ความคิดเห็นที่ 1 หลังจากพี่เจตคุยกับกิ๊บในวันนั้นแล้ว อาทิตย์ต่อมาเค้าก็ทำจริงๆ คือการย้ายข้าวของกลับมาอยู่ที่กรุงเทพ บ้านพี่เจตแถวพระราม2 เป็นตึกแถว 3 ชั้นครึ่งล่ะมั้ง และพี่เจตก็พยายามหางานไปด้วยและช่วยงานที่บ้านไปด้วย คือขายของหน้าร้าน ซึ่งพี่เจตก้ยังส่งเงินให้กิ๊บตามปกติทุกเดือน ทุกอย่างดูจะราบรื่นดี และชั้นเองก็หวังให้มันเป็นเช่นนี้ต่อไป .... วันที่เรา 2 คนรับปริญญาที่รามก็มาถึง กิ๊บรับคนล่ะวันกับพี่เจต เลยผลดกันถ่ายรูปได้ วันที่ชั้นรับปริญญาชั้นอยากเอารูปของพ่อมาด้วยแต่น้าห้ามไว้ และวันนั้นแม่ก็มาภายรูปกับชั้นในตอนเย็นเนื่องจากแม่ติดงาน แม่ดูผอมลงอย่างเห็นได้ชัดและนั้นเป็นครั้งแรกที่ชั้นบอกกับแม่ว่าให้กลับมาอยุ่บ้านที่บ้านด้วยกัน  แต่แม่ก็เกรงว่าญาติทางพ่อจะไม่พอใจ ชั้นเองก็เข้าใจแม่นะ และจากนั้นเราก็พากันไปทานข้าวที่ร้านอาหารโดยมีพี่เจตเป็นคนเลี้ยง ... พี่เจตมีของขวัญให้ชั้น เป็นสร้องทองคำขาวมีจี้เป็นรูปหัวใจ2อันคล้องกัน สวยมากค่ะ มันเหมือนสัญญาว่า "ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน หัวใจเราจะใกล้กันเสมอ" และในวันรับปริญญาของพี่เจต ชั้นไม่มีอะไรให้นอกจากช่อดอกไม้ และครอบครัวพี่เจตก็พาเราไปเลี้ยงที่ คาราโอเกะแห่งหนึ่ง และเป็นครั้งแรกที่ป๊า กับม๊า ของพี่เจตถามพวกเราเกี่ยวกับการแต่งงาน เล่นเอา ชั้นเขิลไปหลายวัน และหลังจากงานนี้ครอบครัวของพี่เจตก็ซื้อบ้านหลังใหม่ ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่เลยแสมดำไปหน่อย เป็นหมู่บ้านที่สวยมากและบ้านก็หลังใหญ่แม่ของพี่เจตบอกกันชั้นว่า ครอบครัวเรากำลังใหญ่ขึ้นซึ่งมันหมายถึงอะไรนั้น กิ๊บเองไม่อาจเอื้อมที่จะคิด   ทุกอาทิตย์พี่เจตจะพามาบ้านหลังนี้และพาไปว่ายน้ำที่สโมสรในหมู่บ้านกับพี่ๆน้องๆ เค้ามันมีความสุขมากทีเดียว พี่เจตเป็นพี่คนโต ถัดมาก็เป็นจ๊อบ , ส้ม , แพร์ และจิ๊บ เป็นครอบครัวที่ใหญ่มาก แต่อย่างไรก็ตามพี่เจตบอกชั้นว่า อยากจะหางานที่มั่นคงทำก่อนค่อยคิดเรื่องนี้และกิ๊บเองก็เห็นด้วย กิ๊บได้งานก่อนโดยทำงานที่โรแรมแห่งหนึ่งแถวพระราม3 เป็นฝ่ายต้อนรับด้านหน้าหรือ Guest Relation หรือ GR และพี่เจตยังไม่ได้งานทำ ดังนั้นจึงเรียนต่อในระดับปริญญาโท ที่NIDA กิ๊บทำงานเป็นกะ และวันหยุดน้อยเพราะงานโรงแรมนั้นไม่เหมือนที่อื่น วันหยุดราชการจะเป็นวันที่เราเก็บไว้ เพื่อใช้หยุดวันหลังเงินเดือนไม่มากเท่าไหร่แต่เราได้ service charge แทนก็เป็นอะไรที่ช่วยพี่เจตได้มากทีเดียว แต่ทางโรงแรมเรียกเงินประกันตำแหน่ง 20,000 บาท พี่เจตก็อาสาที่จะเป็นคนออกให้เพื่อให้ชั้นได้ทำงานดีๆ การทำงานในโรงแรมเป็นอะไรที่ต่างจากโรงงานมากๆ กิ๊บได้แต่งตัวสวยๆใส่ชุดไทยต้อนรับชาวต่างชาติ ชั้นได้ใช้ภาษาอังกฤษอย่างเต็มที่ รวมไปถึงภาษาฝรั่งเศสด้วย เสื้อผ้าก็ไม่ต้องซักเพราะมีแผนกแม่บ้านดูแลเสื้อผ้าของพวกเรา ส่วนอาหารการกินก็มีแม่ครัวของโรงแรมทำให้ทาน ตักเท่าไหร่ก็ได้แต่ห้ามทานเหลือ และขอบอกว่าแม้แต่อาหารพนักงานก็ยังอร่อยมากๆ แล้วคิดดูว่าอาหารของโรงแรมจะอร่อยขนาดไหน และเวลากลับบ้านก็ยังมีรถตู้ไปส่งในตอนดึกๆ สำหรับคนเข้ากะบ่าย เนื่องจากวันหยุดไม่ค่อยจะตรงกัน ในวันเสาร์-อาทิตย์พี่เจตไปเรียนส่วนวันธรรมดาชั้นก็จะหยุด ส่วนพี่เจตก็ขายของที่บ้าน เราจึงได้เจอกันในตอนเย็นเวลากิ๊บเข้ากะเช้า เวลาที่เราเจอกันก็ไม่เหมือนเมื่อก่อนแต่เราก็ยังโทรศัทพ์คุยกัน ... ในระยะหลัง พี่เจตเริ่มเปลี่ยนไปเริ่มไปไหนกับพี่อาร์มโดยไม่บอกชั้น หรือมาบอกทีหลัง จนวันหนึ่ง .... ก็มีเบอร์ของพี่อาร์มโทรเข้ามาในมือถือกิ๊บ .. ************************************************ จากคุณ : ฮานะจังแห่งPWC - [ 12 ม.ค. 52 13:45:15 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาอ่านต่อค่ะ จากคุณ : scottie - [ 12 ม.ค. 52 20:55:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มารอด้วยอีกคนค่ะ จากคุณ : Red Guitar - [ 13 ม.ค. 52 09:03:20 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณมากนะค่ะ ที่มาติดตามผลงานของฮานะนะค่ะ ค่อยมีกำลังใจขึ้นมาเป็นกองนึกว่าจะไม่มีใครอ่านเสียแล้วว อิอิ ************************************************ พี่อาร์ม : กิ๊บหรอ พี่อาร์มนะ เจตอยู่กับกิ๊บมั้ย ขอพี่คุยหน่อย กิ๊บ : พี่เจตหรอ อ้าว เค้าบอกไปกับพี่อาร์มนี่ค่ะ พี่อาร์ม : (นิ่งไปซักครู่) อ๋อ อืม สงสัยคลาดกัน หลังจากวางโทรศัพท์ของพี่อาร์มเมื่อครู่นี่ มันทำให้กิ๊บมึนงง สุดขีด แล้วก็เกิดคำถามขึ้นว่า เค้าหายไปไหน ไหนว่าอยู่กับพี่อาร์ม ชั้นพยายามโทรหาพี่เจตประมาณ 10 กว่ารอบได้แต่ก็เข้าระบบฝากข้อความตลอด และสุดท้ายก้ฝากข้อความไว้ว่าให้รีบโทรกลับทันที  ความรู้สึกตอนนี้มันไม่ใช่ความระแวง หรือ สงสัยเรื่องผู้หญิง แต่ชั้นกลัวว่าเค้าจะเกิดอุบัติเหตุอะไรหรือเปล่า ... ผู้ชายบางคนพอเห็นแฟนโทรตาม ตามจิ๊กตลอดเวลา ก็จะหาว่าไม่ไว้ใจกันบางล่ะ หาว่าไม่ให้เกียรติบ้างล่ะ คุณค่ะ คนเราอ่ะอยู่ด้วยกันมานานถ้าคุณจะไปไหนก็ขอแค่ให้บอกบ้าง ไม่ใช่หายไปเลย เพราะบางทีคนข้างหลังเค้าก็ไม่ทราบหรอก ว่าคุณจะเป็นตาย ร้าย ดี หรือรอการช่วยเหลือจากใครบ้างมั้ย ... เฮ้อ ... กิ๊บนั่งรออย่างกังวลมาก จนไม่เป็นอันไปทำงานจึงต้องลางานในวันนั้น และไปที่บ้านพี่เจต ปรากฎว่า2ทุ่มแล้วพี่เจตก็ยังกลับไม่ถึงบ้าน แต่ชั้นไม่ได้เล่าให้พ่อกับแม่เค้าฟังว่าพี่เจตหายตัวไปไหน เกรงว่าทางบ้านจะเป็นห่วง จึงกลับบ้านตัวเอง และลองโทรเข้ามือถือพี่เจตอีกที และคราวนี้เค้าก็รับ... กิ๊บ : ฮัลโล นั้นพี่เจตใช่มั้ย พี่เจต :  กิ๊บ พี่เอง กำลังกลับแล้วนะ ไม่ต้องเป็นห่วง กิ๊บ : ทำไมหายไปทั้งวันเลย ติดต่อก็ไม่ได้ พี่เจต : พี่ไปธุระกับอาร์มมันตั้งแต่เช้า กิ๊บ : ธุระอะไรหรอ พี่อาร์มโทรมาเมื่อตอนบ่าย บอกติดต่อพี่ไม่ได้ พี่เจต : (อึ้งไปเลยซิ)เออ คือ กิ๊บ ... เดี๋ยวพี่ไปหานะ ไม่อยากเชื่อ พี่เจตกำลังมีอะไรปิดบังกิ๊บอีกแล้วหรอ ความจริงมันคืออะไรนะอยากรู้ ชั้นจึงกดโทรศัพท์ไปหาพี่อาร์ม อีกครั้ง กิ๊บ : พี่อาร์ตหรอ พี่อาร์ม : กิ๊บหรอ เออ พี่เจอเจตแล้วนะ คลาดกันน่ะ เพิ่งลงรถมันเมื่อกี้กิ๊บโทรหามันซิพี่บอกมันแล้ว ว่ากิ๊บเป็นห่วง กิ๊บ : เพิ่งลงจากรถพี่เจตหรอค่ะ พี่อาร์ม : จ๊ะ เมื่อกี้เลย เดี๋ยวมันคงโทรหากิ๊บน่ะ กิ๊บ : ก็เมือ่กี้ กิ๊บโทรหาพี่เจต เพิ่งคุยกัน พี่ไม่ได้ยินหรอค่ะ อยู่รถเดียวกันแท้ๆ พี่อาร์ม : (ยังนิ่งได้อีก) อ๋อ พี่หลับน่ะ เออ พอดีมีสายเข้าแค่นี้ก่อนนะ กิ๊บวางสายจากพี่อาร์มไม่ทันไร พี่เจตก็มาปรากฎตัวอยุ่ที่หน้าบ้านของชั้นและหอบขนมจาก ขนมกล่องๆเข้ามาฝาก พร้อมกับรอยยิ้มเจื่อนๆ พี่เจต : พี่เอามาฝากกิบนะ พอดีไปธุระกับอาร์มแถวชลบุรี กิ๊บ : ไปกันตั้งแต่เช้าคงเหนื่อยแย่ นะค่ะ พี่เจต : อ๋อ ติดต่อธุระกับราชการก็ต้องไปตอนเช้าน่ะ อาร์มมันหลับตลอดทางพี่เลยต้องขับรถคนเดียวตั้งแต่เช้าทั้งไปและกลับ กิ๊บ : แล้วตอนเที่ยงไปผลัดหลงกันที่ไหนหรอค่ะ พี่เจตเจอคำถามนี้ถึงกับหน้าถอดสี และไม่กล้าสบตาชั้นอย่างเมื่อครู่อีก .. กิ๊บ : กิ๊บต้องการความจริงค่ะ พี่เจตมีอะไรก็พูดกับกิ๊บได้ตรงๆ ยิ่งพี่เจตใช้เวลาในการเงียบนานเท่าไหร่ มันยิ่งทำให้เกิดความถามและข้อสงสัยมากขึ้นในใจชั้น พี่เจต : กิ๊บ คือ อาร์มมันขอให้พี่ไปเป็นเพื่อนมันจะไปง้อแฟนมันน่ะ กิ๊บ : เรื่องแค่นี้ ทำไมต้องโกหก พี่เจตขอโทษชั้น ที่ไม่บอกเพราะเกรงว่าชั้นจะไม่อยากให้เค้าไปเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของคนอื่น ซึ่งกิ๊บเองก็งงนะ ว่าทำไมพี่เจตมาคิดอะไรแทนกัน และเมื่อเคลียร์กันเรียบร้อยพี่เจตก็กลับบ้าน โดยที่ชั้นมารู้ภายหลังจากพี่อาร์มนั้นแหละว่า พี่อาร์มแนะนำสาวเชียร์เบียร์ให้พี่เจตรู้จักและวันนั้นเอง ที่เค้าพาสาวเชียร์เบียร์คนนั้นไปเที่ยวพัทยา น่าเสียดายที่ชั้นมารู้ตอนเลิกกันไปแล้ว ....  ถ้ารู้ซะตอนนั้น ชั้นได้ตัดสินใจอะไรได้เร็ว และไม่เสียเวลาเจอเรื่องเลวร้ายที่มันตั้งตารอชั้นอยู่ข้างหน้านี้ ... ที่บ้านของพี่เจตหวังในตัวพี่เจตมากในการที่จะสืบทอดกิจการทั้งหมดของที่บ้าน ไม่ว่าจะเป็นร้านขายอุปกรณ์ก่อสร้าง หรือกงสี(โรงงานประจำตระกูลที่หลายๆครอบครัวในตระกูลส่งตัวแทนเข้าไปดำเนินกิจการ) เพราะพี่เจตเป็นลูกคนโต ส่วนลูกชายคนรองอย่างจ๊อบ มีปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพจึงไม่อาจแบกรับได้ ส่วนลูกสาว อีก 3 คน ม๊าของพี่เจตบอกว่ายังไงซะก็ต้องแต่งออกไปมีครอบครัว  พี่เจตจึงเป็นคนที่จัดได้ว่าคุณสมบัติพร้อม ไม่ว่าจะการศึกษาก็กำลังจบปริญญาโทที่ NIDA ... พร้อมซะ ^^ หลังจากเหตุการณ์นั้นไม่นาน พี่เจตก็ตั้งใจเรียนจนแทบว่าเราไม่ค่อยมีเวลาให้กันเลย แต่เมื่อไหร่ที่ชั้นว่าง ชั้นจะโทรเรียกพี่เจตไปดูหนังหรือกินข้าวกันหรือไปหาพี่เจตที่บ้านแล้วแต่โอกาสจะอำนวย และมีครั้งนึงที่กิ๊บไปทำธุระแถว บางกะปิ และวันนั้นเป็นวันที่พี่เจตไปเรียน ชั้นจึงโทรไปว่าอยากกลับบ้านด้วยเพราะเห็นว่ามันเป็นเวลาที่พี่เจตใกล้เลิกเรียนแล้ว  แต่ปรากฎว่าพี่เจตบอกไม่ต้องคอย ให้กลับเองเลย .... มันช่างน่าแปลกใจที่ชั้นไม่เคยไปเห็นสถาณที่ หรือรู้จักกับเพื่อนที่เรียนโทของพี่เจตเลยแม้แต่คนเดียว และในช่วงหลังเวลาที่ไปไหนด้วยกัน ก็มักจะเปิดเสียงโทรศัพท์เป็นระบบสั่นเสมอ แต่กิ๊บก็ยังคงวางใจพี่เจตเช่นเดิม เพราะเราคบกันเข้าไปที่ 6 แล้ว ^^ มันไม่น่าจะมีอะไร ... ************************************************ ความแน่นอน คือ ความไม่แน่นอน เสมอ !! แก้ไขเมื่อ 13 ม.ค. 52 10:34:32 แก้ไขเมื่อ 13 ม.ค. 52 09:14:56 จากคุณ : ฮานะจังแห่งPWC - [ 13 ม.ค. 52 09:12:38 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พอเขียนมาถึงช่วงนี้ อยากจะบอกว่าสิ่งที่ฮานะจะเขียนต่อไปนั้น มันเลวร้าย และไม่ปรารถนาให้ใครมาทำตามนะค่ะ เพราะความคิดเพียงชั่วแล่นมันอาจพังชีวิตเราทั้งชีวิต เชื่อเถอะค่ะฟ้าหลังฝนย่อมดีเสมอ ..... ************************************************ ในฤดูร้อนช่วงก่อนถึงเดือนเมษาไม่นาน กิ๊บมีโรคประจำอย่างหนึ่งที่เป็นๆหายๆ และนานๆจะกำเริบขึ้นมาซะที นั้นคือ "ลมพิษ" ชั้นเองไม่รู้ว่ามันเกิดจากอะไร แต่ก็ไม่คิดไปหาหมอเพราะมันจะหายไปเองใน 1 อาทิตย์ แต่คราวนี้มันรู้สึกจะเป็นนาน กิบเลยตัดสินใจไปหาหมอและได้รับการพิจารณาจากทางโรงแรมให้หยุดงาน 2 อาทิตย์  อาการของลมพิษถ้าหากใครเคยเป็นจะรู้ว่า การรักษาคือเอาเหล้าขาวผสมกับใบชะพลูแล้วมาทา แต่มันก็เหม็นและมึนเมาได้ตลอดทั้งวัน และกิ๊บเองเป็นคนไม่ชอบกลิ่นเหล้าจึงขอเป็นคารามายดีกว่า กิ๊บโทรหาพี่เจตในช่วงเช้าแล้วบอกว่าไม่สบายนะ  แต่พี่เจตยังมาหาเยี่ยมชั้นไม่ได้เพราะวันนี้ติดเรียน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ในช่วงเย็นชั้นนึกว่าพี่เจตจะมาแต่เค้าก็ไม่ได้มา จนเช้าวันรุ่งขึ้นกิ๊บยังนอนอยู่บนเตียงเช่นเดิมน้ำก็อาบมากไม่ได้เพราะมันรู้สึกคันๆ ที่ผิว แล้วเกาก็แสบ จึงไม่อยากโดนน้ำ กิ๊บยังอดรู้สึกแปลกใจว่า ปกติถ้าชั้นไม่สบายพี่เจตจะรีบมาก่อนใคร แต่นี่เค้าเงียบหายไป 2 วันแล้วจนชั้นตัดสินใจโทรหาเค้าอีก .... กิ๊บ : พี่เจตค่ะ เป็นอะไรหรือเปล่า พี่เจต : พี่ยุ่งๆๆน่ะ กิ๊บ : กิ๊บไม่ค่อยสบายน่ะค่ะ พี่เจต .. คือ พี่เจต : กิ๊บ เราเลิกกันเถอะ กิ๊บ : ......... ทำไมล่ะค่ะ พี่เจตมีอะไรหรอ พี่เจต : พี่อยากทุ่มเท กับการเรียนปริญญาโทน่ะ กิ๊บมาคอยจุ๊กจิ๊กพี่ตลอดเวลา กิ๊บ : (เสียงเริ่มสั่นเครือ)กิ๊บน่ะหรอค่ะ กิ๊บทำแบบนั้นหรอค่ะ พี่เจต : พี่ยุ่งอยู่แค่นี้นะ กึ๊ก! เสียงวางดทรศัพท์อย่างไม่ใย กิบจำเหตุการณ์วันนี้ได้อย่างชัดเจน ชั้นนั่งร้องไห้คนเดียวแทบเป็นบ้า ในสมองคิดวนไปวนมา ว่าชั้นไปจุ๊กจิ๊กกับเค้ามากไปหรอ มันใช่จริงๆหรอ ... กิ๊บร้องไห้เหมือนคนบ้าเลย แต่ความพยายามมันไม่หยุดแค่นั้น ตลอดทั้งวันชั้นเฝ้าโทรหาพี่เจต แต่เค้าไม่ยอมรับสาย จนกระทั้งตอนเย็นชั้นขอพี่อาร์มให้ช่วยขับรถพาชั้น ไปหาพี่เจตที่NIDA ที และพี่อาร์มก็ใจดีกับชั้นมาก ที่อาสาพาไป พอไปถึงลานกว้างๆหน้าคณะอะไรไม่รู้มันมืดมาก พี่อาร์มโทรตามพี่เจตออกมา ชั้นก็นอนอยู่ในรถพี่อาร์มเค้าคุยกันอยู่ด้านนอก และพี่เจตก็มาบอกชั้นว่าให้รอเดี๋ยวเค้าจะกลับเข้าไปเอารถและจะพาชั้นไปส่งที่บ้าน กิ๊บเปลี่ยนรถมานั่งรถพี่เจต พี่เจตเฝ้าบอกทุกอย่างให้เราเลิกกัน เค้าบอกชั้นว่า เค้าไปดูดวงมาว่าเราไม่ใช่เนื้อคู่กัน , เค้าบอกว่าเค้าต้องการทุ่มเทให้กับการเรียนป.โท และเค้าบอกใครๆก็เคยอกหักแล้วซักพักมันก็ดีขึ้นไม่มีใครตายหรอก เค้าอยากให้ชั้นทำใจ แต่สิ่งที่เค้าพูดมันทำให้ชั้นแทบอยากตาย นี่หรอคำพูดของคนที่คบกันมา 6 ปี คนที่เคยผ่านอะไรหลายอย่างมาด้วยกัน คนที่กำลังวางแผนชีวิตร่วมกัน กิ๊บอาจจะเป็นคนที่ไม่มีอะไรเทียบเท่าครอบครัวพี่เจต แต่อย่างน้อยกิ๊บมีความซื่อสัตย์ที่ไม่เคยโกหก ไม่เคยนอกใจ ไม่คิดทำร้ายที่เจตเลยตลอดเวลาที่คบกัน และนี่คือ สิ่งที่ผู้หญิงที่มั่นใจ เชื่อใจในศีล 5 อย่างชั้นได้รับ ..... พี่เจตขับรถพามาทานข้าวแต่ชั้นกลับทานไม่ลง จนเค้าวางเงินไว้และลากชั้นออกจากร้านอาหารไป จนทุกคนในร้านแทบตกใจ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับชั้น เรานั่งอยู่ในรถ พี่เจตก็พูดว่ามันจบแล้วนะ และจะพาชั้นกลับบ้าน พี่เจตตอนนี้ดูแข็งกร้าวเหลือเกิน เหมือนจะเป็นคนล่ะคนกับพี่เจตที่ชั้นเคยรู้จัก พี่เจตพากิ๊บมาส่งที่ห้องนอน และบอกว่าจากนี้ไปกิ๊บจะต้องดูแลตัวเอง คำนี้คือสิ่งสุดท้ายที่เค้าทิ้งไว้ให้ชั้น ....  คืนนั้นทั้งคือ ความเสียใจประเดประดังเข้ามาพอๆกับวันที่ชั้นเสียพ่อไป แต่นั้นเป็นการสูญเสียที่จากไปทั้งๆที่ชั้นรู้ว่าพ่อรักชั้นขนาดไหน แต่นี่คนที่เสียใจมีเพียงกิ๊บคนเดียว ....   คืนนั้นชั้นนอนไม่หลับ ร่างกายที่บอบช้ำ กับจิตใจที่ถูกทำลายชั้นสงสารตัวเองเหลือเกิน ไม่รู้ว่าเมือ่ไหร่ความรุ้สึกเหล่านี้มันจะจบ จนความคิดชั่ววูบมันเข้ามาในสมองว่า บางทีการหยุดความคิดคือสิ่งที่ดีที่สุด และอะไรทำให้หยุดคิด เพราะถ้าหากหัวใจยังเต้นอยู่ กิ๊บก็ยังคงคิดอยู่ดี ถ้างั้นชั้นควรทำอะไรที่จะหายจากอาการแบบนี้ดีล่ะ ..... จากคุณ : ฮานะจังแห่งPWC - [ 13 ม.ค. 52 10:28:41 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กิ๊บยังคงลืมตามองดูฝ้าเพดานที่มันเหมือนจะเก่า อย่างร่องลอย บนที่นอนเวลานี้ซ้ายมือของชั้นมีกระปุกยาที่ชั้นจำไม่ได้ว่าในนั้นเป็นยาอะไรบ้าง ที่เก็บๆ ไว้แต่ที่แน่ๆ ชั้นกลืนพาราและยาแก้แพ้ลงไปจำนวนมาก และมากพอที่ชั้นคิดว่าชั้นกำลงจะหลับและหลุดจากอาการทุรนทุรายคล้ายคนบ้า กิ๊บคิดแค่ว่าหากผ่านคืนนี้ไป ชั้นคงสบายขึ้น ทุกสิ่งรอบตัวเริ่มเย็นเชียบ และเงียบสนิททั้งๆที่มันเป็นฤดูร้อนแล้วแท้ๆ ชั้นรู้สึกความเย็นค่อยๆ ไล่มาจากปลายสัมผัสของร่างกายไม่ว่าจะนิ้วมือหรือนิ้วเท้า และรู้สึกโหว่งเหวงบริเวณหน้าอก และความรู้สึกทั้งหมดก็ดับวูบลง ...... ตัวของกิ๊บเหมือนหนักขึ้นๆ และได้ยินเสียงรอบข้างไปหมด คนเยอะแยะจังเลย แต่ชั้นลืมตาไม่ขึ้นและความรู้สึกสุดท้ายคือเจ็บจมูก เจ็บท้อง ... ทรมานมาก จนมารู้ทีหลังว่ามันคือการล้างท้อง น้าเล่าให้ฟังว่าไอส ได้ยินเสียงทุบพื้นมาจากข้างบนเลยวิ่งมาดูปรากฎว่าเห็นกิ๊บนอนน้ำลายไหลอย่างเยอะและเห็นยาวางข้างๆ เลยตามน้าและญาติข้างบ้านมาช่วยกันพาส่งโรงพยาบาล ทุกคนตกใจมากและเมื่อความทรงจำค่อยๆแจ่มชัดขึ้น น้ำตามันก็ไหลอย่างรู้หน้าที่ของมันเอง กิ๊บกลับมาตกอยู่ในสภาพเดิมอีกครั้ง และในห้องเดิม แต่ที่เปลี่ยนไปคือมีเพื่อนที่ทำงานโรงแรมมาเยี่ยม ทุกคนเป็นห่วงชั้นมาก อย่างพี่อิ๋ว (หัวหน้าชั้นเอง)และเจ๋ง(เพื่อนชายในทีม) ที่ให้กำลังใจชั้นได้มากจริงๆ จนทุกวันนี้ชั้นยังจำคำพูดหนึ่งของเจ๋งได้คือ " ชีวิตคนเราน่ะ แค่ร่างกายครบ มีครอบครัว มีบ้านอยู่ อย่างไม่เดือดร้อน ก็น่าจะเพียงพอแล้ว ทำไมต้องการคนเพียงคนเดียวที่สร้างความทุกข์ให้เรา เราจะต้องการเค้าทำไม บางทีต่อไปในอนาคตอาจมีคนที่ทำให้เรายิ้มได้กว้างกว่าคนนี้ก็ได้ " แค่คำพูดไม่กี่ประโยคมันก็ทำหัวใจของกิ๊บเต้นแรงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด และยิ่งไปกว่านี้ แม่กลับมาดูแลชั้นแม่คอยอยู่เป็นเพื่อนเสมอ ไม่ให้ชั้นอยู่คนเดียวอีก และวันหนึ่งพี่เจตก้มาเยี่ยมกิ๊บพร้อมกับพี่อาร์ม และแม่เป็นคนที่อยู่ข้างๆ และขอตัวไปเอาน้ำขึ้นมาให้ 2 คนทาน กิ๊บเองยังคงหลับอยู่ แต่ก็รับรู้ถึงการมาของทั้งคู่ และได้ยินพี่อาร์มพูดว่า พี่อาร์ม : เห้ย มรึงไม่เอากรูขอนะ กิ๊บได้ยินมันชัดเจนแต่ไม่ได้ยินเสียงพี่เจตว่าพูดอะไร ชั้นก็แผดเสียงร้องอย่างคนบ้า จนแม่ต้องบอกให้พวกเค้ากลับไปก่อน คำพูดดูถูกพวกนั้นมันทำให้กิ๊บเจ็บปวด กิ๊บไม่ใช่ของเล่นไม่ใช่ของใคร ชั้นยังจำคำพูดเหล่านี้ได้ดี และมันทำให้ชั้นเข้มแข็งดีวันดีคืน จนทุกคนก็ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย กิ๊บลางานไปเกือบ 1 เดือน และด้วยความเกรงใจชั้นจึงขอลาออกจากโรงแรม เพราะบางทีการเปลี่ยนบรรยากาศเก่าๆมันอาจทำให้ชั้นลืมเรื่องต่างๆ ได้ดีก็ได้ กิ๊บจัดบ้านใหม่ จัดห้องใหม่ เปลี่ยนทุกอย่างจนแทบจะไม่เหลืออะไรเดิมๆอีก แต่หากถามว่าคิดมั้ยก็คงยังคิดอยู่บ้าง และคงไม่มากเพราะชั้นกำลังจะได้ทำงานที่ใหม่ กิ๊บสมัครงานที่ใหม่แห่งนี้ผ่าน Internet และได้รับการสัมภาษณ์อยู่ 2 รอบและเข้ามาทำงานในตำแหน่ง Customer Service ซึ่งชั้นก็ได้รู้จักเพื่อนใหม่เพิ่ม อีก 4 คน พี่กบ พี่พร น้องเนย และป้อ ทั้ง 4 คนดีกับกิ๊บมาก จนทำให้วันเวลาร้ายๆ ค่อยๆเลือนหายไปในกาลเวลา และการทำงานเข้า 8.30 เลิก 5 โมง และเสาร์-อาทิตย์ วันหยุดราชการก็ได้พักผ่อนอีก มันทำให้กิ๊บมีเวลาว่างเยอะมากๆ และได้เริ่มรู้จัก "เกมส์ออนไลน์" ************************************************ อดทนเวลาที่ฝนพร่ำ  อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ ว่ามันคุ้มค่า(แค่ไหนที่เฝ้ารอ) การรักใครซักคนมันอาจต้องทุ่มเททั้งร่างกายและจิตใจ แต่การจะลืมใครซักคนมันอาจต้องเอาชีวิตเข้าไปแลก แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาฮานะบอกได้ว่า ไม่คุ้มเลยซักนิด ชีวิตของเรา ทำไมถึงเอาความสุขไปแขวนไว้กับคนที่ไม่เห็นคุณค่าของเราล่ะค่ะ ^^ เนอะ แก้ไขเมื่อ 13 ม.ค. 52 16:04:30 จากคุณ : ฮานะจังแห่งPWC - [ 13 ม.ค. 52 15:55:08 ]

ความคิดเห็นที่ 7 วันนี้อัพเยอะ เด๊ยวฮานะว่าพรุ่งนี้จะมาอัพต่อนะค่ะ เรื่องเศ้ราๆของสาวกิ๊บยังไม่จบแค่นี้ ใครจะรู้เลยว่าหลังจากนี้มันจะสุขจริง หรือทุกข์แค่ไหน แต่มันก็ทำให้ชีวิตได้เรียนรู้และเติมดตขึ้นในอีกขั้น โดยการเรียนรู้ว่าจริงๆแล้วลมหายใจมันมีค่ามาก และสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด  แล้วเจอกันนะคะ ขอบคุณที่มาอ่านค่ะ จากคุณ : ฮานะจังแห่งPWC - [ 13 ม.ค. 52 16:14:44 ]

ความคิดเห็นที่ 8 พรุ้งนี้จะมารออ่านนะค่ะ จากคุณ : Red Guitar - [ 13 ม.ค. 52 16:37:23 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มารอค่ะ จากคุณ : today is a gift - [ 13 ม.ค. 52 17:20:18 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีค่ะ เช้าวันนี้ก็ได้โอกาสดีๆมาอัพกันต่อ กับ เรื่องเล่า...ของนางสาวลูกกวาด ตอน ชีวิตออนไลน์ ************************************************ เนื่องจากที่บ้านของกิ๊บมีการใช้ Internet อยู่แล้วและยิ่งช่วงหลังมีแบบเลือกความเร็วและจ่ายรายเดือน ประกอบกับเพิ่งจะไปอัพเกรดคอมพิวเตอร์มาหมาดๆ กิ๊บเลยได้นั่งเล่นเกมส์ต่างๆทั้งวันไม่ว่าจะแบบออฟไลน์ หรือออนไลน์ ซึ่งมีเพื่อนๆแนะนำมาให้เล่นและเกมแรกที่ลองเล่นดูนั้นคือ เกม RO หรือ raknarok ซึ่งยอมรับว่าเกมส์นี้เราเพิ่งเล่นทั้งๆที่เกมส์ออกมาตั้งนานแล้ว ตัวละครก็น่ารักดีแต่เสียดายว่าเราเล่นได้ไม่เท่าไหร่ก็เริ่มเบื่อ และอยากหาอะไรอย่างอื่นทำ ซึ่งนั้นก็คือการเรียนภาษาเพิ่ม ซึ่งเราก็เลือกเรียนภาษาเกาหลี ที่เคยสนใจมากๆสมัยเรียนปริญญาตรีที่รามคำแหง แต่ช่วงนั้นทางมหาลัยเพิ่งเปิดคอร์สนี้สั้นๆ จึงไม่ได้ลงเรียน  และช่วงนี้เวลาว่างก็เยอะมากเลย ตัดสินใจลงเรียนไป 3 คอร์สเป็นเวลา เกือบ 7 เดือนที่ต้องเรียน .. หลังจากเรียนคอร์สแรกจบ กิ๊บก็ได้รู้จักเพื่อนๆในห้องเรียนพอสมควรและเค้าก็ชวนกิ๊บไปเล่นเกมส์ออนไลน์หลายเกมส์มาก ไม่ว่าจะเป็น N-age , A3 , Mu , Lineage2 , Granado Esprada และไปเล่นเซิฟเวอร์ของเกาหลีเพื่อเพิ่มทักษะในการเรียนภาษาเกาหลีที่ยิ่งขึ้นไปอีก และประเทศเกาหลีนี่ขึ้นชื่อเลยว่าเกมส์ของเค้าคือการส่งออกธุรกิจอย่างหนึ่งไปทั่วโลก และในประเทศเกาหลีเองก็ให้การสนับสนุนตรงนี้มาก เค้ามีแม้กระทั่งโรงเรียนที่สอนสำหรับสร้างเกมส์โดยตรง  กิ๊บได้ความรู้เกี่ยวกับประเทศเกาหลีจากเพื่อนชาวเกาหลีมากทีเดียว และแน่นอนว่ากิ๊บและเพื่อนได้เล่นเกมส์ของเกาหลีก่อนที่มันจะถูกนำเข้ามาเปิดบริการในไทยเสียอีก ... วันหนึ่งจากที่กิ๊บไปเล่นเกมส์ตามปกติก็ได้เจอเพื่อนคนไทย ที่เค้าเข้ามาเล่นเหมือนกับเราและได้คุยและรู้จักกันปรากฎว่าเค้าคือ นักเล่นเกมส์มืออาชีพและเป็นักเขียนอีกต่างหาก และเค้าชวนกิบและกลุ่มเพื่อนมาช่วยกันเขียนคอลัมภ์ในหนังสือของเค้าที่จัดว่า เป็นหนังสือที่ดังมากในหมู่คนเล่นเกม และแล้วกิ๊บก็ค้นพบว่า กิ๊บสามารถเป็นนักแปลและนักเขียนในคราวเดียวกันได้ .. ตอนนี้ชีวิตของกิ๊บเปลี่ยนไปเยอะมาก นอกจากงานในบริษัทที่ต้องทำในช่วงกลางวัน และยังมีงานเขียนคอลัมภ์เกมส์ที่ทำในช่วยเวลาเย็นและสุดสัปดาห์อีก และงานเขียนนี่เองที่มันทำให้เราได้รู้จักคนเยอะมาก  เพราะบางครั้งต้องออกไปทำข่าว ไปเป็นล่าม กับทางบริษัทหนังสือ มันเหนื่อยนะแต่มันก็สนุกมาก จนทำให้เราลืมเรื่องร้ายๆ ไปจนหมดสิ้น ... และที่สำคัญได้เพื่อนที่สนิทมาคนหนึงชื่อ คุณเอ เป็นผู้ชายตัวเล็กๆ น่ารัก ไม่หล่อแต่ดูอบอุ่นทีเดียวและเค้าก็ให้ความเป็นเพื่อนกับกิ๊บอย่างจริงใจไม่ใช่แค่เรามาทำงานร่วมกัน จนอดคิดไม่ได้ว่าเค้าจีบกิ๊บหรือเปล่าในตอนแรก แต่จริงๆไม่ใช่เลยนั้นคือความจริงใจจากเพื่อนที่มีต่อเพื่อนของเค้าแหละ ชีวิตของกิ๊บเริ่มเข้าที่เข้าทางมากขึ้น เริ่มเป็นที่รู้จักในวงสังคมเกมส์ออนไลน์ในฐานะ เลดี้แห่งโซล (Lady Of Seoul) ซึ่งเป็นนามปากกาของเรา หรือใครๆมักเรียกว่าคุณเลดี้ ^^ มันก็เท่ห์ดีนะว่ามะ ... กิ๊บทำงานอย่างไม่ลืมหูลืมตา ตามที่โบราณเค้าว่าไว้ว่า "น้ำขึ้นให้รีบตัก" จนลืมนึกถึงคนรอบข้าง และวันหนึ่งไอสโทรมาบอกชั้นว่า แม่ปวดท้องหนัก และเข้าโรงพยาบาล กิ๊บตกใจมากเพราะด้วยความกลัวที่เคยสุญเสียพ่อไป มันแว๊ป เข้ามาในความคิด ชั้นทิ้งงานที่ออฟฟิศแล้วรีบไปดูแม่ที่โรงพยาบาล พอมาถึงทางหมอก็บอกว่าแม่ต้องเข้ารับผ่าตัดไส้ติ่งซึ่งไม่เป็นอันตรายเพราะมันแค่อักเสบ (ค่อยโล่งใจหน่อย) กิ๊บมาหาแม่ทุกเช้าที่โรงพยาบาลตากสินก่อนจะข้ามเรือไปทำงาน และทุกเย็นก็จะมาดูแลแม่จน 2 ทุ่มค่อยกลับบ้าน และที่น่ายินดีที่สุดคือ แม่บอกว่าจะกลับมาอยู่กับพวกเรา เพราะอยากมาดูแลไอสที่กำลังเข้าเรียนในชั้นม.ปลาย และดูแลกิ๊บด้วย เพราะเห็นว่าทำงานหนักมาก กิ๊บคิดไม่ถึงเลยว่าแม่จะรู้เรื่องต่างๆพวกนี้ และคอยเฝ้ามองดูเราอยู่ตลอด โดยผ่านน้า ครอบครัวในบ้านเราเริ่มอบอุ่นมากขึ้น  วันนั้นชั้นกลับลงมาจากตึกผู้ป่วยด้วยหัวใจเบิกบาน และกำลังจะไปรอรถเมล์เพื่อกลับบ้าน แต่แล้วสายตาชั้นก็ปราดไปเห็นผู้ชายคนนึงซึ่งนั่งอยู่ตรงม้าหินของโรงพยาบาล และชั้นก็จำได้ทันทีว่า เค้าคือ ...... พี่เจต ************************************************ ฝันร้ายจะกลับมาหลอกหลอนกิ๊บอีกหรือไม่ .... ติดตามชมนะค่ะ แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 52 09:15:17 จากคุณ : ฮานะจังแห่งPWC - [ 14 ม.ค. 52 09:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 11 กิบแทบไม่อยากเชื่อในสายตาตัวเอง ว่าคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นใช่คนจริงๆ หรือมันเป็นจินตนาการของความคิดถึงที่สร้างขึ้นมา แต่กิ๊บคิดอีกทีก็ไม่น่าจะใช่เพราะชั้นไม่ได้คิดถึงเค้านานแล้ว แต่ก็มีบ้างทีนึกถึง ... วันเวลาที่ผ่านไปเกือบ 7 เดือนที่พี่เจต หายไปจากชีวิตชั้น หายไปอย่างไร้ร่องรอย ไร้ความปราณี และวันนี้เค้ากลับมาอยู่ตรงหน้าชั้น และบอกกับกิ๊บว่า พี่เจต : พี่รู้สึกว่า วันเวลาที่ไม่มีกิ๊บมันเป็นอย่างไร มันไม่ได้ดีกว่าเลย .. พี่เจตถามถึงว่าชั้นมีแฟนใหม่หรือยัง และสามารถกลับไปคบกับเค้าได้มั้ย ซึ่งกิ๊บขอคิดดูก่อนเพราะมันเร็วเกินไปที่จะให้คำตอบตอนนี้ พี่เจตอาสาจะไปส่งกิบที่บ้าน แต่กิ๊บปฎิเสธและขอนั่งรถเมล์กลับเอง ระหว่างที่นั่งรถเมล์กลับบ้านในสมองชั้นคิดหลายอย่าง ว่าจริงๆแล้วเค้าจะกลับมาทำไม และสิ่งที่เค้าทำไว้กับกิ๊บเมื่อ 7 เดือนก่อนล่ะ จะชดใช้ยังไง ... อืม! ใช่ซิ มันควรต้องได้รับการชดใช้  กิ๊บในวันนี้ไม่ใช่กิ๊บเมื่อ7เดือนหรือ 6ปี ก่อนอีกอีกแล้ว กิ๊บที่แฝงด้วยความบอบช้ำและกลั่นมันออกมากลายเป็นไฟแค้นที่พร้อมจะเผาทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ตลอดเวลา ถ้าหากได้เชื้อเพลิงที่ดี ... กิ๊บโทรกลับไปบอกพี่เจตว่า เราจะกลับมาคบกันอีกครั้ง แต่อาจไม่เหมือนเดิมเพราะกิ๊บยังจำวันที่พี่เจตเดินไปจากชั้นได้ และพี่เจตให้คำมั่นสัญญาว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก เพระเค้ารู้แล้วว่าวันเวลาที่ไม่มีกิ๊บมันเป็นเช่นไร ... พี่เจตถามถึงเวลาที่เค้าไม่อยู่ และบอกว่าเค้าไปตามหาชั้นที่โรงแรมแต่ที่นั้นบอกชั้นลาออกไปแล้ว และตัดสิ้นใจไปตามกิบที่บ้าน จึงรู้ว่าแม่เข้าโรงพยาบาล ก็เลยมาตามหาชั้นที่นี่ .... วันที่แม่ออกจากโรงพยาบาล พี่เจตก็มารับและทำแบบเดิมคือออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด แต่ครั้งนี้ชั้นปฎิเสธและบอกเค้าว่าชั้นสามารถรับผิดชอบตรงนี้ได้ นี่กระมังมันเป็นสัญญาณให้พี่เจตรู้แล้วว่า ชั้นเข้มแข็งขึ้นขนาดไหน แม่ดูจะไม่ค่อยพอใจที่กิ๊บกลับมาคบกับพี่เจต แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แม่ทำได้แค่เตือนชั้นเท่านั้นเอง พี่เจตรู้ว่าชั้นทำงานอะไรที่ไหน และเป็นนักเขียนด้วย พี่เจตบอกว่าบริษัทที่กิ๊บทำงานอยู่มันเป็นบริษัทที่ใหญ่โตมากทีเดียว .. และแน่นอน เค้าอยากจะมาทำงานที่บริษัทของชั้น ... แต่โชคดีเหลือเกินที่ไม่มีตำแหน่งว่างสำหรับเค้าเลย  อาทิตย์ต่อมาพี่เจตชวนกิ๊บไปงานรับปริญญาโทที่ NIDA ชั้นเจอเพื่อนเค้ามากมายแต่ก็นั้นอีกนั้นแหละ เค้าไม่ได้แนะนำให้ชั้นรู้จักกับใครมากมาย นอกจากเพื่อนสนิทเค้าที่มา พี่จอม เป็นเพื่อนสนิทเค้าที่ชั้นรู้จักในวันนั้น แต่ก็คงแค่นั้น .... การคบกันครั้งนี้ของเราดูแล้วเหมือนยังไม่สนิทใจเหมือนเดิม มันก็คงเหมือนแก้วที่แตกนับมาประกอบใหม่มันจะสวยเรียบสนิทเหมือนเดิมคงเป็นไปไม่ได้ .... กิ๊บเขียนงานในคอลัมภ์เกมส์และทำคู่มือต่างๆ จนบางครั้งต้องหาคนที่เข้าใจถึงเกมส์จริงๆมาช่วยกันทำบ้างและนั้นเอง ที่มันทำให้กิบได้รู้จัก คุณต้น ... เค้าเป็นผู้ชายที่จัดว่าหล่อมากๆ ที่เดียวหน้าตาเข้มมองเผิ่นๆ ก็คล้ายกับพวกลูกครึ่กแขกอะไรทำนองนั้น หุ่นดีมาก อาชีพหลักเค้าคือ เป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัย ส่วนอาชีพเสริมคือเดินแบบ และถ่ายละครบ้างนิดหน่อย ซึ่งเค้าเองก็เพิ่งเข้าวงการนักแสดงได้ไม่นาน ดูหรูและไฮโซเชียวแหละ ... เราทำงานร่วมกันกว่า 2 อาทิตย์จนหนังสือคู่มือเกมส์เสร็จ มันทำให้ชั้นเห็นว่าการทำงานของเค้านั้นมันมืออาชีพจริงๆ และคุณต้นมีความทุ่มเทอย่างมาก และในระหว่างนี้กิ๊บก็ได้รู้ว่า PR ของบริษัทเกมส์ที่เราทำคู่มือให้นั้นแอบชอบคุณต้น นั้นคือ ป่าน นั้นเอง  บางครั้งเราก็แอบแซวคุณต้นบ้างเกี่ยวกับเรื่องนี้ ปกติเราจะคุยกันทาง MSN กิ๊บ : วันนี้ไม่ไปช่วยแบกของ premium กับคุณป่านหรอค่ะ คุณต้น : อ๋อ ไม่ล่ะฮะ ปกติผมไปเพราะคุณป่านขอความช่วยเหลือมามากกว่า กิ๊บ : แหม ก็ไปเพราะใจรักบ้างซิค่ะ คุณต้น : ใจผมรักอย่างอื่นน่ะ และคนอื่นแล้ว ผมคงไม่ไปกับคุณป่านหรอกฮะ กิ๊บ : นั้นแน่ มี In love ด้วยเนอะ ขอให้สมหวังนะค่ะ คุณต้น : ขอให้ผมสมหวังหรอครับ? กิ๊บ : อึ้ม อึ้ม คุณต้น : งั้นคุณเลดี้ ต้องไปกับผมแล้วแหละ กิ๊บ : (เออ เล่นซะไปไม่เป็นเลย) ... ^^" ปากหวานเนอะ คุณต้น : เอ้า พูดจริง จากวันนั้น คุณต้นทำให้ชั้นเห็นว่าเค้าชอบชั้นและอยากจะคบด้วย จึงทำให้คุณป่านดูจะไม่พอใจ และในวันงานเลี้ยงปิดเล่มหนังสือ คุณต้นนั่งข้างกิ๊บตลอด โดยมีสายตาของป่านมองเรา 2 คนอยู่ตลอดเวลา  แต่เวลานี้ปัญหาของกิ๊บในการคบกับคุณต้นไม่ใช่ป่านแต่เป็น พี่เจตตะหาก ซึ่งกิ๊บคิดว่าเวลาที่เค้าควรจะชดใช้น่าจะมาถึงแล้ว ... พี่เจตกับกิ๊บเริ่มมีเวลาให้กันน้อยลงหลังจากที่พี่เจตเข้าทำงานในบริษัทแห่งหนึ่งย่านสีลม และมันทำให้ชั้นคิดว่าพี่เจตยังไม่ทิ้งนิสัยเดิมคือ เจ้าชู้ แต่ชั้นนั้นเองที่ยังจับไม่ได้  บางวันกิ๊บบอกเค้าอยากไปทานข้าวด้วยตอนกลางวัน และกิ๊บทำงานอยู่ตรงตึก United ซึ่งระยะทางมันใกล้มาก แต่พี่เจตปฎิเสธ บอกว่าไม่สะดวก และเวลาเลิกงานของพี่เจตคือ 5.30 แต่พี่เจตออกจากออฟฟิศ เวลา 6 โมงกว่าทุกวัน กิ๊บไม่เคยรู้จักเพื่อนที่ทำงานของเจตเลยซักคนเดียว  เป็นแค่ข้อสังเกตุแต่มันคงไม่สำคัญกับกิ๊บอีกต่อไปว่าพี่เจตจะทำอะไร เพราะกิ๊บได้บอกเลิกกับพี่เจตในอีก 3 สัปดาห์ต่อมา ... กิ๊บ : พี่เจตค่ะ กิ๊บว่ากิ๊บเจอคนที่เค้าจริงใจกับกิ๊บมากกว่าพี่เจตและกิ๊บอยากจะคบเค้ามากกว่าแล้วล่ะ พี่เจต : อะไรนะกิ๊บ หมายความวาอะไร กิ๊บ : สิ่งที่พี่ทำไว้กับกิ๊บมันก็แบบนี้ไม่ใช่หรอค่ะ คนเราก็เคยอกหักด้วยกันทั้งนั้น  และพี่เจตเคยบอกว่า เราไม่ใช่เนื้อคู่กัน จำไม่ได้แล้วหรอค่ะ พี่เจตนึ่งอึ้งไป แต่กิ๊บก็วางหูโทรศัพท์ของเค้าเป็นครั้งสุดท้าย นี่คงเป็นสิ่งที่เค้าควรได้รับบ้าง จากกิ๊บผู้หญิงที่ซื่อสัตย์กับพี่เจตมาตลอด 6 ปี แต่เค้าก็มาทำลายความเชื่อ ความศรัทธาที่เรามีให้เค้าเพียงเพราะ เหตุผลที่ว่าเค้าต้องการเรียนป.โทให้จบ จนปัจจุบันนี้ชั้นยังตอบตัวเองไม่ได้เลยว่ามันจริงหรอ กับสิ่งที่เค้าบอกชั้นเมื่อวันนั้น ไม่ใช่ว่าเค้ามีผู้หญิงอื่นที่เรียนโท ด้วยกันแล้วมาเลิกับชั้นหรอ ? แต่ไม่ว่าคำตอบจะเป็นเช่นไร มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงวันนี้ได้แล้ว  กิ๊บมาไกลเกินกว่าพี่เจตจะทำร้ายได้อีก .... ************************************************ แรกรักเค้าว่าน้ำต้มผักก็ว่าหวาน  แต่ยามชังแม้แต่น้ำตาลยังขม  สุภาษิตนี้ยังใช้ได้เสมอ ไม่ว่ายุคไหน ฮานะอยากจะบอกว่า การที่มีแฟนที่ดี ไม่ใช่คนที่ต้องพร้อมทุกอย่าง ดีหมดทุกอย่าง เพราะถ้าสมบูรณ์ขนาดนั้นมันก็ไม่มีช่องว่างสำหรับเราให้เติมเต็มหรอกค่ะ และอีกอย่าง มันหมายถึงการแข่งขันของผู้หญิงด้วยกันเอง เพราะมันไม่ใช่แค่เราคนเดียวที่ต้องการผู้ชายแบบนั้น จริงมั้ยค่ะ จากคุณ : ฮานะจังแห่งPWC - [ 14 ม.ค. 52 10:52:40 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มา มา มารอแล้วคะ จากคุณ : Red Guitar - [ 15 ม.ค. 52 09:14:17 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณค้า เพื่อนๆๆทุกท่านที่มารออ่าน อิอิ จะพยายามเขียนให้มันส์ขึ้น ************************************************ เรื่องเล่า...ของนางสาวลูกกวาด ตอน Playboy ตัวจริง ************************************************ หลังจากวันที่กิ๊บตัดสินใจตัดขาดกับพี่เจต และมาคบกับคุณต้นอย่างเต็มตัว มันก็ช่างดูแล้วโลกทั้งโลกเป็นสีชมพูอีกครั้ง และยิ่งไปกว่านั้น คุณต้นคบกับกิ๊บไม่ทันไรก็เอ่ยปากขอแต่งงานซะแหละ แล้วแบบนี้ผู้หญิงที่ไหนจะไม่เคลิ้มละจริงมั้ยค่ะ คุณต้นจับงานหลายจริงๆ จนบางทีกิ๊บคิดว่ามันเยอะไปหรือเปล่าสำหรับคนๆๆนึง เป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัย เวลาว่างถ่ายแบบ casting และมีเล่นละครบางนิดๆหน่อยๆ และยังมานั่งเขียนงานกับทีมกิ๊บอีก แต่คุณต้นยังมีเวลาที่จะมารับชั้นกลับบ้านทุกวัน ทั้งๆที่บ้านคุณต้นอยู่แถวเกษตร ส่วนบ้านชั้นอยู่แถวพระราม 2 ถ้าไม่มีทางด่วนนี่ คงขับรถกันขาแข็ง *********************************************** วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะค่ะ เด๊ยวพรุ่งนี้จะมาเล่าแบบ ยาวเหยียด ^^ แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 52 11:13:27 จากคุณ : ฮานะจังแห่งPWC - [ 15 ม.ค. 52 17:52:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มาต่อกันเลยนะค้ะ อากาศหนาวจังวันนี้ ************************************************ คุณต้นเคยบอกกิ๊บว่า การทำงานเป็นอาจารย์ของเค้านั้น มันมีเวลาว่างในบางวันเลยทำนั้นนี่ได้หลายอย่าง และวันนี้ก็อีกเช่นกันที่เค้าไปออกทัวร์งานกับป่าน ซึ่งกิ๊บไม่รู้ว่าตกลงคุณต้นอาสามาเองหรือป่านชวน แต่คุณต้นว่าป่านชวน และมาแถวๆออฟฟิศชั้น คุณต้นเลยโทรมาหากิ๊บ คุณต้น : คุณกิ๊บออกมาทานข้าวกันมั้ย นี่ผมมาแถวออฟฟิศคุณกับคุณป่าน กิ๊บ : พอนั่งกินข้าวกับเพื่อนแล้วน่ะค่ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แล้วจะไปกินกันที่ไหนค่ะ คุณต้น : ยังไม่รู้เลย และกิ๊บก็ได้ยินเสียงแว่วๆ เหมือนป่านพูดแบบเสียงดังๆว่า "จะไปก็รีบไปเถอะหิวจะแย่" อะไรแบบนี้นะค่ะ  กิ๊บก็ไม่ได้คิดอะไรจนเย็นวันนั้น คุณต้นมารับชั้นตามปกติ และเราก็ไปหาซื้อดอกไม้ที่ปากคลองตลาดด้วยกัน และชั้นก็แหย่เค้าว่า แอบไปกับหญิงอื่น 2 ต่อ 2 ดีนะกิ๊บใจกว้าง คุณต้นก็ทำหน้าแปลก ๆ แต่เค้าก็เข้าใจว่าชั้นพูดเล่น ช่วงหลังชั้นรู้สึก หัว MSN ของคุณต้นแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้ทักอะไร จนวันหนึ่งที่กิ๊บมีโอกาสได้เข้าไปทำงานในบริษัทที่คุณป่านทำอยู่อีกเป็นการสัมภาษณ์เจ้าหน้าที่คอมพิวเตอร์ที่ดูแลการทำหนังสือเกมส์ และวันนี้เองที่ได้รู้จัก ... คุณฉุย ... ตัวเป็นๆ  ซึ่งก่อนหน้านี้ที่กิ๊บไม่ได้พูดถึงเนื่องจาก คุณฉุยกับกิ๊บแค่ติดต่องานกันเล็กๆๆน้อยๆๆ  แต่วันนี้ได้มานั่งอยู่ตรงหน้ากัน ความรู้สึกตอนนี้ยังไม่มีอะไรมากกว่าเพื่อนร่วมงาน คุณฉุย เป็นผู้ชายหนุ่มที่อายุน้อยกว่ากิ๊บ เกือบ 2 ปี แต่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่มาก และบางครั้งก็ติดตลกมากจนเรียกว่า มุขเกลื่อนกลาด หลังจากงานวันนั้นชั้นได้รู้จัก คุณฉุย และ พี่อ๊อฟ และ 2 คนนี้จะเข้ามามีบทบาทกับชั้นพอสมควรเลยทีเดียว ... เดี๋ยวไว้จะเล่าให้ฟังนะค่ะ เรื่องรักๆๆของคุณฉุย แต่มันเกี่ยวพันกับกิ๊บ .... กลับมาที่คุณต้น คุณต้นทราบว่าชั้นเข้าไปในบริษัทและเจอคุณฉุย กับพี่อ๊อฟ คุณต้นไม่ค่อยชอบที่ชั้นรู้จักคุณฉุยไม่รู้ว่าทำไม แต่ที่งงคือป่านเจอกิบที่ออฟฟิศ กิ๊บพยายามจะทักทาย แต่หล่อนดูเหมือนจะเฉยชา - - ชั้นเองก็เลยไม่ได้สนใจ   แม้ว่าคุณต้นจะไม่ชอบที่ชั้นรู้จักกับคุณฉุยแต่นั้นก็ไม่ได้สำคัญอะไรกับชั้นมาก เพราะกิ๊บกับคุณฉุยเราพอใจที่จะเป็นเพื่อนกัน และยิ่งไปกว่านั้นคุณฉุยก็มีคนที่คบหาแล้ว แต่เหมือนมันจะมีปัญหาซึ่งเดี๋ยวกิ๊บจะเล่าในตอน "รสชาติความรักของคุณฉุย" แหละกันนะ กิ๊บเลยกลายเป็น ที่ปรึกษาของคุณฉุยไปโดยปริยาย มันเลยทำให้เราสนิทกันมากขึ้น บนความไม่พอใจของคุณต้น และนี่เองล่ะมั้งที่เป็นต้นเหตุให้คุณต้นทำอะไรเลวร้าย กับกิ๊บ บริษัทของกิ๊บจัดไปเที่ยวให้พนักงานทุกปีและปีนี้ก็เช่นกันที่กิ๊บไม่พลาด เพราะไปภูเก็ตจ๊ะ อยากไปที่สุดเลย ครั้งแรกในชีวิตที่ได้ขึ้นเครื่องบินไปภูเก็ตและมันก็สนุกมากๆ จนลืมโทรหาคุณต้นไปซะนี่ และก่อนนอนประมาณ เกือบ 5 ทุ่ม พึ่งจะนึกได้ แต่พอโทรไปแล้วก็เข้าระบบฝากข้อความ จนหลายๆครั้งเข้าก็เลยโทรไปหาเพื่อนสนิทคุณต้น นั้นคือตาเหนียว ตาเหนียวนี่เป็นเพื่อนสนิทคุณต้นและเป็นคนที่กำลังจีบป่านอยู่ กิ๊บ : ฮัลโลเหนียว กิ๊บโทรหาคุณต้นไม่ติดเลย เหนียวช่วยโทรทีได้มั้ย ไม่รู้ว่าไปกับป่านหรือเปล่า กิ๊บไม่มีเบอร์ ตาเหนียว : คงไปด้วยกันเพระกลางวันชั้นโทรไป เค้ายังไปส่งของอะไรอยู่ด้วยกันอยู่เลย และนี่ชั้นก็โทรหาป่านไม่ติดเหมือนกัน กิ๊บ : ไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า เป็นห่วงจัง ตาเหนียว : เดี๋ยวชั้นโทรดูแล้วถ้าโทรติด ชั้นจะบอกให้โทรหาแกนะ กิ๊บ : อืม ขอบใจ กิ๊บวางสายตาเหนียวแล้วพยายามจะข่มตานอน แต่ดูเหมือนมันมีอะไรบางอย่างติดอยู่ในใจมันทำให้ชั้นนอนไม่รับอยู่ตลอดทั้งคืน ไม่รู้ว่านี่คือสัญชาติญาณของผู้หญิงที่รับรู้ถึงการโดนทรยศหรือเปล่า ... กิ๊บตื่นมาเกือบ 8 โมง โอ้ย!! แทบไม่ทันกินข้าวเช้าของโรงแรมเพราะเมื่อคืนกว่าจะข่มตาหลับลงได้ก็เกือบ ตี 2 และรีบหยิบโทรศัพท์มาดูปรากฎว่าทุกอย่างว่างเปล่าไม่มี Miss call เลย ... หลังจากเตรียมตัวเพื่อไปซิตี้ทัวร์กับทางบริษัทเช้านี้ ชั้นแทบไม่มีอารมณ์จะไปไหน เพราะไม่รู้ว่าคุณต้นเป็นอะไรหรือเปล่าเมื่อคืน กิ๊บตั้งใจโทรหาคุณต้นอีกรอบตอน 11 โมงเช้าและเครื่องก็เปิดแล้ว คุณต้น : กิ๊บ เมื่อคืนโทรมาหรอ ขอโทษทีนะ พอดีผมไปวางระบบคอมพิเวตอร์ให้เพื่อนที่ฉะเชิงเทราแล้วลืมเอาที่ชาร์ตแบตไป เป็นไงบ้าง ภูเก็ตสนุกมั้ย กิ๊บ : ค่อยโล่งใจที่คุณรับนะ ชั้นนึกว่าเกิดอะไรกับคุณเสียอีก วันหลังเอาเบอร์อะไรโทรมาบอกด้วยนะค่ะ ชั้นนอนไม่หลับทั้งคืนเลย คุณต้น : ขอโทษนะ เดี๋ยวถ้ายังไง กลับมาพาไปเลี้ยงข้าว โหย ... เลี้ยงข้าวหรอ ตั้งแต่คบกันมามีแต่หารตลอด และบางครั้งกิ๊บออกเงินมากกว่าอีก และคุณต้นนะเข้าร้านแต่ล่ะที่ สุดหรูมาก ตั้งแต่คบกันเงินกิ๊บในแต่ล่ะเดือนแทบไม่เคยพอ แต่อย่างว่าความรักมันบังตา ก็เลยตามเลย ************************************************ จากคุณ : ฮานะจังแห่งPWC - [ 16 ม.ค. 52 09:19:36 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หลังจากกลับจากทัวร์ภูเก็ตครั้งนี้ ชั้นซื้อของฝากคุณแม่เป็นน้ำพริกกุ้งเสียบกระปุ๊กใหญ่และซื้อของมาฝากเพื่อนๆ อย่างล่ะนิดอย่างล่ะหน่อย - - ก็ยังไม่รวยนี่เนอะ ก็ได้แค่นี้แหละ และแน่นอน ที่ไม่ลืมคุณฉุยเพื่อนของชั้นก็มีกับเค้าด้วยเช่นกัน แต่พอคุณต้นรู้เค้าก็ไม่พอใจและเก้บของฝากนั้นไว้เอง กิ๊บก็ไม่รู้จะทำไง - - คุณฉุยเลยอดไปตามระเบียบ และวันหนึ่งกิ๊บลาพักร้อนและแวะไปหาคุณต้นที่มหาลัย แต่น่าเสียดายที่คุณต้นติดสอนกิ๊บเลยได้นั่งรอที่โต๊ะทำงานเค้า และเล่นคอมไปพลางๆ สายตาแอบเหลือบไปเห็น Folder >> Chat log ที่เวลากิ๊บลืมว่าคุยอะไรกับใคร ก็ตรงนี้ก้ช่วยได้เยอะ และด้วยความนึกสนุก อาจจับผิดหน่อยๆ ชั้นเข้าไปด้วยอย่างเสียมารยาท และพบว่าคุณต้นคุยกับป่านแทบจะทุกวัน ... และเนื้อหาที่คุยนั้นคือ .... คุณต้นคุยกับป่านไม่เหมือนคุยกับชั้นเลย พวกเค้าคุยกันเกือบจะเป็น Sex chat และมีอย่างนึงที่ชั้นต้องสะดุดใจ คือ คุณต้น : เย็นนี้ว่างมั้ยอยากต่อเรื่องเมื่อคืน ป่าน : ว่างค่ะ แต่ ไม่พร้อมจะเสียตัว คุณต้น : เห็นพร้อมตลอดคืน และชั้นเหลือบไปเห็น ... มันเป็นวันเดียวกับที่ชั้นไปภูเก็ตและคืนก่อนนั้นที่ชั้นติดต่อคุณต้นไม่ได้ .... เท่าที่อ่านจากการที่เค้าคุยกันก็จับใจความได้ว่า คุณต้นกับป่าน มีอะไรกันในคืนวันที่ชั้นอยู่ภูเก็ตและหลังจากนั้นเค้าก็ไปหากันในทุกคืนหลังจากที่คุณต้นไปส่งกิ๊บที่บ้านแล้ว .... มือชา เท้าชา ไปเลยกิ๊บ หัวหมุนติ้วๆ ไม่รู้จะคิดอะไร ไม่รู้จะพูดอะไร ถ้านี่ไม่ใช่เครื่องคอมของคุณต้น ชั้นจะคิดว่ามันไม่จริง กิ๊บนั่งอยู่ที่นั้นจนนานพอที่จะตั้งสติ และวิ่งออกมาโดยไม่สนใจว่าคุณต้นจะกลับมาแล้วเห็นที่กิ๊บเปิดหน้า chat log ทิ้งไว้  คุณต้นพยายามโทรหากิ๊บแต่กิ๊บไม่รับ จนสุดท้ายคุณต้นมาที่บ้าน มานั่งร้องไห้กับคุณแม่ชั้นโดยที่บอกท่านแค่ว่า ทะเลาะเรื่องเข้าใจผิดกัน และกิ๊บเองก็คงไม่กล้าเล่าเรื่องแบบนี้ให้ใครฟัง เพราะกิ๊บเองก็อายแทนคุณต้นเหมือนกัน จนเราออกมาคุยกันข้างนอก ... คุณต้น : กิ๊บ ผมไม่มีอะไรกับเค้าจริงๆนะ เราคุยหยอกล้อเล่นกัน กิ๊บ : จะให้กิ๊บแน่ใจได้อย่างไง ว่ามันไม่จริง กิ๊บบอกแล้วนะว่ากิ๊บไม่ชอบคนโกหก คุณต้น : จะให้ผมพิสูจน์ยังไง กิ๊บถึงจะเชื่อ กิ๊บ : งั้นตอบกิ๊บมาตามความจริงระหว่างคุณกับป่าน คุณต้น :  ป่านเค้าชอบผม และผมก็บอกเคาว่าผมมีคุณแล้ว เค้าก็บอกว่าขอเป็นกิ๊กกัน แค่นั้น กิ๊บ : คุณก็ยอมรับเธองั้นหรออค่ะ กิ๊บว่า เราน่าจะยุติกันแค่นี้ กิ๊บรับไม่ได้หรอกค่ะ ขนาดยังไม่แต่งงาน ยังทำได้ขนาดนี้ คุณต้น : ขอโอกาสผมสักครั้งได้มั้ย คุณจะให้ผมทำอะไรก็ยอม แต่ผมไม่ต้องการเลิกกับคุณ กิ๊บ : งั้นคุณโทรบอกเลิก และยุติความสัมพันธ์บ้าๆ แบบนี้กับป่านได้มั้ยค่ะ คุณต้น : ได้ซิ ผมทำได้อยู่แล้ว คุณต้นกดโทรศัพท์เบอร์ป่านแล้วกด speakphone ให้กิบฟังว่าเค้าคุยกับป่านจริงๆ คุณต้น : ป่าน พี่ขอโทษนะสำหรับสิ่งที่ผ่านมา ที่พี่ทำกับป่าน ป่าน : พี่ต้นพูดอะไรอ่ะ ล้อเล่นหรอ คุณต้น : พี่เลือกกิ๊บนะป่าน ป่านต้องเข้าใจนะ พี่เลือกกิ๊บมาตั้งแต่แรก พี่กับป่านไม่มีวันเป็นไปได้ พี่ขอโทษจริง เราคงติดต่อกันแค่นี้นะ ป่าน : (ป่านเริ่มร้องไห้)ทำไมล่ะพี่ต้น ทำไมทำแบบนี้ คุณต้น : พี่รักกิ๊บมาก พี่ไม่อยากผิดต่อเค้าอีก หลังจากคุณต้นวางโทรศัพท์ไป กิ๊บก็คิดว่าทุกอย่างมันจะจบจริงๆ แต่มันไม่ใช่เลย เค้ายังคงติดต่อกันแบบระมัดระวังกว่าเดิม โดยที่กิ๊บไม่รู้แต่ สุดท้ายความลับมันไม่มีในโลก เนื่องจากตาเหนียวที่เคยจีบป่านอยู่ กำลังมีแฟนเป็นตัวเป็นตนชื่อ น้องอ้อย และน้องอ้อยนี่แหละเป็นคนบอกกิ๊บว่า ตาเหนียวเคยบอกว่าเค้าเองก็เคยมีอะไรกับป่านเช่นกัน ในช่วงที่พี่คุณต้นตั้งใจจะตัดขาดกับป่านและป่านเองก็เสียใจมาก  และเรื่องนี้เองทำให้น้องอ้อยไม่พอใจป่านมาก และระแวงป่านมาจนบัดนี้  เพราะป่านและคุณต้นมักโทรหาตาเหนียวประจำเมื่อเวลาที่เค้าต้องการระบายอะไรเกี่ยวกับกิ๊บ และน้องอ้อยก็เป็นผู้สื่อข่าวชั้นดีของกิ๊บ เมื่อเวลาตาเหนียวรับโทรศัพท์จากคุณต้นและป่านทีไร ก็มักจะมาเล่าให้น้องอ้อยฟัง โดยที่ตาเหนียวไม่รู้เลยว่าน้องอ้อยรู้อะไร กิ๊บก็จะรู้เท่านั้น และวันหนึ่งที่น้องอ้อยบอกกับชั้นว่าคุณต้นกับป่านแอบไปงานวันเกิดด้วยกันและไปต่อที่บ้านเพื่อนแห่งหนึ่งแถวหมู่บ้านทองดี(ชื่อสมมุติ)  ให้ชั้นสังเกตุและมันก็จริง วันนั้นคุณต้นโกหกกิ๊บว่าไปถ่ายแบบจึงมารับไม่ได้ กิ๊บจึงบอกว่าไม่เป็นไร ตามฟอร์มและรับโทรหาน้องอ้อยเพื่อจะไปพิสูจน์ด้วยกัน น้องอ้อยพากิ๊บมาถึงหมู่บ้านทองดี ซึ่งเป็นหมู่บ้านใหม่และคนยังไม่ค่อยมาอาศัยอยู่ เราจึงถามยามเกี่ยวกับบ้านเลขที่ๆ ได้มาและยังไม่ทันพูดอะไรมาก น้องอ้อยรีบพากิ๊บหลบ ในซอยหนึ่งซึ่งน้องอ้ยบอกว่าเห็นรถคุณต้น และชั้นก็ชะโงกหน้าไปดู ก็พบว่าใช้จริงๆ และคนที่มากับคุณต้นก็คือ ป่าน !! (ไหนว่าเลิกกันแล้วไง อะไรเนี๊ย!!) พวกเราแทบไม่ต้องหาบ้านเลขที่เลยแค่แอบมองว่าเค้า 2 คนเข้าไปในบ้านหลังไหน และหลังจากนั้นผู้คนก็ทยอยๆกันมา ส่วนเรา 2 คนก็ทำเป็นยืนคุยในตู้โทรศัพท์เพื่อสังเกตุการณ์อยู่ไกลๆ คืนนั้น น้องอ้อยกับกิ๊บรอกันจนเกือบ 4 ทุ่มจนคิดว่าพวกเราจะพลาดโอกาสอันสำคัญ จึงรีบไปเรียกรถแท๊กซี่มาคันนึงเพื่อมาจอดรอดูว่าพวกเค้าจะมาขึ้นรถและไปไหนต่อ และพี่แท๊กซี่ใจดีมากๆ เค้าตั้งใจฟังเรื่องราวทั้งหมดของพวกเราและใจเย็นเพื่อรอไปพร้อมๆๆกับเรา ... คนในบ้านหลังนั้นออกมาจนหมด แต่ไม่มีทีท่าว่า คุณต้นกับป่านจะออกมาแต่อย่างไร ... น้องอ้อยจึงรับอาสาย่องไปดูหน้าบ้าน และกลับมาบอกว่าด้านในปิดไฟเงียบแล้ว เหมือนไม่มีคนอยู่ เอ๊ะ! แต่รถคุณต้นยังอยู่นี่นา หรือ พวกเราพลาดแล้ว ? พวกเค้าอาจไปต่อกันที่อื่นโดยใช้รถเพื่อน? เมื่อกิ๊บคิดดังนั้น พวกเราจึงปรับแผนใหม่คือ เราจะเข้าไปค้นในบ้านหลังนั้น เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเค้าไม่อยู่จริงๆ แต่ก็เสี่ยงไม่ใช่เล่นเพราะมันอาจโดนตำรวจจับในข้อหาบุกรุกในยามวิกาล ... แต่ชั่วโมงนั้น เสี่ยงเป็นเสี่ยงกัน .... จากคุณ : ฮานะจังแห่งPWC - [ 16 ม.ค. 52 10:35:55 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตั้งแต่นั่งรถแท๊กซี่มา กิ๊บไม่เคยเห็นใครมีน้ำใจเท่าลุงเงิน คนนี้เลยแกไม่เห็นแก่เงินเหมือนชื่อแกเลย กลับให้เรายืมกระบอกไฟฉาย 2 อันที่แกติดไว้ในรถและช่วยดูต้นทางให้เราอยู่ด้านนอกอีกตะหาก และที่สำคัญแกปิด มิเตอร์!! ลุงเงินแกบอกว่า แกไม่ชอบสันดานผู้ชายเจ้าชู้ถึงแกจะเป็นผู้ชายแต่แกก็มีภรรยาที่แกรักและอยู่ด้วยกันมาตลอด 10 กว่าปี (ลุงน่ารักมากๆ) น้องอ้อยกับกิ๊บเข้าไปในบริเวณบ้านได้แต่เข้าตัวบ้านไม่ได้เนื่องจากลูกบิดล๊อค พวกเราจึงต้องอ้อมไปด้านหลังบ้าน และโชคดีเหลือเกินที่ด้านหลังบ้านไม่ได้ล๊อค ... ภายในบ้านที่มืแต่มีแสงไฟทางด้านนอกที่รอดเข้ามาทำให้เราเห็นว่า ข้าวของที่วางระเกะระกะ ยังไม่ได้ถูกเก็บล้าง ส่วนคนก็ไม่เหลือยู่แล้ว ระหว่างที่เราตั้งใจว่า เราจะกลับออกไปเพราะคิดว่าไม่มีใครอยู่ในบ้าน ก็ปรากฎว่า น้องอ้อยได้ยินเสียงมาจากชั้นบน ดัง เอี๊ยะๆ! อ๊าดๆ! เราทั้ง 2 จึงตัดสินใจขึ้นไปสำรวจชั้นบน ซึ่งมี 3 ห้องด้วยกัน แล้วมันห้องไหนล่ะนี่ !! น้องอ้อย จึงค่อยๆ แนบหูที่ห้องแรก ส่วนชั้นแบนที่ห้องที่ 2 ... มันมีเสียงดังทั้ง 2 ห้องเลย และที่สำคัญมีเสียงคนอยู่ภายในนั้น ... ส่วนห้องที่ 3 เป็นห้องโล่งๆ ที่ยังไม่มีอะไร .... ก่อนที่พวกเราจะตัดสินใจเข้าห้องไหนนั้น เราต้องวิ่งหลบเข้าไปในห้องที่ 3 เป็นการใหญ่  เพราะมีการเปิดประตูออกมาจากห้องแรก และสิ่งที่ชั้นเห็นคือ ...... ผู้ชายที่ไม่สวมอะไรเลย เดินออกมาด้วยสภาพมึนๆๆเมาๆๆ และชั้นไม่รู้จักด้วยซ้ำว่าเค้าเป็นใคร กิ๊บเกือบจะร้องกรี๊ด ดีที่น้องอ้อยปิดตากับปากชั้นไว้ทัน .... และ ผู้ชายจากห้องแรกคนนั้น ก็เดินไปเข้าห้องที่ 2 ซักพัก สิ่งที่ทำให้กิบต้องตะลึงอีกอย่างก็คือ คุณต้นในสภาพชีเปลือยเช่นกัน เดินออกมาจากห้องที่ 2 ไปเข้าห้องแรก .... น้องอ้อย กับกิ๊บ ใน เวลานั้นตกใจ แทบอ้าปากค้างว่า นี่มันคืออะไรในสิ่งที่เราเห็น มันเป็นอะไรที่ตลอดทั้งชีวิต ชั้นไม่เคยเจอะเจออะไรแบบนี้  ชั้นไม่รู้ว่าเค้าเรียกว่าอะไร แต่มารู้สุดท้ายคือ การสวิงกิ้ง (ขอติดเรทนิดนึงนะค่ะ) ชั้นไม่อยากจะเล่าในส่วนนี้เพราะแต่ล่ะฉากมันอุจจาดตามาก แต่ที่กิ๊บรู้อย่างหนึงคือ คุณต้นแลกคู่นอนกับเพื่อนของเค้า นั้นคือ คุณป่าน ชั้นไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เรื่องอย่างนี้มีอยู่จริง หากไม่ได้มาเห็นกับตาตัวเอง .... น้องอ้อยบอกกิ๊บควรตัดสินใจตอนนี้ว่าจะทำอะไรต่อไป กิ๊บเริ่มร้องไห้ ไม่รู้จะบอกใครดี เลยโทรลงไปบอกคุณลุงเงิน แท๊กซี่ใจดีข้างล่าง ลุงบอกว่า ถ้ากล้าที่จะตัดก็เข้าไปแสดงตัว และบอกเค้าไป ว่ากิ๊บเห็นและรู้ทุกอย่าง คาหนังคาเขาแบบนี้ เค้าไม่มีทางจะมาปฎิเสธกิ๊บ แน่นอน กิ๊บนั่งนิ่งอยู่นาน จนรวบรวมความกล้าทั้งหมด และค่อยๆแง้มประตูดูห้องที่2ก่อน กิ๊บก็เห็นว่าภายในห้องเปิดไฟสลัวๆ และ คน 2 คนกำลังทำกิจกรรมอยู่บนเตียง ซึ่งไม่ใช่คุณต้น ... กิ๊บจึงผ่านไปยังห้องแรกและมั่นใจว่าคุณต้นอยู่ห้องนี้แหละ แต่น่าเสียดายไม่มีไฟสลัวๆ  แบบห้องแรก ชั้นจึงตัดสินใจเปิดไฟดวงใหญ่กลางห้อง ....  ชั้นพบคุณต้นกับป่าน ...!! คุณต้นทำตาปลือๆ ด้วยฤทธิ์ของความเมาหรืออะไรไม่ทราบพยายามหันหน้ามองมาที่กิ๊บ ส่วนคุณป่านก็ร้องโวยว่า เปิดไฟทำไมแสบตา ... ซึ่งเธอเองก็คงมึนๆ เช่นกันและไม่ได้รู้สึกถึงการมาของกิ๊บเลย  แต่กับคุณต้นคงสร่างแล้วจึงทำหน้าตกใจและรีบผลักร่างคุณป่านออก หาผ้าห่มมาปิดเนื้อตัว แต่จริงๆไม่ต้องปิดก็ได้เพราะกิ๊บก็เห็นหมดแล้วว่าอะไรเป็นอะไร กิ๊บ : คงไม่ต้องพูดอะไรแล้ว เชิญต่อตามสบาย.. เมื่อกิ๊บพูดจบ พร้อมกับก้าวเธอเดินออกมาจากบ้านพร้อมน้องอ้อย คุณต้นไม่ได้ตามชั้นมาแบบพระเอกหนังไทย และชั้นก็ไม่รู้แล้วว่าเหตุการณ์ต่อจากนั้นคืออะไร  ชั้นกับน้องอ้อยแยกย้ายกันกลับบ้านโดยมีคุณลุงเงินเป็นสารภีในการรับส่งครั้งนี้ ... หลังจากวันนั้น กิ๊บก็ไม่ได้รับโทรศัพท์จากคุณต้นอีกแต่แปลกที่กิ๊บไม่รู้สึกเสียใจ หรือฟูมฟาย เหมือนครั้งที่เลิกกับพี่เจต บางทีหัวใจของชั้นอาจด้านชาไปแล้ว ... และกิ๊บก็กลับมาใช้ชีวิตโสด ใสๆๆอีกครั้ง ซึ่งมันก็มีความสุขดีแต่ในบางครั้งก็อดเหงาไม่ได้ .... ซึ่งเพื่อนๆ ก็เป็นคนที่ดูแลกิ๊บอย่างดี จนทำให้รู้สึกว่าชีวิตกิ๊บโชคดีเหลือเกินที่มีพวกเค้า และอีกคนที่มีบทบาทอย่างดีในตอนนี้ ก็คือ คุณฉุย .... ************************************************ จากคุณ : ฮานะจังแห่งPWC - [ 16 ม.ค. 52 11:12:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณฉุยเป็นผู้รับฟังที่ดี และเป็นผู้เล่าที่ดีเช่นกันทั้งกิ๊บและเค้าก็ต่างเจอปัญหาเกี่ยวกับความรักเช่นกัน จนเหมือนเราคุยภาษาเดียวกันตลอดเวลา จนแอบคิดไม่ได้ว่า เค้าหรือกิ๊บกันแน่ที่อาจคิดมากกว่าคำว่า "เพื่อน" เพราะเรามักจะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ ถ้าว่างและเรายิ่งไปกว่านั้นเรามีกิจกรรมที่ทำด้วยกันนั้นคือ เล่นเกมออนไลน์ (ไม่บอกว่าเกมอะไร อิอิ) มันยิ่งทำให้เรารู้สึกถึงความผูกพันธ์ในแต่ล่ะวันที่ผ่านไป  และวันนึงที่กิบต้องเสียใจมากๆคือ วันที่สุนัขตัวโปรดตายไป มันทำให้กิ๊บนอนไม่หลับและยิ่งไปกว่านั้นแม่กับน้องก็ไปบ้านคุณยายที่ต่างจังหวัด ชั้นร้องไห้จนคุณฉุยเป็นห่วงจนเค้าต้องมารับชั้นไปที่บ้านเค้าวันนั้น ... บ้านคุณฉุยเป็นบ้านตึกมี 2 ชั้น และทำกิจการในการทอผ้า และยิ่งไปกว่านั้นบ้านฝั่งตรงข้ามนั้นก็ถูกดัดแปลงเป็นโรงทอผ้าและโรงรถ ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่กิ๊บพบครอบครัวของคุณฉุย วันนั้นคุณแม่หน้าดุม๊ากมาก เป็นเพราะว่าแม่ไม่ชอบที่คุณฉุยขับรถในเวลากลางคืน คุณฉุยพากิ๊บไปอยู่ในห้องนอนและตัวเค้าเองก็ออกมาคุยกับแม่ให้เข้าใจ และมันก็ผ่านไปด้วยดี คุณแม่ของคุณฉุยไม่ว่าอะไร ... คุณฉุยสงสารกิ๊บมากเพราะเค้ารู้ว่ากิ๊บจะผูกพันธ์กับหมาตัวนี้มาก และแม่กับน้องจะไม่ค่อยอยู่บ้านเนื่องจาก ไอสเข้ามหาลัยและต้องไปอยู่หอแถวรังสิต ส่วนคุณแม่ก็มักจะได้ไปทำงานต่างจังหวัดเสมอๆ ทำให้กิ๊บอยู่บ้านกับสุนัขบ่อยครั้ง ... ในคืนนั้นที่กิ๊บนอนบนเตียงของคุณฉุย และคุณฉุยก็นอนอยู่ด้านล่าง แต่พอดึกๆ ฝนเริ่มตกและอากาสเย็นขึ้นมาทันที กิ๊บจึงเรียกคุณฉุยมานอนบนเตียงด้วยกัน แต่ผ้าห่มมีเพียงผืนเดียว (เค้าไม่เตรียมว่าจะมีใครมา) กิ๊บกับคุณฉุยอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนบางเพียงผืนเดียว มันไม่ช่วยให้อุ่นได้ คุณฉุยเริ่มจับตัวชั้นที่เย็น.. คุณฉุย : หนาวหรอ กิ๊บ : อื้อ นิดหน่อย คุณฉุย : มานี่ซิ คุณฉุยคว้าตัวกิ๊บมากอด ลมหายใจที่รินรดกันมันทำให้ชั้นรู้สึกหวั่นไหวยังไงพิกล กิ๊บเงยหน้ามอง เป็นจังหว่ะเดียวกับที่คุณฉุยก้มหน้าลงมา มันจึงทำให้ริมฝีปากของเราผ่านกันไปเล็กน้อย ... และก็อย่างว่าล่ะนะ อากาศเป็นใจ และด้วยความหนาวอย่างนั้น ... ไม่ต้องคิดเลยว่ามันจะรอดไปได้อย่างไร ..แต่แล้วมันก็เหมือนกิ๊บทำผิดหรือเปล่าไม่รู้ ที่ทำแบบนี้ทั้งๆที่คุณฉุยเองเค้าก็มีใครอีกคนอยู่แล้วเช่นกัน เฮ้อ!~ ชั้นไม่น่าเลย ... แต่พอเช้าขึ้นมากิ๊บกลับพบว่าคุณฉุยออกไปนอนนอกห้องเมื่อคืนเพราะคุณแม่ของเค้าเรียกให้ออกไปตอนตี 5 เกรงว่าจะไม่ดีสำหรับชั้น แต่จริงๆ มันสายไปแล้วนี่นา ... วันนั้นเราไปดูหนังกันและหาข้าวกินกันเหมือนเคย ... และชั้นก็กลับบ้านตัวเองเสียที แต่สิ่งหนึ่งที่ค้างในใจ คือเรื่องเมื่อคืน ซึ่งกิ๊บก็พยายามคิดให้มันผ่านๆ และลืมๆ มันไป จน... ค่ำวันหนึ่งคุณฉุยโทรมาบอกกิ๊บด้วยน้ำเสียงสั่นคล้ายคนร้องไห้แล้วบอกว่า คุณฉุย : กิ๊บ แฟ(คนที่คุณฉุยคบอยู่)รู้เรื่องของพวกเราแล้ว เราไม่รู้จะทำไงเค้าจะเลิกกับเรา กิ๊บ : เอาไงดีล่ะ งั้นบอกเค้าไปได้มั้ยว่ากิ๊บคบกับพี่อ๊อฟอยู่ กิ๊บลืมเล่าให้ฟังว่าพี่อ๊อฟเป็นเพื่อนที่ทำงานของคุณฉุยและชั้นก็เห็นว่าเค้าเป็นเพื่อนของชั้นคนหนึ่งจึงมีการไปทานข้าว หรือเจอกันบางครั้งและพี่อ๊อฟเคยบอกขอคบกับกิ๊บ แต่กิ๊บปฎิเสธไป ซึ่งพี่อ๊อฟก็ดูจะไม่ลดละความพยายามและยิ่งพี่อ๊อฟรู้ว่ากิ๊บกับคุณฉุยไปไหนด้วยกันบ่อยๆ ก็เลยเอาเรื่องต่างๆของเราไปบอก แฟ คนที่คุณฉุยคบอยู่ .. เหตุการณ์ครั้งนี้มันทำให้กิ๊บต้องเสียสละเพื่อความสุขของคุณฉุยโดยการบอกคบกับพี่อ๊อฟ และดูพี่อ๊อฟจะดีใจมาก แต่ชั้นไม่ได้รู้สึกเช่นนั้นเลย กิบกลับรู้สึกแย่ ที่ต้องทำแบบนี้เพราะกิ๊บไม่ได้ชอบพี่อ๊อฟ แต่"กิ๊บชอบคุณฉุย"ซึ่งมันคงเป็นไปไม่ได้ เพราะคุณฉุยเค้าเลือกแฟ ไปแล้ว ... กิ๊บกับคุณฉุยก็เลิกการติดต่อกันไปโดยปริยาย แต่คนที่ไม่รักทำยังไงมันก็ไม่รัก กิ๊บไม่อาจจะทรมานตัวเองกับพี่อ๊อฟได้ ชั้นก็ทำให้พี่อ๊อฟเสียใจอีกครั้งนึง โดยบอกไปว่า กิ๊บไม่สามารถจะคบกับเค้าเป็นแฟนได้ พี่อ๊อฟเริ่มเข้าใจแต่เค้าก็โกรธกิ๊บที่ไปให้ความหวังเค้า และกิ๊บก็ยอมรับว่าตัวเองทำผิดตรงนี้จริงๆ อย่างที่ไม่น่าให้อภัย ... เฮ้อ.. ความรักของกิ๊บมันดูไม่ลงตัวเสียที และมันยิ่งยุ่งไปมากกว่านี้เมื่อ Playboy ตัวจริงกลับมา .... ************************************************ เดี๋ยวฮานะจะพักเรื่องของกิ๊บ ไว้ก่อนแค่นี้ ในตอนหน้าจะพาไปดูความรักของคุณฉุยบ้าง และขอบอกนะค่ะว่า คุณฉุยเองก็เด็ดไม่แพ้เรื่องของกิ๊บเช่นกัน อิอิ ************************************************ จากคุณ : ฮานะจังแห่งPWC - [ 16 ม.ค. 52 11:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จ้า  จะมารออ่านตอนต่อไปเหมือนเดิมนะ จากคุณ : Red Guitar - [ 17 ม.ค. 52 00:27:21 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอโทษทุกๆท่านที่ทำให้รอนานนะค่ะ พอดีว่าถ้าวันเสาร์-อาทิตย์ ฮานะจะไม่อยู่หน้าคอมค่ะ จะอยู่กับคุณแม่ และทำความสะอาดบ้านถึง 2 หลัง - -* ก็คงมีเวลามาอัพช่วงวันจันทร์-ศุกร์นะค่ะวาจะบอกหลายครั้งแต่เพลินที่กำลังคิด พล๊อตเรื่องได้ ************************************************ จากวันที่คิดว่าผิดพลาดในเรื่องความรักมาหลายๆครั้ง มันน่าจะทำให้กิ๊บเข็ดแต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลย มันคือการเรียนรู้ให้หัวใจได้เจ็บปวด ได้เจอความผิดหวัง และมันทำให้เราคาดหวังในเรื่องต่างๆน้อยลง กิ๊บเคยลองมานับดูเล่นๆ ว่า เราคบกับใครได้เกิน 3 เดือนบ้าง ปรากฎว่าพี่เจตเป็นผู้ชายคนเดียวที่กิ๊บคบได้ยาวนานที่สุด และนอกนั้นก็เหมือนแค่ผ่านมาแวะทักทายและผ่านไป  และประสบการณ์ทั้งหมดมันก็สอนให้กิ๊บรู้ว่า ความรักของคู่รักควรจะมีเพียง 2 คนเท่านั้น กิ๊บเลยตั้งใจว่าจะไม่ยุ่งกับคนที่มีแฟนแล้วหรือมีครอบครัวแล้วเด็ดขาด .... หลังจากที่เลิกติดต่อกับคุณฉุยได้ซัก 1เดือน โทรศัพท์ก็ดูเงียบเหงาไปทันที แต่แล้ววันหนึ่งเบอร์ที่กิ๊บคุ้นเคยก็ปรากฎขึ้น ..... ปลายสาย : ฮัลโล กิ๊บ นี่ผมเองนะ กิ๊บ : ใครนะค่ะ ปลายสาย : ต้นไง กิ๊บสบายดีมั้ย ...คุณต้น Playboy ตัวจริงนี่เอง กิ๊บรู้สึกถึงความเจ็บปวดในวันเก่าๆขึ้นมาได้ทันที แต่มันดูเหมือนจะเบาบางลงไปมากแล้ว แต่ตอนนี้เพียงแค่อยากรู้ เค้าโทรมาทำไมกันนะ ...? กิ๊บ : สบายดีค่ะ คุณต้น : ขอบคุณนะที่รับโทรศัพท์ คุณว่างมั้ย ไปหาอะไรทานกันเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง กิ๊บ : ค่ะ แต่คงออกไปได้ไม่นาน เพราะกิ๊บต้องกลับมาให้อาหารเจ้าวิกกี้ วิกกี้เป็นหมาพันธุ์ชิสุทอยที่พี่เจตซื้อให้ในวันเกิด นานแล้วและชั้นก็รักมากด้วย แต่ที่กิ๊บพูดไปแบบนั้น เพราะถ้าหากมีอะไรมไชอบมาพากล ชั้นได้ชิ่งได้ทันที ไม่เกิน ครึ่งชั่วโมง รถของคุณต้นก็มารับกิ๊บที่หน้าบ้าน คุณต้นดูผอมลงจนเห็นได้ชัด แต่กิ๊บก็ไม่ได้ทักอะไร จนมาถึงร้านอาหารริมน้ำ แห่งหนึ่งย่านฝั่งธน เราสั่งอาหารมาไม่มากนัก เพราะครั้งนี้กิ๊บไม่ออกตังแน่นอน ก็คุณต้นบอกเองว่าจะเลี้ยงนี่นา ระหว่างนั้นคุณต้นก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้กิบฟังอย่างตั้งใจ จะว่าเล่าก็ไม่เชิงหรอก เรียกว่าแฉ จะดีกว่า คุณต้นเล่าว่าหลังจากวันนั้นเค้ารู้ว่าเค้าทำผิดต่อกิ๊บมาก เลยไม่กล้ามาขอให้อภัยเค้าและประกอบกับป่านเสนอตัวให้ขนาดนั้น เค้าก็เลยตกลงคบกับป่านแต่การคบกันของพวกเค้ามันไม่ใช่ความรัก มันเป็นเรื่องบนเตียงล้วนๆ การแลกคู่นอน หรือแม้แต่ป่านไปคนเดียวก็ยังมีจนคุณต้นจับได้ว่า ป่านนั้นคู่ขาเยอะ และที่เรียกว่าแฟนจริงๆนั้นแทบไม่มี คุณต้นเล่าว่า การที่ป่านต้องการคบเค้านั้นเพียงเพื่ออยากจะเอาชนะกิ๊บและคุณต้นเท่านั้น และตอนนี้คุณต้นก็เลิกกับป่านจริงๆแล้ว และอยากจะขอโอกาสกิ๊บเพื่อความสัมพันธ์ครั้งใหม่ และกิ๊บน่ะ จะคิดอย่างไร ..... และกิ๊บจะแน่ใจได้อย่างไรว่ามันจะไม่จบแบบเดิมอีก .... กิ๊บยังคงไม่ตอบตกลง แต่ก็ได้บอกไปว่าขอคิดดูก่อน เพราะที่ผ่านมากิ๊บไม่รู้ว่ายังจะเชื่ออะไรได้อีก จนคุณต้นพูดเรื่องแต่งงานอีกครั้งและครั้งนี้เค้าขอให้ผู้ใหญ่ได้มาคุยกัน .... ดูแล้วเหมือนเค้าจะเอาจริงแล้วใช่มั้ยงานนี้ และนี่แหละ Playboy ตัวจริงเลยแหละ .... แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 52 12:15:14 จากคุณ : ฮานะจังแห่งPWC - [ 20 ม.ค. 52 11:59:47 ]

ความคิดเห็นที่ 20 กิ๊บยังคงเฝ้ามองพฤติกรรมของคุรต้นจนกระทั่ง วันงานหมั้นก็ถูกจัดขึ้นในที่สุดที่โรงแรมแห่งหนึ่งแถวเจริญนคร ... มันเหมือนความฝันของผู้หญิงหลายคนแต่นั้นเองมันก็เป็นฝันร้ายของกิ๊บ ... งานหมั้นที่มีแขกเหรื่อผู้ใหญ่มากมายทั้งของฝั่งคุณต้นและของกิ๊บ วันนี้กิ๊บใส่ชุดสีครีมเป็นชุดไทยประยุกต์มีผ้าเฉียงที่บ่า ส่วนแม่กับน้องของกิ๊บก็สวยไม่แพ้กัน ประมาณ 9 โมง 9 นาที คุณต้นที่อยู่ในชุดสูทรสีน้ำตาลเข้มและคุณพ่อของคุณต้นที่ถึงแม้จะถือไม้ค้ำยัน แต่ก็ยังดูภูมิฐานมากอยู่ดี เพราะท่านเป็นนายทหารมาก่อนกระมัง ขณะที่เรากำลังทำพิธีอยู่นั้น กิ๊บได้ยินเสียงโทรศัพท์ของคุณต้นตลอดเวลาทั้งๆที่เค้าฝากไว้กับเพื่อนแล้วนะ สงสัยกิ๊บหูดี แต่เราก็ไม่ได้ใส่ใจมัน ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ไม่ว่าจะเป็นพิธีการสวมแหวนหมั้นถึงแม้ว่ามันจะคับไปหน่อยก็เถอะ และพิธีรับไว้ ขอพรผู้ใหญ่ ... ขณะที่เราร่วมรับประทานอาหารที่ทางโรงแรมจัดขึ้น ก็ต่างก็คุยกันว่า คงจะอีกซัก 4 เดือนก็จะเป็นพิธีแต่งงาน สำหรับกิ๊บทุกอย่างดูดีไปหมด แต่ในใจของกิ๊บ.... กลับรู้สึกกังวลถึงอะไรบางอย่างบางที อาจเป็น "คุณฉุย" แต่ไม่ว่าอะไรก็ช่างตอนนี้กิ๊บกำลังจะแต่งงานแล้ว ชั้นสลัดความคิดบ้าๆทิ้งไปและก่อนที่จะมาสนใจอาหารที่อยู่ตรงหน้า ชั้นได้ยินเสียงผู้หญิงตวาดเสียงดังมากมาจากบริเวณประตูหน้างาน เลยทำให้ชั้นต้องรับหาต้นตอเสียงทันที ....... แต่ยังไม่ทันจะเห็นอะไร แขนของกิ๊บก็ถูกกระชากออกไป ทางด้านหลังของประตูที่ต่อไปยังห้องแต่งตัว .... แต่หูก็ยังได้ยินประโยคที่ว่า "ทำKuท้องแล้วยังจะมีหน้าไปแต่งงานอีกหรอ ไอ้พี่ต้น".....   น้ำตามันไหลนะ ทั้งๆที่กิ๊บไม่ได้อยากร้องไห้ ความถามมีมากมายว่าอะไรเกิดขึ้นข้างนอกนั้น และกิ๊บทำผิดอะไรถึงได้เจอแต่เรื่องที่ผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วจะทำอะไรต่อไป ... หลังจากวันงาน แฟนของไอสเล่าให้กิ๊บฟังว่า มีผู้หญิงท้องใส่ชุดสีแดงเข้ามาในงานและอ้างว่าเป็นแฟนกับคุณต้น และคุณต้นทำเธอท้อง คุณพ่อคุณต้นตกใจจนเป็นลมถึงกับต้องพาส่งไปโรงพยาบาล ซึ่งตอนนี้อาการดีขึ้นมาก สำหรับแม่ แม่ก็ได้แต่บอกกิ๊บว่าควรเอาของไปคืนเค้า ถ้าเรารับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น กิ๊บจึงตัดสินใจเอาของไปคืน ที่บ้านคุณต้นโดยมีไอสกับแฟนของไอสเป็นคนมาส่ง และโชคดีมากที่คุณต้นอยู่กับคุณพ่อที่กำลังนอนพักผ่อน คุณต้นสีหน้าไม่ดีที่เจอกิ๊บ และขอคุยเป็นการส่วนตัว...คุณต้นบอกว่าผู้หญิงในงานนั้นคือ ป่าน ที่กำลังท้องกับเพื่อนของเค้าหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ แต่ไม่ใช่ของเค้าแน่ๆ และต้องการให้กิ๊บเชื่อ และกิ๊บจะเชื่อได้อย่างไร นอกจากจะรอให้เด็กคลอดออกมา และตรวจ DNA ยังกับในหนัง คุณต้นบอกตอนนี้อย่าเพิ่งไปจากเค้าเลย และถ้าหากคุณพ่อรู้ว่ากิ๊บเอาของมาคืนท่านก็ยิ่งจะไม่สบายใจ ....  และชั้นเองเป็นโรคแพ้คนแก่อยู่ด้วย ก็เลยต้องยอมเชื่อเค้าซักครั้ง ...กิ๊บและน้องๆพากันกลับมาเล่าให้แม่ฟัง และแม่เห็นว่าเราควรให้โอกาสคุณต้น กิ๊บก็เลยไม่ว่าอะไร แต่ในใจมันกลับคิด .... คิดถึงคุณฉุย มากขึ้นกว่าเดิม... และดูเหมือนความคิดถึงของกิ๊บคงส่งผ่านอะไรซักอย่างไปถึงคุณฉุย ในคืนนั้นคุณฉุยทักกิ๊บใน msn หลังจากที่ไม่ได้คุยกันมาเกือบ 5-6 เดือนและเล่าเรื่องราวความรักของเค้าให้กิ๊บฟัง .... ซึ่งทุกอย่างมันก็ได้จบลงแล้วระหว่างคุณฉุย กับ แฟ ... ************************************************ จากคุณ : ฮานะจังแห่งPWC - [ 20 ม.ค. 52 12:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านจบแล้ว  จขกท  หายไปไหนค่ะเนี่ย ^^ จากคุณ : Red Guitar - [ 30 ม.ค. 52 14:04:35 ]