มีใครรู้ ว่าน้าแกเข้าไปทำอะไร แต่บางคนเคยได้ยินว่าแกไปท่องคาถา สัพพะยะ สัพพะยะ สักอย่าง การบนก็เป็นสิ่งที่สำคัญของแก แกจะต้องมาบน ปู่ที่บ้านทุก วัน  ไม่น้ำแดงก็ผลไม้ บุหรี่ หมากหรือพลู แล้วแต่อารมณ์และฤกษ์ชัยของแก แต่ที่รู้ๆของแกมแต่ละทีครบเครื่องที เดียว ซึ่งแต่ละวันก็ดำเนินไปอย่างเคร่งครัด และถือมาก ตอนหลังๆ พินไม่ได้เจอน้าแกนานแล้วไม่รู้ว่าปัจจุบันยังจะถือโน่นถือนี่อยู่รึเปล่า จากคุณ : ochita - [ 10 ม.ค. 52 08:32:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อีลูกช่างแช่ง แช่งได้แช่งดี แช่งเข้าไปจะแช่งอะไรกันหนักหนา ใครทำไม่ดีกับป้าแก แก แช่งหมด คนในบ่อนตั้งฉายาให้แกว่า “สรรหา”  เพราะว่าแกสรรหาคำจำนรรจามาแช่ง ได้เจ็บแสบรวดร้าวเสียเหลือเกิน แกสามารถนำทุกสิ่งที่อยู่รอบๆตัวแกมา แช่งชักหักกระดูกได้หมดตั้งแต่มดยันช้างจริงๆ ป้าแกยังมีชื่อเสียงเรียงนามด้านการสาบาน เพราะแกชอบยืมเงินแล้วไม่ใช้ กิติศัพท์แกดังมาก ซึ่งพอมีคนทวงทีไรแกก็จะจุดธูปสาบานได้ทุกทีและทันทีว่าแกใช้แล้วซึ่ง ความจริงแล้วยังไม่ได้ใช้ คำติดปากของแกคือ พี่สาบาน  มีอยู่ครั้งหนึ่งแกยืมเงินพี่หน้าเสื่อ ด่ากันให้ แซดเลย ป้าสรรหา “พี่ใช้แล้วจริงๆนะ ไม่เชื่อไปถามคนนั้นดูสิ” พี่หน้าเสื่อ “โธ่ พี่ยังไม่ได้ให้หนูจริงๆ” ป้าสรรหา “ฉันให้แล้ว ฉันให้แล้ว” พร้อมตะโกนโหวกเหวกเสียงดัง พูดง่ายๆว่าแกจะใช้เสียงดังเข้าข่มไว้ก่อน พี่หน้าเสื่อ “พี่ยังไม่ได้ให้หนูจริง” ป้าสรรหา “ฉันใช้แกแล้วไม่เชื่อเหรอ ให้พี่ตายโหงตายห่าเลย  “พี่ สาบาน” แกจะต้องมีเรื่องเถียงกับเจ้าหนี้ได้ทุกวัน จนผู้คนที่รู้นิสัยของกัน ต่างพากันเข็ดขยาดแกทั้งนั้น ทุกคนต่างก็กลัวแกจะยืมใครถูกแกเรียกชื่อเข้าสะดุ้งกันไปตามๆกันเพราะ แกโมเมไม่ใช้ได้จริงๆหน้าตายเสียด้วย ทุกคนในบ่อนยอมรับว่าปากแกเป็นหนึ่งในเรื่องด่าคน เสียงดัง มาก่อนใคร ใช้เสียงข่ม แต่เมื่อไหร่ที่แกเจอคนจริงแกจะกลัวขึ้นมาทันที เรื่องตบกันในตลาดเป็นเรื่องธรรมดาของแก ตั้งแต่ต้นตลาดยันท้ายตลาด เวลาแกเล่นไพ่แกจะต้องกระวนกระวายลุกหน้าลุกหลังลุกลี้ลุกลน อยู่นิ่งๆไม่ ได้ ขยับนู่นขยับนี่อยู่ตลอดเวลา แม่ของพินเคยบอกแก่เธอ นี่เป็นคนที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ไม่มี สมาธิ ไม่รู้จักระงับตัวเอง ไม่มีสติ โดยเฉพาะเวลาที่เสียแกจะเป็นมาก แกจะพูดๆ พูด และพูดไม่ หยุด จะสาปแช่งไพ่ ด่าไพ่ แกก็เป็นคนถือเครื่องรางของขลังเหมือนกัน เวลาแกเล่น ข้างหน้าตรงตักแก จะต้องมีผ้าแดง พระพุทธรูปองค์เล็ก ปลัดขลิก วางไว้ตรงหน้า แล้วเอาเงิน ซ้อนไว้ คือเงินจะต้องใส่ถุงแดงไว้ด้วย แกจะชอบบอกว่า “อ้าปากถุงไม่ได้เดี๋ยวเงินออกหมด” แต่เวลาแกเสียแกจะพูดว่า “ เนี่ยเพราะปิดปากถุงไม่น่าเงินถึงไม่ เข้า” เวลาแกมาเล่นแกจะใส่สร้อยพระ แล้วเวลาที่ไพ่แจกมา ก็จะเอา ไพ่ไปตีตรงพระแถวๆหน้าอกแก ถ้าไพ่ดีก็ชมพระ  ถ้าไพ่เจ๊งถอดพระทิ้งก็มี   ตลกดีเหมือนกัน การมาเยือนบ่อนแต่ละครั้งปัจจัยในการมาจะต้องมีถุงเงิน เครื่องรางต่างๆ บุหรี่ ยาดม และที่ขาดไม่ได้เลยคือทอง แกจะต้องใส่ทองมาเต็มตัว สร้อยคอแกบาท นึง มองดูแล้วนึกว่า 5 บาท เพราะโปร่งมากๆ สร้อยข้อมือบาทนึง นึกว่า 3 บาท หนาแต่เบา  แหวนแกใส่ 8 นิ้ว จาก 10 บางครั้งใส่แหวนปลอมก็มี แต่ คนดูไม่ออกเพราะมันเหลืองอร่ามไปทั้งตัว ยังสงสัยกันอยู่ว่าแกรอดจาก มิจฉาชีพไปได้ยังไง แถมคนที่รับจำนำก็ไม่รู้ว่าอันไหนของจริงของปลอม ต้องเอาไปโรงจำนำดูตลอด แต่สุดท้ายเมื่อแกมาเข้าบ่อนทองหยองมากมายก็ค่อยๆถอด จำนำไปทีละเส้นทีละเส้น สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรเลย  แม้แต่เครื่องราง ( ยัง อุตส่าห์จำนำ  ซึ่งที่บ้านก็ต้องรับด้วยความจำใจ ) จากคุณ : ochita - [ 10 ม.ค. 52 08:35:04 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อีลูกช่างฝัน ผู้หญิงคนนี้พินเห็นเขามาตั้งแต่ที่พินยังเด็กๆจนพินโตเป็นสาว ซึ่งผู้หญิงคนนี้ก็เปลี่ยนแปลงตามพิน  พินและคนอื่นๆเรียกชื่อผู้หญิงคนนี้ ว่า “ลำยอง”   ( เพราะหน้าแกเหมือน ต้อม รัชนีกร  มากๆหากยังจำกันได้  ซึ่งลำยองนี้ เป็นคนชอบกินยาดองซึ่งก็เหมือนแก ที่ชอบกินมาก และเมามายซึ่งเป็นเหตุ ให้เพ้อฝันออกมา ) ลำยอง เป็นผู้หญิงหากินอยู่ตามบาร์ญี่ปุ่น หน้าตาสะสวยผิวขาว เป็นคนแม่สาย หุ่นดีเช้งวับ ตอนแรกที่เห็นก็คิดว่าแกสวยจังเลย แกมากับขาไพ่คนหนึ่งมาเล่นบ่อยๆเข้า ก็เริ่มสนิทกัน เล่นนานหลายสิบปี  แน่นอนแกสวยแต่แกติดยา แกเคยเล่าให้ แม่ของพินฟังว่า “พี่เนี่ยเวลาหนูทำงานหนูต้องกินยาเข้าไปเพื่อให้หนูเคลิ้มจะได้ไม่เห็นหน้า คนที่มีอะไรกับหนุ เพราะแต่ละคนน่าเกลียดทั้งนั้นเลยพี่  พอได้เงินเสร็จก็มาเล่นเลยพี่”    ซึ่งแม่ของพินก็พูดเสมอว่าลำยองเก็บเงินนะ สังขารไม่แน่นอน แกจะตาย วันไหนก็ไม่รู้ ซึ่งตัวพี่แกก็ได้แต่ “อือ พี่หนูรู้แล้ว” ด้วยความที่แกเป็นคนน่ารักเลยมีผู้ชายญี่ปุ่นติดใจ ส่งเสียเลี้ยง ดู ซึ่งพวกเราต่างคิดว่าแกไปได้ดีแล้วล่ะ แกก็มีเงินมาเล่นบ่อยๆ แต่แล้วโชค ชะตาแกก็ต้องพลิกผันเมื่อมาตกหลุมรักกับผู้ชายในบ่อน ซึ่งไม่หล่อแถมยัง จน อีกต่างหาก แกมีทองให้ทอง มีบ้านให้บ้าน มีรถให้รถ หลงมากไม่ลืมหู ลืมตา ทูลเกล้าถวายให้ทุกอย่าง ซึ่งทุกคนก็เตือนๆว่าแกอย่าเอามันเลย ไม่มีอนาคตหรอก อยู่กับมันไปแกมี แต่จะล่มจมลงเรื่อยๆ ซึ่งแกก็พูดตามเคยว่า “อือ พี่หนูรู้แล้ว” ไม่นานนักชายญี่ปุ่นที่เลี้ยงแกก็รู้ความจริงว่าแกมีชู้ก็เลยเลิกกับ แก แต่ยังใจดีให้เงินมาสองแสน ซึ่งแกก็ไม่เอาไปไหนนอกจากเอาไปเสพย์ ยา และให้ชายที่ตัวเองรัก ซึ่งคนรอบข้างก็เตือนแกอยู่เรื่อยๆ “ลำยองแกอย่าท้องเด็ดขาดนะ” “เลิกกับมันเหอะ มันมีแต่จะพาแกตกต่ำลงเรื่อยๆ” “มันไถเงินแกขนาดนี้ แกยังจะหลงมันอีกหรือ” “มันไม่ได้มีแกคนเดียวนะ” หลายคนต่างวิพากษ์วิจารณ์ ช่วยเตือนสติ แต่สุดท้ายแกก็ ปล่อยให้ตัวเองท้องซึ่งไม่ควรเลย พอคลอดลูกออกมาแกก็อ้วน พยายามลดหลายครั้งทั้งกินยาออกกำลังกาย แต่แกก็ผอมไม่ได้ จากร่างที่เคยผอมเพรียวก็กลับกลายมาอ้วน จาก45 กลายเป็น80กิโล  ชายที่แกรักก็ไม่สนใจแก แกไม่มีงานทำ หมดงาน หมด เงิน  แถมมีลูกอีกต่างหาก ยาที่เสพย์เข้าทุกวันทุกวันก็เริ่มทำลายสมองแก เดี๋ยวนี้แกชอบพูดคนเดียวบางครั้งมองคนตาขวางพูดกับใครก็ไม่รู้เรื่อง ชอบ ไปนั่งอยู่ที่ห้าง ปลดกระดุมเสื้อจนเห็นชั้นใน ร่างที่เคยขาวผ่องดั่งสาวคน เหนือตอนนี้กลับดำคล้ำ หน้าที่เคยขาวใสกลับเป็นรอยสิวดำและฝ้าขึ้นอยู่ เต็มหน้า  พูดอะไรแกก็ไม่รู้เรื่องแล้ว จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี เธอหายหน้าไป หอบลูกไป ด้วย ในใจเธอหวังว่าผู้ชายที่เธอรักจะกลับมาตามเธอเหมือนเดิมแต่คราวนี้ ไม่เหมือนคราวก่อน เขาไม่กลับมาเพราะเธอไม่มีเงินให้เขาอีกต่อไป พินได้แต่หวังว่าสักวันหนึ่งแกจะทำใจได้แล้วกลับมาเป็นเหมือน เดิม แต่คงเป็นไปไม่ได้เพราะยาได้ทำลายสมองแกหมดแล้ว  และชายคน นั้นก็บาปเหลือเกินที่ทำร้ายแก แต่จะไปโทษเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ ถ้าจะโทษ ก็ต้องโทษที่แก   “ไม่รู้จักรักตัวเอง” จากคุณ : ochita - [ 10 ม.ค. 52 08:36:32 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ก็จบ 1 ตอนเเล้วนะคะ จะนำมาลงให้ติดตมอ่านอีกค่ะ **ความจริงมีเรื่องสั้นที่เขียนสะสมไว้พอสมควร ส่วนมากฟังจากคนรอบข้าง คนต่างด้าว คนต่างจังหวัด สามล้อ คนเก็บขยะ แม่ค้า ทุกอาชีพเลยค่ะ บางคนพอเราฟังเค้าเล่าเเล้วยังคิดว่ามันคือนิยายชัดๆ แต่ว่าตอนจบมันไม่ได้สวยหรูอย่างนั้น บางครั้งยังคิดว่าความรู้สึกของคนมันไม่สามารถที่จะนำมาเขียนผ่านตัวอักษรได้หมด เราเขียนยังไงก็ไม่รู้สึกเท่ากับที่เราได้รับการฟังมาอีกที และเราก็เชื่อว่าความรู้สึกขณะที่ฟัง ก็คงไม่ทรมานเท่าผู้บอกที่เล่า อย่างไรก็ตามขอบคุณทุกท่านที่อ่านเรื่องสั้นๆของนัก(อยาก)เขียนนะคะ มีอะไรติ-ชมได้ค่ะ จะได้นำมาปรับปรุง และเป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : ochita - [ 10 ม.ค. 52 08:44:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ดีครับ จากคุณ : wasawat_law - [ 10 ม.ค. 52 16:36:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านสนุกและได้ทราบเบื้องหลัง ดีครับ ชอบตอนที่สามีเจ้โทรมาตามแล้วโกหกว่าอยู่ตลาดครับ ฮาดี หากมีเวลาจะตามอ่านตอนที่ 2 นะครับ จากคุณ : ออมสินไตตั้น - [ 10 ม.ค. 52 19:05:30 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณ คุณ wasawat_law  และ ออมสินไตตั้น มากๆนะคะ ที่ติดตาม จากคุณ : ochita - [ 10 ม.ค. 52 22:04:09 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น่าสงสารลำยองจัง จากคุณ : scottie - [ 10 ม.ค. 52 23:12:44 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามาอ่าน จากคุณ : Canossa - [ 12 ม.ค. 52 17:08:15 ]

ความคิดเห็นที่ 12 น่าสงสารคนติดพนันเนอะ ติดกิ๊ก ก็ไม่เท่าไหร่ ติดยาก็นิดๆ ติดพนัน มันไปได้เรื่อยๆ แวปๆ ก็หมดทุกอย่าง สงสารลำยอง ปูตัวละครได้สนุกดี แต่คล้ายกันเกินไปนิด (จากความรู้สึกผม ผมก็หัดเขียนเหมือนกัน) จากคุณ : look4images - [ 19 ม.ค. 52 22:05:41 ]