สำหรับเรื่องสั้นของผมจะไม่มีลำดับเวลาใดเกิดขึ้นก่อนหลังนะครับ  นึกได้มุขใหนก็แต่งมุขนั้น มีทั้งจริงทั้งเท็จ  อาจจะเหตการณ์จริง บุคคลเท็จ  บุคคลเท็จ  เหตุการณ์จริงก็มีครับ  และมีบางเรื่องที่พิจารณาแล้วอาจจะไม่ฮาก็เลยไม่เอามาตั้งกระทู้แต่ถ้าอยากอ่านก็ดูใน blog ของกระผมก็ได้ครับ

หลังจากที่เดินทางมาประชุมสัมมนาที่ต่างจังหวัด ซึ่งก็ไปกันหลายคนเกือบๆ 10 คน รุ่งเช้าของวันใหม่ขณะที่พี่ธีกับพี่ณีกำลังตั้งวงสภากาแฟกันอยู่ บักเซียงเมี่ยงก็รี่เข้าไปร่วมในวงด้วย พร้อมเปิดประเด็นทันที

บักเซียงเมี่ยง : พี่ธีครับ เมื่อคืนนี้ผมว่าผมโดนผีอำครับ

พี่ธี : เหรอ....แล้วเป็นใงมั่ง

พี่ณี : หือ...ผีเผอที่ใหน นอนเอามือทับอกตัวเองแล้วหายใจไม่ออกหรือเปล่า

บักเซียงเมี่ยง : ผีอำจริง ๆ ครับ คือประมาณตอนตี 2 เห็นจะได้ ผมมีความรู้สึกว่ามีอะไรมาทับที่หน้าอก พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นหน้าขาว ๆ ผมยาว ๆ อยู่ห่างไม่ถึง 10 เซนติเมตร จมูกแทบจะชนกัน หน้างี้เหมือนผีญี่ปุ่น หัวใจแทบวายครับ เธอยิ้มให้ผมด้วย ผมตะโกนเรียกพี่ธีตั้งนาน แต่เสียงไม่มีสักแอะ

พี่ณี : (เริ่มทำท่าทางว่าสนใจ) อืมมม แล้วใงต่อ...

บักเซียงเมี่ยง : จากนั้นผีตัวนั้นก็ถอยห่างออกจากตัวผม เอื้อมมือมาบีบที่คอ แล้วตัวมันก็เลื่อนมาทับตรงต้นขาผม ผมร้องสุดเสียงสังข์เลยพี่

พี่ธี : ร้องว่าใงวะ

บักเซียงเมี่ยง : ยะ ยะ
อย่า
อย่า
อย่า หยุด
ขะ
ขะ
ขะ
ขะ ย่ม ไปเรื่อย ๆ  
555555

พี่ณี : บร้า อะไรก็ไม่รู้.....เฮ้อ จริง ๆ เลยแกนิ..


(ทะลึ่งหน่อยก็ขออภัยนะครับ)

จากคุณ : seangmeag13 - [ 17 ม.ค. 52 13:37:08 ]