เรื่องสั้น ชีวิต รักนิดๆ กิ๊กหน่อยๆ
เวลาคิดเรื่องรักๆในสมัยป๊อบปี้เลิฟ คงทำให้ใครๆ ยิ้มเล็กๆได้บ้าง อยากลองเขียนแนวนั้นบ้าง
ก็ลอง ลองอ่านกันดูครับ ยินดีและขอบคุณล่วงหน้าทุกความคิดเห็น

“ความลับ”                                
เปรมชายหนุ่มนิสัยดีจากเมืองหลวง เพิ่งโดนแฟนโทรบอกเลิก เขากลุ้มใจมากจนทำให้คิดงานเขียนบท
ไม่ออกจึงขอพักโดยย้ายไปที่บ้านปู่ที่ต่างจังหวัด

เขาพบว่าปู่มีชีวิตที่โดดเดี่ยว อยู่กับการนั่งดูทีวี ดูภาพเก่าๆ ไม่คุยกับเพื่อนบ้าน เปรมเข้ามาช่วยจัดการ
ชีวิตของปู่ให้สดใสขึ้น

เปรมเปลี่ยนการใช้ชีวิตของปู่ พาปู่ไปเล่นหมากรุกในสวนสาธารณะใกล้บ้าน ตกค่ำก็พาปู่ไปทาน
อาหารริมทะเล ปู่ดูมีความสุขขึ้นมาก

เปรมคุยกับปู่ถึงเรื่องวัยเด็กที่ปู่เคยดูแลเปรม พาเปรมไปเที่ยว เปรมอยากทดแทนปู่ ปู่ขอบใจเปรม

ที่บ้านปู่ช่วงเย็นเปรมออกไปทิ้งขยะ เปรมถูกทักจากแม่บ้านฝั่งตรงข้าม เค้าคิดว่าเปรมมาเป็นลูกจ้าง
ดูแลคนแก่ จึงอยากจ้างเปรมช่วยแก้ไขปัญหาในห้องน้ำที่บ้านเค้า เปรมไม่ปฏิเสธ เปรมเข้าไปช่วยซ่อม
จนชักโครกเค้าดีขึ้นเป็นปกติ

เค้ายื่นเงินให้เปรม เปรมบอกไว้เลี้ยงเครื่องดื่มเปรมดีกว่า เปรมแนะนำตัวว่าเป็นหลานของปู่บ้านตรง
ข้าม เค้าขอโทษและแนะนำตัวว่าชื่อหน่อย มีลูกสาวแล้ว เปรมขอเรียกว่าพี่หน่อย พี่หน่อยทำน้ำผลไม้
ปั่นให้เปรมทานในครัว เปรมคุยกับพี่หน่อยถึงเรื่องปู่ สมัยก่อนปู่ดีกับเปรมแค่ไหน แล้วถามพี่หน่อยว่า
เปรมคุยไม่สนุกใช่ไหม พี่หน่อยบอกสนุก

แฟนพี่หน่อยกลับมาถึงบ้านพร้อมลูกสาว พี่หน่อยแนะนำให้เปรมรู้จัก แฟนพี่หน่อยชื่อเต้ย เป็น
ทหารเรือ และลูกสาวชื่อนิดเรียนอยู่ ม.6   กำลังจะจบและต้องเข้ามหาวิทยาลัยอีกไม่ถึง 2 เดือนนี้  
นิดขอตัวขึ้นไปทำการบ้าน เต้ยชวนเปรมทานข้าวเย็น เปรมขอตัวไปดูปู่ และถ้าเป็นไปได้จะชวนปู่มา
ทานด้วย เต้ยและหน่อยมองหน้ากัน เอางั้นก็ได้

ที่บ้านปู่เปรม เปรมชวนปู่หลอกล่อสารพัดจนยอมมา ปู่ถามเปรมว่าจะไม่ทำอะไรไปให้เค้าหน่อยหรือ
เปรมเปิดตู้เย็น เห็นกุ้งที่เพิ่งซื้อเมื่อวาน เปรมรีบทำกุ้งเทมปุระจานใหญ่ไปฝากบ้านพี่หน่อย
ในบ้านพี่หน่อยที่โต๊ะอาหาร ปู่บอกว่า “ตั้งแต่เปรมมาทำให้ปู่มีความสุขขึ้นเยอะ เปรมมีความสุขมั้ย” ปู่
ถามกลางวง พี่หน่อย พี่เต้ย นิดและปู่มองหน้าเปรม เปรมบอก “ดีครับ” แล้วก้มหน้าลง

พี่หน่อยเหมือนรู้ แกล้งแซวว่าอกหักมาหรือเปรม เปรมเงยหน้าขึ้น “ประมาณนั้นครับ”   ปู่เลยตบไหล่
เปรม “อย่างนี้นี่เอง ถ้าแกไม่อกหักมาชั้นคงไม่มีความสุขแบบวันนี้”   “ไม่หรอกครับปู่”   เปรมรีบแก้

“ผมกะว่าจะเขียนเรื่องใหม่พอดี เลยต้องหาสถานที่ใหม่ๆ สิ่งแวดล้อมใหม่ๆ จะได้มีเรื่องราวไปเขียนไง
ครับ”   นิดถามว่า “พี่เขียนหนังสือขายหรือคะ”  “เปล่าครับ ผมเขียนบทหนัง” นิดตาเป็นประกาย “แล้ว
พี่จบคณะอะไรหรือคะ นิดอยากเขียนบทแบบพี่จัง”  “ผมจบสถาปัตย์ครับ ไม่ได้เรียนมาโดยตรงกับ
เรื่องเขียนอะไรแบบนี้แต่อาศัยว่าพี่เขียนบันทึกทุกวันมาตั้งแต่ ม. ต้น เขียนระบายความรู้สึกเรื่อยมา
พอลองเขียนเรื่องไปประกวดมันก็ง่าย ได้รางวัลมาก็เลยเขียนบทเป็นอาชีพเสริม ออกแบบสร้างตึกก็ยัง
รับนะครับ ซ่อมส้วมก็ทำได้” เปรมมองพี่หน่อย พี่หน่อยยิ้ม จริงด้วย

พี่เต้ยพ่อนิดบอก “ดีเลยนิดหนูอยากเข้าอักษรใช่มั้ย คุยกับพี่เปรมบ่อยๆ ซิ” พี่หน่อยก็พยักหน้าสนับสนุน
“เอาเป็นว่าเดี๋ยววันหลังผมจะเอาบทเก่าๆ ที่ผมเขียนมาให้น้องนิดลองอ่านแล้วกัน แต่มันคงไม่เกี่ยวกับ
การเข้ามหาวิทยาลัยนะครับ มันจะมีสอบเขียนเรียงความหรือครับ” นิดมองแม่หน่อย

“เอามาให้น้องลองอ่านก็ดีค่ะ”  “ได้ครับ ปู่เอากุ้งอีกมั้ยครับ” เปรมพูดตักกุ้งให้ปู่  ไม่นานนักเปรมและ
ปู่ก็ลากลับ

ปู่หลับแล้ว เปรมยังพิมพ์งานลงโน้ตบุ๊คอยู่ เปรมมองไปบ้านตรงข้าม ม่านขยับ ไม่นานนักก็มีเสียงเคาะ
หน้าต่างห้องเปรม นิดโผล่มา เปรมถามว่า “จะเอาอะไรหรือ” นิดบอก “อดใจรออ่านบทที่เปรมจะเอามา
ให้อ่านไม่ไหวขอยืมไปอ่านคืนนี้ได้มั้ย”  “เปรมถามว่าไม่ดึกไปหรือ” นิดบอก “นิดอ่านหนังสือดึกแบบ
นี้ทุกคืน ว่าแต่พี่เปรมเคยเขียนเรื่องอะไรมาบ้าง”

เปรมไม่ตอบ รื้อของในกระเป๋า หยิบมา 3 เล่ม “เอาลองไปอ่านดูนะ 3 เล่มนี้ สมัยพี่เขียนบทใหม่ๆ แล้ว
จะไม่อ่านหนังสือสอบเข้าหรือ” นิดตอบ “นิดตั้งใจเรียนในห้อง ก่อนนอนนิดตั้งใจทำตามความฝัน ดีนะ
ได้เจอพี่ แล้วพี่เคยฝันจะเป็นคนเขียนบทหนังมั้ย” “ไม่นะพี่ไม่ค่อยใส่ใจว่าจะต้องเป็นอะไร แต่ระหว่าง
ทำพี่รู้สึกอย่างไรพี่ก็เขียนออกมา แบบนั้นดีกว่านะ นิดลองคิดดูซิ หากเราต้องการจะเป็นแบบนั้นแล้ว
เราทำทุกอย่างเพื่อเป็นแบบนั้น มันสนุกจริงมั้ย ที่สนุกคือเราต้องรู้ว่าขณะนั้นเราคิดอะไร เราเขียนมัน
ออกมาเรียบเรียงมันขึ้นมา สร้างโลกใหม่ๆ ให้ลึกซึ้ง น่าสนใจ มีเหตุผล นิดต้องลองคิดแบบพี่ดูแล้วบท
พวกนี้นิดอาจไม่ต้องอ่านมันเลย นิดจะเห็นว่านิดมีจินตนาการเพียงใด สำคัญคือนิดต้องเรียบเรียงคำ
พูดในหัวนั้นออกมาบนกระดาษ ลงคอม แต่อย่าทิ้งการสอบเข้านะ อย่างไรซะต้องสอบเข้าคณะที่นิด
ต้องการให้ได้ก่อน พี่เต้ยกับพี่หน่อยจะได้สบายใจ”  “คะ” นิดพูดมองหน้าเปรมด้วยความชื่นชม แล้ววิ่งกลับบ้านไป
เช้าเปรมและปู่ใส่บาตรเสร็จและพาปู่ไปเดินเล่น ทานกาแฟปาท่องโก๋ ปู่รู้สึกสดชื่น ปู่บอกเปรมว่า
“ช่วงนี้ เป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุดของปู่ ขอบใจมากนะเปรม”  “ผมก็รู้สึกดีครับ” ระหว่างเดินกลับบ้าน

พี่เต้ยขับรถผ่านเปรมและปู่ไป นิดนั่งในรถโบกมือให้เปรมและหันมายิ้ม เปรมก็ยิ้มให้มองตามรถพี่เต้ยไป

วันหยุด เปรมเดินออกกำลัง นิดรีบออกมาทักเปรม “เดินด้วยคนซิ” เปรมมองนิด “จะให้ผอมไปถึงไหน
ครับน้องนิด” นิดจับพุงตัวเอง “เค้าออกกำลังเอาแข็งแรงต่างหาก” นิดเดินคุยกับเปรมไปเรื่อยๆ ในหมู่บ้าน
ถึงสนามเด็กเล่น

เปรมเดินไปนั่งชิงช้า นิดมานั่งข้างๆ “คนแก่เนี่ยเหนื่อยเร็วนะ” นิดแซว “ไม่แก่บ้างให้มันรู้ไป นิดแม่นิด
ทำงานอะไรหรือ” “แม่หน่อยเป็นแม่บ้านเต็มตัว แต่ก่อนแม่เขียนโปรแกรมที่กรุงเทพฯ พอมาเจอพ่อที่
ทัพเรือ แม่กับพ่อก็สนิทกัน มีนิด แล้วแม่ก็ทำงานไปเดินทางไปพักใหญ่ จนแม่รู้สึกว่านิดพูดอีสานได้
เพราะพี่เลี้ยงนิดเป็นคนอีสาน แม่ก็คิดได้ว่าแม่ต้องหยุดทำงาน มาอยู่กับพ่อที่นี่  นิดกะแม่เลยสนิทกัน
มากขึ้นตั้งแต่นิด 5 ขวบ จนตอนนี้นิด 17 แล้ว” นิดตอบ เปรมถาม “แล้วพี่หน่อยไม่ต้องทำงานอีกเลย
หรือ” นิดตอบ “แม่ฉลาดมากๆ โปรแกรมที่แม่เขียนไว้ ตั้งแต่ตอนนิดเด็กๆ ตอนนี้ยังมีปัญหาให้แม่แก้ไข
เรื่อยๆ แม่ทำงานที่บ้าน กะโน้ตบุค พี่เปรมเชื่อมั้ย ว่าถ้าพี่ต้องกดเงิน ATM มีโปรแกรมที่แม่หน่อยเขียน
ด้วย” “เก่งจัง แล้วนิดไม่ชอบงานแบบนั้นหรือ” เปรมถาม “ไม่หรอก นิดอ่านไม่ออกภาษาอะไรก็ไม่รู้ สู้
เขียนภาษาที่อ่านออกให้ดีแบบพี่เปรมดีกว่า แล้วพี่เปรมลืมแฟนพี่ได้หรือยัง”นิดถาม เปรมตอบ “แล้ว
ถ้านิดมีคนที่คุยสนุก เข้าใจนิด ให้อภัยนิดยามที่นิดทำผิด ให้กำลังใจยามที่นิดหมดหวัง มาวันหนึ่ง เค้า
ห่างนิดไปนิดจะลืมเค้าได้มั้ย นิดรู้มั้ย ใน 3 เล่มที่นิดอ่าน เป็นหนังรักทั้ง 3 เรื่องมีเค้าโครงมาจากเรื่อง
ของพี่และแฟนเก่าพี่ นิดอ่านแล้วลืมได้มั้ย” เปรมน้ำตาซึม นิดมองเปรม “ลืมไม่ได้หรอกพี่ แต่พี่เคย
สอนนิดไว้นะว่าเวลานี้เรารู้สึกอย่างไรก็เขียนออกมา พี่รู้สึกอย่างไรก็เขียนออกมา ระบายความรู้สึก
นั้นๆ ของพี่ออกมา คงเป็นหนังที่สนุกนะ แล้วตอนจบก็มีความสุขไง พระเอกวางอดีตลง และมีความสุข
กับคนข้างๆ ตัว” นิดมองตาเปรม “แก่แดดเลยนะเรา” เปรมพูด “ไม่ดีหรือพี่ พี่คบกับนิดทำให้นิดมี
ความสุข พี่จะได้มีความสุข วันนี้พี่ว่างมั้ยต้องพาปู่ไปไหนมั้ย ถ้าว่างพาพี่นิดไปเที่ยวได้มั้ย เดี๋ยวถึง
บ้านแล้วนิดจะขอแม่” นิดอ้อนเปรม “เอางั้นเลยหรือ ตกลง เดี๋ยวเรากลับบ้านพร้อมกัน พี่คุยกับปู่นิด
คุยกับแม่ ถ้าไฟเขียวเราก็ไปด้วยกัน ไปไหนดี” เปรมถาม “เดี๋ยวนิดพาพี่ไปเอง” นิดอาสา

ที่บ้าน “แม่หน่อยนิดขอพาพี่เปรมเค้าเที่ยวได้มั้ยคะวันนี้ เผื่อนิดจะเข้าใจการเขียนบทหนังเพิ่มขี้น พี่
เปรมจะได้มีเรื่องที่จะเขียนด้วย” แม่หน่อยเตือน “เอากล้องถ่ายรูปไปด้วยถ่ายมาทุกระยะ แล้วอะไรที่
เสื่อมเสียก็ไม่ทำนะ นิด เข้าใจแม่นะ แม่มีนิดคนเดียว อย่าเพิ่งรีบมีแฟนนะ”  “ตกลงค่ะ หนูไปนะคะไม่
ต้องห่วง หนูจะรีดความลับการเขียนบทที่ดีมาให้ได้” หน่อยและนิดกอดกันกลม หน่อยหยิบกล้องให้นิด

นิดชุดเอี้ยมสีสดใส เดินข้าไปเคาะประตูบ้านปู่เปรม นิดสวัสดีปู่เปรม เปรมออกมาใส่เสื้อยืดกางเกง
ยีนส์ นิดลาปู่ ปู่บอก “เที่ยวให้สนุกนะ” “ค่า” นิดตอบอย่างอารมณ์ดี

นิดบอกทางในรถเปรมขับตาม ถึงตลาดดนัด นิดชวนเปรมเดิน ซื้อกิ๊บติดผมและพาเปรมไปเดินกินขนม
ทั้งคุยทั้งจับมือถือแขนอย่างไม่ถือตัว เปรมคิดถึงบทที่ให้นิดอ่าน “นี่นิดทำตามบทตลอดเลย” เปรมถาม
นิดว่า “ต่อไปกินขาวหลามริมหาดหรือเปล่า” นิดมองหน้าเปรมแล้วพูด “ไม่หรอกพี่นิดไม่ทำตามบทที่พี่
เขียนหรอก ว่าแต่พี่เริ่มรู้ตอนไหนว่านิดทำตามบท” “ก็ตอนซื้อกิ๊บ” เปรมตอบ “เก่งจัง ต่อไปไม่เหมือน
บทแล้ว”

นิดคว้ากล้องขึ้นมา ถ่ายเปรมกลางตลาดนัด แล้วนิดก็เห็น นิดนิ่งไป พ่อเต้ย นั่งคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง
ห่างไปไม่มาก ในร้านกาแฟ นิดจับแขนเปรมขอร้อง “พี่บังนิดไว้หน่อย พ่อเต้ยนั่งในร้านกาแฟหลังพี่ พี่
อย่าให้เค้าเห็นนิดนะ” นิดกดปิดแฟลช แล้วถ่ายภาพไปพูดไป “เอาเป็นว่าวันนี้เรามีเรื่องให้ตื่นเต้นแล้ว
พี่เปรม พี่ช่วยนิดตามพ่อเต้ยกับผู้หญิงคนนั้น ว่าเค้าไปไหนต่อ ทำอะไร เพราะพ่อบอกแม่ว่าไปราชการ
ต่างจังหวัดแต่ดันมาอยู่ในร้านกาแฟนั้น”

เปรมแอบหันไปดูและจูงนิดหลบไปอีกมุม ยืนเลือกผ้าเช็ดหน้า เปรมซื้อผ้าเช็ดหน้ามาปิดปากและปิด
ปากให้นิด ทั้งคู่แอบซุมมองพ่อเต้ยอยู่ห่างๆ จนทั้งคู่เดินออกจากร้านไปที่รถของผู้หญิงคนนั้น นิด
ถ่ายภาพไว้ตลอด

เปรมรีบจูงนิดไปที่รถและขับตาม เปรมขับรถห่างไปจึงพลาดกันที่ไฟแดงหนึ่ง เปรมรีบขับตาม ผ่าน
โรงแรมเปรมมองเข้าไปเห็นว่ามีรถคันนั้นอยู่ เปรมรีบหยุดรถ นิดถ่ายภาพไว้

ทั้งคู่แอบอยู่ข้างถนน เปรมถามนิดว่า “จะบอกแม่หน่อยมั้ย”  นิดบอก “นิดจะบอก” เปรมย้ำ “แน่ใจนะ
ถ้าเป็นพี่ พี่จะไม่บอก” นิดถาม “ทำไม” เปรมอธิบาย “ถ้าบอกแล้วพ่อกับแม่มีปัญหาใครรับผล นิดใช่มั้ย
แล้วใครทุกข์ใจ ทั้ง 3 คนไง ถ้านิดเก็บเรื่องนี้ไว้ได้ นิดเก็บไว้ดีกว่า”

ทั้งคู่คุยกันไม่นาน พ่อเต้ยก็ออกมาพร้อมผู้หญิงคนนั้น ทั้งคู่ยืนกอดกันกลม นิดถ่ายภาพไว้ รถพ่อ
เต้ยวิ่งไป “จะตามไปต่อมั้ยนิด” เปรมถาม นิดน้ำตาซึม “พี่นิดไม่สนุกแล้ว เราไปที่ที่เราสนุกกันได้ดีกว่า
ไปเล่นน้ำมั้ย นิดมีมุมหนึ่ง อยากพาพี่ไป พี่กลับรถเลย”

ที่หาดเร้นลับหลังพุ่มไม้ใหญ่ นิดพาเปรมเข้าไป “สวยมั้ยพี่” นิดพูดอย่างภูมิใจหายเศร้า “สวยดี นิดเจอ
ที่นี่ได้ไง”   นิดตอบ “นิดขี่เจ็ทสกีมาแล้วเห็นที่นี่ ก็เลยดูแผนที่ แล้วลองขี่รถจักรยานมา เก่งมั้ยพี่เปรม”  
“เก่งดี” นิดเสนอ “เราเก็บเรื่องของพ่อไว้ที่นี่นะ เอาใส่ถุงนี่ ฝังดินไว้ แล้วเดี๋ยวเข้าเมือง เราไปซื้อการ์ด
มาใหม่”  “ทำไม่ไม่ฟอร์แมทการ์ดหล่ะ” เปรมถามหน้าแปลกใจ  “พี่คิดว่าถ้าฟอร์แมทแล้วแม่หน่อยจะกู้
ได้มั้ย”  “จริงด้วย ความลับของเรา 4 คน เก็บไว้ตรงนี้” เปรมพูด นิดใส่ถุงพลาสติกหลายๆ ชั้น ใส่ใน
กล่องขนมโลหะ “พี่ในรถมีเทปกาวมั้ย” นิดถาม เปรมเดินไปหยิบมาให้ นิดเอาเทปพันรอบกล่อง
ช่วยกันขุดดินฝังไว้ เอาก้อนหินก้อนนั้นมาทับไว้ “เมื่อไหร่ที่นิดเห็นว่าสมควรบอกแม่ หรือนิดโตพอ นิด
จะมาเอาการ์ดไป พี่ว่าดีมั้ย พี่เปรมนิดขอร้องอย่างนะ อย่าเขียนบทหนังจากเรื่องวันนี้ มันไม่ดีเลย ตก
ลงมั้ย” พี่เปรมว่าไง เปรมพูด “พี่ขอค่าปิดปาก”  “นิดต้องทำอย่างไร” นิดถามหน้าสงสัย  “นิดเคยจูบ
ใครมั้ย”  นิดมองตาเปรมอย่างสงสัยและอมยิ้มพอใจนิดๆ จบ

แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 52 17:08:04

แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 52 00:43:50

แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 52 00:42:30

จากคุณ : look4images - [ 19 ม.ค. 52 18:17:17 ]