ตั้งใจจะเอามาแปะก่อนคืนข้ามปีครับ แต่ความฟุ้งซ่านไม่มาตามกำหนดเลยแปะช้าไปสิบเอ็ดวันแน่ะ หุ หุ .... คิดถึงเพื่อนๆทุกคนเ้ลยนะครับ... ^ ^
.........คืนข้ามปี...........
กระสุนที่ถูกยิงออกมาจากกระบอกปืนของฝ่ายตรงข้ามยังไม่สามารถทำอะไรเขาได้
ชายหนุ่มอาศัยเครื่องจักรเก่าในโรงงานร้างแห่งนั้นเป็นโล่กำบัง เขาเหลือกระสุนเพียง
สองนัด แต่ศัตรูที่กำลังตามล่าเขาอยู่มีถึงห้าคน ทุกคนต่างมีอาวุธครบมือ ช่วงเวลานี้
ชายหนุ่มได้แต่ คิดหาวิธีหลบหนีออกจากโรงงานแห่งนี้ เขาพยายามเคลื่อนไหวให้
เงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่ ......
"กริ๊งๆ...กริ๊งๆ ......"
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มถึงกับสะดุ้ง เขาถอนหายใจอย่างหงุดหงิดเล็กๆ
ก่อนจะเงยหน้าขึ้นจากหนังสือนิยายเล่มนั้น เพื่อมองหาต้นเสียง
"กริ๊งๆ ... กริ๊งๆ......"
เสียงโทรศัพท์ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง โดยไม่มีวี่แววว่าผู้เป็นเจ้าของจะรับสาย .. ใครกันนะ
ไม่รู้จักรักษามารยาทในการใช้ห้องสมุดเอาเสียเลย..ชายหนุ่มคิด
"นี่คุณคะ ช่วยรับหรือปิดโทรศัพท์คุณหน่อยได้ไหม" เสียงบรรณารักษ์สูงวัยดังอยู่ด้านหลัง
ของเขา
และแล้วก็โดนดุ... ชายหนุ่มอมยิ้ม เป็นที่รู้กันว่าบรรณารักษ์สูงวัยนั้นเข้มงวดใน
เรื่องมารยาทการใช้ห้องสมุดขนาดไหน สงสัยเจ้าของโทรศัพท์คงกลัวจนตัวสั่นแล้ว
"กริ๊งๆ...กริ๊งๆ..."
"เอ๊ะคุณ เตือนแล้วยังยิ้มอีก มันรบกวนคนอื่นนะ" คราวนี้คุณบรรณารักษ์ไม่พูดเปล่าแต่
ตีต้นแขนของชายหนุ่มอย่างแรง
"อ้าว .." ชายหนุ่มร้อง
"นี่นะ โทรศัพท์คุณ รับเสียที" เธอบอกพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนสันหนังสือ
ในชั้นที่ชายหนุ่มพิงอยู่ยื่นให้กับเขา
"แต่คือ...."
"กริ๊งๆ..... กริ๊งๆ...."
สายตาดุๆนั้นยังไม่เท่าไรแต่สายตาเอาเรื่องของผู้ใช้บริการห้องสมุดรายอื่น
นี่สิทำให้ชายหนุ่ม เอื่อมมือไปรับโทรศัพท์ นั้นมาและค่อยๆกดรับสาย
"สวัสดีครับ คือ..."
"คุณอยู่ที่ไหน" เสียงจากปลายสายอีกข้างถาม
"เอ่อ ..ห้องสมุด" ชายหนุ่มตอบ
"ยังดีนะที่รู้ว่าตัวเองอยู่ในห้องสมุด จะคุยอะไรก็ให้เบาๆหน่อยล่ะ" บรรณารักษ์สาวสูงวัย
พูดก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของเธอ
"ว่าแล้วเชียว .. ว่าต้องลืมไว้ที่ห้องสมุด" เสียงใสนั้นดูจะคลายความกังวลลง
"นี่โทรศัพท์ของคุณเหรอ" ชายหนุ่มถามอีกฝ่าย
"ใช่นะสิ ฉันจำไม่ได้ว่าไปลืมไว้ที่ไหน"
"ฮื่อ งั้นผมฝากบรรณารักษ์ไว้นะคุณมารับได้ที่นั่น" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับพยักหน้าเป็น
เชิงเข้าใจเมื่อพบว่าบรรณารักษ์ทำท่าจุ๊ปากให้คุยเบาๆ
"แล้วห้องสมุดเปิดถึงวันไหน" อีกฝ่ายถาม
"พรุ่งนี้" เขาบอก นี่มันวันที่ 29 นะคุณ 29 ธันวาคม อีกสองวันที่ไหนๆมันก็หยุดทั้งนั้น
"แย่แล้ว" อีกฝ่ายร้อง
"นายห้ามฝากไว้ที่ห้องสมุดนะ"
"อ้าว "
"ก็ฉันจะกลับไปวันที่ 31 นี่ ห้องสมุดปิดแล้วจะทำยังไง"
"คุณก็มารับวันนี้สิ" ชายหนุ่มบอก
"ฉันอยู่กรุงเทพ เพิ่งจะมาถึงเนี่ย"
"งั้นผมเอาไปฝากไว้ที่สถานีตำรวจก็แล้วกัน"
"ไม่ๆๆ ถ้ามีคนโทรหาฉันจะทำยังไงล่ะ ตำรวจต้องไม่รับสายแทนอยู่แล้ว"
"อ้าว.."
"นายช่วยเก็บไว้สักพักได้ไหม"
"........" อะไรเนี่ยแม่คุณ ให้คนไม่รู้จักคอยรับโทรศัพท์แทนนี่นะ
"ผมตั้ง divert call ให้ก็แล้วกัน คุณจะให้ไปเบอร์ไหนล่ะ" ชายหนุ่มบอก
"ฉันมีเบอร์เดียว"
"อ้าว แล้วเบอร์ที่โทรอยู่นี่ล่ะ"
"ของเจ้เล้ง ฉันมาซื้อของแถวนี้ แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวโทรหาใหม่ อย่าให้แบตหมดนะ"
"อ้าวคุณ..." ชายหนุ่มพูดได้เพียงแค่นั้นเพราะปลายสายอีกข้างนั้นวางไปแล้ว
ชายหนุ่มมองภาพหญิงสาวผมยาวบนหน้าจอก่อนจะขำกับตัวเอง....หน้าตาก็น่ารักดี
...แต่เพี้ยนๆแฮะ.....
....................................................................................................
จากคุณ :
กลิ่นกาแฟครับ
- [
11 ม.ค. 52 14:48:45
]