สวัสดีครับท่านนักอ่านทุกท่าน  ผมเป็นสมาชิกน้องใหม่  มีความปราถนาอย่างแรงกล้าที่จะเป็นนักเขียนเรื่องตลก  ไม่เน้นว่าจเป็นเรื่องสั้นหรือเรื่องยาว  ทุกเรื่องที่ผมโพสต์  เป็นเรื่องจริงบ้าง  โม้บ้าง  แต่ส่วนมากจะเป็นมุขในที่ทำงาน+ขำขันใน internet จะ update ให้ได้อ่านกันเรื่อย ๆ  เป็นเรื่องที่วนเวียนเกี่ยวกับที่ทำงานครับ  เป็นส่วนราชการ  แต่ไม่บอกว่ากระทรวงใหน (แต่อยู่ใกล้ๆ นายก แน้...) อิอิ  เดี๋ยวเขาตามฟ้อง  เอาล่ะ  ประเดิมเรื่องแรกกันเลย  


เช้าวันนึงเป็นวันเสาร์สบาย ๆ  อากาศสดใส  เป็นวันเด็กแห่งชาติ  บักเซียงเมี่ยง  พี่ณี  พี่ธี  น้องฝัน และเจ๊แดง  มีภารกิจต้องไปจัดเตรียมงานวันเด็ก  ซึ่งที่ทำงานใช้เป็นสถานที่จัดงานเป็นประจำทุกปี  เจ๊แดงลากน้องพิ้งค์  หลานสาววัย 5 ขวบมาที่ทำงานด้วยเพราะหลานสาวรบเร้าอยากนั่งเก้าอี้นายก  ระหว่างที่นั่งรอพิธีเปิดนั่นเอง  น้องพิ้งค์ก็เริ่มจุดประเด็นทันที

น้องพิ้งค์ : น้าเซียงคะ  น้ารู้หรือเปล่าว่า  รอยเท้าอะไรใหญ่กว่าร้อยเท้าไดโนเสาร์

บักเซียงเมี่ยง :  อ๊ะ ก็รอยเท้าพ่อไดโนเสาร์ใง อิอิ

น้องพิ้งค์ : ม่ายช่ายยยย!!!! (ลากเสียงยาว  พลางแอบยิ้มอย่างสะใจ)

พี่ณี : รอยเท้าปู่ไดโนเสาร์

พี่ธี : รอยเท้าทวดไดโนเสาร์

น้องพิงค์ : ก็ไม่ถูกอยู่ดี  เฉลย  นะคะ  ก็ร้อยเท้าไดโนเสาร์ลื่นใง...555 (หัวเราะชอบใจ  จนน้ำหวานในมือเกระฉอกเล็กน้อย)
.
.
.
บักเซียงเมี่ยง :  (แอบแค้นในใจเล็กๆ  ที่โดนเด็กหัวเราะเยาะ)  อะไรกันยังไม่ยอมเลย  รีบเฉลยแล้วเหรอ..

น้องพิงค์ :  งั้นเอาคำถามใหม่ (พูดพร้อมทำท่าทางเจ้าเล่ห์..) ถ้าตอบไม่ได้น้าเซียงต้องเลี้ยงไอติมหนูนะ  

บักเซียงเมี่ยง :  ได้ ๆ  ว่ามา.. (คิดในใจดัง ๆ ประมาณ 30 เดซิเบล  “โดนเด็กแถแดรกแต่เช้าแล้วกรู...”)

น้องพิงค์ :  คนอะไรมี  2  ตา

บักเซียงเมี่ยง :  ง่ายมากๆ  ก็คนปกติทั่วๆ ไป

น้องพิงค์ : มิใช่

พี่ณี : คนไม่พิการ

น้องพิงค์ : ไม่ถูก

พี่ธี : ก็คน 2 ตา  ใง (ทับศัพท์มันซะเลย)

น้องพิงค์ : (ยกมือขึ้นชี้นิ้วขึ้นฟ้าก่อนจะยักแย่ยักยันเล็งไปที่น้าธี  พร้อมทำท่าทำทางเหมือนคุณปัญญาในรายการแฟนพันธ์แท้) ถะ ถะ ถะ ถึก เอ๊ย ถูก ซะ เมื่อไหร่ค้า 5555 (ครั้งนี้หัวเราะจนขนมคุกกี้ประมาณ  5  สะเก็ด  กระเด็นใส่หน้าบักเซียงเมี่ยง  ที่กำลังนั่งยอง ๆ เหม่อหาคำตอบอยู่ตรงหน้า)

เจ๊แดง : น้องพิ้งค์  เวลากินอย่าพูดหรือหัวเราะสิ  เดี๋ยวขนมติดคอ..

บักเซียงเมี่ยง : (คิดในใจอีกแล้ว “ถ้าติดคอเมื่อไหร่กรูจะขำอุจาระแตกอุจาระแตนเลยเมริง”)  อะอะ ดื่มน้ำหวานกลั้วคอหน่อย

น้องพิงค์ :  อุ้ย  ขอโทษค่ะ (หันไปทำสายตาบ๊องแบ๊วกับเจ๊แดง  ก่อนจะหันมามองค้อนน้าๆ  พร้อมๆ กับรับแก้วน้ำหวานจากน้าเซียง)  ตกลงก็ยังไม่ถูกอยู่ดีนั่นแหล่ะค่ะ

น้า ๆ : งั้นยอมละกัน

น้องพิงค์ :  คำตอบคือ   “คนมี 2  ยาย” ค่ะ  มี 2 ยาย  ก็มี 2 ตา  มี 2 ย่า ก็มี 2 ปู่  ใงคะ อิอิ

บักเซียงเมี่ยง :  (ทำหน้าละห้อย...มองดูน้องพิ้งค์  เอ็นดูก็เอ็นดู  หมั่นใส้มันก็เท่ากัน)  โอเคๆ  ยอมแพ้  ว่าแต่เอาไอติมรสอะไร  เดี๋ยวน้าไปซื้อให้
.
.
.
ระหว่างทางที่บักเซียงเมี่ยงไปซื้อไอติมก็หาวิธีแก้เผ็ดน้องพิ้งค์  กระทั้งปิ๊งไอเดียขึ้นมาจึงรีบวิ่งกลับมาที่กลุ่ม  พร้อมกับยื่นไอติมให้น้องพิ้งค์  น้องพิ้งค์ขอบคุณโดยการจุ๊บแก้มน้าเซียงหนึ่งจุ๊บ  ซึ่งมันก็ทำให้มันหายแค้นน้องพิ้งค์ได้ชั่วขณะ  แต่ทว่าบุญคุณส่วนบุญคุณ  มีความแค้นต้องชำระ อิอิ  ได้เวลาเอาคืน


บักเซียงเมี่ยง :  น้องพิ้งค์ครับ  ทีนี้ถึงเวลาน้าเซียงเป็นคนทวย เอ๊ย ทายมั่งนะครับ  ถ้าตอบไม่ถูก  จะต้องเต้นให้น้าเซียงดูนะครับ  แต่ไม่ใช่เต้นตอนนี้  เดี๋ยวน้าเซียงจะบอกสถานที่ที่จะเต้นทีหลัง  ตกลงไหมครับ? (แอบสะใจเล็กๆ  นัยน์ตาเป็นประกายแวววับ)

น้องพิงค์ : (ขยับตัวอย่างอึดอัด  เหมือนจะรับรู้ถึงรังสีอำมหิตที่ฉายออกมาจากแววตาน้าเซียง) ได้ค่ะ   แต่ถ้าตอบถูก  น้าเซียงต้องซื้อตุ๊กตาหมีพูห์ให้น้องพิ้งค์นะ  

บักเซียงเมี่ยง :  โอเค  งั้นเริ่มเลย  คำถามง่าย ๆ  “ซินเดอเรลล่า  มีคนแคระทั้งหมดกี่คน ?”

น้องพิงค์ :  ฟันธง  7  คนค่ะ

บักเซียงเมี่ยง :  คิดให้ดีๆ  7  คนชัวร์ป่าว?

น้องพิงค์ :  คอนเฟิร์มแบบหมอกฤษ์ยังได้เลยค่ะ  ใช่ไหมคะน้าแดงขา ?

เจ๊แดง : (แอบฟังอยุ่ข้าง ๆ  แม้จะรู้คำตอบแต่ก็ไม่บอกน้องพิ้งค์  เพราะอยากจะแกล้งหลานจอมซนคนนี้)  จ้า...

บักเซียงเมี่ยง :  เฉลยนะ เป็นคำถามที่ ที่ ที่ (เลียนแบบน้องพิ้งค์) ถะ ถะ ถะ ถะ ถะ ถะ ถะ

น้องพิงค์ : (รอลุ้นนานซะจน...) เฉลยตอนไหนปลุกน้องพิ้งค์ด้วยนะคะ (พร้อม ๆ กับแกล้งทำคอพับเหมือนว่าจะหลับ)

บักเซียงเมี่ยง :  ถะ ถะ ถึก ซะเมื่อไหร่เล่า  55555  ซินเดเรลล่าไม่มีคนแคระครับ  อันนั้นมันเรื่องสโนไวท์  ครับ

น้องพิงค์ : เอ๋...จริงๆ ด้วยค่ะ  น้าเซียงหลอกน้องพิ้งค์ซะแล้ว...เอาใหม่ๆ แก้ตัวอีก  1  คำถาม
.
.
.
บักเซียงเมี่ยง : คำถามสุดท้าย  ตอบได้  หายกัน  “สโนไวท์นั่งรถอะไรไปงานเลี้ยงของเจ้าชาย”

น้องพิงค์ : (ทำหน้านิ่ง  ครุ่นคิด) รถอะไรน้า.....

บักเซียงเมี่ยง : เร็ว ๆ น้องพิ้งค์อย่าคิดมาก  เดี๋ยวจับเวลานะ

น้องพิงค์ :  อ๋อ!  นึกออกแล้วมันคือ  รถฟักทอง  เย้........หายกันแล้วนะ

บักเซียงเมี่ยง :  (ทำหน้าเจ้าเล่ห์)  เป็นคำตอบสุดท้าย

น้องพิงค์ :  เป็นคำตอบสุดท้ายค่ะ  ฟันธง คอนเฟิร์ม แน่นอน (หน้าตาบ่งบอกว่ามั่นใจเต็มที่)

บักเซียงเมี่ยง :  คำตอบที่ถูกต้องคือ  สโนไว้ท์  ไม่มีรถฟักทอง  เพราะรถฟักทองเป็นของซินเดอเรลล่า 5555555  สองประตูต่อศูนย์  อย่าลืมสัญญาล่ะ

น้องพิงค์ :  ว้า....โดนหลอกอีกแล้ว...ตกลงจะให้เต้นตอนใหนคะ  

บักเซียงเมี่ยง :  ถึงเวลาน้าจะบอกละกันนะ  ป่ะ  ตอนนี้งานเริ่มแล้ว  ไปต่อคิวนั่งเก้าอี้นายกกันดีกว่า


เนื่องจากเป็นงานวันเด็ก  จึงมีเด็กๆ  ที่ให้ความสนใจจะมานั่งเก้าอี้นายกกันเป็นจำนวนมาก  บักเซียงเมี่ยงกับน้องพิ้งค์เข้าแถวรอเป็นชั่วโมงจนกระทั่งถึงคิวน้องพิ้งค์  

บักเซียงเมี่ยง :  (กระซิบข้างหูน้องพิ้งค์) เอาล่ะ  ได้เวลาทำตามสัญญากันแล้วนะ   ก่อนจะนั่งเก้าอี้นายกให้น้องพิ้งค์เต้นท่าปลาโลมา  หมุน  3  รอบก่อนนั่ง  โอเค๊

น้องพิงค์ :  (ทำหน้าตกใจ  ตาละห้อย) น้าเซียงอ่ะ...อายเขา

บักเซียงเมี่ยง :  สัญญาต้องเป็นสัญญา (ทวงสัญญาด้วยแววตาที่มุ่งมั่น)  แล้วน้าเซียงจะซื้อตุ๊กตาหมีพูห์ให้ด้วย

น้องพิงค์ :  (เอาวะ เพื่อตุ๊กตาหมีพูร์) โอเคค่ะ
.
.
.
.
และแล้ว  ข่าวก่อนละครตอนเย็น  ก็มีภาพเก็บตก  เด็กผู้หญิงอายุ 5 ขวบ  หน้าตาบ๊องแบ๊ว  เต้นท่าปลาโลมา  3  รอบ  ก่อนจะนั่งเก้าอี้นายก  เผยแพร่ไปทั่วประเทศ
.
.
.
.
บักเซียงเมี่ยง : อ๊ากกกกกกกก สะจายยยยยยยย (ได้แกล้งเด็ก)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แต่...ทว่า....
.
.
.
.
.
.
.
น้องพิ้งค์ : คุ้มจริงๆ  หมีพูห์ตัวละ 2,500.-  55555 เอิ๊ก





สุดท้ายแถมอีกคำถาม
ผลไม้อะไรที่แม่มดเอามาให้ซินเดอเรลล่ากินแล้วตาย?
คำตอบคือ  “แอปเปิล” ครับ  
.
.
.
อันที่จริง  น้องซิน  ไม่มี แอปเปิล  ครับ  เป็นของสโนไวท์อีกแล้วครับท่าน
.
.
.
คุณล่ะ  ตอบถูกกี่คำถาม  ระวังจะได้เต้นท่าปลาโลมานะครับ  อิอิ

แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 52 14:08:27

จากคุณ : seangmeag13 - [ 17 ม.ค. 52 13:04:12 ]