สวัสดีปีใหม่ค่า....

เพื่อน ๆ สบายดีอยู่รึเปล่าคะ   สบายดีค่ะ  กทม. ก็หนาวกับเขาเหมือนกันนะเนี่ย...  ฟังข่าวบอกว่า กทม. อุณหภูมิตต่ำสุด13-16 องศา  สูงสุด  23-27 องศา  ของเธออยู่ที่กี่องศากันน้อ...

อย่าลืม...!!  ใส่เสื้อหนา ๆ ให้ร่างกายอุ่น ๆ เข้าไว้นะ เพราะถ้าปล่อยให้หนาว  จะป่วยเอาง่าย ๆ  เพราะเวลาร่างกายเราหนาว  ภูมิต้านทานจะลดลง  เราใช้วิธีนี้นะ  ไปหาแมวกอดดดดด  อิอิ  ล้อเล่น  ใส่เสื้อยืดไว้ข้างใน  ใส่เสื้อหนาว  แล้วก็พันคอให้อุ่น  แค่นี้ก็โอเคแล้วนะ

จริง ๆ กลับมาตั้งแต่วันที่ 2 แล้วล่ะ รถติดมาก ใช้เวลาเดินทาง 12 ชม. ออกจากอุบล 7 โมงเช้ามาถึง 6 โมงเย็น  หลับเกือบตลอดทาง ไม่รู้เป็นไร  มันพาลจะง่วง  มันไม่รู้จะทำไรมั้ง  ว่าจะเล่าให้เธอฟังว่าไปโน่นทำอะไรบ้าง  แต่ก็มัวแต่ตั้งท่าจะเล่า  ก็ไม่ได้เล่าซักที  อิอิ  ก็จะเล่า ณ บัดนี้แล้วล่ะ

ออกเดินทางตี 4 ของวันที่ 29 ธ.ค. 51  เดินทางไปด้วยกัน  3  คัน  แวะทานข้าวที่นางรอง  เมนูง่าย ๆ  เลยคือ  น้ำพริก  ไม่รู้ทำไมให้มาตั้ง 3  น้ำพริก  มีน้ำพริกโคราช  น้ำพริกเผา น้ำพริกนรก แค่น้ำพริกเดียวก็กินไม่หมดแล้ว ผักสด  ฮอดดอกทอดเจ   ปลาเค็มเจ โลภมากเอาข้าวมาตั้ง 2 ถุงแหนะ  ปกติเป็นคนกินข้าวจุ  แต่เวลาเดินทางจะกินได้น้อย  เพราะค่อนข้างรีบ  พอกินเสร็จ  ญาติธรรมจากปฐมอโศกก็มาแวะทานข้าวเหมือนกัน  ก็เลยรีบเลยค่ะ  มีอาหารทานรึยังคะ  เอาโน่นมั้ย  เอานี่มั้ย  รีบช่วยเหลือเกื้อกูลทันทีเลย  อิอิกำลังคิดว่า  จะมอบมรดกให้แก่ผู้ใดดีล่ะเนี่ย   เพราะว่า  ทานแค่วันละครั้ง   มันก็จบแล้ว  ไม่ต้องทานอะไรอีกแล้ว   สบายมาก  เลยต้องจัดการกับอาหารที่ทานไม่หมด  แล้วก็ไม่ชอบทิ้งของด้วยสิ  โชคดีจริง ๆ  ที่เจอญาติธรรม ^ _ ^  ญาติธรรมก็ขอบคุณพวกเรากันใหญ่เลย  แต่การได้ให้มันมีความสุขจริง ๆ เลยเนอะ


ไปถึงบ้านราชเมืองเรือ  ชุมชนราชธานีอโศก  เวลาบ่าย 2  กว่า ๆ  พอไปถึง  พี่ขวัญชวนไปนั่งรถเล่นในเมืองอุบล  ก็โดดขึ้นรถเลย  เพราะว่างงาน  ไปแวะที่อุทานบุญนิยม  ตามข่าวว่า พวกเสื้อแดงบุกมาปาขี้สิ่งปฏิกูล  มาถล่มทำลายข้าวของ  ไปถึงแล้ว  ชอบบรรยากาศมาก ๆ  เป็นร้านอาหารที่มีหลังคาหน้าจั่วยกสูง  โปร่ง ๆ  ต้นไม้ล้อมรอบ  มีโต๊ะอาหารวางเป็นแถวเป็นแนว มีผ้าปูโต๊ะ  มีเก้าอี้วาดสอดกันเรียบร้อย  ก่อนเดินเข้าไปต้องขึ้นบันได 2 ขึ้น  มีป้ายติดว่า  กรุณาถอดรองเท้า  ด้านหน้ามีต้นชมพู่ขึ้นอยู่  เราไปเก็บชมพู่กัน  ฉันดันไปยืนไม่ดูตามาตาเรือ  โดนมดกัดเลย  แล้วก็คันมาก ๆ เป็นปื้น ๆ เลย  

มีคนบอกว่า  ก่อนที่พวกเราจะมา  ญาติธรรมไปเอาของ  แล้วเจอกับพวกเสื้อแดงมาไล่  ฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย  ไม่มีอยู่ในหัวสมองเลย  ไม่คิดว่า  ชาวบ้านธรรมดาต่อให้เกลียดกัน  ก็คงไม่ถึงกับต้องรวบรวมไพล่พล  ยกพวกมาบุกรุมทำร้ายรังแกกันได้เลย  มันต้องไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดาแน่ ๆ  ก็ได้แต่คิดว่า  ถ้าเราเคยทำกรรมกับเขามาก่อนเราก็ชดใช้ให้เขา  เราก็คืนให้เขาไป  ฉันเชื่อ  กฎแห่งกรรมจริง ๆ  แต่ต้องจัดว่า  พวกเรามีกรรมดีอยู่บ้าง  ไม่มีวิบากกรรมกับเสื้อแดง  ก็เลยไม่ได้เจอกัน  อิอิ


ปกติฉันจะต้องไปนอนที่เรือนศูนย์  แต่ปีนี้พี่ขวัญชวนให้นอนในเต้นท์ด้วยกัน  ก็เลยนอนกับพี่เขา  


30-12-51  

ตื่นมาก็ไปช่วยกันทำอาหารถวายพระทั้งชุมชน และญาติธรรม  องค์กรของเราได้รับมอบหมายให้ช่วยกันทำอาหารตลอด 3 วันนี้  ก็เริ่มทำกันตั้งแต่ ตี 5-10 โมงเช้า (สำหรับฉันนะ  ส่วนคนอื่นอาจจะเช้ากว่านี้หรือ สายกว่านี้)  แล้วพักทานข้าว  หน้าที่ของฉันวันนี้ส่วนใหญ่ได้รับความไว้วางใจให้ช่วยล้างผักค่ะ อิอิ ดีนะที่อากาศยังไม่หนาวเท่าไหร่  กำลังสบายเลย  แล้วก็ผ่ามะเขือเปาะ  

ได้คุยกับพี่คนหนึ่งที่มาช่วยล้างผัก  ไม่ค่อยได้คุยกันยาว ๆ  อย่างวันนี้เลย  ก็ดีใจนะ  ที่ได้คุยกับเขา  ฉันอยากให้พี่เขาคิดแง่บวก  ชีวิตจะได้มีความสุขมากขึ้น  ถ้าอายุมากขึ้น  แล้วเข้าสู่วัยทอง  กลัวว่าเขาจะแย่นะ  ก็ได้แต่เตือนบอกเขาด้วยความปรารถนาดีจริง ๆ พี่เขาก็รับฟังด้วยดีนะ  ^ _ ^  ดีใจตรงนี้แหละ  ปลื้ม...  

วันนี้อาหารเยอะมาก ๆ  มีขนมจีนแกงเขียวหวาน  น้ำยากะทิ  น้ำยาป่า  อร่อยมาก ๆ  ขอบอก จริง ๆ ไม่ค่อยชอบอาหารใส่กะทิเท่าไหร่  แต่ต้องบอกว่า นี่เขาอร่อยจริง ๆ นะ  แล้วก็มีข้าวหมูแดงเจ   ผัดผักรวมมิตร (ของโปรดได้ทานผัดผักก็รอดตายแล้ว  ฮี่ ๆ)  ผัดเปรี้ยวหวาน  สับปะรดเปรี้ยวสะใจจริง ๆ  กินมากไม่ได้เข็ดฟัน  (อายุเริ่มมากแล้วก็เงี้ยะ)  ซาลาเปา  ขนมเค้กกล้วยหอม  กระหรีปั๊บ  และที่ฮอตฮิตสุด ๆ  พิซซ่า....!!.  จริง ๆ ตั้งใจว่า  มางานนี้จะถวายตัวช่วยทำพิซซ่านะ  แต่...เห็นเด็ก ๆ ช่วยเยอะ  ก็เลยช่วยทำอาหารก่อนละกัน  ถ้าว่างจะไปช่วย  

กินอิ่มมาก ๆ ๆๆๆๆ  ถ้าขืนอยู่เฉย ๆ คงจะต้องหลับแน่ ๆ  พี่เมย์ชวนไปเดินเล่น  เลยไปเดินที่บุ่ง(เขาเรียกแบบนี้  มันเหมือนกับบึงรึเปล่า?)  ไปยืนดู  น้ำสีเขียวไม่เห็นมีอะไร  ซักพักหนึ่ง ปลาตัวโต๊...โต...ว่ายมาตรึมเลย  เต็มไปหมด   ลองเดินไปที่อื่นดู  มันก็ว่ายตามมาขออาหาร  พี่เมย์ให้ถั่วทอดสมุนไพรมาก็เลย  โยนให้ปลากิน  ทีนี้ก็แกล้งปลา  อิอิ  โยนใบมะกรูดให้ปลา  สงสัยจะน้ำหนักเบาไป  มันก็ไม่สนใจ  ซักพักกลองโยนพริกทอด  มันก็มางับเลย  ฮา...  

น้องทิบทิมตามมาสมทบ  น้องเขาไปเก็บเศษขนมปังที่หล่นอยู่ตามพื้นมาโปรยให้ปลากิน  เขาบอกว่า  เขาชอบปลาบึก  มันน่ารักดี  เคยป้อนมันกินขนมปังมันให้จับหัวด้วย  น้องเขาอายุ 8 ขวบ  แววตาน้องเขาสดใสมาก ๆ  ตากลมใสแจ๋วเลย  มองหน้ากัน  ไม่รู้จะทำไรก็ยิ้มมมมให้กันตลอด  ที่สำคัญน้องเขาเรียกฉันว่าพี่  อี่ ๆ  ส่วนรุ่นน้องที่อายุน้อยกว่าฉัน  เขาเรียกคนนั้นว่า  อา   เล่นเอาน้องคนนั้นงอนน้องทับทิมไปเลย   ตอนฉันนั่งทานข้าวอยู่  เขาก็มานั่งดูว่าฉันกินอะไร  เขาก็เลยหิว    เลยมานั่งกินข้าวด้วยกัน เขาเห็นฉันกินน้ำพริกมะนาว  เขาก็อยากกินบ้าง  เขาไม่เคยกินน้ำพริกกะปิ  เขาก็ลองกิน  ฉันก็บอกให้เขากินกับผักนะ  ก็ชวนกันกิน  ฉันจะปั่นธัญพืชกิน  เขาก็มาดู ๆ  ก็บอกให้เขาลองกินดู  เขาก็ทานได้  ตอนแรกไม่ค่อยอยากจะกินเท่าไหร่นะ  กินไปบ่อย ๆ ก็พอทานได้  เหมือนกับว่า  เวลาเราทำอะไร  เขาก็อยากจะทำด้วย  กินด้วย  ประมาณนั้น   ฉันเคยดุเขาด้วยนะ  เพราะจะมาเล่นในห้องทำงาน  ฉันบอกเลยว่า  ถ้าจะมาห้องนี้ต้องทำงาน  อิอิ  วิธีไล่เด็ก  แต่เด็ก ๆ เขาดีอย่างนะ  เขาไม่โกรธนาน แป๊บเดี๋ยวเขาก็หาย  นี่นะ ความดีของเด็ก ๆ เขาล่ะ  ไม่โกรธกันนาน ๆ เหมือนพวกผู้ใหญ่

หลังจากนั้นก็เดินไปดูเรือสุดชีวิต  หรือที่เผาศพนั่นเอง  เดินไปสุดดดดด เลย  ไกลเหมือนกัน  อยู่ในป่าโน่น  ติดริมแม่น้ำมูล  สวยมาก ๆ เลย สวยแบบเรียบง่ายน่ะ  บรรยายไม่ถูก  ไม่มีอะไรประดับตกแต่งอย่างวิวิศมาหราเลย  แต่ฉันชอบจัง   ตรงที่เผาศพ  มีสมณะมากางกลดยึดพื้นที่ไว้จำวัดอยู่   ลมดีมาก ๆ  ต้นไม้พากันร้องเพลงใบไม้พร้อม ๆ กันเลย  


แล้วก็พากันเดินกลับ  เริ่มเมื่อยแล้วสิ  ต้องหาที่แล้ว  อิอิ   เด็กสัมมาสิกขาเขาพักในเรือกัน  เลือกหาอยู่นานมาก  ก็ไปนั่งพักกันที่เรือของสิกขมาต  พอถึงก็ไม่ไหวแล้ว  นอนดีกว่า  มันรู้สึกสบายมากเลย  ลมพัดเย็นสบาย  สงบดียังไงไม่รู้  ตื่นมาก็เห็นเด็ก ๆ เขาพายเรือเล่นกัน

แล้วก็เดินกลับไปที่พักอาบน้ำซักผักไปดูการแสดง

31-12-52

เช้านี้ตื่นไปทำวัตรเช้า  แต่ไปไม่ทันกราบพระครั้งแรก  ไปถึงเริ่มสวดมนต์กันแล้ว  ฟังพ่อท่านเทศน์แล้วพาลให้ง่วงอีกแล้ว  เลยลุกไปช่วยทำอาหาร  ทำถึง 9 โมงกว่า ก็ทานข้าว  ตอนเที่ยงดูข่าวนิดหน่อย  พวกเสือแดงกำลังปิดล้อมการแถลงนโยบายของรัฐบาล  ใจมันคิดว่า  รัฐบาลน่าจะเลื่อนเวลาไปเรื่อย ๆอยากรู้ว่า  เสื้อแดงจะล้อมได้กี่วันน้า.............  สงสัยจริง ๆ   แต่รัฐบาลต้องรีบแถลงนโยบายเพื่อรีบทำงาน  อืม...คงงั้น...  ช่วงบ่ายก็มาช่วยปอกกระเทียม  แล้วอาบน้ำดูการแสดง  เขาบอกว่า  วันนี้วงซู ๆ จะมาล่ะ  ต้องไปดูซักหน่อย

1-1-52

เข้านี้ตื่นไปทำวัตรคนเดียว  ไม่มีใครไปด้วย  ทำวัตรเช้าที่หน้าพระพุทธาภิธรรมนิมิต  อากาศหนาว  แต่ก็เตรียมพร้อมพอสมควร  พอง่วงก็เลยมาช่วยเขาทำอาหาร ปีนี้เป็นปีแรกเลยที่มาบ้านราชแล้วไม่ได้ใส่บาตรเลย  เพราะมัวแต่ช่วยทำอาหารอยู่  ก็ได้แต่คิดว่า  เราใส่บาตรแล้ว  ใส่เป็นหม้อเลย  หม้อใหญ่ ๆ  ถวายทั้งพระ  แจกทั้งฆราวาส  ก็ทำบุญเหมือนกัน   หลังทานข้าว เดินไปดูเวทีเชาวบ้าน  มีดนตรีของวงฆราวาส  เหมือนจะไม่ครบวง  ขาดมือโซโล่กีต้าร์  แต่เขาแก้ด้วยการทำเสียงกีต้าแทน  ดูแล้วสนุกดี  เข้าใจทำนะ  แล้วก็มีการทายปัญหาเด็ก ๆ  เด็กกรูกันไปตอบกันใหญ่  ตอบแต่ละที  คำตอบเหมือนกันเด๊ะ ๆ  ไม่ค่อยตอบต่างกันเลย   มีคำถามถามว่า  ปลาอะไรว่ายน้ำไม่ได้  ติ๊กต๊อก ๆๆๆๆ  


คำตอบ  ปลาร้า....ค่ะ   อีกอัน   หมาอะไรเห่าไม่ได้   ก็หมามุ่ยไงละคะ    ตอนบ่ายโมงกว่า วงซู ๆ มาเล่นดนตรีอีกรอบ  น้าเสกบอกว่า  ปีนี้มาเค้าดาวน์ที่บ้านราช   เค้าท์ไปดื่มน้ำอัดลมไป  เพราะไม่มีน้ำเมาให้ดื่ม  อิอิ เลิกตั้งบ่าย 3 แหนะ  แต่ฉันนั่งดูแป๊บเดียว  ไม่ยอมเล่นเพลงเดิน  เพลงโปรดของฉันซะที  ไปช่วยทำพิซซ่าดีกว่า  

อยากจะบรรยายว่าพิซซ่าเขาทำกันยังไง  ก็จะมีแป้งพิซซ่านะ  ต้องทาแป้งด้วยครีมมะเขือเทศ  ไม่รู้เรียกอะไร  แล้วก็มีพริกหวาน  มะเขือเทศ  บ็อคเคอร์รี่(มันเหมือนต้นไม้เลย เวลาอยู่บนหน้าพิซซ่าจะมีสีเขียวเข้ม  สวยดี)  สัปปะรด  แครอท  ฮอตดอกเจ  แล้วก็ราดด้วยมายองเนส  แล้วนำเข้าเตาอบ  ฉันชอบที่สุดคือต้องใส่มะเขือเทศเยอะ ๆ สัปปะรดเยอะ ๆ  มันจะเปรี้ยว ๆ อร่อยดี  ฉันไปช่วยแต่งหน้าให้พิซซ่า  แล้วไปช่วยทำอาหารต่อ  ฉันรู้สึกว่า  กินหลาย ๆ มื้อนี่มันวุ่นวาย  เป็นภาระมาก  คนทำอาหารก็ทำกันทั้งวันไม่ได้หยุดพักเลย


ช่วงค่ำฉันไม่ได้ไปดูการแสดง  เขาบอกว่า ดีมาก  เป็นการแสดงแบลคไลด์  คือจะมองเห็นแต่มือที่เหมือนนกกำลังบิน  แล้วจะประกอบกันเป็นรูปร่างต่าง ๆ หรือตัวอักษร  ที่ไม่ได้ไปดูเพราะไม่รู้อ่ะ  แง้ ๆ  ไปช่วยเขาทำขนมปังลูกเกด  ช่วยทาเนยให้ขนมหลังจากเอาออกมาจากเตาอบใหม่ ๆ  ทิ้งให้เย็น  แล้วเอาใส่ถุง  จะแจกคนเดินทางกลับพรุ่งนี้  อยู่ช่วยตั้งแต่ 1 ทุ่มจนถึง 5 ทุ่มกว่า  จึงออกมาก่อน  มีเด็กชายคนหนึ่งอยู่ ป.6  มาช่วยคีบขนมที่ออกมาจากเตาอบ  ท่าทางขมีขมันตั้งใจทำมากเลย  แถมพูดเก่งมากกกก  พูดจาฉะฉานด้วยสิ  คืนนี้อากาศหนาวมาก  สงสารเด็ก ๆ ที่ช่วยกันล้างหางพวกถาดขนมปังและอุปกรณ์ต่าง ๆ  ไม่รู้จะหนาวมากรึเปล่า?

2-1-52

ตื่นเตรียมตัวกันตั้งแต่ตี 5  เก็บของเสร็จแล้ว  เอาอาหารก็แล้ว  รถยังไม่มาเลยโทรตามดู  ถามว่า  โบ้อยู่ที่ไหน  เขาตอบว่า  ฟังเทศน์อยู่  หืม.....ไม่อยากจะเชื่อ  โม้รึเปล่าเนี่ย....  น้องคนนี้เวลาถามอะไร  จะมีคำตอบที่เป็นคำปฏิเสธตลอด  ไม่ ๆๆๆๆ  ตลอดเลย   ฉันบอกน้องเขาว่า  ครับ ๆๆๆๆ  บ้างสิ  ชอบฟอร์ม  ปากกะใจไม่ตรงกันเลย  แต่เขาเป็นคนใจดีนะ  ชอบไปเป็นอาสาสมัครพาคนเจ็บไป รพ. ถ้าทางรพ. ให้ที่พาคนเจ็บมาส่ง  เขาก็ไม่รับ  บอกว่าสงสารคนเจ็บจะได้ไม่โดนชาร์ตเพิ่ม  กว่าจะได้ออกเดินทางจริง ๆ ก็ตอน 7 โมงเช้า  กลับกรุงเทพฯ  แล้ว  ตอนกลางทาง  มีคนชวนว่าจะไปแวะเขาใหญ่กันมั้ย  แต่ก็ไม่ไปกันเพราะป้า ๆ อยากจะพักผ่อน  แล้วก็ต้องเปิดร้านกันในวันที่ 4  

งานรออยู่  ไปไหนไม่ได้แล้ว  >_<

แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 52 18:57:52

แก้ไขเมื่อ 13 ม.ค. 52 23:46:11

จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 13 ม.ค. 52 22:52:52 ]