ได้รับเมล์ที่อ่านแล้วไม่เข้าใจ
เลยเก็บมาแปะไว้ให้อ่านกันเล่นๆ

ตอน ๑ ผู้เขียน : บรูซ เวนย์ แห่ง กอทแฮม
หาดทรายขาวราวมณีโสภีแพร้ว
ปานเก็จแก้วกองกระจายเรียงรายขาว
ต้องแสงงามยามระวีมีพริ้มพราว
ดั่งมุกขาวควรค่ามาครอบครอง
ฟังเสียงคลื่นระรื่นแท้แปรเปลี่ยนเสียง
ดั่งสำเนียงมโหรีดนตรีก้อง
ต่างบรรเลงเพลงทะเลเห่ทำนอง
จนใจล่องละลอยคว้าง สู่กลาง "เล"

ตอน ๒ ผู้เขียน : ไม่ปรากฏนาม
ลมผิวคลื่นชื้นเกลือเมื่อยามบ่าย
มองประกายแดดพราววาวสดใส
สีเขียวนวลชวนฝันปันดวงใจ
ฝากแนบไว้เนาท้องทะเลคราม
เสียงซัดเซาะเลาะฝั่งดังผ่านโสต
พระพายโกรธโทษหาด หรือแกล้งหยาม
จึงส่งคลื่นเลี้ยวลัดตัดทรายงาม
มาไถ่ถามผืนฝั่งดังโกรธา
ใครนั่งฟังเสียงคล้ายมหรสพ
ใคร่ประสบพบตัวได้ไหมหนา
อยากจะรู้คลื่นเลซัดเซมา
สนุกกว่าลมนิ่งจริงหรือไร?
แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 52 14:55:49
จากคุณ :
sugarhut
- [
20 ม.ค. 52 14:54:41
]